장음표시 사용
411쪽
δε μετα τοῖ Πεισαν Ου πρέσβεις των Ἀθηναίων ἀποσταλέντες εκ τῆς Σάμου, ἀφικομενοι ἐς τὰς Aoῆνας, λόγους ἐποι- Ουντο ἐν τῶ ὁ - κεφαλαιουντες ἐκ πολλῶν, μάλιστα δε iacεξείη αὐτοῖς 'Aλκιβιάδον καταγαγοῖσι καὶ μῆ τον αυτόν τρόπον δομοκρατουμενοις βασιλέα τε ξύμμαχον εχειν καὶ Πελοποννοοίων περιγενέσθαι. ἀντιλεγόντων δε πολiῶν καὶ ἄλλων
περὶ τῆή δημοκρατίας καὶ των ' Ἀλκιβιάδου ἄμα ἐχθρῶν διαμ
βοώντων A; δεινὸν εἴη εἰ τους νόμους βιασάμενος κάτεισι, καὶ Eoμολπιδῶν καὶ Κηρύκων περὶ τῶν μυστικῶν, δι' ἔπερ ε φυγε, μαρτυρομένων καὶ ἐπιθειαζόντων μὴ κατάγειν, ὁ Πείσανδρος παρελθὼν προς πολλὴν ανrιλογiαν καὶ σχετλιασμόν ἡρωrα ἔναι καστον παράγων τῶν ἀντιλεγόντων, εἰ τινα ἐχαίδα ἔχει σω
τηρίας τῆ πόλει Πελοποννοσίων ταῖς τε οὐκ ἐλάσσους σφῶν
I. sadde correet. X. J vulgo εχη. Helci . - deteri non Onanes via lentur halbere εν, Sed ἔντινο, pars tantu Semptor uin εν τινα. Vulgata acu ipturi, est ξν τινα, Plan Iaack. mioque edeIulam euis ravit. Mox πεων A. P. H. K., iuod non ferri potest post M. Quae coniunctio non videtur a I lilii vii id e cuni coniunctivo conis a traicia esse; certe loci sunt perpauci, ubi ea constructio reperitur, I, 138. VI, 2I. et lito ipse , inii sunt omnes dubitationi obnoxii. V. Alatth. Gr. Gr. I. 525. 7. b. Ροpp. proleg. t. I. p. I 39. Thiersoli. ,r. g. 329. quae en in Κmieger. ad Dionys. p. 270.
contra affert, ea non satis itistincte disputata sunt. Α Tragicis et serioribus Prosae orationis scriptoribus, item a Doribus Ioni-hnsque εἰ construi ctim coniunctivo, non negatur. Apud Thucydide in ninita paucitas exeniplorun reni valde dubiani, imo verosii leni reddit, coniunctione ni illam halio structui'aru non adni itistere. N il it Si recto Considerea, uilicris Iocus VI, 2I. restat, tibi
412쪽
πλείους, βασιλέως τε αὐτοῖς καὶ Tισσαφέρνους χρήματα παρεχόντων, σφίσι τε ουκέτι ὁντων, εἰ μὴ τις πείσει βασιλέα μεταστναι παρὰ σφῆς. oπότε δἐ μῆ φαέγαν ἐρωτώμενοι, ἐμταὐθα δὴ σαφῶς ἔλεγεν αὐτοῖς οτι TOὐτο τοIνυν Ουκ εστιν γενέσθαι, εἰ μῆ πολιτεύσομέν τε σωφρονέστερον καὶ μυς μῶλλον τὰς αρχὰς ποιήσομεν, ἔνα πιστεi η ἡμῖν βασιλεύς, και μῆ περὶ πολιτείας το πλέον βουλεύσομεν εν τῶ παρόντι
ἡ περὶ σωτπίας ' υστερον γὰρ ἐξέσται ἡμῖν καὶ μεταθέσθαι,
ἐν μή τι ἀρέσκη 'Aλκιβι αδην τε καταξομεν, M μόνος των νύν οἷός τε τούτο κατεργάσασθαι. ὁ δε δῆμος το μεν πρῶτον aκού- 54ων χαλεπῶς ε φερε το περὶ τῆς o λιγαρχίας ' σαφῶς δε διδασκόμενος υπι τού Πεισάνδρου μὴ εἶναι ἄλλην σωτηρίαν, δείσας καὶ δμα ἐλπίζων ἄρ και μεταβαλεῖται, ενόδωκε. καὶ ἐφο-
σαφῶς ἔλεγεν J Α. B. H. L. N. O. P. R. S. f. g. l. Fulgo
