GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

121쪽

ἄγουσιν ἐκείνην την ημεραν ἐκείνω τω θεῶ.6 Φιλοτιμουμενος ουν ὁ πατηρ τά τ' ἄλλα παρα- 3σκευάσας ἐς το δειπνον ἔτυχε πολυτελέστατα καὶ κρατῆρα παρέθηκε τον ἱερὸν τοs θεοs, μετὰ τον Γλαύκου τοs Xίου δεύτερον. Ῥάλου μεν το παν ἔργον 2ὀρωρυγμένης ' κύκλω δε αυτὸν ἄμπελοι περιέστεφον 10 απ' αυτοs του κρατῆρος πεφυτευμέναι' οἱ δὲ βότρυες πάντη περικρεμάμενοι ' ὁμφαξ μεν αυτῶν ἔκαστος

ὁσον ὴν κενὸς ὁ κρατήρ' ἐὰν δὲ ἐγχέης οἶνον, κατὰ μικρὸν ὁ βότρυς υποπερκάζεται καὶ σταφυλὴν την

ἔμφακα ποιεῖ ' Αιόνυσός τε ἐντετύπωται των βο- ab τρύων, ἴνα την ἄμπελον γεωργῆ.

Tos δὲ πότου προῖόντος ξδη καὶ ἀναισχύντως ἐς 3αυτὴν εώρων. Ἐρως δὲ καὶ Λιόνυσος, δύο βίαιοι

θεοί, ψυχὴν κατασχόντες, ἐκμαίνουσιν εἰς αναισχυντίαν, ὁ μεν κάων αυτὴν τω συνήθει πυρί, ὁ τον 20 οἶνον υπέκκαυμα φέρων ' οἰνος γὰρ ἔρωτος τροφή.

Ηδη δε καὶ αυτὴ περιεργότερον εἰς ἐμὲ βλέπειν ἐθρασύνετο. Καὶ ταῶτα μὲν ἡμῖν ἡμερων ἐπράττετο

δέκα ' καὶ πλέον των ὀμμάτων ἐκερδαίνομεν ἡ λολμῶμεν οὐδέν. 24 Κοινοῶμαι δὴ τω Σατύρω το παν καὶ συμπράτ- 4τειν ἡξίουν ' ὁ δε ἔλεγε καὶ αυτὸς μὲν ἐγνωκέναι, πρὶν παρ' ἐμοὐ μαθεω, ὀκνεῖν-ἐλέγχειν βουλόμενον λαθεῖν. Ο γὰρ μετὰ κλοπῆς ἐρῶν αν ἐλεγχθῆ πρός τινος, ώς ονειδίζοντα τον ἐλέγξαντα μισεῖ. V Ηδη 2 ad δὲ ' ἔφη 'καὶ το αυτόματον ημῶν προυνόησεν. N

122쪽

B61 γὰρ τον θάλαμον αυτῆς πεπιστευμένη Κλειω κεκοινώνηκέ μοι καὶ ἔχει πρός με ώς ἐραστήν. Tαυτην παρασκευάσω κατὰ μικρὸν πρὸς ημῆς ουτως ἔχειν,3 ώς καὶ συναίρεσθαι προς το ἔργον. Αεῖ δε σε τὴν κύρην μὴ μέχρι των ὀμμάτων fμόνονJ πειρῆν, ἀλλα ι καὶ ὐῆμα δριμυτερον εἰπεῖν. πτε δὲ προσαγε τὴν Α δευτέραν μηχανήν. Θίγε χειρός, θλῖψον δάκτυλον,

θλίβων στέναξον. 'Hν-ταυτά σου ποιοίντος καρτερῆ καὶ προσίηται, σον ἔργον ἐδη δέσποινάν τε καλεῖν και φιλῆσαι τράχηλον ' 'Πιθανῶς μεν' ἔφην 16 ωὴ τὴν 'Aθηνῶν, ἐς το ἔργον παιδοτριβεῖς ' δέδοικαδε μὴ ἄτολμος καὶ δειλὸς ἔρωτος ἀθλητὴς γένωμαι

