GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

241쪽

των ἐστι φάρμακον ' κατέψευσται γὰρ εαυτos την των ἀδικούντων αἰτίαν, ἶνα πάθύ την των δυστυχούντων

τιμωρίαν. 'Λ δε ητυχησε διὰ βραχεων ἐρῶ. Ἐρω- 35 μένην εἰχεν, ως εἰπεν ' τοὐτο γὰρ Ουκ ἐψεύσατο ' καιῖτι λησται ταύτην ηρπασαν και τὰ περὶ Σωσθένους και πάνω' ὁσα προ τοὐ φόνου διηγησατο, πέπρακται τον τρόπον τOsτον. Λυτη γέγονεν ἐξαίφνης αφανης, Φουκ Oiae ὁπως, ουτ εἴ τις ἀπέκτεινεν αυτην, ουτ εἰ 10 ζn κλαπεῖσα πλην is τοsτο Oiδα μόνον, τον Σωσθένην αυτης ἐρῶντα και αἰκισάμενον βασάνοις πολλαῖς ἐφ' οἱς ουκ ἐτυγχανε, και φίλους εχοντα λIστάς. Ουτος ουν ἀνηρῆσθαι δοκῶν την γυναικα ζην ουκέτι θέλει και διὰ τοὐτο εαυτοs φόνον κατεψεύσατο. πιτι bio μεν γὰρ ἐπιθυμεῖ θανάτου, και αυτὰς ώμολόγησε, και ὁτι διὰ λύπην την επι τsu γυναικί. Σκοπεῖτε δε εἰ τις ἀποκτείνας τινὰ ἀλσῶς επαποθανεῖν αυτῶ θέλει καὶ ζην δι οδύνην ου φέρει. Tῖς οἴτω φιλόστορ- 6γος φονεύς; η ποιον μῖσός εστιν οἴτω φιλούμενον; ' Μη , προς θεῶν, μη πιστεύσητε, μηδε ἀποκτείνητε ἄνθρωπον ἐλέου μῆλλον η τιμωρίας δεόμενον. Εἰ δεαυτὸς ἐπεβούλευσεν, ως λέγει, τον φόνον, εἰπάτω

τίς ἐστιν ὁ μεμισθωμένος, δειξάτω την ἀνΠρημένην. Εἰ δε μη ὁ ἀποκτεινας ἐστὶ μηθ' η ἀνηρημένη, τίς 7

λίτης ' διὰ τοsτο Λευκίππην ἀπέκτεινα Πῶς ουν Μελίτης φόνον κατηγορεῖ, ης ηρα, διὰ Λευκίππηνδε νῶν ἀποθανεῖν ἐθέλει, ην ἀπέκτεινεm, ολω γὰρ 8αν τις καὶ μισοῖ το φιλούμενον καὶ φιλοι το μι-30 σούμενον; Aρ' ουν οὐ πολὐ μῶλλον ὰν καὶ ἐλεγχόμενος ἡρνήσατο τον φόνον, ἴνα και σώσύ την ερω

μένην καὶ υπερ της ἀνyρημένης μη μάτην ἀποθάνη;

242쪽

τοιοὐτο πεπρακται; ργὼ καὶ τοsτο προς υμῆς ἐρῶ, και προς των θεῶν μη με νομίσητε διαβάλλειν θέλοντα την γυναῖκα ποιήσασθαι τον λόγον, ἀλλ' ώς

