장음표시 사용
51쪽
γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν. οπλα δὲ μη ὁ τω μιφέρειν ἔπι μὴν μῆτε ' γείους καὶ πιλείους καὶ Μαντινέας καὶ τους ξυμμάχους ἐπὶ Ἀθηναίους καὶ τους ξυμμάχους αν ἄρχουσιν - ναῖοι μὴ τε Ἀθηναίους καὶ τους ξυμμάχους ἐπὶ 'Αργείουρκαὶ Ῥλείους καὶ Μαντινέας καὶ et ους ξυμμάχους, τέχνp μζει ' rmura κατὰ τάJε ξυμμάχους . ἶναι Αθηναίους και. - Αργειους και 'Hλείους καὶ Μαντινέας ἐκατὸν ἐτ'. ἐν πολέμιοις ἐώσιν ἐς την γον τον Ἀθηναίων, βοοθεῖν Ἀργείους και Ἐλείους καὶ Μαντινέας - ναζε, καθ' oτι άν ἐπαγγέλλωσιν 'Aθ ναῖοι, τρόπω -οίω ἄν δύνωνται ἰσχυροτάτω κατὰ το δυν τόν. 'ν δε θωοαντες οἴχωνται, πολεμίαν sἶναι ταύτην τὴν πόλιν ἈργεIοις και Μαντινιῶσι καὶ 'Πλείοις καὶ 'Aθηναίοις,
καὶ κακῶς πάσχειν υπό παοῶν τῶν πόλεων τουτων ' κατα
λύειν δε μὴ ἐξεῖναι τον πόλεμον προς ταύτην τὸν πόλιν μωμμια τῶν πόλεων, ῆν μὴ ἁπάσαις δοκῆ. βοηθεῖν δε καὶ Ἀθηναίους ἐς Ἀργος καὶ Μαντίνειαν καὶ Ἐλιν, ῆν πολέμιοι Γωσιν ἐπὶ τὰν
γῆν τὴν Βλεί- ῆ τὴν Μαντινέων ῆ τὴν Αργείων, καθ' ὁτι
ῶν ἐπαγγέλλωσιν αἱ πόλεις αύται, τρόπω oποίω ἔν δύνωνται ἰσχυροτάτω κατὰ τό δυνατόν. ῆν δε θώσαντες οἴχωνται, πο-
Iost coniunctiones mio 18 et alias particulas, Post pronomina r ativa et ali ἔi in oratio itu obliqua inlinitia ii in ponere. Nic alatina inlinitivus παρεῖναι se iuuiir post εύς. V. Matili. Gr. q. 537.
52쪽
Μαντινεῖσι και Ηλείοις, καὶ κακῶς πάσχειν inis πασῶν τούτων τῶν πολεων ' ναταλύειν ει μ' εξεῖναι τον πόλεμον προς
ταύτην τον πόλιν, ῆν μ' ἁπάσαις δοκῆ ταῖς πόλεσιν. οὐα δὴ μ' εῶν εχοντας διιέναι επὶ πολέμω διά τῆς γος τῆς σφετέρας υτῶν καὶ τῶν ξυμμάχων ων ἄν ἄρχωσιν ἔκαστοι, μζει κατὰ θάλασσαν, ῆν μη ψοφισαμένων τῶν πόλεων μασῶν την δίοδον εἶναι, Ἀθηναίων καὶ ' γείων καὶ Μαντινέων καὶ 'IΠλείων. τοῖς δε βοηθοὐσιν ἡ πολις η πέμπουσα παρεχέτω μέχρι μἐν τριάκοντα. ημερῶν σῖτον, ἐπ ξν εχ' ἐς την πόλιν τον επαγγείλασαν βοηθεῖν, και ἀπιούσι κατὰ ταυτά , ῆν δῶ πλέονα
υλωνται χρόνον τῆ στρατιj χρῆσθαι, ἡ πόλις ἡ μεταπεμ-
φαμένet διδότω σῖτον, τῶ μεν οπλίτν και ψιλω καὶ τοξότντρεῖς οβολοῖς Αἰγιναίους τῆς ημέρας εκάστης, τῶ δ' ἱππ et
ταῖς πόλεσι κοινῆ στρατεύεσθαι, το is τος πεμονίας μετεῖναι πάσαις ταῖς πόλεσιν. ὁμόσαι δἐ τὰς σπονδὰς ' - ναίους μἐν υπέρ τε σφῶν αυτῶν καὶ τῶν ξυμμάχων, Ἀργεῖοι δὲ και Μαντινῆς καὶ ' Ηλεῖοι καὶ οἱ ξύμματοι τοὐrων κατὰ
κ μ ὲ ψηφισαμένων a Particula θν lio e loco non videtiir clinia I anctio esse, sed particula , ut ῆν μή prino cedente μῆ sit nonnisi.