5 χρως, ω γενναιε' ἔφη δειλίας ουκ ανέχεται. Ορῆς αυτου το σχῆμα ως εστι στρατιωτικόν; τόξα και φαρέτρα και βέλη καὶ πυρ, ανδρεῖα πάντα καὶ τόλμης 15 γέμοντα. TOιουτον ουν ἐν σεαυτω θεὸν ἔχων δειλὸς

6 εἶ καὶ φοβῆ; υρα μὴ καταψευσy του θεου. 'Αρχὴν δέ σοι ἐγὼ παρέξω. Tὴν Κλειω γὰρ ἀπάξω μάλισταδταν ἐπιτήδειον ἴδω καιρὸν του σε τῆ παρθένω δυνα- σθαι συνεῖναι μόνη ' ad 5 δευτα εἰπὼν ἐχώρησεν ἔξω των θυρῶν ' ἐγὼ δὲ κατ ἐμαυτὸν γενόμενος και υπὸ του Σατυρου παροξυνθεις, ησκουν ἐμαυτὸν εἰς ευτολμίαν προς τὴν παρθένον. V Μέχρι τίνος, ἄνανδρε, σιγῆς; τι δὲ δειλὸς εἶ στρατιώτης ανδρείου θεου; τὴν κόρην προσελ- 252 θεῖν σοὶ περιμένεις ' ειτα προσετίθην ' τί γάρ, ῶκακόδαιμον, ου σωφρονεῖς; τί δὲ Ουκ ἐρας ἄν σεδεῖ; παρθένον ἔνδον ἔχεις ἄλλην καλήν ' ταυτης ἔρα, ταυτην βλέπε, ταυτην ἔξεστί σοι γαμεῖν. Ἐδόκουν πεπεῖσθαι ' κάτωθεν δε ωσπερ ἐκ τῆς καρδίας ὁ ἔρως so

20 post δυνασθαι : καθ' αυτόν

123쪽

62AXΙΛΛΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ ἀντεφθέγγετο ' ναί, τολμηρέ, κατ ἐμου στρατευΠκαι ἀντιπαρατάττη; ῖπταμαι καὶ τοξευω καὶ φλέγω 'πῶς δυνήση με φυγεῖν; υν ψυλάξη μου το τόξον,

ουκ ἔχεις φυλάξασθαι το πυρ' αν δὲ κατασβέσης 5 σωφροσύνI την φλόγα, αυτω σε καταλήψομαι τω πτερῶ Tαυτα διαλεγόμενος ἔλαθον ἐπιστας ἀπροοράτως Gτη κόρη καὶ ἀχρίασα ἰδὼν ἐξαίφνης, ειτ' ἐφοινίχθην ' μόνη δ' ἡν καὶ ουδε η Κλειω συμπαρην' ὁμως δ'

10 ουν, λαν τεθορυβημένος ουκ ἔχων τί εἴπω Π χαῖρε

ἔφην' δέσποινα ' Η δὲ μειδιασασα γλυκυ καὶ εμφα- 2ωίσασα διὰ του γέλωτος ὁτι συνῆκε πῶς εἶπον τὸ ' χαῖρε δέσποιναί εἶπεν ' ἐγὼ ση; μη τουτ εἴπἴς' καὶ μην πέπρακέ μέ τις σοι θεῶν, ἄσπερ καὶ τον 15 Ηρακλέα τη Ομφάλη. ' Πν Ἐρμῆν λέγεις; τούτω 3την πρῆσιν ἐκέλευσεν ὁ Ζεύς' καὶ ἄμα ἐγέλασε. Ποίον Ἐρμῆν; τί ληρεῖς' εἶπον ' εἰδυῖα σαφῶς ὁ λέγω τ' Mς δὲ περιέπλεκον λόγους ἐκ λόγων, τὸ αυ- τόματόν μοι συνήργησεν. 20 Ἐτυχε τη προτεραία ταυτης ημέρα περὶ μεσημ- 7βρίαν ἡ παῖς ψάλλουσα κιθάρα, ἐπιπαρῆν δὲ αυτῆκαὶ ἡ Κλειω καὶ παρεκάθητο, διεβάδιζον δὲ ἐγώ καί τις ἐξαίφνης μέλιττά ποθεν ἐπιπτῆσα τῆς Κλειους ἐπάταξε την χεῖρα. Καὶ ἡ μὲν ἀνέκραγεν, ἡ δὲ παῖς et

