장음표시 사용
91쪽
υπάρχειν θυγατέρα, Κελτινην ὀνομα. Tαυτην δε ἐρασθεῖσαν του φακλέους κατακρυψαι τὰς βους, μηθέλειν τε ἀποδουναι, εἰ μη πρότερον αυτῆ μιχθῆναι τον δε υρακλέα τὸ μεν τι καὶ τὰς βοῶς ἐπειγόμενον ἀνασώσασθαι, πολυ μἀλλον μέντοι τὸ κάλλος εκπλαγέντα τῆς κόρης συγγενέσθαι αυτῆ, καὶ αυτοῖς χρόνου περιήκοντος γενέσθαι παιδα Κελτόν, ἀφ' ουδη Κελτοὶ προσηγορευθησαν. Λέγεται δε και Λιμοίτην αρμόσασθαι μεν Tροι-3I ' ζῆνος τἀδελφου θυγατέρα Mῶπιν' αἰσθανόμε - De νον-συνουσαν αυτὴν διὰ σφοδρὸν ἔρωτα τἀδελφω, δηλῶσαι τω Tροιζῆνι ' την δε διὰ fτὸJ δεος καὶ αἰσχυ- νην ἀναρτῆσαι αυτήν, πολλὰ πρότερον λυγρὰ καταρασαμένην τω αἰτίω τῆς συμφορῆς. Ἐνθα δη τὸν 2Λιμοιτην μετ ου πολυν χρόνον ἐπιτυχεῖν γυναικὶ μάλα καλῆ την ὀψιν υπὸ των κυμάτων εκβεβλημένΠκαὶ αυτῆς εἰς ἐπιθυμιαν ἐλθόντα συνεῖναι ' ως δε
ῆδη ἐνεδίδου τὸ σῶμα διὰ μῆκος χρόνου, χῶσαι αυτῆ
μέγαν τάφον, και ουτως μη ἀνιέμενον τοὐ πάθους ἐπικατασφάξαι αυτόν. Παρὰ δὲ δάοσι μειρακίσκος τις των πάνυ δοκί-32 h μων 'Aνθιππης ἡράσθη. Tαυτην υπελθών πάσρ D' A pppμηχανῆ πειθει αυτω συμμιγῆναι ' ἡ δε ἄρα και αυτὴουκ ἐκτος ἰν του πρὸς τὸν παιδα πόθου ' και ἐκ τουδε λανθάνοντες τους αυτῶν γονεις ἐξεπίμπλασαν την ἐπιθυμίαν. Ἐορτῆς δέ ποτε τοῖς Moσι δημοτε - 2λους ἀγομένης καὶ πάντων ευωχουμένων, ἀποσκε δασθέντες εἴς τινα δρυμὸν κατειλήθησαν. Ἐτυχε
δε ἄρα ὁ του βασιλέως υιος Κιχυρος πάρδαλιν διώ-
92쪽
σιν ἐπ αυτὴν τον ἄκοντα. Καὶ τῆς μεν αμαρτάνει,3 τυγχάνει τῆς παιδός' ὐπολαβὼν δε το θηρίον κα ταβεβληκέναι εγγυτερω τον ιππον προσελαύνει ' καὶ καταμαθὼν το μειράκιον ἐπὶ του τραύματος τῆς παι - δὸς εχον τὼ χεῖρε εκτός τε φρενων ἐγένετο καὶ περιδινηθεὶς ἀπολισθάνει τοs Ἀπου εἰς χωρίον ἀπόκρη- μνον καὶ πετρῶδες. Ἐνθα δὴ ὁ μεν ἐτεθνήκει, οἱ δὲ
Xάονες, τιμῶντες τον βασιλέα, κατὰ τον αυτὸν τόπον τείχη περιεβάλοντο καὶ την πόλιν ἐκάλεσχν5 Κίχυρον. Φασὶ δε τινες τον δρυμὸν ἐκεῖνον εἰναι τῆς Ἐχίονος θυγατρὸς φειρου, ἐν μεταναστῆσαν εκ Βοιωτίας βαδίζειν μεθ' Αρμονίας καὶ Κάδμου, φερομένην τα Πενθέως λείψανα, ἀποθανοῶσαν δε περὶ τον δρυμὸν τόνδε ταφῆναι ' διὸ καὶ την γῆν Hπειρον απὸ ταυτης ὀνομασθῆναι. 33 Aιαφόρως δε τοῖς πολλοῖς ἱστορεῖται καὶ τα Νιό- De Assaone βῆς. Ου γὰρ Tαντάλου φασὶν αυτὴν γενέσθαι, ἀλλ' 'Aσσάονος μεν θυγατέρα, Φιλόττου δε γυναῖκα ' εἰς ἔριν δε ἀφικομένην Λητοῖ περὶ καλλιτεκνίας υποσχεῖν τίσιν τοιάνδε ' τον μεν Φίλοττον ἐν κυνηγια
