Poetae lyrici Graeci 2 Poetas elegiacos et iambographos continens

231쪽

Α l Luden prael et ea retulit Stoli, quod Et . Gud. 352. I ex Anti-inaclio profert: Κυθώνυμον Οἰδίπουν, sed his coinnaodus in Tlielbaide luciis suit. - Elegiaca Anti inactu carmina an praeter Lyden fuerint. non constat: sed fortasse litae r Λέλτοι inscriptus, unite Atheu. VII 300 l

liiinc versunt alseri:

Eλθὼν Eυλεως πηγὰς ἔπι δινήεντος.

elegiaco niinterii adstrictus suit. Maior etiana itullitatio de Καταχήνγὶ qtio nolui ne Aiitinia clii carinen inscriptuni fuisse olini conieci: seil illius

certe loci El. M. 4. 6: 'Aντίμαχος Ἀχίνη - τοὶ δ' ἄρ οἱ ἀβολήτορες

ἄνδρες ἔασιν, ulu lioc nomen lelitescere suspicatus suin, en endatio satis incerta: IIartvng lai quoque e propositi t. t lae Onillino non Sunt se-reiula. Ad line cariti en olim conieci reserenduna esse versu ui ap. Ilerodian. 488

Plillet. p. 439 ed. Plers. : Κννεάμυκλος ονος παρα Ἀντιμάχω. , qui integer legitur ap. Tret2. ait Lycoplar. III et in Et. M. 594. 2I: 'Eστιν μοι Μάγνης ἐννεάμυκλος ονος. se i apuit utrunuiue Callimacho trilauitur, ut lioc nomen in antiquis conlimentariis Lycoptironis lectum esse appareat. - Sunt etiana alia. iii ae uitii proibalbilitatis aliqua specie ad Antiniaclii Elegias reseras. vellit quod Pausan. IX M. 5 dicit: Αντίμαχος δε ουτε αριθμον Xαρίτων ουτε ονόματα εἰπων Αἴγλης εἶναι θυγατέρας καὶ Ηλίου φησὶν αυτάς. - Ιteni apud Herodiail. π. μον. λέξ. p. 36, 23: αλλὰ και παρὰ Ἀντιμάχω ' αεὶ φαρεος χατεύουσιν ἔχων, conieci: . . ἰεὶ φάρεος γην χατέουσαν εχων. Ex Elegiis fort. ex Lyde, vid. D. 15 petiti videntur verreus' duo de Pyde, Pisidiae fluvio, ap. Clioer osc. I 139. 17: Καδdε Πυδην τε θέοντα. Πύδητος κουρη τηλεκλείτου ποταμοῖο.sic eni in ex cod. Marciano vid. Gaissorii I raos. El. M. VIIJ lii versus si intcorrigenili: in priore versu Κueelatu coniecit κελαδεινὰ Πυδην ὐείοντα. - Porro IIes velitanti in illud: Εἰσκονιανοί' οἱ 'Eφέσιοι, ως Ἀντίμαχος.tilia Dite liner coniecit nσκον γαόνιοι. - Portasse etiam liuc pertinet, ilii Oil lial, et Prothus ad Virg. Ecl. I 18: ,. Adonis. ut ΙΙesiodus ait. Pli Oenicis et Alpii esilboeae. Agenoris 'rlitantis . lii II istriam ί Syria in Τ)Αralilani pie tenuit ini perio, ut Aulini acinis ait. CL Ludae D. 14.)Antini actio Duniger vindicare voluit versum ap. Scliol. Il. π 234: Λωδώ-νqς δυσχειμέρου οἱ περὶ Ζηνόδοτον πολυπίδακος διὰ τὸ Καλλιμάχου Κρηνέων τ Ευρώπη O. Sclinei ter coni. Ἐλλοπίνὶ μισγομένωνεκατον. seil potuerunt Zenodotet ad inagistra lectione in proliandani uti Calliinaclii versu, ut osterulei ent, ii une Pioque Zenodoti lectionem secu- tuin esse, nec Ευρώπη tentaverit n. nain fortasse lactis ad Toruari in otitis

radices cs. Plin. II ist. Nat. IV 2ὶ sic vocat,atur. Vide quae de lioc Calli-inaclii versu, qui videtur ex lithro It Αἰτίων petitus esse. et de liis sal, ut is disputavi in latinii Annal. LXXXI 3I6 se i h - Satippo Pliilol. XIX l4η Αnti tuae iii no inen rostituere voluit apud Scliol. Thucyd. II l.

