Corpus scriptorum historiae Byzantinae. Editio emendatior et copiosior, consilio B.G. Niebuhrii C.F. instituta, opera eiusdem Niebuhrii, Imm. Bekkeri, L. Schopeni, G. et L. Dindorfiorum aliorumque philologorum parata Ioannis Cantacuzeni ... Historiar

351쪽

A. c. i3Gπαρε*ε την προσήκουσαν οἱ δ' αλλοι ' ματοι, καὐτοι παρὰ του νέου βασιλέως οὐ προς εἰρωνείαν, ἀλλ' ἀληλος

προστεταγμένον το πάντα τον εθέλοντα προς βασιλέα ερχε - σθαι και ἀκωλύτως προσκυνεῖν αυτον , ομως ου προσξεσαν,

. δεδοικότες μ' τι διὰ ταὐτα υποπτευθη νεωτεριζειν. τον μέ-5γαν δὲ λοροθέτην εκέλευσεν ὁ βασιλευς εις Λιμμότειχον ἐμB θόντα , ἐν ενι των αυτόθι φροντιστηριων διατριβειν. και ην ἄχρι τι ς' επειτα συγγνώμος και αυτος τυχὼν, εις Βυζάντιον

ἐπανελθὼν διέτοιβεν οικοι. τον Βυζαντίου δε ἀρχν του πρωτοστράτορι παρέσχεν ο βασιλεύς. ἐπει δὲ καθ/ ον επολέμουν io ἀλλ λοις χρὀνον οἱ βασιλεῖς πολλὰ των προσόντων τοῖς συν

γνοιντο μεταν ἀμφοτέρων των μερῶν τὰ οἰκεῖα ἐπανασώζειν πειρωμένωk UUnλυμενος ο βασιλεῖς περὶ μεν των κινουμένων ἐκέλευσε μοδένα ἐξεῖναι μηδενi ὀχλεῖν, ἀλλ' ἐαν τοὐς i5 Oiτας καμ υσθαι ' τὰ δ' ἀκίνητα ἐπανασώζεσθαι τοῖς εξc αρχος κυρίοις. και τούτου επιμελητον τον πρωτοστράτορα

του Βυζαντίου ἄρχοντα εκέλευσεν εἶναι. μετὰ τούτο ἀπολειν εις πατριάρχον, ἄμα μὲν ευχαριστο σων αὐτl και οἰκείως καὶ φιλικῶς προσομιλήσων' κατὰ γὰρ τον πρώτον συντυχίαν,ao τοὐ καιρού καὶ των πραγμάτων οὐκ ἐώντων, οσον ἀφοσι σασθαι μόνον ἐποιήσαντο την ομιλίαπι) ἄμα δ' ἶνα καὶ τοῖς ἀρχιερεύσιν, or αυτού ἐκβαλλομένου τού πατριαρχείου καὶ εις. δεσμωτqριον οἱονεὶ ἀπαγομένου, ου μόνον ἀντέστοσαν ονειν

Veriam enimvero, Piamvram imperator non ficte, sed ex animo mandaverat, ut libera essent ad avum aditus ac salutationes , accedere tamen Romani non audebant: quod somniciarent, ne ob id cluasi remina noVartim cupidi suspicione laborarent. Magnum logotii etani Didymouchum abduci et in alivio monasterio Vitam as itare iussit. agitavit quidem ibi ad templis, donec etiam ipse Voniana consecutus Bygantiumque postliminio rcversus, illic reliquum aetatis ex sit. Praefectura urbis protostratorem cohonestavit. Et quoniam, hello durante, utraman Pie Partium sequaces multa invicena diripuerant, Ne lites et controversiae nascerentur, dum sua recuperare et hi et illi sti doni , provide statilit, ut clo mobili biis nornini cuiquam liceret exhibere negotium, sed habentibus relinquerentur: res soli autem ad vetores possessores redircui, eam Ilio Procurationem ProtO- stratori dedit. Post liaec ad patriarcham adiit, turn ut ei gratias pgeret, familiaritercitae ct amanter cum eo colloqueretur, id euina Priore congressu , quia tempus et res non sinebant, peritinctorie Icccrant,) tum iit veniam episcopis impetrarct, qui, dum ipse e Pa

triarchio eiectus veli t in carcerem concluderotiar, non Iuo lo se non

Posuerant, verum etiam Pro Virili mia, ut conclii teretur, adiuverant.

352쪽

υπὲρ cinτου, ἀλλὰ καὶ συγκατειργάσαντο, τὀ γε εIς αὐτους A. c. i 28

ην γὰρ κατ' αυτῶν πολυς φερόμενος ὁ πατριάρχης καὶ δίκας

αυτῶν, καὶ δεῖν αυτοῖς δίκον λαχεῖν τος προδοσίας. ἐπεὶ δὲ επανηκεν εις βασίλεια ὁ βασιλεὐ ς, τυν μοτροπολίτον μετακαλεσάμενος σερῶν καὶ χαρτοφύλακα τον Κουτάλην καὶ τὸν V. 156 3οτῶν μοναστηρίων αρχοντα Κυβεριώτην, οἷα δι' αυτὸν δεσμω-τζριον οἰκησαντας επὶ χρόνον τινὰ, τα ταλλα ηυχαρίστο- σε καἰ ευεργεσίαις ημείφατο πολλαῖς τον δε χαρτοφυλα

