GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

251쪽

AXMAΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ ἔψει τυραννεῖς τῶν θεῶν. Καὶ τοῖς μὲν πονηροις αἱ et των ἱερῶν ἀσφάλειαι διδόασι καταφυγήν, ἐγὼ μηδένα ἀδικήσας, ἱκέτης δὲ τῆς 'Αρτέμιδος γενόμενος τύπτομαι παρ' αυτω τῶ βωμῶ, βλεπούσης, ο*0ι, ε τῆς θεου. Ἐπὶ τὴν Αρτεμιν αἱ πληγαί. Kαι Ου μέ- 3χρι πληγῶν ἡ παροινία, ἀλλα καὶ ἐπὶ τῶν προσώπων τις λαμβάνει τραύματα, ως εν πολεμω καὶ μάχύ, καὶ μεμίανται το ἔδαφος ἀνθρωπίνω αῖματι. ιαμασπένδει τις θεῶ ; Ου βάρβαροι ταυτα καὶ risροι, tu καὶ ΓῆJ υρτεμις ἡ Σκυθῶν; Ου παρ' ἐκείνοις μόνοις

νεὼς ουτως αἱμάσσεται ' την γωνίαν Σκυθίαν πεποίηκας, καὶ ἐν Ἐφέσω ρεῖ τὰ εν Tαύροις α ατα. Λαβὲ καὶ ξίφος κατ εμοs. Kαίτοι τι δέu σιδήρου; ετὰ τοs ξίφους πεποίηκεν ἡ χείρ. ἀνδροφόνος 15 αυτη καὶ μιαιφόνος δεξιὰ τοιαῶτα δέδρακεν οἷα ἐκ φασγάνου γίνεται 'nsτά μου βοῶντος ο ὀχλος συνερρύη τῶν ἐν τῶ διερῶ παρόντων ' καὶ ουτοι εκάκιζον αυτὸν καὶ ὁ ἱερευς αυτὸς ὁτι J οὐκ αἰσχύνεται τοιαsτα ποιῶν οὐτω τα- etd νερῶς καὶ ἐν τῶ ἱερῶ' ἐγὼ δὲ τεθαρρηκὼς Πτοιαῶτα ἔφην ροῶ ἄνδρες, πέπονθα, τε ων καὶ πόλεως οὐκ ἀσήμου, ἐπιβουλευθεις μεν εἰς την ψυχὴν υπὸ τούτου, σωθεὶς δὲ υπὸ τῆς 'Αρτέμιδος, ἡ τοὐτον ἀπέφηνε -κοφάντην. Καὶ νῶν προελθεῖν με δεῖ καὶ s. ab ἀπονίψασθαι το πρόσωπον ἔξω ' μη γὰρ ενταsθα τοsτο ποιήσαιμι ἔγωγε, μη καὶ το ἱερὸν ὁδωρ τω τῆς Γβρεως αῖματι μιανθῆ Tότε μὲν δη μόλις ἀφελκύσαντες αυτὸν ἐξάγουσι 3τos ἱεροs. Ἀσοῶτον δὲ εἶπεν ἀπιὼν Πἀλλα τὸ μὲν ad σὸν ήδη κέκριται, καὶ ὁσον ουδέπω πείση δίκην ' τὸ δε τῆς ψευδοπαρθένου ταύτης εταίρας ἡ σύριγξ τιμωρήσεται '

