Poetae lyrici Graeci 2 Poetas elegiacos et iambographos continens

261쪽

τοῖς ἀγωνιζομένους ἀνέθηκε δύναμιν, αλλα τοῖς θεοῖς ' τί ουν, ω κατάρατ', ἐμοι περὶ τούτων λοιδορῆ καὶ λέγεις α σοι τοις σοις-θεοὶ τρέψειαν εἰς κεφαλῆ , In lioc epigraiminato, quo l Κ straton vid. Philol. XIV 413) inittria maximi ex parto sit itici lini consuit, cum alia obscura, et de vitio suspecta 2gunt, tuin v. 3 nondum persanatiis, ubi conieci seribendium esse: μαιόμενοι δ' αρετῆς ἰσοδ αίμονος Ουκ ἐσάωσαν φυχάς. Sed disputaveriant de lioe poeinatio nil per certati in hornines docti, Utoohueli in Aet. Soc. Monac. 1845 p. 78suq i. Osann in Commenti se Trin. Philol. Giss. VI 10 seq. minisor Epitheta der Glitter p. 18. Bernus in Mus. Rhon. XIV 321, i ibbeck in Helvetioritin Iliis. Philol. 1862, leni quo Voonio I in tui notationi inis ad Do inositionis omitior ona in exorirsu Pecit litui od. novissimae. Expcilita ovantu existimat Tliiuliellii in liliis. Rhon. x II 297.

262쪽

XLVI.

γνε θεῶν πρέσβισθ' εκατηβόλε.

Καλλιτέκνου μητρος θυγατερ.

Eλθὼν δ' ἐς κλεινου Κεκροπίης δάπεδονευσεβέως σεμνῆς φιλίης ἱδρυσατο βωμόν M5

Λi istoteles. Fr. I. Diog. Laert. V 27: μ ,:ων ἀρχῆ ' αννέ κτλ.πρέσβισθ' Stephantis, edd. πρέσβυσθ', πρέσβευθ', πρέσβας coli. Mπρέσβις , A r. πρέσβις, C πρεσβυθες, Rosii libri πρέσβις θ' vel δ' in εκατιβόλε ε καταβόλε, ε κατάβολε .Fr. 2. Diog. Laert. V 27: ἐλεγεῖα, ων ἀρχή ' καλλιτέκνου κτλ. καλλιτέκνου o I. I rob. coit. M et Rosii Iudiri, vulgo καλλιτέχνου. Fr. 3. Olvmpiodoriis in Plat. Gorg. Od. ab Alli. Ialinio ex cod. Biasileensi in Κloigii Λrehiv XIV 395 cf. Menag. ad Dioq. Laort. V 27 et Letroun. Joumni des Savans 1832 p. 745): οὐ μόνον δεεγκώμιον ποιήσας Aristoteles) αυτos Πλάτωνος) επαινεῖ αὐτόν, αλλα καὶ ἐν τοῖς ἐλεγείοις τοῖς προς Ευδημον αυτὸν ἐπαινων Πλάτωνα ἐγκωμιάζει, γράφωνου etως' ἐχθων δ' ἐς κτλ. . ΙΙinc doloria sunt quae extrini R P. Amn. Vii. Λrast. 399r δτι πολλὴν ευνοιαν ὐσχε προς τον Πλάτωνα ὁ Ἀριστοτέλhς δῆλον ἐκ tos καὶ βωμὸν ἀνιερῶσαι τω Πλάτωνι, ἐν ω ἐπέγραψεν ουτωB-ὀν ωριστοτέλης ἐνιδρυσατο τόνδε Πλάτωνος, ἀνδρὀς ῖν ουτ' αἰνεῖν τοῖσι κακοῖσι θέμις. ω l. FIor. ap. Roso Arist. Pseud. 368: ἀνδρὸς δν οὐνθέμις ἔν τοῖσι χαλεποῖσιν ἀκουειν. Ailas Philopon. in Scliol. At isto t. IV 11: ώς δηλοῖ εἰς τὰν τάφον Πλάτωνος Ἀρtστοτέλους ἐπίγραμμα Σηκόν χριστοτέλης ἴδρύσατο . . . θέμις. Sin ilia ibid. 20 ubi βωμόν. Vita Arist. adespotos p. 8 ed. Robbo: εἰ γάρ τις ἄλλος φαίνεται ὁ υριστο- τέλος καταπεπληγμένος sec. Rosiurn co l. Marc. ἀποπλ ... υς ' ἐπιγράφει γὰρ εἰς αυτοπι βωμὀν υρ. ωρ. x. Πλάτωνι, καὶ αλλαχos περὶ