κα, ἐπεῖ μ' ἐβουλετο απὸ της του χαρτοφύλακος α ίας εἰς

ετέραν μείζονα μετενεχθοναι, αυτὴν ἔαυτῆς ἐπο*σεν εντιμ 15τήραν, μέγαν χαρτοφύλακα προσαγορεύσας ' καὶ αn' μείνου εις δεὐρο τω χαρτοφυλακι διασώζεται τὸ μέγας. Μάρκον δὲ Καβαλλάριον τὸν τοῖ Βάρδα, ος ην ἀπ0 τῶν τειχῶν πρότερον πρὸς υβριν βασιλεῖ διειλεγμένος, εκέλευσεν ἀχθο

ναι πρὸς αυτὸν ὁ βασιλεύς. ὁ δε καὶ πρῖν ζ τηθῆναι, οἷα

α Οεφθέγ ζατο εἰδώς, ἄμα τω πυθέσθαι εντὰς εἶναι Βυζαντίου βασιλέα, εν υπονόμοις καὶ ἀδύτοις τισὶ κατέκρυφεν εαυτόν. πολλὴν δὲ την περὶ την αυτοῖ ζῆτζσιν οι προστεταγμένοι εἰσενεγκόντες σπουδὴν, ευρίσκουσί τε καὶ ἄγουσιν εἰς βα

σίλεια. φήμης δὲ διαδραμούσης, ώς ὁ υβριστῆς εκεῖνος βασι- 25λέως εἰς τα βασίλεια ἄγεται κολασθησόμενος, συνέδραμεν 4

Stomachabatur enim patriarcha magnopere, et ut pro litoribus si P Plicia Irrogarula arbitrabatur. Verum enimvero Precibiis quamvis multis locum nullum reli mitici,at, clii od ilictitaret, indignissiana se ab ipsis assectum iniuria et proditionem eos luere oportere. Ubi lomum rediit i inperator, metropolitam Plierariam eum Culate chartophylaee et Cyberiola monasteriorum praeside, qui quoit ab eo stetissent, aliquan iliit in custodia fuerant, accivit: de ossicio praestito gratias Tetialit et honori hiis eos ornavit. Chartophylaci, Pria maiores hon res capessere nolebat, muniis effecit splendi litis, magni inque et cario- Phylaeena nominavit; quod epitheton est artophnaci usiliae hodie manet. Dein te Mareunt Caballariti in Barciae filium, qui de muro in ipsum contumeliam torserat, ad se ad lucenilii in citravit. Is haiul immemor, quae blaterasset , antequam investigaretur, si iniit ina peratorem ByZantium iiiivisse aiuliuit, in foveis quil iis tam locisque subterraneis se abscondit, ut ad eon qnireniluni ciclecti, Inulto tan lem labore eum inVenerint, qitem in palati uin per liixerunti . Fama disse Mnata, Petularitent illi ni eonvitiatorein iiii poratoris in palatium ad Poenas Huluci, urbs tota ad spectantiam miseri necem concursat.

353쪽

A.c. πανδομεῖ, ὁποι θ τρὀπτ οφόμενοι ἀποθανεῖται. βασι Βλευς δε ἐκέλευσεν αυτον ἀχθῆναι ' και ἐπειδὴ των του οἴκου. θυρῶν πενετο εἴσω, εις βασιλέα ἰδών, τρὀμφ τε ελήφθη και. περιδινηθεις κατέπεσεν ἐπι τον γον. ἀναστησαντες δὲ οι αγοντες, εγγυς ηγαγον βασιλέως δακρυων τε υπόπλεων και πρὸςs την γην νενευκότα, και μ' δυνάμενον ολως εις βασιλέα ἰδειν, ἀλλ' αυτικα προσδεκωντα πεισεσθαι τα δεινότατα. σιωπη δὲ βαθεῖα κατέσχε το πληθος παν, και πάντες η σαν μετέωροι

προς την ἐπενεχ μοσομένην του Μάρκτ καταδι ν. ὁρῶντες δὲ

αυτὸν ουτως ιστάμενον υπότρομον και περιδεο, οι μεν αυτῶν roκαι απὸ τος θέας μόνης περιαλγουντες, εις δάκρυα κατεφέροντο και οιμωγάς ἴσοι δὲ και συνετώτεροι των πολλων ησαν, Cτης μελλονσος κρίσεως ην ἀκουομεν ἐλάμβανον απὸ των γιν μένων εικόνα, και ἀνεζωγράφουν ἐν εαυτοῖς την αρροτον