Milod si nilnus pluceat, repetendum ex διιέναι erit διειοι, ut Iiu in
clunt a reticulum τῶν. Don ostilenes contria Ebi nil idem καθ' ἱερῶν sin pliciter dicit, ut coiitra Near uni κων ἱερῶν Τελειων. uti ae-aiani autem sint ἱερὰ etέχεια, et it lici ορκος καF Dρων τελειων, do cet ident in oratione contra Aristocrintem , ubi agit dΘ iureiuranis QO , si io se obstringebat is, qui apti l Areopagitas caedis ἐilitiaieni necti ab ἔit, que ni iuri re dicit set άν ra ἐπὶ τῶν τομίων κόπουν κώ κριοῖ καὶ Taίρου καὶ τούτων ἐσφαγμένων. Pli ira 'ille in notis iid
53쪽
μενω τῆ ξυμμαχία κατὰ τὼ ξυγκείμενα δικαίως και ἀβλαβῶς καὶ ἰδόλως, καὶ οὐ παραβήσομαι τέχνη ουδὲ μηχανῆ οε δε- μια. ὀμνύντων δε ' - νησι μεν ἡ βουλὴ καὶ αἱ ἐνδημοι υρ-
οἱ ὀγδοήκοντα καὶ οἱ ἀρτυναι, εξορκούντων δε οἱ ὀγδοηκοντα ' εν δε Μαντινεία Οἱ δομουργοὶ καὶ ἡ βουλῆ καὶ αἰ ἄλλαι ἀοχαι, ἐξορκοίντων δε οἱ θεωροὶ καὶ οἱ πολεμαρχοι ' ενδε ' Πλιδι οἱ δομιουργοὶ Ται οἱ τα τέλη Iχοντες &αὶ οἷ εξακόσιοι , εξορκσυντων δε οἱ sqμιουργοὶ καὶ οἱ θεσμοφυλακες. ἄνα
ineri in Il. I, 65. Addo Graeviunt uil Irucian. Iulii Opseud. p. 34 l. In ii ac soranula auteni ulli dicit it κών ἰερῶν τεῶείων sine a reticulo
dides I, 70. Opponit duodisse, et lex Atheniensium apud Aesculine vi
54쪽
ναζε, δέκα ἡμέραις προ Παναθοναίων των με λων. τὸς δεξυνθηκας τὰς περὶ πων οπονδῶν και των ορκων καὶ τει ξυμ
μαχίας ἀναγρύψαι ἐν στῆλη λιθίνη 'Aθηναίους μἐν ἐν πόλει,
'Aργείους ὁε ἐν πορῶ ἐν του ' Απόλλωνος τῶ ἱε ω, Μαντινέας δε εν τοὐ Λιος τῶ πρφ εν τι αγορῶ ' καταθέντων δε καὶ 'Ouμπίασι στῆλην χαλκῆν ιοινῆ 'Oλυμπίοις τοῖς νυνέ. εἶνδί τι δοκῆ ἄμεινον εἶναι ταῖς πόλεσι τανTαις, προμευαι προς τοῖς ξυγκειμένοις. ο,τι δ' αν δοξν ταῖς πόλεσιν ὁπῶ- . . . Qi.αὶ σαις κοινῆ βουλευομέναις, τοὐτο κύριον εἶναι. 2 M th, Q : , Αἱ μεν σπονδαι και αἱ ξυμμαχίαι οἴτωςi πίνοντο ' καὶ illαἱ των Αακεδαιμονίων και Αθηναίων Ουκ ἀπείροντο τούτου I U 0- ἔνεκα ουδ' Dφ ετέρων. Koρίνθιοι δε ' σπεων ἄντες ξύμμαχοι Ουκ εςῆλθον ες αυτας, αλλὰ και γενομένης προ τούτου πιλείοις και 'Αργείοις και Mανzινευ σι ξυμμαχίας, τοῖς υὐτοῖς πολεμεῖν καὶ εἰρήνην ἄγειν, ου ξυνωμοσαν, ὼρκεῖν δ' ε'φασανσqίσι την πρώτην γενομένην ἐπιμαχίαν, ἀλλήλοις βοοθεῖν,
οαν των ξυμμαχων, καὶ προς τους Aa κεὐαιμονίους πάλιν τὸν γνώμην εῖχον. 'Oλύμπια δ' ἐγενετο τοὐ θέρους τούτου oli 'Arhooθένης 4
σθαι, οὐκ ἐκτίνοντες την δίκην αὐτοῖς ξν εν τῶ ' Oλυμπιακῶ
55쪽
LIB. v. CAP. 49. νόμ ρ 'Πλεῖοι κατιδικάσαντο αὐτῶν φάσκοντες σφῆ ἐπὶ Φορκον τε τεῖχος οπλα ἐπενεγκάν και ἐς Aέπρεον αὐτῶν ὁπλί-
