Corpus scriptorum historiae Byzantinae. Editio emendatior et copiosior, consilio B.G. Niebuhrii C.F. instituta, opera eiusdem Niebuhrii, Imm. Bekkeri, L. Schopeni, G. et L. Dindorfiorum aliorumque philologorum parata Ioannis Cantacuzeni ... Historiar

401쪽

Gτρατιώταις ησαν. sanοι δε οἱ ἀφαιρεθέντες εγενοντο ώς τε-5τρακόσιοι. επειτα οἱ ἄλλοι συστραφέντες, συνεπλάκησαν τε

τοῖς βαρβάροις και ἀπέκτειναν εβ αυτῶν ὀλίγω δέοντας διακοσιών. 'Oρχάνης δε ορῶν ηδ' τους ' μαιους αμυνομενους, μη δυνάμενός τι δράσαι πλέον, ἀπήγαγέ τε τον στρατιὰν της B Φιλοκρήνης και ἐστρατοπέδευσεν εκεῖ. τοσουτοι μεν ἀπέθανον ro κατὰ τον Φιλοκρηνην καi εάλωσαν ζῶντες. τῆ προτεραία δε κατῶ τὰς μάχας οἱ συμπαντες ἀπέθανον ιππεῖς τε καὶ πεζοῖεπτὰ καi τεσσαράκοντα, καὶ ο μέγας εταιρειάρχης φώτροχος κατὰ την τελευταίαν συμπλοκον, ος καὶ ἐλέγετο ουχ υπὀβαρβάρου, αλλ' υπὸ 'Pωμαίου τινος πληγ'ναι, Ci τε ἀγνοησαν- is

V, 379τος αυτὸν, sodo γὰρ επελάβετο ξ νυξ,) εἴτε καὶ κατά τινα διή

ρηκότες ηδ' οἱ Πέρσαι ησαν, ἴτε εκεῖνος τον κεφαλῆν ευρέθηπεΠληγμένος ξιφει, εφιππος ετι ων, αφωνία δὲ κατεσχέθ ,etoc τοὐ εγκεφάλου ἁφαμένης τῆς πληγῆς, καὶ ἐτελευτησε μετὰ μικρὀν. 4 μέντοι κατὰ τὰς ἄλλας πόλεις διεσκεδασμένο στρατιὰ 'Pωμαίων τῆς αυτῆς ημέρας ωσπερ - συνθήματος εις

. Scr. ὀλίγου δέοντας διακοσίους. xx. Interpres corrigit t=σ1εραιz. ED. P. eet eonculcarent, tres obirati, soras autem a barbaras duo et triginta iu ferro Perempti sunt: e cilii bus duo illustres, Manuel Tarclianio in et INiceptiorus Cantactizeniis , ambo cognati mamni domestici: capti item Icentum quinquaginta , Imaiorem partem servi militum. Εqui ablati Quadringenti. Beli liii facto globo cum barbaras conflixerunt et ex illis paulo minus illi centos occiderunt. Orchanes cemens ROn anos iam se defendere, cum aliud non posset, copias a moenibiis ab lύ- eens in proxiino castra secit. Qui isetur illic partim occisi, partim capti sunt, numero tot fuerunt. Pridie in ptigna equites ac pedites

imul ornnos septoin supra clii adraginta occubueriint, et ad extremum magnus hetaeriarcha Exotrochus, citiem non a barbaro, sed Romano aliquo ictum serebatur ; sive quoa etina non agnosceret, iam enim, noX interVenerat, sive citio 1 ob dissi lilina nescio it tale se ulcisei Vellet, tenebris maleficiunt occilliantibus. Suspicio fuit a Romano VlIlnerattim, quia Persae tum recesserant, quanilo ipse caput gladio lassissi s ac cerebro patente, etiamnum in e tiro , sine Voce inventus 'est: nec diu post anina ain exhalavit. Per reliqua porro oppida di- maus Romanus exercitus, eodem die velut ex composito Philocr

402쪽

HISTORIARUM II. p. 363

εχθει ἀμύνεσθαι αυτούς. 'Oλιγας ενδιατριψας ημέρας Βυζαντίω, επεἰ καἰ οὐ μηρος αυτ απὸ του τραυματος εῖχεν υγιῶς, εζελθών ηλ- θεν εις Αιδυμότειχον καὶ τὰ περὶ την 'Aδριανου. διατριβωνδε ἐκεῖ, καὶ πάντοτε μὲν ηδέως ειχε τῶ μεγάλω δομεστικ P . συνεῖναι καi ομιλεῖν, ἄς καἰ διημερευειν αυτοῖς πολλάκις καi P. 223διανυκτερεύειν εν ταῖς ομιλίαις καὶ τότε δὲ ὁμιλῶν αυτῆ

5της αρχαίας τε ἀνεμίμνησκεν αυτὸν προς ἀλλήλους φιλίας καὶ της κατάκρας συναφείας οὐκ εν παρέογφ, αλλὰ μετά τωνος φροντίδος καὶ σπουδος, καὶ ἄν μικρl πρόσθεν εἰρηκεν προς αυτὸν, οτε περὶ Συργιάννη ἐδεῖτο τος ει ρκτος ἀπολυθο-