25 ἀναθορουσα καὶ καταθεμένη την κιθάραν κατενόει

την πληγὴν καὶ ἄμα παρήνει λέγουσα μηδὲν ἄχθεσθαι ' παυσειν γὰρ αυτὴν τῆς ἀλγηδόνος δυο ἐπάσασαν ἐήματα ' διδαχθῆναι γὰρ αυτὰ υπό τινος Αἰγυπτίας εἰς πληγὰς σφηκῶν και μελιττῶν. καὶ ἄμα 3bu ἐπῆδε, καὶ ἔλεγεν ἡ Κλειὼ μετὰ μικρὸν ράων γεγονέναι. πτε Ουν κατὰ τύχην μέλιττά τις ἡ σφὴξ περιβομβησασα κύκλω μου τὸ πρόσωπον παρέπτη ' κἀγὼ

124쪽

B63 τὸ ἐνθυμιον λαμβάνω καὶ την χεῖρα ἐπιβαλὼν τοῖς

4 προσώποις προσεποιούμην πεπλῆχθαι καὶ ἀλγεῖν. Η δὲ παῖς προσελθοsσα εἷλκε την χεῖρα καὶ επυνθάνετο ποῶ ἐπατάχθην ' κἀγὼ ' κατὰ του χείλους' ἔφην ' ἀλλα τί ουκ ἐπάδεις, φιλτάτη Η δὲ προσῆλθέ τε οκαι ἀνέθηκεν, ἐπάσουσα, το στόμα, και τι ἐψι-5-ἐπιπολῆς ψαύουσά μου των χειλεων. Κἀγὼ

κατεφίλουν σιωπῆ, κλεπτων των φιλημάτων τον

ψόφον, η δε ἀνοίγουσα καὶ κλείουσα των χειλεων την συμβολήν, τω τῆς ἐπωδῆς ψιθυρίσματι φιληματα 30 ἐποίει την ἐπωδήν. Κἀγὼ τότε δη περιβαλὼν φανερῶς κατεφίλουν, ἡ δὲ διασχοsσα 'τί ποιεῖς ' ἔφη. και σὐ κατεπάδεις' ' Πν ἐπωδὸς εἶπον ' φιλῶ, ὁτι 6 μου την οδυνην ἰάσω. Ως δε συνῆκεν ο λεγω καὶ ἐμειδίασε, θαρρήσας εἶπον Ποῖμοι, φιλτάτη, πάλιν i5 τετρωμαι χαλεπώτερον ' ἐπὶ γὰρ την καρδίαν κατέρρευσε τὸ τραυμα καὶ ζητεῖ σου την ἐπωδήν. Η που καὶ σῶ μέλιτταν ἐπὶ του στόματος φέρεις ' καὶ γὰρ μέλιτος γέμεις, καὶ τιτρώσκει σου τα φιληματα. 7 'Aλλὰ δέομαι, κατέπασον αυθις καὶ μη ταχὐ την ἐπω- 20

δὴν παραδράμης, μη πάλιν ἀγριάνρ τὸ τραsμα' Καὶ

ἄμα λέγων την χεῖρα βιαιότερον περιέβαλλον καιἐφίλουν ἐλευθερώτερον ' η δε ηνείχετο, κωλύουσα δῆθεν. 8 Κἀν τούτω πόρρωθεν ἰδόντες προσιοsσαν την 2. θεράπαιναν διελύθημεν, εγὼ μὲν ἄκων καὶ λυπούμενος, η δ' ουκ οἶδ' ὁπως. Ῥάων ουν ἐγεγόνειν καὶ

