Historikōn logoi 9 epigraphomenoi mousai

231쪽

πέμψαmς κήρυκα, ἡγόρευον τάδε 'sa Φωκέες, ἐδη G - λον γνωσιμαχέετε μὴ εἶναι ὁμοῖοι ἡμῖ. πρόσθεν τε γὰρ ἐν τοῖσι - Ελλησι, ὁσον χρόνον ἐκεῖνα - is ἡνδανε, πλεον αἰεί κοτε bμεων - ἐφερόμεθα' νυν τε παρα τμ βαρcάρου τοσοῖτον δυνάμεθα, cm 5 ἐπ' on ἐστι τῆς γης ra ἐστερῆσθαι και πρὸς ἡνδραποδίσθαι - μἐας. ἡμέες μέντοι, τὸ παν εχον ς, οὐ μνησικακέομεν ἀλλ' ἡ- μιν γενέσθω ἀντ αυτῶν πεντηκοντα τάλαντα ἁργυρίου, καὶ Ἀλν ὐποδεκόμεθα τα ἐπιόντα ἐπὶ την χώρην ἀπο εψειν. xxx. Ταῖτά σφι ἐπαγγέλλοντο οἱ Θεσσαλοί. οὶ γὰρ Φωκέες μοῖνοι νων ταύτη ἀνθρώπων ούκ ἐμεδιζον, κατ' ἄλλο μὲν οὐδὲν, ὼς ἐγὼ συμcαλλείμενος εορίσκω, κατὰ δὲ τὸ εχθος τὸ Θεσσα- λῶin ει δὲ Θεσσαλοὶ - Ἐλλήνων η ξον, ως ἐμοὶ δοκέειν, ἐμε- διζον ἄν οι Φωκέες. ταῖτα ἐπαγγελλομένων Θεσσαλῶν, οἴτε sδώσειν εφασαν χρῆματα, παρέχειν τέ σφι Θεσσαλοῖσι ομοίως μηδιζειν, D ἄλλως βουλοίατο' ἀλλ' οὐκ εσεσθαι ἐκόνρος εἶναι προδόται τῆς Ἐλλάδος. X I. Ἐπειδὴ δὲ ἀνηνείχθησαν οἶτοι οἱ λόγοι, οἴσω δὴ οἱ Θεσσαλοι κεχολωμένοι τοῖσι Φωκεύω, ἐγένοντο ἡγεμόνες τμ βαρ-cάρφ τῆς Οὐολ ἐκ μὲν δὴ τῆς Πηχινίης ἐς την Δωρίδα ἐσέ -

λον. τῆς γὰρ Δωθῖος χώρης ποδεῶν στεινὸς ταύτη κατα ίνει, ῶς τριεκοντα σταδίων μάλιστα κη ευρος, κείμενος μεταξὐ τῆς Sri Μηλίδος και τῆς Φωκίδος χώρης, ἡπερ ἐν τὸ παλαιον Δρυ πίς- ἡ δὲ χώρη αύτη ἐστὶ μητρόπολις Δωριεων των ἐν Πελοπονήσω. ταύτην ύν την Δωρίδα γῆν οὐκ εσίναντο εKαλόντες οἱ βάρζαροι ἐμήδιζόν τε γὰρ, καὶ οὐκ ἐδόκεε Θεσσαλοῖσι. xxxi I. 'sὶς δὲ ἐκ τῆς Δωρίδος ἐς την Φωκίδα ἐσελλον, αυ- τοῖς μὲν τοῖς Φωκέας οὐκ αἱρέουσι. οἱ μὲν γὰρ των Φωκέων ἐς - ἄκρα σου Παρνησσου ἀνέcησα ἔστι δὲ καὶ ἐπιτηδέη δέξασθαι ὁμιλον τοῖ Παρνησσοῖ ἡ κορυφὴ κατὰ Nέωνα πόλιν κειμένη επ' ἐωυτῆς Τιθορεα Οἴνομα αύτη ' ἐς την δὴ ἀνηνείκαντο, καὶ 5 αὐτοὶ ἀνέζησαν. οἱ δὲ πλεύνες αὐτῶν, ἐς τοὐς 'Oζόλας Λοκρούς ἐξεκομίσαντο, ἐς ' φισσαν πόλιν, τὴν bHρ τοῖ Κρισαίου πε8ίου οἰκεομένην. οἱ δὲ βάρωροι τὴν χώρην πῶσαν ἐπέδραμον σὴν Φωκίδαρ Θεσσαλοὶ γὰρ οἴ- ῆγον τὸν στρατόW ὀκόσα δὲ ἐπέσχον, πάντα ἐπέφλεγον καὶ εκειρον, καὶ ἐς τὰς πόλις ἐνιέντες τὰ Ιοκαὶ ἐς τὰ ψά. XXXIII. Πορευόμενοι γὰρ ταύτη παρὰ τὸν Κηφισσὸν ποτα-

232쪽

μὲν, ἐδηχυν πάντα, καὶ κατὰ μεν εκαυσαν Δρύμον πόλιν, καταδε Xαράδρην, καὶ ' ον, καὶ Τεθρώνιον, καὶ 'Αμφίκαιαν, καἰ Nεωνα, καὶ Πεδιεας, καὶ Τριτεας, καὶ 'κλάτειαν, καὶ 'Τά 5 πολιν, καὶ Παραποταμίους, καὶ Αζας' ενθα ην ἱρὸν 'Απόλλωνος πλούσιον, Ἀσαυριῶσί τε καὶ ἀναθημασι πολλοῖσι κατεσκευα- σμενον ην δε καὶ τότε, καὶ νυν ἐστι χρηστηριον αυτόθι καὶ τουτο τὸ ἱρὸν συλησαντες ἐνεπρησαν. καί τινας διώκοντες εποντων Φωκεων πρὸς τοῖσι θέεν καὶ γυναῖκας τινας δήεφθειραν