ναι, ώς, ουτ' αν εἴη τι των πάντων ο κατὰ γνώμην αὐτω Rouραχθηναι ον αυτὸν εθελησαι ἄν ποτε κωλῶσαι, αλλὰ συγκατεργάσεσθαι πάση σπου , οἴτε εἰ κατὰ δ' τινα τρόπον δό- . δειεν αὐτω τος οἰκίας ἀποστάντα καi φιλτάτων καὶ γυναικὸς

καὶ συμπάντων εἰπεῖν χρημάτων, ἐπ' ἀλλοτρίας διατρίβειν, Bμνησεσθαι ἄν ποτε ἀποστ σεσθαι αυτού, ἀλλὰ την μῖν

nen convenit: indeque non procul a castris Orchanis transeuntes, Scutarium accesserunt, et Byzantium libere traiecerunt, unde ad suos ciuis Ille Iarcs rem cavit. Imperator eos, qui de morte sua in eastris sabula in disseminarant, criminis dananahat ille quidem magnopereauo accusabat: non tamen pro nacrato Oiltabati veratus scilicet, ue ouioavi id sacere videretur. s. Diebus non adeo multis Bygantii commoratus, seniore iam Persanato, Dictb motichum et Adrianopolin exciirrit. Ibi, cum antea ε una per cum magno domestico tam luciinde in sermone versari soleret, tit saepe dies, saepe noctes contabulando consuri erenitir, dum collocutioni vacant, veteris amicitiae et arctissimae coniunctionis, nou Per transennalia, sed cogitato ct de industria eum commonefacit riuori in Praeterea , quae nilperrime pro Syrgi anne e carcere liberaudo roganti responiterat: nillil penitus fore scilicet,. quod si ille tactii navellet, non illem ipse vellci; et in cluo essiciendo non etiam Omniatu lio elaborarcit neque si quo an otio relicta patria, uxore, liberas, denique rehiis omnituis , in solo peregrino aevum traducere institueret, Posse unquam ab eo divelli: sed prius eum doctumina, quam id

intempestive atque insolenter faceret. Si ab ista cupiditate avertere

403쪽

A. c. i 329 ἀκαιρίαν του πράγματος και την ἀτοπίαν οση ἐκδιδαζειν. ἐὰν δε μ' dvναιτο τος ορμος ἀφισταν, και αυτον εἰπόντα πῶσι χαιρειν, αἰροσεσθαι τvν επι ξένης πλάνην' ετι τε εἰ αῖρεσις αυτρ δοθείη, πάντως δε παρὰ του τὰ τοιαυτα δυναμένου θεουτον ἔτερον αυτῶν παρὰ τοῖς πλειοσι γενέσθαι, ἀπάσαις ψῆ-sφοις αυτὰν αν ελέσθαι την εν ῆλυ διατριβον , υπερ του αὐ- τον μακροὐ βιον ἀπολαύειw και προς ἐπι τούτοις, εἰ καθ' ηντιναουν αιτιαν ξίφος αυτὸν γυμνώσαντα συνέβο κατ' αυτου χωρησαι ώς ἀποκτενουντα πάντως, επειτα ἄκοντα εἰς τέλος

C. ἀγαγεῖν τον ἐπιχείρησιν κωλυθοναι, μέμφασθαι μεν ἄν τον Ionρῶξιν, ώς ονκ ἀγαθον, αυτὸν dε δυνησεσθαι μηδέποτε μισο- σαι. Μεταξύ ει των τοιούτων λόγων επικόπτων τον ορμῆν,

πάντων μὲν ελεγε τούτων ὁ μέγας δομιστικος μεμνῆσμι, καἰ vi8os ἀλλον ἡ τινων ἄλλωw οῖεσθαι δὲ και ψυχαῖς εἴ τις εχασθησις και μνήμη των κατὰ τον βίον μετὰ τὴν ἐνθένδε ἀπαλλαγῆν, is πάντων μῶλλον αυτὸν ἐπιλήσεσθαι των ἄλλων ἡ των λόγων

τουτωνι ανεξάλειπτα τῆ διανοία εγκεκολαμμένων. ο, τι δὴ αὐτου τὰ τοιαυτα δύνασθαι νοεῖν, νυν ἀγνοειν. Hκότως, εἴρηκεν ὁ βασιλεύς ' ετι γὰρ ἔαυτῶ των τοιούτων τὴν δύναμιν ἄδολον παρακατέχειν, νυνι ει ποι σειν φανεράν. τὴν γὰρ εν-aodοθεν πρὸς αυτὸν ἀκραιφνη και καθυρὰν φιλίαν αὐτῶ μενειναι και πάλαι δήλην ἐκ πολλῶν βούλεσθαι δε νυν καιτοῖς ἄλλοις ἄπασιν οὐ ' μαίοις μόνον, αλλὰ και τοῖς ἐν εσχατιής γος βαρβάροις ενδολον και φανερὰν ποιῆσαι.

