장음표시 사용
401쪽
400 LIB. PIII. CAP. 44.s - μάσας πάλιν δουλεύειν καὶ Θεσσαλίαν καὶ Αοκρους ωαὶ τα μHρι Βοιωτῶν και ἀντ ἐλευθερίας ἀν Μηδικὸν ἀρχὸν τοῖς Ελλοσι τους Θακεδαιμονίους πεοιθ6ῖναι. ἐτέρας Ουν ἐκέλευε βελτίους σπένδεσθαι, ἡ ταύταις γε οὐ χρ σεσθαι, oinri τῆς τροφῆς επι τουτοις δεῖσθαι οὐδέν. αγανακτῶν δε o
44 Ob δ' ες τῆν 'μων επικηρυκευομένων αὐ των δυνατωτάτων ἀνδρῶν τ)ν γνώμον εἶχον πλεῖν, ελπίζοντες νῆσον τε
οὐκ Gδυνατον και ναυβατῶν πλήθει και πεζω ποοωξεσθαι,
τέσσαρσι και ενεν κοντα, εξ Μοσαν μεν τοὐς πολλούς οὐκειδότας τὰ πρασοόμενα, καὶ ἐψυγον ,.ὼλ ως τε και ατειχέστουούσης τῆς πόλεως ' εἶτα ξυγκαλέσαντες οἷ Αακεδαιμόνιοι τουτους τε καὶ τούς εκ τοῖν δυοῖν πολέοιν, Θίνδου τε καὶ - λυσοὐ, Fodis πεισαν ἀποστῆναι - ναίων. καὶ προγχώ-ργε ' μως Πελοποννησίοις. οἱ δῶ υ ναῖοι κατὰ τον καιρόν τουτον ταῖς εκ τῆς Σάμου ναυσὶν αἰσθόμενοι ἔπλευσαν μεν μυλομενοι φθασαι, καὶ ἐφάνησαν πελάγιω, ἴστερήσαντες δε οὐ πολλω τό μεν παραχρῆμα απέπλευσαν ἐς χάλκην, ε
τεμεν δ' ἐς Σάμον, υστερον δε ἐκ τῆς Muης και ἐκ τῆς
Μαρὰ τῶν Ἀρκάδων τοῖς Μεσσηνίοις ἐς τῆν -κωνικήν, inan hama zeli aua Aiaa ten ras misse. . με*ωJ Popp. prol. t. II. p. 472. serit,i Vt u Καμίρω, ex optimis, ut ait, libris, et aio liabent A. H. Κ. S. d. e. s. g. h. μιρῶ F. τη Καμείρω e. Statini Pro πρώrn in B. est πρῶτον, ind. πρότερον , in c. e. i. πρός, in A. F. H. K. L. O. S. h. L. προρτήν, in g. προς γον, in o. προς τὸν γην, in P. προς τὸν ἄκραν. Μagis ex usu Graecoriam est πρῶτον. Paulo post Tota habent A. B. F. I. . N. O. S. i. h. vulgo τῶν. πολέσιν A. B. πόλεων c. vulgo mόλεσιν. Sic V, 2s. ἀμφοῖν τοῖν πόλεοιν. Ibi PIO itie πολέσιν Η ε k-Lerus. V. Hutin . Gr. In LX. t. I. p. 193. not. 3. 'Iutth Gr. I. M. not. 2. I. 436. I. De scriptura nominis ' λυσοῖ v. ΡOpp. l. I. P. 472. , πελάγιοι J i. e. rn alio mari vereanteg. v. DO'. ad Uiarie. D. 627. mox υστερίσαντες viil Eo, Plurinii libri Rcripti alteIuiu. U.