Io μισγόμενοι bes πληθεος. XXXIV. Παραποταμίους δε παραμειcόμενοι οἱ βάρζαροι, ἁ-πίκοντο ἐς Πανοπέας. ενθελεν δὲ εω διακρινομενη ἡ στρατιηαυτων εσχίζετο. τὸ μεν πλειστον καὶ δυνατώτατον του στρατοῖ,

ἁ- αυτρο Ηἐρξη πορευόμενον επ' 'Αθηνας, μεειλε ἐς Βοιωτοῖς, 5 ες γην 'Rπμενίων. Βοιωτων δε παν τὸ πληθος ἐμηδιζε τὰς δε πόλις αυτων ἄνδρες Μακεδόνες διατεταγμενοι εσωζον, bes' Αλεξάνδρου ἀποπεμφθεντες ἔσωζον δε, δε βουλόμενοι ποιεει, Hερξη ότι τα Μηδων Βοιωτοὶ φρονεοιεν. ουτοι μεν δη των βαρ-cάρων ταύτη ετράποντο. X V. Αλλοι δὲ αυτων, ηγεμόνας εχοντες, ὀρματο επὶ τὸ ἱρὸν τὸ εν Δελφοῖσι, εν δεξιη τὸν Παρνησσὸν ἀπεργοντες. ὁσα δεκαi ουτοι επεσχον της Φωκίδος, πάντα εσιναμώρεον καὶ γαρτων Πανοπεων την πόλιν ἐνεπρησαν, καὶ Δαυλίων, καὶ Αἰολι-5 δεων. επορεύοντο δε ταύτη ἀποσχισθεντες της ἄλλης στρατιης τωνδε εἴνεκα, ὁκως συλησαντες τὸ ἱρὸν τὸ εν Δελφοῖσι, βασιλίῖHἐρξη ἀποδεξαιεν τὰ χμηματα. πάντα δ ηπίστατο - εν σωιρ ὁσα λόγου ην ἄξια Rερξης, ως εγω πυνθάνομαι, ἄμεινον ησα εν τοῖσι οἰκίοισι ελιπε, πολλων αἰει λεγόντων, καὶ μάλιστα Io τὰ Κροίσου του 'Αλυάττεω αναθηματα. XvI. in Δελφοὶ δε, πυνθανόμενοι ταυτα, ες πλων ἀρξωδίην ἀπίκατο. εν δείματι δὲ μεγάλω κατεστεωτες, εμαντεύοντο περὶ των ψων χρημάτων, ειτε πίεα κατἁ γης κατορύξωσι, εἴτεεκκομίσωσι ες ἄλλην χώρην. ὁ δε Θεός σφεας ο κ εα κινεειν, φας 5 Αὐτὸς ἱκανὸς εἶναι νων ἐωυτου προκατησθαι. Δελφοὶ δε, ταυτα ἀκούσαντες, σφέων αυτων περι ἐφρόντιζον. τεκνα μεν νυν καὶ γυναῖκας περην ες την 'Αχαιιην διεπεμψαν αυτων δε οιμεν πλεῖστοι ἀνεζησαν ες του Παρνησσοῖ τὰς κορυφὰς, καi ἐς τὸ Κωρύκιον ἄντρον ἁνηνείκαντο οι δε ἐς Αμφισσαν την Λοκρίδα

233쪽

-εξηλθον. πάντες δε ῶν οἱ Δελφοὶ εξελιπον την πόλιν, πλην Io ἐξηκοντα ἀνδρῶν καὶ του προφητεω.xxxvII. 'Eπεὶ δὲ ἀγροῖ σε ησαν οἱ βάσωροι ἐπιοντες, καὶ ἀπώρεον τὸ ἱρὸν, ἐν τούτου ὀ προφήτης, τW ο νομα ην ' Ακηρατος, όσα πρὸ σου νηού ὁπλα προκείμενα ἔσωδεν ἐκ του μεγάρου ἐξενηνειγμενα ἰρὰ, των οὐκ ὁσιον ην ἄπτεσθαι ἀνθρώπων οὐδενί. ὀ μεν δὴ ηδε Δελφων τεῖσι παρεουσι σημανεων τὸ τερας. οι δε βάρει- 5ζω επειδη εγίνοντο επειγόμενοι κατὰ τὸ ἱρὸν της Προ 'ς 'Αθηναίης, επιγίνεταί σφι τερεα ἔτι μεζονα του πρὶν γενομενου τερεος. Θ μα μεν γἀρ καὶ τούτο κάρτα εστὶ, οπλα ἀρεῖα αυτόματαφανηναι εξω προκείμενα του νηου' τα δε δὴ επὶ is P δεύτερα επιγενόμενα, καὶ διὰ πάντων φασμάτων αξια Θωυμάσαι μάλs- Ioστα επεὶ γὰρ δη ησαν επιόντες οἱ βάρζαροι κατα τὸ ἰρὸν της Προνη=ης 'Αθηναίης, ἐν τούτου ἐκ μεν σου ουρανου κεραυνοὶ αὐτοῖσι ενεπιπτον, ἀπὸ δε του Παρνησσοῖ μοῖραγεῖσαι δύο κορυφαὶ ἐφε- ροντο πολλν πατάγρο ες αυτοῖς, καὶ κατελαcον συχνούς σφεων, ἐκ δε νού ψῶ της Προνηχς βοη τε καὶ α λαγμὸς ἐγίνετο. Is XXXVIII. Συμμιγεντων δε τούτων πάντων, - ς τοῖσι βαροζάροισι ἐνεπεπτώκεε. μαθόντες δὲ οι Δελφοὶ φεύγοντάς σφεας,