232쪽

καὶ 'Aντίμαχος : sitspicati ir aut erit Aliti ui acti uni in I. y le ite Aminantis Iersonesiaca expellitione dixisse, ita pist si liraec respexerit Tliis cydilles, etiana certuita esse. quo tenipore Antinia litis Lyilein e liderit. At etia insilargiar eo tenipore. qii a Tli iacvllules prooemii ina scripsit. Λnti inaclitin talia elli lisse Lu leti atque illi ut carnien Titiacvllidi innotuisse siluanubianaliaee prorsiis incerta , tanten liis tori lini isto alictore uti iis uni esse

prorsiis est incre lilii te: quoid vicit αλλὰ προς γεωργίαν τῆς Xερσονήσου τραπόμενοι καὶ λyστείαν τῆς τροφῆς απορία, petitu in est ex II On σο.li. e. ex cyclico altiplo carni ine . atque eo leni reserenita est selioli ἔisicieatinotatio, illai sortasse serit,entliani ων ἡ γοὐντου κάμας καὶ μ-φίμαχος. Ait Cypria cariti tua refert Velcher cvcl. II 104. et ap. scliol. 'rlitie. 'Aντίλοχος legendii in esse suspicatur. - filioli Pliot. I lilii. ITI. lrefert Agatharchiden in epitoinen re legisse Antiliui clii Luileii. iiiiiii nositivat in alnplificatulis carminis i eludatis, nesciu ple an parapli rasis potius plaIn epito iane fuerit. I Iecher vero επιτομὴν τῆς 'Αντιμάχου υλης legendii in e lixit, iit Aliti inaclius lii storiciis intelligendiis sit. vel την Καλλιμαχου ἴλης. ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ. 16.πιπτε μοθων ἄτλητος, ἐνυαλίοιο λέλογχας, Λέπρι; τίς o φεύστας στυγνα καθἀγε ματα νεντεας σοὶ γὰρ εροπες εφίμεροι, Γ τε κατ' ευνάν τέρψις, καὶ κροτάλων θηλυμανεῖς οτοβοι. 5 δουρατα ὁ αἱματόεντα πάρες Τριτωνίδι δία 489

in . sec.) εἰς Ἀφροδίτην oπλοφορουσαν. Itulinicen, cui a3sensus est Stoli, Callinacho trita iiii, Maoniain Anti inti H epigrammata nulla ne nie in Λntliologia neque ivli si extant, sed recte Me inomiis observavit hoc youniatium a Cautinacia ingenio prorsus ni liorrero, nee ta inen Antima liuintiui usu en ossi epigramma confecisse verisimile: est halid dubio iunioris ali Cuius poetae, cuius nomen iit lagaro non licet. - V. 1. ἐνυαλι Olo cod. Pal. et Meinoico, cum Ἐνυαλίοιο legorptur, gladium interpretatus, sed est potius hasta, hinc v. 5 δουρατα αἴματόεντα, cs. otiam labii tam pietat a

in Mus. HOrbon. VIII 6. - V. 2. μάταν Plania μάτην cod. Pal. Dein leidistilictionem μάτην; εντεα σοὶ γὰρ correxit Iacobs. - V. 3. δ τε ία τε κα