252쪽

το πρόσωπον. υ δε δείπνου καιρος ην, καὶ ἡπε

δέξατο ημῆς ὁ ἱερευς μάλα φιλοφρόνως. Ἐγὼ δὲ εἰς

τον Σώστρατον ὀρθοῖς τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν ουκ ηδυνάμην, συνειδὼς οἷα αυτον διατεθείκειν ' καὶ ὁ Σω- sστρατος δε τὰς των οφθαλμῶν ὁρῶν ἀμύξεις των ἐμῶν, ας ἔτυχον υπ αυτοs παθών, ἀντyσχύνετό με βλέπειν ' καὶ η Λευκίππη δε τα πολλὰ εἰς γην ἔβλεπε,2 καὶ ην ὀλον το συμπόσιον αἰδώς. Προῖόντος δὲ τοὐπότου και τοὐ Aιονυσου κατὰ μικρὸν ἐξιλασκομένου 1οτην αἰδῶ ἐλευθερίας γὰρ ουτος πατηρ) ἄρχει λόγου πρῶτος ὁ ἱερεῖς προς τον Σώστρατον ' τί ου λέγεις, ῶ ξένε, τον περὶ υμῆς μsθον ὁστις ἐστί; δοκεῖ γάρ μοι περιπλοκάς τινας ἔχειν οὐκ αηδεῖς ' οἴνω δε μά-3 λιστα πρέπουσιν οι τοιολοι λόγοι I Kαι ὁ Σώστρα- 1sτος προφάσεως λαβόμενος ἄσμενος Πτο μὲν κατ ἐμὲ του λόγου μέρος ἀπλοῶν ' εἶπεν 'ὁτι Σώστρατος ἔνομα, Βυζάντιος το γένος, τούτου θεῖος, πατηρ ταυτης' τον δε λοιπόν, ὁστις ἐστί, μsθον συ λέγε, ε τέκνον κλειτοφῶν, μηδὲν αἰδούμενος. Καὶ γὰρ εἴ etsi τι μοι συμβέβηκε λυπηρόν, μάλιστα μεν ου σόν ἐστιν, αλλὰ του δαίμονος ' ἔπειτα των ἔργων των παρελθόντων η διηγησις τον οὐκέτι πάσχοντα ψυχαγωγεῖι ἀλλον η λυπεῖ 'b Κἀγὼ πάντα τὰ κατὰ την αποδημίαν την απὸ 2.

ρου διηγοῶμαι, τον πλοῶν, την ναυαγίαν, την Αἰγυπτον , τους βουκόλους, της Λευκίππης την απαγωγην, την παρὰ τῶ βωμῶ πλαστην γαστέρα, την Μενελάου τέχνην, τον ἔρωτα τοs στρατηγοs, το ιρέου φάρμακον, την των λyστῶν αρπαγην, τὸ ror τοs μηροs τραsμα, καὶ ἔδειξα την ουλην. Ἐπεὶ

κατὰ την Μελίτην ἐγενόμην, ἐξρρον τὸ δρῶμα ἐμαυ-

253쪽

του προς σωφροσύνην μεταποιῶν καὶ ουδεν ἐψευδόμην ' τον Μελίτης ερωτα καὶ την σωφροσύνην τηνἐμην, o γον ἐλιπάρησε χρόνον, ὁσον ἀπέτυχεν, ὁσα ἐπηγγείλατο, ὁσα ώδύρατο ' την ναῶν διηγησάμην,

s τον εἰς μεσον πλοῶν, καὶ ώς ἄμφω συνεκαθεύδομεν , καί, μὰ ταύτην τὴν Ἀρτεμιν, ως απὸ γυναικὸς ἀνέστη γυνή. 'Eν μόνον παρηκα των ἐμαυτοs δρα- 3μάτων, την μετὰ ταυτα προς Μελίτην αἰδῶ. Ἐπεὶ και το δεῖπνον ειπον καὶ ώς ἐμαυτου κατεψευσάμην, io καὶ μέχρι της θεωρίας τον λόγον συνεπέρανα καὶ ροταμεν ἐμὰ ταὐτα ' ἔφην, ' τὰ δὲ Λευκίππης των εμῶν μείζονα. Πέπραται, δεδούλευκε, γην ἔσκαψε, σε- εσύληται της κεφαλης το κάλλος. Την κουρὰν ὁρας ' Καὶ καθ' ἔκαστον ώς ἐγενετο διεξηειν. Καν τῶδε κα- b15 τὰ τον Σωσθένην καὶ Θέρσανδρον γενόμενος, ἐξηρον τὰ αυτης ἔτι μῆλλον η τἀμα, ἐρωτικῶς αυτΓ χαρι0υ μενος ἀκούοντος του πατρός ' ώς πῆσαν αἰκίαν ηνεγκεν εἰς το σῶμα καὶ υβριν πλην μιας, υπερ δε ταυτης τὰς ἄλλας πάσας υπέστη ' 'κost ἔμεινε, πάτερ, 20 τοιαύτη μέχρι της παρούσης ημέρας, οῖαν αυτην ἐξέπεμψας απὸ Βυζαντίου. Καὶ ουκ ἐμὸν τοὐτο ἐγκώ- θμιον, ὁτι φυγην ἐλόμενος ουδὲν ἔδρασα υπερ ῶν ἔφυγον, ἀλλ' αυτης, ὁτι καὶ εν μέσοις λἴσταῖς ἔμεινε παρθένος καὶ τον μέγαν ἐνίκησε ληστην, Θερσαν-25 δρον , τον ἀναίσχυντον, τὸν βίαιον. Ἐφιλοσο- 7φησαμεν, πάτερ, την αποδημίαν ' ἐδιωξε γὰρ ημῆς