ἐκεινον των αμαρτωλων αισχυνον ἐπι του φοβερου και αδεκα-I5στου δικαστηρίου. εἰ γὰρ ἐπι θνητου βασιλέως, ενθα και αι τιμωριαι ὀλιγοχρόνιοι, τοσαύτη τὸν κρινόμενον δεπληξις ειχεν, ἄστ' η δ' και πρὐ της ἀποφάσεως τω πλείστΨ μέρει αΠου- θνοκέναι υπὸ δέους , οτι μηδεμίαν απολογίαν ειχεν ἐφ' οἷς κατ γορειτο ἐνεγκεῖν, τί oυκ αν πάλοσι τότε οι πονηρὰ συν-2οειδότες ἐαυτοῖς; και βελτίους εαυτῶν ἐκ του παραδείγματος ἐγίνοντο και προς σωφρονέστερον μετερρυθμίζοντο βίον. βα-Dσιλευς δὲ πρότερόν τε Ουκ ἐπι τψ τιμωροσασθαι τὸν Μάρκον

intra palatium venit, ipso conspectu imperatoris tremore vertigine correptus, in terram collabitur: quem erigontes qui ducebant, in1Peratori sistunt, oppletum Iaconiis et oculos hunai deiectum, necatidentem illos contra tollere : sed sine mora se interimendum cogitantem. Auli in silere universi, et qua poena Isarcus plecteretur, auspensi exspectaro. Cernentes porro adeo pavitantem ac treIuultimastare, alii solo eius aspectu in magnam commiserationem versi, Ia- Crymas et gomitiis collibere non poterant: alii Priaileutiores, ex praesenti re illius mas ni quoiulam, ut aussimus, futilia tu licii ciuandam imaginem concipiebant et apii l animos suos inexplicabilem illum coram terribili et incorrupto tribunali peccatorum piutorem depingebant. Si cuina coratu regc mortali, tibi etiam non Possunt esse diuturnasiipplicia, tanta sitit in rco consteritatio, ut eius magnitii line anto Prolatani sententiam paene appareret mortuus, quia nimiraim quorum coargtiebatur , ad ea quid responderet non habebat, quia tunc iliisset, illii sibi improbe lactorum stini consciit Ex hullismodi para diginate intellis entiores illi se ipsis Ineliores evadet aut vitan Pie aiiam ad normam probitatis accouainodabant. Imperator, ctim neque Praua Marcii ni Puni rudi gratia Itracsisset, set tu uc omnes hoc exenapio Veliit in scoua Pincia latos vi teret, Pauluin coliticescens, Qii id hoc, Caballari, inquit, quod talu contumeliosus etiam in pracsentem In

354쪽

uisTORIARUM II. l.

των, καἰ τμε πάντας ορῶν ταυτη σωφρονισθέν- A. c. I 328τας, μικρὰν επισχὼν, ,,τί παθῶν, Καβαλλάριε'' ειπε ,,τ σαυτα υβρικας και προς παρόντας ην γὰρ αν τις προς ἀπόντα γινομένων των ωβρεων συγγνώμη ' ὁ δε υπὸ της του βασι 5λέως φων'ς καταπλαγεις, εις γην τε κατέπεσεν ευθυς καιγI τον κεφαλὴν προσαράσσων, προσδόκιμος ἰν και την φυχὴν ἀφεῖναι υπὸ δέους. πάλιν δὲ ὁ βασιλεῖς σιγῆσας ἐφ' ικανῖν,

τον Μάρκον εκέλευεν ἀναστηναι. ὁ δε ειτε καἰ των λεγομένωνουκ αισθανόμενος, εἴτε καὶ μὴ δυνάμενος ἀναστοναι υπὸ του

1οδέους ἐκλυθεῖς, τη ra προσεκυλινδεῖτο, μήθ' ὁρῶν μήτε φθερογώμενος μηδέν. βασιλεῖς δ' ἐσῆμαινε τῆ χειρῖ τοὐς κατέχοντας Prista

ἀνισταν' επειδὴ δὲ ἀνέστη, ἐπανέρχεσθαί τε ἐκέλευεν εις εαυτὸν καἰ προσέχειν τοῖς λεγομένοις. εἶπέ τε πρὸς αυτὰν ὁ βασιλεύς τὸ μὲν δεδοικέναι καὶ τρέμειν καὶ τὰ δεινότατα πει- 5σεσθαι προσδοκῆ , δίκαιόν τε ὁ μου καὶ σοὶ προσῆκορο αξιαV. i5 γὰρ ἐφθέγξω πολλῶν τιμωριῶν. πώ δὲ ἐμαυτῶ πολλὰ συνειδὼς πρὸς τον απάντων κύριον καὶ βασιλέα μαρτη/ιένα, καἰ λήμενος σνγγνώμης ἄσπερ καὶ σὐ νυν, μῶλλον δὲ καὶ πλείωνος πολλω, οσω καὶ τὰ ωαρτημένα χείρω, καὶ Ου πρὸς οὐ 2οδουλον ῶσπερ σὼ, ἀλλ' εις τον ἐκ μὴ οντων παραγαγόντα Bπροσκεκρουκὼς καὶ δεόμενος καὶ αυτὸς ἐλέου, ἀφίημί τε τὰ ημαρτημένα σοι καὶ συγγνώμην παρέχω. δυοῖν δὲ ἔνεκα τὸ σέ τε εὐρεῖν καὶ ενθάδε ἀγαγεῖν ἐποιησάμον περὶ πλείστου ' ενὴς μὲν, D' ἐκ τῶν γινομένων οἱ πολλοὶ σωφρονισθῶσι, μη ακρα-