I0 τὸ παν ἐγένετο. Μελίτη μὲν ἐπεπόνθει τι προς ετosτον ἐρωτικὸν καὶ περὶ τοὐ γάμου διείλεκτο, πρὶν ὁ θαλάττιος ουτος ἀνεβίω νεκρός: ὁ δε οὐκ εἶχεν ουτως, ἀλλα καὶ πάνυ ἐρρωμενως τον γάμον ἀπεκρούετο, καν τουτω την ἐρωμένην ευρών, ώς ἔφη, παρὰ τω Σωσθένει ζῶσαν, ἐν ωετο νεκράν, πολῶ iuli μὰλλον προς την Μελίτην εἶχεν ἀλλοτριώτερον. υδὲ πριν μαθεῖν ἐρωμένην οὐσαν αυτω την παρὰ τω σθένει, ταυτην ἡλέησέ τε καὶ ἔλυσε των δεσμῶν, οἷς ην υπὸ τοs Σωσθένους δεδεμένη, καὶ εἰς την οἰκίαν τε εἰσεδέξατο και τἄλλα ώς προς ἐλευθέραν is δυστυχήσασαν ἐφιλοτιμήσατο ' ἐπειδὴ δὲ ἔμαθεν, ἔπεμψεν εἰς τους ἀγρους διακονησομένην αυτῆ ' καὶ te μετὰ ταὐτά φασιν ἀφανῆ γεγονέναι. Καὶ ὁτι ταὐταου ψεύδομαι, η Μελίτη συνομολογήσει καὶ θεράπαιναι δυο, μεθ' ίν αυτὴν ἐπὶ τοὐς ἀγροῶς ἐξέπεμψεν. ,ο'Eν μὲν δ ὴ τοὐτο προς υπόνοιαν ξγαγε τοὐτον μηἄρα φονεύσασα εἴη την Λευκίππην διὰ ζηλοτυπίαν αἴτη ' ἔτερον δέ τι αὐτῶ προς την τῆς ὁπονοίας βεβαίωσιν ἐν τω δεσμωτηρίω συμβὰν καὶ καθ' αυτosl3 καὶ κατὰ τῆς Μελίτης ἐξηγρίανε. Tων δεσμωτῶν τις 250δυρόμενος εαυτοs την συμφοράν, ἔλεγεν ἐν ὁδῶ

τινι κεκοινωνηκέναι κατ ἄγνοιαν ἀνδρὶ φονεῖ, δεδρακεναι δ' ἐκεῖνον γυναικὸς φόνον ἐπὶ μισθῶ. Καὶ τουνομα ἔλεγε ' Μελίτην μὲν εἶναι την μισθωσαμέ-

λε νην, Λευκίππην δὲ την ἀνyρημένην. Εἰ δὲ ταsτα suγέγονεν ουτως, ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα, μαθεῖν δ' υμῖν

ἐξέσται. Ἐχετε τον δεδεμένον ' εἰσὶν αἱ θεράπαιναι '

243쪽

AMAAΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ ἔστιν ὁ Σωσθένης. Ο μεν ἐρεῖ πόθεν ἔσχε την Λευκίππην δούλην, αἱ δε πως γέγονεν αφανης, ὁ-περὶ

του μισθωτοs καταγορεύσει. Πρὶν μάθητε τούτων ἔκασTOν, ΟυTE Oσιον ουτε ευσεβες νεανίσκον ἄθλιον 5 ανελεῖν, πιστεύσαντας μανίας λόγοις ' μαίνεται γὰρ