ex correctione. Et sensus postulat dici, aer Mium legesn Olympiacam, quod non dicitur vulgata, citi ni ad ni ullitii ilici delu Inlian aut ιν Onii Heli turn erat, aut scribo ritu in ἐκ του Ga. νδυου. Nisi qllis Atattiat, non in uilino te in pus eunt legent valuis e , sed
singulis Olynipiadibus tal odictunt ei litvni esse ab Eleis; quod si probaris, iiii Nil gat; explicanda erit: ex Osuipiaca Ptam hoc anno promulgaraoni. στῶς ἐπενεγκεινJ Negaveram olim in Actis plii lol. Monac. t. II.
p. 241. prono inen reflexivum σφῶν cum Prononi ino αὐτῶν Perna Diari , qtianviana constet, ab I erodoto, Honteris, 1 a εἰ ania item poetis Atticis tani dili ena diserimen liOmi in pronominii u non Oh- servari, linulatis Mattii. Gr. I. 147. not. Hiiunia tin. Gr. P. 46O. a. ed. sext. I hoc tisu cuni ni illi persuasum esset, at siue sit Etiamniin , clini Die putarent, in virilis, litiae nunc trii tantiis, Prononien σφῶς ud L acedaei nonios reseri nil uni esse, quod si fiat, e niore lat ius scriptoris Pronon ine αἰ χούς opus esse; contenderam scrit e lutum esse: σφῶν εnὶ Φυρκον ete τειχος culi. VIII, 97. σφῶν ἐπὶ τον ΙΙειοαιῶ et si iiii limis: in lilbris Eni in scriptis στῶς et σφῶν exiguis dii Riluis discrini inantur. iiiii nuper de ii ac Pronon inuin perni utatione vis put ivit, G. A. Blunie, in scliolastica scriptione Νtralsiindiae e lita Sept. a. I 825. cap. Ill. p. 2I., quanquam e ipse sentiens, Prono neu reflexi tian nunquan cun Pron. αὐτῶν confundi uti noc seriptore, uliani tanten iiostri loci expedieitit; iani aggressus est, euinque, Opinor, rectissi mam. Moi In EB in terpretes, ait, ad Lace laen Onitis Diae pertinere et subiectu 1 esse inlinitivi ἐπενεγκεῖν, pro certo sitimere non dubitarunt. Qui Constructione, PIan Vis pro I Ita, quani dura tan en vide utantuΓ, ad Iciacedaentonios pronoruen σφῶς referentes, quum ficii plur n Odovi τῶν ilixerit, ii lenuste statini pergat: καὶ ἐς Aέnoeo ν Ουrῶν sive, ut Bekkemis e littit αυτῶν onacra ς - ιιπέμφαι, ut hae triuin deinceps prono II in uni serie tanto niugis iustani tuitis σφῶς vim eunt que ita reflexivani, ci'ia leni Supra secundunt Popponent explica vi inus, sex qua os ait praecipuae sententiae subiectuni p reiit et , tenendaIn nil itre Inur, qtiarao accurati ius et rectius Maiani συτῶν illico subiiciatur, tuni proxinis positiin ωὐτῶν ad ipsos I .ace lae nionios spectaverit. Ru Os iam denuo pron Oni ille desimnare, Onx nino non erat opiis; ultro