ἐπικαταcάντες, ἀπεκτειναν πληθός τι αυτων' οἱ δε περιεόντες ὐὐ Βοιωτῶν εφευγον. ελεγον δε οι ἀπονοστησαντες οἶτοι των βαρ-

ζάρων, ως εγὼ πυνθάνομαι, ῶς πρὸς τούτοισι καὶ ἄλλα ἄρων sberi δύο γὰρ ὁπλίτας, μεζονας η κατὰ ἀνθρώπων φύσιν, εχοντας επεσθαί σφι, κτείνοντας και διώκοντας.

xxxIx. Τούτους δε τοὐς δύο Δελφοὶ λέγουσι εἶναι επιχωρίους ηοωας Φύλακόν τε καὶ Αὐτόνοον, των τὰ τεμενεά εστι περὶ τὸ ἱρόν Φυλάκου μεν, παρ' αυτὴν τὴν ὁδὸν κατύπερθε του Iosi της Προνηθς' Αύτονόου δὲ, πελας της Κασταλίης, υπὸ 'Τα πείη κ' p. οἱ δε πεσόντες απὸ του Παρνησσοῖ λίθοι, ετι καὶ ες 5ἡμεας ησαν σόοι, εν τεμενεῖ της Προνηχς 'Αθηναίης κεὐενοι,ες τὸ ἐνεσκηψαν διὰ των βακάρων φερόμενοι. τούτων μεν νυν σων ἀνδρῶν αἴνη ἀπὸ τοῖ ἱροῖ απαλλαγη γίνεται. xiia i δὲ ' Ελλήνων ναυτικὸς στρατὸς ἀπὸ του ' Αρτεμισίου,

'Aθηναίων δεηθεντων, ἐς Σαλαμλα κατίσχει τὰς νηας. τῶνδε δὲ εινεκα προσεδεηθησαν αυτῶν σχεῖν πρὸς Σαλαμῖνα 'Αθηναῖοι, im αυτοὶ παῖδάς τε και γυναῖκας μεξαγάγωνται εκ της ' Αντινῆς, πρὸς δὲ καὶ βουλεύσωνται τὸ ποιητεον αὐτοῖσι εσται. εω S

234쪽

γἁρ τοῖσι κατεκουσι πρῆγμασι βουλὴν εμελλον ποιῆσεσθαι, ῶς ἐψευσμένοι γνώμης. δοκεοντες γὰρ εὐρήσειν Πελοποννησίους πανδημεὶ εν τῆ Βοιωτίη -οκατημενους τον βάρζαρον, των μεν εἶρον

οὐδεν εὸν, οἱ δε επυνθάνοντο τον 'Iσθμὸν αυτοῖς τειχεοντας ἐς νην Io Πελοπόννησον, περὶ πλείστου τε ποιευμενους περιειναι, καὶ ταύτηνεχοντας εν φυλακη, τα δε ἄλλα απιεναι. ταύτα πυνθανόμενοι, ο τω δὴ προσεδεήθησάν σφεων σχεῖν πρὸς τὴν Σαλαμα. XLI. οἱ μεν δὴ ἄλλοι κατεσχον ες τὴν Σαλαμῖνα, ' Αθηναῖοι δε ες τὴν εωυτῶν. μετὰ δε την ἄπιςιν, κήρυγμα εποιεσαντο 'Αθηναίων τη τις δύναται, σίζειν τἁ τεκνα τε καὶ τοῖς οἰ-μ κεως. 'Eνθαῖτα οἱ μεν πλεῖστοι ες Τροιζῆνα ἀπεστείλαν,5 οἱ δε ες Αἴγιναν, οἱ δε ες Σαλαμῖνα. εσπευσαν δὲ ταῖτα bπεκθεασθαι, τρο χρηστηρ, τε βουλόμενοι - ετεειν, καὶ δὴ καὶ σοῖδε εἴνεκα οὐκ ἡκιστω λεγουσι οἱ 'Αθηναιοι, ἴφιν μεγαν φύλακανῆς ἀκροπόλιος ενδιαιτεεσθαι εν τμ ἰζF. λεγουσί τε ταλα, καὶ δὴ καὶ ώς εόντι ἐπιμενια επιτελεουσι προτιθεντες τὰ δ' in ἡ-IO νια, μελιτοεσσά ἐστι. αὐτη δ' ἡ μελιτόεσσα, εν τμ πρόσθεν αιεὶ χρόνW ἀναισιμουμένη, τότε ἐν ἄψαυστος. σημηνάσης δε ταλατῆς ἱρείης, μαλλον τι οἱ 'Aθηναῖοι καὶ προθυμότερον ἐξελιπον τὴν πόλιν, ὼς καὶ τῆς θεοῖ ἀπολελοιπυίης τὴν Εκρόπολιν. ῶς δε σφι

πάντα λεξεκειτο, επλωον ες τὸ στρατόπεδον. XLII. 'Eπεὶ δε οἱ ἁ 'Αρτεμισίου ες Σαλαμῖνα κατεσχον τὰς νεας, συνερ ει καὶ ο λοιπὸς πυνθανόμενος ὁ νων Ἐλλενων

ναυτικὸς στρατὸς ἐκ Τροιζῆνος' ἐς γαρ Πώγωνα τὸν Τροιζηνίων

λώμενα προείρητο συλλεγεσθαι. συνελέχθησάν τε δὴ πολλP πλεύ- 5 νες νεες ἡ επ' 'Αρτεμισυ εναυμάχεον, καὶ απὸ πολίων πλεύνων.