402쪽
MB. VIII. CAP. 45. 40 IKω καὶ ἐκ τῆς Σάμου τοὐς ἐπίπλους ποιούμενοι ἐπὶ τὸν H-
δον επολέμουν. οἷ δε χρῆματα μεν εξέλεξαν ἐς δυο και τοι κοντα ταλαντα οἱ Πελοπονν σιοι παρὰ τῶν 'μδίων τὰ δ'
αλλα ἡσύχαζον nμέρας ὀγδο κοντα, ἀνελκύσαντες τὰς ναυς. . ' δὴ τουτω καὶ ἔτι πρότερον, πριν ἐς τὸν 'ειδον αὐ- 45
τους αναστοναι, ταδε ἐπρασσετο. ωλκιβιάδος μετὰ τον Abia κιδίωξ θάνατον καὶ τὸν εν Μιλῆτω μάχ'ν τοῖς Πελοπονν σίοις υποπτος ων, και απ πυτων αφικομένος επιστολῆς προς Ἀστύοχον ἐκ -κεδαίμονος ἄςτ ἀποκτεῖναι, ὴν γὰρ καὶ τῶ ' γιδι ἐχθρὸς και ἄλλως ἄπιστος εφαίνετο, πρῶτον μεν υποχωoεῖ δείσας παρὰ Tισσαφέρνον, ἐπειτα ἐκάκου προς αυτόν ἔσονεδυνατο μαλιστα των Πελοποννησίων τὰ πράγματα, καὶ διδάσκαλος πάντων γιγνόμενος τῆν τε μισθοφορὰν ξυνέτεμεν, αντὶ δραχμῆς Ἀττικῆς ωςτε τριώβολον, καὶ τουτο μῆ ξυνεχῶς, δίδοσθαι, λέγειν κελευων τον Tισσαφέρν'ν προς αυτους ῶς ' οναῖοι ἐκ πλείονος χρόνου . επιστήμονες οντες Tosi ναυτι κοὐ τριώβολον τοῖς εαυτῶν διδόασιν, οὐ τοσοῖτον πενία - σον ἶνα αυτῶν μῆ οι ναῖται, ἐκ περιουσίας Ῥοίζοντες Οἴ
μεν τὰ σώματα χείρω εχωσι, δαπανῶντες ἐς τοιαύτα' ἀφιων η ασθένεια ξυμβαίνει, . οἱ δὲ τὰς ναύς ἀπολείπωσιν Ουτυπολιπόντες ἐς ὁμορείαν τον προςοφειλόμενον μισθόν και
κ τῆς alii uot/J ,, Velim, eo dices exhilaerent ἐκ τῆe πιμηρ Rrueger. p. 343. Etenim, cap. 4 l. iunguntur Stane, Ut iace, Rh dus et Iuvlia. Samos reni Otior Rhtulo. 45. μετὰ πιλ- ωι θάνατονJ apud Pan Orniram in ano ΜiI sto e. 24. ἀντὶ δραχμῆι ἈττικοςI quam non aecipiebant, sed posce uint. Vid. supr. c. 29. Νihil est, cur haec verba eiicietula ilicas eum Kruegero p. 354. υθηναῖοι - τριώβοχον τοῖς ραυtῶν I ,, Paralorum stipendi innerat, oboli quatuor in singulos dies I ut docet Harpocrat. ιν ceterivmro milites navales tres tantu In tristet ant, ut constat ex hoc loco. At qui tρrra militabant, ais ident stipemtium, quod τοῖς παράλοις i. e. oboli quatuor'. Extra vero ordinen facilὲ an bello Peloponn., ut militi uis praesidiariis drachnia uita, et auera ipsoriani caIonibus penderetur. Eiiiii tea drii clin ἱis in n ense in tragilita accipiebant, i. e. una III in mes singulos. V. Meursii Att. Lecti. II, 7. I udson. - Si vias penitius haec Volet cognoscere, adeat Boeci lii uni Siaata v. d. Ath. t. I. P. 202. sqq. nr. 22.ἀnoλείπωσιν οὐχ ὁπολιπόντεςJ II. i lem sine ovae margo A. απρο- χελωσιν X. Orn Issis reliquis. 'Aπολιπόντες iten sine reliquis vulgo. Scripturam In arginis A., quonI etiam supra verum servasse vidiis nitis, coniecima asseeutus erat ΚiSte in alcemis, neve partim narra erant, relicta in pignus deluta adhuc stipendis parte. Ac sane delenda particula videtur, sensus vero iste: Vel uissipata per Iu- Turiani mercede morbos contral unt, vel negli unε niunia in na- vilius obeunda, adeoque nayes ipsas deserunt, permutentibus id
403쪽
LIB. v III. CAP. 46. τοὸς τριηράρχους καὶ τους στρατηγοὐς των πολεων εδίδα- εν Aςτε δοντα χρῆματα αυτον πεῖσαι ἄρτε ξυγχωρῆσαι
ταὐτα εαυτῶ , πλῆν τῶν Συρακοσίων ' τουτων δε ' μοκρά
τε πόλεις δεομένας χρημάτων ἀπηλασεν, αυτος αντιλέγων υπὲρ τοὐ Tισσαφερνους ώς οἱ μεν A χι αναίσφυντοι εῖεν, πλουσιωτατοι ἔντες τῶν Ἀλλήνων, επικουρία δε ομως σωζόμενοι ἀξιοὐσι καὶ τοῖς σωμασι καἰ τοῖς χρήμαοιν ἄλλους υπερ τῆς εκείνων ἐλευθερίας κινδυνευει τὰς δ' ἄλλας πόλεις εφο ἀδι
κεῖν, α ι ες Ἀθηναίους πρότερον ἀποστῆναι ἀνάλουν, εἰ μη
καὶ τῶν τοσαῖτα καὶ ετι πλείω ὐπερ σφῶν αυrῶν εθελήσουσινεςφέρειν. τόν τε Tισσαφέρνον ἀπέφαινε νῖν μέν, τοῖς ἰδίοις
χρῆμασι πολεμούντα, εἰκοτως φειδόμενον, ῆν δέ ποτε τροφῆκας , παρὰ βασιλεως, εντελῆ auroῖς άποδώσειν τον μιnθόν 46 καὶ τας πόλεις τὰ εικότα ῶqελ σειν. παρ νει δε καὶ τῶ Tισ- σαφερνει μῆ ἄγαν ἐπείγεσθαι τὸν πό εμον λαλῶσαι, μοδε βουλοθῆναι κομίσαντα ἡ ναῖς Φοινίσσας ἔπιερ παρεσκευάζετο ξ 'Hλ σι πλείοσι μισθὸν πορέων ra τοῖς αυτοῖς τῆς τε γης καὶ τῆς θαλάσσης τό κράτος ωὐναι, εχειν δ' ἀμφοτέρους εὰν δίχα τον α Iiν, καἰ βασιλεῖ ἐξεῖναι αεὶ επὶ τοὐς αυτούλυπηροῖς τοῖς eriρους ἐπαγειν. γενομενος δ' άν καθ' εν τῆς
