GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

221쪽

160 AnΛΛΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ περὶ τῆς Λευκίππης, ἀλλ' ὴν υποπτά μοι πάντα καὶ μεστὰ δείματος. Ἐγὼ μὲν ουν ουτως εἶχον την ψυχὴν κακῶς ' ὁ 6 Θέρσανδρος ἐμβαλών με εἰς το δεσμωτήριον, ώςs εἶχεν ορμης ἐπὶ την Λευκίππην ἶεται. Ἐδς δε παρῆσαν ἐπι το δωμάτων, καταλαμβάνουσιν αυτὴν χαμαὶ κειμένην, ἐν νῶ καθεστηκυῖαν ών ἔτυχεν ὁ Σωσθένης εἰπών, ἐμφαίνουσαν τοῖς προσώποις λυπηνόμου καὶ δεος. υ γὰρ νους ου μοι δοκει λελέχθαι 210 καλῶς αόρατος εἶναι, το παράπαν ' φαίνεται γὰρ ακριβῶς ως ἐν κατόπτρω τῶ προσώπω ' ἡσθείς τε γὰρ ἐξέλαμψε τοῖς ὀφθαλμοῖς εἰκόνα χαρῆς, και ἀνιαθεις συνέστειλε το πρόσωπον εἰς την ὁψιν της συμφορῆς. Ως ουν ηκουσεν η Λευκίππη ἀνοιγομένων τῶν θυρῶν δis ὴν δ' ἔνδον λύχνος , ἀνανευσασα μικρὸν αυθις τους

οφθαλμους κατέβαλεν. 'Iδὼν δε ὁ Θέρσανδρος τὸ κάλλος ἐκ παραδρομῆς, ῶς ἀρπαζομένης ἀστραπῆς μάλιστα γὰρ ἐν τοῖς οφθαλμοῖς κάθηται τὸ κάλλος), ἀφῆκε την ψυχὴν ἐπ' αυτὴν και εἱστήκει τῆ θέα δε- 20 δεμένος, ἐπιτηρῶν πότε αυθις ἀναβλέψει προς αυτόν. Ως δὲ ἔνευσεν εἰς την γην, λέγει τί κάτω βλέπεις, εγύναι; τί δέ σου τὸ κάλλος τῶν οφθαλμῶν εἰς την γην καταρρεῖ; ἐπὶ τοὐς οφθαλμοὐς μὰλλον ρεέτω

τους εμους.

dis N δὲ ώς ῆκουσεν, ἐνεπλήσθη δακρύων, κα

εἶχεν αυτῆς ἴδιον κάλλος και τὰ δάκρυα. Aάκρυον γὰρ οφθαλμὸν ἀνίστησι καὶ ποιεῖ προπετέστερον 'καν μὲν ἄμορφος ἡ και αγροικος, προστίθησιν εἰς δυσμορφίαν ' ἐὰν δὲ ἡδῖς καὶ του μέλανος ἔχων την ab βαφὴν ἡρέμα τῶ λευκῶ στεφανούμενος, ὁταν τοῖς δάκρυσιν υγρανθῆ, ἔοικε πηγῆς ἐγκύμονι μα- ζῶ. πιομένης δὲ τῆς τῶν δακρύων ἄλμης περὶ τον 2

222쪽

161 κύκλον, τὸ μεν λευκὸν πιαίνεται, τὸ μέλαν

πορφύρεται, καὶ ἔστιν ὁμοιον τὸ μὲν ω, τὸ δε ναρκίσσω ' τὰ δε δάκρυα των ὀφθαλμῶν ἔνδον εἱλούμενα 3 γελῶ. I ιαμα Λευκίππης ἐν τὰ δάκρυα, αυτην την λύπην εἰς κάλλος νενικηκότα ' εἰ δὲ ηδύνατο παγῆ- 5ναι πεσόντα, καινὸν αν εἶχεν ῆλεκτρον η γη. V δε