233쪽

XXXIV. P L A T O.

De epigra nanaatis, ipiae vulgo Platoni tritati in tui . ilisficilis quaestio est: et C. Fr. Ilern anniis qui dein Histor. Plii los. I lat. I l00 onania in suspieio neni vocat Iernis ii continentat. de liis epigra uitia. Thomini 1834 uti non licii it). ΙΨaetei' ianuin cuinia in Antiaologia semata stunt, ut i propter varias talli Sas pitlmula thu'bἰita sunt. ac saepius in ipsa Antilologialli ictitat para tosis. Augetur clifficilitas. ipi Oil suemant alii eius dein noni inis viri. Plii lusoplii epigraminata Melea er c0ronae suae inseriti t. iit ipse in prooeinio testatur v. 47: μὶ μην καὶ χρυσειον αει θείοιο

Πλάτωνος Αλῶνα τον ἐξ αρετῆς παντοθε λαμπόμενον. Ac passini otiatii in leuiuia te Plato ilici tui' ὁ φιλόσοφος. vellit ep. 7. 14. Ib), vel μέγας vellit l8, vel cleni pie ol,lique significat tu' velut 1. 2. η. Seil

praeterea semel coinparet Platonis comici nomen, vi l. IX359: Ποσειδίππου, οι δε Πλάτωνος του κωμικου, veriina li Ocepi Pantula, cuius a I et Drsatis incertus frui in Plantules Craιeti triliuit) a coinico poeta prol'sus alienia in , is ii ni illii Olunino vhletur epigrani in ala scripsisse: lariasse κωμικου a lil rario ex coniectui'a est a d lituit , ut saepe liae e terninata

sitiit anaplificalx. Seil fuit etia in Plato iunior ό νεωτερος), cui iis epigra in nrata fortasse Plii lippus in or linein recepit: liuie ili Iuctile trit,iii

tiir IX l3 οτι ὁ τυφλός τον χωλὸν ἐπ ωμων ἐβάσταζεν), lX 748 εις Λιόνυσον γεγλυμμένον ἐν ἀμεθυστω setiam Iriarte p. 93 Πλάτωνος

του νεωzέρου, s. poet. n. Scit Ol. Eurip. 0r. 583ὶ. IX 751: εἰς Απόλλωνα ἐν δακτυλίω ses. Iriart. ib. Crani. An. Par. IV 370. ulli ά ψητίς θ. Fuit illi. ilitantum qiitaein ex trabius liis poeniatiis licet colligere, sunt ni a ingenii insidiocritas: quod illinctii in uo cui inivi ius vuleattir, at serit, ν

'Aνέρα τις λιπόγυιον υπερ νώτοιο λιπαυγής'γε, ποδας χρήσας. ὀμματα χρησαμενος. ἄμφω μεν πηροι και αλήμονες, αλλ' ο μεν ὁ φεις,ος δε βάσεις ' αλλου δ' ἄλλος υπηρεσίη. τυφλος γαρ χωλοῖο κατωμάδιον βάρος αἴρων

234쪽

Tractavit alitein lite cliriatu a uitillis ileeant atant, a quilius pluri illativit iratus est. II.

A λίθος εστ ἀμέθυστος, ἐγὼ δ' ὁ πότας Λιόνυσος' η νήφειν πείσει μ' η μαθέτω μεθυειν. III. A σφραγις υάκινθος , Απόλλων δ' ἐστὶν ἐν αυtῆ

Ela λίθος, αρμ', ἐλατῆρ, λαοι, ζυγόν, ηνία, μάστιζ,

quotl Plan. et cod. t m. p. 92 Platoni trali uunt. IIllic versui sint illiinus est