εἰ μν πολιτευσομεν - καὶ μο περὶ πολιτHaςJ και μην περὶ πο- χιτείας A. B. F. LI. S., malo. Am istitia non ad totani sontenti an pei tinet, sed tiint uni ad τὸ πλέον, et plena oratio ista suturii es.set: και et μὴ το πIDν i. e. minus περὶ πολιτείας βουλεύσομεν θπερὶ σωτηρως. Ita μῆ ad scalarii partici lani orationis Meriser ρ Pertinet in verbis Xenoph. Μeni. Socr. I, 2, 7. ἐθαύμαζε δὲ, er et ις ωρετὴν ἐπαγγελλόμενος ἀργύριον πράττοιτο , και μη νομίζοι το μέγιστον κ/ρδος Πειν, φίλον ἀγαθὸν κτησάμενος, ἀλλὰ φοβοῖro , μῆ ὁ γενομενος
καλὸς κἀγαθὸς πω τα μέγιor α ευεργετῆσακτι μὰ την μεγωrην γάινιν ἔξοι, que ni locunt ita convertit Hemni. ad Vigor. p. 707. mirabatur vero, si quia virtutem proseasua Pecuniam exigeret, ac non maximum lucratur putaret, aurimum aibi bonum parasse, sed metueret, ne gri probus honestusque Iactus esset, pro maximia henesciis gratiam, quae non esset ynaaima, rependeret. - De Verbis ἐς di θούς τας ὀπὰς ποι εἰν i. e. paucol ad magistratus admittere, ἐχιι. perium paucorum constituere, v. notam ad cap. 38. 54. καὶ ἄμα ἐπελπίζων J Anin On. d. d illi Voc. p. 66. θλπισαν καὶ ἐπήλπισαν διαφέρει ' ὐλπισαν μεν γὰρ αυzoc Tiν ας ιλnίδας ἔχοντα neee τινος ' δπ in ιο αν δὲ νιεροι /rέρους, εἰς ἐλπίδα ργανον. HenIRterh. taxilen ad L.ucian. t. II. p. 419. anel et ex ein Pla, quibus pI obatur, ἐπελπίζειν τινί esse, mem in aliquo collocare et repositam . mere. II liodor. VII. p. 356. τὸ μηδεν ἐαυτω συνειδότα φαῆλον εὐμεν α τῆ πσρὰ των κρειττόνων ἐπαπίζειν. Plenius Socrates H. E. VIII, 16. τους annanικόrας ἐπὶ πω ἔar αυρωμένω. ,, in vutem aliis
via itilo, addit, nillil ut a sint plici ἐχnίζειν fere disserat ἐπελπίζειν. I ausari. IV. p. 342. καὶ ο μεν 4n λπιζεν, 'Aθηναίων δυνοθέντων
ciani ἔnελπίσαντες in Tinion. β 2 l. et Schioliastae Ρitulari ad Isthni. VII, 50. ἔσχατα ἐπελπίζοντες. IIaec certe niten conciliant egregio cod. 'asset . qiii solus fiant praeter eunt A. H. F. u.J liabpt e
quisitius /neanίζων. Νinil oborat, quominus Pausa iliae Placero potuisset, ώς κάθοδoe ἔσετσι σφίσιν. IIaec exempla Culicta I E. eritiorum sunt, qui pleriurique rara et exquisita aIuant, saePo
413쪽
ςίσαντο πλεύσαντα τον Πείσανδρον και δέκα ἄνδρας μῆτ -- Οὐ πρασσειν ἔπη αν αυτοῖς δοκοίη αριστα εξειν τά τε προς τον Tισσαφέρνην και τον 'Aλκιβιάδον. ἄμα τε διαβαλόnoς και Ορύνιφον του Πεισάνδρου, παρέλυσεν ὁ δῆμος τῆς αρχῆς και τον ξυνάρχοντα δειρωνίδον, ἀντέπεμψαν δε στρατηγους ἐπὶ τὰς ναῆς Λιομέδοντα και -οντα. τον δὸ Φρυνιχον ὁ Πείσανδρoe φάσκων Ιασον προδοῖναι και 'Aμόργην διψ λεν, Ου νομίζων επιτήδειον εἶναι τοῖς προς τον 'Aλκιβιάδνπρασσομένοις. και ὁ μεν Πείσανὁρος τάς τε ξυνωμοσίας, ῶ- περ ἐτύγχανον πρότερον ἐν τῆ πόλει Ουσαι επὶ δίκαις και ἀρχαῖς, ἁπάσας επελθων, και παρακελευσάμενος ὁπως ξυστραφέντες και κοινῆ βουλευσάμενοι καταλύσουσι τον δῆμον, καὶ τἄλλα παρασκευάσας επὶ τοῖς παροῖσιν ως τε μοκέτι διαμέLχεσθαι, αυτις μετὰ των δέκα ἀνδρῶν τον πλοῖν - τον Tι
