Poetae lyrici Graeci 2 Poetas elegiacos et iambographos continens

251쪽

υράκλεια πατρίς, Ζεὐξις δ' ὁ νομ' ' εἰ δε τις ἀνδρῶν ἡμετέρης τέχνης πειρατά φησιν ἔχειν,

δείξας νικάτω . . δοκῶ δ' ημῆς ουχὶ τὰ δευτερ' εχειν.

δε, φησίν, ημῶς κτλ. Zeuxis his versibus aperto carpit Parrit iis ii ep. 2. Do Zouxulis sui orida cons. Plin. H. N. XXXV s, G2r Fepit Ot . . . alii lo-tana, adcomao in illo sitii complacuit, ut versuna subseriborot colebi emex eo, invisum mi aliquem Deitius. metam inii a tirann. μωμήσseαί τις μῶλλουῖ μιμήσεται, alii Apollo loro tribuunt, vid. Plui. de glor. Ath. e. 2. Hos Mus v. σκιαγραφίαν, miani iam Zeuxis sivo Apollo domas luino vorsum non ipso socisse , se id aliundo aseivisse videtur, ruit autem fortasso gormana species βουλήσετ αι τις μῶλλον ὴ μιμήσεται, vid. var. loet. 13iostoniani VI 74). Quoit Plinius lib. dicit: ,, In onna Apollodomis supra seri plus versus socii , Aa rem ipsis sid est Nosene et Dor op illo, nisi prae stat ipsi li. o. Apollodoro) nblatam Ze in ferre sectine , fortasse Et ipsti inox spigrantinate potituita, in mio etiam illa imagino potuit uti, manni Plinius ipso adhibet: ,, Ah lioc Apollodoroὶ artis foris apellas Zelixis Heracleotos intravit suo inti lino tu in Plinii is saepius e plumina raraitis et ias-Diodi usus est. Graecuin opior inania ROnans in Ceroras Aodo idem Pliniusnie morat XXXV 12, 154: ,,Plastae laudatissimi fuero Danaoplitius et Gorgamis, si lem pietoreΗ , mii Coro iis no loni Romae ad Circum innxi in una uir mio genere artis Euno Excoluer alit , versibus inscriptis Graeeo, mi iluis signifiearent, clox ira Damoplaili esse, ad laeva Gorgasi Emramna a tale videtur suissor

ipsis artisset hiis hilud dubio profoetum. Tran orae carinen in luci lemo in oratur ita. XXXV 9, 58r ,, Qui a immo cortii inon otia in picturno so- ronto oo Danaono) institutum ost Corintlii rib IJulptiis. prina usquo Onani uin cortavii cum Trinacto/a Clinici dense, superatus ala eo Pyllaias , quod ipsius Tisn orae carmino vetusto mi parot , claronicorum errori non dubio . Itolii ad Bupali et Arhentilis epigranima referondiura est, quod legitii r XXXVI 5, 1ir oeoni pliara onina in finitimis insillis simul nomiposton secoro, sicut in I)elo, quibus subiecerunt earnion, non visibus tun tim eenseres talion, sed et operihus Arctenui Mior m. litanusiain laruior lios nrtiseos otia in aliena opera uti potuisse.

252쪽

XXXVII.

PARRHASIUS.

Aβροδίαιτος ἀνήρ, αρετὴs. δε σέβων τάδ' ἔγραψεν Παρράσιος, κλεινῆς πατρίδος εξ Ἐφέσου. Ουδε πατρῖς λαθόμην Ευήνορος, ος sa μ εφυσε γνήοιον, ' Ελλήνων πρῶτα φέροντα τέχνης.

