Athenaiou Naukratitou Deipnosophistai. Athenaei Naucratitae Deipnosophistarum libri quindecim ex optimis codicibus nunc primum collatis emendavit ... commodisque indicibus instruxit Johannes Schweighaeuser ...

발행: 1805년

분량: 604페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

131쪽

γράCους ερχομένους προς αυτην ἀπομιμεισθα της γυ- eναικος τους μαστούς και τα στέρνα. διαζηλοτυπωμένη oέ ποτε ἡ Λαου Φρύνη, πολυν ἐραστων ῖσχηκεν ὁμιλον, ά σιακρίνουσα πλούσιον η ποπα, οὐδ' υβριστικῶς αὐτοῖς χρωμενη. 3LV Ἀρίστιππος δε κα- σος συνδιημέρευεν αὐτσ π1. i. . A - Aiνίνη τοῖς ΙΠοσειδωνίοις' και ὀνειδιδεμενος υπὸ οἰκ

m vi eius puleritudine tu ere non valemus. α Tam pulcra a viein suit Iais, ut pictores illam adirent, utar a pectusque mulieris penicillo inritaruri. Ullum alitem ae naulatione contencteret olim Lais cum Phryne . ingentem habuit amator ri inulti titilinem, nullum viscrimen faciens opulentorum paupertimque , neque RIT Anti

cum eis agens.

s . ristippus verra Protannis totos dies cum illa transegit λeginae per Neptuni ferias: eui qutun aliquando exprobraret famulus, quod tantam argenti vini daret ei, quae gratis cum Diogene cane volutareriir; EF, in*ait, Latia multa dono, ut No illa fruar, non ut nemo a s. Eidem dixit aliqliando Diogenes : O Arist*pe. eum μι- meretris eosetigrinem habes. Itaque aut prosis, ut ego. Cyni- eam sequere sectam, aut despe. Cui Aristippiis : An ergo tui absurdam indetur, Diogenω, aedes habitare, quas alia prius fi Diuiligo 1 by Corale

132쪽

N-ῖ, αφος ς ο Συρακόσιος ' εν - Περὶ των εν Σιμa κελία θαυμαζομένων. ἐξ 'Υκκάρου τησὶ Σικελικῶ ουρίου εἶναι την Λαίδα. Στράττις , εν Mακεδόσιν

ἡ Παυσανία, Κορινθίαν αυτην εἰναέ Qησι, δα τούτων' A. Eιαν δε πόθεν αἱ παῖδες αὐται, και τίνες;

Τίμαιος δ ἐν τη τρισκαιδεκάτη των Ἱστοριων, εξ 'T κάρων ' καθα καὶ Πολέμαν εἴρηκεν, αναιρεθηναι vo σκων αὐτην υπό τινων γυναικων εν Θετταλία, ἐρασθεῖσάν τινος ΙΠαυσανίου Θετταλοῖ, κατα Cθόνον καιh δυσζηλίαν ταῖς ξυλίναις χελωναις τυπτομένην ἐν Ἀδμ

bitaverint ρ- Misinu vero: inPiit ille. - Θώρ narim consciniam , in φιa minisi navigaverim p - Ne hoe qui m rinquit. - Sic ergo nec abfurrim est , ciam muliere consue-niarnent habere, qua multi tam sint usi Nympli Horiis S racusiug. in libro De Siciliae Mirat illi iis, Hyream ortam esse Laidem scribit. Sic lo castello. Strariis vero, in Macedonibus sive Paulania, corinthiam esse ait, his Verbis rA. Unde sent autem hae puellae, O praenam pB. Nune pΓdem veniunt illae Megaris: sint autem corinthiauer Lais quinan, magnum urbisὶ decus. Timaeus vero decimo tertio libro Historiariam, ex ' caris ait, quemadmodum etiam Polemo dixit: c ccisam filisse tradens a triuii eratriis nonnullis in Thessalia, cum amore capta esset Pausaniae cuiusdam Thetali, per in

