Babrii Fabellae iambicae 123 a minoide mena in monte Atho nuper repertae ex recensione I. Fr. Boissonadii

발행: 1845년

분량: 125페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

κἀκεῖνος εἶπε τὰς σιαγόνας πρίων η' Ο τόπος μ ἐλοιδόρησε ' μη συ καυχηση. '5 'Ο μυθος ἀρθῶς πῶσι τοὐτο μηνύει διὰ καιρὸν ἰσχύων τι μηδεις γαυρούσθω.

Κατάλληλος ο μυθος τοις διὰ περίστασιν και τόπον κατὰ τύχην των δυνατωτέρων κατεπαιρομένοις.

Λέων ποτ ἐπεβοsλευεν ἀγρίω ταύρω, καὶ προσποιηθεις μητρὶ των θεῶν θύειω τον ταῶρον ἐλθεῖν ἐπι τὸ δεῖπνον ηρώτα. κἀκεῖνος ηοειν εἶπεν, Ovr υποπτεύσας.5 ελθὼν δὲ και στὰς ἐπὶ θύρας λεοντειους, ως εἶδε θερμῶ πολλὰ χαλκεῖα πλήρη, σφαγίδας, μαχαίρας, βουδόρους νεοσμήκτους, προς τη ρα δε μηδεν ἀλλ' δε δεσμώτην. ἀλεκτορίσκον, ωχετ εἰς ἔρος φεέγων. 10 ἐμίμνεθ' ὁ λέων ὐστερον συναντήσας. o δ' nἘλθον si εἶπε, n και τι σsμβολον δώσω 'nουκ ἐν ὁμοιον θυμα τω μαγειρείω ' Ο μsθος ημῶς υπομιμνήσκει, τι ἐπιιν πάντως δει- νιν προορῶντας, μηδαμῶς ἀμελεῖν τῆς ἐαυτῶν σωτηρίας.

72쪽

παρὰ πατρις ἐμνήστευε. τω δ' o πρεσβώτης. ουδέν τι δύσνουν osδ' υπουλον ἐμφήνας, uisίδωμι γῆμαι si φησί ,, και διδοὐς χαίρω 5 ,,τές ου δυνάστη και λέοντι κηδεύσεις. φρένες δὲ δειλαι παρθένων τε και παίδων ἡ συ δ' ἡλίκους μεν ονυχας , ἡλίκους δ' ξμῖν u φέρεις ὀδόντας; τίς κόρη σε τολμήσει,, ἀφόβως περιβαλεῖν et τiς δ' ἐδοὐσα μη κλαύσει:10 n προς ταῶτα δῆ σκόπησον, εἰ γάμον Iρήζεις, s μηδ' ἄγριος θήρ, αλλὰ νυμφίος γίγνου si ὀ δε πτερωθεις τῆ δύσει τε πιστεύσας ἐξειλε τοῖς ὀδόντας, εἶθ' υ πι σμίλης ἀπωνυχίσθη , τω τε πενειρω15 την παῖδ' ἀπήτει. τον δ' εκαστος ήλοία, boπάλω ἐν λίθω τις ἐκ χειρις παίων. . ἔκειτο δ' αὐγός, ωσπερ ύς ἀποθνήσκων, γέροντος ἀνδρὸς ποικίλου τε την γνώμην σοφίη διδαχθείς, ώς ἄμικτον ἀνθρώποις 20 ἐραν λεόντων ξ λέοντας ἀνθρώπων. Aυτός τις αυτον λανθάνει κακῶς δράσας, ἄν οὐ πέφυκε μεταλαβειν ὁταν σπεύδη. .

Λέκω συνήντα πιμελῆς κύων λίην.o αυτὀν ἐξήταζε που τραφεις ουτω

73쪽

BABRII FAB. 100. 101. filμέγας κέων ἐγένετο και λίπους πλήρης.n Aνθρωπος α εἶπε n δαψιλής με σιτεύει. si 5 n o δε σοι τράχηλος ειπε n πῶς ἐλευκώθης μn Κλοιω τέτριπται σάρκα τῶ σιδηρείω, n ον ο τροφεύς μοι περιτέθεικε χαλκεύσας. λύκος δ' ἐπ' αὐτω καγχάσας nἘγῶ τοίνυν n χαίρειν κελεύω si φησί , τῆ τροφῆ ταυτη, 10 u δι ει σίδηρος τον ἐμὸν αυχένα τρίψει. Οτι αἰσχριν και ἐπονείδιστον το μικρῶς ηδονῆς χάριν δουλοπρεπῶς ζωειπι φευκτέον o μόθος παραινεῖ.

