Ethike poiesis sive Gnomici poetae graeci. Ad optimorum exemplarium fidem emendavit Rich. Franc. Phil. Brunck

291쪽

187. κ'γ1σαο M. Vulgo βησεσθM'. diro eo clices si Θεσθα. Verbi signisationem eleganti versione exprcssit Grotins :sed videndum an sinceritin sit & sorinae legitimae. Ni illithi, quod sciam, occurrit sornra naeilia verbi βαίνειν, eo sciasti, qvi hae intelligentium est: active Ω passive tantum usurpatur,nt in isto versu. quem citat Eustathius a l O fys. P. I 67 βαινόμενος, β ίνων , ο τὸ νυν eίος , αλοτε λυμῖm Praeterea scripturiis fuisse videtur poeta βήσασθαι : nain m re insolito sinumin εκσεσθαι hic Verbo βουλεται sula litigi . tur. sed quidqii id horum sit , Xenophontis apud Stobaeninlectionem praetutinnas, ellit. Gesneri p. 499. Lociam e Reg. coit. descriptii in propono: Θεόγνιδος εἰσιν lms του Μεγαρεωr. ουτος δε ὁ ποιητὴς περι οζοενος αλου λογον πεποίητή , ς περι

ἱππικῆς. χ γουν αρχη μοι δοκεῖ της πως σίως οργῶς ἔχειν.

292쪽

189. ο ὐο γυνη - Sic tam e Stobaeus. Vulgo ουλυ ία. - αναίνετα& εἶναι. Ailres ratior accideret soniis , si let, eretur ἀναίνετ vi εἶ My. Haec infinitivi forma Occiirrit in a v. 938. I93. γαρ - & hoc riirsus e Stobaeo sunt sinitis. Vulgo χοήματα μὶν I98. εν ἀει. sic ait inetri normam legendum. Viilgo E-τύνει , cilitis orbi inellia longa est.2OO. παο α νήιιον. SFneo Pe Pro παραμόνιμον. Sic connin-ctini se cibi ilebuit. In trilitas cocta. vox male in ilia as divise. παρ μόνιμ n. Iirile clepravata Aliti lectio γαρ μόνιμον : lini leviro cui lana clocho in mentem vellit, ne otiola esset copula, enicitilare α ιρὶ καὶ μονίμως.dios. In Atilina editi legitur : ου γαρ επ αυτ υς γίνονται μακαρες πρήγματος αμπλακίης. In ellit. Tumebi: ου γαρεπ' αυτοῖς γίγνοντM μακα ες πρηγματος αμπλακίης. Utramvis eligeria lectionem , nituum e X ea Icnsum exsculpes. Satius erat ista sine ulla interpretatione praetermisisse, ista in alitexuisse versionem, quam ex Rad. V luterioni editione describo: hac hovianum fastunt mentem e non evini ob ea finit beati , ei πω . Poterant ne insulsius 3 In colla. initio pentametri est τίνονται, cum varia lactione in uno τίσοντα. Et senstini & verba ceriissime restituimus: ου γαρεπ' αυrοῖς τειλαι μακχρες πράγμασιν αμπλακίας. Non enim

293쪽

xiet. Sie Aldus & codicum nonnum. Vulgo εδιν. Post hunc versum legitur in impressis ilistichon, quod amovi, quia iisdem verbis recilrru infra v. so I. nssivunt hie pro οἶνος πινομανος πουλυς , legatur οἶνον τοι πίνεώπουλῖν, quod nihil aliud est viam librarii παριΔιορ9ωνια, non intelligentis , qui masculino nomini iungetentii x Mu

aia. etiam hujus sententiae his posita est in viilia ratis libris, quos vide V. Io69- Ε iluaesis lectionissius meistiorem elegi. Hic viligo legitur in primo pentametro, ἰργήου

συμμίσγων ἔν τn εκαειος εχει. In sectinito hexametis pro οργην unus e codd. habet ἰρμην, quae voces saepe perna iis

tantur, ut observatum fuit Rulinicenio ad Hesiodum, Epist. Crit. I. P. 83.2λ. προ μιλησ31. Sic in Atlumaeo letitur p. 3I7. A.