ἔρως, και ὴν ἐραστοs καὶ ἐρωμένης φυγή ' ἀποδημη

σαντες γεγόναμεν αλληλων αδελφοί. Et τις ἄρα ἐστὶν ἀνδρὸς παρθενία, ταύτην κἀγὼ μέχρι τον 30 παρόντος προς Λευκίππην ἔχω ' μὲν γὰρ ἡραπολλos του της 'Αρτέμιδος ιεροs. Λέσποινα 'Aφρο- 8

254쪽

Η193 ἀπάτορα γενέσθαι τον γάμον. Πάρεστιν ουν ὁ πατήρ ' κε καὶ σύ' ευμενὴς ἡμίν ῆδη γενοs

9 . Wsτα ἀκούοντες ο μὲν ἱερευς ἐκεχήνει θαυμα- ζων ἔκαστον των λεγομένων, ὁ δε Σώστρατος καὶ ἐπεδάκρυεν, οπότε κατὰ Λευκίππην ἐγεγόνειν. Καὶ sἐπεί ποτε ἐπαυσάμην τὰ μεν ἡμέτερα ' εἶπον 'ηκούσατε ' δν δε αἰτῶ μαθεῖν κἀγὼ παρὰ σοs, ἱερεs, μορονον ' τί ποτέ ἐστιν o τελευταῖον ἀπιὼν ὁ Θέρσανδρος κατὰ Λευκίππης προσέθηκε, σύριγγα εἰπών; ' υλλα συ γε ' ἔφη ' καλῶς ἀνήρου καὶ γὰρ εἰδότας ημῆς τα ιο περὶ την σύριγγα τοῖς παρosσιν δμως ἀρμόσασθαι προσήκει ' κἀγὼ τον σὸν ἀμείψομαι μὐθον.

6 Ορῆς τουτὶ το ἄλσος το κατόπιν τos νεω. μθαδε ἐστὶ σπήλαιον απόρρητον γυναιξί, καθαραῖς δε εἰσελθούσαις οὐκ ἀπόρρητον παρθένοις' ἀνάκειται δε lo2 σύριγξ ολίγον ἔνδον των του σπηλαίου θυρῶν. Εἰ μὲνουν το ὁργανον καὶ παρ' υμιν ἐπιχωριάζει τοῖς Βυζαντίοις, ἴστε δ λέγω ' εἰ δέ τις υμῶν ἡττον ώμίλησε

ταύτη τῆ μουσικῆ, φέρε και Οιόν ἐστιν εἴπω και τον 3 τοs Πανὀς πάντα μsθον. H σύριγξ αυλοὶ μέν εἰσι ast πολλοί, κάλαμος δε τῶν αυλῶν ἔκαστος ' αὐλοῶσι δὲ οἱ κάλαμοι πάντες ἄσπερ αυλὸς εἷς ' συγκεινται δὲ4 στοιχηδὰν ἄλλος ἐπ ἄλλον ηνωμένος. G πρόσωπον ἰσοστάσιον καὶ το νῶτον, καὶ ὁσοι εἰσὶ τῶν καλαμων βραχὐ μικρῶ λειπόμενοι, τούτων μείζων ο μετα τOs- 2οτον. καὶ ἐπι τῶ δευτέρω τοσοὐτον, ὁσον τοs δευτερου μείζων ὁ μετὰ τοὐτον τρίτος, και κατα λογον Ου- τως ὁ λοιπὸς τῶν καλάμων χορὸς ἔκαστον τοὐ προ-