55 G δἐ Aέων καὶ Λιγέων ἐν τω αὐτῶ χειμῶνι αφιγμένοι
sensum Vocabuloriam ad alii id detor uent, male inteIleetis veteribiis, vel suomim exen piaritim si de decepti. Nulla causa erat, citr hic Coni pii Rittini ruiti sin plice vecto peti tutaret. et a notione inuit con positi, qualis est cap. l. , deste cieret, euna prilesertim nlibi se in per sint plex liabeat sensu, qui hic obtinete debet προ randi. Ita imo vulgata in restitiit, ἔλπίζων scribens. παρέλυσεν ο δομοςJ Vervix o δῆμος accesseriant ex A. II. F. H. L. O. P. u. S. d. s. g. i. h. De voce παραλύειν v. notant a I VII, I 6. προδουναε υμόργην J ac. Iod ei non auxilio venerit. v. cap. 27. Sq. ξυνωμοσίας - λπὶ δίκαις καὶ σπαῖς I Plat. Theaetet. p. 173. D. σπουδαὶ ἐταιρειῶν ἐπ απάς. Quippe jταιρειαί eaedon sta n t quae ξυνωμοσαι. ,, Ἀταιρεία ire ιταιδεία V. Ροrson. ad Eur. Orest. 107s. cuni proprie pss t φιλία κω τὰ συνεθειαν ἐν τοῖς καθ' ηλικίαν γεγενημένοις v. Diat. desinit. p. 4l3. C. , deinde factionis quo paenotionem induit. V. I DIM e . ad Sopia. Aiao. p. 322. Heind. ad Plat. Theaet. p. 39O. Κmae er. p. 363. Ide in dε δεκασμεύ haruni sodalitatum adim iistet Hii I in ann. Siaatar. d. Alteria. p. I45. ,, Erant Athenis q taedam sodalitates, quibus adscripti Cives mutuan intre se operani dabant consequendis Diagistratibus et iaaudi 'iis sibi in viceni aderant, q io referendum videtur etiam ι νασιξριον συκοφαντῶν ap. Demo fitI . contr. BOEot. d. dot. P. IOIRM. Cons. or. oontr. Theocran. P. I 335. et LVAiact fragri . προς τους συνουσιαστάς, quod est reliqinini de oratione in talem coniurationem habita. - Eiusu odi coitiones numeranda sunt inter ἐταιρίας, εI Ias Vocant, quales r uspublicis liberis vetari non potuisse consentaneum' est, quanquain facile ea tini abu us fieri Potest. Add. Isocri t. Panegyr. p. 68. I uelin. I HIc. III, 82. Meier. et Acti Oenianti. d. Att. Proz. p. 709. not. Talis sol alitii
RSAeetae 1identur παρακελευστοί esse, qui appellantur VI, 13., isti
414쪽
σαντο. καὶ τὰς μεν ταῖς καταλαμβάνουσιν ἀνεδκυσμένας των Πελοποννησίων , ες δε τον γην ἀπόβασίν τινα ποιησάμενοι και
τους προς 'o σαντας ' μδίων νικήσαντες μάχη ἀπεχωροσανες τὸν λαλκην, καὶ τον πόλεμον ἐντεῖθεν μαλλον εκ τῆς Κῶ
εποιουντο ' ευφυλακτότερα γὰρ αυτοῖς εγίγνετο, εἴ ποι ἀπαίροι το των Πεiοποννησίων ναυτικόν. ηλθε δε ες την . 'Pόδον
