Historikōn logoi 9 epigraphomenoi mousai

271쪽

θεὼν ἱδρύματά σε κοινὰ καὶ Θυσίαι, ἐθεά ri ὁμότροπα των - προδότας γενέσθαι 'Αθηναίους οὐκ αν ευ ἔχω. ἐπίστασδε τε Is ούτω, εἰ μη πρότερον ἐτυγχάνεri ἐπιστάμενοι, ἔστ αν καὶ illa moiη 'Αθηναίων, μηδαμα ὀμόλογήσοντας ἡμέας Eho. -ἐ- ων μέντοι ἀγάμεθα την προνοίην, την ἐς ἡμεας ἔχουσαν, ἔτι - προείδετε ἡμεων οἰκοφθορημένων ούτω, ωστε ἐπιθρέψαι ἐθέ- λειν ἡμέων τοὐς οικέτας. καὶ Ἀδε μεν ἡ χάρις ἐκπεπληρω- 2O ται' ἡμέες μέντοι λιπαρροσομεν οἴτω, ὁκως αν ἔχωμεν, οὐδεν λυπέοντες ὐμέας. νῖν δὲ, ὼς οἴσω ἐχόντων, στρατιην ως -- χιστα ἐκπἐμπετε. ῶς γαρ ἡμέες εἰκάζομεν, οὐκ ἐκἀς χμνου παρέσται ὀ βάρωρος ἐKαλὼν ἐς τὴν ἡμετέρην, ἀλλ' ἐπειδὰν τάχιστα πύθηται την ἀγγελίη , ἔτι οὐδὲν ποιήσομεν των ἐκεῖ- 25 νος ἡμέων προσεδέετο. πρὶν Iν παρεῖναι ἐκεBον ἐς την 'Αττικὴν, ἡμεας καιρός ἐσπι προKωθησαι ἐς την Βοιωτίην. οἱ μεν, τα τα -οκριναμένων ' Αθηναίων, ἀπαλλασσοντο ἐς Σπάρτην.

272쪽

r. MAPΔO NΙΟΣ- ως οἱ ἀπονοστήσας ' Αλεξανδρος τὰ

παρὰ 'Αθηναίων εσήμηνε, ὁρμηθεὶς εκ Θεσσαλίης, ἡγε την στρασιῆν σπουδῆ ἐπὶ τὰς ' Αθηνας' ὁκου δε ἐκάστοτε γίνοιτο, τούτους παρελάμωνε. τοῖσι δε Θεσσαλίης ἡγεομενοισι οἴτε τα πρὸ τού5 πεπηγμενα μετεμελε ούδεν, πολλω τε μαλλον επηγον τον Πέρ- in καὶ συμπροεπεμψε τε Θώρηξ ὁ Ληρισσαῖος Eέρξεα φεύγομτα, καὶ τότε εκ του φανεροῖ παρηκε νασδόνιον επὶ την Ἐλλάδα.II. 'Eπεὶ πορευόμενος γίνεται ὀ στρατὸς εν Βοιωτοῖσι, οἱ Θηcαῖοι κατελάμcανον τον Μαρδόνιον, καὶ Gyεcἀλευον αὐτὴ, λάγοντες ως οὐκ ε- χωρος επιτηδεύτερος ἐνστρατοπεδεύεσθαι ἐκείνου, οὐδε εων Κεναι εκαστέρω, ἀλλ' αυτοῖ ἱζόμενον, ποιεειν ὁκως 5 ἀμαχητὶ την -σαν 'Eλλάδα καταστρέψηται. - Κατἁ μεν--ἰσχυμν, 'Eλληνας ὀμοφρονεοντας, οἷπερ καὶ πάρος τὰ ra εγίνωσκον, χαλεπὰ εἶναι περιγίνεσθαι καὶ ἄπασι ἀνθρώ- ποισι. εἰ δε ποιήσεις τὰ ἡμεῖς παραινεομεν, εφασαν λέγοντες, ἐξεις ἀπόνως ἁπαντα τὰ κείνων βουλεύματα. πεμπε αξ Io τα ἐς τοὐς δυναστεύοντας ανδρας εν τῆσι πόλισι. πεμπων δε, την Ἐλλάδα διαστεσεις' ενθευτεν δε τοῖς μη τὰ σὰ φρονε- οντας ρηῖδίως μετὰ των στασιωτεων καταστρέψεαι. III. Οἱ μεν ταύτα συνεζούλευον ὁ δε οὐκ επείθετο, αλλά οἱ

δεινός τις ἐνεστακτο ἔμερος τὰς 'Αθηνας δεύτερα ελέει in ἄμα μεν- αγνωμοσύνης, ἄμα δε πυρσοχι διὰ νήσων ἐδόκεε βασιλἱῖ δηλωσειν εόντι εν Σάρδισι, ὁτι εχοι ' Αθήνας. ἴς οὐδε τότε ἁπικόμε-