255쪽

AMAAΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ σθεν ἴσον ἔχων, το δε ἔσω μέσον ἐστὶ τῶ περιττῶ. Αἴτιον δε της τοιαύτης τάξεως η της αρμονίας διανο- bμη. Π μεν γὰρ ὀξύτατον ἄνω, καὶ ὁσον εἰς το κάτω πρῶτον βαρύ, κατὰ κερας εκάτερον ὁ ἄκρος ἔλαχενε αυλός ' τὰ μεταξὐ των ἄκρων τοs ῆυθμου διαστήματα , πάντες οἱ μεταξὐ κάλαμοι, εκαστος ἐπὶ τον πέλας τὸ οξὐ καταφέρων ἐς τον τῶ τελευταίω συνάπτει

βάρει. ἰσα δὲ ὁ τῆς 'Αθηνὰς αὐλὸς ἐν τοῖς δακτύ- βλοις λαλεῖ, τοσαsτα ὁ τοs Πανὸς ἐν τοῖς στόμασιν αυλεῖ. 16 Mλλ' ἐκεῖ μὲν οἱ δάκτυλοι κυβερνῶσι τὰ αὐλήματα, ἐνταὐθα-τos τεχνίτου τὸ στόμα μιμεῖται τοὐς δακτύλους ' κἀκεῖ μεν κλεισας ὁ αὐλητὴς τὰς ἄλλας ὀπὸς μίαν ανοίγει μόνην, δι ὴς τὸ πνε-α καταρρεῖ, εν- ταῶθα δὲ τοὐς μεν ἄλλους ἐλευθερους ἀφῆκε καλά- 5 μους, μόνω δε τὸ χεῖλος ἐπιτίθησιν, δν αν μέλη μὴ σιωπῶν, μεταπηδῆ τε ἄλλοτε ἐπ ἄλλον, ὁποι ποτ ανὴ τοὐ κρούματος αρμονία καλῆ. Ουτως αὐτῶ περὶ Ττοὐς αὐλοὐς χορεύει τὸ στόμα. υν δὲ ἡ σύριγξ οὐτε αὐλὸς απ' αρχῆς οἴτε κάλαμος, ἀλλα παρθένος ευει dio δής. υ Παν ουν ἐδίωκεν αὐτὴν δρόμον ἐρωτικόν, την δὲ ἴλη τις δέχεται δασεῖα φεύγουσαν ' ὁ δε Πανκατὰ πόδας εἰσθορὼν ἄρεγε την χεῖρα ώς ἐπ' αυτ ν.

καὶ ὁ μεν ωετο τεθηρακέναι και ἔχεσθαι των τριχων, θκαλάμων δε κόμην εἶχεν ἡ χείρ. Την μὲν γὰρ εἰς γην ad καταδsναι λέγουσι, καλάμους δε την γῆν ἀντ' αυτῆς τεκεῖν. Ἀμνει δὴ τοὐς καλάμους ἡπ οργῆς ὁ Παν 3ώς κλέπτοντας αὐτοs την ἐρωμένην ' ἐπεὶ δὲ μετο

ταῶτα οὐκ εἶχεν εὐρειν, εἰς τοὐς καλάμους δοκῶν λελύσθαι την κόρην, ἔκλαε την τομήν, νομίζων τετμη δ' κέναι την ἐρωμένην. Συμφορήσας ουν τὰ τετμημένα i'