ναύαρχος μεν νυν επῆν ώυτὸς ὁσπερ επ' 'Αρτεμισίου, Εὐρυ2άδης ὁ Εὐρυκλείδεω, ἀνὴρ Σπαρτιήτης, οo μεντοι γενεός γε τοῖ βασιληχυ είν' νεας δε πολ- πλείστας τε καὶ ἄριστα πλωούσας παρείχοντο 'Αθηναῖοι. XLIII. 'Eστρατεύοντο δε οιδε. εκ μεν Πελοποννήσου, Λακεδαιμόνιοι, εκκαίδεκα νηας παρεχόμενοι' Κορίνθιοι δὲ, τὸ αυτὸ πλήρωμα παρεχόμενοι τὸ καὶ μ' 'Αρτεμισίου. Σικυώνιοι δὲ, πεντεκαίδεκα παρείχοντο νῆας' 'Eπιδαύριοι δε, δέκα- Τροι 5 νιοι δὲ, πεντε' Ἐρμιονεες δὲ, τρεῖς εόντες οἶτοι, πλὴν ' μιονε- ων, Δωρικόν τε καὶ Μακεδνὸν ελος, εξ 'Eρινεοῖ τε καὶ Πίνδου

καὶ τῆς Δρυοπίδος ἴστατα ἡρμηθεντες. οἱ δε 'Eρμιονεες εἰσὶ

235쪽

'HPΟΔΟ ΤΟΥ 1ΣΤ IsΠΗΔρύοπες, ὐπὸ ' Ηρακλέος τε καὶ Μηλιέων ἐκ της νειν Δωρίδος καλεομένης χώρης ἐξαναστάντες. ουτοι μέν νυν Πελοποννησίων ἐστρατεύοντα XLIV. in δὲ ἐκ της εξω ἡπειρου' 'Αὐναῖοι μὲν, πρὸς παντας τοὐς αλλους παρεχόμενοι νηας ὀγδωκοντα καὶ εκατὸν, - νοι' ἐν Σαλαμῖνι γὰρ ου συνεναυμάχησαν Πλαταιέες 'Αθηναμοισι, διὰ τοιόνδε mγμα ἀπάλλασσομένων των Ἐλλη ων απὸ

τοῖ 'Αρτεμισίου, ῶς ἐγίνοντο κατἁ Xαλκίδα, οἱ Πλαταιιέες ἀ-5 cάντες ἐς την περα, της Βοιωτίης χώρης, πρὸς ἐκκομιδην λτράποντο των οἰκετέων. ουτοι μέν νυν τούτους σώζοντες ἐλείφθησαν.

'Αὐηναῖοι δὲ, ἐπὶ μεν Πελασγων ἐχόντων την νυν Ἀλλάδα καλεομένην, ησαν Πελασγοὶ, οὐνομαζόμενοι Κραναορ ἐπὶ δὲ Κέκροπος βασιλέος, ἐπεκλήθησαν Κεκροπίδαι' ἐκδεξαμένου δὲ 'Ερε- Io ἐος την ἀρχην, ' Αθηναῖοι μετωνομάσθη in Ιωνος δὲ τοῖειούθου στρατάρχεω γενομένου ' Αθηναίοισι, ἐκλήθησαν ἀπὸ τού-

XI. U. Μεγαρέες δε σωυτὸ πλερωμα παρείχοντο σὲ καὶ ω ' Arrimc 'Aμπρακιωται δε, ἐπ- νεας ἔχοντες ἐπεζίθησαν Λευκάδιοι δὲ, τρεῖς ἔθνος ἐόνNς ουτοι Δωρικὸν ἀπὸ Κορίνθου.

XI.VI. N 1Mωτεων δὲ, Αἰγοηται δύο καὶ τεσσεράκοντα --

ρείχοντο. ησαν μέν σφι καὶ ἄλλαι πεπληρωμέναι νέες, ἀλλα σι μὲν την ἐωυτων ἐφύλασσον, δύο δὲ καὶ τεσσεράκοντα τῆσι ἄοιστα πλωούσησι ἐν Σαλαμινι ἐναυμάχησαν. Αἰγινηται δέ εἰσι Δωριέες, ἀπὸ 'Eπιδαύρου τη δὲ νε- πρότερον οἴνομα m οἰνω- 5νη. μετὰ δε Αἰγιήτας, Σαλκιδέες τὰς ἐπ 'Αρτεμισίου εικοσι παρεχόμενοι, καὶ Ἐρετριέες τὰς ἐπωρ ουτοι δὲ 'Iωνές εἰσι. μετὰ δὲ, Κεῖοι τὰς αὐτὰς παρεχόμενοι ἔθνος εον 'Ιωνικὸν ἀπὸ 'Αθηνέων. Νάξιοι δε παρείχοντο τέσσερας' ἀποπεμφθέντες μὲν ἐς τοὐς Μήδους bH των πολιητέων, κατάπερ ῶλλοι νησιω- IOναι' ἁλογῆσαντες δὲ των ἐντολέων, ἀπίκατο ἐς τοὐς Ἐλληνας, Δημοκρίτου σπεύσαντος, ἀνδρὸς νων ἁστων δοκίμου, καὶ τότε τριηρααέοντος. Nάξιοι δέ εἰσι 'Iωνες, 'Αθηνέων γεγονότες. ΣΜἐες δὲ τὰς αὐτὰς παρείχοντο νηας τὰς καὶ ἐπ' 'Αρτεμισυ Κύθνιοι δὲ, μίαν καὶ πεντηκόντερον' ἐόντες συναμφότεροι ουτοι Δρύ- IS οπες. καὶ Σερίφιοἷ τε καὶ Σίφνιοι καὶ Μήλιοι ἐστραρούοντο ουτοιγὰρ ο κ εδοσαν μοῖνοι νησιωτέων τω βαρζάρου γην ra καὶ ὁδωρ. XLVII. Oυτοι μὲν απαντες ἐντὸς οἰκημένοι Θεσπρωτων καὶ