trierarchis, ut quI debitum adhuc stipendium, etiamsi si pia deserant, pignori esse existinient. Se rata particula olae ita hiaec Recipiensa erit nit Atheni elises parte ni tantu in stipendii militibus
classiariis et nati iis praesenten nun erasse, Parte reservata et
alio te inpore solvenda, ut reservata pars pignoras loco esset. Eratque tuita interpl'PLItio ista: nepe para nanea deserant, debita adhue parte stipendii non in pignus rellata. Sed constat ex iis, uuae Hoeelch. disputavit, non alii Plius tricii, alunt stipendii ab Atheitiensibus solutum esse; nisi sorte stiliande extra orilinem pauxilluluni additamenti lieret, velut ab trierarchis in expeditione Sicula. ωere δονταJ ωστε delet Reislc., non male, ut videtur. Or Ioves ,raim hic est: καὶ ἐδίδaσκεν αυδον δόντα χρῆμα rci πεῖσαι τοῖς πριοράρχους καὶ τοῖς στρατ γοῖς, ῶςτε ξυγχωρῆσαι ete. ἄπῆλα oeνJ Recte aurastiis post in perfecta, quia amandandi notio rem, Miae celeriter absolvitur, significat, non item docendi
404쪽
' καὶ κινδυνω ἀναστάς ποτε διαγωνίσασθαι. ευτελέστερα δε
τα δεινὰ βραχεῖ μορίω τῆς δαπάνος, καὶ ἄμα μετὰ τῆς ἐαυ-
αὐτω τῆς αρχῆς ' ησσον γὰρ τῶν κατὰ γον ἐφίεσθαι, τον λόγον τε ξυμφορώτατον καὶ τὸ ενον εχοντας πολεμεῖν. τοὐς μεν γὰρ ξυγκαταδουλοον ἄν σφίσι τε αὐτοῖς τό τῆς θαλάσσης -- ρος καὶ εκείνω oσοι εν τῆ βασιλέως 'πιλονες οἰκούσι, τούς δετουναντίον ἐλευθερώσοντας κειν. καὶ οὐκ εἰκὸς εἶναι Αακεδαιμονίους από μεν σφῶν τῶν πιλῆνων ελευθερουν νυν τοῖς Ελληνας, απο δ' εκείνων τῶν βαρβάρων, ῆν με ποτε αυτοὐς μῆεξελωσι, μ' ἐλευθερῶσαι. τρίβειν οὐν ἐκέλευε πρῶτον ἀμφοτέ-φλους, καἰ ὰnοτεμὁμενον ὐς μέγιστα από τῶν 'Aθηναίων επειτ.ηδη τοὐς Πελοποννησίους ἀπαλλάξαι εκ τῆς χώρας. καὶ διμνοεῖτο τό πλέον Οἴτως ὁ Πσσαgέρνος, oσα γε απι τῶν ποιου-
τούτων παραινοῖντι, προςθεὶς εαυτον ες πίστιν, τήν τε τρω
ρὸν κακῶς ἐπόριζε τοῖς Πελοποννησίοις καὶ ναυμαχεῖν οὐκ εἰ λαλλὰ καὶ τὰς Φοινίσσας ναῖς φάσκων ῆξειν και εκ περιόντος
εὐτελέστερα δὲ του δεινάJ IIaec ita expediri posse putor εὐτεχέστερωδὸ τα δεινα βρυχεῖ μορίω τῆς δαπάνης σιναε καὶ ἄμα μeris 1υς εαυ- Toυ αοφαλειας γίγνεσθαι, αυroύς ete. ξυμφορώτατον 3 Iyurebat Alcit i l es, Et ca Isa et rationem, tria Atheniet ses hellum gererent, utiliores esse rebus Persarum. ἀπο - σφῶν των iήνων - ἀπο δ εκείνων τῶν βαρβάρων δεῶν βαρβάρων omittit H. Et valchen. ad Herodot. V, 92. p. 110. Sinhip. verba τῶν Ἐλλήνων et τἄν βώρβάρων darrinae lan Piam inter. Pretan enta, uncis ltimi Hevicerias, a qui tuis itineravi nieniore orium, quae ad libr. I. c. I M. n Onui. i' lin vox βάeβαροι na Praecesserit qtii lem. quis erit, qui illis referet inunx sit pron. κείνων, sine clis ictilia te reperiat, an iantque Graeci tales pxpli-eationes addere, vel ii hi ni inus quant Ii Oc loco Opus esse vi leaintur. Quoci nisi concedas, innuniera ni ultitinio tibi locoruin uncis signat cla erit. ξν με nore αυτούe μῆ HζέλωσιJ Sensus esse debete ει quando Athenienaea Dpreerint Spartani, non eonaentaneum erae, Dictore1 qui Graeci a Persis subiecti aiunt, eoa non Iiberaturos. Quareti tro iue loco deletrita particula μῆ , quod iam Aeni. Ροrtiis si agit, iuvat iliae Scholiastes hia verbis r ἀνtὶ et Οὐ καταδουλώooνraa et ori Ἀδο-
ἀποτεμόμενον - ὰπο τῶν ἈθηναίωνJ ἀποτεμόμενον μεγίστην μοῖραν τῶν My ναίων, τουτέστι μεγίστων αυτοῖς στερῆσαντα SenOI. ἐκ περιόντοςJ Vulgo ἐκ τοῖ περιόντος. Articulii ni plurimi libri Ignorant. Ingtragloa ex abundanti fore naribus ad certandum. H. Stephan.