Vnlgo προσομιλήσει.

ai . Atiliis & codd. 6τέ. Turnebus ποτε.α18. In impressis sic Iegitnr hic pentametur: κρα-ίν τοι σοφίη γίγνεται ευτροπίης , eui quulem, ut ait ille , oed optu es conuectore, qui Spi mi interpres fuit. Nee tamen sua verilone nudaria in eius latus in bellillis libris , quos

erit liendae Iuventuti tradunt in nas nus. In codd. nitima vox est ατ:οπίης. Altero in loco qnem imoilo initi cxvi, impressi habent: κνῖσσόν τοι σοφίη και μεγαλης αρετης- Inde Theogniciis versiina reconcinnare pronuin strat: κερῖσπόν τοι σοφίη γίγνετοci ατροπιης. 2I9. αγαν ασχαλλε. Perperam in Iniris μηδ' turpiter claudicante Veris. Corrigebat vir doctus μηδὲ λίανα απι. Certior & facilior est messicina nostra. Sie infra 66ς. μηδεν αγαν χαλεποῖσπ ασω ψρ να. Να26. Post hunc versiim in Gnon ologoriam editt. omnibus

laguntur sex versus qui Solonis sunt, quique mesus ex hiis

294쪽

1, intin' inter solonis fragmenta, nempe in fine Megiae v.

Ineptii in est his ea lem in eodem 4ibella edere, diversis auctori titis tributa , quit in tam it necessario sint timus. Nos. allelia possessione Theognidem depellimus. 2ao. Pentametrum liune sic edicit Aldus : λυειν ως in λεως τοίχω ἁλώσομένης. Turi sinus Vers sic : λύειν, ως παλεως τείχη αλ σομένης. Rursus Oeclipo vel Sibylla opus est. Faculana ostendunt cocli es in qtubus omnibus: αλυεn, κυρει - πολε ' αλ σομένη. Vides stana de Mutilo non esse , violi in fine praecedentis Versus Aldus habeat σωζομένοισιν, ut etiam est in codd. Istitit ν paragogicum fere in ilicium est sequentem versitan a vocali incipere, quae forte in Aldi e ilice evanii erat. Luxatiis fuit mala librarioriam nianu penia tameter, cuius sensiun & metrum proeli ve fuit restituere:

αλυ- , πόλεως ωσπερ ἁλωσομένης. 'αῖς ευκόσμως. Sic tres collices , quini ob euphoniam pratuli. Aldus εν κόσμ*. Scripserat forte Poeta ἐν κωμοι 237. αεμεσι. Est vox homerica κεῖῖος. Lexieographis incognitum πιυ9μα, nec memini alita quam hic leg i Terluuient reai in libri omnes υ πο κευθμασι γαίης. Augeantur inde I exica, si pravo exemplo lectionem mutavi. 247. M P ου τυ ανω. Sic Iv. cintil. Aldiri τυ omisit eum versus labe: nec a quoquam fuit repositum. Alia alii latera supposuerunt. In quissius lam eisitionibus invenio. παρα σου ἐπιτυ κανω αἰδους. Sed longe sacetissimini est , viod commenti sunt alii, αἰδους trisyllabum facere, nec

tamen animadvertentes miseriim versum credifragio sie induobiis illaimis pessibus mulcari. aso. δὲ τυχειν, Δυ τις ,ε σιος εοα. Sic in Sto-haeo, nisi quod habet ων pro ου. In Theogesilis velo Ii-

hris : πραγμα τερ πιοτατον, ου τις ερα το τυχεῖν.

295쪽

Non facile est sensum liti us fragmenti declarare , Modsumtum videtur ex amatoria elegia. Μ auem legi: κ δέ st υδρευει, καί με γοῶσα καλεῖ. Ita ureo vi ac D aquais

tum, gran. NII me vocat.

27o. Vulgo χρηα ατα δ' Gκατ-ης, πόλ' παθών. Verbum qirod ab sarti pendet, optativum esse debet, ut duo praecedunt. 27s. απιαλαμνα male vertunt disseisia. Ex oppo filo nomine intelligitnr illud significare mala, inhonrsa, itimis. Solon XIV. ra. ουδ' ε9' ὁμῶς ερς άπαλαμνα

Θέλει. Infra in hisce Excerptis 473. μυ9εῖται ir λαμνα,

277. vulgo legitur πιο ἰς ων. Atqui nirinen πι-ουθοι Theogmidi vatae frequentatum, nulli bi apud eum o currit pro , fidens s qiiam significationem sententia hu)us loci requirit. πι Πῖς εὼν librarii errore solprum fuisse pinor, pro eo quod reposui, Activa signifie tione πισθος pro fetus, afferri ait in Thelatim II. Steph

nus a Budeo ex Platone. Bulleum conlatere non vaeat: sed aliud exemplum non minus certum in pruintu habeo. Sophocles Oeil. Col. Io3I. αα εσο Πω σύ πισιὸς ων εορας τRota Nemo mn videt πωος ne eo qitidem sensu quo adhibetur a Tragico hic lucum habere. a78. πισημοσύνη. Clidd. Omnes Qι μοσύνη. a79. μηδ ει Ζην αυτον παρέχοι - Ioram manifeste eo ruptum sic emendo. Vnlgo ti Z κν' ἐ9ασι παρ χειν. 284. et τραπελωσι, urbanis , dicacibus. νόμος, eantilena , Mula. 'es vire ebanson aciae ratami s. Sic recte T. Faber,

teste eliis filia ad Callim. H. in Delum 3oq. male vulgo ἐκΤραπέλοι .am. πελαται. Sic reperit Turnebus in quodam exemplari:

296쪽

Ipse tamen edissit MMται, qtiod & AHiis & eodd. habent. Joanni Pier no singulari ingenio & doctrina viro hanil sine causa viilebatur huic pentametro ulcita labe Te υxουλον. Manifesta est librarii fraxis , quana in voce de prehendere mihi videor. Scripserat Theognis: ρε Θίμενος ν ααδης ολ-πBaται. ααδη: Ω significatione & ratione compositionis plane i ipsum est , qtiod nobis Gallis it pluisant. Apud Hesyehium Glos a exstat ααoiς, α ηδIς. Quod ncutiquam est Doricum; sed ab a privativo Ω αδεῖν. Eidem Pierlano, quem vide verisimilium p. s s. non adsentior, seq. V. Pro ανα καίη reis ponenti ἀνι ρη. Est enim eadem utriusque nominis significatio. Quaecunqile eoacti Parimur, quaeque vix effugere licet, ea sunt maxime ἀνιηρά. Inde si quid valde est iuno tum, id recte ανα καῖον appellatur, quia ἀνά5κην seu miruallisit. In οἰναsκαι η intensior est significatio. 294. γεγόνη. Sic Turnelaus ad syntaXeos legem: Aldus& codd. γεγόνει.

gos. ειδε, ἴσθι, scias. Sic bene Turnebus. Ediderat AI diis εἰ - codices alii εις δὲ φέρει, alii εἰς δε et οι. In

praec. versu μιν, αντον, significat τον πεπνυμένον ανδρα.

go8. Post hunc versum legitur in impressis sententia dii bus distichis constans, qliorum sine controversia Solon auctor est. Sitnt inter eliis fragmenta XIII.; I9.-ευσουλος. Sic Aldus Ω codd. Ultiina in ab Cουλος producitur vi caesurae, ut eadem syllaba apud Ilo meritin centies. Nihil erat caiisae cur Turiaebus ederet ευ ἔούλως. 324. dor . Si e scribi oportuit. I ulgo, solemni librarioriim errore, αυτός. Non amplitu est idem, ἱ αυκς. 328. Dra τόμενον. Νοn mihi liquet ile ratione citia conis striti debeat hoc participium. Interpretes subali dire videntii r

297쪽

286 IN THEOGNI DE M.

ver uim sim stantivum, quod Valile durami est. Corniptet amsuboiloror. Corrigebat vir doctus in margine libri citieisi habeo, δυνησίμεναι. Sed Ουάαιν forma activa non est in iris. 329. ανθ ρωπιοις, inter in ines. Sic ex titilole linguae emunito virlgarit In μεθ' , qt oil est in eo lil.

Perperam in libris ετυῖαίνεre. 3set. α Imrπυμένου. Perperam Vulgo ατατρονυμένου. τίνω

in lingna Ionica primam producit, qirae Atticis brevis est. 3ss. ἐπέσθω. Sie qifille in iniri unanimi consensit: sed mendose . ni fallor. Scribenilia in ἰαίσὶω.3s6. οξυτερη κραοίη. Inverso orta ine & latae fallato metro AHiis, κακοίη οξυτίρη, quoil etiam in dii Obus est Micla.nsi clini Turnelao , καμ:κ ἰξυrIίη.as 7. Hujus sententiae primitin ilistichon non legitur hoc ioeo in vulgatis Innis , vhi exstat inter versus additos qui

extra numerunt sirnt. Se utillim distichon etiam concinnius ibi legitii r quam inter nIlmeratos.

ognis ; cstque liue e dialecto , tarn etsi apuit Herodotum v cem hanc asperatam viilere mentini. a69. re p. II . cculd. II enitam Atilinae essiti nis πως ol σέ; correxit nescio quis σέο.37o. μωρη. Vlilgo μοι ρα. Jonicam formam praestant tres codd.

298쪽

καμνον.

