Photii lexicon recensuit, adnotationibus instruxit et prolegomena addidit S. A. Naber ΟΩ

271쪽

φονῶν ἐυωως προς το φονεύειν ἔχειν ij. φοξῖνος ' ἰχθυς εὐθέως γενόμενος ἔχων κύημα ' τIκτει δε ἐν ταῖς προλωναις τῶν ποταμων , ῶς 'Λριςοτέλης δ).φορα ' η καθόλου τόπου ἐναλλαγη ' καὶ μαλιςα ἡ μὴ δυναμένη

φορεῖται ' περιφέρεται.

Desunt folia ut condicio circiter octo. Ρο onus.

Ψιλεύς ' ἐπ' ακρου χορού ιςαμενος ' οθεν καὶ φιλόφιλος παρ' Ἀλκμανι' ἡ φιλοῖσα ἐπ' ακρου χορού λςασθαι φ). φιλοδαπιδας τας ψιλας καὶ μη μαλλωτας δαπιδας λέγουσιν

) Ρorsonus ad sidit ἔχειν. lex φαινος. Aristotelis locus legitur Hist. Anim. VI.12. 13, sed ibi est προλιμνάσι. ) CL Pausaniam apud Eustath. p. 1452. 15. CL Demosthenem de cor. S 271. ) Respieitur Plat. Legg. H. 666 Ε . de leo loco ilixi in Prole naenis p. 71. Cf. Pindari apud Athen. XIlI. 573 Ε. ) HesychiuS. ὶ 'Οκιος hoc sensu apitii Bithynos in usu fuisse docet Suidas, opinor παρὰ τὸ ὀχεῖν ut ὀχανον. CL Pausan. apud Eust p. I 452. 15. ) CL Hesychium. φὶ Vix recte. CL Poll. III. I 31. φ) In Codicae nihil superest praeter χορού χασθαι. caetera e

Suida supplevit Porsonus. Hesych. ψιλεῖς' οι ἴτατοι χορεύοντες.

272쪽

φόρ ἐπὶ τοὐ σαπρού καὶ μὴ συναρέσκοντος' ἐςὶ δε αποκομματικὸν λεξείδιον ' φόθον γαρ καλο5M ' Ἀριςοφαγης' πλέω γράσου τε καὶ ψόθου ' LIον, καὶ ρύπου Λισχύλος Θεωροῖς ').ψόθος - ακαθαρσIα' ουτως Φρύνιχος ψόας ἡ φοίας ἡ ἔπη χρη καλεῖν παρ' οὐδενὶ Ἀττικῶν ευρον ' οἱ δε παλαιοὶ γυμναταὶ αλώπεκα προσαγορεύουσιν Τ).nysium apud Eustath. p. 746. 39. Lex. rhet. Belch. p. 389. 15. Anitati. uehit. p. 85. 15. Perperam Dodex φιλοδαπίδας - μη-

μαλωτας.

) Codex φιλοκορης. in De Eupolidis fragmento vide Meinelc. p. 509. ) Codex ψιμαρον. ἰοrr. Toupius. Cf. Photium v. εὐδIαιος. Vocabulurn habet Hesiod. Oper. 624. ὶ Codex αἱ αμπελοι. sed cf. Hes h. Theophr. II. Plant. IV. 14. s. ) Hesichius. Codex φιναξει et φυλλορρεῖ. φὶ Hesyclitus. Sed vide φαινύθιος in Thes. VIII. 1825 D ei apud M. Schini iti una. l cci lex φισαι om. aco. Eust. p. 163l. 44 assert e lexico ritetorico. . ' odex ψιττακέαν et sic quoque uesych. Sed victo Thes. VIII. l 919 B. 'ὶ Codex ἀποκομματικού λεξῶIου - γράσου καὶ ψοθοίου καὶ ρύπου γε καὶ ψίθου. Correxit Do braeus. Minus placet Bergit si ratio apud Mein ulc. Fragint. Com. II. p. 1224. CL Thes. Vt II. 1920 C. 192l D. Ψό dixit Sophocles quoque ἐν Ποιμέσιν. cs. Etyna. u. p. 405. 53. vi Neinpe Comicus, nam Photius in Iaxico condendo graminati curn non adhibuit. ) Indi doni Pliryn. Εcl. p. i52. CL Poli. II. 185. Dissiliam Corale