σουσι πάσαις ταῖς ναυσίν, ἀπολεῖται τὰ εν λίω πράγματα
coniecit μαλλον ξ ἐκ τῆς κω, Miandoquiderii Chalce propior RRhodo statio erat, viam Coa , alvae ex liac insula prius Rivulut ad Oriebantur, ut na Tat c. 44. ex tr. Siradas in abrόθεν citavit haec verba ex Tlaucydide: χειμὼν ην, κἄὲ τοῖς 'Aθοναίοις τον πόλευον αὐτόθεν ποιεῖσθαι Ουτως ἐδόκει, tibi verba nostri loci ωαὶ et O. πόλνον ἐντεῖθεν μαλλον ἐκ τῆς κω ἐποιοῖνeto, quais aliquot versibus ante veri a ἐν τῶ αδτν χειμῶνι praecellunt, Suidae anili O Obversata esse putat ΡOpp. ed. Ilaue. II, 1. p. 9l.; nain ἐκ τῆς Κῶ facile in o ἴτω depravam potuisse. - At veri a a Nilida allata extant VI, 7 l. , ut uri ipse Dulcerus eortin viae alio tent poris scripserat oblitus, indiea it. - Paulo post εὐφυλαπιότvia ex F. E. t.. O. adde g. g. edidit Be Icer. , recte alvi e ex usu Graeco man . Εὐφυλακτό reρον d. i. Vtilmo e φυχακτοτέρα. V. Matth. Gr. p. 617. Thucyd. I, 102. in iai ratione obsidionis Rhoniae: μάλιστα δὲ τους 'Aθοναίους ἐπεκαλέσαντο , ὁτι τειχομαχεῖν ἐδόκουν δυνατοὶ ἀνaι. τοῖς δε L.Reedaeni Oniis fit. , πολιορκίας μωκρῶς καθεστ κυίας, τούτου Ise. του τειχομαχεῖν ἐνδεῆ i. e. ἐνδεὲς ἐφa ero, Miem Ioc in recte interpretatiis est uelim .r die Lacedaemoniar hatten
xii erut has peninsulae partes: Laconicam, Arcadian , Argolida, Μesseniam, Elin. I acedaemonii tenebant 1,aconicam et Messe Iliacan . OIr vero Aeliata oriri Mitiir liae it,i lean verba legun- tuo τῆς τe ξυμπάσος ἡγοῖνται, negat Valcken. ad Heri, lol. VIII, 73. p. 145. Schw. signi licam toti I eloponneia princiyatum obtianuisae L. acedaen onios, sed bello conini uni fuisse ceteris duces, ωγεμόνας, iit erant bello Persico ipsis etiam Atheniensibus. Propterque id ipsum opinor Alfhaia iii censum non venit, quia Per Ili ulti In teniporis paeata nullis extemiis in plicat3atur negotiis διενοοῖντο βοηθῆσειν I 'oni. cap. 74. διανοουνται τούτων πάντων τους προς κοντας λαβόντες e*ζειν. V. Lobeckii parerg. ad Plio
415쪽
τός τε και τό περὶ αυτον ἐπικουρικόν ἐiων και τους πιας, πανστρατιῶ προς λών των Ἀθηναίων τω περὶ τὰς ναῆς ἐρύματι, αἱρεῖ τέ τι αὐτob και νεῶν τινων ἀνειiκυσμένων ἐκολτησεν ' ἐπεκβοηθησάντων δὲ των Ἀθ1ναίων και τρεφαμένων τους λέους πρώτους νικάται καὶ το ἄλλο το περὶ τον Πεδάριτον, και αυτος αποθνήσκει καὶ τῶν Αίων πολλοί, καὶ onia