enim ex praecedenti αὐτῶν ad λαενερο κεῖν subauditur αὐτούς. tuae viuin ita sint, ii, qui Drono in ine στῶς h. I. I.a e In lii Onios significari statuunt, D e DrO-fecto non liabent consentienteni ia Ego vero . . . ad Eleos illud σφῶς reserendi Im ess puto, atque a verbo ἐπενεγκεῖν, Cui uri subiectu ni facile ex αὐτῶν stippleas, eadem ratione Pendere, qua perinii ita veri a eum Praepositione ἐπὶ corii posita non inrito cum lativo, sed etian eunt accii sativo interdunt cotistrui, si ulte inter
omnes constet. V. Μatti . Gr. p. 532. q. 394. not. l. POpp. pro . e. I. p. 132. Schoe in ann. Lobservat. in Thucydid. iocos luosdam difficiliores. Glaphisuald. 1824.I p. 9. I labet certa hic locunali quid singulare, quod praeter Eun accusativunt, qui disiunctinvel repetita praepositione ιγε vid. Matthiae. I. l. sit explicaudiis,
56쪽
alius adhii e Ipsius ver , i facit obieetum. Neque tan en est, mrod
hac re βOllicitentur. Nani qlium notu in sit , duas voces saepius ita coniunctas poni atque construi, ut uni is notionis Ioco essavid pantur se gr. θωθα ποιεῖσθαί τι κα , pro θαυμάζειν apirii uero dolum. VH. I latea seli. gr. nai. g. 27 . : δnaci ἐπενεγκεῖν ian constria etione n V risi ἐπιστραet εὐειν vel ἐπελθεῖν si non adscivit, certo non repudiavit, niaxinie 1 Rc vecto in serie, qua accusativus o plle statini ab initio ponatur, quasi ἐπιστρατείειν sit Subsecutu-Tuni. Aildii Erant ni eae disputationi, quos lani locos esse, qui liuio sententute de non permutatis renexivo ot pron Ornin αυτῶν nducti ἔiri viileantur. 1 ollit ἔαυτῶν aliviis plitet Positu ni pro a τῶν VIII, 56. ναῖς ηξίου Tισσαφέρνος ἐὼν βασιλέα Ποιεῖσθαε καὶ παραπλεῖν et M a αυτῶν γην, δmos aν καὶ ἴσαιe αν βουλοται. Sensus eximit, It ἐαυτῶν su eorurn ipsorum l. e. At leniensi iun. Hoe salu lin EAR lix PRIn tuna quod Athenienses, tunt quod rationem mamniati eant ut tinet, et scribe nil lini /α Dio P, Pi Oil Et A. B. F. M. I.. D. P. ε . s. g. h. Et nicus S. sorunt, recepitque Ile Ickeriis, Maach. et Κm egoriis i utent comment. TlimcI l. P. 369. intulerato Ini pugnare videntur. Memineram porro V IM,'im IV, I 13. κατέφυγον δν καὶ των Nρωμαρον ἐς αinori, ἴσοι o pes ιν ηοον ἐπιτηδεισε, eonfreger ne vero elia1u Toronensium ad eos sc. ad Atlaenienses, ς' otquot erant a ιi sive eomιπι studiosi et VI, 61. ni ed. θεραπευον-