273쪽

ἐγέλασα ψολοκομπίαις '. φούδια ' ψευδη ' Κρῆτες

ψοφοδε, ς' δειλός. τούς φόβους φοβούμενος εν

φυκτήρ ' σκεύος ἔνθα διανlζουσι τα ποτηρια ). φύλλα καὶ ψύλλαι ' θηλυκῶς ' παρα δὲ Ἐροδότω Ψύλλοι ἔθνος Λιβύης ' καὶ τὸ ἐν Μεσσηνδερ Μεμανδρου κύριον ἴνομα ' οτιδε τὸ ζψον τὸ μικρον ἀρρενικῶς 'EHχαρμος εἶπεν καὶ ετεροι ). Ψύρα τὸν Διόνυσον αγοντες ' ἡ παροιμIα παρα ΚρατIνφ ' τα δε Ψύρα H1σΩιον ἔρημον πλησίον XIου λέλεκται δε ἐπὶ τῶν εὐτέλειαν σημαινίντων '). ψυχαγωγεῖ ' παραμυθεῖται, τέρπει ').

ψυχα υ ν' πρὸς τὸ ψύχος καὶ τὸ πνεύμα διατρIβουσιν ἴνα ανα- ψυχήν τινα λαβωσιν ' ἐςὶ δὲ ομοιον τὸ χειμαζειν ti).3, HesychiuS. Arist. Ε I. 696. CL Hesyclitum. ) Hesychius ψοδει ψευδῆ ' Λακωνες δὲ τὸν ςόμαχον. γ Hesychius. ε) Glossa quae plenius servata est a Schol. Plat. Synap. 213 Κ, ubi laudatur quomae Euripides. 'in Observatio vi letur Aelii Dionysii, es. Eiislatii. p. 1390. 50. CL I'hryn. Ecl. p. 146. Moer. Schol. Arist. Plui. 538. Hesych. ia,eus Herodoti legitur ΙV. l73. Vide quoque Cobet. Pn sopore. Xenoph. p. 16. Mnem. VII. 174. 3 codex Ψύφαρα. CL Steph. Bra. in voce. Eustath. p. 1462. 46. App. Proxv. 439. Thes. VIII. 1938 D. Meinelc. Fragint. Com. II. 207. Bergit. ad Alcmanis stagnat. 30.

3 Hesychius. φὶ Habet Eurip. Cycl. 49. CL Hesych. Saepe imitati sunt

274쪽

ψυχορροφεῖν ' το ψυχην εκπIνων δ).φῖχος ' το ρῖγος ' Ἐρόδοτος ' αλλα καὶ Ἐρμιπιτος ψυχρὸς ανθρωπος ' αντὶ του δυσκίνητος ε). ψυχρολογἰα ' φεὐολσIα. ἀκαιρολογta '. ψυχρὸν πραγμα ψυχρός ἀσθενής. φῶγ νόσος τις ' Ευπολις Μαρικα ' 'ος θυμηνας τοῖς τρατιώταις λοιμὸν καὶ φῶγν ἔπεμψεν ' οι φασι και τὸ τῆς νόσου εIδος οτι κνησμὸς μετα δυσω,δIας ' . ψώθια ' τὸ ὐποκατω του αρτου ψωλὸν γενέσθαι ui σε μέχφι του μυρήνου ' ἡ παροιμla παρ' 'Αριςοφανει ἐν Ἱππιυσιμ' ἐλέχθη - των μέχρι πολλούδιελκυσμένων' παρα Διφuφ ἐν τοῖς Ἐναγίσμασι παραπι- ποίηται αχρι τοῖ λαρυγγος φ).