υτα εἰπόντος του Κλεινίου, τοῖς μεν πολλοῖς 10 ἐδόκει πιθανὸς ὁ λόγος, οι δε του Θερσάνδρου ρητο-οες καὶ ο σοι των φίλων συμπαρησαν, ἐπεβόων ἀνε- tu λεῖν τον ἀνδροφόνον τον αυτου κατειπόντα θεos προνοία. Μελίτη ροδὲ Ο τὰς θεραπαινίδας ἐδίδου καὶ 2Θέρσανδρον ηξίου διδόναι Σωσθένην ' τάχα γὰρ αυ- τὀν εἶναι τον Λευκίππην ἀνηρηκότα ' καὶ οἱ συναγορευοντες αυτu ταυτην μάλιστα προεφέροντο πρό-3ο κλησιν. υ Θέρσανδρος φοβηθεὶς λάθρα τινὰ των δπαραστατῶν εἰς τον αγρὸν αποστέλλει προς τον Σωσθένην, κελευσας την ταχίστην αφανη γενέσθαι, πριν τους ἐπ αυτον πεμφθέντας ηκειν' ος δη ἐπιβὰς Ἀπου σπουδν μάλα προς αυτον ἔρχεται καὶ τον 20 κίνδυνον λέγει και ώς, εἰ ληφθείη, εἰς βασάνοvς ἀπαχθησεται. υ δὲ ἔτυχε μεν ἐν τω της Λευκίππης εδωματίω παρών, κατεπάδων αυτης' κληθεις δε υπ0του παρόντος συν βοy και ταραχύ πολλsi προέρχεται, καὶ ἀκουσας τα ὁντα, μεστὸς γενόμενος δέους και β ηδη νομίζων τους δημίους ἐπ αυτον παρειναι, ἐπιβὰς Ἀπου σπυδη μάλα ελαύνει τηνδ ἐπὶ Σμύρνης ὁ δε ἄγγελος προς τον Θέρσανδρον αναστρέφει. 'Aλη- θης δέ ἐστιν, ώς ἔοικεν, ὁ λόγος, ὁτι μνημην ἐκπλησσειν πέφυκε φόβος. υ γουν Σωσθένης περὶ βso ἐαυτου φοβηθείς, ἀπαξαπάντων ἐξελάθετο των ἐν

20 post ληφθείη: παρων

244쪽

Z183ποσιν υπ ἐκπλήξεως, ώς μηδε τοὐ της Λευκίππης δωματίου κλεῖσαι τὰς θύρας. Μάλιστα γὰρ το των δούλων γενος ἐν οἷς αν φοβηθῆ σφόδρα δειλόν ἐστιν. 11 Ἐν τούτω δὲ ὁ Θέρσανδρος προ της προκλήσεως απὸ της Μελίτης οὐτω γενομένης παρελθὼν ' ἱκανῶς εμὲν ' εἶπεν Πούτος, οστις ποτέ ἐστι, κατελήρησε μυθολογῶν' ἐγὼ δὲ υμῶν τεθαύμακα της αναλγησίας εἰ φονέα ἐπ' αὐτοφώρω λαβόντες μεῖζον δὲ της

φωράσεως το αυτὸν εαυτοs κατειπειν) ου δη κε λεύετε τῶ δημίω, καθέζεσθε δὲ γόητος ἀκούοντες io πιθανῶς μὲν ὁποκρινομένου, πιθανῶς δακρύοντος, ον νομίζω καὶ αυτὸν κοινωνὸν γενόμενον τοὐφόνου περὶ εαυτοs φοβεῖσθαι , ἄστ οὐκ οἶδα τί δεῖ βασάνων ἔτι περὶ πράγματος οὐτω σαφῶς ἐληλεγμέ-2 νου. Αοκosσι δὲ καὶ ἄλλον τινὰ ἐργάσασθαι φόνον. Ο γὰρ Σωσθένης οὐτος, ον αἰτosσι παρ' εμοὐ, τρίτην ταύτην ημέραν γέγονεν αφανής, καὶ ἔστιν ου πόρρω τινος υπονοίας μη ἄρα τῆς τούτων ἐπιβουλῆς γέγονεν ἔργον' αυτὸς γὰρ ἐτυγχανεν ὁ την μοιχείαν μοι κατειπών ' ἄστε εἰκότως ἀποκτειναί μοι δοκοῶσιν ast συτόν ' καὶ τοὐτ εἰδότες ώς ουκ ῖν ἔχοιμι παρασχεῖντον ἄνθρωπον, πρόκλησιν περὶ αυτοs πεποίηνται δ πάνυ κακούργως. Εἴη μὲν οὐν κἀκεῖνον φανῆναι καὶ μη τεθνάναι ' τί δὲ καί, εἰ παρῆν, ἔδει παρ' αυτοὐμαθειν; Et τινα κόρην ἐωνήσατο; τοιγαροsν ἐωνη- as μένος ἔστω ' και εἰ ταύτην ἔσχε Μελίτη; λέγει καὶτosτο δι' ἐμοs. 'Aπήλλακται μεν δη Σωσθένης ταῶτα εἰπών ' τουντεsθεν δὲ ὁ λόγος μοι προς Μελίτην καὶ ε Κλειτοφῶντα. Π μου την δούλην λαβόντες πεποιήκατε; δούλη γὰρ ἐν ἐμὴ Σωσθένους αυτὴν ἐωνημέ- aονου, και εἰ περιῆν και μὴ προς αυτῶν ἐπεφόνευτο, b πάντως αν ἐδούλευεν ἐμοί ' Tostos δὲ τον λόγον ὁ