133쪽

δἴτης ἱερω. διὸ και το τέμενος κληθηναι Ἐνοσίας Ἀ-Cροδίτης. δείκνυσθαι δ' αὐτης τάςον παρα τω ΙΠηνε- ,σημέῖον' ἔχοντα οδρίαν Τ λιθίνην, καὶ ἐπίγραμμα τόδε Τησδέ ποθ' η μεγάλαυχος ανίκητος τε προς ἀλκην Ἐλλὰς ἐδουλωθη καλλεος ἰσοθεου, Λαίδος ρο τέκνωσεν ' ψως, Θρί-is A Κόρινθος

κῆται δ' ἐν κλεινοῖς Θετταλικῶς πεσίοις. Αὐτοσχεδιάζουσιν ουν οι λεγοντες αυτην is Κορίνθω τε--φθαι προς τω Κρανίω. C

λώος της ἐταίρας ἐπαιδοποίησε Νικόμαχον, και συνην mores. ταύτη μέχρι Θανάτου; - τησιν Ερμιπιrος εν τω Πειρι δηστοτέλους πρωτω , ἐπιμελειας Oάσκων της δε - σης τετυχηκέναι ἐν ταῖς τοῖ Qιλοσόzου λαθηκαις. 'O

neris templo: inde templo nomen impositiini esse Impiae Veneia. Monstrari aut ein , ait, sepulcrii in eius iuxta Peneil m. signtina trahens hydriani lapideam, ciun linc inscriptione: Husius pulcriis e Deabus aequi paranciae in servituum olim redacta es invisu fora trudine gloHans Graecia , Lahfis; suam gentiu Anior , nutrMtque Ihara: Dccique nune in campis nobilissus Thessalia. Quare nugantur qui Corintlii eam prope Craneum s pultam dicum. 6. AH Hra vero Stagirita nonne ex Herpyllide me retrice Nicomachitin generavit. & cum ea consuetudinem habuit usque ad vitae finem t ut ait Hermippus libro primo De Aristotele, dicens etiam, inagnam illius curam trahitam fuisse in philosophi testantento. Elegans vero noster Plato nonne Aretaeanasstin amavit mere-Diuili od by Cooste

134쪽

MQωνίαν ἐταιραν ἐγάπαν - και αδειν εἰς αυτην τάω Ἀρχαιανασσαν ἔχω την ἐκ Κολοzωνος ἐταίρην, ῆς και ἐπὶ ρυτίδων ' πικρος επεστιν ἔρως.d Α δειλοὶ, νεότητος ἀπαντησαντες ' εκει ς πρωτοπόρου, δι οσης ηλθετε 3 πυρκα-ς l

τω 'Ερωτικων, eὐχ ωκεν Ἀσπατίας της νεωτέρας, ' ἄλλα της Σωκράτει τω σοῖω συγγενομένης, καί περ τηλικόλον αξίωμα συμεως και πολιτικης δυνάμεως κτησάμενος, οὐ συνετάραξε πασαν την Τ 'Ελλάδα ;Ιlν δ' οὐτος ἀνηρ προς α οδίσια πάνυ καταNρης' -τις και τη του υἰου γυναικὶ συνην, ὼς Στησίμβροτος ο Θάσιος ἱστορίῶ, κατα τούς αυτοῖς αὐrω πό-e νας γενόμενος, καὶ ἐωξακως αυτον , is τω ἐπιγρατο-

ω. D. 3 Deest articulus editis. Mirasia,

Periclis minae.

tricem Colophoniam i ita millem ut in illam versiis et. iam hos cecinerit: Aiehaeanassam habeo ex coloseone amicam, ius super regis inam amaras amor sidet. Oh misisi, qui timentutem nacti estis illi primum huc transvectae, quanta per intandia eundum vobis fuit IAHeles vero Ol unpitis, ut ait ciearetriis primo Eroti Corum, propter Asy.sam, non hanc iuniorem , sed ilia Iam quae cum sapiente Socrate vetiata est. raniani licet pria dentiae laxulem, tantamque in repissina potentiam consecti res, nonne totam contuma Uit Grraeciam Fuit aluein hic vir ad rem veneream ad mlham proci vis: qiii etiam cum fisii sui uxore rem habuit, iit tradit Stesimbrotus Thasius, qui ei clem temporibus vi