Θέρσανδρος ἰδὼν προς μεν τὸ κάλλος ἐκεχήνει, προς δὲ την λύπην ἐξεμεμήνει καὶ τοὐς οφθαλμοὐς δαε κρύων ἐγκύους εἶχεν. Εστι μεν γὰρ φυσει δάκρυον ἐπαγωγότατον ἐλέου τοῖς ὁρῶσι, τὸ δὲ των γυναικῶν istμῆλλον ' ἔσω θαλερώτερον, τοσούτω και γοη τότερον. Ἐὰν δε η δακρύουσα η καὶ καλη και ὁ θεα-της ἐραστής, οὐδ' οφθαλμὸς ἀτρεμεῖ, ἀλλα τὸ δα-5 κρέον ἐμιμήσατο. Ἐπειδη γὰρ εἰς τὰ ὀμματα των καλῶν τὰ κάλλος κάθηται, si ν ἐκεῖθεν ἐπὶ τοὐς i. οφθαλμοὐς τῶν ὁρώντων ωταται καὶ τῶν δακρύων την πηγὴν συνεφέλκεται. U-ἐραστὴς δεξάμενος

ἄμφω τὸ μὲν κάλλος εἰς την ψυχην ῆρπασε, τὸ δὲ δάκρυον εἰς τοὐς οφθαλμοὐς ἐτήρησεν, ὁραθῆναι δὲ

εὐχεται, και ἀποψήσασθαι δυνάμενος οὐκ ἐθέλει, eto αλλὰ τὸ δάκρυον, ως δύναται, κατέχει καὶ φοβεῖται 6 μη προ καιροs φύγη. υ δὲ καὶ τῶν οφθαλμῶν την κίνησιν ἐπέχει, μη πρὶν τον ἐρώμενον ἰδεῖν ταχὐ θε λήσll πεσεῖν μαρτυρίαν γὰρ ταύτην νενόμικεν ὁτι7 καὶ φιλεῖ. Πιοὐτό τι τῶ Θερσάνδρω συμβεβήκει' 25 ἐδάκρυε γὰρ πρὸς ἐπίδειξιν, παθὼν μέν τι, κατὰ τὸ εἰκός, ανθρώπινον, καλλωπιζόμενος δε πρὸς την Λευκίππην, ως διὰ τοsτο δεδακρυμένος, ὁτι κἀκείνη 8 δακρύει. Λέγει οὐν πρὸς τον Σωσθένην προσκύψας νῶν μεν αυτὴν θεράπευσον, ὁρας γὰρ ως ἔχει λυ- aοπης' ἀστε ὐπεκστήσομαι καὶ μάλα ἄκων, ως αH μηοχληρὸς εἴην' ὁταν δ' ἡμερώτερον διατεθῆ, τότε

223쪽

γάρ σου ταsτα τα δάκρυα ἰάσομαι ' Εἶτα προς του Σωσθένην πάλιν ἐξιὼν V οπως εἴπης τα εἰκότα περὶ ἐμου ' ωθεν δὲ ἐκε προς με κατορθώσας' ἔφη. Ἐπὶ 5 τούτοις ἀπηλλάττετο. ω δε ταυτα ἐπράττετο, ἔτυχεν ἐπὶ την Λευ- 8κίππην μετὰ την πρός με ομιλίαν ευθῶς εἰς τοὐς αγροὐς ἡ Μελίτη νεανίσκον ἀποστείλασα, ἐπείγειν αυτην εἰς την επάνοδον, μηδεν ἔτι δεομενη φαρμά- 10 κων. Dς οὐν ηκεν οἶτος εἰς τοὐς αγρούς, καταλαμ- 2βάνει τὰς θεραπαινίδας ζητούσας την Λευκίππην καιπάνυ τεταραγμένας ' δὲ ην ουδαμοs, δρόμω φθάσας απηγγειλε το συμβάν. Η δὲ ώς ἡκουσε τα περὶ 3ἐμοὐ, ώς εἴην εἰς το δεσμωτηριον ἐμβληθείς, εἶτα ab περι τῆς Λευκίππης, ώς αφανης ἐγένετο, νέφος αυτῆς κατεχύθη λύπης. Καὶ τὸ μὲν αληθες οὐκ εἶχεν ευρεῖν, δυπενόει τον Σωσθένην ' βουλομένη δε φανερὰν αυτῆς την ζήτησιν ποιήσασθαι διὰ του Θερσάνδρου, τέχνην λόγων ἐπενόησεν, ῆτις μεμιγμένην εἶχε τω

ad σοφίσματι την αλήθειαν.