civetos φησίν ' ἀνδρὀς . . . θέμις. - Bullio omnes hos versus Aristoteli abiit illeat, cui assonsus est Itol, be, qui sol uni v. 3 siininii pili losoplii ingenio nou i Iuli gnnni esso censet; gobrio iudicio iisus Zoiler Hist. Plii l. II 2, s tuetur lioo carmen, quod nee Rose in suspicionem vocavit. - V. l. O l. Bas. εἰ. - V. 2. ἴδρύσατο, coniicio sδ ρύσαο, ut Aristoteles ipstini

263쪽

- μόνος ἡ πρῶτος θνητῶν κατέδειξεν ἐναργῶς

Λ οἰκείω τε βίω και μεθόδοισι λόγων,ώς ἀγαθός τε και ευδαίμων αμα γίνεται ανήρ ου νυν δ' εστι λαβεῖν ουδενὶ ταυτα ποτέ.E II I D P A M M A T A.

Tόνδε ποτ' Ουχ ὁσίως παραβας μακάρων θέμιν αγνῆν ἔκτεινεν Περσῶν τοξοφόρων βασιλευς, Ου φανερῶς λόγχχὶ φονίοις ἐν ἀγῶσι κρατήσας, αλλ' ανδρός πίστει χρηοαμενος δολίου.

δὲ τοῖς ταὐτα γνῶναι ἐθέλουσιν ο υριστοτέλους πέπλος καὶ o mo - σίου στέφανος καὶ 'γίνου ο πολυμνημων καὶ των ποιητῶν τὸ κλῆθος. cons. Niceptioriis Callistus ilist. Eceles. X 36. Et nielitorii liir lioc 506opiis in ituli e lilii oratin Aristot ultorii ni, tyieni Menagitis edi lil. hiis: περὶ μουσικῆς α , Πέπλον, απορημάτων Oμηρικῶν ζ. et ileuule: συμμίκτων ζητηματων οβ , ως φησιν G καιρος O ακουστVς αυτου, Πέπλον. περιέχει δε ἱστορίαν συμμικτον. Scitoliast. IIona. ll.

Elule In una nuu tu itiir, qui hoe Platonis monumentum condiderit. - V. 3. Ουδ', Anainon. luillo p. Οὐτ'. - αἰνεῖν, cod. Ans. αἰμεῖν. - v. 4. ἐναργῶς, Monage ἐνεργῶς. Hechor toltim versum sic consori invit: μουνος καὶ πρῶτος θνητῶν ὀδ ἔδειξεν ἐναργῶς. - V. 5. μεθόδοισι, eo l. Isas. μεθοδοις. - V. 7 Zelloro vitium contraxisse videtur.

δήπερ τον υμνον εποίησεν εἰς τόν προειρημένον Ἐρμείαν,επίγραμμα επὶ τοὐ ἐν Λελφοῖς ἀνδρεῶντος τοιουτον ' τόνδε κτλ. V. 4. ανδρός . . . δολίου, o l. Frob. ἀνδρῶν . . . δολίων, cod. C δολίως. Quod vita Aristote l. p. 2 ed. Robbo exstiliot: και τὰ γεγραμμένα α Detia δικαιώματα των Ἐλληνίδων πόλεων, ἐξ ὼν Φίλιππος τὰς φιλονεικίας τῶν ' Ελλήνων διέλυσεν, ώς μεγαλορρημονῶν ποτε καὶ εἰπεῖν. ἀρισα την Π έ λοπ ος. ox epigrammate petit irin videtur, seci ambiguum, utriim ad Aristotclom an ait Philippiun sit reserenitum; ego lioc probat,ilitis pitto. Coterat in Rosa 542 γην Πέλοπος fort. ex eo l. Marci RI O. Nun ieri cancellis additi sunt oditionis Cantorianae.