245쪽

AXIAΛΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ Θέρσανδρος πάνυ κακοηθως παρενέβαλεν, ἶνα κανυστερ0ν η Λευκίππη φωραθη ζωσα, προς δουλείαν αυτην ἀγάγy. Εἶτα προσετίθει ' Κλειτοφῶν μεν ουνώμολόγησεν ἀνyρηκέναι και ἔχει την δίκην, Μελίτηο δε ἀρνεῖται. Προς ταύτην αι των θεραπαινίδων εἰσι

βάσανοι. υν γαρ φανωσι παρὰ ταύτης λαβοsσαι την 6 κόρην, εἶτα οὐκέτι πάλιν ἀγαγοῶσαι, τί γεγονε; τί δε ολως ἐξεπέμπετο καὶ προς τίνα; Ἀρ' οὐκ ευδηλον τὸ πρῆγμα, ως συσκευασάμενοι ησάν τινας ώς κτε - 10 νοῶντας; Αἱ δε θεράπαιναι τούτους μεν, ώς εἰκός, 7 οὐκ ηδεσαν, ῖνα μη μετὰ πλειόνων μαρτύρων γενόμενον τὸ ἔργον κίνδυνον ἔχη μείζονα ' κατέλιπον δε αυτην ἔνθα ην ὁ των ληστῶν λόχος λανθάνων, ωστε ἐνεχώρει μηδε ἐκείνας τὸ γενόμενον ἐωρακέναι. Ἐλή- i5 ρησε δὲ και περι δεσμώτου τινος, ῶς εἰπόντος περὶ του φόνου. Και τίς ὁ δεσμώτης οὐτος, ος τῶ στρα- 8τηγω μεν οὐδὲν εἶπε, τούτω δε μόνω τὰ απόρρητα διελεγετο τos φόνου, πλην εἰ μη κοινωνοῶντα ἐγνώρισεν; Ου παύσεσθε φληνάφων ανεχόμενοι κενῶν 20 καὶ τηλικοίτον ἔργον τιθέμενοι παιδιάν; Ol εσθε χωρὶς θεοs τοὐτον εαυτοs κατειπεῖν;

I sτα λέγοντος τοs Θερσάνδρου και διομνυμέ- 12νου περὶ τοs Σωσθένους Οὐκ εἰδέναι τί γέγονεν, ἔδοξε τω προέδρω των δικαστῶν ην δὲ τos βασιλι- 25 κοs γένους και τὰς μεν φονικὰς ἐδίκαζε δίκας, κατὰ

δε τον νόμον συμβούλους εκ των γεραιτέρων ειχεν,

οἶς ἐπιγνώμονας ἐλάμβανε της γνώσεως) ἔδοξεν οὐν

αὐτω διασκοπησαντι σῶν τοῖς παρέδροις αὐτοs θάνατον μεν ἐμοs καταγνῶναι κατὰ τον νόμον, ος ἐκέ-30 λευσε τον αυτοs κατειπόντα φόνον τεθνάναι, περὶ δε