Num πρὸς ἔτι τούτοιςῖ ri. ἀγαθο Iegebatur.

mentem eius non posset, se quoque reb is universis remisso nuntio, vitain cum illo vagam in locis exteris victumini. Deinde si in cuius unius manu id est, optio sibi daretur, ut pro illo hac luce decederet, se omnimodis de annis suis ad illius annos ad liturum. ΛMaaec si quacunque tandem de causa cohtingeret, ipsum stricto Ense tu se caedem ipsam Hiere ac invitum reprimi, facinus P idem, ut malum , reprehensurum; eum tamen idcirco nunquam odio Prosecuturum. Hic cursum orationis interrumpens mamus domesticus, omnium horum magis quam alioriani quorundam meminisse dixit; et arbitrari , si quis animis post fata rerum Himanarum seu sua et memoria restet, omnia potius, quam sermonem hunc, menti

suae uotis indelebilibus insculptum, oblivioni tradituriini. Quid autem nune ista sibi velint et quorsum spectcnt, haud assequi. Tum imperatori Recte; hactenus enim ipsum eortim vim celasse, Piam nune mauiseste prodituriis sit. Quam sincere ac pure illum corde

auo amet, Iam priderm multis argiimentis cognovisse: cupere autem nunc eundPm amorent suum ceteris quo lue omnibus et Romanis

et barbaris per terras ultimas claritin conspicuumque reddere: quud

404쪽

το-ο δὲ γένοιτ' αν, εἴγε και αυτυς πορφύραν ἐνδύς και πα-A.c. 13as ρασήμοις κοσμηθεῖς βασιλικοῖς, συμβασιλευσει Ῥωμαιων καιουνεδριάζων αυτω φανεῖται καἰ χρηματιζων βασιλικῶς. και--τοι τουτο δυζαι μεν αν τοῖς εζωθεν υπερφυες, ῶσπερ δητα

5καί εστι, τη δἐ ενδοθεν πρός σέ μου διαθέσει παραβάλλων τις,

ῆττωμενον ευ ρησει παραπολύ. το μεν γὰρ κοινωνον ελέσθαι εοδάζιας μεταδουναι, και αλλοις αν τισινεύροι τις ειργασμένον προ ημῶW τη δὲ φιλια και τη συμ- P. 224πνοία, ην ἐν ἀλληλοις εκτησάμεθα νεῖς, και τους παρὰ

Ioποιηταῖς και συγγραφεμιν επι φιλιαις υμνουμένους Ουκ ἐπ' ὀλίγον νομίζω παρηκοντικέναι. οθεν εἴ τι και των θαυμασιων δοκεr εἶναι τοῖς ἄλλοις πῶσι, των μετρίων εμοιγε φαLνεται καἰ ολίγων, ου διὰ το μάλιστα βούλεσθαι μόνον καὶ ωσπερ τι δεῖγμα οἴεσθαι μικρὸν της ενδοθεν στοργος τος 15περὶ σε, ἀλλ' ἔτι καἰ Ῥωμαίοις ου μικρὸν εις τὰ πράγματα

λυσιτελησει. Βασιλευς ουν εκ τουτων επεχείρει τον μέγαν δομέστιχον πείθειν αυτω συμβασιλευειν καὶ συνδιέπειν

εχειν περὶ τὸ προῦγμα δόξαν, καἰ μέγα μὲν οἰεσθαι καὶ θαυ- αναστὸν καθ' εαυτό τε εἰναι καὶ δοκειν τοῖς ἄλλοις ἄσπερ τις κορωνὰ των εν ἀνθρώποις ευτυχημάτων ον, τη φιλία Dαυτῶν παραβαλλόμενον τη πρὸς ἀλλ'λους, ουδὲν τῶν θαυμασίων εἶναι, ουδε τῶν εἰκότως ἄν ἐκπληζαι δυναμένων. ὁ

γὰρ τον αυτοὐ ζωον της οικείας προτιθεῖς καἰ μεθ' ἴσης ἄν

quidem futurum sit, si et ipse purpuram indutiis et imperatoriis insigniblis ornatus, una secum Romanis imperitet, silai palam assideat, secum more imperatorio respondeat. Et Pranquam hoc extra, iriquit, singulare qui tuam et eximium, ut Sane est, VHlebitur : tamen si cum interiore mea te assectione eomparetur, natiuo illa in- furaris reperietur. Nam alia ante nos consortem imperii elegerunt, maiestatern lite cominiinicarii nit ab amicitia alitem et voluntatum conspiratione etiam a poetis historiciscille Praedicillos, non Pomm a nobis superatos opinor. Quamvis Igitur aliis omnibus narrabile, milii tamen me nocre et exiguitin quidclam apparet: non solum Pila maxime tibi volo et id tanquam parvum alimiod doctimentitIn intrinseci stiInrnique an oras erga te mei existimo: sed etiam quia id Romanae rei publicae maiorem tu modum proderat. Itis rationibus imperator magnum domesticum permovere nitebatur, ut imperiai collega simul ad clavum sederet. Ille i vero idena se Prorsus sentire respondit; et magnum quiclitana ac si spiciendum esse imperium Romanum per se, et aliis litimanamni felicitatum quasi coronidem quandam et fastigium quoddam videri. Si tamen eum eorum mutua caritate eonseratur, nec admirabile, nec merito ob-