μίους μο θορυβεῖν, καὶ οὐκ ηκιστα τους Μανet ινέας καὶ Ἀργείους βουλόμενοι παραμεῖναι, δι ἐκείνου ναμίζοντες πειοθηνα φaς ρυστρατεύειν. Ubi d. i. Oniittunt vertia πεισθῆναι οφῶς , Utibus interpretainentuni contineri, mihi qui dein videtiir. Na In et oυς Μαντινέας καὶ γογείους βουλόμενοι παραμεῖ, σι, δι ἐκείνου νομίζοντες ξυστρατεύειν non Ininus recte diceretur, cluain VI, 29. in ι δἰ ἐκεῖνον ξυν στρόνευον or e Ἀργεῖοι καὶ etων IIαντινέων τινες, i. e. guoniam ab eo persua8 uno erat Arginis et nonnullis Mantinenatu γε, ut auxili rentur. Σφῆς loco illo, quoin traictainus Cuni maxime, Helche 'is
et Grotes end. Gr. g. 136. b. e. quin in talibus locis etia in ἐαυ- τῶν up Mi Graecos eru αἰτῶν diei, docere Atudet Turbis , III, 58.
σκεδαιμονίους δε καὶ τove ξυμμάχους, ἐπην αἰ βασιλέως νῆες αφίκων-ταε, τας ἐαυτῶν ναῖς ον βούλωνται τρέψειν, ἐφ ὁ ο υτοις εἶναι, ubi μυτοῖς Pro αυτοῖς i. e. Lacedaeniolitis et sociis dictu in Psso putavit. Sed ubi sermo, P0ypo pergit, anu iFuus si Di, hanc pe
N utationem non concedi, et tibi prononi in re ἐαυrase, οἷ et αὐτούdistinguuntur, hoc non aliter fieri, quam sic ut Ieru Ortint via
Tolineatur, dui,io caret. Ex his locis vel ba IV, 113. Plumniinnexcusationis habent oi una eunt iis vecta Vil, 70. γ nani ne alia ulla Obscuritas in iis est et structura magis ad Beuauim iacta, quam Dio brem Corale
57쪽
LIB. V. CAP. 40. αερ ὁ νόμος ἐχει. Αακεδαιμόνιοι δὴ πρ σβεις πέμψαντες αντέλεγον μη δικαίως σφῶν καταδελσάσθαι, λέγοντες μὴ ἐπι
ιrcyxero id eui significent atque ἐνουμάχουν, saciis intelligitur, ci 1πPrononii ne reflexivo σωίσι designari Athenienses possiui. ut Rou iuni itzi se Iiubeant, liis quidem iii locis Tritices lides sibi con-otat flerundum eana, quam ipse 1 oppo p. 173. dedit regulaint in
duobus inter se iunctis enunciatia lauet οὐ ad subiecturn sententias liunde pendentiat P, ου ad praeripuae lententiae a tubiectum pertinere ς Ii Hulo subiecturii Praecipuae sententiae noli ex solo FeIl Funi oriliue, Sed ex niente quu itio lovientis explices. Cons. Thu- l. I, 5 ν. fili. αἰτία δε συιο πρώt' ἐγένετο et οὐ πολέμου τοις Λωρεν- σίοις ες τους Ἀθηναίους, ἔτι σν co ιν ιν οπονδαῖς μετα Κερκυραίων ἐναυμάχουν. I O8uit aνίσιν propterea, quo ii aἰτία ἐγένετο τοῖς αὐ- ρινθίοις idem sest cli I id αἰτίαν ἔσχον οἱ κορ νίλιοι. Riiod si maiil αVulgata dicendi consueui lino aliti Ora et, id ad structuran προς ποσομο νόμενον, quain vocant, ciuis est qui ii tutelligat redire ' uuariiq tu In alias Poppo tuni p. 110. bene expositam ad dillicitior aliquot Iomi eiuli sortitulus uni libuit expediet, las. Qui id ei liui quutat Post ἔδοξεν ab ιοῖς noni ivativus P aiticipii uou rit iriuoli Lus