135쪽

Melissaperian i

μένω Περι Θεμπτοκλέους καὶ Θουκυδίδου καi Περακλέους. Ἀντισθένης ' δε ο Σωκρατικὸς, ερασθμα,

, αυτον 'Aσπασίας, δις της ημέρας εισιόντα καέξιόντα απ' αὐτει ἀσπάζεσθαι την ανθρωπον ' και Qευγούσης ποτε αυτης γραφην ασεβείας, λεγων ὐπεραίτης , πλεανα εοάκρυσεν, η οτε ὐπερ του βία καὶ

της ασίας ἐκινδύνευσεν. και Κίμωνος δ' Ἐλπινίκη τηαδ zη παρανόμως συνόντος , ειθ' υστερον ἐκδοθείσης Καλλία, καὶ τυγαδευθέντος, μισθὸν ελαβε της καθ

λυ αὐτοῖ ὀ ΓΠερικλης το τη Ελπινίκη μιχθηναι ' Πυ- Θαίνετος 3 ἐν τρίτω ΠΦ Αἰγίνης, Περίανδρον, pησιν, ἐξ Ἐπιοαυρου - την Προκλεους θυγατέρα Mέλισσαν ἐδόντα ΙΠελοποννησιακως ἡσθημένην αναμπέχονος

γαρ και μονοχίτων ην, και ωνοχόει τοῖς ἐργαζομένοιο ερασθέντα γημαι. IΠύρρου Αε του υπειρωτων βασι-

mistocle & Thiκydide fit Pericle. Antisthenes vero S

craticiis ait, cum deperiret Pericles Aspasiam, bis qui tidie earn osculariini esse, ingredientem S ab ea egredientem. Quumque illa aliqtiando impietatis rea ager tur, caussiim pro ea vicens Pericles plus laci yn amni profudit, quam quo tempore ipse vitae fortunariamque periculum aisit. Porro quum Gnion Elpinicae sorori suae illegitimo matruncinio iunctus fuisset, illaque ii inde Calliae esset elocata, cuin ipse in exsilium esset pubsus, precium reditas ipsius accepit Pericles co Eumli cum Elpinice potetatem. Pyllaaenetus tertio libro De Aeg - ait, Perian ran , Clim Proclis Epidaurici filiam M lissam vuluset Peloponnesiaco cultu vestitam, sine stinia enim erat, simplicem tunicam in liua, & vinum fundebat operariis ὶ amore eius misse captum & uxorem

136쪽

γένου κατάλογον γυναικων ποιουμένοις, οὐ κατα τούς b Σωσικράτους του Φαναγορίτου ' 'H ο ῖο υ ς,7 η τον των γυναικων κατάλογον καινετου του Σαμίου η

tius fuit ab eo Pii in Italia hellum gessit, anissa Dp e fula Leucadiar quam Olympio, uiner adolescentis veneno sustulte. 37. Hic Ulpiantis, veluti insperatum aliquod Iumi in m-ctus, loquente adhuc Myrtilo, ait: Habemtis-ne etia in Micubi masculino genere dictum τὸν τίγριν, hune tigrim 'Memini enim milemonem qiuidem in Neaera haec dicerert A. J Q emadmodum Seleueus hue ripis illam misit,

Fam νι us nos, fle aequum erat ut Sedeareo rustasiquod nostris a monavi virissis taueremus animal.

I B. J DNeranon : non enim hoc illite Dpritur. Cui Myrtilus respondit: Quandiniuidem nobis in pessi- mento fuisti Recensiim mulierum facientiesis, non secundum Sosicratis Phanagoritae Et quales, nec secun dum Nicaeneti Samii sive Atuletirae Catii logitur milie-

137쪽

LVIII.

Clearehiis de Epami

oratoris amores.