ηνία, μάστιξ. Uter illi uni descripserit altilii iuna. . Et anti Pia cente ea epiramina nata sunt, Piae Isiogenes iluoque alictor 3 Aristippo usus in scripsit περὶ παλαιῆς τρυφῆς , recentioris Aea leuitae assecla, ut iiiiiii videtur, ne sic enirn Lli Zacio assentior. quili unc hibi una Cyrenaico inala Pallite stibiectu In esse censet), Aphiletus. Gellius a l pii il0sopli uni reseritiat 1. 2. 3. 7. 8. 10. 14. 15. IT. 30.3l, ac praetet ea in eundeui nil in ei uni retulerint s. sitioil clini proxina oepi gratiani a te stri arcta necdssi titiline coniunctium, et soriasse 18, quunt alii liaec Pio pie iluo epi arminata olini coniiuncta suisse apparet. Atque liaee onmnia puto ethim a Meleag o recepta esse: se i sueriintluiiui ilubie et lain alia Platonis ep*tainini alci iii Meleagri corolla. celete Il. 12. 13. quae lenititur loco, isti ex illo florilegio idescriptus vi lethar. Et illit. Pli Oinnino hoc poesis genus siunnio ptii losoplio itulis ui in censeant, sed cavendulia est. ne haec a liliit itandi lit,ulo alitiquitatis ni Oiiu-inentis plus detrina enti asserat, litaui anilis alior in superstitio. Dixianti qua liaec esse epigraininata , quae coronae suae Meleager ili Serii erit, scit nequaquani conterulo Ornnia liaec. Platonem vel liuleii istin vel serio coinposuisse, in in O insunt, viae Onan in O seg eganti. sint, velut 3: nam a Iit illi Iuni poeta in liis i lena arguimentum tractaviSse, ut tarn quan rite tor osteruleret, iIuenlatinio dun apte variari posset, non est verisii nite. Itena illibia sunt ep. 9 et 10, quae Eretriensi una mentoriae item ala sunt: neque enim cenotaplius haec iii scripta lustiunt, se i ait lena onstrativi generis sit nititudinetii prope accellunt: lihele aliten latenti lini est. nos quae floc saeculo graecae poesis i Iuloles fuerit parii iii conuper tum imitere. ac verisinaile est. eoru in viae Alexandrini postea. stu- liose celebraverunt prirno talia ia in tum enituisse: itavi e non nai riuusi quis Inor tui Inena oria in ii nurisco elogio ite oravit, Proil non fuit sepulcro insculptuna, Pie Duulna illina iam illi liina liuini ru eatis a et iis ni odititillos con tuleriint. Plato auteni si Susa et Leliat ana visit, i luo i Pii dein satis incerinna, potitit naen or calantitatis, quae populares suos in exiren as paries ori, is tui raritim avexit, mi oriani posteri euani tunc

235쪽

vii lentius suis institutis in i esse sui l. Ileroil. VI lisj, Ilaec poena alia con-ilero. Militonialoi'il ulli latio est ite tribus ep*ra In Inatis Il. 12. 13, cpiae ianiplane ite in onstrativi generis specten prae se seriint: ep. II et 13 in eo lenipla ite argu II stlato versantur, ac si praeterea niliit Inagnopere osse tulit, tenen luna est I, revissima esse: amplius auteni poeinatiuin 12 iam eti

licetuli genere illius saeguli recedit. iii quo i in prirnis ἐνδύσαιτο a

guit, ile quo in Diluit Col et vitr. Leet. IIT89. Exiluuibus epigraminatis IT et 18 sortas e alter uni utriam a Inatone composit uni esse existini es, ni illi neutru In vii lethir; lia In ac limen inest Dinnino in lignit in plailosoplio. Restant 30 et 31. utrius pie cpvit mininatis inceria est paratiosis in Antii ol0Pa. nec laniel huic rei nutitii in tribuetulum: se t ep. 30 liauit cluis iecontinenti ciuin est, alteriun autena vel dorica dialecto a reli Piorii nasocietate segregatur. Supersunt igitur sex tant tun poenialia 1. 2. T. S. 14. 15. quae in alnatorio sere argumento versantur, quae si viis Ob ulipsit in philosopho albi inliga nil a censeat, equi lem asse Iis ulu Sustinera Duo ii si vel sic plurima albri, gavimus. tiun licet alia PIae iam substituere. piae venustate et sinapi ictu te in priniis cominen tantur, ep. 24. 25. 32. 20 et Iortasse 6. duo id si in tralnas. quae prirno loco me imo retivi, SilNili liuio silicie lana ciun inicolicis carinini litis ste prelieni litti p. nillil est caiisae, clir propterea Inatolii alii tulices: sane ep. 32 fluctitat testiti in auctoritas, liue inadi nodului etiam ep. 6 parra tosis anilii Dia, sed antiquum cerie est poemation. Platoni voluit Schneuleis in praeterea vinilicare liai ut inelegans epi rati ilia . . filioli in Alitii. Pliin. II Ερμοκρέοντος inscribitur:

γζευ υ πο σκιερὰν πλάτανον, ξένε, τάνδε παρέρπων, ως απαλω Ζέφυρος πνεύ3ματι φύλλα δονεῖ.ενθα με Νικαγορας κλυτον εῖσατο Μαιάδος Ερμῶν αγρο si καρποτόκου ρυτορα καὶ κτεάνων. seid eo l. Par. exilibet ἀπὸ αγάλματος Πανὸς εστῶτος εν νάπη Πλάτωνος : ita lite Seline ille vin existiniat Plantule in ex lais veri is, iae non intellexerit, Hermocreontis nonien nonnullae edd. Tιμοκρέοντος exitille iiij finxisse, mi ut prorsus inci ei lilii te. Apparet epigra inuria Oli In Patiis statuae iii scriptum fuisse. i l ipioil etia in illivi lentina liuli eat, traieaticloi' o innino latuisse videtur: lietna lino illi in etia in in priniis soliis coit. Pal. lioc epigyia Inina a les poton ex icht, ut puto. diti sit factuna, ut vel Platonis vel l Ierino creuntis n0inen sit ad diluim, ne Selluli S. llelivia itute ni o initia non dulbi tam iis, quin a Platone pii ilus optioo innino aliena sint: litig reserenda sunt otii ni a. quae in artis operil, IS et lunariis iles tali enitis verscin tur, viae non solum propter id ipsi iii institutuni, Sed etiana pleri inuste propter Orationis proprie lalem non solum a Platone, se i Oinnino ala lioe saeculo proi sus albjior rent, vel it4. 5. 2 l. 22. 23. 26. 27. 23: ex liis fortasse Platonis nainoris sunt 21. 26 28, Antinoiiii 23, relimiorii in auctores incerti. Denique novicia liartililii lite poei natia sunt I 6, Piod fortasse Antipatri est. 19, quo it ite in Platoni iuniori possis tritater , et. 20. Platoni nainori si recto trit, ut ep. 21, ia in apparet vana In esse Benn ilui si coniecti itui in . clui existiniat esse Sarili linium, plutosoplitilia Epicui etain,

Diuitiroci Corale

236쪽

qui Ciceronis sitit aelialis, si lyiitterii Polent Ouis regis tempore vel etiani postea scripsit: Pol in oneIn aliteria alteriina postsi OImrtini licitisse cretio :at pie etiana si epGranilnata ad priorena retuleris, aegre iii ctiali Ileii nil oriri ratione eo iussitari potest. Celeriun ite Platonis epGraninistis displitavit Selinei lexviii Prosymn. in Anthol. Graec. Gott. 1855 passi in . iis iis it uolnis co lici litis Patrisino et Florentino, squi pariem Ii O mi in epigran uicitii in exilit,ent. ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΤΛ. 400

Tην φυχήν, 'Aγάθωνα φιλῶν, ἐπι χείλεσιν εσχον

ῆλθε γὰρ ἡ τλήμων ώς διαβησομένη.

rii μήλω βάλλω σε ' συ δ' εἰ μεν ε κουσα φιλεῖς με, δεξαμενη τῆς σῆς παρθενίης μετάδος εἰ δ' ἄρ', ο μὴ γίγνοιτο, νοεῖς, τουτ' αυτὸ λαβουσασκε φαι την ἄρην ώς ὀλιγοχρόνιος.