Ἐπεὶ γὰρ ὁ Θέρσανδρος εἰσελθὼν εἰς την οἰκίαν 9εβόα πάλιν τον μοιχὸν ἐξέκλεψας ' σὐ των δεσμῶν ἐξέλυσας και τῆς οἰκίας ἐξαπέστειλας ' σὸν τὸ ἔργον ' τί οὐν οὐκ ἡκολούθεις αὐτω; τί δε ἐνταυθα 25 μένεις, ἀλλ' ουκ ἄπει πρὸς τον ἐρώμενον, ἴνα αυτὸν ἴδης στερροτέροις δεσμοῖς δεδεμένοm' ἡ Μελίτη 'ποιον μοιχόν ἔφη ' ' τί πάσχεις; εἰ γὰρ θέλεις την μανίαν ἀφεὶς ἀκοῶσαι τὸ παν, μαθήσn ραδίως

την αλήθειαν. 'Eν ουν σου δέομαι, γενοs μοι δικα- 23ο στὴς ἴσος, καὶ καθήρας μέν σου τὰ ῶτα τῆς διαβολῆς, ἐκβαλὼν δὲ τῆς καρδίας την οργήν, τον δὲ λογισμὸν

ἐπιστήσας κριτὴν ακέραιον ἄκουσον. υ νεανίσκος

224쪽

163 οἶτος ουτε μοιχὸς ἐν ἐμὸς ολ ἀνήρ, ἀλλὰ το μὲν

γένος ἀπὸ Φοινίκης, Ἀρίων ουδενος δευτερος ' ἔπλευσε δὲ καὶ αυτὸς Ουκ ευτυχῶς, ἀλλα πας ὁ φόρ-3 τος αυτοs γέγονε της θαλάσσης. 'Aκούσασα την τύχην ἡλέησα καὶ ἀνεμνήσθην σου, και παρέσχον ἔστων τ α' λέγουσα 'καὶ Θέρσανδρος οὐτω που πλανῆται ' τάχα λέγουσα 'τὶς κἀκεῖνον ἐλεήσει γυνη. α δε τῶὁντι τέθνηκε κατὰ την θάλασσαν, ώς η φήμη λέγει, ε φέρε πάντα τιμήσωμεν τα ναυάγια Πόσους καὶ ἄλλους ἔθρεψα νεναυαγηκότας; πόσους ἔθαψα τῆς θαλάσσης νεκρούς; Εἰ ξύλον ἐκ ναυαγιας τῆ γῆ προσπεσὸν ἐλάμβανον, 'τάχα ἔλεγον 'ἐπὶ ταύτης τῆς νεὼς b Θέρσανδρος ἔπλει Eις δη καὶ οὐτος ἐν των ἐκ τῆς θαλάσσης σωζομένων' ἐχαριζόμην σοὶ τιμῶσα τοὐ-τον. Ἐπλευσεν ἄσπερ σύ' ἐτίμων φίλτατε, τῆς σῆς συμφορῆς την εἰκόνα. Πῶς ουν ἐνταὐθα συνεπηγό-6 μην; ὁ λόγος ἀληθής. 'Eτυχε μὲν πενθῶν γυναῖκα, ἡ δ' ἄρα ἐλάνθανεν Ουκ ἀποθανοῶσα ' τοsτό τις αυτῶ καταγορεύει καὶ ώς ενταὐθα εχ παρά τινι των ἡμετέρων ἐπιτρόπων ' Σωσθένην-ἔλεγε. καὶ Οὐ-7 τως εἶχε ' την γὰρ ἄνθρωπον ῆκοντες εἴρομεν. Αιὰ τοsτο ἡκολούθησέ μοι. ρχεις τον Σωσθένην, πάρεστιν ἡ γυνὴ κατὰ τοὐς ἀγρούς. Ἐξέτασον τῶν λεχθέντων ἔκαστον. Et τι ἐψευσάμην, μεμοίχευμαι. 10 nsτα δὲ ἔλεγε προσποιησαμένη τον ἀφανισμὸν τῆς Λευκίππης μη ἐγνωκέναι ' ταμιευσαμένη αὐθις, εἰ ζητήσει ὁ Θέρσανδρος εὐρεῖν την ἀλήθειαν, τὰς θεραπαινίδας ἀγαγεῖν, αἷς συναπελθοῶσα ἔτυχεν,