ἔργων αυτου καὶ τάδε Ἀβροδ. κτλ. O. Iunii eurii liis q intuor versi Iseonti D Io confoeiandum osse censet proximum epigramnan 2, Ionretiis progressias Benndors his si abiungit etiana ep. 3, nisi quoil nlimiot vorsias in torci disse largitum Has conio oturas a vero aberi aro vel Pnnius indient, euius locum ad ep. 3 adscripsi, qui eum Meat aliis ne mira sin graeco libro, qiro Is Is est Plinius, liaud dulsio seraptu in suri και ἐν ἄλλοις , ostendit linoe divorsa esso epigrammata. - V. 1. Om. I v. - δὲ Scripsi, lego intiar ets. Videntur Parrhasio esprobravisse, quod delicatam ageret vitam ot maod spurius essot, itaque itis regerit, se delieate ludena vivere, sed virtutem colere, item Euenoris sterna animii sinum osso. - τάδ' pγραψεν vel ψε) AB, et sie infra XV p. 687B, ulti 'Aβρ . . . Παρράσιος nΠeri, τάδε γράψε L, sed antea τόδ' ἔγραψε omnes. O. Ialin ἔγραψα remitrit, poterat ille hic a librariis faeno mutari, quando liuile in apii l Allierine In ἰπέγραφε et ἐπέγραψε antecedit, ita ino ipso qaioque hoc suspicatus sum, sod silentio praetermittoro antitas duxi: solent enim Graeci has variars, velut est apii 1 Thi1eyd. Ι 128: Παυσαιίας ὁ γεμώω Σπάρτηρ eouσδε et i σοι χαρίζεσθαι βουλόμενος αποπέμπει δορὶ 11ὼν ωαι γνώμηωποιουμαι. cui plano esem in Im exemplum extat apiui Xenoph. Hollon. V1, sir layetαξέρξης βαoιλεῖς νομίζει δίκαιον . . . τουτοις ἐγώ πολεμήσω. Non satis cauto do his iudicat Cobot Loct. Nov. 197 soq. 221, ubi vel Aristophantiam versum Acharn. 406: Bικαιόποχις καλεῖ σε πιλλείδης εγώ, qutanteger rimis est, tontavit. - V. s. λαθονην, U. Ialin i πόμην. - ος ora μ' ἔφυοε Moinelio, oς ἀνἐφυσε AB, ος γ' ἀνίτυσ1 PVL,

253쪽

Εἰ καὶ ἄπιστα κλυουσι, λέγω τάθε φημὶ γαρ ζδη τέχνης ευς ησθαι τέρματα τῆσδε σαφῆ χειρὸς υφ ημετέρης ανυπέρβλητος δὲ πέπηγεν ουρος ἀμωμητον δ' Ουδεν ἔγεντο βροτοῖς.

Οἱος δ' ἐννυχιον φαντάζετο πολλάκι φοιτῶν Παρρασίω δι' υπνου, τοῖος οδ' ἐστὶν ὁρῶν.

ω ἐγένετο. I p. A. Athon. XII 543 P: τερατευόμενος δὲ ἔλεγεν ὁ Παρράσιος , o τε τον ἐν Λίνδω ιρακλέα ἔγραψεν, ως ὁναρ αὐτῶ ἐπιφαινόμενος δθεος σχηματίζοι αυτὰν πρὰς την τῆς γραφῆς ἐπιτηδμιότητα. Oθεν καὶ

ἐπέγραφεν τω πίνακι ' Οἴος κτλ. Appstret exoralitini epigrain Inntis ab . Allienaeo praetermissum esse. - v. 1. ἐννυχιον, Cobet ἐννυχιος, cytod non nagis tentandurn, qtiaina μεσονύκτιον, μεσαμέριον, δειλινόν aptus Theocritium. - πολλάκι, Β πολλάκις. - V. 2. τοῖος, Η δ' ο&ς. Respieitlaoc et priora opigrammata Plinius II. N. XXXV 7i: se Namque et cognomina usurpavit. Ηabrodiae turn se appellando, aliasque versibus pratici-Pom artis, et eam Rb se consummatani: super omnia Apollinis se radiceor itiin f hoc ei perdito aliquo epistrammate Retitum videtiιDJ et Hor tilem, Milest Lituli, intern 1I fio pictum, quat in saepe in quiete vulisset M. Par Ilasio fortasse aliquis tribuat epigr. ap. Aison. XI 782 B:

Γράμμα Πηρασίοιο, τέχνα Μυός' ἐμμὶ δὲ ἔργον

'Iλίου αἰπεινῶς, αν ελον Αἰακίδαι. ubi Iacobs γράμματα Παρρασίοιο coni , miod firmat Pausan. I 28, 2: τψβε Μυι ταὐτά τε και τὰ λοιπὰ τῶν ἐργων Παρράσιον καταγράψαι τον Ευήνορος, sed recto Meinelio tuotur Athonaei scripturnn , ut antiquior aliquis artifex Perasitus vel Pirasitus intellinondus sit, scribenduin auto Incunt Me inelcio Γραμμὰ vel potius γραμμαὶ Πηρασίοιο . . . ἐμμὶ δὲ εἰκών, sed quod idoni nune scripsit ex Hechera coniectura ἔλεν Αἰακί

δας, non videtur haec correctio necessaria osse.