376. Legendum omnino: ομως πεMην μγ πέο αμηχανεις λα&ν. consentiunt libri omnes in πnίης. Sed pleri tue labunt etiam άμηχα ν s. sententiam corrupit Iibratioriunstupor casus hasqtie deque habentium. Nox sequitur de Paupertate V. 38 π γαρ χαλεπην τι κΤΩ αμηχαsim. 386. - g, N. Sic codd. In impressis rοτ αν388. ἐμπέδυε. Mendose libri luxae ζ'.39a. Lilari omnes evrμπε δ' αΘανάτων. Adversativa partieula inepte inserta. Sem Mndum erat, ut fecimus, ἰν-ρέαου α Θανατων. vel ἐντροπε αμνα - , pro εντε πιο . Estque hoc a codd. scriptura minus remotum, proinde verisiuilistius. Ait una εντε πω hic locum non habet. 4ot. Ille in inigressis legitur : οὐδένα λισαυρον παισὶν --τοήση αμείνω. Recurritque idem Versias II 67. ubi καταθήσειν παισιν αμεοον. Apini Stobaeum Ionge diversia Iemo. Ex linguae indole cum ινδον oportet καταθήσεαι : cum

3. κακίω. Sic AIdus & codd. bono sensii r nomis..usto, pii velit pugisque orare bene, pejor amicin videaro. Turaiebus nescio unde, dedit κακίας : tanquani si dixisset Theognis γνωμην ἔπεσθαι τῶ κακω. s. Θωρήξομαι. Sic unus cod. recte , ut Turnebus. Tres alii R Aldus Θωρύξομαι. Ε variis lectionibus a Turnebo collectis receptum in recentioribus editt.

299쪽

4 4. πόα' αμέλητα μέλε . Apint Stobaeir in inelitis : πο αλκM1τα et inti. Longe etiam apud elim cliversa est seqtientis itistiehi lectio, quam receptae in Theogitide rion P fero. 4I7. αρχην. Sic Stobaeus. In Theognule autem παντων. 42o. πολλην γαῖαν ἰῖεσσαμενον. Vide Fle in steria ustitim ait Hesychii et ossam επάσσασθαι , ταδῆ. m. R Valet enarium ad Pleroilotiini p. 63o. II. Vulgo , ποδα. ἐν ε πα-

424. τουτο γ' ἴδωκε. Sic Iv. codd. Ingratum hiatum efficit omissio particulae in impressis. 433. Haec sentetitia in impressis bis posita. Recum it veris sus finein ait v. Iis 9. Εaria semel tantilni cxl daeo , melioriviis aci sumtis lectionibus. 4 I. α ναυιαι ἔχουσιν. Sic collit. tum Theognidis , tuni Sto haed. In illo inepte eclitum αίκυραν εχουσιν : in hoc Grotius dedit, α 5κυρα εχοι νιν.4s3. μηπατ ἐπ' ααρηίοισι. Sic tres codd. in quarto ci . Aldus neutram praepositionem habet, Versu rirente, quem sistentavit Turnebus scribendo his; ποτε απρήκ'οι . At verae

lectionis

300쪽

lectionis in enteii clandis meminit, unde cani adscive sunt se liuores cilitores. 4, 6. χαλεπῆ εο uerι κῖσος επι. Morrosian est rem

discilem perfeci . s uis eae di cultatibus exprilivit , mria eo spιMur. Haec est poetae mens , qtia in enae nilata verba refertini. Libri ninnes sine sensti χαλεπῶ τ εργ.αxm

4s7. οίκαια φιά ε Γω. Sic coctil. Alitus, τα oίκαια φίλα, imperfecto versit, sillod, tit alia milia , os eiulit vianta cum relii ione ς fide collicem stilem typis deseriberet, sequi & repraesentare soletiat. Turnebiis edictit φίγ ἔίαι, facta melioris lectionis in emenitationi litis nientione. 464. Hic versus citatiir tanquam Eveni a Pilitarctio, rastra l. p. IIΟ2. B. 4 ,s. παρασΤαδον οἰνοχοείτω. liis 3 ὁ οἰνοχόος. Ail sumitureni in extrinsecus cognatum verbo substanti viam. Sed aliam dii oli orta suspicio : adverbium παραδαδον stippositii infitiise a pullico quodam ludimagistro; scripsisse vero Theognici cine τω πίνειν δ' ε9 ἱλοντι καλος παῖς οἰνοχοῦείτω.Iticliae firmare videtiir sequens αίρα παῖξῖν. 46, 9. Hoc distichon ς quatuor se sitientia citat Athenaeus crini inulta varrietate lectionis p. 428. Iuliae sti in si V. 47S. de ρων τε καὶ ἔροιος. Viligo legitii r σωδρων, τό α --ιος, fluctitante in veteribus libris lectione. Nani Atiliis habet

ου τε νήπιος. Tres codd. o τε νήπιος.

라틴어 텍스트