405쪽
ἀγωνιεῖσθαι χθειρε τα πράγματα, καὶ την ακμην του ναυτικοῖ αὐτῶν ἀφείλετο, γενομένην καὶ πάνυ ἰσχυράν, τα τε ἄλλα καταφανέστερον η ἄςτε λανθάνειν οὐ προθύμως ξυνε--χέμει.
47 i δε Ἀλκιβιάδος ταὐτα ἄμα μεν τῶ Tισσαφέρνει καὶ βα
σιλεῖ, ἄν παρ' ἐκείνοις, ἄριστα εἶναι νομίζων παρῆνει, ἄμα δετ ν εαυτοὐ κάθοδον ες την πατρίδα ἐπιθεραπεύων , εἰδως, εἰμ' διαφθερεῖ αυτήν, οτι εσται ποτὸ αυτῶ πείσαντι κατελθεῖν resἴσαι δ' ἄν ἐνόμιζε μάλιστα in τού τοιουτου ει Tισσαφέρ-τqς φαίνοιτο αὐτῶ επιτήδειος ών. οπερ καὶ εγένετο ' επει
ναίων στρατιῶται, τα μεν καὶ ' Ἀλκιβιάδου προπιέμψαντος λόγους ἐς τοὐς δυνατωτάτους αὐτῶν ἄνδρας ώςτε μνησθῆναι περι αυτοb ες τούς βελτίστους τῶν ανθρώπων οτι ἐπ ὀλιγαροχία βούλεται καὶ οὐ πονηρία ουδε δημοκρατί V εαυτόν ἔκ- λούση κατελθὼν καὶ παρασχὼν Tισσαφέρνον φίλον αυτοῖς ξυμπολιτεέειν, το δὲ πλέον καὶ απὸ σψῶν αὐτῶν οἱ ἐν τ' Σάμω τριξραρχοί τε τῶν Ἀθqναίων καὶ δυνατώτατοι ἄρμηντο 48 ες τό καταχῶσαι την δομοκρατίαν. ναἐ εκινῆθη πρότερον πτῶ στρατοπέδω τοὐτο, καὶ ἐς τον πόλιν ἐντεὐθεν ἴστερον ἡ
οε. τῶ τε υλκιβιάδη διαβάντες τινὸς εκ τῆς Σαμου ἐς λόγους
τα δε καὶ βασίλει φίλον ποι σει , εἰ μη δομοκρατοῖντο, ου- τω γὰρ ἄν πιστεῖσαι μῶλλον βασιλέα, πολλὰς ελπίδας εἶχον
ξυνεποaέμε. J Beis. addidit ex B. I assa se non libenter illia
τοῖς βελτίσro J l. e. optimates, praeerea. V. Κrueger. ad DiOn S. P. 270. ιηe oaιγαρχίαJ cons. Plutarch. V. Ateib. 25. de Raraul. 2I. C. Nep. V. Alcibiad. 5. 48. ἐντεύειν υστερον ἐλθεJ Octa adiectum ax B. In ipsa Praepositione ἐς notionem progrediendi inesse dixit Popp. pi'ol. t. l. p. 179. et nΘgat opus esse verbo ed. Thuc. II, I. p. 41. Arietiani ill HI ξυνεπολέμει cap. 46. extr. abesse posse putabit Cur igitur altera loco auctoritatem iniri illius aequetur, altero spe net, in supplementis sintillimis vΠοτείνοντος I Hπίδα se. , ut supplet Sches. probante Valesco
406쪽
α-ol τε αυτοῖς οἱ δυνὰmὶ των πολιτων τὰ πράγματα , ολερκαὶ ταλαιπωρούνται μάλιστα, ἐς αὐτοῖς περιποιήσειν και των πολεμίων επικρατήσειν. ες τε τον Σάμον' ἐλθόντες ξυνίστασάν τε τῶν ἀνθρώπων τούς επιτοδείους ες ξυνωμοσίαν, και ες τούς πολλούς ρανερῶς ίλεγον οτι βασιλεὐς σφίσι φίλος εσοιτο και χρήματα παρέξοι Ἀλκιβιάδου τε κατελθόντος και μν δομοκρατουμένων. και o μεν δελος εἰ καί τι παραυτίκα ἐχθετο τοῖς πρασσομένοις, διὰ το ευπορον τῆς ελπίδος τοὐ παρὰ βασιλέως μισθοδ ἡσυχα κ' οι δε ξυνιστάντες τον Oλιγαρχίαν, επειδὴ τω πλῆθει εκοινώνοσαν, αὐθις καὶ σφίσιν αὐτοῖς καὶ τούεταιρικοὐ τω πλεονι τὰ ἀπο τοὐ Mλκιβιάδου εσκόπουν, καὶ τοῖς μἐν ἄλλοις εφαίνετο εἴπορα καὶ πιστά, Φρυνίχω δἐ στρατηγω ετι δντι οὐδἐν ξρεσκεν, ἀλx o τε Ἀλκιβιάδος, οπερ καὶην, οὐδἐν μἀλλον oiιγαρχίας ἡ δομοκρατίας δεῖσθαι εδόκει αὐτω, ἡ ἄλλο τι σκοπεῖσθαι - οτω τρόπω in τοὐ παρόντος