273쪽

νος ἐς την 'Αττικὴν εἶρε σοὐς ' Αθηναίους, ἀλλ' εν τε Σαλα- ι 5

τοὐς πλείσrους ἐπυνθάνετο εἶναι, εν τε τησι νηυσι' αἰρεει τε ἐρημον

τὸ ἄστυ. ἡ δε βασιλίος αἴρεσις ἐς την ὐστεραίην την Μαρδονιου ἐπιστρα Την δεκάμηνος ἐγένετο. Iv. 'Eπεὶ δε εν 'Αθηνησι ἐγένετο ὁ Μαρδόνιος, πεμπει ἐς Σαλαμῖνα Μουρυχίδην, ἄνδρα 'Eλλησπόνπιον, φεροντα τοὐς αυτοῖς λόγους τοὐς καὶ ' Αλέξανδρος ὁ Μακεδῶν τοιουι 'Aθηναίοισι διεπόν-

θμευσε. σαλα δε τὸ δεύτεοον ἀπέστελλε, προέχων μὲν των

'Aθηναίων οὐ φιλίας γνώμας, ἐλπίζων δε σφεας ὐπησειν της 5αγνωμοσύνης, ως δοριαλώτου ἐούσης πάσης της 'Aτοκης χώρης, καὶ ἐούσης ηδη -' εωυτp. τούτων μὲν εἰνεκα απέπεμψε Μουρυ- οην ἐς Σαλαμλα. v. m δε, ἀπικόμενος επὶ τὴν βουλην, ελεγε τὰ παρἁ Μαμδονίου. των δε βουλευτεων Λυκίδης εἶπε γνώμην, ως οι ἐδόκεε αμεινον εἶναι, δεξαμενους τὸν λουον τόν σφι Μουρυχίδης προέρει, ἐξενεῖκαι ἐς τὸν δημον. ὁ μὲν δη ταύτην την γνώμην ἁπεφαίνετο, εἴ τε δη δεδεγμενος χωηματα παρα Μαρδονίου, εἴ τε οι καὶ 5

ναύτα ἐάνδανε. ' Αθηναίω δε αὐτίκα, δεινον ποιησάμενοι, οι τε ἐκτης βουλης καὶ οι εξωθεν, ὼς επύθοντο, περιστάντες Λυκίδεα κα- σέλευσαν βάλλοντες, τὸν δὲ Ἐλλησπόνειον Μουρυχίδεα ἁπεπεμψαν ἀσινεα γενομενου δε Θορύζου εν τη Σαλαμῖνι περὶ τον Λ κίδεα, τυνθάνονται τὸ γινόμενον αἱ γυναῖκες των ' Αθηναίωin δια- Io κελευσαμένη δῖ γυνη γυναικὶ, καὶ παραλαζοῖσα, επὶ την Λυκίδεω οἰκ ν ηῖσαν αὐτοκελεες, καὶ κατα μεν ελευσαν αυτοῖ την γυναῖχα, κατἁ δε ra τέκνα. vi. 'Eς δὲ νην Σαλαμῖνα διεζησαν οἱ ' Αθηναῖοι ἄδε. εως μεν προσεδεκοντο ἐκ της Πελοποννησου στρατὸν ηξειν τιμωρησοντά σφι, οἱ δε εμενον εν τη 'Amκη ' λαὶ δε οι μεν μακρότερά τε καὶ σχολαίτερα ἐποίεον, ὀ δὲ ἐπιὼν καὶ δη εν τη Βοιωτίη ελεγετο εἴναι, οὐτω δη bπεξεκομίσαντό τε πάντα, καὶ αυτοὶ διεζησαν ἐς 5 Σαλαμῖνα ἐς Λακεδαίμονά τε επεμπον αγγελους, ἄμα μεν μεμμψομενους τοῖσι Λακεδαιμονίοισι ὁτι περιεῖδον ἐμειλόντα ῶν

βάρζαρον ἐς την 'Αθικην, ἀλλ' οὐ μετὰ σφεων ηντίασαν ες την Βοιωτίην' ἄμα δὲ -ομνεσοντας ὁσα σφι μεαετο ὀ Πkσης με--cαλοῖσι δώσει in προεῖπαί τε, ὁτι εἰ μη μυνεῖσι 'Aθηναίοισι, IO

VII. οἱ γὰρ δη Λακεδαιμίνιοι ὁρταζόν τι τοῖτον τὸν χρόνον,

274쪽

καί σφι ἐν ' Τακίνθια σερὶ πλείστου δ' ἡγον - του θεοὶ, πορσύ- νειν' ἄμα δε το τεῖχός σφι το εν τ 'I μμ ετείχεον, καὶ ἡδηεπάλξεις ελ- ανε. ῶς δε ἀπίκοντο ες τὴν Λακεδαίμονα οἱ ἄγ-5 γελοι οἱ ἀπ' ' Αθηναίων, ἄμα αγόμενοι an τε Mεγάρων ἀπελους καὶ ἐκ Πλαταεων, ἔλεγον τάδε ἐπελθόντες επὶ τοῖς ἐφόρους α. - Επεμψαν ἡμεας ' Αθηναῖοι, λεγοντες ἔτι ἡμῖν βασι- λευς ἡ Μηδων, τουτο μεν, την χωρην ἀποδιδογ τοῖτο δε, συμμάχους εὐελει επ' ἴση τε καὶ ὁμοίη ποιῆσασθαι, ἄνευ τε - δόλου καὶ ἁπα ς' εὐελει δὲ καὶ αλλην χωρην πρὸς τη ἡμε-5 τέρη διδόναι, την αν αυτοὶ ελώμεθα. ημεῖς δε, Δία τε Ἐλλη-