264쪽

Λ i m es. Etsii. M. i,. l 20, 3lὶ u litui' lioc luit o siniplicitet licetis: ως φησιν Αριστοτέλης ἐν τῶ πέπλω. ) In lioc opere epigra ininata lire- viii scilla in lieroti in Iloitorein cuniposita iiieriint, spiae PDipli Titis lian tu i ii isti leni ait lielli Tioiani teinpora illii simili lii periinebant, in sutini receperat opus . vid. Eustalli. Il. 285. 24: Iστορεῖ Πορφυριος καὶ δ τι Αριστοτελ-ς σύγγραμμα πραγματευσάμενος, οπερ ἐκλήθη πέπλος, γενεαλογίας ηγεμόνων ἐξέθεto καὶ νεῶν εκάστων αριθμον και επιγραμματα εἰς αυτ ους,ἀ καὶ αναγράφεται ο Πορφυριος εν τοῖς

εις τον Oμηρον. απλῆ οντα καὶ ουὁέν τι παχυ και φλεγμαῖον εχονza. Ex Porpii vino liausit iplaeciuupie alsori Liislat litus: laietasse etia in TZeletes: ilitaui luani noti inci stili bile iani an ii quiliis ea epigraninuita, sputo ait ilouietaeos lieroes periinet, alit . ex Peplo excerpta et seorsina propagata suisse, ita iit scripturis nunaen sero proisus ol,littoriar etiti'. Cf. Alisonius p. l89. . . Ad rein pertinere existi navi, tit . f. epit lita stili- nectet eni, scilicet titillos sepii lcrales lilio inii, pii l, ullo Hoico inter-sueriint: pino anti pia cuni apti l philologunt isti tulat i repperiss ni, latino seiunone converti . isto di idein in negotio ita vel satus est Alisoni iis, ut lilieritis graeca epigraniniata anipli si catel. litaui Hiii in Ailsonius elialia

Porpllyrio potetat uti. Non ilis sinit lis est sylloge, quana ex Coll. Ποrent. edi lit H. Stephanus in Antilol. p. 497 seq. ίGonevae 1560 lioc titulo: Που εκαστος των Ελλη νων ηρω- τέθαπται και τί ἐπιγέγραπται τῶτάτως' ), nisi illi Oil alicta est aliis ivli Ina silani epigra in inatis in laeroes. luol'uin Instinoma iton pertinet ait tu illius Troiani ini. Ilinc repetiit Giuil. orentemis liis lyasit. 1566 et Anivei p. I 57 l). qui Elislatii ii iis iis testina onio prini iis liaec a d Aristotelis Popili in retulit . at pie Αριστοτέλους εἰς τους παρ ομηροὶ ῆρωας επιταφια inscripsit: spiein postea Stephantis fluoslite, cu in liaec itorii in liliolio ite Homeri et Hesiodi: Certuniine adiungeret. sectitiis est. Alixit ali liuot epigi ani nullis ex Coll. Tetet ae lI:ii Pietano emitis Th. Bi ιν cyess, clui i797 e tulit lias Aristotelet pepli reliquias scolis. Diar. Class. Brit L Vol. XIV n. 27 p. 172 se I hin. Alia notini illii ex TZelgae tuo litis collicit, iis Matritensiinis ei lii lit marte in Catal. Bil,l. Mati . p. 80 seib et Gu se l. Nil per Schnei vis e tulit in Plii lologo T. lp. 1 se l. acetirale ite lais cariti in ilius continentiitiis. Se it illi Oil contetulit Πέπλον latinc non ili versit in suisse ala opere Aτακτων, sitioil Xli lilitas coiis late lilogenes Laert. et alictor catalogi oper ut Aristote l. ap. Meliag. Petilii lient. ninnino sallitur ): nana Aristotelis ἄτακτα lia tui illi lite erant ) Ἐπειοὶ οἱ Ἐλελι απὰ Ἐπειοὐ βασιλέως ovetως ' Ποσερδῶνος καὶ Ευρε πυλnς τῆς Ενδυμίωνος παῖς 'Hλεῖος ὁ κτίσας Ἐλιδα, 'Hλείου δε Ἀλεξις καὶ Ἐπειός, ἀφ' ου'Επειοί, ῶς φησιν Ἀριστοτέλης εν et fi πέπλω.FOrtiis so lincc Dio pio nil pcrilitii in ali lii Od epitapli iii ut roraron in sunt. ὶ Codox ost Laur. 56, 1 bomb. suec. 13), quem inspexit Roso, se il lentio conserre praetermisit. Aristotelis no inen non est niliti turn , se leum sitia sequantur nonniilla exuerpta de vita Λristotelis, levo indici itinsupereSt. Selansti lowino tauton assonsus est C. Multor Frng. Hist. II 189. Qui nuperrime do Aristotelis per litoruin libro Nim reliquiis eon inen intistini, Rose et Hettg, quid do ἀτακtων opere statuant, nescio: nurn Roso lege iiiiiiiii usui minini e eon Stilliit.