Μελίτης κρισιν γενέσθαι δευτέραν εν ταῖς βασάνοις των θεραπαινίδων, Θέρσανδρον δὲ ἐπομοσαι περι

246쪽

του Σωσθενους ἐν γράμμασιν, η μην οὐκ εἰδέναι τί γέγονε, καμὲ δε, ως ηδη κατάδικον, βασανισθηναι 2 περὶ του Μελίτην τῶ φόνω συνεγνωκέναι. υρτι δέ μου δεθεντος καὶ της ἐσθητος τοs σώματος γεγυμνωμένου μετεωρου τε ἐκ των βρόχων κρεμαμενου, καὶ οτων μὲν μάστιγας κομιζόντων των δε πυρ καὶ τροχόν, ἀνοιμώξαντος του Κλεινίου και ἐπικαλοῶντος τους

θεους, ὁ της 'Αρτέμιδος ἱερεῶς δάφνην ἐστεμμένος

3 προσιὼν ὁραται. Σημεῖον τουτο ἐστὶν ηκουσης θεωρίας τη θεῶ ' τοὐτο δὲ ὁταν γένηται, πάσης εἶναι 1οδεῖ τιμωρίας ἐκεχειρίαν ημερῶν τοσουτων, ὁσων ουκἐπετέλεσαν την θυσίαν οἱ θεωροί. Οἴτω μεν δητότε των δεσμῶν ἐλύθην. Ην ο την θεωρίανε ἄγων Σώστρατος, ὁ της Λευκίππης πατηρ. Oι γὰρ Βυζάντιοι, της 'Αρτέμιδος ἐπιφανείσης ἐν τῶ πολεμω io τῶ προς τοὐς Θρακας, νικησαντες ἐλογίσαντο δεῖν αὐτη θυσίαν ἀποστέλλειν της συμμαχίας επινίκιον ην δε καὶ ἰδία τῶ Σωστράτω νύκτωρ η θεὸς ἐπιστῆσα. δε ὀναρ ἐσημαινε την θυγατέρα εὐρησειν ἐν Ἐφέσω καὶ τἀδελφοs τον υἱόν. 2o13 Παρὰ δε τον αυτὸν χρόνον καὶ η Λευκίππη τὰς μὲν τοs δωματίου θύρας ἀνεωγμένας ὁρῶσα, τον δὲ Σωσθένην μη παρόντα περιεσκόπει μη προ θυρῶνε . ,δς δ' ην οὐδαμοs, θάρσος αυτην καὶ ἐλπὶς η συνηθης εἰσέρχεται ' μνημη γὰρ αὐτI τοὐ πολλάκις etsπαρὰ δόξαν σεσῶσθαι πρὸς το παρὸν τῶν κινδύνων

2 fτην ἐλπίδαJ προὐξένει ἀποχρησθαι τη Τύχη. Καὶ ην

γὰρ τῶν αγρῶν πλησίον το της 'Αρτέμιδος ιερὸν ἐκτρέχει τε ἐπ αὐτὸ καὶ ἔχεται τοs νεώ. To δε παλαιὸν ἄβατος ην γυναιξιν ἐλευθέραις οὐτος ὁ νεώς, 303 ἀνδράσι ἐπετέτραπτο καὶ παρθένοις. Εἰ δέ τις εἴσω παρηλθε γυνη, θάνατος ην η δίκη, πλην εἰ μη

247쪽

ἱκετεύειν την θεόν, οἱ δε αρχοντες ἐδίκαζον αυτy τε καὶ τῶ δεσπότη ' καὶ εἰ μὲν ὁ δεσπότης ουδεν ἔτυχεν αδικῶν, αὐθις την θεράπαιναν ἐλάμβανεν, ὀμόσας D μη μνησικακησειν της καταφυγης' εἰ- ἔδοξεν ῆ θεράπαινα δίκαια λέγειν, ἔμενεν αυτοὐ δούλη τηθεῶ. υρτι δε τοὐ Σωστράτου τον ἱερέα παραλαβόν- 4τος καὶ ἐπὶ τα δικαστηρια παρελθόντος, ῶς αν ἐπι- σχοίη τὰς δίκας, εἰς το ιερὸν η Λευκίππη παρην,10 ῶστε μικροs τινος ἀπελείφθη τοs μη τῶ πατρι συν