νιον ούδεσθεντες, καὶ την' Ελλάδα δεινὸν ποιεύμενοι προδοῖναι, - ου καταινεσαμεν, ἀλλα ἀπειπάμεθα, καί περ ἀδικεόμενοι iar 'Eλληνων καὶ καταπροδιδόμενοι, επιστάμενοί τε ἔτι κερ-

δαλεώτερόν εστι ὁμολογεειν rse ΙΙερση μαλλον ἡ περ πολaμειν IO οὐ iu εν ουδε ὁμολογήσομεν εκόντες εἶναι. καὶ τὸ μεν ἀπ' ἡμεων - οἴτω, ἀκίζδηλον εὸν, νεμεται επὶ τοῖς 'Eλληνας. ' Τμεῖς δε, ἐς σῶσαν ἀρόωδίην τότε ἀπικόμενοι μὴ ὀμω λοεσωμεν τμ Περση, ἐπεί τε εξεμάθετε το ἡμετερον φρόνημα- σαφέως, ἔτι οὐδαμα προδώσομεν την Ἐλλάδα, καὶ διότι τελ- χος ὐμῖν διὰ τού 'Iσθμοῖ ελαυνόμενον εν τελει εστι, καὶ δὴ

5 λόγον οὐδενα των ' Αθηναίων ποιεε ε' συνθεμενοί τε ἡμῖν τον Περσην ἀντιώσεσθαι ες νην Βοιωτίην, προδεδώκατε, περιείδετεμ τε ἐααλόντα ες την ' Αττικὴν τον βάρζαρον. ες μεν νυν τὸ

μ παρεὸν ' Αθηναῖοι -δε μηνίουσι' οὐ γὰρ ἐποιεσατε επιτηδεως. νυν δε ἔτι τάχος στρατιὴν ἄμα ἡμῖν εκελευσαν Ἀεας εκπεμ-IO πειν, ως αν τον βάρcαρον δεκώμεθα εν τη ' Αττικῆ. επειδὴ

' γαρ ἡμάρτομεν της Βοιωτίης, της γε ἡμετερης ἐπιτηδεί--- τόν εστι - χεσασθαι το Θριάσιον πεδίον.VVIII. 'Ως δε ἄρα λουσαν οἱ εφοροι ταλα, ἀνεζάλMντο ες νην breεραίην ὐποκρίνασθαι' τῆ δε bστεραίη, ες την ετερην. τυλτο καὶ επὶ δεκα ἡμερας εποίεον, εξ ἡμερης ες ἡμέρην ἀναζαλλόμενοι. εν δε τούτου τμ χρονW τὸν 'Iσθμὸν ετείχεον, σπουδὴν s εχοντες πολλὴν πάντες Πελοποννήσιον καί σφι ἐν πρὸς τελεῖ obae εχω εἶπαι τὸ αἴτιον, διότι ἀπικομενου μὰν 'Αλεξάνδρου τού Μακεδονος ες 'Αθήνας σπουδὴν μεγάλην ἐποιήσαντο μὴ μηδίσαι 'Αθηναίους, τότε δε ωρην εποιήσαντο οὐδεμίαν, ἄλλο γε ἡ ὁτι ο'Ισθμός σφι ετετείχιστο, καὶ ἐδόκεον ' Αθηναίων ara δεεσθαι ούδεν

275쪽

ori δε ὀ ' Αλεξανδρος ἀπίκετο ες τὴν ' Αττικὴν, ου κω ἀπετετεί- IOχιστο, ἐργάζοντο δε, μεγάλως καταρρωδηκότες τοὐς Πέρσας. IX. Τελος δε, της τε -οκρίσιος καὶ εξόδου σων Σπαρτιητἱωνεγένετο Πόπος τοιόσδε. τη προτερα ri τῆς bστατης καταστάσιος μελλούσης εσεσθαι, Xίλεος, ἀνὴρ Τεγεετης, δυνάμενος ἐν Λακεδαίμονι μεγιστα ξείνων, των εφόρων ἐπύθετο πάντα λόγον τὸν δὴ es ' Αθηναῖοι ελεγον. ακούσας δε ὀ Xἱλεος, ελεγε ἄρα σφι τάδε 5

Οἴτω εχει, ἄνδρες εφοροι. ' Λθηναίων ἡμῖν ἐόντων μη ἀρθμίων, N δὲ βαρζάρω συμμάχων, καί περ τείχεος δια τού 'I μοῖ