κόσμου τον πόλιν μεταστήσας υπὁ των ε ταίρων παρακλοθεὶς κάτεισι, σφίσι δε περιοπτέον εἶναι τοὐτο μάλιστα Oπως μοστασιάσωσι ' τῶJ βασιλεῖ τε Ουκ ευπορον εἶναι και Πελοπον-
νοσίων ἡδο ομοίως εν τῆ θαλάσσp ὁντων, καὶ πόλεις εχόντωνεν τῆ αυτοὐ αρχῆ ου τὰς ἐλαχίστας, Ao ναίοις προωέμενον,
οἷς Ου πιστεύει, πράγματα ε χειν, εξον IIελοποννοσίους, υφων κακὸν οὐδεν πέπονθε, φέλους ποιήσασθαι. τάς τε ξυμ
μαχίδας πόλεις, αἷς ἡπεσχῆσθαι δὴ σφῶς ολιγαρχίαν, o τι δὴ
καὶ αυτοὶ ου δομοκρατ σονται, ευ εἰδίναι ἔφη οτι οὐδεν μῶλ- λον σφίσιν Ουθ' αἱ ἀφεστοκυῖαι προδωρ σονται οὐθ' αἱ ὁ πάρχουoαι βεβαιότεραι εσονται' οὐ γὰρ βουλῆσεσθαι αυτούς μετ
ολιγαρχίας ἡ δημοκρατίας δουλεύειν μὰλλον ῆ μεθ' ὁποτερου
aν τυφωσι τούτων ελευθέρους εἶναι. τούς τε καλοὼς κἀγα-Oοὐς ονομαζομένους οὐκ ελάοσω αυτούς νομίζειν σφίσι πράγμ
407쪽
106 LIB. VIII. CAP. 49. 50. κακῶν τῶ δ μω, εξ ύν τω πλείω αυτοὐς ἀφελεῖσθαι ' καὶ τό μεν is ἐκείνοις εἶναι καὶ ακριτοι ἄν και βιαιότερον ἀποθνήσκειν, τον δε δῆμον σφῶν τε καταφυγὸν εἴναι καὶ ε κείνων σωφρονιστήν. καὶ ταὐτα παρ' αυτῶν τῶν εργων ἐπισταμένας τὰς πόλεις σαφῶς αὐτὸς εἰδέναι ἔτι Oυτω νομίζουσιν. ου-κουν ἐαυτῶ γε τῶν απὸ Ἀλκιβιάδου καὶ εν τῶ παροντι πρασ-
49 σομένων ὰρέσκειν οὐδέν. οἱ δε ξυλλεγέντες τῶν εν τῆ ξυμμα
χία, ἄπερ και τὁ πρῶτον αυτοῖς εδόκει, τά τε παρόντα εδέχοντο καὶ ες τας Ἀθήνας πρέσβεις Πείσανδρον και ἄλλους παρεσκευάζοντο πέμπειν, οπως περί τε τῆς τού 'Aλκιβιαδου καθόδου πράσσοιεν καὶ τῆς τos εκεῖ δ μου καταλύσεως, καὶ
50 τὸν πισσαφέρνην φίλον τοῖς 'Aθηναίοις ποι σειαν. γνους δἐ ὁ Φρύνιχος ὁτι εσοιτο περὶ τῆς τos Ἀλκιβιάδου καθόδου λόγος καὶ ἔτι '- ναῖοι ἐνδέ oνται αὐτήν, δείσας προς τὴν Eναντίωσιν τῶν λεχθέντων υτ αυτου μ' ῆν κατέλθη ῶς κωλυτὸν
δντα κακῶς δρῶ, τρέπεται επὶ τοιόνδε τι. πέμπει ώς τον Ἀστύοχον τον Αακεδαιμονίων ναύαρχον ἔτι ὁντα τότε περὶ τὸν
ero non nianetur in Dadem persona, accusativun iiiveniri. At
enini persona principalis hic est qui loquitiir, Plirynichus, ad Maeni si reflectere tui' ille nominativus; vota esset Hongeve iapntentia. Atqui ἄκριτοι redit ad illos, do iiiiii, iis loquitur Plirynichus, ad socios Allieniensi uni, in tu an . Eu Bδέναι ἔνο ΡhrDii-elius et oυς ξυμμάχους νομίζειν, eto ἐπ ἐκείνοιο e ναι καὶ ἀκρatos ἄν an odi, ήσκειν. Νύlla ost igitur reflexio nominativi ad personam PI aeced8nten , sed una consi Iuctio pro ultera posita, duni seriptor ita pergit, illia si ipsi socii loquuntur, cuius usus exemplun habes si inite in V, 41. οὐκ ἐώντων μεμνησγαι, ἀλλ' - ἐroῖμοι εινσι, ubi severior ratio exigit ετοιμων εἶναι φασκόντων. V. I.Obeck. ad