και ετι νουλομένου, καθάπερ και υπ ἐκείνου εδιδάσκετο, τριβειν ἀμφοτέρους, τρέπεται επι τοιόνδε εἶδος, ῶςτε τόν Tισσαφέρνην A: μέγιστα αἰrουντα παρα των APqναίων μὴ ξυμ - ναι. δοκεῖ δέ μοι καὶ ὁ Ζ ισσαφέρνης τὸ αὐτό βουλοθῆναι, αυ- τδρ μεν διὰ τό δέος, ὁ δε Ἀλκιβιάδος, επειδο ἐώρα εκεῖνον καὶ Aς Οὐ ξυμβασείοντα, δοκεῖν τοῖς χθοναίοις ἐβούλετο μηαδύνατος εῖναι πεῖσαι, ἀλλ' ώς πεπεισμένω Tισσαφέρνει καὶ βουλομένω προδωρῆσαι τούς Ἀθηναίους μη ἱκανὰ διδόναι. r τει γὰρ τοσαῖτα ἱ περβάλλων ὁ 'Aλκιβιάδης, λέγων αὐτὸήυnἐρ παρόντος Πισσαφέρνους, ῶςτε το των 'Aθηναίων, καίπερ επὶ πολύ δ,τι αιτοίο ξυγχωρουντων, δμως αἰτιον γενέσθαι 'Iωνίαν τε γὰρ πῶσαν ἡξίουν διδοσθαι, καὶ αυθις νοσους τετας ἐπικειμένας καὶ ἄλλα, οἷς o- εναντιουμένων των Ἀθη
ναίων, τέλος ἐν τῆ τρίτη ξδ ξυνόδω, δείσας μο πάνυ φω
ραθn αδύνατος αν, ναυς ηξίου εῶν βασιλέα ποιεῖσθαι καὶ
et αυτόν scribitur; in aliis est αυτόν, in Ulia αυτόν sine spiritus notatione. ἄἰοεῖ τέ τι συroυJ A. D. P. H. Κ. L. N. O. R. d. s. g. l. vulgo
eun uecta viidem ita sonant, ac si non licuisset. Sed ποιεῖ-Diusti eo by Cooste
416쪽
παραπλεῖν την εαυτῶν γον πιν αν καὶ ὐσαις αν βούληται.
οθαι καὶ παραπλεῖν dictum esse potest pro ποιησαμενον παραπλεῖν. Κrueger. p. 369. τον μυrου γ ν J A. B. F. II. I .. D. P. et sanct actentiis notation s. s. g. s. ceteri ἐαυrῶν. - ,δαοτοῖ Henedictus dese tulit, provocans ad Dii, lora nai ratione ni XII, 4. do pace inter Athenienisses et degern sacta ante Chr. 449. mia inter alia Cautu in suem trροδε νοον μακρὰν πχεῖν ἐντος Φαοηλιδος καὶ κυανέων, dein te ait ip- uni Prononien ἔαυτῶν, cuius loco scribendunt Thiui ydidi misso αὐτῶν, de nimie ad sententiarn , insolentia, stipe lita et impudentia Alcilii adis ti ini insἱgneni, iit ei vix umnia in ali eius civibus ignoscito tuerit. Nobis tauten nonduit persuasit, ut a vulgata loctione ἐαυτῶνJ abeundunt esse censere naus. Nun li Od Plinio locci a guinentum posuit, id facile refelli potest; sitio facto cura uit etiani tertiunt; ni ediunt auteni per se levissinium est. Paceni illam, de qua Ιyi inlumis Sic. l. l. tradit, Thucydides, ubi dra istis rebus RPt libr. l. cap. 112., ignorat. It i luo latit a pluribus dul3itatumefit, uia vera sit illius pucis illariin, iue conditioniani apud Diodomini relatio. Vide dieta ad 1, 112. Sed quani vas sit vera, hoc
quident loco ea non abutendu n est. Utruni enim, si laeso, At lie niensinus Inolestius. Ioniani et insulas regi concedet e, an libertate ireunx Dasdein regiones navigandi Aut cur lianc ipsam IegpIn Oli in Ranxeruiit Atnenienses, nisi ut ab Ioniae civitati Mis hos μm ui cerenti uitas cum in Persa tun nian Is t 'aderent, nonaniplius de navigatione eominx circa ea loca v Prendum erat. Ρ et igitur, cuni eetera Athenienses concessissent, quae navigatione Persarii ni circa Asiani minorent in i luiora erant, Ateibi ais