405쪽

A. - τοτ πὲρ αυτου ανειλόμενος ἀποθανεῖν, τί θανμα--, εἰ και βασιλειας μεταδειη, ' εἴ τινος καὶ τούτου Θαt ασια - τέρους τος δε ευεργεσιας ενεκα ταυτησἐ πολλὰς μεν οφειλειν χάριτας ὁμολογεῖν, καὶ λόγοις τε καθόσον οιόν τε την υπερ αὐτος χάριν ἀφοσιουν, εργοις τε ἀμειηεο ι τοῖς ισοις, την5

ὁμοίαν καί αυτὸν εκ της καρδιας αυτω προσῶγοντα καὶ τιλιαν καὶ στοργον. ὁ δε αυτω προστάττει νυν δεχεσθαι τε καιῶς τετελεσμένον νομιtειν ηδη. το γὰρ εις αυτὸν ηκον, ουδενελλείπειν του πεπρ μαι, εργω δε τελεῖν μ ε δυνασθαι, μῆτεκατὰ γνώμην αυτῶ ειναι μήτε καθ' ηδονήν. διὸ αυτόν τε ro

παυεσθαι πείθειν ἐπιχειρουντα περὶ τούτου καὶ αυτὴν παραιτουμενον συγγινώσκειν. Βασιλεῖς δε ora ουτως εφασκεν

ἀπροφασίστως παραιτεῖσθαι χρῆναι, ἀλλα τὰς αἰτιας διδα- ξαντα πρῶτον καὶ την ἀξίωσιν πεισανrα ῶς παράλογον, D ουτως ἐδο ἀπολυεσθαι αἰτιας πρὶν δε ταυτα ποιεῖν οὐ i5 συνετὸν, Ουδ' ἄγαν φιλουντος ουτως εI οὐδεμιῆς αἰτιας ἰσχυρίζεσθαι το μὴ πεισθῆναι αν ποτε. καίτοι γε εἰ μὰ τι αλλο, το γοῶν αεἰ διαβεβαιουσθαι μηδεν ειναι μῆτε μεμV. 18i ζον μῆτε ελαττον ο, θελήσαντος εκεινον, μὴ αν εἰς περας

ουχ ουτως εχεις, δίκαιον διδάσκειν, ὼς ἀν εἰδειον τὸν πρότερον ἐπατημένος χρόνον. Ovτως εφασκεν ὁ μέγας δομέ- κος εχειν, καἰ αεί τε διωχυρίζεσθαι πάντα πράττειν ἐθέλειν,

stupescendum esse. Qui enim altera iis vitam suae antetillit et Pro eodem si v ma cum Voltiptate emori , Elegit, quid mirum . si cum hoc imperium, aut si quid imperio pracstantius est, dividati De hac autem beneficeritia militii in se illi debere, id lite ingentie confiteri , et verbis quam relis iosissinae possit gratias agere: re ipsa reserre, cum animo eandem illi benevolentiae amorisque mamitii linem remetiatiir. Qiiod vero niinc sibi. imponat, id se a limittere et Pro consecto ducere, quod euiin se attineat, nihil deesse , quominus confectiam sit, re talneu nequire perficere: neque allubescere sibi, neque ullani iticumlitatem parere. Quamobrern coeptis desistat sibique reclisanti ignoscat. Tum imperator, Non ita praecise

nulloque Praetextu reeusandum e vertim causas asserendas et quod Postuletur eum ratione non congruere demonstrari litis, at lite ita demum culpam ab se amovenda nar alio liti nec prudentis , nec Valde an antis esse, asseVerare si inpliciter, ntin litana sibi Persuasum iri.

Ac si non aliud, lioc unii in corte, quod semper prae se sei at, nillil esse tam parvum aut niamum, quod eo vo Iente non sit sacturus, iure ad dandas manus posse compellere. Si aliter sit, par esse , ut demonstret, quo se hactenus dolis ductatum fuisse intollis at. Tum mainus domesticus, Nou aliter esse, et semper sese as nare factu

406쪽

HISTORIARUM n. 9. 367

αττα αν βουλοιτο αυτυς, και νυν ουδὲν ηττον πρὸς τουτο A. c. i 329 παρεσκευασμένος εῖναι. εφ' ου δε πει θειν νυν επιχειρεῖς ,

οὐ σώζειν την ἀκολουθιαν τον λόγον. παν γὰρ εθέλειν ποι- P. 225εῖν φαιον αν, δ ου δι' εμε αν γιγνοιτο, διὰ σε δέ' περὶ 5ου δε νυν ὁ λόγος δι' εμε ἴντος, ου δικαιον ουδ' ἀναγκαῖον