265쪽

Oinulentarii. pius ruitus et iiii persectos reliquerat, illii vat'ias observationes continet nitit, et post imorte ni lenii pie plii luso pili clina allis sinit lit, iis pii blici sit ni iuris facta, luilius itonien tioc iri lithina est, tit al, alio opere: 'Ed γημένα κατὰ γένει, quo ii XIV lilbris constat, at, ilisceriaerentur. Πέπλος cui iti a , quo ii vel no Inen in ilicat, argillii eritiina et certis finitius circitui scriptuni et orili ne clispositu in exit ille ibat: nec in stiuiliti Sil Π liaec conlpostierat, qttici in pie linec scripsit et satiatari lii stoliae epi rananiata tuli lit. Post Selane illex, in una epigran inala liaec ilenti Oecli jit Rose in Aristotele P se inlepigra pilo p. 563 se m Bullemani coni-n entatione na Bedent ingen tegen ite eclitia ei l van len Zoogennali ulcnΠέπλος van Aristoteles. Ainstet oll. 18b8ὶ, clua in coni Inieniolat Rose, non imagis villi. qiuarii Rathoebem litarit in liii inscril, itur An troiclos Ilips.l86η, in vio itisputavisse ilicitur de liis lierou in epitaphiis. Est ornnino satis ilii Utilia. lio iiii e Πέπλος ad pili losopli uin auctore ii reserati tr. duo ii TZetres ait Lucopii r. v. 488 ilicit: ὁ καῖος υιος ων Ποσειδῶνος και Ἀστυπαλαίας -τῆς Φοίνικος ἐφύτευσεν αμπελον κατῶ Ἀριστοτέλην τον τοὐς πέπλους συντάξαντα. sane in libro περὶ πολιτειας των Σαμίων legetntur, se i poterat pa leni sania etia in in Poplo coinimemorari: ει lio e liliro, non Sanitorii ni a pii litica usus est is, lue in Taulges ite scripsit: ille alitent peplograptium a pilii Os optio divor- Sitin esse cens tiit: rieque enini ipse Taetzes liaee coinimentias est. Dei tuleriirsiis TZet ges a d llesio l. p. lli e l. Grais L set ilii l. p. 7: nam liaee, qtiae vulgo Procli no inen prae se seriant. TZelgae sunt. vi de quae dixi sti prap. 383, i lilii e etiani Bose animadvertit Αριστοτέλης γαρ ὁ φιλόσοφος μῶλλον δε οἶμαι ὁ τοὐς Πέπλους συντάξας, ἐν τI 'Oρχομενίων πολιτεία κτλ. Sano iiic Tret Eos doctrina in len pestive alitis iis esse vide triri cum liliriim ite Orclionae litorii ita civitate pili losoplio alii vilicet, se i i lqtioil ilicit, peplograptiuiIa ili versu in a plailosoplio esse, certe non est ipse coninientus. Venim apti l alios legerat. ') Atque i id ipsi ina confir- iit a iii r etiam a Scitoliasta Aristi lis T. lII p. 323: ταυτην την τάξιν εἰς πέπλους συνθεὶς ο Ἀριστοτέλης ἐξέθετο των αρχαίων και παλαιῶναγωνων. qtioil ultria in est geniis ilicstra ili: correxisti In ο τοὐς πέπλους συνθεὶς Αριστοτέλης. atmie plane ita script lina in eo l. Marc.. pie in Ilose postea inspexit Arist. Ι'seius ep. 566). Nola is, qui praeter liae exilia epi P ainniata ni illas sere Pepti l pluptias ustirpantiis, vix licet liane piaestio inena solvere. Poterat pili losoplitis et iis niuili opus, quale πέπλος stiit. conitere. sed epitaplii a liaee, ii me itule petita stini. Aristotele plane