deni, ut confestim illi cuni indignatione disces strint, iii si ni ultorii vioris lis et iniquiorab iis pustulationibus, ellicere non potitisse. aego verant puto vulgatana lectionem, quae cli in tuti narrationi, iuui Alethia diis levitati insulentiaeque egregie convenit. Ilaach. - u id ad illud ἐαυrῶν pro αὐrων posituri, attinet, ubi perspicuitati non olliciatiar, Ροpp. prii l. t. I. P. 175. putat, talem Perni utatione ni fieri posse, velut VIII, 58. Αακεδαιμονιους δε καὶ τοῖς ξυυμάχους, ἐπην αἰ βασιλέως νοες ἀφίκωνται, τας εαυτῶν ναῖς ομβοίλωνr σε τρέφειν , ἐφ' εαὐτοῖς ε7ναι. De pace titiae dicitur Cimonis
Krueger. p. 369. citat esse l. ad Ιyi odor. XII, 4. Mitford . sistiGr. t. II. p. 43 l. t. IV. p. 239. Bredov. his t. antiq. p. 323. ed. . ara. at ille ident consentit cum IIaackio. Muuis de hac paea disputavit Ilosche in dissert. de eo , quod in Cornelii Nepol. viistis iaciendum restat, addita cominent itione super iis, quae dopaes inter Persas victos et GI'aecos, Cinione duce, Victores coniis posita varie narrantur. Inserta est haec con mentatio Miscellaisne is tr. Seebo dii 'Ol. . D. 2. p. 205. Is igitur, si unquan inita haec
pax est de qua re dubitatin, inita in putat Ol. 82, 4. Ru is autem
scriptores en inie 'at, ut i liuius Pacis nientioneni iniecerint, iis
nunc adde ILiviuin XXXIII, 20. Rhodii legatos ad regem nita runt, ne Chelidonias spromontorium criticiae eat inelutum so
de re antiquo Athe nie n ai urn euru regibua Pe a in m superaret; si eo sne non eontineret cla/εem copiasque luaε, obriam ituros. Sic enini nune Ibi lemitur ex cod. Banaberg. , ubi
vide a nie adnotata p. I00. Cum autem haee pax ad iudieiuni
417쪽
ζονται ες τον Σάμον. ν67 Tσσαφέρνης δε εὐθυς μετὰ ταυω καὶ εν τω αυτω χειμωνι παρέρχεται ες την Καῖνον, βουλόμενος τοὐς Πελοποννησίους πάλιν τε κομίσαι ες την Mavrον, καὶ ξυνθῆκας ἔτι δελας ποιησάμενος ας αν δύνηται τροφήν τε παρέχειν καi μ'
παντάπασιν ἐκπεπολεμῶσθαι, δεδιὼς μὴ ἐν ἀπορῶσι πολλαῖς ναυσὶ τῆς τρο*ῆς, ῆ τοῖς 'Aθηναίοις ἀναγκασθέντες ναυμαχεῖν ἡσσηθῶσιν, ξ κενωθεισῶν των νεῶν ἄνευ εαυτ οὐ γίνηται τοῖς ' Ἀθηναίοις ἀ βούλονται. ἔτι di ἐφοβεῖτο μάλιστα μῆτῆς τροqῆς ζητ οει πορθῆσωσι την ἐπειρον. πάντων Ουν τομτων λογισμω καὶ προνοία, ωοῦπερ ἐβουλετο ἐπανισουν τοῖς
de loco nostro nihil sapiat proprἰe; an vere nec no facta sit, dimceptare supersedeo. IOe certe ushrniare auAin , Thiicydidem , si haec verba, de quibus nunc quaeranius . in mente haliens illam paceni scripsisset, et ipsunm suo loco eam memoraturunt suisse in Nai ratione rerum a Gnione gestarum. Argum ntis oui deni Ha eicii non potui non Calculi in a lili re; ma arct ἰαυτῶν euidi. - MOTβούχητωι coniunctivus sequitur in sontentia relativa, praeterito