διαφθαρῆναι, τον δε υσσάονα τῆς θυγατρὸς πόθω2 εχόμενον αυτὴν αυτω γήμασθαι ' μὴ ἐνδιδούσης δε τῆς Νιόβης, τοὐς παῖδας αυτῆς εις ευωχίαν καλέσαν τα καταπρῆσαι. Και την μὲν διὰ ταύτην τὴν συμφορὰν απὰ πέτρας ἡψηλοτάτης αυτὴν ρῖψαι, ἔννοιαν δελαβόντα των σφετέρων αμαρτημάτων διαχρήσασθαι
34fh Ἐκ δὴ Οἰνώνης καὶ 'Aλεξάνδρου παῖς. ἐγένετο
a ιστορει Σάνθος Λυδιακοῖς καὶ μάνθης β' καὶ Σιμίας ὁ 'Pόδιος b ιστορεύEλλάνικος Τρωικῶν καὶ Κεφαλων ὁ Γεργίθιος
93쪽
Κόρυθος. Oυτος ἐπίκουρος ἀφικόμενος εἰς Ἱλιον Do corriho Ελένης ηράσθη, καὶ αυτον ἐκείνη μάλα φιλοφρόνως υπεδέχετο ' ην δε την ἰδέαν κράτιστος ' φωράσας αυτον ὁ πατηρ ἀνεῖλεν. Νίκανδρος μέντοι τον Κό- 25 ρυθον ουκ Οἰνώνης, ἀλλα 'Eλένης καὶ 'Aλεξάνδρου φησὶν γενέσθαι, λέγων ἐν τουτοις 'ηρία τ εἰν Ῥίδαο κατοιχομένου Κορυθοιο, δντε καὶ ἀρπακτοῖσιν υποδμηθεῖσ' υμεναίοις Τυνδαρίς, αἴν ἀχέουσα, κακὸν γόνον ηρατο βούτεω.1ο Ἐν δὲ Κρητη ἡράσθη Λυκαστος της Κυδωνος 35 ' θυγατρὸς λιμένης, ην ὁ πατηρ υπτέρω καθ- I s Eulimeneωμολόγητο πρωτευοντι τότε μητῶν ' ταύτη κρυφα συνὼν ἐλελήθει. τὸς δὲ των μητικῶν τινες πόλεων ἐπισυνέστησαν Κυδωνι καὶ πολὐ περιῆσαν, πέμπει
15 τοὐς πευσομένους εἰς θεου, ο τι αν ποιων κρατήσειεν των πολεμίων. Kαὶ αυτω θεσπίζεται τοῖς ἐγ- 2
χωρίοις ηρωσι σφαγιάσαι παρθένον. 'Aκουσας δε του χρηστηρίου Κυδων διεκληρου τὰς παρθένους πάσας, καὶ κατὰ δαίμονα η θυγάτηρ λαγχάνει. Λυ- 32ο καστος δε δείσας περὶ αυτης μηνύει την φθορὰν καὶ ἐκ πολλου χρόνου συνείη αὐτη ' ό-πολῶς ὁμιλος πολὐ μὰλλον ἐδικαίου αυτην τεθνάναι. Ἐπειδη 4 ἐσφαγιάσθη, ο Κυδων τον ἱερέα κελευει αυτης διατεμεῖν το ἐπομφάλιον, καὶ ουτως ευρέθη ἔγκυος. αο υπτερος δὲ δόξας υπὸ Λυκάστου δεινὰ πεπονθέναι λοχησας αὐτὸν ἀνεῖλε καὶ διὰ ταυτην την αἰτίαν ἔφυγε προς Σάνθον εἰς Tέρμερα. Λέγεται δὲ και Ῥῆσον, πρὶν ἐς Ποίαν ἐπίκου- 36 hinooν ἐλθεῖν, ἐπι πολλην γην ἰέναι προσαγόμενόν ''id ζ'