illi ligna: Ilic epigra initiatogi apti is an li*HOl. l cartilina passi 1 recepit. vel ut 15 et Gi. vel initialiis est, velut la. Is. 62. seil pleimpie ipse finxit: stlinnaa eniim ingenii niciliocritas et ferino in is tenti itas ulli ple deprelaen- ) Fortasso Tgolgos eum opi grani inii illud, quoid Pinclaro tribui solet, vid. supra 383) Xαῖρε δὶς ἡβήσας κτλ. in libro do oroli omentorii ni repti-blica ii Isemiptum fuisso legisset id enulue Poenanti iam tu epigrivinimnitiua syllogo ex Poplo petita legi animiti vertisset, in te conieci iram secueum, qui Deplum conscrip sorit, otiani de Orchomenio man repti blica com- uentre turn esse . ita mi e thurae quoquo libruin philosopho abiudicavit. Λtqtie oti κin C. Mullor Prag. Hist. II 144ὶ idein videtur sit spicari.

266쪽

litur: in inline eiiiiii pio lilii ita est Ilosii Selitentia, iliii ccii set alictore ui pepli liaec pu Ilicitia vcim Druin poetarum Operii sicla uniti itie culle isse et operi si ui inseruisse. thioti si i loneorii in testiunt auctoritate constaret,plii losopli ii in Peptuna Scripsisse, censetulia IIi foret, aliis in qtient postealiaee epiti is lita a se condita alieno operi interiexuisse, Iasipie t; tui en veri

sintilis est liaste suspicio: igitii r universiani opus Aristoteli philosoplioal, ii ulicantium. iii quoil etiana C. Mulier . llist. II I88 seq.) ct mur ille vertorenen Selim sten dos Aristo t. p. 296 seq.) censent. peris liti ius

auctor ut ruin pli ilosoplai noliten nulla Dauile intituatus iiii revera Aristoteles vocitatus sit, in iraedio reli liquam. lituit ilenique allidemiurii, et uim alios epitaplii a compositissu ini Ioinericos lieroes, vellit Posidiyptum: insigne Dagnientuin, quoil liue reseretillii in , legitur apuit Stepti. Bug. v. Ζέλεια

αλλα παρα προχοη Σιμοεντίδι τοὐτο σοι Εκτωρ σῆμα καὶ ἀγχέμαχοι θέντο Αυκαονίδαι. iiii enitia corrigenilii ni pro viil . ἀλλα προχονσι Σιμόεντος' διὰ τοὐτοσοι κτλ. ''ὶ lilena Posidippus epigrii inina in Berastirn compostierat, ile-ceptiis salsci interpretatione Il. A I ii, cons. Apollon. Dusc. Synt. I p. 66: postea a Zeno loto ut vi letur repreliensus delevit: vi l. Scito l. ait illii in l. : μη εμφέρεσθαι ὁε φησιν ο Αρίσταρχος νυν εν τοῖς Ποσειδίππου επιγράμμασι τον Γῆρισον, αλλ εν τω λεγομένω σωρω ευρεῖν.ευλογον δέ φησιν ἐλεγχομενον αυτον απαλε m. Σωρος vuletur noliten stiisse collectio itis, quae varioruna in Ileroes epigraminata cona Pr lienileibat, in qtia et talia Posi lippeum illi ut sorte fortui ui servati ini hii l. Asclepicules fortasse et ipse in licroes epitaplii a con posuerat, quorstini referri potest, quod ex illi et El. M. Ib . 32:

Si Asclepiailes. quoil non est i in proluit,lle, diversis nunt ero mini gen rilnis ii sus est, possis laue referre etiani illurn versuin, quein TZeta. I, Vcopii r. v. 3lli et Seliol. Eurip. llec. ait v. 12bb servavit:

Ρο καὶ κυνὸς καλοίσι δυσμόρου σημα. Et liinc iani intellegitur, qui sit saetuna, ut Asclepia lis aliquo l bunepigranima inter Aristotelita reciperetii r. viii. Ep. I. Ei lioc qui lena a

ceteris, qliae Aristoteli trilniuntur, uix tulit ilissi let. ut etiani si non aliti nile ite a lictore liuitis epigretinanialis constaret, Aristoteli albi scan- illina esset. Ac niuit quille in persitastini est, praeterea etia in illia epis raninuit; non ininus it Peplo aliena. lluc relata esse, i pNae fortasse ex ) mog. Ι,aciet. V 35 recenset philosopho cognoni inom, quem de Iliado dicit scripsisset Aristoteles Aesciit ni Socratici fana H liris, cui Μῶ- θος cognoinon sitit Diog. L. II 63. V 35ὶ, certe lioc peplograptio

267쪽

illa ilis a sylluge, ilii aiat μωῖόν inseriti latat si ii se coii ieci, petita siliit. At ille litiae etia iii ex p; irae certe repeteIultina vi tellur. illi Oil saepius illio vel elicini pilii a epilii pilia in curuleni liei ueni colit posita laic leguntur.

Παῖdα θεῆς Θέτιδος, Πηληώδην Ἀχιλῆα, ῆd ἱερὰ νῆσος ποντιας ἀμφις ἔχει.

Πατρόκλου τάφος ουτος, ὁμοὐ δ' 'AχιλῆΞ τέθαπται, δν κτάνεν ωκυς Αρης Σκτορος ἐν παλάμαις.

Hari. Oxhibet, viilgo ῆδ' ἱερὰ ΙΠροποντὶς ἀμφὶς ἐχει πεδίω. Selinei lo vin ἱερὴ scripsit.

Ep. 5. De Lemnato vid. ad 4. - V. 1. ουτος, Schnoi do vin ώκυς. Ep. 6. Logitur ap. TZEtE. Homer p. 73 o l. Selii Nich. Iriaris 110).- V. 2. ἐν Rαλάμαις, eod. Hari. ἐκ παλάμαις, iinde uoso ἐκ παλάμης, fori Ἐκτορίαις παλάμαις. Ep. 7 a reli litis prorsus diffflari, ni illo etiarii Eustath. Il. p. 285, 19 antina luertit, solitui lioe duobus ili Stichiis constare; extat prate ter ea in

268쪽

Λῖαντος et υμβω κειραμένα πλοκάμους, p,

θυμον ἄχει μεγάλω βεβολημένα, εἴπερ Ἀχαιοῖς; δολόφρων Απάτα κρέσσον ἐμεῶ κέκριται.

Iῶν ἀκυμόρων ταμίην Τελαμώνιον ηδε Tεὐκρον ἀποφθίμενον γη Σαλαμις κατέχει.

Τον βαθύνουν. ψυχην τε νόημά τε θεῖον εχοντα ἄνδρ' αγαθον κατέχω, Λέστορα τον Πυλιον.

Nέστορα τον Πυλίων ηγήτορα si δε θανόντα γῆ κατέχει βουλῆ φέρτατον ημιθέων.