418쪽
γ ρίτω και δεκάτω ἔτει Λαοείου βασιλεύοντος, ἐφορεύον- 62τος M 'Aλιξιππίδα ἐν Αακεδαίμονι, ξυνθῆκαι ἐγένοντο εν Μαιάνδρου πεδίω Αακεδαιμονίων καὶ των ξυμμάχων προς Tσ- σαφερνον και 'Lεραμέν καὶ τοῖς Φαρνάκου παῖδας περι των βασιλέως πραγματων καὶ Αακεδαιμονίων καὶ των ξυμμάχων. χώραν τον βασιλέως, oo' τῆς 'Aσίας εστί, βασιλέως εῖναι 'και περὶ τῆς χώρας τῆς εα-os βουλευέτω β ιλεύς οπως βούλεται. Αακεδαιμονίους δε καὶ τοῖς ξυμμάχους μῆ ιέναι επιχώραν την βασιλέως επι κακω μηδενί, μηδἐ βασιλέα επὶ τον Αακεδαιμονίων μηδἐ των ξυμμάχων ἐπὶ κακω μηδενί. εν δέ τις Αακεδαιμονίων ἡ των ξυμμάχων επὶ κακῶ ῖν ἐπὶ την βασιλέως χώραν, τοὐς -κεδαιμονίους καὶ τοὐς ξυμμάχους κωλύειν καὶ se τις ἐκ τῆς βασιλέως ' ἐπὶ κακω επὶ Αακεδαιμονίους ε τοῖς ξυμμάχους, βασιλεῖς κωλυέτω. τροφὸν δῶ ταῖς
ναυσὶ ταῖς νυν παρούσαις Tισσαφέρνον παρέχειν κατὰ τὰ ξυγκείμενα μέχρι αν αἱ νjες αἱ βασιλέως ἔλθωσι Αακεδαιμονίους ει και τοὐς ξυμμαχους, επῆν αἱ βασιλέως νῆες ἄφλκωνται, τὰς εαυτῶν ναῆς ῆν βουλωνται τρέφειν, ἐφ εαυτοῖς εἶναι. ῆν δὲ παρὰ Tισσαφέρνους λαμβάνειν ἐθέλωσι τρο υχτ ν, Ιἐσσαφέρνον παρέχειν, Μακεδαιμονίους δῶ καὶ τοὐς ξυμ- μαχους, τελευτῶντος τοὐ πολέμου τὰ χρηματα Tισσαφέρνει
ἀποδοῖναι ὁπόσα ἄν λάβωσιν. επὴν di αἱ νασιλέως νῆες ἀφλ
κωνται, αἴ τε Αακεδαιμονίων νῆες καὶ σὲ των ξυμμάχων καὶ
419쪽
σκευάζετο noσαφερνης τάς τε Φοινίσσας ναυς ἄξων, Am εἴρητο, και τἄλλα ὁσαπερ ὁπέσχετο ' καὶ ἐβούλετο παρασκευαζόμενος γουν δῆλος εγναι.
60 Βοιωτοι δὲ τελευτῶντος εδ' του χειμῶνος Ἐρωπον έIλον προδοσία 'Aθηναίων εμφρουρούντων. ξυνέπραξαν δὲ Ἐρετριέων τε ἄνδρες και αυτῶν ' Ωρωπέων, ἐπιβουλευοντες ἀπόστασιν τῆς Εὐβοέας ' ἐπὶ γὰρ τῆ Τρετρία το χωρίον ἔν αδύτατα ῆν ' Ἀθηναίων ἐχόντων μῆ οὐ μεγαλα βλάπτειν καὶ Ἐρετρίαν και τὸν αλλqν Ευβοιαν. ἐχοντες Ουν ηδε τον Ἐρωποναφικνούνται ἐς ' Pόδον οἱ Ἐρετριος, ἐπικαλούμενοι ἐς τον Eυ- ροιαν τους II. ποννοσίους. οἱ ti προε τον τ'ς Xχυ κaκουμένης βοήθειαν μῶλλον ἄγοντο, και ἄραντες πάσαις ταῖς ναυσὶν ἐκ τῆς ' μδου ἐπλεον. και γενόμενοι περι τo Tριόπων καθορῶσι τὰς των 'Aθηναέων ναῆς πελαγίας απὸ τῆς Aάλκης πλεούσας' και ως Ουδέτεροι αλλήλοις ἐπέπλεον, αφικνοῖνταιοι μεν ἐς την Σάμον, οἷ δἐ ες την Μίλητον, και ἐώρων Ου-κέτι ἄνευ ναυμαχίας οἷόν τε εἶναι ἐς την αἰον μ' σαι ' και ὁ χειμὼν ἐτελεύτα Ουτος και εἰκοστὸν ἐτος ἐτελεύτα τω πολέ
μω τῶδε δν Θουκυδίδος ξυνέγραφεν.e I si δ' ἐπιγιγνομένου θέρους αμα τω ηρι εὐθὴς ἀρχομέ-
Nothi tertio declino, Ol. 92, t. ante Ui. Ν. 4ll.