25τεῖς εἶναι περὶ τὴν γλῶτταν μηδὸ ραδίως ἐκφέρεσθαι πρὸς

fuisti Z nam contumeliis absenti impositis Ignosci possit. Hac voce Marcum auimus relinquit: humi repente callit et eam capito pulsans Prae tiniore spiritum edituriis putabatur. Imperator post longius silentium iaceuteni iubet stirgere. At ille, sive quia nesi audiebat Prod

licebatur, sive Pata solutis pavore membris surgere e terra non Va- Iebat, Volutabatur, nec oculos aperiens, nec verbiim emittens. Du- Perator apparitoribus manu signum dat, uti eum attollante sublatu In,

ut se colligat et victis mentem adhibeat, hortatur et sic elim alloquitiir: Quod pavitas et tremis gravissimaque tormenta exspectas, id quod aequum et te minum est, sacis: multis naniaue eri ciatibus Iucnda exprompsisti. Ego vero ipsi mihi multoriim auuersus unive

gorum dominum imperatoremiue admissoriun consciiis, illum Veniamque uadmodum tit nunc me, rogitans, ac tanto quidem maiorem,

qi tanto magia deliqui ego, qui non conservum uti tu, sed eum, qui moe nillilo condidit, offendi et mihi quoque ut ignoscatur obsecro, tualitat peccata conclono et ignosco. Duabiis porro de causis conquisitum huc adduci maxi inopere concupivi: una, ut multi tuo exemplo num

Suae imperare disceruut, nec incile ad probra se effundererit, idque

355쪽

των σοφων τινος καλῶς εἰρημένον, εργω διδαχμῶσιν, ορωντες εις οἷον βάραθρον ἐξ ἀκρασιας περιπέπτωκας ααός' δεύτερονδε, του σὲ διὰ βιου φόβων καi κινδυνων ἀπαλλαγοναι. εἰ5 C γὰρ μο νυν et θάdε αροεις ἐτυγχανες συγγνώμης, κατ' ουδὲν ἀνεκτότερον αν Rης του Mῖν βιον, στενων καὶ τρέμων επῖτης γος καὶ παρὰ παντὰς του προστυχοντος οἰόμενος αυτικα ἀπολεῖσθαι. νυνὶ δε συγγνώμος τυχὼν, ηδέως βιώσεις καἰ ἀδεῶς, οὐδενὸς ετι δυναμένου των εις εμὲ ημαρτημενων ευ - Ioνας ἀπαιτεῖν '' Tοιαυτα μὲν ὁ βασιλεῖς προς Μάρκον εἶπεν. in παρόiτες δὲ ἀλλόκοτον μέν τινα ἔφεσθαι ἰδέαν θανάτου προσδοκῶiτες, ἐπειτα ἐξαίφν ς παρὰ δόζαν τον εις τον Μάρκον του βασιλέως ελεον καὶ τον σώζουσαν ψοφον ἰδόντες ἐξε-Dνηνεγμένον, ἐθαυμαζόν τε τος συμπαθειας τον βασιλέα και is τω Μύρκρο συνέχαιρον της σωτηρίας, καἰ οικείαν ἔκαστος οἰήμενοι τον ευεργεσίαν, σοὶ προσήκειν ελεγ0ν, βασιλεν, πατέρατον θεῖν ἐπικαλεῖσθαι καὶ μετὰ παρρησίας των ημαρτημένων την συγγνώμην αἰτεῖν, ώς ἀφιέντι τφ προσκεκρουκότι τὰ οφειλόμενα. τούτων καί τινων ετέρων τοιουτων ωπὸ του πληθουςao

εἰρημένων, συν εκπλη ζει καὶ χαρα ὁ συλλογος διελυθο. P. 195 , ν. Βασιλεῖς δὲ το καὶ τους τεν πατριάρχη προσκεκρου-κίτας αρχιερέας μη τοχειν συγγνώμης ηγούμενος οὐκ ανεκτῖν,

contra superiores, Pios colere Venerari debent; et laod a il uodam sapietite Praeclare dictum est, pracstare ab alto, quam a lingua cadere, re ipsa docerentur, intilentes, in quale haratlimina tu ex littornperantia lingitae praecipitasses: alicra, tit te per o innem vitam timore pericu- Io lite liberarem. Etenim nisi mo lo litic pertractus, Veniam et Pacem esses consecutus, tibi perpetuo gementi trementi Itie super terram et a quovis obvio ictum Icthiseriini metitenti nihilo tolerasilior vita, qtiam ipsi Caino fuisset. Nilnc venia donatiis, iuclinde secureque

annos trailuces, eu In nemo amplius poenas in me coni missori III abs

te repetere possit. Hactentis Marco in perator. Qui praesentes aderant, eurn Se novum qiioddam genus mortis Visuros crederent, Videreut autem praeter opinionein misericordiam Mareo tritati eum lito absolvi, et imperatorem de istac sympathia adna trahantiit', ct Marco salutem gratulabantur. Clintitue singilli in eo benefici lini sibi acco-Pisse victorentiir, cxcIamabant: Tu i, imperator, Deli in patrem appellare convenit et ab eo libero peccatoriam Venia in poscere, ct ii cichitori tuo debita di in is isti. II is ac similii us iactatis, conventiis Clim stupore et gaiulio sollitiis est.2. Cet rura imperator itulis Diim ratus, non otiana a patriarcha Ignosci episcopis, a qui is erat offensiis, magnu im dona esticum Inittit, vii velut suo noinitu ni eo de reconciliatione agereti Per ,

356쪽

nISTORIARUM Il. 2.