ψωμοκόλακες ' Φιλιππίδης μισμα ' διασυρμα ) Illud σαρκικὀς pertinet ad explicationem loci in SS nempe I. Hor. 2. 14. quae adduntur alio pertinent. Glossa plenius servata est a Plin m. Behic. p. 73. 25. Cf. Meineh. Cona. II. p. 694. Hesychius ψυχορόφους. ) Herodi. IV. 28. ' Convenit Antiati. Behic. p. 116. M. ) Hesychiu S. φ) Ηοo solo loco qua tuum video nititur larina φωζα. nam Suidas et Elymologus sua o Pliotio habent. Equidem scri reniali in ψφα mutatione exigua ac prope nulla. 7ὶ CL Hesych. et plura spini Athen. XIV. 646 C. Photius e Pausania habet. es. Eustath. p. 18 17. 44. ) Arist. ni. 9 3. Pro διελκυσμένων vel διειλκυσμένων Sch

liasta διεσκυλμένων. Malim eum Κustero απεσκολυμμένων. codex praeterea Ἐγανωμασι.

J Antiati. Belth. p. 316. 23 ndit. Φιλιππίδης Ἀνανευούση, ubi Meinehius 'Ανανεώσει. CL Athen. VI. 262 A ubi alia poetarum

testimonia.

φὶ Νon intelligo.

275쪽

ψωμὸς ' , Ἐπίλυκος. ψωρῶν καὶ βραγχαν δισυλλαβως λέγουσιν ).

Ωια ' φιηλωτή, διφθέρα καὶ τὸ λῶμα τού ενδύματος περι την

Ωγύγια κακα' ἐπὶ των ὀχληρῶ ἐπεὶ συνέβη Κάδμον τὸν ' 2γύγου δια τας θυγατέρας κακοῖς περιπεσεῖν ' αμεινον δὲ λέγειν' 1γύγια κακα τα παλαια ' τοῖτο γαρ ἡ λεξις δηλοῖ - . Ωγύγιον ' ἀρχαῖον, παλαιόν ἡ ὐπερμέγεθες ' ἡ δια τὸ χιγυγον πρωτον αρξαι των Θηβῶν ').ώγμευον Ξενοφῶν ἐν β' αντὶ τού ἐπορεύοντο. παρα τὸν ὀγμὸν τὸν σημαίνοντα την κατα ταξιν οδὸν των θεριζόντων ωδε' οὐ μόνον τo οἴτως αλλα καὶ τὸ ἐνθαδε ώς ημεῖς' Κρατῖνος Δραπέτισι ' Tobς ωδε μόνον ςασιαζοντας καὶ βουλομένους τιν εἶναι. Ἀριςοφαγώ Κωκαλν ' ἐκδότω δέ τις Καὶ ψηφολογεῖονωδε καὶ δίφρω δύο ' καὶ Πλατων που κέχρηται αντὶ τού δεύροκαὶ ἐνθαδε ' τὸ δε ουτως ἐν τοῖς πλεχοις δηλοῖ ' Εύπολις Tαξιαρχοις' οὐκ ἡν φυλαττη γ' ι δ' ἔχων την ασπίδα φ . ) CL supra v. λιθῶντας. Moer. Lobeck. ad Phryn. p. 80. ) Hesycnius. codex ία. Prior glossae pars ex Aelio Dionysio est, cs. Eustalli. p. 1828. 48. Altera ni omnia saliunt sacra est, cs. Exod. 28. 28. Psalm. 152. 2. ) Sic Codex. Poraonus ωατωθησομαι. Hesychius: ῶα ' θήσω. ακούσομαι. Musurus: Δασω. Vale Icenaerius subesse iudicat ἐς ίατα θησομαι. Cogitavi aliquando: ῶαξῶ ' νοησω, ακούσομαι. Facilius certe non poteris.