μεστὸς ἐλπίδων, ησθόμην δὲ ἐπικαθημένου μοι τοs φιληματος ἄσπερ σώματος, καὶ ἐφύλαττον ἀκριβῶς ως θησαυρὸν τὸ φίλημα τηρῶν ηδονῆς, Γο πρῶ- 302 τόν ἐστιν ἐραστὴ γλυκύ.J Και γὰρ ἀπὸ τοs καλλίστου των τos σώματος οργάνων τίκτεται ' στόμα γὰρ

125쪽

στομάτων συμβολαὶ κιρνάμεναι καταπέμπουσι κατὰ των στέρνων την ηδονὴν και ἔλκουσι τὰς ψυχὰς προς τὰ φιληματα. Ουκ οἰδα δε ουτω πρότερον ἡσθεὶς ἐκ 35 της καρδίας ' καὶ τότε πρῶτον ἔμαθον ὁτι μηδὲν ἐρί- ζει προς ηδονην φιλήματι ἐρωτικῶ. . πειδὴ δε του δείπνου καιρὸς ην , πάλιν ομοίως sσυνεπίνομεν ' ωνοχόει ὁ Σάτυρος ημῖν καί τι ποιεῖ ἐρωτικόν. Λιαλλάσσει τὰ ἐκπώματα καὶ τοio μεν ἐμὸν τη κόρύ προστίθησι, το δε ἐκείνης ἐμοι και ἐγχέων ἀμφοτεροις καὶ ἐγκερασάμενος Αρεγεν. Ἐγὼ δὲ ἐπιτηρησας τὸ μέρος του εκπώματος, ἐνθα 2

τὸ χεῖλος η κόρη πίνουσα προσέθηκεν, εναρμοσάμενος ἔπινον, ἐπιστολιμαῖον τουτο φίλημα ποιων , καὶ 15 ἄμα κατεφίλουν τὸ ἔκπωμα. Dς εἶδεν η παρθένος, 3 συνῆκεν ὁτι του χείλους αυτης καταφιλῶ και την σκιάν. υλλ' ὁγε Σάτυρος συμφρονησας πάλιν τὰ

ἐκπώματα διήλλαξεν ἡμῖν. Tότε δη καὶ την κόρην εἶδον τὰ ἐμὰ μιμουμένην καὶ κατα ταὐτὰ πίνουσαν

ad και ἔχαιρον ΓῆδηJ πλεον. Καὶ τρίτον ἐγένετο τουτοκαι τέταρτον καὶ τὸ λοιπὸν της ημέρας ουτως ἀλληλοις προυπίνομεν τὰ φιληματα. Μετὰ δε τὸ δεῖπνον ὁ Σάτυρος μοι προσελθὼν 10 ἔφη ' νυν μὲν ἀνδρίζεσθαι καιρός. Η γὰρ μητηρ τῆς ad κόρης, ως οἰδας, μαλακίζεται καὶ καθ' αυτὴν ἀναπαυεται ' μόνη δε ἡ παῖς βαδιεῖται κατὰ τὰ εἰθισμένα τῆς Κλειους επομένης, πρὶν επὶ τον υπνον τραπῆναι. Ἐγὼ δέ σοι ταύτην ἀπάξω διαλεγόμενος ' Tαυτα 2 εἰπὼν τη Κλειοῖ μεν αυτός, εγὼ δὲ τῆ παιδὶ διαλα- ad χόντες ἐφηδρευομεν. Καὶ ουτως ἐγένετο. 'Aπεσπά