ἐληλαμενου καρτερου, μεγάλαι κλισιάδες ἀναπεπτέαται ες την Πελοπό σην σφ Πέρση. ἀλλ' ἐσακούσατε, πρίν τι αλλο 'Αθηναίοισι δόξαι, σφάλμα φέρον τη 'Eλλάδι. X. χ μεν σφι ταύτα συνεcούλευε. οἱ δε, φρενὶ λαζόντες τὸν λόγον, αὐτίκα, φράσαντες οὐδεν τοῖσι ἄγγελοισι τοῖσι ἀπιγμενοισι απὸ των πολίων, νυκτὸς ερο εκπέμπουσι πεντακισχιλίους Σπαρτιητέων, καὶ επτὰ περὶ εκαστον τὰςαντες των ειλώτων,

Παυσανίη N Κλεομ μου ἐπιτρέψαντες εξάγειν. εγένετο μεν Sνυν ἡ ἡγεμονίη Πλειστάρχου τοῖ Λεωνίδεω ἀλλ' ἡ μεν εν ετιπαῖς, ὁ δε τούτου επίτροπός τε καὶ ἀνεψιός. Κλεόμ οτος γὰρ, ὀ Παυσανίεω μεν πατὴρ, ' Αναξανδρίδεω δε παῖς, οὐκετι περιῆν ἀλλὰ ἀπαγαγὼν εκ τού 'Ισθμοῖ την στρατιὴν την τὸ τειχος δείμασαν, μετὰ ταλα οὐ πολλὸν χρόνον τινὰ βιους απέθανε. ἀπῆ- Io γε δε την στρατιὴν ὁ Κλεω οτος εκ του 'I μού διὰ τόδε Θυ μένW ω επὶ N Πέρση, ὀ ἡλιος ἀμαυρώθη εν N οὐρανp. προσαιρέεται δε εωυτ* ΙΠαυσανίης Εὐρυάνακτα, τὸν Δωριεος, ανδρα οἰκίης ἐόντα τῆς αυτῆς. οἱ μεν δὴ συν IΠαυσανίη εςεληλύθεσανεξω Σπάρτης.

XI. οἱ δε αγγελοι, ῶς ἡμέρη εγεγόνεε, ο δεν εἰδότες περὶ τῆς εξόδου, επῆλθον εri τοῖς ἐφόρους, ἐν νόου δὴ εχοντες ἀπαλλά

σεσθαι καὶ αυτοὶ επὶ τῆς εωυτοῖ εκαστος. ἐπελθόντες δε, ελεγον τάδε 'Τμεῖς μεν, ὼ Λακεδαιμόνιοι, αυροῖ τηδε μενοντες, 'Τα- κίνθιά τε ἄγετε, καὶ παίζετε, καταπροδόντες τοῖς συμμάχους' 5 'Αθηναῖοι δε, ῶς ἀδικεόμενοι υπὸ bμεων, χήτι συμμάχων, κα - ταλύσονται τ* Πέρση οἴσω ἔκως ἄν δύνωνται. καταλυσάμε-

νοι δε, δῆλα γὰρ δὴ ὀτι σύμμαχοι βασιλεος γινόμεθα, συστρα- νευσόμεθα επὶ την ἄν εκεῖνοι ἐξηγέωνται. -εῖς δὲ τὸ ἐνθεῖσεν μαθήσεσθε ὀκοῖον αν τι ,3 ερ αὐτου ἐκcαίνη. Tαῖτα λεγεμ IO

276쪽

των των ἀγγέλων, οἱ εφοροι εἶπαν επ' ὁρκου, καὶ δη δοκεειν εἶναι ἐν 'Oρεστείω στείχοντας επὶ τοῖς ξείνους. ξείνους γαρ ἐκάλεον τοῖς βαρcάρους. οἰ δε, ως οὐκ εἰδότες, ἐπειρώτεον το λεγόμενοr ἐπειρόμενοι δε, ἐς μιαθον παν τὸ εἱW ώστε ἐν 'bώματι γενόμενοι, 15 ἐπορεύοντο πην ταχίστην διώκοντες' σὐν δέ σφι, των περιοίκων Λακεδαιμονίων λογάδες πεντακισχίλιοι ὀπλιται τῶυτὸ τούτο ἐποίεον. xII. οἱ μεν δη ες τὸν 'Iσθμὸν επείγοντο. 'Αργεῖοι δε, επεί τε τάχιστα ἐπύθοντο τοῖς μετὰ Παυσανίεω ἐξεληλυθότας ἐκ Σπάρτης, πεμπουσι κῆρυκα, των ἡμεροδρόμων ἀνευρόντες τὸν ἄριστον, ες ν' Αττικὴν, πρότερον αυτοὶ Μαρδονίου bποδεξάμενοι σχεσειν τὸν 5 Σπαρτιήτην μη ἐξιέναι. ος επεί τε ἀπίκετο ες τας 'Αθηνας, ελεγε τάδε Μαρδόνιε, επεμψάν με 'Αργεῖοι, φράσοντά τοι, ὁτι ἐκ Λακεδαίμονος ἐξελήλυθε ἡ νεότης, καὶ ὼς οὐ δυνατοὶ αυτὴν ἴσχειν εἰσὶ 'Αργεῖοι μη ο κ εξιεναι. πρὸς ταύτα τύγχανε εἶ βουλευόμενος. 'O μεν δη, εἴπας ταύτα, ἀπαλλάσσετο ὀπίσω. XIII. Μαρδόνιος δε οὐδαμῶς ἔτι πρόθυμος ἐν μενειν εν τη' Αττικη, ὼς ηκουσε ταῖτα. πρὶν μεν νυν η πυθεσθαι, ἀνεκώχευε, Θελων εἰδέναι τὸ σαρ ' Aθηναίων, ὀκοῖεν τι ποιῆσουσι' καὶ οἴτε ἐπήμαινε οἴτε ἐσινεετο γην την 'Αττικὴν, ἐλπίζων διὰ παντὸς 5 τοῖ χρόνου ὀμολογεσειν σφεας. επεὶ δε οὐκ ἔπειθε, πυθόμενος τον πάντα λόγον, πρὶν η τοὐς μετὰ ΙΠαυσανίεω ες τὸν ' Ισθμὸν ἐμω- λεD, bπεξεχώρεε, ἐμπρῆσας τε τας ' Aθηνας, καὶ, εἴ κου τι ορθὸν