Plirynich. p. 756. not. G ἐπ ἐκείνοις, Hναι itu e in est dicet uni a IV, 28. τὸ Hὶ σφῶς εἶναι, propter ouod ipsum hoc Ioco usus est Gezor. cor. , id epique adnota it ScholiastΘs. Xenopli. hise. Gr. III, 5, 8. .dera τὰ μὲν ἐα 1κείνοις ει ναι ἀποχεύχατε. V. Dulcer. ad
IV, 28. interpP. ad Greg. Cor. l. l. Reiz. ad Viger. p. 752. Hemn. in mus eo Antici. Studior. I, 1. P. 2l0. Matth. Gr. p. 392. 49. ἐν τῆ ξυμμαγιαJ Apertum est, scribi debere ἐν τῆ ξυνωμο-σ0, de qua Vο- vid. Κrueger. p. 364. . πέμπει me τον Ἀστύοχον I Huo spectat sui das in Φρυνί-zoυ πάλαισμα, ubi epitoliten hilius narratio 1ils Exhibet, Aristoph. Han. 701. st quos Inudat assa Pol I aen. III, 6. Provorb. Vati-oan. append. iv, l. Plutarcii. V. Aloth. c. 25. κρύφα ἐπιστείλας J ,, I alia legit κρύφα επιστολάς, quod Velin ,
408쪽
IAB. VIII. CAP. 50. 6I, 403ματα φθείρει Tισσαφέρνην Ἀθηναίοις φίλον ποιων, και τῖλλα σαφῶς ἐγγραφας ' ξυγγνωμην δε εἶναι εαυτῶ περὶ ἀνδρός πολεμίου και μετὰ τοὐ τῆς πόλεως ἄξυμφόρου κακόν τι βουλεύειν. ὁ δε Ἀστύοχος τον μἐν Ἀλκιβιάδον, άλλως τε και οὐκέτι Ομοίως ἐς χεῖρας ἰόντα, Οὐδἐ διενοεῖτο τιμωρεῖσθαι, ἀνελθὼν δε παρ αυτὸν ἐς Μαγνησίαν και παρὰ Tισσαφέρνην ἄμα λέ- ,
γει τε αυτοῖς τα επισταλέντα εκ τῆς Σάμου, καὶ γίγνεται αὐ
τοῖς μ νυτής, προςέθηκέ τε, ώς ἐλέγετο , επὶ ἰδίοις κέρδεσι
νοῖσθαι ' διοπερ και περὶ τῆς μισθοφορὰς οὐκ εντελοὐς οἴσης μαλακωτέρως ἀνθῆπτετο. ὁ δε Ἀλκιβιάδος εὐθύς πέμπει κατὰ Φρυνίχου γράμματα ἐς τὸν Σάμον προς τοὐς εν τελειοντciet οἷα δέδρακε, και ωξιῶν αυτὸν ἀποθνῆσκειν. θορυβούμενος δε ὁ Φρύνιχος, και πάνυ εν τῶ μεγίστω κινδύνω ἄν διὰ τό μήνυμα, αποστέλλει αυοις προς τον Ἀστύοχον, τά τε πρό τερα μεμφόμενος ὁτι οὐ καλῶς ἐκρύgon, και νὼν ἔτι υλον τὸ
στρατευμα το τῶν Aθοναίων ετοιμος εἱρ τὸ εν τῆ Σαμω παρασχεῖν αυτοῖς διαφθεῖραι, γράψας καθ' εκαστα, ατειχίστουούσος Σάμου, ω ἀν τρόπω αυτὰ πράξειε, και ὁτι ἀνεπίφθονόν οι ξδ' ε- περὶ τῆς ψυχῆς δι εκείνους κινδυνεύοντι και τούτο και αλλο πῆν δρῶσαι μὰλλον ῆ υπό τῶν εχθίστων αὐ- ῶν διαφθαρῆναι. ὁ δε Ἀστύοχος μονύει καὶ ταὐτα τῶ Ἀλκιβιάδη. και Aς προ σθετο αυτὸν ὁ Φρύνιχος αδικοὐντα καὶ 5Iδοον οὐ παροῖσαν anis τοὐ Ἀλκιβιάδου περὶ τούτων ἐπιστο- λῆν, αυτὸς προφθάσας τῶ στρατεύματι ἐξάγγελος γίγνεται Ac οἱ πολέμιοι μέλλουσιν, u τειχίσrου οἴσq. τῆς Σάμου και ἄμα