20 post ευειδής: οῖαν εἶχεν κρίνειν

256쪽

Η195 τῶν καλάμων ώς μέλη του σώματος καὶ συνθέὶς εἰς

σῶμα εἶχε διὰ χειρῶν τὰς τομὰς τῶν καλάμων καταφιλῶν ώς της κόρης τραυματα ' εστενε δὲ ερωτικὸν ἐπιθεὶς τὸ στόμα, καὶ ἐνέπνει ἄνωθεν εἰς τους αυλοὐς ἄμα φιλῶν ' τὀ-πνεῶμα διὰ τῶν εν τοῖς καλάμοις εστενωπῶν καταρρέον αυληματα ἐποίει, καὶ η σύριγξ Il εἶχε φωνην. Tαύτην ουν την σύριγγά φασιν ἀναθεῖναι μὲν ἐνθάδε τον Πῆνα, περιορίσαι δε εἰς σπηλαιον αυτην, θαμίζειν τε αυτοs και τy σύριγγι συνήθως αὐλεῖν. μόνω δε ἴστερον χαρίζεται τὸ χωρίον τρ υρ- 10 τέμιδι, συνθηκας ποιησάμενος προς αυτην, μηδεμίαν Iu ἐκεῖ καταβαίνειν γυναῖκα. υταν οὐν αἰτίαν ἔχἴ τις οὐκ εἰναι παρθένος, προπεμπει μεν αυτην ὁ δημος

μεχρι τῶν τοὐ σπηλαίου θυρῶν, δικάζει δε η σύριγξ την δίκην. Η μεν γὰρ παῖς εἰσέρχεται κεκοσμημένη i. στολη τu νενομισμένη, ἄλλος δὲ ἐπικλείει τὰς τosl3 σπηλαίου θύρας. Καν μεν η παρθένος, λιγυρόν τι

μέλος ακούεται καὶ ἔνθεον, ητοι τOs τόπου πνεόμα ἔχοντος μουσικὸν εἰς την σύριγγα τεταμιευμένον, ητάχα και ὁ Πὰν αὐτὸς αὐλεῖ. Μετὰ δὲ μικρὸν αὐτό- 2ομαται μὲν αι θύραι ἀνεωχθησαν τοs σπηλαίου, ἐκφαίνεται δὲ η παρθένος ἐστεφανωμένη την κεφαλην πί- 14 τυος κόμαις. Ἐὰν δὲ η την παρθενίαν ἐψευσμένη, σιωπε μὲν η σύριγξ, οἰμωγη δέ τις αντὶ μουσικης εκ τοs σπηλαίου πέμπεται, καὶ εὐθὐς ο δημος ἀπαλλάτ- as

τεται. καὶ ἀφίησιν ἐν τῶ σπηλαίω την γυναῖκα ' τρίτηημέρα παρθένος ἱέρεια τοs τόπου παρελθοῶσα την μὲν σύριγγα ευρίσκει χαμαί, την γυναῖκα οὐδα-lb μου. Προς ταὐτα παρασκευάσασθε πῶς δν αὐτοὶ

σχητε τύχης, καὶ σύνετε. Εἰ μὲν γάρ ἐστι παρθένος, δοἐγωγε βουλοίμην, ἄπιτε χαίροντες της σύριγγος τυχόντες εὐμενοsς' οὐ γὰρ ἄν ποτε ψεύσαιτο την κρί- 13

257쪽

AXIAΛΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ σιν ' εἰ δε μη ' αυτοὶ γὰρ ἴστε οια εἰκὸς ἐν τοσαύταις αυτὴν ἐπιβουλαῖς γενομένην ἄκουσαν Καὶ εὐθυς ἡ Λευκίππη πρὶν τον ἱερέα εἰπεῖν τον i