254쪽

XXXVIII. 500

Σιμωνί3 ου inscribitur. Epigraminii lioc haud dubio stat line fiat soriptum erat, sed erravit Allienaeus sive is, maena illo se inittra', ipsitis Prax-xitelis lios versias esso ratus, uiuos ab alio postero tempore a luitos esse apparet. Imitati sunt hoe epigrantina I ooni das . Tulli iis Genuniis, Ilitianiis svid. Atilliol. Plan. ib. . - V. 1. διηκρίβωσεν, P διηρίβου τον. - V. 3. ἐμειο PVL ἐμοι o. - βάλλω, Plan. τίκτω. - V. 4. Orget ευων, Plan. τοξεύων.

255쪽

XXXIX. DIONYSIUS MINOR.

Αωρίδος ἐκ μητρος Φοίβου κοινώμασι βλαστών.

Tάσδ' ὀστρειογραφεῖς κH χρυσελεφαντηλεκτρους ασπίδας ασπιδίοις εῖλομεν ευτέλεσιν.

Dionysitis minor. Εp. 1. Plui. do Alox. viri. II 5: Uιονυσιος δε ὁ νεώτεροςJ 'Aπόλλωνος υἱὸν αὐτὰν ώνόμασεν ἐπιγράψας Αωρίδος κτλ. Itos p. Epist. Socri auctor 35: ἀπόπεμψον δέ μοι μίαν .... Μοίριδος καὶ 'Εχεκράτους πυθόμενος τὰς περὶ Aιονυσίου συνουσίας ' πάνυ γὰρ ἀξιηκόους αὐτας Οχμαι εἶναι ἀνδρὀς φόβου Φοιβov) κοινώμασι βλαστόντος et ita. 3K: ἀνδρος Λέκροπος κοινώμαst βλαστόντος. ot in Q imini alibi me integruin opigra inina legere. Ep. 2. Plato Epist. III ad Dionysium: συ μεν γὰρ δὴ καὶ τὰν θεόν, ως Ργγειλαν οι τοτε θεωρουντες, προσεῖπες ἐνυελφοῖς αυτῶ τουrωθωπευσας τῶ ρήματι t χαῖρεὶ καὶ γέγραφας, ῶς φασί ' χαῖρε κτλ. βίοτον, n βίον. Versus est sori. ex eodoni Epigrammitto sive olegia in ex quo r. i. - Dionysii Paeanem in Aeso laphon eoni memorat Atlion. VI 250 C: λήξαντος τῆς Οργῆς et οὐ Aιονυσίου πάλιν ύ Uημοκλῆς Θη, -χαρίσαιο δ' ἄν μοίτι, Λιονυσιν, κεχευσας τινὶ τῶν ἐπισταμένων διδάξαι με τὸν πε- ποι 'μένον εἰς τὸν 'Ἀσκληπιὸν παιῶν α' ἀκούω γάρ σε πεπραγματευσθαι

Marnercus. Plui. Timol. 31: Ααὶ γὰo ὁ Μάμερκος ἐπὶ τφ ποι ἡ- ματα rράφειν καὶ τραγωδίας μέγα φρονῶν εκόμπαζε νικήσας τοὐς μι - σθοφορους, καὶ τὰς ασπίδας ἀναθεὶς τοῖς θεοῖς ἐλεγεῖον οβριστικὰν ἐπέγραρε ' τάσδ κτλ. - V. 1. τώσδ' ὀστρειογραφεῖ C et Stepta alius, τάς τε οστρι αγραφεῖς Ρ, τάς τε ὀστρι γραφεῖς FR, τάσδε τὰς οστρειογραφεῖς B M, et άσδε τὰς Dστριογραφεῖς Λ Din. - χρυσελεφαντηλέκτρους C et Xylan lor, χρυσελεφαντεπηλέκτρους Bia, τρυσελεφαντεπιλέκτρους