Λέοντι προσπτὰς αἰετῶν τις ἐζήτει κοινωνbς ειναι ' Im λέων , ο κωλύει ς' προς αυτὸν εἰπεν. n ἀλλ' ἐνέχυρον δώσεις nτώκυπτερά σου μή μοι μεθεῖναι την πίστιν b is πῶς φίλω σοι μὴ μένοντι πιστεύσως u ο μῆθος ἐκδιδάσκει μῆ τάχιστα πῶσι πιστεύεἐν, και μάλιστα τοῖς μήπω φίλοις. 9α .

Λύκος τις αδρις εν λυκοις ἐγεννήθη, λέοντα δ' αυτὴν ἐπεκάλουν. o ὁ ' ἀγνώμων την dόξαν οὐκ hνεγκε, των δὲ συμφυλων ἀποστατήσας τοῖς λέουσιν ἁμίλει.

74쪽

BABRII FAB. L02. 103.5 κερδῶ ν ἐπισκώπτουσα v μ φρενωθείην si ἔφη n τοσoῶτον, ως συ νυν ἐτυφώθης. ησυ γὰρ ως ἀληθῶς ἐν λέκοις λέων φαίνη, u ἐν δ' αυ λεύντων συγκρίσει λύκος γίγνη. s

lΠρος τους υπι των κολάκων ουκ ἀρθῆ κρίσει ἐπαινουμένους κἀντευθεν μέγα φρονουντας, ἔπειτα δὲ ἐλεγχο μένους, ἐαυτους ἐπιγινώσκειν.

Λέων τις ἐβασίλευεν, ουχι θυμώδης Q ουδ' ωμδς ovδὲ πάντα τη βίη χαίρων, πραος δ' ἄρα και δίκαιος ως τις ἀνθρώπων. ἐπι της ἐκείνου, φαα δή. δυναστείας 5 των αγρίων ἀγυρμὸς iἐγεγόνει ζώων, δίκας τε δοὐναι και λαβεῖν παρ' ἀλλήλων τὰ ζῶα πάντα. ως δ' υπέσχον ευθυνας λύκος μὲν αρνί, πάρδαλις δ' ἐπ' αἰγάτρω, ἐλάφω δὲ τίγρις, πάντα δ' εἶχεν εἰρήνην, 10 o πτὰξ λαγωος εἶπεw , υλλ' ἐγὼ ταυτηνn την ημέραν αεί ποτ ηυχόμην, ἡτις ' n καὶ τοῖς βιαίοις φοβερὰ τάσθενῆ θήσει. Eπαινον Ο μθος ἔχει κριτῆ πράω και λίαν δικαλ.

Λέων ἐπ' ἄγρην ovκέτι σθένων βαίνειν, πολλω γὰρ ξδη τω χρίνω γεγηράκει,

75쪽

BABRII FAB. 104. 63 κοίλης ἔσω σπήλυγγος ως νόσω κάμνων ἔκειτο, δολίως Ουκ ἀληθῶς ἀσθμαίνων,. 5 φωνην βαρειαν προσποιητὰ λεπτύνων.

θηρῶν δ' ἐπ' αsλὰς ῆλθεν αγγέλου φήμη.και πάντες ξλγουν, ώς λέοντος ἀήὐώστου ἐπισκοπήσων δ' εἷς εκαστος εἰσήει. τούτους ἐφεξῆς λαμβάνων ἀμοχθήτως 10 κατήσθιεν γῆρας δὲ λιπαρὼν ηυρήκει. σοφὴ δ' ἀλώπηξ υπενόησε και πέψὐωσταθεῖσα n Βασιλεῖ, πῶς ἔχεις; ' ἐπηρώτα. κἀκεῖνος εἶπε nXαῖρε, φιλτάτη ζώων. is τί δ' ου προσέρχη, μακρόθεν δέ με σκέπτης 15 n δευρο, γλυκεια, καί με ποικίλοις μύθοις, n παρηγόρησον ἐγγυς ὁντα τῆς μοίρης .g 'nZώωolμ φησίν, n εἰ δ' ἄπειμι, συγγνώση ἡ πολλῶν γὰρ ἴχνη θηρίων με κωλύει, nῶν ἐξιόντων Ουκ ἔχεις ὁ μοι δείξεις. v Μακάριος ὁστις ου προλαμβάνει πταίσας, ἀλλ' αμὼς ἄλλων svμφοραῖς ἐπαιδείθη.

Οὐτω τινῶν οἱ κίνδυνοι διδαχῆ, εἶναι οφείλει τῆς ημῶν σωτηρίας.