ἀν ibasi παραγένηται περὶ την ει, λεγούσας, ὀπερ

s post τιμήσωμεν : αυτου 14 post σωζομένων : ἔσχατος

225쪽

ῆν, οὐδαμου φαίνεσθαι την κόρην. Ουτω γὰρ -- 2την ἐγκεῖσθαι προς την ζήτησιν φανερῶς, ως καιτον Θέρσανδρον ἐπαναγκάσαι. Tαυτα ουν υποκριναμένη πιθανῶς κἀκεῖνα προσετίθει πίστευσον, ἄνερ 'ε ουδέν μου, φίλτατε, παρα τὸν συμβιώσεως κατέγνωκας χρόνον ' νυν τοιοsτον ὐπολάβης. Η δὲ 3διαπεφοίτηκεν ἐκ της εἰς τον νεανίσκον τιμης, ουκ εἰδότων των πολλῶν την αἰτίαν της κοινωνίας.

Καὶ γὰρ σὐ τέθνηκας. Φήμη δὲ καὶ Θιαβολὴ 410 δυο συγγενῆ κακά θυγάτηρ η Φημη της Αιαβολῆς. Καὶ ἔστι μεν η Λιαβολὴ μαχαίρας ὀξυτέρα, πυρὸς σφοδροτέρα, Σειρηνων πιθανωτέρα ' ἡ δε Φήμη υδα-

τος υγροτέρα, πνευματος δρομικωτέρα, πτερῶν ταχυτερα. υταν Ουνη Λιαβολη τοξευσy τον λόγον, ὁ 51, δίκην βελους ἐξίπταται και τιτρώσκει μη παρόντα καθ' ου πεμπεται, ο δε ακουων ταχὐ πείθεται

καὶ οργῆς αυτῶ πυρ εξάπτεται και ἐπὶ τον βληθέντα. μαίνεται ' τεχθεῖσα δὲ ἡ Φήμη τῶ τοξεύματι ρει μὲν εὐθῶς πολλὴ και ἐπικλύζει τα ἄτα τῶν ἐντυ- 1ο χόντων, διάττει δὲ ἐπὶ πλεῖστον καταιγίζουσα τῶ του λόγου πνευματι καὶ ἐξίπταται κουφιζομένη τῶ τῆς γλώττης πτερῶ. υτα με τὰ δύο πολεμεῖ ' ταυτά 6 σου την ψυχὴν κατελαβε καὶ απέκλεισε μου τοῖς λόγοις τῶν ἄτων σου τὰς θύρας αι Καὶ j ἄμα λέγουσα χειρός τε ἔθιγε καὶ καταφι- 11λεῖν ἡθελεν. Ἐγεγόνει, ἡμερώτερος, καὶ αυτὸν ἔσαινε τῶν λεγομένων το πιθανόν, καὶ το τῆς Λευκίππης σύμφωνον τῶ λόγω τοs Σωσθένους μέρος τῆς ὁπονοίας μετέφερεν ' ου μέντοι τέλεον ἐπίστευ- ab σε ' ζηλοτυπία γὰρ ἄπαξ ἐμπεσουσα ψυχῆ δυσέκνιπτόν ἐστιν. Ἐθορυβήθη οὐν ὁτι την κόρην ἡκουσεν 2 εἶναί μου γυναῖκα, ἄστε εμίσει με μὰλλον. πτε μὲν