σθη καὶ ἡ Κλειω, ἡ παρθένος ἐν τῶ περιπάτω

126쪽

3 καταλέλειπτο. Ἐπιτηρήσας Ουν οτε τὸ πολῶ της αυ- γης ἐμαραίνετο, πρόσειμι θρασύτερος γενόμενος πρὸς αυτηνJ ἐκ της πρωτης προσβολῆς, ῶσπερ στρατιώτης ἐδη νενικηκὼς καὶ του πολεμου καταπεφρονηκως ' πολλὰ γὰρ ἐν τα τότε ὁπλίζοντά με θαρρεῖν, οοἶνος, ἔρως, ἐλπίς, ἐρημία ' καὶ οὐδεν εἰπών, ἀλί' ῶς απὰ συγκειμένου λόγου, ως εἶχον, περιχυθεὶς 4 την κόρην κατεφίλουν. Ως δὲ καὶ ἐπεχείρουν τι προυργου ποιεῖν, ψόφος τις ημῶν κατόπιν γίνεται 'καὶ ταραχθέντες ἀνεπηδήσαμεν. Καὶ ἡ μὲν επέκεινα 1οτρέπεται την ἐπὶ το δωμάτιον αυτῆς, ἐγὼ δὲ ἐπὶ θάτερα, σφόδρα ἀνιώμενος, ἔργον οὐτω καλὸν ἀπολέ- ο σας, και τον ψόφον λοιδορῶν. Ἐν τούτω δὲ ὁ Σάτυρος ὐπαντιάζει μοι φαιδρῶ τῶ προσωπω ' καθορῶν γάρ μοι ἐδόκει οσα ἐπράττομεν, υπό τινι των δεν

δρων λοχῶν μη τις ἡμῖν ἐπέλθη ' καὶ αυτὸς ὴν ὁ

ποιησας τον ψόφον, προσιόντα θεασάμενός τινα. 11 υλίγων δὲ ἡμερων διελθουσων, ὁ πατήρ μοι τοὐς γάμους συνεκρότει θῆττον ἡ διεγνώκει. Ἐνύπνια γὰρ αυτὸν διετάραττε πολλά. Ἐδοξεν ἄγειν 20ημῶν τοὐς γάμους, ἡδη δὲ ἄφαντος αυτοs τὰς δῶδας ἀποσβεσθῆναι τὸ πυρ ἡ και μῆλλον ἡπείγετο

2 συναγαγεῖν ημῆς. TOsτο-εἰς την υστεραίαν παρε -

σκευάζετο. 'Εώνητο δὲ τῆ κόρy τα προς τον γάμον περιδέραιον μεν λίθων ποικίλων, ἐσθῆτα δὲ τὸ πῆν ah μεν πορφυρῶν, ἔνθα δὲ ταῖς ἄλλαις ἐσθῆσιν ἡ χώρα τῆς πορφύρας, ἐκεῖ χρυσος ἐν. υριζον δὲ προς ἀλ-3 λήλους οἱ λίθοι. Ῥάκινθος μεν ρόδον ἐν ἐν λίθω 'μέθυστος δε ἐπορφύρετο τοὐ χρυσοί πλησίον ' ἐν μεσω δε τρεις ὴσαν λίθοι, την χρόαν ἐπάλληλοι ' δο

127쪽

AXΙΛΛΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ συγκείμενοι δε ησαν οἱ τρεῖς ' μέλαινα μεν η κρηπὶς του λίθου, το δε μέσον σῶμα λευκὸν τω μελανι συνε- φαίνετο, εξῆς δὲ τω λευκω το λοιπὸν ἐπυρρία κορυφούμενον ' ὁ λίθος δὲ τω χρυσω στεφανούμενος, ι ὀφθαλμὸν ἐμιμεῖτο χρυσοὐν. Tης δὲ ἐσθῆτος ου 4 πάρεργον εἶχεν η πορφυρα την βαφην, ἀλλ' οῖαν μυθολογosσι Τυριοι του ποιμένος ευρεῖν τον κύνα, Π