εις πειθω τῶ λεο to χρησθαι, ἄλλως τε και αυτὸν ἁσαυτως διακειμενον περ i γε και τοῖς ὁμοίοις και αττὰν χρωμενον λθοις, ουκ ευλογον προς γε μεν ισχουρὰν τον λόγον hyεισθαι,

προς σε δε μ' δυνασθαι τὰ ισα. ει δ' εν ἀμφοτεροις ὁμοίαν την ἶσχον, δίκαιον καi σε δ μἄλλον εγώ βουλομαι ποιο

σαι, ἄλλως τε καὶ περὶ εμου του ζητουμενου οντος. Toιου- των δ' τινων καὶ πλειόνων ετερων προς ἀλλήλους εἰρημενων, βασιλέως μεν επιχειροῖντος πείθειν δέχεσθαι την βασιλείαν, Β του μεγάλου δομεστίκου δε μήτε βουλομένου μῆτε πειθομέ-x5νου, το νυν μὲν εχον διελυθησαν, ουτ' ἀπαγορευσαντος εις τέλος βασιλέως, ουτε του μεγάλου δομεστίκου ἀποσχέσθαι του πράγματος πεῖσαι δυνηθέντος βασιλέα. βασιλευς δὲ αυ- τὀν ουτως ανθιστάμενον ορῶν, δεῖν εya ω καὶ ετέρους προς πειθώ παραλαβεῖν, εἴ πως δυνηθείη δι' αυτῶν πεῖσαι δέξα- Σοσθαι τον βασιλείαν, καὶ παραλαβὼν Ἀνδρόνικον τον λά- νον , οντα του μεγάλου δομεστίκου πενθερὸν, καὶ τον πρωτο στράτορα Συναδηνὸν, καὶ αυτου μεγάλου δομεστίκου παρόντος, μετὰ το διαλεχθῆναι περί τινων ετέρων προς αυτους,

ηδο καὶ Περὶ του προκειμένου προοιμιαζομένου, ὁ μέγας δο- c

rum Piae illo velit omnia, et in praesens nihilo minus ad hoc ipsum

Paraitim esse. Ceteriani quod Inoclo a se conetur impetrare , in eo non dici coli aerentia. Onania enim prompte me exsectiit Nam dixerim, iri Iliit, qtrae non propter me, sed propter te fiant. Cum porro iit, do quo ni Iic sertu Ouem liabemus, Propter me sit, nectite itistitia sinu, neque necessitas flagitat quidquam te Verborum amplius persuasionis rigo prolocltra. Nam quia tu Ita affectus es erga me, ut ego erga te, et i lcin titio l ego prositeris , non est secundunI rationem existi nare, Orationem tu alia apii 1 n e valere dei ere, meaIn apud te non itena. Si it illar in ii troclite eandein vini habet identilite valet, decet ut tu quo lite quod ego Imali tu, ill praestius, cum praesertim cle hac sit negotium. II is et Plitra laus iit tro ei troque dietis, imperatore id agente, ut eum ad in Perii societatena capessen lain ii, luceret, magno Vero domestico prorsus abnuente, tu praesi'ns ingressi s lint: cum nec ille spem ori uino abiiceret: nec hic tantiana valeret, ut a sententia illuni dctorqvoret. Viciens ergo adeo resi actaritim in perator, alios insuper in partem laboris liuius vocare statuit, si sorte per eos clitod voleibat consectilerotiar. Is itiir Andronicum Aganem, ipsi iis soceriina, et protostratorena Syna lenun assunt it: domesticoque coxam praesente, postquam super aliis nonnul

407쪽

A. C. t 329μωτικος περι ων ἔσοιντο οι λόγοι συμβαλῶν, ἀνίστη τε τον βασιλεα του συνεδριον, ως περί τινος ἀναγκαίου μελλων δια-

λάζεσθαι, καἰ μόνον παραλαβων, ωρκιζε τον θεὸν, μηδὸν προς τοὐς εἰρημένους περὶ ων βουλοιτο ειπεῖν, ωφελείας ουδεμιας εκ των λόγων ἐσομένης. εἰ γὰρ ἐνην υπή τινωνs

πεισθοναι, μαλλον αν των αλλων πάντων επείθετο αυτῶ αυ-

τοὐ δὲ ἐκ πολλῶν και συνεχῶν ομιλιῶν πλεον ηνυκότος -- δῖν, θανάζειν εἰ σέροις τισιν ηλπισε τούτο γενέσθαι δυνα

I επιχείρησιν Ουκ εσομένην ἀνυσθοναι δυνατήν. και διετέλεσεν Io

ἐρας Ουκ ολίγας αλγῶν τε και πολλὰ τον μέγαν δομἐστι - κον καταμεμφόμενος τῆς ἀπειθείας και τῆς οὐ καλῆς φιλονεικίας. ομως μέντοι τοῖς ἐκείνου πειθόμενος λόγοις ἀπέσχετο του λεγειν περὶ G λμητο προς τοὐς εἰρημένους. και αυτ δε ο, τι μὲν εμελλεν ερεῖν Ουκ ηδεισαν ἀκριβῶς ὁ βασιλεῖς, is ομως δὲ ἐκ τῶν εικότων στοχαζόμενοι ώς, περί τινων μεγάλων διαλέξεσθαι μέλλοντος αυτοις, υπὸ του μεγάλου δομε-