226쪽

ουν εἰπὼν ἐξετάσειν περὶ των εἰρημένων, κοιμησόμενος ωχετο καθ' αυτόW ἡ Μελίτη κακῶς εἶχε την ψυχήν, ώς ἐκπεσοῶσα πρός με τῆς ἡποσχέσεως. 3 'Ο δὲ Σωσθένης προπέμψας μεχρι τινος τον Θέρσανδρον καὶ καθυποσχόμενος περὶ τῆς Λευκίππης εαυθις αναστρέφει πρὸς αυτὴν καὶ σχηματίσας τὸ πρόσωπον εἰς ηδονὴν ' κατωρθώσαμεν ' εἶπεν ΠωΛάκαινα ' Θέρσανδρος ἐρα σου και μαίνεται, ἄστετάχα καὶ γυναῖκα ποιήσεταί σε ' τὸ δε κατόρθωμα ε τοὐτο ἐμόν. Ἐγὼ γάρ σου πρός αυτὸν περὶ τοs κάλ- 1ολους πολλὰ ἐτερατευσάμην καὶ τὴν ψυχὴν αυτοὐφαντασίας ἐγέμισα. Π κλάεις; ἀνάστηθι καὶ θῶε ἐπι τοῖς ευτυχήμασιν 'Ἀφροδίτη ' μνημόνευε δὲ

12 Και ἡ Λευκίππη Πτοιαὐτα σοὶ ' ἔφη ' γένοιτο ευ- 15τυχήματα, οἷα ἐμοὶ κομίζων πάρει ' V δὲ Σωσθένης τὴν εἰρωνείαν ου συνείς, αλλὰ νομίζων αυτὴν τὰ ἔντα λέγειν, φιλοφρονούμενος προσετίθει 'βούλομαι δέ σοι καὶ τον Θέρσανδρον ὁστις ἐστὶν εἰπεῖν, ώς ἀν2 μἀλλον ἡσθείης. Μελίτης μεν ἀνήρ, ἐν εἶδες ἐν τοῖς ab ἀγροῖς, γένἐι δε πρῶτος απάντων τῶν 'Ιώνων ' πλοί- τος μείζων τοs γένους, ἡπὲρ τον πλοῶτον ἡ χρηστότης ' τὴν δε ηλικίαν οἷός ἐστιν εἶδες, ὁτι νέος καὶ 3 καλός, ο μάλιστα τέρπει γυναῖκα Πρὸς τοὐτο ουχὐπήνεγκεν ἡ Λευκίππη ληροῶντα τον Σωσθένην, 25 ἀλλ' VA κακὸυ σὐ θηρίον - - τίνος μοι μιαίνεις τὰ ώτα; Π ἐμοὶ και Θερσάνδρω κοινόν; Καλὸς ἔστω Μελίτη καὶ πλούσιος τῆ πόλει, χρηστός τε και μεγαλόψυχος τοῖς δεομένοις ' ἐμοὶ δε οὐδεν μέλει τούτων, εἴτε ἐστὶ καὶ Κόδρου εὐγενέστερος εἴτε adb Κροίσου πλουσιώτερος. Π μοι καταλέγεις σωρὸν ἀλλοτρίων ἐγκωμίων; πτε ἐπαινέσω Θέρσανδρον

227쪽

166 AMAAΕΩΣ ΤΑ ΠΟΥ ἄνδρα αγαθόν, οταν εἰς τὰς ἀλλοτρίας μη ἐνυβρίζyγυναῖκας '

Καὶ ὁ Σωσθένης σπουδάσας εἶπε παίζεις me 13 παίζω; '' ἔφη. V Εα με, ἄνθρωπε, υπὸ τῆς ἐμαυτῆς