eonferet iubet cap. 17. Ibi nihil est, q Io l eonferri possit, sed cap. I9. itemini legitur: ἡ μεν ξυμμαχία αἴτ η ἐγένντο. μerὰ δε
τούτω et . Quaris vulgatam restitui.
60. μὴ οὐ μεγάλα βλάιετεινJ μὴ dicitur, si eorta est negatio;
420쪽
ἐκ τηρ Μιλῆτου λοντα τε ανδρα Σπαρτιατην, oil 'Aντισθέ- νει επιβατος ξυνεξῆλθε, τουτον κεκομισμένοι μετα τον Πεδα- ρι του θανατον αρχοντα, καὶ ναῖς δώδεκα ει ετυχον φύλακες mιλqτου Ουσαι, ων ῆσαν μύριαι πέντε καὶ Συρακόσιαι τέ σαρες και μία μαιῖτις καὶ μία Μιλησία καὶ λοντος μίαεπε ελθοντων δέ των Αίων πανδροει καὶ καταλαβόντων τι ερ μνον χωρίον, καὶ των νεων αὐτοῖς ἄμα εξ καὶ τριάκοντα ἐπιτας των Ἀθηναιων δυο καὶ τριακοντα ἀναγαγομένων, εναυμαχ' ν' καὶ καρτερὰς γενομενης ναυμαχίας, οὐκ εχασσον
ων τεσσαρσι καὶ εικοσιν, ῶν καὶ στρατιώτιδες ἰσαν ἀπιταραγουσαι, επεξελθοντων των Aαμψακονῶν μάχη κρατῆσας καιαυτο εἰ -μφακον ατείχιστον οὐσαν ελών, κ αὶ σκεύη μεν καὶ ανδραποδα αρπαλον ποιqσάμενος, τοὐς δἐ ελευθέρους πάλιν
προ αλὼν εδύνατο ἐλεῖν, ει το ἀντιπέρας τῆς Aβύδου ἀποπλευσας, Σηστον πόλιν τῆς Ζερσονήσου, ἡν τότε Μῆδοι εἶχον, καθίστατο φρούριον και φυλακὸν τοὐ παντος Ἐλληγ
oς υντισθέν 3 ους ἄντὶ στρατογοῖ Κι Νι e. quod interpreotainentuni esse putat Κrilegeri Pi laud., adscriptum ad ἀδεψοντα vel ad ἐΛιβάτης. ,,Νan cuni IIegesandridas, ait, citrem classi Praesuisse nis imus, a Xenoptionis falsi. gr. I, 3, 17. Mindari μα ine dicatur, non in probabile censeo, hoe nomine a Luacedaea montis dictuni esse inferioris oriunis ducent scolis Stui E. Lex, Xenopi . v. s.; λαισι oλέως siniit Bui, de quo v. mor. ind. ait Hellen. . v. et Stura. E. V. Ἀντισθένει retinendunt esse, Masse ait pa lere ex Xenopi . liast. gr. III, 2, 6. vero et lain Ex sis, ouas seripsit I'nia c. cap. 29., ut adnotavit Dukemis. Voluit dicere a Cap. 30. ΜΟΣ τοFrον receptum est ex A. B. F. H. I.. N. O.