narent. Nempe Plirvnielius alia inandavit ad Astyocluim viva voce suisti te vectis Aun deserenda, alia palani literis consignata. ἐς χεῖρας ἐόνταJ εἰς ομιλιαν καὶ δεξίωσιν φιλικὴν Schol. γίγνεται αυτοῖς μηνυτῆς J ,, Νon valde grata est repetitio pro- noni in is αὐτοῖς. Si Per n anuscriptos liceIet, nIallent avrός. Dulcer προριθηκε - ἐαυτόνJ τὸ, ῶς ἐλέγετο, κἀνταῖθα πρόςκειται ἐνδειωτικὸν του περὶ αδήλων μὴ πάνυ διατείνεσθαι. τό δε προρέθηκεν αντὶ του προς θεro Schol. MOX κοινοῖσθοι Bel ker. sun Ait ex B. Et, ut ferebatur, quae3tus privati causa se Tissapherni assiunxit eum de hae re tum de aliis conant unicandia. μαλακωτέρως J V. de hac soI nia ad veri, ii Elnislel. ad Eurip. Heracl. 544., qui vas na citat Atticistana, is est in Anecd. Ηekk q. I. , quen V. inter alia p. 92.1ταν δρῶσαι J Η. F. II. s. τι παν hyσαι A. L. O. τι πῶν ἄνδρῶσαι R. et o naν ἄν δροῦσαι P. F. i. h. τι δεῆσαι ἄν Κ. V Ilgo τι εν δρῶσαι. Paulo post n alim αὐτὸς διαφθοeῆναι. II. αυrῶν. I. αυρο et ά. oniiuil K.
409쪽
των νεων οὐ πασῶν ενδον ὁρμουσῶν, ἐπιθῆ σεσθαι Ο στρ τοπέδω, καὶ ταῖτα σαφῶς πεπυσμένος εῖο, καὶ πηναι τειχίζειν τε Σάμον ὰς τάχιοτα και τἄλλα in φυλακy iiειν εστρατήγει δε καὶ κύριος ην αυτος πράσσων ταὐτα. καὶ οἱ μεν ποντειχισμόν τε παρεσκευάζοντο, και εκ του τοιούτου, καὶ a.
μέλλουσα, Σάμος θῆσσον ετειχισθη ' αδ δε παρὰ του ' πικιβιάδου ἐπιστολαι οὐ πολύ ἴστερον ηκον ὁτι προδέδοταί τε τοστράτευμα υπὁ Φρυνίχου καὶ οἷ πολέμιοι μέλλουσιν ἐπιθῆ-sεσθαι. δόξας δε ὁ Αλκιβιάδης οὐ πιστὸς εἶναι, αλλὰ τὰ
από των πολεμίων προειδως τῶ Φρυνθω ώς ξυνειδότι κατεχθραν ἀνατιθέναι, ou3ἐν φλαψεν αυτόν, αλλὰ καὶ ξυνεμαρτύροσε μῶλλον ταὐτὰ ἐπιγγείλας. 52 Μετὰ δε τοὐτο 'Aλκιβιάδqς μεν πισσαφέρνην παρεσκεύαζε καὶ ἀνέπειθεν oπως φίλος ἔσται τοῖς Gθοναίοις, δεδιοτα μεν
τούς Πελοποννησίους, ὁτι πλείοσι ναυσὶ των Ἀθηνῶων πα-
ρησαν, βουλόμενον δε ομως, ει δυνατό πως, πεισθηναι, ἄλ-
κύριος ην αυτος πράσσων ταύταJ , , Non mentini apud ullumn tu in scriptoren observasso exen ylian , iii quo To κύριον εἶναε semiatur Participium, si nil le tamen si proferatur', non intere edo, quo in inua vulg;ita obtineat; id vero donec fiat , legendunt esse Contendo neάσσειν. Abroseli. Misc. obsa. Vol. II l. p. 308. En altemini ex inpluin ex Thiae. V, 34. ωςre - μή ra πριαμένους τε ο πωλοῖντας κυρίους εἴναι, ubi Schol. PIOpter ramore ni Atriretu- Tani: νουν μο εἶναι κυρίους η Ποίασθαι η πωλεῖν. Cons. Matth. Gr.