5 συντρίβεσθαι τύχης καὶ του κατέχοντός με δαίμονος οἶδα γὰρ οὐσα ἐν πειρατηρίω ' 'Aοκεῖς μοι' ἔφη μαίνεουθαι μανίαν ἀνήκεστον. Πειρατήριον ταυτα 2 εἶναί σοι δοκεῖ, πλουτος καὶ γάμος καὶ τρυφη, ἄνδρα τοιουτον λαβούση παρὰ της Τύχης, ον ουτω φιλοῶσιν id οι θεοί, ώς αυτον και ἐκ μέσων των τοs θανάτου πυλῶν ἀναγαγεῖν ' Εἶτα κατελεγε την ναυαγίαν, ἐκθειάζων ώς ἐσώθη, καὶ τερατευόμενος υπερ τον δελφῖνα τον 'Aρωνος. τὶς δ' ουδεν η Λευκίππη οὐκ- 3έτι μυθολογοsντα προς αυτον εἶπε, 'σκέψαι' ἔφη is κατὰ σὲ τί ἄμεινον, καὶ οπως μηδεν τούτων προς

Θέρσανδρον ἐρεῖς, μη παροξένης χρηστὸν ἄνδρα ' ὀργισθεὶς γὰρ αφόρητος ἐστι. μηστότης γὰρ τυγ- εχάνουσα μὲν χάριτος ἐπὶ μῶλλον αὐξεται, προπηλακισθεῖσα δὲ εἰς οργην ἐρεθίζεται. G γὰρ πε-

re ριττὸν εἰς φιλανθρωπίαν ἴσον ἔχει τον θυμὸν εἰς τιμωρίαν 'Tὰ μὲν δη κατὰ Λευκίππην εἶχεν οἴτως ' Κλει- 14 νίας δὲ καὶ ὁ Σάτυρος πυθόμενοί με ἐν τῶ δεσμωτηρίω καθεῖρχθαι διηγγέλκει γὰρ αὐτοῖς η Μελίτη)ab της νυκτὸς ευθὼς ἐπὶ το οἴκημα σπουδῆ παρῆσαν Καὶ ηθελον μὲν αυτοs καταμεγαι συν ἐμοί, ὁ δὲ ἐπὶ τῶν δεσμῶν οὐκ ἐπέτρεπεν, ἀλλ' ἐκέλευεν ἀπαλλάττεσθαι αὐτορς την ταχίστην. Ο μεν δη τούτους ἀπή- 2λασεν ἄκοντας, ἐγὼ-ἐντειλάμενος αὐτοῖς περὶ της ' Λευκίππης, εἰ παραγένοιτο, περὶ την εω σπουδῆπρός με ῆκειν, καὶ τὰς της Μελίτης διηγησάμενος υπ0σχέσεις, την ψυχὴν εἶχον ἐπι τρυτάνης ἐλπίδος

228쪽

167 καὶ φόβου, καὶ ἐφοβεῖτό μου το ἐλπίζον καὶ ηλπιζε τὸ φοβούμενον.

ib Nμέρας δὲ γενομένης ὁ μὲν Σωσθένης ἐπὶ τον

Θέρσανδρον ἔσπευδεν, οἱ-ἀμφὶ τον Σάτυρον ἐπ' ἐμε. τὸς δὲ εἶδεν ὁ Θέρσανδρος τον Σωσθενην, βἐπυνθάνετο πῶς ἔχει τα κατὰ την κόρην εἰς πειθὼ 2 προς αυτόν. υ δὲ τον μὲν ὁντα λόγον οὐ λέγει, σοφίζεται δέ τι μάλα πιθανῶς. Πυρνεῖται μὲν γὰρ εἶπεν, 'ου μην ηγουμαι την αρνησιν αυτης ουτως ἔχειν απλῶς, ἀλλ' ὐπονοεῖν μοι δοκεῖ σε χρησάμενον Ιοῖ ἄπαξ ἀφήσειν, καὶ ὀκνεῖ την ἴβριν. 'Aλλα τούτου γε ενεκεν' εἶπεν ὁ Θωσανδρος 'θαρρείτω ' τὀ γὰρ

ἐμὰν ουτως ἔχει προς αυτην, ώς αθάνατον εἶναι. ' μόνον φοβοῶμαι και ἐπείγομαι μαθεῖν περι της κόρης, εἰ τῶ ὁντι γυνη τυγχάνει τοs νεανίσκου γενO- 15μένη, ώς η Μελίτη μοι διηγησατο