ην των τειχεων η των οἰκημάτων η των ἱρῶν, πάντα καταζαλῶν

καi συγχώσας. ἐξήλαυνε δε τῶνδε εἴνεκεν, ὁτι οἴτε ἱππασίμη ἡ Io χωρη ην ἡ ' Αττικὴ, εἴ τε νικιντο συμcαλῶν, ἀπάλλαξις οὐκ ην, ὁτι μη κατὰ στεινὸν, ῶστε καὶ Oλίγους σφεας ἀνθρώπους ἴσχειν. ἐζουλεύετο IK επαναχωρήσας ες τὰς Θεζας, συμcαλεῖν πρὸς

πόλι τε φιλίη καὶ χώρη ἰππασίμη. XIV. Μαρδόνιος μεν δη bπεξεχώρεε. ρδη δὲ ἐν τη ὀδμ εόντι αὐτp ηλθε ἀγγελίη πρόδρομος, αλλην στρατιὴν ηκειν ἐς Μέγαρα, Λακεδαιαονίων χιλίους. πυθόμενος δε ταύτα, ἐζουλεύετο, εἴ κως τούτους πρῶτον ελοι. bποστρεψας δὲ την στρατιὴν has tri τὰ Mεγαραε η δε ῖππος προελθούσα κατιππάσατο χώρηννην Μεγαρίδα. ες ταύτην δη εκαστάτω της Εὐρώπης τὸ πρὸς

ἡλιου δύνοντος ἡ Περσικὴ αὐτη στρατιὴ ἀπίκετο. XV. Μετἁ ὁὲ ταῖτα, Μαρῖον, ἐλθε ἀγγελίη ῶς ἁλέες εἴησαν οἱ 'Eλληνες ἐν rse 'Iσωμ' οὐτω δὴ ὀπίσω ἐπορεύετο διὰ

277쪽

Δεκελέης. οἱ γει βοιωτάρχαι μετεπεμψαντο τοῖς προσχώρους των ' Ασωπίωρο οἴτοι δε αὐτμ την ὀδὸν ηγεοντο ες Σφενδαλεας ενθεμεν δε, ες Τανάγρην. εν υνάγρη δὲ νύκτα ἐναυλισάμενος, Sκαὶ τραπόμενος τῆ bστεραίη ες Σκῶλον, ἐν π τη Θηλίων ηαενθαῖ- δε των Θηραίων, καί περ μηδιζόντων, εκειρε τοῖς χώρους, οἴ τι κατὰ εχθος αυτῶν, ἀλλ' - ἀναγκαίης μεγάλης εχόμενος βουλόμενος ερυμά τε τμ πρατν ποιησασθαι, και ην συμ-λόντι οἱ μὴ εκcαίνη ὀκοχον τι εθελοι, κρησφύγετον τούτο εποίεε . -- IOρηκε δε αυτοῖ τὸ στρατόπεδον, ἀρξάμενον ἀπὸ 'Eρυθρέων, παρὰ

'Τσιάς' κατετεινε δὲ ες την Πλαταιιδα γην, παρὰ τον 'Ασωπὸν ποταμὸν τεταγμενον. ob μεντοι τό γε τειχος τοσούτον εποιεπλἀλλ' ως επὶ δεκα σταδίους μάλsστα κη μετωπον εμπον. εχόντων δὲ τὸν πόνον τοῖνον των βαρζάρων, 'Aτταγῖνος ἡ Φρύνωνος, I 5ἀνηρ Θηcαῖος, παρασκευασάμενος μεγελως, εκάλεε επὶ ξείνια

αυτόν τε Μαρδόνιον καὶ πεντηκοντα Περσεων τοῖς λογιμωτάτους κληθεντες δὲ Ουτοι εποντο. ην δε τὸ δεῖπνον ποιεύμενον εν Θi M.