ρεας διαλλαγης, καἰ ἀφ' εαυτού δε καθ' ὁσον αν Οἰόν τε ηἐΠιμελοσγενον της εἰρηνος. ος προς πατριάρχον ελθών καὶ 5πολλα πολλάκις υπερ των αρχιερέων δεηθεῖς, ἐπεὶ ηνυε μο- δεν, αλλ' ἀπαραιτητως ο πατριάρχης εἴχετο τῆς υργῆς καὶ ου δ' αν εἴ τι γένοιτο συγρο/ώμην ἐλεγε παρασχειν, εἰ μὴ δικον

μεν καθεδῆ δικάζων τε ἀμα καὶ ἐγκαλῶν, αυτοὶ δε τl αὐ-Cτω διαιτητῆ τε ἄμα ἀναγκάζοιντο χρῆσθαι καὶ κατηγόρθα εἰ δὲ μὴ παροφεσθαι το δίκαιον αυτῶν, μήτε μον υργῆ μἀλλον η αντῆ τῆ dυνάμει του δικαίου τὰ πράγματα δικάσειν ἐπαγγέλ-

i5λη, ἀπαντήσουσιν επὶ το δικαστήριον ημέρα τακτ,'' ὁ Πατρι-ορχος ει ,,το μὲν ἐμοὶ την δίκην προσξκειν των τοιουτων καὶ τοῖς λοιποῖς ἀδελφοῖς τοῖς ἀρχιερευσιν, οὐκ αν οὐδ αυτὰς ειπεν

,,ἀρνηθείος. ἔτι δὲ αυτὰς ώς ἐδικημένος εἰς δικαστήριον ἔλκω

νυν, ου δικαστὴς, ἀλλα κρινόμενος καθεδουμαι, των ἄλλων δικα-aoζόντων αρχιερέων. εἰ δ' ύρα δικάζοιμι καὶ αυτὰς, μὴ ποτε τοσούτον μανείην, μηδ' ἀτοπίας εις τοσουτον εζελάσαιμι, ἄστε

οργῆ δικάζειν καὶ μὴ τοῖς ὀρθοῖς περὶ των πραγμάτων λογι-Dσμοῖς, καὶ μάλιστα νυνι οτ' Ουχ υπῖρ ετέρου, ἐν γὰρ αν τις σνγγνώμη,) ἀλλ' υτε περὶ ἐμαυτου τὸν φῆφον ε ζάγειν μίλ-

25λω. καὶ τάξαντες ημψαν εν ὁ παρέσονται πάντες υι αρχιερεῖς,

Ι 8. ἀρνοθειος, quod Intpri quovie corr. ED. P. Pro quantii in seri posset, paci iungerulae operam daret. Domesticus magnis et iteratis precibus pro opiscopis orans nillil effecit. Teuchatii renim ira irrevocabili prositebatiirque, non se ante ignoturiam, ql am . illi audaciae suac poenas persolvissent, otiamsi coctum rueret. Nemque se idcirco scelus lacero, si ad iudici ii in eos provocaret. Tu una agnus domesticiis: At iiii impar erit in hoc iudici' litigἰ intium conditio, si tu i ii lex simill et accusator sedeas, ipsique currilem experiri adversarium et arbitriim cogantur. Stu si lena das, te ius eorum non neglecturum, neque ex ira potius quam ex aequitate res iudicaturum, dic dicta se sistent. Contra patriarcha, Causarum liuiusmo Heognitionem meam reliquorumque sevirum episcoporuIu esse, ne to qui leni latet. Tainen quia nunc ipsos ut laesus in luctici lina pertraho, non iudex, sed reus , aliis episcopis ius ro ulcntunis, sellebo. Quod si vel ipso iudicium exercerem, nunquain eo insaniae insOlcntiaeVe progrederer, rit iram magis , quam rectam rationein in iudicando aucem sequerer: niinc potissilirilin, quanilo non pro alio, e83eteuim aliqua venia, scit pro me sentcntiam latuitis essetu. Dic igitur

357쪽

A.c. 13a8ώς της δίκης ἐσομένης, ὁ μέγας μὲν δομιστικος ή πατρι- άπη συντάξάμενος, οἴκαδε ἀπεχωρει' ὁ πατριάρχης δε προς τους παρόντας ἀγνοεῖν εφο ο,τι fi μεγάλτ δομεστικτ την

προς την δίκην ἐπαγγελίαν νοεῖν , η τίνι θαρρουντα προς την δίκην ἀπαντησεσθαι τοὐς αρχιερέας φάναι, οἴτως αυτο-s

κατακρίτους οντας, εἰ μο τι καινότερον ἐπινενόηται αυτρ. οι παρόντες δὲ, οι μεν ου δ' αυτοὶ εφασαν τί δύνασθαι συνεῖναι,οι δε υπώπτευον, μη οὐκ ἀληθη την περὶ των πραγμάτων PIχεπεν απαγγελίαν , ἀλλ' υπὸ πολλῶν καὶ συνεχων περιρρεόμενος φροντίδων, ουκ ἀκριβο την ἐξέτασιν ἐποιήσατο των ro' ἀκουσθέντων. ου γάρ ἐστιν εἰκὸς πυθομενον περ i αυτῶν, άς ἐπ' ουδεμια προτάσει, αλλὰ μόνη τη προστάξει πειθόμενον