236쪽

'Aχέροντος ποταμου, ἐστρατεύοντο' Θεσπρωτοὶ γάρ εἰσι οἱ ὀμο ρέοντες ' προκι ησι καὶ Λευκαδίοισι, οἴ ἐξ ἐσχατεων χωρέων

ἐστρατεύοντο. των δε ἐκτὸς τούτων οἰκημενων, Κροτωνιῆται μούνοι

τρὶς πυθιονίκης, Φάύλλος. Κροτωνιῆται δε γένος εἰσὶ 'Αχαιοί. XLVIII. Οἱ μεν νυν αλλοι, τριξρεας πκεχόμενοι ἐστρατεύομνο' Μήλιοι δε, καὶ Σίφνιοι, καὶ Σερίφιοι, πεντηκοντέρους. Μῆ-λιοι μεν, γενος ἐόντες ἀπὸ Λακεδαίμονος, δύο παρείχοντο Σι- φνιοι δε καὶ Σερίφιοι, 'Iωνες εόντες απ' 'Αθηνεων, μίαν εκάτεροι. 5 ἀριθμὸς δε ἐγένετο ὁ πας των νεων, πάρεξ των πεντηκοντῆρων,τνηκόσιαι καὶ ἐcδομεκοντα καὶ ὀκτώ. XLIX. 'Γὶς δε ες την Σαλαμῖνα συνῆλθον οι στρατηγοὶ ἀπὸ των εἰρημενων πολίων, ἐζουλεύοντο, προθεντος Εὐρυζιάδεω, γνώμην ἀποφαίνεσθαι τὸν βουλόμενον, ὁκου δοκέοι ἐπιτηδεύτατον εἶναι ναυμαχίην ποιέεσθαι νων αυτοὶ χωρέων εγκρατεες εἰς ἡ γὰρ 5 'Αττικὴ ἀφεῖτο εδη, νων δε λοιπέων πέρι προετίθεε. αἰ γνῶμαι δε των λεγόντων αἱ πλεῖσται συνεξέπιπτον, πρὸς τὸν Ἱσθμὸν πλώσαντας ναυμαχέειν πρὸ τῆς Πελοποννε in ἐπιλέγοντες τὸν λόγον τόνδε 'Ως, νικηῖέωσι τη ναυμαχίη, εν Σαλαμῖνι μὲν εόντες, πολιορκήσονται ἐν νήσου, ἔνα σφι τιμωρίη οὐδεμία ἐπιφα-IO νήσεταr πρὸς δε rp 'Ισωρ, ες τοὐς εωυτῶν ἐξοίσονται.

L. Ταῖτα των ἀπὸ Πελοποννησου στρατηγῶν επιλεγομενων,

ε λυθε ἀνὴρ 'Αθηναῖος, ἀγγέλλων ἡκειν τὸν βάρζαρον ες την 'Αττικὴν, καὶ πλων αυτὸν πυρπολέεσθαι. ὁ γὰρ διἁ Βοιωτῶν τραπόμενος στρατὸς ἄμα Reis, ἐμπρήσας Θεσπιέων τὴν

5 πολιν, αυ ν ἐκλελοιπότων ες Πελοπόννησον, καὶ τὴν Πλαταιεων λαύτως, ἐκε ra ες τὰς 'Αθήνας, καὶ πάντα εκεῖνα ἐδηχυ. ενεπρησε δε Θεσπειάν τε καὶ Πλάταιαν, mυθόμενος θη-

ζαίων μι οὐκ ἐμήδιζον. I.I. 'Aπὸ δὲ τῆς διαζάσιος σου Ἐλλησπόντου, ἔνθεν πορεύεσθαι ερξαντο οἰ βάρζαροι, ἔνα αὐτοῖ διατρίψαντες μῆνα, εν τφ διέ-cαινον ες τὴν Eυνώπην' ἐν τοισὶ ετέροισι μενεω ἐγένοντο ἐν Ῥ' Αθικῆ, Καλλιάδεω κχοντος 'Αθηναίοισι. καὶ αἱρέουσι ἐρῆμον 5 τὸ αστυ, καί τινας ολίγους εὐρίσκουσι νων ' Αθηναίων ἐν τφ ὰφ ἐόντας, ταμίας τε του ἱροῖ, καὶ πενητας ἀνθρώπους' ο7 φραξάμενοι τὴν ἀκρόπολιν Θύρησί τε καὶ ξύλοισι, εμύνοντο τους επιόντας ἀμα μεν -' ἀσθενίης βίου οὐκ ἐκχωρήσαντες ἐς Σαλα-

237쪽

μῖνα, πρὸς δε καὶ αυτοὶ δοκεοντες ἐξευρηκεναι τὸ μαντηῖον τὸ ἡ Πυθίη σφι εχρησε, τὸ ξύλινον τεῖχος ἀνάλωτον εσεσθαι' αὐτὸ δὴ Io