XVI. vi δε ηδη in επίλοιπα ηκουον Θερσάνδρου, ἀνδρὸς μεν αγμενίου, λογίμου δὲ ες ris πρῶτα εν 'OρχομενW. εφη δε ὀ

Θέρσανδρος κληθηναι καὶ αυτὸς bπὸ Ἀτταγίνου επὶ τὸ δεῖπνον repra' κληειναι δε καὶ Θηζαίων ἄνδρας πεντηκον ' καί σφεων οὐ χωρὶς εκατερους κλῖναι, ἁλλα Περσην τε καὶ Θηζαῖον εν κλί- 5νη εκάστη. ὼς δε ἀπὸ δείπνου ησαν, διαπινόντων, τὸν Περσην τὸν ὁμόκλινον, Ἐλλάδα γλοῦσσαν Gεντα, εἴρεσθαι αυτὸν ὁποδαπός εστι, αυτὸς δε ὐποκρίνα α ῶς ε η ' Ορχομενιος. τὸν δε εἰσεν 'Emi νυν ὁμοτράπεζός τε μοι καὶ ὁμόσπονδος πενεο, μνημόσυνά τοι - γνώμης της εμης καταλιπεσθαι Θέλω ἔνα καὶ προειδὼς αὐ- IO τὶς περὶ σεωυτοῖ βουλεύεσθαι εχ ς τὰ συμφέροντα. ὀρβς τού- τους τοὐς δαινυμενους Περσας, κω τὸν στρατὸν, τὸν ἐλίπομεν mi τμ ποταμF στρατοπεδευόμενον; τούτων πάντων μεαι, ολίγου τινὸς χρόνου διελθόντος, ολίγους τινὰς τοῖς περιγενομε-- νους. ῶσά σε ἄμα τὸν Περσην λεγειν, καὶ μετιεναι πολ-I5λα των δακρύων. αὐτὸς δὲ Βωυμάσας τὸν λόγον, εἰπεῖν πρὸς αυτόW Οοκοῦν Μαρδονίου τε ταῖτα χρεόν εστι λεγειν, καὶ τοῖ- σι μετ' εκεῖνον εν άχη ἐάσι Περσεων. Τὸν δὲ μετὰ ταύταεἰπεῖν' - πεῖνε, ο τι δεῖ γενεσθαι εκ τοῖ Θεοῖ, ἀμηχανον ἀπω τρέψαι ἁνθρώπκ ουδa γ πιστὰ λεγουσι εὐελει πείθεσθαι 2O οὐδείς. ναῖτα δὲ Περσεων συχνοὶ επισταμενοι, επίμεθα ἀναγ-

278쪽

αυτη, πολλὰ φρονέοντα, μηδενος κρατεειν. Tαῖτα μεν νουχρχομενίου Θερσάνδρου ηκουοπ καὶ τάδε πρὸς τούτοισι, ῶς αὐ- 25 Hς αὐτίκα λίγοι ταυτα πρὸς ἀνθρώπους πρότερον ἡ γενεσθαι ἐν Πλαταφω την μάχην.XVII. Μαρδονίου δε ἐν τη Βοιωτίη στρατοπεδευομενου, οἱ μεν ἄλλοι παρείχοντο ἁπαντες στρατιm, καὶ συνεσε λον ἐς 'Αθηνας ὁσοι περ ἐμηδιζον ' Ελληνων των ταύτη οἰκημενων. μούνοι δε Φωκεες ου συνεσεζαλορο εμηδιζον γὰρ δὴ σφόδρα καὶ ουτοι οὐκ 5 εκόντες, ἀλλ' - ἀναγκαίης. ἡμέρησι δε ου πολλησι μετὰ. τηναπιξιν την ἐς Θηcας ἴστερον, ηλθον αυτεων ὁπλῖται χίλιοι' ηγε δεαυτοῖς ' Αρμοκύδης, ἀνὴρ των ἀστῶν δοκιμώτατος. ἐπεὶ δε ἀπίκατο καὶ οἶνοι ἐς Θηζας, πεμψας ὁ Μαρδόνιος Θειας, ἐκελευσε σφεας επ' εωυτῶν ἐν τρο πεδίω ηεσθαι. ἐπεὶ δε ἐποίησαν ταυτα, IO αὐτίκα παρην η ἶππος ἁπασα. μετὰ δε ταῖσα, διεζηλθε μεν διὰ τού στρατοπεδου του Ἐλληνικοῖ του μετα Nηδων ἐόντος φήμη, ῶς κατακοντιεῖ σφεας διες λῖε δε δι αυτῶν Φωκεων τλτὸ re o. ενθα δη σφι ὁ στρατηγὸς Ἀρμοκύδης παραίνεε, λέγων τοιάδε 'Ω Φωκεες, πρόδηλα γὰρ ἔτι ἡμεας οἶτοι οῖ ἄνθρωποι 15 - μελλουσι προόπτω Sθανάτω δώσειν, διαζεc μενους υπὸ Θεμ μ σαλῶν, ὼς εγὼ εἰκάζω νυν ἄν ανδρα πάντα τινὰ - ων χρεόν

εστι γενέσθαι παθόW κρέσσον γὰρ, ποιευντάς τι και ἀμυνο- μενους τελευτησαι τὸν αιῶνα, η περ παρέχοντας διαφθαρηναι