256쪽

ASTYDAMAS.αθ' εγὼ ἐν κείνοις γενόμην η κεῖνοι αμ ημῖν, or γλώσσης τερπνης πρῶτα δοκουσι φέρειν, ως ἐπ ἀληθείης ἐκριθην ἀφεθεὶς παράμιλλος

257쪽

Nυνὶ ω Καλλιόπης θυγατερ, πολυηγόρε Φρόντι, δείξεις, ει τι φρονεῖς καί τι περισσὸν ἔχεις τον γαρ ἐς αλλο σχ μα μεθαρμοσθέντα και αλλοις ἐν κόσμοισι βίου σῶμα λαβόνθ' ἔτερον,

5 δεῖ σ' αρετῆς κήρυκα τεκεῖν τινα Λυσία δμνον, δόντα καταφθιμένων καὶ σοφφ αθάνατον,

Φρόωει Wyttoritatieli, vulgo φροντί3i. - V. 3. etsω . . . μεθαρμοοθέντα tuam, Salmasius tω ... μεθαρμοσθεντι, quae coniectura, quamvis ploraque probaverint, serra ne misi. O innino ineredibile est Pli inscii , qui Isomitona su nantia in ilicortili artitie an foeutus ost, adso inerten fuisso, ira in una eademtio vorbomam comprehensione ter adem ropoterat: nam si as v. a. 6. 8 mortem olia isso dicitur. Itaque disti elaon intorcidisso existimo post v. 4, id quod notavi; videtur nitiem Plisiliscus dixissortionianis uita destineti monomani si par est pia mente re lare et ornare, decet te etc. Cetemina singillaras est vectoriini simi tuta μεθαρμοσθέντα ι ςαλλο σχημα, ni ins Onim ne insativus solus adlithotiar, tu est apud Eurip.

κα τῶ φθιμενων vix recte: neqlio Plilli scias, oui mortui anilei momoriani pio animo recolu, poterat dieere in uni ad Oretana tenebricosum pervenisse, nnni v. 3 et 4 salis docent Pliiliscum pervagatas opiniones douua post ni Ortoni sicli Ira contoni sissor so eluus linitii dubie est Platonico-mini vol Pnhagorae oriana plae n. L. Oe una dissenoni ne impo expediro.

258쪽

και τqν του φθιμενου πασι βροτοῖς αρετην.

'Iσοκράτους 'Aφαρευς πατρός εἰκόνα τήνδ' ἀνέθηκεν Ζηνί, θεούς τε σέβων καὶ γονέων αρετήν.

259쪽

XLIV.

503 Σῶμα μεν ἐν κόλποις κατέχει τόδε γαῖα Πλατωνος,

ψυχὴ δ' ἰσοθέων τάξιν ἔχει μακάρων.

Speusippus. Antilol. Plan. 31. - V. 1. κολποις, eo l. Par. κόλπω. - V. 2. ἰσοθέων, cod. Par. ἰσόθεον, ut coniecit Iacob s. Videtur non di Versiani nia eo epigrammate, quod duolatis Versibus aucti ina servavit otpraeter diuo alia Pintonis monumento inscriptium ni isse ilicit Diog. I,

III 44: Γαῖα μεν ἐν κόλπω κρύπτει τόδε σῶμα Πλατωνος, ψυrὴ δ' ἀθανἀτων τάξιν ἔχει μακάρων, vias Ἀρίστωνος, τόν τις καὶ τηλόθι ναίων

τιμῶ ἀνὴρ ἀγαθός, θεῖον ἰδόντα βίον.

ubi V. 2 Ii colis αθανατον. I lom Iegitur otiani in Anthol. Pal. VII silinii in im 1 lespoton subi P v. 1 n m. soc. κόλποις. V. 2. αθαναzΟν in rasi ira), una cum reli 'ris cluolnis, quor In prius Sinuniae tribuitii r VII 60) , vide supra XXXV 1 et consei res practiorea Osann SyIn-bol. Liuerar. I p. 307. l loni 1ioo opigramma vi lotur extaro in eo l. Scorant. ap. Miuor Catal. Bibl. Seor. p. 491, qui Ox quattuor versibi is PMinuin innitim attulit. Spseusippi esse laoc poeniatium sane est verisimilo, sed duo vorgiis, qui si ila sequiuntur, videnti ir postea al, alio adiecti, id quod otiit in Osann consuit. Cotorum Speusippum etiani ni in carminet, compositisse clocut Plii tostr. V. Apoll. I 35: Σπευσιππον τον Αθοναῖον