έξης λόγον Πῶς γέ μοι δοκει, μηδὲ εἴπης' εγὼ γὰρ

ε λοιμη εἰς τὸ τῆς σύριγγος σπήλαιον εἰσελθεῖν και χω-οὶς προκλήσεως κατακεκλεισθαι ' Πυγαθὰ λέγεις oἱερευς εἶπε ' καί σοι συνήδομαι υπὲρ σωφροσυνης καιτύχης. I τε μεν ουν ἐσπέρας γενομένης ἔκαστος rημῶν ἀπήει κοιμησόμενος ἔνθα ὁ ἱερευς παρεσκευα- id σεν, ὁ Κλεινίας δε ουκ ὴν ἡμῖν συνδειπνῶν , ῶς αν μη φορτικοι δοκοίημεν εἶναι τῶ ξενοδόκω ' ἀλλ' ἔνθα καὶ την πρόσθεν ημέραν, και την τότε. Tον μέντοι Σώστρατον ἐώρων ὁποθορυβηθέντα τῶ τῆς συριγγος διηγήματι, μὴ ἄρα τὰ περι τῆς παρθενίας δι αἰδω3b et ην προς αυτὸν ψευδώμεθα. Aιανεύω δη τῆ Λευκίπ- επη νεύματι ἀφανεῖ τον φόβον τοs πατρὸς ἐξελεῖν ἐπισταμένη οῖω δη τρόπω μάλιστα οἴεται πεισειν. - κείνη δε ἐδόκει μοι ταὐτὸν υποπτεύειν, ἄστε ταχυμου συνῆκε. Αιενοεῖτο δὲ καὶ προ τοὐ παρ' εμοs νευ- ρ ματος πῶς αν κοσμιώτατα προσενεχθείη τῶ πιστώματι. Μέλλουσα ουν προς ἴπνον ἀναχωρεῖν, ἀσπαζο- ομένη τον πατέρα ἡρέμα προς αυτὸν ' θάρρει πάτερ' ἔφη ' περὶ εμοs καὶ πίστευε τοῖς εἰρημένοις. - την γὰρ Ἀρτεμιν, ουδέτερος ημῶν οὐδὲν ἐψεύσατο ' β Π δὲ ἡστεραια περὶ την θεωρίαν ἐσαν o τε Σω- ῆστρατος και ό ιερευς, και ηὐτρεπισμέναι ἐσαν αιθυσίαι, παρῆν δὲ καὶ ἡ βουλὴ μεθέξουσα τῶν ἱερειων εὐφημίαι δὲ ῆσαν εἰς τὴν θεὸν πολλαί, και ὁ Θέρσανδρος ἔτυχε γὰρ καὶ αυτὸς παρὼν) προσελθὼν τῶ προ- 0 έδρω πρόγραφον εις αυριον' ἐφη ' τὰς περι ημῶν δίκας, ἐπεὶ καὶ τον καταγνωσθέντα σοι χθὲς ῆδη τι νὲς ἔλυσαν, και ὁ Σωσθένης ἐστὶν οὐδαμοs.' Προ-

259쪽

ρος. Tr λέγεις, ω σεμνότατε καὶ κοσμιώτατε ἱερευ; Ἐν ποίοις ιεροις γέγραπται νόμοις τους υπὸ της βου- λης καὶ των πρυτανεων κατεγνωσμένους καὶ θανάτοις και δεσμοῖς παραδοθέντας ἐξαρπάζειν της καται δίκης καὶ των δεσμῶν απολύειν καὶ κυριώτερον σαυτὸν ποιεῖν των προέδρων καὶ τῶν δικαστηρίων; υνά- 7στηθι του θώκου, πρόεδρε, παραχώρησον της αρχης

αυτω και του δικαστηρίου ' ουκέτι Ουδενὸς εἶ κυριος

ουδεν ἔξεστί σοι κατὰ των πονηρῶν ψηφίσασθαι, καὶ id σημερον ο τι δόξει λύεται. TZ ἔστηκας, ιερευ, συνημιν ως των πολλῶν εIς; 'Aνάβηθι καὶ κάθισον ἐν 8, τῶ του προέδρου θρόνω καὶ σὐ δίκαζε λοιπὸν ημιν, μὰλλον δὲ κέλευε τυραννικῶς, μηδὲ ἀναγινωσκέσθω σοί τις νόμος μηδε γνῶσις δικαστηρίου, μηδ' ὁλως 15 ἄνθρωπον σεαυτὸν ηγου ' μετὰ της 'Αρτέμιδος προσκυνου ' καὶ γὰρ την ἐκείνης τιμην ἐξηρπασας. Avτῆ 3μόνη τοὐς ἐπ αυτην καταφεύγοντας ἐξεστι Πωζειν, και ταυτα προ δικαστηρίου γνώσεως. Λεδεμένον δὲ Ουδένα λέλυκεν η θεός, ουδὲ θανάτω παραδοθέντα 20 ηλευθέρωσε της τιμωρίας. Tῶν δυστυχούντων εἰσίν,ου τῶν ἀδικούντων οἱ βωμοί. Συ δὲ καὶ τοὐς δεθέν-lρτας ἐλευθεροις καὶ τοὐς καταδίκους απολύεις. Ουτως παρευδοκίμησας καὶ την υρτεμιν. T- ωκησεν αντὶ δεσμωτηρίου το ιερόν; Φονεῶς καὶ μοιχὸς παρὰ τη23 καθαρὰ θεῶ ' οἴμοι μοιχὸς παρὰ τn παρθένω. Συνην δὲ αυτω καὶ γυνη τις ακόλαστος, ἀποδρῶσα τον δεσπότην. Καὶ γὰρ ταύτην, ως εἰδομεν, υπεδέχου, και ilμία γέγονεν αυτοῖς εστία παρὰ σοι και συμπόσιον,