βασιλεως, αυτόν τε εζηλασαν ελ ντες της ποίμνης δι' εαυτῶν παρὰ πάντα τον τού δικαίου λόγον καὶ κατέκλεισαν ἐν φρουρα ἄσπερ τινὰ τῶν επὶ δεινοτάτοις εαλωκότων, αυτοί τε ὐφ' ἱαυ-Is τοῖς εποιησαντο την ἐκκλησίαν καὶ τὰ μέγιστα ἀδικοῖντες και

πλεονεκτούντες ἐδίδασκον τον λαῖν περὶ αρετης, μη δὲ ἐρυ-Bθριῶντες, αλλὰ καὶ σεμνυνόμενοι τη αρπαγη, ἐπαγγέλλεσθαιαυτοῖς ἀπαντῆσειν εις την δίκην αυτὸς γὰρ αν αυτῶν ἄπά-- σαις πρίτερον κατέγνω. ὁ πατριάρχης δε νουν μεν αυτοὐς εφηeto λόγον εχοντα εἰρηκέναι, αυτὸν δε μο πείθεσθαι Ουτως εἶναι, αλλά τι τον μέγαν δομέ-ικον ἐπινενοηκέναι, βαθείαις, καθά

περ ἴσμεν, κεχρημένον ταῖς φρεσὶν, ὁ νυν ημῶς μο δύνασθαι

Ia. Legebatur πυθdμενοι et I 3. adroίτε. praesinito, Pio episcopi Iudicium obirent, niamus domesticus Valedixit ac discessit. Tum patriarcha praesontibus, Nescire ac, quid sibi velit, quod domesticiis ad iudicium condicat: aut qua re consi-sus, episcopos adeo suo ipsorum iudicio iam damnatos, ad eausam dicendam occursuros promittat, nisi novi quippiam fabricetur. Pars

respondere , Ne se quidem prospicere, quorsum eat: pars, Se suspi cari, liaud illi rem vere nilntiatam esse: sed Variis assi lirasm e negotiis et curis circumstilentem, quae audisset, diligenter examinare ac Pe pendere non potuisse. Neque enim probabile apparere, si accepisset, quomodo nullam Patriarchae culpam , sed mari latum illim taxat imperatoris praetendentes venerint, eumque per se a grzge contra omne ius et fas abegerant et non secus. quam dirissin O see-Iere notatum, in carcerem conssiderint: sibi autem in ecclesiani au ctoritatem at rogarint; et cum essent ipsi iniustissimi atque avarissi ini, Populum perfracta fronte de virtute doctierint: quin etiarn ob raPinas suas gloria se et praedicatione extillerant, talea in iti licium Ven-ttiros Promissumam ac non potius ipsum omnibus prius calcitiis eos condemnaturaim fuisse. Excepit patriarcha, Haud absit e lociitos; se nihilo minus nondum ad ilici, ut credat, ita se rem hilbere: sed

illum cumulatae Prii lentiae vimini, quod sciant omnes, aliquiti eA

358쪽

IIETORIARUM II. Σ

νοεῖν. ἐπηγγειλάμεθα τους αρχιερέας πάντας εἶς τον Ac. tra8 τεταγμένον ημέραν συνελθεῖν, ο επηγγειλάμεθα και εργοις

ἀναγκαῖον ἐκπληρουν. Tος προθεσμιας ει ελθούσης, ἐν fi των

αρχιερέων τον συνοδον εδει εἶναι, οἱ μὲν εν πατριαρχείτ5παρησαν πάντες, ὁ μέγας δὲ δομοτικος τους υπευθυνους των C 'αρχιερέων παραλαβὼν και παραπεί ς αυτοῖς σιωπαν καιφθέγγεσθαι μηδὲν, ώς ωπὰ αυτῶν αυτοῖ τους λόγους ποιησομένου , ηλθε συν αυτοῖς ώς υπὸρ ων ἐνεκαλούντο απολογησομένοις. πάντων δὲ γενομένων ἐν ταυτω, τους ἐγκαλουμένους 1οuρχιερέας ὁ πατριάρχης ριδεο υπὲρ του των θρόνων ἀπελα- οναι υπ' αυτῶν, ἀδικησαντα μηδὲν, και προσέτι γε εἰρ- χθοναι. οἰ μὲν ουν ἐγκαλουμενοι ἀπεκρίναντο ουδέw σιωπης

δὲ βαθειας γενομένης ἐπιπολυ, ὁ μέγας δομἐστικος εἶπεν ,,οκτριος ημῶν ' σους χριστὸς ἐν τοῖς ευαγγελίοις εἰπεν' ,,ἐὰν Di 5μη ἡ δικαιοσύνη τμῶν περισσεύση πλέον τῶν γραμματέων και V. i59 Φαρισαίων, ου δύνασθε εἰσελθεῖν εις την βασιλείαν τῶν Ουρα- τῶν ' το δὴ ,,πλέον τῶν γραμματέων και σαρισαίων, ' ώς ωμῶν ἀκούω διδασκόντων ἐγὼ, ουδὲν ἄλλο εἶναι η το μὴ μενον τον ἀδικουντα μὴ ἀμυνεσθαι ἐκ του ἴσου, duia και ευ ποιεῖν