4 nsτα διαλεγομενοι παρησαν ἐπὶ τὸ της Λευκίππης δωμάτιον. Ἐπει δὲ πλησιον ἐγένοντο των θυρῶν,

ἀκουουσιν αυτης ποτνιωμένης. Εστησαν ουν ἀψοφητὶ κατόπιν των θυρῶν. 2016 Ποῖμοι Κλειτοφῶν τosτο γὰρ ἔλεγε πολλάκις Πουκ οἶδας πos γέγονα καὶ ποs καθεῖργμαι ' ουδὲ γὰρ ἐγὼ τίς σὲ κατέχει τύχη, αλλὰ την αυτην ἄγνοιαν 2 δυστυχοsμεν. υρα μη σε κατέλαβε Θέρσανδρος ἐπὶ της οἰκίας; ἄρα μη καὶ σύ τι πέπονθας υβριστικόν; ab Πολλάκις ηθέλησα πυθέσθαι παρὰ τοs Σωσθένους, ἀλλ' οὐκ εἶχον ὀπως πύθωμαι. Εἰ μὲν ώς περὶ ἀνδρὸς ἐμαυτῆς, ἐφοβούμην μη τι σοι κινησω κακόν, παροξύνασα Θέρσανδρον ἐπὶ σε ' εἰ-ώς περὶ ξένου

3 τινος, υπόνοια και τοὐτο ην. Π γὰρ μέλει γυναικὶ ad περὶ των Ουχ εαυτης; Ποσάκις ἐμαυτην ἐβιασαμην, ἀλλ' ουκ ἔπειθον την γλωσσαν εἰπεῖν, αλλὰ ταῶτα

229쪽

168 AMAAΕΩΣ ΟΤΙΟΥ μόνον ἔλεγον ' ἄνερ Κλειτοφῶν, Λευκίππης μόνης ἄνερ, ανερJ πιστὲ και βέβαιε, δν ουδὲ συγκαθευδουσα πέπεικεν ἄλλη γυνη, κὰν η ἄστοργος ἐγω πεπίστευκα, μετὰ τοσοsτον ἰδοsσά σε χρόνον ἐν Φο τοῖς ἀγροῖς ου κατεφίλησα. μν ουν ἰν Θέρσανδρος ἔλθη πυνθανόμενος, τί προς αυτὸν εἴπω; υρα ἀποκαλυψασα του δράματος την υπόκρισιν διηγησομαι την ἀλήθειαν; μ με νομίσης ἀνδράποδον εἰναι, Θέρσανδρε. Στρατηγου θυγάτηρ εἰμι Βυζαντίων, 510 πρώτου Tυρίων γυνη ' ουκ εἰμὶ Θετταλη ' ου καλοs- μαι Λάκαινα ' υβρις αυτη εστὶ πειρατικη ' λεληστευμαι καὶ τουνομα. υνήρ μοι Κλειτοφῶν, πατρὶς Βυ- βζάντιον, Σώστρατος πατηρ, μητηρ Πάνθεια. Ἀλλ' ουδε πιστευσεις ἐμοὶ λεγουσy. Φοβοῶμαι δὲ καὶ εὰν β πιστευσῖς περὶ Κλειτοφῶντος, μη τὸ ἄκαιρόν μου της ἐλευθερίας τον φίλτατον ἀπολέση. Φέρε πάλιν ἐνδυσωμαί μου τὸ δρῆμα ' φέρε πάλιν περίθωμαι. την Λάκαιναν Ἀῶτα ἀκουσας ο Θέρσανδρος μικρον ἀναχωρν lyad σας λέγει προς τον Σωσθένην Πηκουσας ἀπίστων ρημάτων γεμόντων ἔρωτος, οσα εἶπεν, ὁσα ἀδυρατο, οἷα ἐαυτην κατεμέμψατο; ὁ μοιχός μου κρατεῖ πανταχοs' δοκῶ, ὁ ληστης καὶ φαρμακευς ἐστι. Μελίτη φιλει, Λευκίππη φιλει. 'υφελον, ὼ Zεs, γενέσθαι 225 Κλειτοφῶν 'Aλλ' ου μαλακιστέον ο Σωσθένης