A1ρίτου μικρον αποσχων, ἐπὶ τὴν παρ, σου τρύψομαι πεῖσιν, Φοῖνιξ γεραιε. μάθε ουν, οτι ἀρσενικως εἴρηκε τον τίγριν Ἀλεξις εν Πυραύνω, ούτως' Ανοιγ', ανοιγε την θύραν ελάνθανεν πάλαι προπατῶν, ἀνδριὰς, ' ἁλετων ονος , ποτάμιος ωπος, τοῖχος, i Σελεύκου τίγρις. ἔχων δε και ἄλλα μαρτυρια, ἀνατίθεμαι ταῶν, ε

Κλέαρχος γωρ προ Ἐπαμινώνδου et ν οἴσως

,, Ἐπαμινώνδας ἡ Θηβαῖος σεμνότερον ' μεν τούτων , οὐκ εὐσπιμόνως δε προ τας ομιλίας εσῖαλλετο την γνωμην, ει τις Θεωροίη τα πραχθέντα αὐτω προ την Λάκωνeς γυναῖκα. Υπερίδης γ δε ἡ λητωρ , ἐκ της πατρίας οἰκίας τον υίον ἀποβαλὼν si Γλαύκιππον .

nim, paulisper omittens institutium sermonem, ad Paaestionem a te propositam , Phoenicie senex, me convertam. Dis ce igitur, masculino genere tigrim. τον τίγριν, dixisse Alexidem in Pyrauno. lata ait: Aperi, aperi, fores: clam in obse roramdudum hae ambulo , sunsa , -DQ la s. Λ opotimus, murara, Seleises ille tigris. Sitnt mitri vel o & alia testimonia : qitae quidem in praesentia dissero, donec pulcrarum mulierrum catalogum absolvero. 38. Oealethus de Epaminonda ira scribit r is Epamino das Thebanus liis quidem gravior: sed tamen partim decora ratione in colloquiis cit ni millieribus de animi sui sententia mi motus est; si quis quidem illud coguet, quod cum Laconis muliere gestiin est. α Hyperidra vero ora

138쪽

Nυρρίνην ' την πολυτελαροάτην ἐταίραν ααλαβε, και ταύτην μεν εν ἄστει εἴχω' is Πειραιει δε Αριροαγό-d ρον , Φίλαν er εν Ἐλευ νι, ην πολλων λησάμενος χρημάτων ύχεν ελευθερώσας, ωτερον δε και οἰκουρον αυτην ἐποιησατο, ὼς 'IAμεαυς ἱστορει. Ἐν A m ὐπιρμύνης λόγω 'Tπερώης ομολογων ἐραν της γυναικος , και οὐδέπω του ἔρωτος απηλλαγμένος την προειρημε νην Mυρρων εἰς την οικίαν εἰσηγαγεν.

'H, δε ἡ Φρύνη ἐκ Θεσπιων. y κρινομένη σε ὐπο - Εὐθίου την επι Θανάτω, ἀπίzυ- διόπερ ὀργισθεις ο HAίας οὐκ ἔτι ἐίπεν αλλην δίκην, ως γ ν Ἐρμιπι

e πος. o δε 'Tπερίδης συναγορεύων τῆ Φρύνη , ὼς οὐρανηλε λέγων , ἐπίδοξοί τε ἐσαν οι σικαροαι καταρηφιούμενοι, Τ παραγαγὼν αὐτην εις τοὐμφανες , καὶ

Phryne In capitis

ivisitio absoluta.

fit ratiosissimim meretricem recepit, & hanc mallem ha-huit in iacte; in Piraeeo verra Aristagoram; Eleusine Philam , quatri Fngenti pecuni, enitam, dein liberam dimisit, & ssispenseri sis rebus domesticis praefecit , iu domeneus tradit. In oratione amem pira Par e professus Hyperides amare se hanc mullierem, tamen maniore nondum defunctus, Myri lilia ana, quam uinio dis xi, donIum suam recepit. 9. Erat alitem Phryna Tliespiis oriunda: qinie cum ab Euti in capitis rea esset acri absoluta a itulicibus est; qua re ita inclignariis est Erillitas, ut nullam post id tempus caussam dixerit; quod irradit Hermippiri. Hyperides vero calassa in clicens pro Pliryne, cum nil il pr ficeret, ac satis iani adpareret calchius ituscum coirdemnatum eam iri, in messium ipsam produxit, & es

139쪽

phryne exemplar Veneris Anady me. es

tis ATHENAEI DEIPNOSOPH. C. d.