μοβαρῆς Ἀρετὰ μύρομαι εζομένα, υπλόκαμος, πινόεσσα, διὰ κρίσιν ὀττι Πελασγῶν οὐκ ἄρετὰ νικῶν ἔλλαχεν, δόλος. Tεύχεα δ' δν λέξειεν Αχιλλέος υρσενος ἀκμῆς, Ου σκολιῶν μύθων ἄμμε ς ε φιεμεθα. II i Ssi-rnilo in ipsa si initi tu lino est Mnasalcao opigranini 1i ap. Allie n. IV p. 1G3 Λ : Aδ' 1νὼ ἁ ἐλάμων 'Asistia παρὰ τῆδε κάθημαι 'Hδονῆ, αἰσδίστως κειραμένα πλοκάμους, Θυμὰν ἄχει μεγάλω βεβολημένα, εi περ απασινυ κακόφρων Γεροις κρεῖσσον εμοὐ κέκριται, narii apii l Mnasalciam nulla Aiacis iniuria nimcti fit mentio, So i viritis cum volt aptato componit Ir: niihi qui Ioin Mnasivicas Praxitelis duo signa vi detur respexisse. Ino Plinitis XXXIV 70 dicit disereos asseclita exprimere flentis matronae clvi retra eis gaudentis, et qiii docti videri volebant, hoc signo Plia uiuio imagin In expressam asso existi Inalbant, se i rectam interpretanidi viam liati lil ibie Sicyotitus poeta monstrat. Ceterii a Mnasilicas ciun sero Retate suppRr Asclepiadi fuisse videatur, prorsus est ambiguum utrilin, Asclepi a les Mnasilicam, an Sicvonius poeta Sn mi uni sit iIomulatus; nam alteriam titteratis vestigia Miarn diligentissi ino legisse appnret. Eustatiatus, qui iam iitrii in quo epigrauant a composilit, ex thoo Aristotelis Asclepiadis in EI,igranii nato Mnas aleae poematium expre8sum osso censet, Rose coiitra colitendit Aristotelem sive triuiis opigrammatographuai Sicyonii poetae Rrinen in statim usum convertisse, atque ob id ipsit in Asclepitialis nomen omni fido carere diciti milii quide in sectis videtur. Ceteruin silloc Asclepimiis Samii revera fuit epigramina, nillil tamen consori ad quaestione in do Aristotelis poplo diiudientulam, cum facile potuerint in syllos ora epigram mixtum aniena quit edam ira epero. Affert otia in TZetzes Postlion .489 Iacobs - V. 2. κειραμενα, P Ri. κειρομένα. - V. 3. βεβολημένα, TZeig. βεβαρημένα βεβαρυμένον), cod Hari. βεβαρsμένου. - εirile scripSi, vulgo ως παρet sic Τgelgos, εἰ παρ' Pal. , οτ' αρ' IIari. in tri. ῶς παρ'), ουνεκ' Planu l. Eust. , ΗΕ okor εἰ παρὰ πῶσιν . . . μεῖζον εμ οὐ δυναται. - V. 4. κρεσσον, Eust. κρέσσων. - ἐμεὐ Pal. ot cod. PIRIHI I. ap. Ismi noli, vulgo ἐμου. κέκριται, Pul. et cod. Pinn. Bminckia δυναται

Ep. 9. Rosp. Eust. Il. 296, 22: ἐπίγραμμα, οπερ λέγει αυτὸν βαθυ- νουν καὶ ψυχὴν ἐν σώματι θειαν ι χοντα καI ἀγαθόν, ut is vicientiar v. 1 vitiosam lectio noni ψυχήν τ' ἐν σώματι θείαν εχοντα reperi8Se. EP. 10. V. I. Τον, Canter τῶν. - V. 2. ἐμιθέων, Eust. 296, 22 ήμε

ρίων.

269쪽

11. f15. J Ἐπὶ χντιλόχου, κειμένου ἐν Teocy. μνῆμ' αρετης υίοὐ τοὐ Νέστορος, Αντιλόχοιο,ος θάνεν εν 'ο- ρυσάμενος πατέρα. 12. l20. J Ἐπὶ υδυσσέως, κειμενου ἐν Tυρρηνία. Ανέρα τον πολύμητιν επὶ χθονὶ τῆὁε θανόντα, κλεινότατον θνητῶν, τύμβος ἐπεσκιασεν. 13. 21.J Ἐπὶ του αυτου ἔτερον. 510 Ουτος Odυσσῆος κείνου τάφος, ον διὰ πολλά Ελληνες πολεμω Πωλῶ εὐτύχεσαν.