a ἴστορεῖ Ἀσκληπιάδης ὁ Μυρλεανὸς Βιθυνιακῶν α
94쪽
τε καὶ δασμὸν ἐπιτιθέντα. Ἐνθα δη καὶ εἰς Κίον ἀφικέσθαι κατὰ κλεος γυναικὸς καλης' υργανθώνη2 αυτy ὁνομα. Aυτη την μεν κατ οἶκον δίαιταν καὶ μονην ἀπεστυγει, ἀθροισαμένη δε κυνας πολλους ἐθήρευεν ου μάλα τινὰ προσιεμένη. Ἐλθὼν ουν ό s'σος εἰς τόνδε τον χῶρον βία μεν αυτην Ουκ ηγεν, ἔφη δε θέλειν αυτη συγκυνηγεῖν' και αυτὸς γὰρομοίως ἐκείνy την προς ἀνθρώπους ομιλίαν ἐχθαίρειν ' η δὲ ταυτα λέξαντος ἐκείνου κατηνεσε πειθO-3 μενη αυτὸν ἀληθῆ λέγειν. μόνου πολλου δια - 10 γενομένου εἰς πολυν ἔρωτα παραγίνεται του Ῥησου 'καὶ το μεν πρῶτον ησυχάζει αἰδοῖ κατεχομενη ' ἐπει- δη δε σφοδρότερον ἐγίνετο το πάθος, ἀπετόλμησεν εἰς λόγους ἐλθεῖν αυτῶ, καὶ ουτως μελων αυτην 4 ἐκεῖνος ηγάγετο γυναῖκα. Yστερον δε, πολεμου γε- 15 νομενου τοῖς Πωσι, με εσαν αυτὸν οἱ βασιλεῖς ἐπίκουρον ' η δε υργανθώνη, εἴτε καὶ δι ἔρωτα,ος πολὐς υπην αυτη, εἴτε καὶ ἄλλως καταμαντευο-ο μενη το μελλον, βαδίζειν αυτὸν Ουκ εῖα. Ῥῆσος μάλα κακιζόμενος ἐπὶ τῶ μονη ουκ ηνέσχετο, ἀλλα 2οηλθεν εἰς Tροίαν καὶ μαχόμενος ἐπὶ ποταμῶ τῶ νυν ἀπ' ἐκείνου ' σω καλουμενω, πληγεὶς υπὸ Λιομη - 6 δους ἀποθνήσκει. υ δε - ησθετο τεθνηκότος αυ- του , αυτις ἀπεχώρησεν εις τον τόπον, ἔνθα ἐμίγη πρῶτον αυτῶ, καὶ περὶ αυτὸν ἀλωμένη θαμὰ ἐβόα etsτουνομα του ' σου ' τέλος δὲ σῖγα τῶ ποταμῶ προσ-
ημένη διὰ λύπην ἐξ ανθρώπων ἀπηλλάγη ς Π
Παρθενίου Νικαέως . Uinc' περὶ ἐρωτικῶν παθημάτωνti τελος
98쪽
Σιδὼν ἐπι θαλάττη πόλις, υσσυριων η θάλασσα, μη ηρ Φοινικων η πόλις, Θηβαίων ο δημος πατηρ ' δίδυμος λιμην ἐν κόλπω πλατυς, ηρεμα κλείων τὸ πελαγος. 'm γὰρ ὁ κόλπος κατὰ πλευρὰν ἐπὶ δεξιὰ κοιλαίνεται, στόμα δεύτερον ὀρώρυκται, καὶ τὸ ἴδωρ εαυθις εἰσρεῖ, και γίνεται τοs λιμένος ἄλλος λιμην,ώς χειμάζειν μεν ταύτη τὰς ὁλκάδας εν γαληνη, θερί- 2 ζειν δὲ τos λιμένος ἐς τὸ προκόλπιον. Ἐνταὐθαηκων ἐκ πολλοs χειμῶνος σῶστρα ἔθυον ἐμαυτοs τητων Φοινίκων θεα ' 'Aστάρτην αυτην οἱ Σιδώνιοι i. καλοsσι. Περιων οὐν καὶ την ἄλλην πόλιν καὶ περισκοπῶν τὰ ἀναθηματα, ὁρῶ γραφην