Λάθρα κέων ἔδακνε τῶ δὲ χαλκεύσας ὁ δεσπότης κώδωνα και προσαρτήσαs πρόδηλον εἶναι μακρόθεν πεποιήκει. ὁ κέων δὲ τos κώδωνα δι' αγορῶς σείων 5 ήλαζονεέετ' άλλα δὴ κύων γραίη προς αυτὸν εἶπεν ' nia τάλαν, τί σεμνύνης

76쪽

64BABRII FAB. 105. 106. v ου κόσμον αρετῆς τουτον, οὐδ' ἐπιεικείης, n σαυτοι δ' ἔλεγχον τῆς πονηρίας κρούεις.'

- Λύκος ποτ ἄρας πρόβατον ἐκ μέσης ποίμνης ἐκόμιζεν οἴκαδ' ' ω λέων συναντήσας ἀπέσπασ αυτου. καὶ λύκος, σταθεις πὀήὐω, i, 'Aδίκως ἀφείλω των ἐμῶν η ἐκεκράγει. 5 λέων δὲ τερφθεὲς εἶπε τον λύκον σκώπτων 'n ι γὰρ δικαίως οπι φίλων ἐδωρήθης μ' Ο μυθος δικαίως και προσφόρως ὐηθήσεται προς νδρας αδίκους, ἀλλήλους αἰτιωμένους, ἐπὶ τω αυτω

καὶ δὴ κατ ευρυν φωλεὸν διατρίβων, ὁσων ἀρίστην ὁριτρόφων φυὴν ἔγνω, φιλοφρονεῖσθαι γνησίως ἐπειρῶτο. '5 πολος δ' υπο σπήλυγγι θαμινὰ παντοίων θηρῶν ὁμιλος ἡμέρως συνηυλίσθη ο εἱστία τε κἀφίλει νόμω ξείνων, αδην τιθεὶς απασι δαῖτα θυμῆρη.

77쪽

τέλην δε κερδῶ και σύνοικον εἰλήφει, μεθ' ης τα πολλὰ μειλθως συνεζήτει. γερων δε τις πιθηκος ην ο δαιτρεsων κρεῶν τε συσσίτοισι διανέμων μοίρας 'ος, εἰ τις ῆλθεν ουχι της συνθλίης

ταυτον παρετιθει δεσπότη τε κἀκείνω. '

oπερ εἶχεν ὁ λέων νεοδρόμω λαβῶν θήρη κερδῶ δ' εώλων ἔφερεν Osκ ἴσην μοιρα

και δη ποτ αυτην προσποιητα σιγῶσαν λεων τιν εἶχεν αἰτίην διηρώτα, δειπνου τε χειρα και βορης ἀποσχουσαν 'n κερδοι σοφη , λάλησον ἄσπερ εἰώθεις γ φαιδρω προσωπω δαιτος , ω φίλη, ψαυσον. η δ εἶπεν ' u Ω φέριστε θηρίων γέννης, n πολλη μεριμνη καρδίην διαξαίνω 'n ου γαρ τα νυν παρόντα μουνον ἀλγυνει Dτα δ επειτα si φησί , προσκοπουμένη κλαίω

n καθ' ημέραν γὰρ εἴ τις ἄλλος, ει ἄλλος n ξένος πελάζοι, τουτο δ' εἰς ἔθος βαῖνον,,τάχ ουδ εωλων γευσομαι κρεῶν μουνη. μο λεων δε τερφθεις ἱλεως τε μειδήσας'nEἶπον πιθήκω ταυτα, μηδ' ἐμοι μέμφου. '65 Οτι μῶλλον ἀλγυνειν καὶ λυπεῖν ποιει ανθρώπους Ου τα παρόντα μόνον, καθ' ὁσον ηδη ἡ των μελλόντων

78쪽

66 BABRII FAB. 107.

τοιοῖσδε μυθοις ἱκέτευε τον θῆρα ' n Ἐλάφους πρέπει σοι καὶ κερασφόρους ταύρους 5 η θηρῶντι νηδυν σαρκι τῆδε πιαίνειν χμοδο δὲ δειπνον Ουδ' ακρων ἐπιψαυσαι, χειλῶν 'l' ἀμέσσων. αλλά, λισσομαι, φείδου.u ἴσως χάριν σοι τῆσδε μικρις ει θήσω. γελάσας δ ' ὁ θὴρ παρῆκε τον ἱκέτην ζῶντα 'lo καὶ φιλαγρευταῖς ἐμπεσὼν νεανίσκοις ἐδικτυώθη καὶ σφαλεὶς ἐδεσμεύθη καντευθεν t ἀπεγνώκει ὁ θηρ την σωτηρίαν. o μος δὲ λάθρη χηραμον προπηδησας στεμόν τ ὁδουσι βραχυτάτοις βρόχον κείρας 15 ἔλυσε τον λέοντα τουτο φως βλέψαι, ἐπάξιον δοῖς μισθον ἀντιζωγρήσας. φὴς ὀ μῆθος εν νοοῖσιν ἀνθρώποις, σώζειν πένητας μηδὲ των ἀπελπίζειν , εἰ και λέοντα μυς ἔσωσ' ἀγρευθέντα.