τουτο εἶναι τὸ κρησφύγετον κατὰ τὸ μαντηῖον, καὶ οὐ τας νηας. LII. Oι δε Περσαι, ἱζόμενοι επὶ τὸν καταντίον της ἀκροπόλιος Οχθον, τὸν 'Aθηναῖοι καλεουσι 'Αροῖον πάγον, επολιόρκεον τρόπον τοιόνδε' ὁκως στυπεχν περὶ τους θῖστοῖς περιθεντες ἀψειαν,ετόξευον ες τὸ φράγμα. ενθαῖτα Ἀθηναίων οἱ πολιορκεόμενοι ομως εμύνοντο, καίπερ ες τὸ εσχατον κακοῖ - μενοι, και του φρά-5γματος προδεδωκότος' οὐδε λόγους των Πεισιστρατιδεων προσφερόντων περὶ ομολογίης ενεδέκοντο. -υνόμενοι δε, ἄλλα τε ἀντεμηχανεοντο, καὶ δη καὶ προσιόντων των βαρζάρων πρὸς τἀς πύλας, ὀλοιτρόχους ἀπίεσαν ω rea Σέρξεα επὶ χξόνον συχνὸν ἀπορίησι ενεχεσθαι, οὐ δυνάμενόν σφεας ἐλεῖν. LIII. Xρόνου δ' εκ των ἀπόρων εφάνη δη τις εσοδος τοῖσι βαρ-cάροισι' εδεε γὰρ κατα τὸ ,οπρόπιον πῶσαν την 'Αττικην τηνεν ηπείρF γενεσθαι bπὸ Περσησι. εμπροσθε ων πρὸ της ἀκροπόλιος, ἔπισθε δὲ νων πυλεων καὶ της ἀνόδου, Π δη ουτε τις εφύλασσε, ουτ αν ηλπισε μη κοτε τις κατὰ ταύτα ἀναζαίη ἀνθρώ- 5πων, ταύτη ἀνεζησάν τινες κατἁ τὸ ἱρὸν της Κεκροπος θυγατρὸς 'Αγραύλου, καίτοιπερ ἀποκρημνου ἐόντος τοῖ χώρου. ως δὲ ειδον αυτοῖς ἀναζεcηκότας οἱ ' Αθηναῖοι επὶ την ἀκρόπολιν, οἱ μεν εἰρύπτεον εωυτούς κατὰ τού τείχεος κάτω, καὶ διεφθείροντο, οἱ δὲ ες τὸ μεγαρον κατεφευγον. των δὲ Περσεων οἰ ἀναζεcηκότες, πρωτον Io μεν ετράποντο πρὸς τὰς πύλας ταύτας δὲ ἀνοίξαντες, τοὐς ἱκε-

τας εφόνευον' επεὶ δε σφι πάντες κατεστρωντο, τὸ ἱρὸν συλησαντες, ενεπρησαν πλων την ἀκρόπολιν.

I. IV. Σχων δε παντελεως τὰς Ἀθηνας auξης, ἀπέπεμψεις Σοῖσα ἄγγελον ἱππεα, 'Αρταζάνφ ἀγγελεοντα την παφεοῖσάν σφι εὐπρηξίην. απὸ δὲ της πεμ-μος τοὐ κηρυκος δευτερ' ἡμερησυγκαλεσας ' Αθηναίων τοῖς φυγάδας, ἐω ν δὲ ε μενους, εαε- λευε τρωφ τμ πετερφ bῖσαι τὰ ἱρa, ἁναcάντας ες την ἀκρό- 5 DP ε τε δὴ ων ἴψιν τινὰ ἰδων ενυπνίου ἐνετελλετο τάλα, εἴ τε καὶ ἐνθύμιόν οἱ εγενετο ἐμπρησαντι τὸ ἱρόν. οἱ δὲ φυγάδες των

Αθηναίων εποίησαν - εντεταλμενα. I.V. Tοῖ δὲ εἴνεκεν τούτων -- σθην, φράσω. εστι εν

ἀκροπολι ταύτη 'Rε εος τοῖ γηγενεος λεγομενου ειναι νηὸς, ἐντμ ελαίη τε καὶ 'ξθάλασσα ενι - λόγος παρα 'Αθηναίων Ποσει-

238쪽

8εωνά ra καὶ 'Αθηναίην, ερίσαντας περὶ τῆς χώρης, - ορια 5bεσθαι. ταύτην ύν την ελαίην ἄμα τ* ἄλλου *φ κατἐ ea εμπρησθῆναι ἰπὸ των βαρζάρωρο δευτερη δε ἡμέρη ἀπὸ τῆς ἐμπνήσιος, ' Αὐηναίων οἱ θύειν bH βασιλέος κελευόμενοι, ῶς ἀνεζησαν ες τὸ ἱρὸν, ἄρων βλαστὸν ἐκ του στελέχεος ὁσον τε πηχυαχν

ἀναδεδραμηκότα. ου τοι μεν νυν ταυτα εφρασαν.

I,VI. Οι δε εν Σαλαμνι 'Eλληνες, ως σφι εξαγγελ- ῶς εσχε τὰ περὶ την 'ΑΘηναίων ἀκρόπολιν, ες τοσοῖτον Θόρυζον ἀ

πίκοντο, ωσε ενιοι των στοατηγῶν ουδε κυρωθῆναι εμενον το προ

κείμενον πῆγμα, ἀλλ' ες σε τὰς νῆας εσiπιπτον, καὶ ἱστία ἀελ5 ροντο ως ἀποθευσόμενον τοῖσί τε μολειπομενοισι αυτων ἐκυρώθη πρὸ του 'Iσθμοῖ ναυμαχεειν. νύξ τε εγίνετο, καὶ οι διαλυθέντες

ἐκ του συνεδριου, ε ζαινον - τὰς νῆας.