Ως δ' ἀπηλλάγην ἐγὼ τῶν βασάνων, διελελυτο 14μεν το δικαστηριον, δελος δ' ην περὶ ἐμὲ και θόρυβος τῶν μεν ἐλεούντων, τῶν δε ἐκθειαζόντων, τῶν 15 δε ἀναπυνθανομενων. Ἐνθα καὶ ὁ Σώστρατος ἐπι-

στὰς ὁρα με καὶ γνωρίζει. Καὶ γάρ, ώς ἔφην ἐν ἀρχη 2

τῶν λόγων, ἐν Nρω ποτε ἐγεγόνει περὶ την τῶν Ηρακλείων εορτην και χρόνου πολλοs διατρίψας ἔτυχεν ἐν Τύρω, προ πολλοs της ημετέρας φυγης ad ἄστε ταχύ μου την μορφην συνεβάλετο, και διὰ το ἐνύπνιον φύσει προσδοκῶν ευρησειν ημῆς. Προσελ- 3θών οὐν μοι Κλειτοφῶν οὐτος, Λευκίππη δε ποs Ἐγὼ μεν οὐν γνωρίσας αυτὸν εἰς γην ἔνευσα, οἱ δὲ παρόντες αὐτῶ διηγοῶντο ὁσα εἶπον κατ ἐμαυτ 'r5 καὶ δς ἀνοιμώξας καὶ κοψάμενος την κεφαλην ἐμπηδῆμου τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ μικροί δεῖν ἐξώρυξεν αυτούς' οὐδὲ γὰρ ἐπεχείρουν κωλύειν ἐγώ, παρεῖχον δὲ το πρόσωπον εἰς την ἴβριν. 'Ο δὲ Κλεινίας προσ- Φελθὼν εἶργε παρηγοριον αυτὸν ἄμα καὶ λέγων 'τι ' ποιεῖς, ἄνθρωπε; τι μάτην ἐξηγρίωσαι κατ ἀνδρός,ος μῶλλον σοs Λευκίππην φιλει; Θάνατον γοῶν ὐπέστη παθεῖν, ὁτι τεθνάναι αυτην ἔδοξεν '' ἄλλα τε

248쪽

Z1875 πολλὰ ἔλεγε παραμυθούμενος αυτόν. υ δὲ ἀδύρετο καλῶν την υρτεμιν 'ἐπὶ τοὐτό με, δέσποινα, ηγαγες

ἐνταὐθα; τοιαὐτά σου των ἐνυπνίων τα μαντευ-

ματα; Καγὼ μεν ἐπιστευόν σου τοῖς ὀνείροις καὶ εὐρήσειν παρὰ σοὶ προσεδόκων την θυγατέρα ' καλὸν εδέ μοι δῶρον δέδωκας' εὐρον τον ἀνδροφόνον αυτῆς 6 παρὰ σοί ' Kαι ὁ Κλεινίας ἀκουσας του τῆς 'Αρτεμιδος ἐνυπνίου περιχαρὴς ἐγενετο καὶ λέγει ' θάρρει, πάτερ, ἡ υρτεμις ου ψευδεται ' ζῆ σοι Λευκίππη 'πίστευσόν μου τοῖς μαντευμασιν. οὐχ ὁρας και 1οτοὐτον ως ἐκ των βασάνων νυν κρεμάμενον ἐξήρ