προρρηξας τους χιτωνίσκους, γυμνά τε τα σπέρνα

της επερρητόρω , δεισιδαιμονησαί τε ἐποίη- τους ακ-τας is τρο ὐποτητιν' aiati ζάκορον Azροδίτης Ρ ελέω χαρισαμενους ' μη ἀποκτεῖναι. και ἁῖ σης, ἐγρα-ση μετα ταυτα empuγα ' is M.ηδένα οικτίζεσθαι των λεγόντων ὐπέρ τινος, μηδε βλεπόμενον τον καrπορούμενον η την κατηγορουρον ν κρίνεσθαι. Eν δε μως f

χιτωνιον ἐμπιίχετο, Τ και τοῖς δημοσίοις οὐκ ἐχρηταβαλανείοις. τῆ δε των 'Eλευσινίων πανηγύρει και ταν Ποσειδωνίων , εν οῦ ι των πανελληνων πάντωἁποτιθεμενη Θαιμάτια , β και λύσασα τὶς κόμας ,

cissis tuniculis niulatoque illius pectore. exta enimn or tionem ad moventam iudiciam ex ipso adspectu misericordiam solita oratorum arae convertens, persecit ut sacerdotem mini'amque Venois reveriti itulices, miserico diae indulgentes. capitis non damnarent. Quae cum ea ratione periculo esset liberata. decreto deinde eatuum est, Ne quis oratoram caussam rei agens miseraeonium eo estaret laudicum; O ne quM reau, atra mulier eris istis Postula- ω, emam im bra sententiam pronunetaruns praesens uere- αν. Erat autem revera forinosia Phryne eis corporis pari us, quae adspectui non solent patere. Quare noniselle licerit nudam eam adspicere: nam tuniciita ut bariir totum corpus tegente, & pubsicis non utebatur

balnei . In celebritate vero sem Neptii ni, quod Te usi agebatur, in totius Graeciae conspeetii positis vestibus, tirod by Cooste

140쪽

πιι τν λ ὐπα την σκηνην του Θεάτρου ἐπέγραψεν Πραξιτέλης, ον επασχε, διηκρίβωσεν ἔρωτα , ἐξ ιδ, ς ελκων αρχέτυπον κραδὰς,

φωτα Θέλοι λαβεῖν, tiτε τον ἐπι Τριποδων si Σάτυρον. ἡ δε ελομένη τον Ερωτα, ἀνεθηκεν αυτον ἐν Θε

σπιαῖς. αὐτης δε της Φρύνης οἱ περικτίονες ανδριάντα Phrynmst ποιησαν , ἀνέθηκαν εν Δ ῖοις χρύσταν επὶ κίο,ος R ς'

crinibusque solutis, mare ingressa est: qua occasione usus Apelles. ad illius exemplar Urarerem Anad menen pinxit. Similiter Praxiteles, amans eam , oresam Venerem ad eiusdem exemplar finxit; & in Gipidinis basi. qui infra scenam theatra positus est, hanc inscriptionem insculpsit:

Praxiteles , quo ast , eum e rara e mola amorem, proprio e conse durens exemplar , Phrynae mermitin mei dans me. Philtra non ensitio

posthae iacistans, sed oe lis conspectus. Optionem vero Phrynae dedit statuanim, sive Cupui nem accipere Vellet. sive Satyriam, qui in via positiis est quae a Tripodissilis nomen trahet. Et illa Cupidinem et git, & Thespiis eiurulein dedicavit. Ipsim Phrunes vero statuam vicini illius Delphis ponendam curarunt auream, inempe . inauratam, J basi e marmore Pentesico insiste

SEARCH

MENU NAVIGATION