ἔφη ' δέσποτα, προς τὸ ἔργον, ἀλλ' ἐπὶ την κόρην

ἰτέον αυτην. Kαι γὰρ ἀν νυν ἐρα του καταράτου δτούτου μοιχοs, μέχρι μεν αυτὸν οἶδε μόνον και ου κεκοινώνηκεν ἐτέρω, πάσχει την ψυχην υπ' αυτοs'

ad ἰν δ' ἄπαξ εἰς ταυτὸν ἔλθης πολλω δὲ j διαφέρεις

ἐκεινου εἰς ευμορφίαν , ἐπιλήσεται τέλεον αυτοs.

Παλαιὸν γὰρ ἔρωτα μαραίνει νέος ἔρως ' γυνη δὲ και ε

230쪽

ς μάλιστα το παρον φιλεῖ, του δ' ἀπόντος, καινὸν Ουχ ευρε, μνημονευει ' προσλαβοῶσα δε ετερον, τον

πρότερον της ψυχῆς ἀπήλειψε 5 Tαὐτα ἀκούσας ὁ Θέρσανδρος ἡγέρθη ' λόγος γὰρ

ἐλπίδος εἰς το τυχειν ἔρωτος ἐς πειθὼ ράδιος ' τογὰρ ἐπιθυμουν σύμμαχον ο θέλει λαβὸν εγείρει τηνελπίδα.

18 Aιαλιπὼν ουν ολίγον εφ' οἷς προς έαυτὴν ἐλα- λησεν ἡ Λευκίππη, ώς αν μη δοκοίη τι κατακουσαιτων υπ' αυτῆς εἰρημένων, εἰσέρχεται σχηματίσας έαυτὸν εἰς το ἐπαγωγότερον προς θέαν, ώς ωετο. πει δὲ εἰδε την Λευκίππην, ἀνεφλέγη την ψυχήν,2 καὶ ἔδοξεν αυτω τότε καλλίων γεγονέναι. Θρέψας γαρ ὁλης τῆς νυκτὸς το πυρ, ὁσον χρόνον ἀπελείφθη τῆς κύρης, ἀνεζωπυρησεν ἐξαίφνης υλην λαβὼν εἰς την φλόγα την θέαν, καὶ μικρου μὲν προσπεσων περιεχυθη τῆ κόρη. Καρτερήσας δ' ουν καὶ παρακαθίσας διελέγετο αλλοτε ἄλλα ρήματα συνάπτων Ουκ3 ἔχοντα νουν. Tοιουτοι γαρ οἱ ἐρῶντες, ὀταν προς τὰς ἐρωμένας ζητήσωσι λαλεῖν. Ου γὰρ ἐπιστήσαντες τον λογισμὸν τοῖς λόγοις, ἀλλα την ψυχὴν εἰς τοἐρώμενον ἔχοντες τῆ γλώττη μόνον χωρὶς ηνιόχου 4 του λογισμοs λαλοsσιν. 'Aμα ουν συνδιαλεγόμενος και ἐπιθεὶς την χεῖρα τω τραχήλω περιέβαλεν, ώς μέλλων φιλήσειν ' ἡ δε προῖδουσα τῆς χειρὸς τηνο οδὸν νευει κάτω καὶ εἰς τον κόλπον κατεδυετο. υ δὲ ουδὲν ἡττον περιβαλὼν ἀνέλκειν τὸ πρόσωπον ἐβιάζετο ' ἡ δὲ ἀνεκατεδυετο καὶ ἀπεκρουετο τὰ φιλήματα. 'sὸς χρόνος ἐγίνετο τῆ τῆς χειρὸς πάλy, φιλονεικία λαμβάνει τον Θέρσανδρον ἐρωτική, καὶ την μεν λαιὰν υποβαλὼν τω προσώπω κάτω, τῆ δε δεξιὰ τῆς κόμης λαβόμενος τῆ μὲν εἱλκεν εἰς τοὐπίσω, τῆ