ἀνακειμένην γης ἄμα καὶ θαλάττης. ρώπης η γρατη, Φοι 3 νίκων η θάλασσα, Σιδῶνος η γη. Ἐν τy γη λειμὼν καὶ χορὸς παρθένων ' ἐν τη θαλάττη ταῶρος ἐνηχετο, i. καὶ τοῖς νώτοις καλη παρθένος ἐπεκάθητο, ἐπὶ Κρη- την τῶ ταύρω πλέουσα. Ἐκόμα πολλοῖς ἄνθεσιν ὁ λειμών, δένδρων αὐτοῖς ἀνεμέμικτο φάλαγξ καὶ φυ- τῶν ' συνεχη τὰ δένδρα, συνηρεφη τὰ πέταλα ' συνηπτον οἱ πτόρθοι τὰ φύλλα, καὶ ἐγίνετο τοῖς ἄνθεσιν 20 ε ὁροφος η τῶν φύλλων συμπλοκη. 'Eγραφεν ὁ τεχνίτης υπὸ τὰ πέταλα καὶ την σκιάν, καὶ ὁ ηλιος ηρέμα
τοs λειμῶνοςJ κάτω fσποράδηνJ διέρρει, ὁσον τὸ συνηρεφὲς της τῶν φύλλων κόμης ἀνέωξεν ὁ γραφεύς.
99쪽
πιλον ἐτείχιζε τον λειμῶνα περιβολή, εἴσω δε του των 5ορόφων στεφανώματος ὁ λειμὼν ἐκάθητο ' αἱ δε πρασιαὶ τῶν ἀνθέων υπὸ τα πεταλα των φυτῶν στοιχηδὸν ἐπεφυκεσαν , νάρκισσος καὶ ρόδα καὶ μυρριναι
ι ἴδωρ δὲ κατὰ μεσον ἔρρει του λειμῶνος, τὸ μὲν ἀναβλυζον κάτωθεν απὸ της γης, τὸ δὲ τοῖς ἄνθεσι καιτοῖς φυτοῖς περιχεόμενον. υχετηγός τις ἐγέγραπτο δί- 6κελλαν κατέχων και περι μίαν αμάραν κεκυφὼς καὶ ἀνοίγων την οδὸν τῶ ρευματι. 'μ δε τῶ του λει id μῶνος τελει προς ταῖς επὶ θάλατταν της γης ἐκβολαῖς τὰς παρθένους ἔταξεν ὁ τεχνίτης. Tο σχῆμα ταῖς 7 παρθενοις καὶ χαρὰς καὶ φόβου ' στέφανοι περὶ τοῖς μετώποις δεδεμένοι ' κόμαι κατὰ τῶν ώμων λελυμέναι ' το σκέλος παν γεγυμνωμέναι, τὸ μεν ἄνω του 15 χιτῶνος, τὸ κάτω του πεδίλου , τὸ γὰρ ζῶμα μέχρι γόνατος ἀνεῖλκε τον χιτῶνα ' τὸ πρόσωπον ἀχραί, σεσηρυῖαι τὰς παρειάς, τους ὀφθαλμους ἀνοίξασαι προς την θάλατταν, μικρὸν υποκεχηνυῖαι τὸ
στόμα, ῶσπερ ἀφήσειν υπὸ φόβου μέλλουσαι καὶ ad βοήν ' τὰς χεῖρας ως ἐπὶ τον βουν ἄρεγον. Ἐπέβαι- 8νον ἄκρας τῆς θαλάττης, ἶσον μικρὸν υπεράνω τῶν ταρσῶν υπερέχειν τὸ κsμα' ἐωκεσαν δε βουλεσθαι μὲν ως ἐπὶ τον ταsρον δραμεῖν, φοβεῖσθαι δὲ τῆ θαλάττη προσελθεῖν. Tῆς δὲ θαλάττης ἡ χρόα δι- dis πλῆ ' τὸ μὲν γὰρ προς την γῆν υπέρυθρον, κυάνεον τὸ προς τὸ πέλαγος. 'Aφρὸς δὲ ἐπεποίητο καὶ πέ- 9τραι καὶ κύματα ' αἱ πέτραι τῆς γῆς υπερβεβλημέναι, ὁ ἀφρὸς περιλευκαίνων τὰς πέτρας, τὸ κsμα κορυφου - μενον και περὶ τὰς πέτρας λυόμενον εἰς τοὐς ἀφρους.