Λἰνητὀν πάντεσσιν ἐπιχθονίοις Λιομηδηνῆδ' ἱερὰ κατέχει νῆσος ὁμωνυμίq.

Ἐνθάδε τον Αοκρῶν ηγήτορα γαῖα κατέσχεν, AIαντ' Οἰλιάδην ἐν πελάγει φθίμενον.

Ενθάδε τον κάλλιστον ἐπιχθονίων ἔχε γαῖα, δε ιρέα, τον Xαρόπου παῖδα καὶ πιλα ς.

τεσσι κράτιστον ἐπιχθονίοις vel ἐπὶ χθονίοις . - Αιομήδην, Canter Uιομήδη. - V. 2. ἱερὰ, Selaneide vin ιερῆ. - Ο μωνυμίη, coit 1. Iririri. et Vind. ὁμωνυμένη. Ep. 15. I, egitur otiarn Αrilliol. Pal. VII 322: in . pr. Ἀδέσποτον, in .see. εἰς Iδομενέα καὶ Μηριόνην. et apud Diodor. Sio. V 79: καὶ τὰν τάφον αυτῶν ἐν τy Κνωσο δεικνυουσιν ἐπιγραφὴν ἔχοντα τοιάνδε Κνωσίου κτλ. - V. 1. Κνωσσίου servavi, cons. si iniuia Ap. LobeckPathol. p 418, Κνωσίου Pal. , ap. I io l. Κνωσίου ΑΗ, Γνωσίου N Pog-gius, Ανωσσίου ceteri. - ὁρας, Pal. δραι, Diod. ορα. - τοι PRI. Diod . . to s vulgo. - V. 2. ὁ Μόλου, Pal. et Cant. ὁμόλου. Ε p. 16. Affert Tgeta. Alitello in 300 Ino. p. 25 Sctiirmoti . - V. l. et ὀν, Cantor τῶν. - V. 2. Οἰλιάδην, Sclinoide in I λιάδην.ΕΡ. 17. Amri ΤΣeig. p. 21 e l. Soli ir. os. Imarto 111. - V. 1. ἔχε γαῖα, is urgess et IIoel cer ἔχε i αἶα, fori. λάχε γαῖα.

270쪽

ARIST0TELES.I8. 24.J Επὶ Τληπολέμου, κειμένου ἰν 'Hδω. Ad Ηρακλείδην ρηξήνορα θυμολέοντα Τληπολεμον κατέχει κυματόεσσα Ῥόδος. 19. f2. J Ἐπὶ Ασκαλάφου καὶ γαλμίνου. -καλάφου Τροίρ φθιμένου καὶ Ιαλμένου ηδε ὀστέα πληξίππων γῆ μινυῶν κατέχει.

OD Aσκληπιάδαι Ποδαλείριος ηδε Μαχάων, πρόσθεν μεν θνητοί, νυν δε θεῶν μέτοχοι.

Tόνδ' ἐπὶ Κηφισσῶ ποταμῶ θέσαν μυ ρέοντι παῖδες Βοιωτῶν σώφρονα Πηνέλεων.

IIάτρη ἐν 'Oρμενίω μαίμονος αγλαον υἷόν Eυρύπυλον κρύπτει ὁακρυόεσσα κόνις.23 f22.J Ἐπὶ Θόαντος. Λον υπερθυμου Ἀνδραίμονος ηδε θυγατρός ργης τῆς Οἰνέως ηδε κόνις κατέχει.24. 32. J Ἐπὶ Φιλοκτήτου. Τόξων Ηρακλέους ταμίην, Ποιάντιον υἱόν, ηδε Φιλοκτῆτην γῆ Μινυας κατέχει. 25. I9.J Eπὶ Μίγητος, ἀπολομένου ἐν θαλάσση, ἔχοντος δε τάφον

Μνῆμα Μέγητι θοῶ μεγα θυμου Φυλέος υἱῶΛουλίχιοι τευξαν ' σῶμα δὲ πόντος ἔχει.