LVII. 'EGαῖτα δη Θεμιστοκλέα ἁπικόμενον επὶ την νη- εἴρετο Μνησίφιλος, ἀνηο ' Αθηναῖος, ὁ τι σφι εἴη βε υλευμενον. πυθόμενος δε πρὸς αυρου Aς εἴη δεδογμενον ἀνάγειν τὰς νῆας πρὸς τον 'Iσθμὸν, καὶ πρὸ της Πελοποννησου ναυμαχεειν, εἶφ' O 5 τοι αρα ῆν ἀπαίρωσι τὰς νηας ἀπὸ Σαλαμῖνος, περὶ ο δεμιῆς ετι πατρίδος ναυμαχησεις. κατα γαρ πόλις εκαστοι Vi ψον-- σαι καὶ ο ra σφέας Εὐρυζιάδης κατεχειν δυνησεται, ουτε τις ἀνθρώπων ἄλλος, ῶστε ου μὴ διασκεδασθῆναι την στρατιην - ἀπολεε I ri ἡ 'Eλλὰς ἀζουλίησι. ἀλλ', ει τις εστὶ μηχανὴ, IO ιθι, καὶ πειρῶ διαχεαι ra βεζουλευμενα, εν κως δύνη ἀναγνῶ-- σω Ehυ2άδεα μεταζουλεύσασθαι, cσε αυτοῖ μενεειν. LVIII. Κάρτα δη N Θεμιστοκλεῖ ξρεσε ἡ ωο κη' καὶ ουδεν πρὸς ταυτα ἀμειψάμενος, εῖε επὶ την νῆα την Εὐρυζιάδεω.ἀπικόμενος δε, εφη Θελειν οἱ κοινόν τι πρῆγμα συμμίξαι. ὁ δ α τὸν ες την νῆα εκελευε εαάντα λεγειν εἴ τι Βελει. ενωγα ὀ Θε-5 μιστοκλεης παρ ζόμενός οἱ καταλεγει κεῖνά τε πάντα τὰ ηκουσε Μνησιφίλου, εωυτοῖ ποιεύμενος, καὶ ἄλλα πολλα προστιἄείς ες

δ ἀνεγνωσε χρη=ζων ἔκ τε της νηὸς ἐκζῆναι, συλλέξαι τε τοῖς

στρατηγοῖς ες τὸ συνεδριον.

LIX. 'sὶς δε ἄρα συνελεχθησαν, πρὶν ἡ τὸν Εὐρυζιάδεα προθεῖναι τὸν λόγον, των εἴνεκα συνηγαγε τοὐς στρατηγοῖς, πολος ἐν ε Θεμιστοκλέης εν τοῖσι λόγοισι, oti κάρτα δεόμενος. Hγοντος dis αυτοῖ, ὁ Κορίνθιος στρατηγὸς 'Αδείμαντος ὁ 'Ωκύτου εἶπε 5 Ω Θεμιμόκλεες, εν τοῖσι ἀγῶσι οἰ προεύανιστάμενοι ραπίζομ

239쪽

ρεόντων γη των συμμάχων ούκ εφεθ οὶ κόσμον ούδενα κατηγωρέειμ ὁ δὲ ἄλλου λόγου εἴχετο, λέγων τάδε. α . M 'Eν σοὶ ri,is ἐστὶ σῶσαι τὴν Ἐλλάδα, ην εμοὶ πείθη ναυ- μαχίην αὐτοῖ μενων ποάεεσθαι, μηδε, πειθόμενος τούτων τοῖσι - λεγουσι, ἀναζεύξης πρὸς τὸν ' Ισθμὸν τὰς νηας. ἀντίθες γὰρ - εκάτερον, ἀκούσας. πρὸς μεν N 'Iσωφ συμcάλλων, εν πε- λάγεῖ αναπεπταμενου ναυμα σεις, ες δ ηκιστα ημῖν σύμφω S ρόν εστι, νηας επυσι βαρυτέρας, και ἀριθμὸν ελάσσονας. ro is δε, ἀπολέεις Σαλαμῖνά τε και Μεγαρα καὶ Αιγιναν, ηνπερ ε καὶ τὰ ἄλλα εὐτυχησωμεν. ἄμα γὰρ τφ ναυτικφ αυτων ε ἔψεται καὶ ὀ πεζὸς στρατός καὶ οὐτω σφέας αυτὸς αξεις επὶ τὴν Πελοπόννησον, κινδυνεύσεις τε ἁπάση τ' Ἐλλάδι IO'. 'Hν δε - εγὼ λεγω ποιησης, τοσάδε εν αὐτοῖσι χροσταμ ε ησεις. 'ῶτα μεν, εν στεινφ συμζάλλοντες νηυσὶ ὀλίγησι πρὸς πολλὰς, ην τὰ οἰκότα εκ του πολεμου εκλίνη, πολλὸν κρατησομεν. τὸ γαρ εν στεινὴ ναυμαχεειν, πρὸς ψεων εαμ εν ε υχωριν δε, 'ὸς μείνων. αυρος δε, Σαλαμις περιγίνεται, s ες την ηὐ λεκκειται τεκνα τε καὶ γυναῖκες. καὶ μην καὶ τόδε - εν αὐτοῖσι ενεστι, τού καὶ περάαεσθε μάλιστω ομοίως αὐτου τε μενων, 'οναυμαχησεις Πελοποννησου, καὶ πρὸς 'Iσω ουδέ σφεας, εἴπερ ευ φρονεεις, αξεις επὶ την Πελοπόννησον. γ. 'Hν δε γε καὶ - εγῶ ελπίζω γενηται, καὶ νικησωμεν - τησι νηυσὶ, ολε -ῖν ες τὸν 'Ισθμὸν παρέσονται οἱ βάρωροι, οἴτε προζησονται εκαστέρω νης ' Αντικης, ἀπίασί τε οὐδενὶ κόσμW, Μεγάροισί τε κερδανεομεν περιεοῖσι, καὶ Αἰγίνη, καὶ Σαλαμῖνι, εν τῆ ημῖν καὶ λόγιόν ἐστι των ἐκφρῶν κατύπερθε s γενεσθα in οἰκότα μεν νυν βουλευομενοισι ἀνθρώποισι, ῶς τὸ φ επίπαν ἐθελει γίνεσθαι μη δε οἰκότα βουλευ-ενοισι, οὐκ εὐελει ουδε ὀ Θεὸς προα γρέειν πρὸς τὰς ἀνθρωπηεις γνώμας. LXI. -υτα λεγοντος Θεμιστοκλεους, α τις ὁ Κορίνθιος 'Λ- δείμαντος επεφέρετο, σιγφν τε κελεύων τφ μη εστι πατρὸς, καὶ