276쪽

τὸ Δήμητερ' φασὶ δὲ καὶ χωρὶς του A του θαυματικου Ἐρά-

κλεις' καὶ μαλλον ἐν τῆ χρήσει

Desunt cetera usque ad finem, quinque fere paginas implentia. Por Onus.

quae correxit Porsonus. Antiati. Belth. p. 116. 29 laudat Platonem Γοργία. Quem locum voluerit ignoro : sorte Protagor. 328 B. ') Supplevi αγῶνας, cs Lex. rhet. Belia. p. 3l7. 51. Dem. Phorni. , 57. Manus recentissima in margine : ωδεῖον ' μουσεῖον ἡ σχολεῖον. ) cs. Hesychium. ) CL Eustath. p. 843. 46. ' Hesychius. μὶ Ex Aelio Dionysio,' cs. Enstath. p. 1279. 55. Vide quoque Hesrch. Vocabulo usi sunt hesch. Eum. 121 et Arist. Vesp. 15 27. ) Din dorsus serabit ωζησεν ut reserat ad Arist. linguit. 538.

Rectius supra V. Ἐρακλεις, unde restitue ασπερ τὸ ω Δαματερ του ω Δημητερ. Diuitiam by Corale

277쪽

EXCERPTA E

) Apollon. IIesycli. Cyrili. VOSS. ααλιον ' απληκτον. in codex ων οὐχ αψαιτό τις, quod correxi. Disputabant grammatici utriam pronunciandum esset ααπτος an ααπτος , cs. glossani sequentem. Quaestionem de interaspiratione attigii suoque Aelius Dionysius , cs. Lelirs. de Aristarctio . p. 351. Hinc fieri sane potest ut haec glossa ex eius opere fluxerit, nam nunc quidem neque Hesychius neque Apollonius convenit et praeterea rarae sunt admodum in Pla otio glossae honie-ricae duplices. Nolui tamen avellere a sequenti glossa, de cuius origine constat. Duilir Coosli

278쪽

ερρώσαντο ' επερρώσθησαν

ἐρσήεις ' πρόσφατος. ενυγρός τε καὶ ἀμόλυντος ἐρσήεντα ' δροσώδη καὶ ἁπαλόν, νεαρόν ) Similia Λpollon. Contraxit Hesych. Iliad. α. 567. Apud Apollonium enienda τὸ μὲν πρῶτον α. Us. Νauch. Λrist. Byg. p. 212. Ceteruin Photii Cod ex laabet ἀπρακτους pro ἀπτοήτους. quod ex Λpollonio euiendavi. Cf. glossam Superioren . ) CL Apollo n. v. ἄασαν. Hes h. v. ἀασαι. Ι'rinna significatio pertinet ad Iliad. ε. 289: αῖματος ἀσαι Ἀρηα ' secunda ad Odyss. p. 297: ἐπεὶ φρένας άασε οἴνφ' tertia ad Iliad. θ. 256: τῆ δ' ἄτη αασας' quarta ad Iliad. λ. 340: ἀασατο μέγα θυμῶ. Cf. adnotationein paulo pleniorem in Lex. rhet. Behh.

p. 521 v. ααασαι.

279쪽

iὶ Apollonius hoc legerit Odyss. ω. 106 ut i nunc recte θεμ- νήν. IIesiod. apud Strab. s. p. 424: Γληχωνα τ' ἐρυμνήν. Iliad. o. 282. Apollon. Hes clitus v. ἐρεθέντα, certatim

Apoll. Hesycli. qui male ὐπέσχεν. Iliad. p. 505. Menandri nomen perperant repetitu in e gi. Super. ἐσχατως. φὶ Cf. IIes relatu iri. Iliad. ρ. 696 3 ) Iliad. a. 796. Hesychius. 7) Iliad. i. 464. Cod ex nil praeter ετια sic et interpretatio excidit. Correxi ex Apollo n. et HesIcli. Diuitigod bu Corale

280쪽

εὐνηθέντες ' κατακοιτασθέντες

ἐύξοο καλῶς ἐξεσμένον

' Iliad. α. 429. Codex εὐτοκος '. correxit Albertus ad Hesych. v. εὐζωνος : cf. quoque gl. Ibζώνοιο et εὐγνως.'ὶ Odyss. δ. 622. 9. 19. Si in ilia apitii Apollo n. et Hesycli.

Correxi Codicis viti uin ποιούντα pro περιποιο Γντα. Ultima verba in Codice desunt, repetita a Porsono e Suida, qui tamen perperana τ)ιθέντα, pro quo rescripsi διατιθέντα.