τάχα καὶ συνεκάθευδες, ιερευ, οἴκημα τὸ ἱερὸν 30 ποιησας. υτῆς 'Αρτέμιδος οἰκία μοιχῶν γέγονε καὶ πόρνης θάλαμος. υτα μόλις ἐν χαμαιτυπείω γίνε-l ται. Eις μὲν δέ μοι λόγος ουτος κατ ἀμφοῖν. Ἀν

260쪽

μεντοι ἀξιῶ της αὐθαδείας δοsναι τιμωρίαν, τον ἀποδοθῆναι κελεόσαι τy καταδίκll. Λευτερος δε ἐστί μοι προς Μελίτην μοιχείας αγών, προς ην ουδεν δέομαι λόγων ' ἐν γὰρ τη των θεραπαινῶν βασάνω την

13 ἐξέτασιν γενέσθαι δεδοκται. Tαύτας οὐν αἰτῶ, αῖ αν sβασανιζόμεναι φησωσιν ουκ εἰδέναι τοὐτον τον κατάδικον χρόνω πολλω συνόντα αυτη καὶ ἐν ἀνδρὸς χώρα ἐν τn οἰκία τη ἐμη, ουκ ἐν μοιχοs μόνον καθεστηκότα, πάσης αἰτίας αυτην ἀφίημι. - τοίνυν του- ναντίον, την μὲν κατὰ τον νόμον ἀφεῖσθαι της προι- 16κὸς φημὶ δεῖν ἐμοί, τον δὲ υποσχεῖν την ὀφειλομενην τοῖς μοιχοῖς τιμωρίαν ' θάνατος δέ ἐστιν αὐτη ' ἀστε ὁποτέρως αν ουτος ἀποθάνy, μοιχὸς η ως φονεύς, ἀμφοτεροις ἔνοχος ών, δίκην δεδωκὼς ου δέδωκεν.14 υποθανὼν γὰρ οφείλει θάνατον ἄλλον. V δε μοι 1, τρίτος των λόγων προς την δουλην ἐστὶ την ἐμην καὶ

τον σεμνὸν ras ν πατρὸς υποκριτην, ον εἰς ὁστερον, λαν τουτων καταψηφίσησθε, ταμιεύομαι 's V μὲν δη ταῶτα εἰπὼν ἐπαυσατο ' παρελθὼν δεο ἱερεῶς ην δὲ εἰπεῖν Ουκ αδύνατος, μάλιστα δε την 20'Αριστοφάνους ἐζηλωκὼς κωμωδίαν) ηρξατο αυτὸς λέγειν, πάνυ ἀστείως και κωμωδικῶς εἰς πορνείαν αυ- τοs καθαπτόμενος παρὰ την θεὸς λέγων λοιδορεῖσθαι μὲν οὐτως ἀκόσμως τοῖς εὐ βεβιωκόσι στόματος 2 ἐστὶν ου καθαροs. Ουτος δε ουκ ἐνταsθα μόνον αλλὰ 25 καὶ πανταχοs την γλῶτταν μεστην ἴβρεως ἔχει. Καίτοιγε νέος ὼν συνεγίνετο πολλοῖς αἰδοίοις ἀνδράσι καὶ την ἄραν ἄπασαν εἰς τοὐτο δεδαπάνηκε. Σεμνότητα δεδόρκει και σωφροσύνην ἡπεκρίνετο, παιδείας προσποιούμενος ἐρῶν καὶ τοῖς εἰς ταύτην αὐτῶ sοχρωμένοις πάντα ὁποκύπτων καὶ ὐποκατακλινόμενος 3 αεί. Καταλιπὼν γὰρ την πατρώαν οἰκίαν, ολίγον