58쪽
γέλθαι πω ia Λακεδαίμονα τὰς σπονδάς, of ἐςέπεμψαν τους
ὁπλίταοῦ. 'Hλεῖοι δε την παρ' αὐτοῖς ἐκεχειρίαν ηδ' ἐψασαν
ut iure eo explicandus, quod linec verva sensu nillil dissemini a
ei,6 illius opera esse peranotos, ut ipsi Athenienses, Manti
iecto coni plex iis refloxivo illud ex prini ete potuit; ex parte citi itio 1 pra inariae sententiae sui lectit In restitur. Qiiod I onexionis Worius ita ut raro occi irrit. in L IlI, 3 l. vκ ἐφορμῶσιν αἰτους δα-Mάνη σφίσι γίγνvrαι, tibi scyωιν nil Icilice laetii uitii η ma Hi riti, sed si nihil ud eos, qui ii quuntur, exsules Iones, reseret duim. I id. Si fri niania. Obsimv. P. S. Q lod si cui durior videati ir illa Itorii invectoruni constructio, ni iani Ilanci liis significavit, Pri,nonien culii infinitivo πεισθομαι coli itincturii roflexivit ni tauton vini retii, et, quunt of Alliente lases et Mantin-nses Algiviqito nil halac si ραχείαν
reputare. Cons. I eniostli. in Ai istocr. P. 605 , 5. Relah. τιάνθ',
59쪽
Πναι, πρωτοις γαρ σφίσιν αυτοῖς ἐπαγγέλλουσι, και ησυχαζόντων σφῶν καὶ οὐ προοδεχομένων ῶς εν σπονδαῖς, αὐτοῖς λαθεῖν ἀδικῆσαντας. οἱ δε Αακεδαιμονιοι υπελάμβανον οὐ χρεὼν εἶναι αυτοῖς ἐπαγγεύλαι ετι ἐς Αακεδαίμονα, εἰ αδικεῖν
σαι, και οπλα οὐδαμόσε ετι αὐτοῖς επενεγκεῖν. 'IIλεῖοι δε τοὐ
πεισθῆναι constroelii ne addi, nunquam vero se commissuriani proinsuetiir, ut instar ilenion simitivi positum pruni nien suas exifiti II ei.
aωντ ε τρέφειν, ἐφ ἐαυτοῖς εἶναι. ,, In cluilnis, Blu Ino uit p. 23. en P. IV., ut quam constrat Pirili ratione ni Poppo ii eat, percipias, Coi ser nila sutit, nune P. I 27. dixit. ibi en tui allegatis liis vetiis,uccusati uti In Aoκεδαιμονιουυς καὶ τους ξυμμάχους ita explicat, itin- niani semptor initio volii Drit continuare Atra Et irran , via ili priori Iauri it ro is his sit , se i pOxtea ad illisin transierit. Nini imitii et voluit continuare et continuavit. Quoil cur POppo non ii tellexerit, D tauit in oquidem Pausa in viil eo , nisi qui si Hai, Ilit εIι αι ini-Pei'sonaliter necessario accipi 'nduin ess sortasse Opin tius ait, micitia lino turn ἰemaianice dicas: so solite ea beν iiDren ateiten. iii ἔIsi vero graeeunt non suisset: Αακεδαιμόνιοι δε καὶ οἱ ξυμμαη ἐν ἐαtreola Drωσαν. Est et in ἀναι ἐπί τινι in potestate alim ius