XVIII. μεν ἄν ταυτα παραίνεε. οἱ δε ἱππέες, ἐπεί τε σφεας εκυκλώσαντο, ἐπηλαυνον ῶς ἀπολεῖντες, καὶ δὴ διετείνοντο ra βέλεα ῶς ἀπησοντες καί κου τις καὶ ἀπηκε. καὶ οἶἀντίοι εστασαν, πάντη συστρέψαντες εωυτοῖς καὶ πυκνώσαντες 5 ώς μάλιστα. ἐνθαυτα οἱ ἱππόται μεστρεφον, κῶ ἀπηλαυνον ὀπίσω. Οὐκ εχω δ' ἀτρεκεως εἰπεῖν, ἀτε εἰ ηλθον μεν ἀπολάοντες τοὐς Φωκεας, δεηθεντων ΘεσσαλῶW ἐπεὶ δε ώρων πρὸς ἁλε- ξησιν τραπομενους, δείσαντες μη καὶ σφίσι γέκηται τρώματα,ούτω δὴ ἀπηλαυνον ὀπίσω ῶς γάρ σφι ενετείλατο Μαρδόνιος

IO οὐτ' εἰ αυτῶν πειρηθηναι ηὐελησε εἴ τι ἀλκης μετεχουσι. M Zaὀπίσω ἀπηλασαν οἱ ἱππόται, πεμψας Μαρδόνιος κήρυκα, ελεγε

τάδε M Θαρσεετε, ia Φωκεες ανδρες γὰρ ἐφάνητε ἐόντες ἀγα-

279쪽

- πόλεμον τουτον' εὐεργεσίησι γὰρ Ου νικησετε οἴτε ων εμε, ουτεμ βασιλεα.V Τὰ περὶ Φωκέων μεν ες τοσουτο ἐγενε .XIX. Λακεδαιμόνιοι δε, ῶς ες τον Ἱσθμὸν ηλθον, εν τούτW ε- στρατοπεδεύοντο. πυνθανόμενοι δε ταύτα οι λοιποὶ Πελοππον σοι τοῖσι τὰ ἀμείνω εάνδανε, οι δε καὶ ὀρέοντες ἐξιόντας Σπαρτιητας, οὐκ ἐδικαίευν λείπεσθαι της εξόδου Λακεδαιμονίων. εκ δὴ ων του 'Iσθμοῖ, καλλιερησάντων των ἱρῶν, επορεύοντο πάντες, καὶ ἀπι-5κνεονται ες Ἐλευσδα. ποιησαντες δε καὶ ενθαῖτα ἱρὰ, ως σφιεκαλλιερεετο, πρόσω επορεύοντο' ' Αθηναῖοι δε μα αυτοῖσι, δια-cάντες μεν εκ Σαλαμῖνος, συμμιγεντες δε ἐν 'Eλευσῖνι. - δε ἄνα

ἀπίκοντο της Βοιωτίης ες 'Ερυθρὰς, εμαθόν τε δὴ τοῖς βαρωρους

επὶ τω ' Ασωπν στοατοπεδευομένους, φρασθεντες δε τουτο, ἀντε- IO τάσσοντο επὶ της μωρείης του Κιθαιρῶνος. XX. Μαρδόνιος δε, ὼς οὐ κατεcαινον οἱ 'Eλληνες ες τὸ πεδίον, πεμπει ες αυτοῖς πῶσαν την ἴππον, της ἱππάοχεε Μασίστιος, ε δοκιμεων παρἁ Πέρσησι, i τὸν 'Eλληνες Μακίστιον καλξουσι,) ἔπιπον εχων Nισπιον, χρυσοχά λιγον τε καὶ ἄλλως κεκοσμημενον καλῶς. ἐνθαυτα ῶς προσηλασαν οι ἱππόται πρὸς τοὐς 'Eλληνας, 5

προσέζαλλον κατὰ τελεαρ προσζάλλοντες δε, κακὰ μεγάλα ἐργάζοντο, καὶ γυναῖκας σφεας ἀπεκάλεον. XXI. Κατὰ συντυχίην δε Μεγαρέες ετυχον ταχθέντες fi τὸ επιμαχώτατον ην τοῖ χωρίου παντός' καὶ πρόσοδος μάλιστα ταύτη ἐγίνετο τη ἴ-- προααλούσης ἄν της Iππου, οι Μεγαρέες πιεζόμενοι ἔπεμπον επὶ τοῖς στρατηγοῖς των ' Ελληνων κηρυκα. ἀπικόμενος δε ὀ κηρυξ πρὸς αυτοὐς ελεγε τάδε Μεγαρέες λε- 5 γουσι, 'Hμεῖς, ἄνδρες σύμμαχοι, ου δυνατοί εἰμεν την Περσέων 7ππον δέκεσθαι μοῖνοι, εχοντες στάσιν ταύτην ἐς την επημεν - ἀρχην. ἀλλα καὶ ες τόδε λιπαρίη τε καὶ ἀρετη ἀντέχομεν, - καί περ πιεζεύμενοι. νυν τε, εἰ μη τινας ἄλλους πέμψετε δια- δόχους της τάξιος, ἴστε - ας ἐκλείψοντας την τάξιν. 'O IOμεν δη σφι ταύτα απηγγειλε. Παυσανίης δε ἀπεπειρA- νων Ἐλληνων, εἴ τινες ἐθελοιεν ἄλλοι εθελονταὶ ἰέναι τε ες τὸν χῶρον τοῖτον, καὶ τάσσεσθαι διάδοχοι Μεγαρεῖσι. ου βουλομένων δενων ἄλλων, ' Αθηναῖοι μεδέξαντο, καὶ 'Aθηναίων οἱ τριηκόσιοι λογάδες, νων ελοχηγεε 'Oλυμπιόδωρος ὁ Λάμπωνος. XXII. O τοι η σαν ί τε λοδεξάμενοι, καὶ οἱ πρὸ νων ἄλλων