καὶ μέχρι τούτου βάπτουσιν 'Aφροδίτης τον πέπλον. 'm γὰρ χρόνος οτε της πορφύρας ὁ κόσμος ανθρώ- 10 ποις απόρρητος ην ' μικρος δὲ αυτην ἐκάλυπτε κόχλος ἐγκύκλω μυχω. υλιεὼς ἀγρεύει την ἄγραν ταύτην ' 5 καὶ ὁ μὲν ἰχθῶν προσεδόκησεν, ως δε ειδε του κόχλουτην τραχύτητα, ἐλοιδόρει την αγραν και ερριψεν ώς

θαλασσης σκύβαλον. Eυρίσκει κύων το ερμαιον 15 καὶ καταθραύει τοῖς οδουσι, καὶ τω στόματι του κυνὸς περιρρεῖ του ανθους το αιμα και βάπτει το α ατην γένυν καὶ υφαίνει τοῖς χείλεσι την πορφύραν.

Ο ποιμην ὁρα τα χείλη του κυνὸς ημαγμένα και 6τραῶμα νομίσας την βαφην πρόσεισι και ἀπέπλυνε 20 τη θαλάσσy, και το αιμα λαμπρότερον ἐπορφύρετο 'ώς δὲ καὶ ταῖς χερσιν ἔλγε, την πορφύραν ειχε καιη χείρ. Συνηκεν ουν τοs κόχλου την φύσιν ὁ ποι- 7μην, ὁτι φάρμακον ἔχει κάλλους πεφυτευμένον ' καὶ λαβὼν μαλλον ερίου καθῆκεν εἰς τον χηραμὸν αυτοsa5 τὸ ἔριον, ζητῶν τοs κόχλου τα μυστηρια ' το κατὰ την γένυν τοὐ κυνὸς ημάσσετο ' και τότε τον οἶκοντης πορφύρας εδιδάσκετο. Λαβὼν δη τινας λίθους 8 περιθραύει το τεῖχος τοs φαρμάκου καὶ το ἄδυτονανοίγει της πορφύρας, και θησαυρὸν ευρίσκει

ad βαφης- Ἐθυεν ουν τότε ὁ πατηρ l τα l προτέλεια των γά- 12μων. Dς δε ηκουσα, ἀπωλώλειν καὶ ἐζητουν μηχα-

128쪽

Σκοπουντος δε μου θόρυβος ἐξαίφνης γίνεται κατὰ 2 τον ἀνδρῶνα ' ἐγεγόνει δε τι τοιουτον. Ἐπειδὴ θυσάμενος ὁ πατηρ ἔτυχε καὶ τα θύματα ἐπέκειτο τοῖς βωμοῖς, αετος ἄνωθεν καταπτὰς αρπάζει το ιερεῖον ' 5σοβοώντων δὲ πλέον οὐδὲτ ην, ὁ γὰρ ὁρνις ωχετο φέρων την ἄγραν. Ἐδόκει τοίνυν ουκ αγαθὸν εἶναι. Και δη ἐπέσχον ἐκείνην την ημέραν τοὐς γάμους ' καλεσάμενος δὲ μάντεις ὁ πατηρ καὶ τερατοσκόπους 3 τον οἰωνὸν διηγεῖται. οἱ δε ἔφασαν δεῖν καλλιερῆ- id σαι Σενω Ad νυκτὸς μεσούσης ἐπι θάλασσαν ηκον- τας ' ὁ γὰρ ὁρνις ἔτυχεν ιπτάμενος ἐκεῖ. Ἐγὼ ταυτα ῶς ἐγένετο τον αετον υπερεπήνουν και δικαίως ἔλεγον απάντων ορνίθων εἶναι βασιλέα ' ουκ εἰς μακρὰν δὲ απέβη του τέρατος το ἔργον. 13 Νεανίσκος ην Βυζάντιος, ἴνομα Καλλισθένης, ὀρφανὸς καὶ πλούσιος, ἄσωτος δε καὶ πολυτελης. Ουτος ἀκούων τω Σωστράτω θυγατέρα εἶναι καλην, ἰδων ουδέποτε, ἡθελεν αυτω ταύτην γενέσθαι γυναῖκα. Καὶ ην ἐξ ακοης ἐραστής ' τοσαύτη γὰρ τοῖς ad ἀκολάστοις υβρις, ῶς καὶ τοῖς ἀσὶν εἰς ἔρωτα τρυφῶν καὶ ταυτὰ πάσχειν υπὸ ρημάτων, ὁ τη ψυχν τρω- 2 θέντες διακονουσιν οφθαλμοί. Προσελθὼν ουν τω στράτω πριν τον πόλεμον τοῖς Βυζαντίοις ἐπιπεσεῖν, ἐτεῖτο την κόρην ' ὁ δε βδελυττόμενος αυτου του 25 βίου την ακολασίαν ἡρνήσατο. Θυμὸς ἴσχει τον Καλλισθένην και ητιμάσθαι νομίσαντα υπὸ του Σωστρά του καὶ ἀδόλως ἐρῶντα ' ἀναπλάττων γὰρ εαυτω τῆς