15 Ἐν τούτω δὲ ἔρχεταί τις των τοs νεὼ προπόλων ἐπι τον ιερέα σπουδῆ μάλα θέων καὶ λέγει πάντων ἀκουόντων 'κόρη τις ἐπι τὴν Ἀρτεμιν ξένη κατέφυ- is γεν ' Ἐγὼ μεν δη τοὐτο ἀκουσας ἀναπτεροsμαι και τὰ ὁμματα ανεγείρω και ἀναβιοῶν ἡρχόμην' ὁδε Κλεινίας προς τον Σωστρατον Πἀληθn μου, πά-

τερ ειπε τα μαντευματα, και αμα προς τον αγ-2 γελον εἰπε 'μη καλή ' V Οὐκ ἄλλην τοιαύτην' ἔφη eto μετὰ την υρτεμιν εἶδον ' Προς τosτο ἐγὼ πηδῶκαὶ βοῶ ΠΛευκίππην λέγεις ' ' Και μάλα'' ἔφη ' καλεῖσθαι γὰρ τοὐτο ἔλεγεν αυτή, και πατρίδα Βυ-3 ζάντιον καὶ πατέρα Σωστρατον ἔχειν ' O μὲν δηΚλεινίας ἀνεκρότησε παιανίσας, ὁ δὲ Σώστρατος 25 υπὸ χαρὰς κατέπεσεν, ἐγὼ ἐξάλλομαι μετὰ τῶν δεσμῶν εἰς ἀέρα, καὶ ἐπὶ το ιερὰν ως απὸ μηχανῆς βληθεὶς ἐπετόμην ' οἱ δὲ φυλάσσοντες ἐδίωκον, νομίζοντες ἀποδιδράσκειν, και ἐβόων τοῖς ἐντυγχάνουσι 4 λαβέσθαι. 'Aλλ' ειχον οἱ πόδες μου τότε πτερά. Μό- δολις οὐν τινες μαινομένου μου προς τον δρόμον λαμβάνονται, καὶ οἱ φύλακες ἄμα παρῆσαν καὶ ἐπεχεί-

249쪽

AMAAEΩΣ TATIO Τρουν με τύπτειν' εγο δε ηδη θαρρῶν ημυνόμην, οἰδε εἷλκόν με εἰς τὸ δεσμωτήριον. Καν τούτω παρην ὁ Κλεινίας καὶ ὁ Σώστρα- 16τος. Καὶ ὁ μεν Κλεινίας ἐβόα ' ποῖ αγετε τον ἄνθρω-b ποπι, οὐκ ἔστι φονεὴς εφ' η καταδεδίκασται ' Καὶ ὁ Σώστρατος ἐν μέρει ταsτα ἔλεγε και ώς εἴη αυτὰς της ἀνηρησθαι δοκούσης πατηρ' οἱ παρόντες

μαθόντες τὸ πὰν εὐφημουν τε την 'Αρτεμιν καιπεριίσταντό με καὶ ἄγειν εἰς τὸ δεσμωτηριον οὐκ 10 ἐπέτρεπον. οἱ δε φυλακες οὐκ εἶναι κύριοι τοs 2

μεθεῖναι καταδικασθέντα πρὸς θάνατον ανθρωπον

ἔλεγον, ἔως ὁ ἱερεύς, του Σωστράτου δεηθέντος, ενεγυησατο αὐτὸν ἔχειν καὶ παράξειν εἰς τὸν δημον, ὀταν δέη. Οὐτω μεν δη των δεσμῶν απολύομαι καὶ 15 επὶ τὸ ἱερὸν ταχὐ μάλα ηπειγόμην, καὶ ὁ Σωστρατος κατὰ πόδας, οὐκ οἶδα εἰ τὰ ὁμοια ἐμοὶ χαίρων. οὐκ 3ἔστι δε οἴτως ἄνθρωπος δρομικώτατος, ον οὐ της φημης φθάνει τὸ πτερόν, η καὶ τότε ημῆς ἐπι Λευκίππην προύλαβεν, ἀπαγγέλλουσα πάντα και τὰ του 20 Σωστράτου και τἀμα. 'Dosσα δε ημῆς ἐξεπήδησε τοs νεὼ καὶ τὸν μὲν πατέρα περιεπτύξατο, τοὐς δ' οφθαλ- μοὐς εἶχεν ἐπ' ἐμέ. Ἐγὼ δὲ ειστηκειν και πάντα Φἔβλεπον εἰς τὸ ἐκείνης πρόσωπον, αἰδοι τη πρὸς τὸν Σώστρατον κατέχων ἐμαυτὸν ἐπ αὐτην ἐκθορειν.