tulerunt Hredovius: c Tissaphernes fisestere 2war dia Peloponnesier, coeli unissehte er auch das Vertraueri der Athener Κmaeger. p. 3b8.i fidem sibi haberi , , ab Alesbiade voluit Tissaphernes , ut
fit, quod vere ira tinx Prat, I acedaenionia ni Ilii uni sibi at rogarent, Allient enses sibi facile conciliars posset socios, quomini auxilio illos det,ellaret et Dulceriis, qui negat se intelliger e, qui sit aetasus Scitoliastae interpretationis, Tissa Plieri eta n eluis E llii idem Potentiana Peloponnesior uni, aed tamen cupivisse, sibi as Alcibiade persuaderi, ut, illis desertis, Athenienses socios asci Cercte. Ipse hanc sentetitiam subpsse statuors videturr ,, Tissaphernea quan NuRIn Pelopolinesios ni eluebat, ideoque ut utriusque populi tres exaequaret, cum Atheniensibus societate ni inire meditabatur, nil illo secius tanten adhuc ab illis fide iii sibi habet i volebat. Hi igitur omnes, ve dixi, πιστευθηναι praeserunt, quod si a D anu Tliucydidia prosectum esset, Puto etini una adiecturum suissct , R
410쪽
μένους σπονδῶν Ισθετο των Πελοποννησιων ' nδη γὰρ κατὰ τοὐτον τον καιρον ἐν τη ' μδω δντων αυτῶν ἐγεγένοτο, ἐν ητον τοὐ Ἀλκιβιάδου λογον πρότερον εἰρημένον περι του εχευθεροῖν τοὐς Αακεδαιμονίους τας ἁπάσας πόλεις ἐποχῆθευσεν ὁ Αίχας, οὐ φάσκων ἀνεκτὸν εἶναι ξυγκεῖσθαι κρατεῖν βασιλέα
τῶν πόλεων, ἄν ποτε καὶ πρότερον η αυτος η οι πατέρες ηρ-
χον. καὶ ὁ μεν 'Aλκιβιάδος, ἄrε περὶ μεγάλων ἀγωνιζόμενος, προθύμως τον Tισσαφέρνον θεραπεύων προςέκειτο ' Οι 53
sibi haberi cupiverit. Qiti vulgatam luetiir IIaackius, et ita intem
pretatur e , , Verba βουλ εμον - πεισθῆναι non tam ostendunt, revera ia in alienatum esse Tissaphernent a Peloponnesiis, Mid tal tun cupivisse, iit de societatis cuni Atheniensibus taciendae coninio lis ipsi, si fieri posset, persiladeretur. Naac iis igitur iii reu Κma egero reprehensus est, quod eius sententia aut Ibst rata sit. Inice vera est Scholiastae Expositio, dun, nodo recto intelligatur: φησὶν δrι ἐδεδίει μεν ὁ Πσσαφέρνve τον ἰσχυν Tων Αακεδαιμονων, ἐβούaero δε ομως πεισθῆναι, εἰ δύναιτο, υπὸ Ἀλκιβιάδου, μera' σθα προς τους 'Aθηναίους. Hoe autern dicit Thucvdides: inetuebat Tiss phernes Peloponnesios, ideoque cuni Athenio ibus societat mini re cupiethat, soci consilium Exsequi non facito erat, sic enitaeogitaro debebat, ut verbis Phrunichi cap. 48. dican , βασιλεῖ nil BDque sibi oυα evnoρον ε7ναι καὶ Πελοποννησίων ἐδο ομοιως ἐν τῶ θωχάοση δντων καὶ πόλεις ἐχόντων ἐν τῆ αυro υ αρχῖ Ου τος ἐλυγίστως,
nino cap. 56. Ea causa orat ni eius Tissapherni, ut Mincultas esset, a 3cietate Peloponnesior in avelli. Tun etsi pro tua erat ad obtemperandion Alcibiadi, si fieri posset, ac si per Peloponnesios cervici eius quasi in positos et na aiori, quaIn adversarii, na- viii in copia pollentes liceret. Id vemini esse, docIarant stati in se quentia: ἄλλως re καὶ ἐπειδὴ ἐκ τη κνίδω διαφορὰν nερὶ τῶν Θηρα- μενους σπονδῶν ίσθετο τῶν Λελοποννοσίων, quae narravit cap. 43.ῆδο γὰρ - ἐγεγένηro J sc. ἡ διαφορά. Sensus este iani ea dis sensio acciderat hoc tenipore, cun hoc ipso tempore, quo haec si1asit Alcibiades, in Rhodo essent Peloponnesii. iii ii eni In di fidiunt factu in erat, et ex Cnido Rhodum navigaverant. V. CaP. 44. . . τον του ' κιβιάδου λόγον I is Cap. 45. 46. De illis εnNήθευσεν o A γας recto sensit Stephanus, esse ιπηλοδευσε, illiod Paulo anto dixerat ξυνεμαρτύρησε. Aintilis est locus IV, 85. In princ., ubi v. Schol. Dulier.
τον πισσαφέρνην Θωαπεύων προς κειτο l τον πισσαφέρνο F. τον πισσαφέρνον Α. B. H. τω πισσαφέρνει Vulgo. ,, Προςκεῖσθαι hac sigrnilicatione . non addito casu, etiani VII, 18. b Ἀλκιβιάδος προς- ωείμενος ἐδίδασκε τον Αεκέλειαν τειχίζειν et 78. οἱ δὲ Συρακόσι
Aecedit quod Graeci, ubi participium eum ver ho finito diversi Tegiminis Coniungitur , eo casu utuntur, quem participi uin postu- Iat. Thuc. II, 44. λύπη - οἶ δν ἐθὰς γενόμενος ὰφαιρεθείη. I, 105. τοῖς ἄλλοις ξυμβαλόντερ ἐκράτησαν. III, 105. o τειχισάμενοε κοινῶδικασ πρίω ἐχρῶντο. Vid. Mueger. ad Dionys. P. II 9.