3 post ἀνδρῶνα r τῆς οἰκίας 12 post ἐκεῖ: το δὲ ἔργον ευθυς απέβη ' τον γὰρ αετὀν ἀναπτάντα ἐπὶ την θάλασσαν συνεβη φανῆναι ουκέτι

129쪽

ΑΤΙΛΛΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ παιδὸς τὸ κάλλος καὶ φανταζόμενος τὰ αόρατα ἔλαθε

σφόδρα κακῶς διακείμενος. Ἐπιβουλευει δη καὶ τον 3Σώστρατον ἀμύνασθαι της υβρεως και αυτω την ἐπιθυμίαν τελέσαι ' νόμου γὰρ ὁντος Βυζαντίοις, ι εἴ τις ἀρπάσας παρθένον φθάσειεν ποιήσας γυναικα, γάμον ἔχειν ζημίαν, προσεῖχε τουτω τῶ νόμω. qό μεν ἐζήτει καιρὸν προς τὸ ἔργον. 'Eν τουτω δὲ του πολέμου περιστάντος και της 14 παιδὸς εἰς ημῆς υπεκκειμένης μεμαθήκει μεν ἔκαστα io τουτων, ουδεν δε ῆττον της ἐπιβουλης εἴχετο ' καὶ τοιοsτό τι αυτω συνήργησε. Xρησμὸν ἴσχουσιν οι Βυζάντιοι τοιόνδε Νῆσός τις πόλις ἐστὶ φυτώνυμον αιμα λαχοῶσα, ἰσθμὸν ὁμου και πορθμὸν ἐπ ἡπείροιο φέρουσα. 15 ἔνθ' υφαιστος ἔχων χαίρει γλαυκῶπιν 'Aθήνην κεῖθι θυηπολίην σε φέρειν κέλομαι 'Hρακλεῖ. υπορουντων δε αυτῶν τι λέγει το μάντευμα, Σώ- 2

στρατος του πολέμου γάρ, ως ἔφην, στρατηγὸς-ὴν ουτος) Πῶρα πέμπειν ημὰς θυσίαν εἰς Τυρον' εἶπεν etο ' Ηρακλει' τὰ γὰρ τοὐ χρησμοs ἐστι πάντ ἐνταsθα. Φυτώνυμον γὰρ ὁ θεὸς εἶπεν αυτην, ἐπει Φοινίκων η νῆσος, ὁ δὲ φοίνιξ φυτόν. Ἐρίζει δε περι ταυ

της γη και θάλασσα, καὶ ἔλκει μεν ἡ θάλασσα, ἔλκει δὲ ἡ γη, ἡ δὲ εἰς ἀμφότερα αυτὴν ῆρμοσε. Καὶ 3