as Οἴτως ἀλληλους ησπαζόμεθα τοῖς ἔμμασιν.

υρτι δε ημῶν μελλόντων καθέζεσθαι καὶ περὶ τούτων διαλέγεσθαι Θέρσανδρος σπουδy μάλα μάρ

250쪽

Η189τυρας ἄγων τινὰς ἔρχεται προς τον νεὼν και μεγάλuτI φωνη προς το ἱερέα ' μαρτύρομαι ' ἔφη Πτῶνδε ἐναντιον ὁτι μη δεόντως ἐξαιρη δεσμῶν και θανάτου

κατεγνωσμένον ἄνθρωπον εκ των νόμων ἀποθανεῖν.2 Eχεις και δούλην ἐμην, γυναῖκα μάχλον και προς 5 ἄνδρας ἐπιμανη ' ταύτην ὁπως μοι φυλαξῖς Ἐγώ δὲ προς τὸ ' δούλην καὶ γυναῖκα μάχλον ὐπεραλγησας

την ψυχην οὐκ ηνεγκα των ρημάτων τα τραυματα, ἀλλ' ἔτι λαλοsντος αυτos 'σὐ μεν ουν' ἔφην Ἱκαι. τρίδουλος καὶ ἐπιμανης και μάχλος' αυτη δε και 103 ἐλευθέρα και παρθένος και ἀξια της θεοs' sὸς δεταίτα ηκουσε 'καὶ λοιδορεις' φησας ' δεσμῶτα και κατάδικε ' παίει με κατὰ των προσώπων μάλα βιαίως και ἐπάγει δευτέραν, ἐκ δε των ρινῶν αἶματος ἔρρεον κρουνοί' ὀλον γὰρ αυτοs τον θυμὸν εἶχεν η 164 πληγη. τὸς δε και τρίτην ἀπροφυλάκτως ἔπαισε, λανθάνει μου τῶ στόματι περὶ τοὐς ὀδόντας προσπταισας την χεῖρα, και τρωθεὶς τους δακτύλους, μόλις την χεῖρα συνέστειλεν ἀνακραγώW καὶ οι οδόντες ἀμύνουσι την των ῆινῶν ὐβριν ' τιτρώσκουσι γὰρ etdαυτοι τους παίοντας δακτύλους, και ἁ πεποίηκεν ἔπαθεν η χείρ.

5 Kαι ό μεν ἐπὶ τρ πληγη μάλ' ἄκων ἀνακραγὼν

συνέστειλε την χεῖρα και ουτως ἐπαύσατο, ἐγὼ δε ἰδὼν οιον ἔχει κακόν, τοὐτο μεν οὐ πρ0σεποιησάμην, 25

ἐν οἷς δε ἐτυραννήθην τραγωδῶν ἐνέπλησα βοης τοἱερόν.2 'Ποῖ φύγωμεν ἔτι τοὐς βιαίους; ποῖ καταδράμωμεν ; ἐπὶ τίνα θεῶν μετὰ την 'Αρτεμιν; Ἐν αὐτοῖς τυπτόμεθα τοῖς ἱεροῖς, ἐν τοῖς της αυλαίας παιόμεθα auχωρίοις. sτα ἐν ἐρημίαις μόναις γίνεται, ὁπου μηδεις μάρτυς μηδ' ἄνθρωπός ἐστι ' σὐ δε αυτῶν ἐν