ertas: in sua potestate, aut iuras esse, von 1ich Ust abhangen, oeinem freten I, illen haben. . . . . Graecile est cor Suetudinis, ut quod ad tot ani ref erat tir sententiam, s0li Tel subiecto vel notioni P I iiii ἔiriae sertiis tribilant. ιὶiis ex O lae , quunt hic li,cus sit ad-lli, Hllini perspicuus, dicti On Ps saepe viae notentur dignae fluxa I ulat, V. e. I, 40. κα τοι δίκαιoc ν ἐστι, μάλισια μὲν ἔκαοδὼν στ ο ναι
δμφοτέροις. Magis etiani iii usu est liae o sornia diceruli I, 93. ωαὲ δῆλ' η οἰκοδομια ντι καὶ νυν ἐστιν , ἴτι κἄτὰ σπουδὴν ἐγένero. ε De scriptura noni iiiis Ἀέπρεον vid. POPP. P leg. t. II. P. 178. et interpretes ad Lallini ach. t. I. p. 17. Vocabullirit καταδίκη ex hoo Ioco et cap. 50. habet Pollux in Onomastico VIII, 23. De arti culo τόν in verbis κατὰ τον OM&ην ἔκσσro ν V. Marili. Gr. p. 3II. οἰ do Αακεδαιμόνιοι ὁπε1άμβανονJ Ili ec usque ad ἐπαγγriaci. ex scripsit Thoni. M. p. 874. Dixeratat Elei, se te inpore in uuciaritin propter liuios Olunt pios ipsis, i. e. Eleis, lana inclictarunt non Exspectasso ILacedaenioniorum incursione nI et iniuria ab his infectos esse ii, luciar Hii te inpore se ' in f,i lias ulu Sis. Itespondent Iaace laena onii, si Et si iniuriana sibi illataut Put insent, non optianiisse inducias postea nihilo aeolus Spartae lix licere; indixisso lanien eos, videlicet non rem ita, ut nunc prile te Aulit, aestimantes. Α liliant, so nusquani alio amplius uriit a illis intulisso. - In iliae ill Itis eap. scripsi aDrων μέρος Pro αυτῶν. De σπονδοφόροις Eli O.
60쪽
χρῆσθαι τρο ἱερῶ, ἀπομόσαι εναντίον των Ἐλλῆνων ῆ μῆν
νων, καὶ οἴκοι εθυον, οἱ δε αλλοι 'Eλληνες ἐθεώρουν πλὴν Αεπρεατῶν. δμως δε οἱ 'Hλεῖοι δεδιοτες μῆ βία θύσωσι ξυνδπλοις των νεωτερων φυλακῆν εἶχον ηλθον δε αυτοῖς και' γειοι καὶ Μαντινῆς, χίλιοι εκατέρων, καὶ - αίων ἱππῆς, es εν Ἀργει υπέμενον την hoρτήν. δέος δ' εγένετο τὴ πανπλρει μέγα μο ξυν ὁπλοις ελθωσιν οἱ -κεδαιμόνιοι, αλλως τε καὶ επειδῆ καὶ Aίχας ὁ 'Aγεσιλάου Λακεδαιμόνιος εν τφ ὰγ τι υπὸ τῶν ραβδουχων πληγας ἔλαβεν, ἔτι νικῶντος τοῖ ἐαυ- τού ζεύγους καὶ ανακηρυχθέντος Βοιωτῶν δ μοσίου κατὰ τὸν οὐκ εξουσίαν τῆς ἄγωνίσεως, προελθὼν ες τον αγῶνα ἀνέδησε πον ηνίοχον, βουλόμενος δηλῶσαι ἔτι εαυτοῖ ην ia ἁρμα Aήτε ποχλῶ δὴ μαλλον ἐπεφόβηντο πάντες καὶ ε κει τι νέονἐ σεσθαι. Οἱ μέντοι Αακεδαιμόνιοι ησυχασαν τε καὶ ἡ εορτῆαυτοῖς Οἴτω διῆλθεν. ες δε Κόρινθον μετὰ τὰ ' Oλύμπια υργελίτε καὶ οἱ ξύμμαχοι αφίκοντο, δεησομεν - αντων παρὰ σφῆς
ἐλθεῖν. καὶ Αακεδαιμονίων πρέσβεις ετυχον παρόντες ' καἰ
πολλῶν λόγων γενομένων τέλος ουδεν επραχθη, αλλὰ σεισμούγενομένου διελύθ)σαν εκοστοι is οἰκου. και τὸ θέρος ἐτελεύτα.