στίκου κωλυθείη ἐν αἰτίαις τε αυτὰν ἐποιουντο καὶ τα ἐσχατα ἐδικῆσθαι διετείνοντο υπ' αυτολ μηδεῖς δὲ ταυτ' ἀκούων, ἀνεξέλεγκτα οἰέσθω ψεύδεσθαι ημῶς διὰ το μη πῶσι μέχριao P. 2 νυν τὰ τοιαύτα κατά δηλα γενέσθαι. ἴστω γὰρ θεὸς ὁ πάντα ἐφορῶν καὶ πῶσι τοῖς γινομένοις αεὶ παρών καὶ τῶν αδήλων καὶ κεκρυμμένων ἀγνοῶν μηδὲν, ώς Ουτ' ἐπi τοῖς ἄλλοις τοῖς

συγγεγραμμένοις ἄπασιν ουτ' ἐχθραν Ουτε φιλίαν Ουτ' αλλο

Iis eos compellavit, rem propositam exorsiis est. Donaesticiis divinans, quo de arguinento texeretiir oratio, e concilio i inperatorem, ac si quiu iam necessarium haberet dicere, evocat; et seducens eum, Per Dei tu obtestatur, ne illi id eorum quae dccrevisset ad praesentes Proserret: utpote lituitate nulla inde consccutiira. Nam si ab ullo mortalium eo perpelli potuisset, ab ipso Potuisse. Et quia multis assHluisilii e congressibus actum egisset, mirari se, qlio modo alios i lsibi essectiiros speraverat. Iinperator Ilioniam conatum suum lare inanem cernebat, magno in dolore per dies complii res fuit, lectit mas ii domestici inobedientia et parum honesta PertiIiacia cliterirno niam habuit. Verumtamen precibiis eius obsecutus, de re tantopere cupita conticiiit. IlIi alii, quici imperator voluisset, non satis norant: nisi quod verisimiliter coniectabant, de arduis negotiis citin ipsis acturum, a domestico impeditu ni fuisse: quam rem ei vitio vertebantscetimqtie iniquissime actum αγntendebant. Nemo alitena cilii ista audit, nullo arpumento probata nos scribere ac montiri putet, quod haec lisque hodie non publico innotueriint. Testor enim omnia iu- spectantem et universis, quae fiunt, senaper praesentem incertorun riuo et occultoriam nihil noscientem Deilua, me ncque in ceteris olunibus,

408쪽

n ISTORIARUM H. 9. 369

των πάντων Ουδὸν τος δεηθείας προεθέμεθα, νυν τB Oυτως A. c. 3329ῶς πένετο περἰ του πράγματος την διήγησιν ἀποδιδόαμεν V. 18a

τμῖν, ώς ονχ ἄπαζ ουδε δὶς καὶ τετράκις, ἀλλα καὶ πολλάκις βασιλεῖς Ἀνδρόνικος ὁ νέος Καντακουζονὰν τον μέγαν 5δwέστικον ολη γνώμη καὶ πάση σπονδη τοῖς βασιλικοῖς

ηθέλησε κοσμησαι παρασήμοις καὶ συγκάθεδρον αυτω καὶ συμβασιλεύοντα ἀποδες αι. αυτod δε παραιτουμενου irat)-Bρῶς καὶ μ δ' ἄν εἰ τι γένοιτο, πεισθήσεσθαι ισχυριζομέ

νον, ηλγησέ τε σφοδρῶς ὁ βασιλεύς ἐπιπολὼ καὶ της ἀκαι-

roρου κατεμέμφατο φιλονεικιας. τω μεν δο εζωθεν σχηματι

καῖ τη περιβολη οὐχ η ηζιου εγεγόνει ὁ βασιλεύς' ἔργοις δὲ οὐδεν ην σχεδὸν διαφέρων βασιλέως. η τε γὰρ δι0ι

κησις των πραγμάτων πῶσα vn' αὐτω ην, καἰ τα βασιλέως προστάγματα οὐχ ηττον η αυτὸς βασιλεὐς ἐρυθραῖς υπεση-I5μαίνετο υπογραφαις, καὶ ἁ εζεφέρετο παρ' εαυτον, τον ἴσζν καὶ ομοιὸν δύναμιν τοῖς βασιλέως εἶχεν, καὶ τἄλλα οσα βασιλέως εργα ην, καὶ αυττ εζον. στρώμασι τε γὰρ εφύπνωττε Cβασιλέως, εἴποτε στρατευομένω συνέβαινε τοῖς αυτοὐ σκευο-ςὀροις μο παρεῖναι, καὶ τη βασιλέως κλινη , fi μηδε τιω καὶαοβασιλεῖ, εἰ μο ἐπιτραπείη, ε ζεστιν, αυτὸς ἀνεκλίνετο ἀκωλύτως ομοιως τε ἀπόντος καὶ παρόντος βασιλέως, ἐμβάσι τευροτο ταῖς βασιλικαῖς ἀδεέστερον η ταῖς ιδαις, οπότε Gυνδιανυκτερεύσειε βασιλεῖ, καὶ πάντα επραττε βασιλικῶς, ώς