Εὐρυ2άδεα ούκ ἐων ἐπιψηφίζειν ἀπόλι ἀνδρί πόλιν γὰρ τὸν

240쪽

Θεμιστοκλεα παρεχόμενον, οἴσω εκελευε γνώμας συμζάλλεσθαι. 5 ταῶτα δε οἱ προεφερε, ὁτι ἡλώκεσάν τε καὶ κατείχοντο os 'Αρη- ναι. τότε δη ὀ Θεμιστοκλεης κεῖνόν τε καὶ τους Κορινθίους πολλά τε καὶ κακὰ ελεγερ εωυτοῖσί τε εδηλου λόγου λ εἴη καὶ πόλις καὶ γη μέζων ηπερ κείνοισι, εστ ῶν διηκόσιαι νηες σφιεωσι πεπληρωμεναι' ο δαμοῖς γὰρ ' Εὐηνων αὐrοὐς επιόντας Io ἀποκρούσεσθαι. LXII. Σημαίνων δε ταῖτα, σφ λόγW διεζαινε ες Εὐρυζιάδεα, λέγων μαλλον επεστραμμενα Σὐ εἰ μενερις αυτοῖ, καὶ μενων εσεαι ἀνηo αγαθός -' εἰ δε μη, ἀνατρέψεις Wην' Ελλάδα. τὸ παν γὰρ ἡμῖν τοῖ πολεμου φέρουσι αἱ νηες. ἀλλ' εμοὶ πεμβ θεο. εἰ δε ταύτα μὴ ποιησεις, ημεῖς μεν, ως εχομεν, ἀναλα- cόντες τοῖς οἰκετας, κομιεύμεθα ες Σίριν Ulν εν 'Iταλ', ηπερ ημετερη ra ἐστι ἐκ παλαιοῖ ετι, καὶ τα λόγια λεγει, ω' ημεων αύτην δεειν κτισθηναι. υμεῖς δε, συμμάχων τοιῶνδε μουνωθεν τες, μεμνήσεσθε των εμῶν λόγων. LXIII. Ταλα δὲ Θεμιστοκλεος λεγοντος, ἀνεδιδάσκετο E

ρυζιάδης. δοκεειν δε μοι, ἀρρωδησας μάλιστα τοὐς 'Αθηναίους ἀνεδιδάσκετο, μη σφεας ἀπολίπωσι, ην πρὸς τὸν 'Ισθμὸν ἀνάγητὰς νηας. ἀπολιπόντων γὰρ ' Αθηναίων, οὐκετι πίνοντο ἀξιωs μαχοι οἱ λοιποί. ταύτην δε αἰρέεται τὴν γνώμην, αυτοῖ με-

νοντας διαναυμαχεειν.

LxIv. οἴσω μεν .es περὶ Σαλαμῖνα, ἔπεσι ἀκροcολισάμενοι, εmi ra E υ2άδη εδοξε, αυτοῖ παρεσκευάζοντο ῶς ναυμαχη- σοντες. ημέρη τε γίνετο, καὶ ἁ ἡλίου ἀνιόντι σεισμὸς γενετο εν τε τη γη καὶ π θαλάσση. εδοξε δε σφι εἴξασθαι 5 τοῖσι θεοῖσι, καὶ ἐπικαλεσασθαι τοῖς Αἰακίδας συμμάχους. ῶς δε σφι εδοξε, καὶ εποίευν ταλα. εὐξάμενοι γὰρ πῶσι τοῖσι Θεοῖσι, αὐτόθεν μεν εκ Σαλαμινος Αἴαντά τε καὶ Τελαμῶνα επεκα- λεοντο επὶ δε Αἰακὸν καὶ τοῖς ἄλλους Αἰακίδας νηα ἀπεστεώες Αἴγιναν.

Lxv. Eφη δε Δικαῖος ὁ Θεοκύδεος, ἀνηρ 'Aθηναῖος, φυγάς τε καὶ παρὰ Μηδοισι λόγιμος γενόμενος τολον τὸν χρόνον' επείτε εκείρετο η Ἀττικὴ χώρη ὐπὸ τοῖ πεζώῖ στρατοῖ τού Ηἐρξεω, τοῖσα ἐνημος 'Aθηναίων, τυχεΛ τότε ἐὼν ἄμα Δημαρητου Ῥs Λακεδαιμονίου εν N Θριασίν πεδίφη ἰδελ δε κονιορτὸν χωρέομνα ἀπὸ 'Maυσῖνος, ῶς ἁνδιῶν μάλιστα κη τρισμυρίωW ἁπο-