ουτω τι ἐρασιχρῆματοι γενἐσθαι φασίν, ὼς ἐπὶ τὴν Λασάνδρου γάμον ἐς Μακεδονίαν κωμάσαι ποιηματα ψυχρὰ συνθέντα καὶ δημοσία ταυθυπερ χρημάτων ασαι. - De IaiqiIo moneo alitas epigram inutis in P Intononir liquias Remnius esse in I ripiit o prope ILyceum reperto, ite quo Vid. Epite in oras Areli. n. 264, ut i extant dii omina epigraniiiiiiiiiiii roli I Iinor

260쪽

XLV.

Eῖπερ ἴσην γνώμη ρώμην, Βημόσθενες, εἶχες, ου ποτ' αν Ἐλλήνων ηρξεν Ἀρης Μακεδών.

εικονος αυτ s ελεγεῖον επιγεγραμμένον υπὸ των Αθηναιων υστερον εῖπερ κτλ. ot Plut vit. Detra. c. 30, qui Pilitoni a lilii: οι γὰρ αυτὰν τὰν Βημοσθένην τουτο ποιῆσαι λέγοντες ἐν Καλαυρία μέλλοντα τὰ φώρμακον προσφέρεσθαι κομιδῆ φλυαρουσι. Addo Zosina. et Anon. vii. Dem. Phot. nihl. 265 p. 494 B. Solaol. Demostli. 57. et Suida V. Uημοσθ. Hospieit Angli I. II 517r Uoκεῖ δέ μοι καὶ τὰ επίγραμμα ουκ ζξω τnς Λημοσθένους γνώμης ἐ'χων την ἐπιγραφήν, o νυν ἀναγιγνώσκομεν εν Αεραμεικῶ. Ipsit in Do Inostlionein lioe elogium sim fecisse traii titioin, n eo trinion volux X fuit sRma r a seraptum suit epigramna ι statuae, qlia Atlaenienses Ol. 125, 1 anet oro Dermochare Den Ost lienis memoriam orat RV mini: rogaverat enim ille εἰκόνα χαλκῆν ἐν αγορὰ στῆσαι , ut ii rgilii populi scitum, cuius epitome legitur RP. Plui. Vii. X orat. , do VIa statiust, vino fuit prope Martis templiini, vid. Pausan. I 8, 3. Illo igitur tempore videtur etiam epigrani a conditiana, cuius auctor, si Conie et iram peri

καὶ τὰ ἐπίγραμμα, ὁ τινες ἐγγράφουσι τῆ του Βημοσθένους στήλη, εἰς ἐκεῖνον Hyperident μεταφέρουσιν, τὼ ἄνομα μόνον ἀμειψάμενοι γράφουσι γάρ ' εἴπερ χην γνώμη ρώμην 'Τπερείδης εἶχεν, κτλ. - GoeulingDoinositioni vindiearo studuit epigrana ina in lionorem Atlioniensi uni, qtii in Clinorononsi proelio occisu oriant iap. Demostia. de Coron. g 289 quod

resp. Tlieni ist. or. XXII p. 267 et Aristae. I 592ὶ:Οῖδε πάτρας ἔνεκα σφετέρας εἰς δῆριν ἐθεντο ὁπλα, καὶ αντιπάλων υβριν ἀπεσκέδασαμ μαρνάμενοι δ' αρετῆς καὶ δείματος οὐκ ἐσάωσαν - ψυχάς, ἀλλ' 'Aῖδην κοινόν ἔθεντο βραβῆ,ουνεκεν Ἐλλήνων, Aς μη ζυγὰν αυχένι θεντες δουλοσυνης στυγερὰν ἀμφις ἔχωσιν υβριν.γαῖα δε πατρις ἔχει κόλποις των πλεῖστα καμόντων σώματ', ἐπεὶ θνητοῖς ἐκ Βιὀςῆδε κρίσις μηδὲν ἄμαρτεῖν ἐστι θεων καὶ πάντα κατορθουν ἐν βιότη μοῖραν ὁ ' ουτι φυγεῖν ἔπορεν.

at quo miniis Do in ostiaeni tribuatur opigarinam R, ipsius oratoris verbaquno se piuntur obstaro videntur: οὐ τῶ συμβούλω την του κατορθουν