25 γὰρ ἐν θαλάσση κάθηται καὶ οὐκ ἀφῆκε την γῆν συνδεῖ γὰρ αυτὴν προς τὴν ἡπειρον στενὸς αυχήν, καὶ ἔστιν ἄσπερ τῆς νήσου τράχηλος. Ουκ ἐρρίζωται Φδὲ κατὰ τῆς θαλάσσης, αλλὰ τὸ ἴδωρ υπορρεῖ κάτω - θεν, υπόκειται δε πορθμὸς τω l ἰσθμῶ' και γίνεται su τὸ θέαμα καινόν, πόλις ἐν θαλάσση καὶ νῆσος ἐν γῆ. 'Aθηνῶν δὲ πιφαισ τος ἔχει ' εἰς τὴν ελαίαν

130쪽

δε χωρίον ἱερον ἐν περιβόλω ' ἐλαια μὲν αναθάλλει φαιδροῖς τοῖς κλάδοις, πεφύτευται δε συν αυτῆτο πυρ καὶ ἀνάπτει περὶ τους πτόρθους πολλὴν την φλόγα ' η του πυρὸς αἰθάλη το φυτὸν γεωργεῖ. 66 Aυτη πυρὸς φιλία καὶ φυτοs ' ουτως ου φεύγει τον

μαιστον 'Aθηνα ' Και ὁ χαιρεφῶν συστράτηγος ἀντου Σωστράτου μείζων, ἐπεὶ πατρόθεν ῆν Βυζάντιος, ἐκθειάζων αυτὸν ' πάντα μεν τον χρησμόν' εἶπεν ἐξηγήσω καλῶς ' μη μέντοι θαύμαζε την του πυρὸς Φο7 μόνον, αλλὰ καὶ την του ἴδατος φύσιν. Ἐθεασάμην γὰρ ἐγὼ τοιαυτα μυστήρια. Tο γοῶν Σικελικῆς πηγῆς ἴδωρ κεκερασμένον ἔχει πsρ' καὶ φλόγα μὲν ἔψει κάτωθεν απ' αυτῆς ἀλλομένην ἄνω ' θιγόντι δε σοιτο ὁδωρ ψυχρόν ἐστιν οιόνπερ χιών , καὶ οἴτε το πsρ id υπὸ του ἴδατος κατασβέννυται οἴτε το ἴδωρ υπὸ του πυρὸς φλέγεται, ἀλλ' ὐδατος εἰσιν ἐν τῆ κρήνη και8 πυρὸς σπονδαί. 'Eπεὶ και ποταμὸς 'Ιβηρικός, εἰ μενίδοις αυτὸν ευθύς, ουδενὸς ἄλλου κρείττων ἐστι ποταμos ἐν δὲ ἀκοῶσαι θέλης του ἴδατος λαλοῶντος, 20 μικρὸν ἀνάμεινον ἐκπετάσας τὰ ἄτα. Ἐὰν γὰρ ολίγος

ἄνεμος εἰς τὰς δίνας ἐμπέση, το μὲν ὁδωρ ως χορδὴ

κρούεται, το δὲ πνε-α του ὁδατος πλῆκτρον γίνεται, 9 το ρεsμα δε ως κιθάρα λαλεῖ. υλλὰ καὶ λίμνη Λιβυκὴ μιμεῖται γην χνδικήν, καὶ ἴσασιν αυτῆς το 26απόρρητον αἱ Λιβύων παρθένοι , οτι το Γδωρ ἔχει πλούσιον. υ δε πλοsτος αυτῆ κάτω τεταμίευται τῆτων υδάτων ἰλύι δεδεμένος, καὶ ἔστιν ἐκεῖ χρυσοὐπηγή. Κοντὸν Ουν εἰς το ἴδωρ βαπτίζουσι πίσσρπεφαρμαγμένον, ἀνοίγουσί τε τos ποταμοs τὰ κλεῖ- 30

10 θρα. υ δὲ κοντὸς προς τον χρυσὸν οIον προς ἰχθῶν ἄγκιστρον γίνεται, ἀγρεύει γὰρ αυτόν' ἡ δε πίσσα