χοκαθ' οσον αν οἷόν τε διὸ και τοὐς σωτηρίους νόμους τιθεις, τον ελκόμενον εἰς δικαστῆριον υπὸρ τοὐ τὸν χιτῶνα ἀφαιρεθῆναι και το ιμάτιον προσέταξε προσαποδύσασθαι, και τὸν

πατεζαντα ἐπι κόρρης μὴ μόνον ευθυνας οὐκ ἀπαιτεῖν, αλλὰ και τῆν ἐτέραν ἐμπαρέχειν, και ἄλλα οσα της αυτῆς ἔζέχεται

8. ἀπολογησύμενος eoni. ED. P. I. Matth. 5. ED. P. eogitasse , quini in praesens ipsi non perspiciant. Quia Vero com

Promiserit, episcopos omnes die praestituta assiatii ros, id facto com plere oportere. Ubi mes habendae synodo nominata illuxit, qui an Patriarchio erant, praesto fueriint. Magnus autem domesticus a sumptis episcopis reis iussisque ne mutire quidem, auandoquidem ipse eo In causam acturiis esset, cum illis veluti se aesensuris ac Ventavit. Congregatis iam eodem in Ioco universis, patrIarcha ePi Reopos accusare, auod immerens de throno ab ipsis clepulsus et in auPer carceri manciatus esset. Accusati nillil respondere. Post altum et lon m silentium inamus domestietis ita insat: Dominus noster Iesus Christus in evangeliis ait: Nisi iustitia vestra abundaverit Plualuam serabaman aut Pharisaeoriam, non intrabitis in regnum eoe-οm m. Illud autem plus quam aeribamian aut Pharisaeomιm, ut vos docentes audio, nihil est aliud, quam non solum iniurias inserenes Par non referre, sed eidem etiam quantum possis benefacere. Quo Circa idem diana salutares loges conderet, trahenti in iudicium ProPter Ruserendam tunicam, pallitini quoque dimitti itissit: et percutienti unam maxillam citra vindictam porrigendam et alteram; et alia

359쪽

CANTACUMNI

. οτι ολαμφάτω τὸ φως υμῶν ἐμπροσθεν των ἀνθρώπων, onως5ἴδωσι τὰ καλὰ et μῶν ἐργα ' καίτοι γε τω δοκειν τα τοιαυζα παραγγέλματα ἀντίκεειται ἀλληλοις, moi δὲ δοκειν, τοῖς μῖν . ἀτελέσιν nμῖν καὶ δυναμένοις ἐκ το ς ἐπιδείζεως των καμάτων

τὰ επαθλα ἀποστερεῖσθαι, τὸ ἐπικρυπτεσθαι αυτὰ εῖυοσθαι παντι σθένει' τοῖς διδασκάλοις δὲ Ῥῖν καὶ κοινὸν παράδειγμα ro

Boρθού καὶ σώφρονος βίου προκειμένοις, τὸ λάμπειν υμῶν τὰ καλὰ ἔργα, οπως οι πολλοὶ ὁρῶντες, τον. πατέρα ημῶν δάζά

τῶν μαθοτευομένων καὶ ταῖς ἀπάταις του βίου καὶ μερίμναις καὶ ξ δοναῖς προσισχομένων δίκαιοι οντες εἶναι, δεινοῖ καἰ15απαραίτητοι καἰ μοδεμίαν παρέχοντες συγγνώμην τοῖς ἀδικο- σασι καὶ κακῶς υμῶς διαθεῖσι φανητε, ου θορίων ἀνημέρων ἀγριωτέρους ημῶς καὶ δευτέρους παρασκευάσετε γενέσθαι; καὶ συμβήσεται υμῖν, ῶσπερ του καλοὐ παράδειγμα γινομένοις τΠὶρ της πάντων. ἀφελείας παρὰ του φιλανθρωπου καὶ δι-2o καίου βραβευτοῖ στεφάνων α ζιουσθαι καὶ γερῶν, Ουτω νυν Co φλειν ου τὰς τυχούσας δίκας υπὲρ του πῶσι βλάβος αφορμον παρεσχηκέναι. εγῶ δὲ παράδειγμα φιλανθρωπίας καὶ ἀπο2. Matth. cap. 6. ED. P.