ua. v adcl. ED. P. συνδιανυκrερεύσει legebatur. quae narraVi, Vel odium vel gratiam vel aliud qii id quam veritati prae-Posuisse et et niinc rena gestaria ut gesta est Vobis tramitisse. Vero semel bisve quatorve, sed saeptiis Androniciis iunior imperator Cantam Zentim Ina una clo in sticlini toto pectore et ornui eouatit O naineritis imperatoriis contiecorare, sibi quo assessor In et collega In eooptare contendit. Qito nimiopere detrectante eo usi mi aute lue, . Clim I le ea teret, nil nauam so obtemperatii mina, iliit in gravi aegranaonia Versatiis est et immocii cam cius obstinationern iii rcprcliensione Posuit.

Exteriore illi idem habitii vcstitu Pic non eo luce lebat, quo ituperator Postulat at: sed actioniblis propcinodii in nulli ala eo illiseret at. Nam et reritin tota a lininistratio penes uluin erat; et edictis ilia peratoriis aeque tit ipse imperator nainio seu cinnabara subscribebat: quae Iti ipse Prottilisset, peramio accipiebantur, atque si ab ore ina peratoris Prodiissent: et retialia demtina, quaeclinaque imperator saceret, eadem ipsi licebant. Nam et in cilis stragilia veste sonanitIn capiebat, si Traudo in expolliti orie contigisset initiis tros sit pellectito in sera in Pellinaenia portantes non ἐν lesso: et in grabatulo ei iisit in quo i nec silio , ct Ilii leni inaperatori, nisi iii ei parens ite iret, las erat iP3 liberrirne, id Iue eo ta in praesente, absonte, meridiabatur: et

409쪽

A. C. i 329και βασιλέα ὁρωντα τὰ τοιαυτα ηδεσθαι τε αγαν υπερφυῶς και τοῖς αλλοις ενδεικνυσθαι ως εἴη αυτω καθ' hJονήν. τὰ τοιαυτα δε ουδε βασιλιδι υννη ἄγνωστα ην , αλλα πα-

ρουσης καὶ α ιτης, ἐπράττετο πολλάκις, ῶς καi βασιλέα προς I τὸν μέγαν δομἐστικον λέγειν, υτι ,,τι δ' ἄν εἴη δεινον, ει ἄ5

ἰδία, ταυτα καἰ δημοσία πραχθείη καὶ τοῖς πῶσι γένοιτο καταφανη ''; ὁ δ' οιδεν ηττον η πρότερον ἀπεωθεῖτο, ἀρκεῖ

σθαι τοῖς παoουσι φάσκων. ἀλλα περὶ μεν τουτων τος αλο- θείας ἔνεκα τοσαυτα εἴργαι ημῖν.

P. 227 L Oυ πολλοῖς δε ετεσι πρότερον Ζαχαρίας Μ πενέτος ὁro ἐκ Γεννουας τη Mω ἐπιθέμενος ἐκράτησεν αυτης. βασιλεῖ δε Pωμαίων τω πρεσβυτέρω Ἀνδρονίκτ διὰ τὰς συχνὰς ἐφῶ-

Bδους των Περσῶν κατὰ των προς ἐω τοῖς 'Pωμαίοις υποκδων πόλεων ου ραδίως εχοιτι πολέμω την νησον 'Pωμαίοις ἀνακτῶσθαι, ἔδοξε λυσιτελεῖν εἰρηνικὰς προς Ζαχαρίαν σπονδὰς i5 θέσθαι, ωστε πιον μὲν επὶ δέκα ἔτεσι κατέχεσθαι παρ' αυ-

του καὶ μηδένα βασιλεῖ παρέχειν φόρον, ὀνομάζεσθαι δε μό

νον βασιλέως κui σημαίας επἰ των τειχῶν ἀνάγεσθαι βασιλικὰς, μετὰ δὲ την δεκαετίαν πάλιν 'Pωμαίοις τον νησον ἀποδιδόναι. τοιαυτας μὲν βασιλευς τὰς πρώτας σπονδὰς ε θετοao προς Ζαχαρίαν' εν τοῖς αυτοῖς δὲ ἐτεσιν αυτὸς περιεποίει τε V. νησον ἔαυτ ῶ ωποποιουμενος τους πίους, καi 'Dχυρου την πολιν τά τε πεπονοκότα ἀνοικοδομῶν, καἰ εἰ που δέοι, τοῖς