IMION. Μυθος μέν, ἁ παῖ βασιλέως Ἀλεξάνδρου, Σύρων παλαιῶν ἐστιν ευρεμ ἀνθρώπων, οῖ πρίν ποτ ἰσαν ἐπὶ Νίνου τε καὶ Βήλου. πρῶτος δε πῶσιν εἶπε παισὶν Ἐλλήνων 5 Αἴσωπος ὁ σοφός' εἶπε και Λίβυς θ bς λόχω Λιβύσσης. ἀλλ' ἐγὼ νέη μούσηδίδωμι, καθαρω χρυσίω zαλινώσας τον μυθίαμβον, ἄσπερ Ἀπον οπλίτην. ἡπ ἐμου δὲ πρώτου τῆς θυρας ἀνοιχθείσης io εἰσῆλθον ἄλλοι, και σοφωτέρας μούσης γρίφοις ὀμοίας ἐκφέρουσι ποιήσειῆ.

79쪽

BABRII FAB. 108. μαθόντες πλεῖον ῆ με γινώσκειν.

ἐγώ δὲ λευκῆ μυθιάζομαι ἐήσει

καὶ τῶν ἰάμβων τους ὀδόντας ου θήγω, ἀλλ' ευ πυρώσας, ευ δε κέντρα πρΓυνας, ἐκ δευτέρου σοι τήνδε βίβλον ἀείδω.

o ἐν ταμείοις πλουσίοισι φωλεύων,

ἔθεντο κοινιν τον βίον προς ἀλλήλους. o οἰκόσιτος πρότερος ἡψε δειπνήσων ἐπι τῆς ἀρούρης ἄρτι χλωρδν ἀνθούσης - τρώγων δ' ἀραιὰς και διαβρόχους σίτου ὐίζας, μελαίνη συμπεφυρμένας βάλω, n Μυρμηκος si εἶπε uζῆς βίον ταλαιπωρου, n ἐν πυθμέσιν γης κρίμνα λεπτὰ βιβρώσκων, ἐμοι δ' υπάρχει πολλὰ και περισσεsει'n τι κέρας κατοικῶ προς σε τῆς Ἀμαλθείας. ει μοι Ουνέλθοις, ώς θέλεις, ἀσωτεssy, ,, παρεις ορυσσειν ἀσπάλαξι την χώρην. uάπῆγε τον μυν τον γεηπόνον πείσας εἰς οἶκον ἐλθεῖν υπέ τε τοιχον ἀνθρώπου. ἔδειξε δ' αυτω, που μεν αλφίτων πλήθη, που δ' οσπρίων ἰν σωρις ῆ πίθοι σύκων. στάμνοι τε μέλιτος σώρακοί τε φοινίκων.

ὁ δ' ώς ἐτέρφθη πῶσι καὶ παρωρμήθη

και τυρον ἐγεν ἐκ κανισκίου σύρων, ανεωξε την θυραν τις ' ο δ' ἀποπηδήσας στεινῆς ἔφευγε δειλος ἐς μυχὁν τρώγλης, ἄσημα τρίζων τόν τε πρόξενον θλίβων.

80쪽

68 BABRII FAB. 109. 110. μικρὴν ἐπισχών, ελ ἔσωθεν ἐκκέψας. 25 ψαύειν ἔμελλεν ἰσχάδος Καμειραίης 'ετερος δ' ἐπῆλθεν ἄλλο τι προαιρήσων 'ol δ ' ἔνδον ἐκρέβοντο. μυς δ' ἀροvρείτης

n ιαυτα δειπνων a εἶπε n χαῖρε και πλούτει, o καὶ τοῖς περισσοις αυτὸς ἐντρώφα δείπνοις,

,ορθὴν απελθε, καὶ βλεπων Gε ποιήσω. μυντίμησιν ὁ μυθος ἔχει προς τοὐς ἐναντίας τοῖς ἔργοις διδασκαλίας ποιουμενους.

Μελχων oδεύειν τῆς κυνός τις ἐστάσης εἰπεν ' n o χάσκεις; πάντ ετοιμά σοι ποίει '

SEARCH

MENU NAVIGATION