Inulaei, in eartilem sententiam sequunturi Exacuens porro nos ad Servaticia Pracccpta salutifera, aliquando clixit: Nesciat sinistra tua, quid faciat dextra tua. Et, Ingressus cubiculum tuum , claus ostio O 'a Patrem tuum, qui in coelis est. Ali Iuando autem: Luceat lux vestra coram hominthus. ut videant Ῥera vestra bona. IIae Ieges quanavis secunt pugnare vidcantair, tamen nisi aberrat Opinio, nobis imperisclis et qui possum iis ex ostentatione Iaborum nostrOrum praemia amittere dictum est, uti ipsos totis Viribtis abscondamus: Vobis autem Inagistris et conanaunilaus rectae inculpataeque Vitae exemplaribtis, ut 1iiccant opera vestra: quo uni Iti, dum ea intuenthir, Patrem nostriam, qui in coclis est, glorificent. Si ita Iii e Vos qui lux nostra, nostra, in Piam, qui discipuli sumtis et sallaciis, sollicitudinibus ac voluptatibus tritius vitae linplicati teucInur, Incrato esse delactis, cluri ct inexorabiles eratis et mala irrogantes Venia nulla Prosequemini, uotiue seris immitibus immitiores ac saeviores nos sa- citis Z Quare qucina intociuili si ad omniuria fructum probitatis exemplaria sic retis, a pio et iusto certaminis arbitro coronis et praemiis dignaremini: sic nunc, clitia omnliniis nocendi aliis occasionem non Hiluaribus Pocnis comicinnabimini. Atqui ego exemplum humanitatis Ue. nobis, huic vitae aftais, proponam xobis, quod .reeenua'

360쪽

των τῶ 'm προσολωμένων ημῶν παρίζομαι νμῖν Ουπω χεις A. καὶ πρώην γεγενημένον. ορατε γὰ2 τυν βασιλέα, τοσουτο μεναρχος μέγεθος περιβεβλημένον, Οἴτω δ' ἐν αυτρο τω τος νεότητος ανθει, οτε μάλιστ αν τις, και πολλην πυι0υμενος ὀρ-

ῶσπερ εφομεν, και βασιλευς καὶ τ0ῖς του βίου πράγμασι

Ioπροσέχων, ουτω συνέγνω τρο πταίσαντι ραδίως, ου καὶ συδιδάσκαλός τε ών κοινὸς καὶ οἱονεῖ παράδειγμα προκείμενος ἐναρέτου βίου, τοῖς υπὸ ραθυμίας προσκεκρουκόσι συγΠ'ώμον

παρεζεις ἀδελφοῖς; ἀλλ' ουτω διακαρτερήσεις ἀπαρ αιτο τως τῶν ημαρτημένων δίκας ἀπαιτῶν, μῆτε πρὰς τὰς ἐμετέρας I5καμπτόμενος δεῆσεις, μῆτε οἶκτον μηδένα λαμβάνων ἀτυχουν- των αυτῶν καὶ τῆς παροινίας ξδ' δεδωκότων ἀξίας δίκας, επὶ

τοσουτον χρόνον εἰς δικαστήρια ελκομένων καὶ παρὰ πάντων περιορωμένων καἰ τὰ δεχατα πείσεσθῶ προσδοκουντων; μῆ,

παρακαλῶ ἀναμνήσω δέ σε καί τινος επαγγελίας ης ἐπηγγειλω Puoπρὸς Ῥέ. καὶ γὰρ οτε πρῶτον προς σὲ ἀφῖγμαι ωπῖρ τουτωνὶ δεόμενος τῶν ciρχμερέων, ἐπεῖ πολυς αυτὸς ἐδε/έκεισο επὶ δίκην καλῶν, ἀλλ' ἴρα, εφην, μὴ συ, καὶ δικαστὴς καὶ κατῆγορος ων, V τὸ τῶν δικαζομένων δικαίωμα παρίδρς. τότε μεν ουν μὴ πGρὴ φεσθαι ἐπηγγείλωρ νυν δ' ἐδη καιρὸς καὶ επὶ τῶν εργων τὸν

17. Pro παρὰ P. Παν, qtiod corri Editor Ven. si ino contigit. Videtis iniperatorem, clitamquam in tanto tarn Ilieamplo imperio collocatum, nihilo minus in ipso actatis flore, quan-ilo quis, etiana plura inum de vita recte institit enita sollicitiis, sacilli n e eti a Volliptatibus pessunulari id ait iram immo teratani tria pelli POSSit, a IVersiis protervitatem Marci , omnium Imortalium scelestissi- Ini, quali Piam Iuc o innibus inopinata mansuetudine et clenaentia tisus sit. Si ergo ille et acta te iuvenis et iiii perator, ut dixi naris, et Iiegotiis lautiis vitae ianvolutiis, tana libenter offensa in conito Vii, tu corii urit nis Praeceptor eι tantiluani salictioris vitae speculurn Propositiis, fratribus, ii navia ituacla in Diale do te meratis, nonne igitos fraii ita obfirniatiis in reposcortilis a sonti luis Poenis, neque Ilostris Precili iis inflexus, neque lilia infelicium nil seratiotie capitis Persistes' liti cleincutiae sitae, preti vim coudigii una iam tuleriint, tali tena pore ad tributiat pci tracti et ab onaiiuriis clospecti et ultinia stipplicia se Passuros sorimi latiles 8 Ah noli, obseero. IIcili gana autem lusi in Inemoria in Promissiim quod lani, qliod mihi cledisti. Lit pri inuin ait te Dro liis opiscopis oratum accessi, citii a veli ementer iii licitian urgebas vide , inquiet iam , ne tu iudex et accusator sinitii sirna a merita reori in negligas. Ac tiinc quidem te id mini ine lactiiruiu recipiebas. En tem

. 19s