31 quando simul pernoctassent, coutumis eius Iicentius quam suis uteDatur, agebat liae imperatorie omnia: iit imperator intuens, etiam atque etiam Velienaenterclite laetaretur et gaiulium suum nec aPud alios tacituna habere posset. Nec ista Annalia in peratricem latebant: in culiis conspectia ea loni saepe iaciebat: ut in perator ei DOIirri n-

quam diceret, Quid tandem foret mali, si quae privatina agis, Publico

fierent, noscerentiirque ab Oiniin,iisy Ille nillilo nainus ut semper renitebatiir. praesenti hiis se contenti in alit urnans. Ac de his quidem Veritatis testificatulae caiisa tantii in clixisse stissiciat. o. Non militis alite anilis Bene lictiis Zacharias Genuciis is Chiuna inva lens, ea potitiis est. Clina vero seniori Anci roni eo Propter frequentes et intestas Persarii in in urbes oricii talos RomaIa run incursiones dissicile esset insula In remi perare, pace in cuna Zaeliaraa CO DPostiit, stib ea conditione, ut Is Clitiina retineret per dece unitim, nec esset tralatitaritis: tantu in iit instila imperatoris vocaretiir et iura tiris signa et iis figerentur: eo tetrapore sinito , Ronianis restitueret tr. Hoc foediis prannim eram Zacuaria perciissit imperator. Intra EOSelem annos Zacharias, Chiis stibactis, iiisulam siti iiiris fecit: Ocllyrii in oppidiam et alia vetii state ruinosa insta iiravit: et Siclibi DPua erat, muros in altitudinetii maiorem eduxit: fossas. item et

410쪽

τείχεσιν υφος προστιθεῖς, κώ τίτθους τε και ταλλα εςαρτυό- A. C. μενος ἁ εμελλε λυσιτελησειν , ει κατασται ζ προς τον πόλεμον. Cμετὰ δε ταυτας τὰς δεκαετεις οὐ ραδιαν ὁρων ο βασιλευς την παράληφιν τος ωου διὰ τὰ ωχυρῶσ2αι, ἄλλως τε καi κα-5χαριου πρεσβειαν Πεμφαντος καὶ βασιλεως δεομενου μο περὶ

εζοδον οδο ουσῶν, Καλόθετος των παρὰ Σίοις δυνατῶν ὁ μάλιστα διαφορώτατος, τῶ μεγάλου δομεστίκου οἱ κω προσω-25κειωμένος εκ πολλῶν ετῶν, πατέρες τε γὰρ εκείνου τοῖς με. γαλου δομεστίκου πατράσιν ες τα μάλιστα ησαν φιλοι καὶ οικεῖοι, καὶ αυτὰς αυτω,) ουτος ὁ ο ὁ Καλύθετος τῆ του μεγάλου δομεστίκου μοτρὶ τότε προσελθὼν - δυμοτείχω ἐνδιατριβούση καὶ τον τε κακουργίαν τῶν Aατίνων ἀπαγγείλας, fia ρώμενοι απεστέρησάν τε Γωμαίους τος λίου την ἀρχην

καὶ νυν επὶ τοσουτον κατέχουσιν ε απατῶντες, Πρῆγμα ου κευκαταφρόνοτον, ου δ' οἷον ραδίως τινὰ αυτὰ καταπροέσθαι

δύο γὰρ πρῖς ταῖς δέκα μυριάσι χρυσίου ετησίους τελεῖ φ P. 228

alia adornavit, Prae usui essent, si bello peteretiir. Εlapso lioc leceianio cuna videret imperator, Chiuin sic in unitani halui siue

a agno labore Posse recipi: et accessisset praeterea legatio a Zacliaria, qua rogabatur, ne sibi Propitu ius illa in negoti lina exitii ciet, quin itieuuiu in sub si silcm couilitio uibus adiecit: riirsiituque alii in quin Ita ennium. Laeliaria alit in mortuo, filii eius iit Cliti, ita paternae calliditatis lia eclos et ini peratorcin instar Pueri tracta lites, Pri Iscit a nnuui concessi si uirentiir , alios paciscebantur: et cuin re illii te in ipsiliastita fruerentiir , solo uolui ue i inperatoren esse doII inii in Sinebaut. Iairi foedus exibat, clim Calotlictiis liniis clo Chris dγnastis maxilnaria in Optim, clii cii in clomo naagui domestici vetus et sumn a erat necessitiulo avi cui in ei iis doni stici naat Oribiis Mnicis sinii conitinctissilit illuc fit iant, ut Et ipse lolii critico llic igitur Calollietiis a lIuatie in ei iis Per id tetit pus Dictbunoti clii nianent in adiit, Latinoruιuci scelus ivilicavit, qiii Iloin auos insula spoliassent, Iliam Per hah - dein ta imitu occupat ent: et rein Laiul contemnendam, neque temere e suauibus dimittera lana victeri, cuni in annos singulos ceniti In Viginti aureorii in millia Ponsitet. Boue volentiam quoque stram et Cori

iunctionem coiisuctu liuis cum ipsa et cius silio in medium attulit,