li Post λειμῶνος codices addunt: της γραφης
100쪽
τος ἔνθα καμπτόμενον του βοος κυρτοίται το σκέ-
Io λος. Η παρθένος μέσοις ἐπεκάθητο τοῖς νώτοις τοὐβοος, ου περιβάδην, αλλὰ κατὰ πλευράν, ἐπὶ δεξιὰ συμβῶσα τὼ πόδε, τη λαιὰ τοs κέρως εχομένη, ἄσπερ εηνίοχος χαλινοs ' καὶ γὰρ ὁ βοsς ἐπέστραπτο ταυτημῆλλον προς το της χειρὸς ἔλκον ηνιοχουμενος. M τῶν ἀμφὶ τὰ στέρνα της παρθένου μεχρις αἰδοsς' τουντεsθεν ἐπεκάλυπτε χλαῖνα τὰ κάτω τos σώματος ' λευκὸς ὁ χιτών, η χλαῖνα πορφυρῆ, τὸ-σῶμα istat διὰ της ἐσθῆτος ὐπεφαίνετο. Βαθῶς ὀμφαλός, γα-στηρ τεταμενη, λαπάρα στενη ' το στενὸν εἰς ἰξυνκαταβαῖνον ηυρυνετο. Μαγὶ των στέρνων ηρεμα προκυπτοντες ' η συνάγουσα ζώνη τον χιτῶνα καὶ τους μαζους ἔκλειε, καὶ ἐγίνετο τοὐ σώματος κάτο - 1512 πτρον ὁ χιτών. Αἱ χεῖρες ἄμφω διετέταντο, η μὲν ἐπὶ κερας, η δὲ - ουράν' ηρτητο δε ἀμφοῖν εκατέρωθεν υπὲρ την κεφαλην καλυπτρα κύκλω των νώτων ἐμπεπετασμένη. V δε κόλπος τοὐ πέπλου πάντοθεν ἐτέτατο κυρτούμενος ' και ην Ουτος ἄνεμος τοs etsi
ζωγράφου. υ δὲ ἐπεκάθητο τω ταύρω δίκην πλεού-l3 σης νεώς, ῶσπερ ἱστίω τω πέπλω χρωμένη. Περὶ δετον βοῶν ἀρχοῶντο δελφῖνες, ἔπαιζον Ἐρωτες ' εἶπες αν αυτῶν γεγράφθαι καὶ τὰ κινηματα. Ἐρως εἷλκετον βοῶν Ἐρως, μικρὸν παιδίον, ηπλώκει τὸ πτε- etsρύν, ηρτητο την φαρέτραν, ἐκράτει τὸ πῶρ' ἐπέστραπτο δὲ ώς ἐπὶ τον Λία καὶ υπεμειδία, ἄσπερ αυτοs καταγελῶν ὁτι δι' αυτὸν γέγονε βοsς. 2 Ἐγὼ δε καὶ τἀλλα μὲν ἐπηνουν ρης γραφης, ἄτεδὲ ῶν ἐρωτικὸς περιεργότερον ἔβλεπον τον ἄγοντα ad . τον βοῶν Ερωτα καὶ 'οἷον' εἶπον ' ἄρχει βρέφος ου- ρανοῶ καὶ γης καὶ θαλάττης ' Tαυτά μου λέγοντος