280쪽

των πανόντων 'Eλλη νων ες 'Eρυθρὰς in επις, τους τοξότας προσελόμενοι. μαχομένων δέ σφεων mi χρόνον, τέλος τοιόνδε εγένετο της μάχης. 'οKαλλούσης της ἴππου κατἁ τελεα, ὀ Mα-5 ωστίου προέχων των ἄλλων ἴππος βάλλεται τοξεύματι - πλευ- με ἀλγήσας δὲ, ἔματώ τε ὀρθὸς, καὶ ἀποσείεται τον Μασίστιον. πεσόντι δὲ αὐτφ οι ' Αθηναῖοι αὐτίκα ἐπεκέατο τόν τε δη ποναυτοῖ λαμζάνουσι, καὶ αυτὸν ἀμυνόμενον κτείνουσι, κατ' ἀρχὰς ου δυνάμενοι. ενεσκεύαστο γὰρ οὐ ' εντὸς θώρηκα ειχε χμσεον Io λεπιδωτόν' κατύπερθε δὲ του .,ώρηκος, κιθῶνα φοινίκεον ενδεδύκεε.τύπτοντες δε ες τὸν Θώρηκα, εποίευν ουδερο πρίν γε δη μαθών τις τὸ ποιεύμενον, παίει μιν ες τὸν οφθαλμόν. οἴτω δη ἔπεσέ τε καὶαπεῖανε. ταύτα δέ κως γινόμενα ελεληθεε τοὐς ἄλλους ἱππέας οἴτε γὰρ πεσόντα μιν εἶδον ἀπὸ τοῖ που, ἀτε ἀποθνησκοντα Is ἀναχωρησιός τε γινομενης καὶ ωοστροφης, οὐκ ἔμαθον τὸ γενόμενον. ἐπεί τε δὲ ἔστησαν, αὐτίκα επόθεσαν, ως σφεας Obδεὶς ην ὁ τάσσων. μαθόντες δε τὸ γεγονὸς, διακελευσάμενοι, ηλαυνον τοὐς πους πάντες, ως ἄν τόν γε νεκρὸν ἀνελοίατο. XxIII. 'Iδινεις δὲ οι ' Αθηναῖοι οὐκέτι κατὰ τέλεα προσελαύνοντας τοὐς ἱππέας, ἀλλ' ἁμα πάντας, την ἄλλην στρατιην

ὀξεῖα περὶ τού νεκροῖ γίνεται. ἔως μέν νυν μοῖνοι ησαν οἰ τριη-5 κόσιοι, ἐσσοῖντό τε πολλιν, καὶ τὸν νεκρὸν ἀπέλειπον' ως δε σφι τὸ πληθος επεζοηθησαν, οὐτω δη οὐκέτι οἱ ιππότα μεμενον, οὐδέ

σφι ἐξεγένετο τὸν νεκρὸν ἀνελεσθαι, ἀλλὰ πρὸς εκείνου ἄλλους

προσαπόλεων των ἱππέων. ἀποστῆσαντες Πν ὁσον τε δύο στάδια,εζουλεύοντο ὁ τι χρεὸν εἴη ποίεειν ἐδόκεε δέ σφι, ἀναραίης εού-

IO σης, ἀπελαύνειν παρὰ Μαρδόνιον. XxIv. 'Λπικομένης δὲ της ἴππου ες τὸ στρατόπεδον, πένθος ἐποιησαντο Μασιστίου πασά τε ἡ στρατιη καὶ Μαρδόνιος μἐγιστον, σφέας τε αυτοὐς κείροντες, καὶ τοὐς ἴππους καὶ τα -οζύγια, οἰμωγη τε χρεώμενοι ἀπλέτωρ ἄπασαν γὰρ την Βοιωτίην 5 κατεῖχε ηχώρ ῶς ἁνδρὸς ἁπολομένου μετά γε Μαρδόνιον λογιμωτάτου παρά τε ΙΙἐρσησι καὶ βασιλέZ οἱ μέν νυν βάρωροι

τρόπου τμ σφετἐρφ ἀποθανόντα ετίμων Μασίστιον. xxv. οι δε ' ληνες, ῶς την Iππον εδέςαντο προKάλλουσαν, καὶ δεξάμενοι ἄσαντο, ἐθάρσησάν τε πολλαὶ μαλλον, και πρῶτα

μἐν ες ἄμαξαν ἐσθέντες τὸν νεκρὸν, παρὰ τὰς τάξις ἐκόμιζον ὁ Θε