Μῆλον εγώ βάλλει με φιλῶν σέ τις ἀλλ' επίνευσον, Ξανθίππη κἀγὼ καὶ συ μαραινόμεθα.

N σοβαρὸν γελάσασα καθ' Ελλάdος, ἡ πειν ἐραστῶν

Plato. 1. Antilol. Pal. V 78: Πλάτωνος hoc m. pr. , reliqui, n . S. εἰς 'Aγάθωνα τον μαθητὴν αυτos. Addo Geli. N. A. XIX 11. Macri, b. Sili. ΙΙ 2. Diog. Laetet. III 32, qtri v. I EIχον exhibet, et v. 2 eod. Cant.

nsuit, id euutuo, perinire hoe epigramina Anacreonti tribuit, ut idolusit Agathon, iliai memoratur An aer. D. 100. 2. Ib. V 79: τοὐ αυτου hoc m. pr. , roliMia in. s.) εἰς εταίραν τινὰ δυσπιθῆ. et Diog. L III 32 ubi v. 2 cod. Cant. εὐξαμένη, Vind. παρθενίας, v. 3 idem o μοι γίνοιτο. - V. 3. νοεῖς, Pal. R HI. R. μισεῖς, sed vi Io-tiir ωοεῖς ante fuisse. Hecher ἔχθεις, Oeel ὁνοσαι, M. Sclinii it ὀκνεῖς, Hariung ἀνανευεις, αυTὀ.3. 1b. V 80: τos αὐτοί. et I log. L. III 32 tibi malo itingitur cum priore ut in cod. Matrat. ap. Iri arte p. 104. Non egi eius leni poetae, Milpratis poernatiuin condidit, se si apparet hiine illitis vestigia legissor anti linini tamen opigramma videtur. 4. Ib. VI 1: Πλάτωνος illoc in . pr., reliqua Na. s. ἐπὶ κατόπτρωἀνατεθέντι παρὰ ΛαIδος. leratur etiarn in cod. Paris. Πλάτωνος. Vortu Auson. Ep. lib. Affert v. 3 et 4 olvmpiod. in Alcib. I p. 3i tibi ἰθέλει et δ 1ναται. - V. 1. πρὶν ἰραστων scripsi, quod oti uin Schneido viii

237쪽

Tον Νυμφῶν θεράποντα, φιλόμβριον, υγρον ἀοιδόν, 40lτον λιβάσιν κούφαις τερπόμενον βατραχον χαλκω μορφώσας τις ο)οιπόρος εὐχος ἔθηκεν καύματος ἐχθροτατην δίψαν ἀκεσσάμενος. 5 πλαζομένω γαρ εδειξεν υδωρ, ευκαιρον αείσας κοιλάδος ἐκ δροσερῆς αμφιβίω στοματι. φωνην d ηγήτειραν οδοιπόρος ουκ ἀπολείπων ευρε πόσιν γλυκερῶν - ἐπόθει ναμάτων.J

Αρμενος ην ξείνοισιν ἀνηρ oδε καὶ φίλος ἀστοῖς, Πίνδαρος, ευφώνων Πιερίδων πρόπολος.

Aάκρυα μεν Ἐκάβρ τε καὶ γλιάδεσσι γυναιξίν

suspicatus est, ciun linteix νέα pro νέων legendum osse coniecissem. τῶν εραστῶν Pal. , των ε ρώτων vulgo, τον ἐρώντων Steplian. , ποτ' εραστῶν coniecit Cobet, con parrans IX 102, 3. - V. 2. εσμὰν επὶ

scripsi, legebatur ἐσαὰν ἐνὶ, sed os. IX621, 5: ἡ δε φέρουσα πόρους

απὰ σώματος εσμὰν εραστῶν ἔξει επὶ προθυροις. - Ceteriam carmen hoe novicium, mi od vel τρ Παφίη v. 3 arguit, neque tamen minoris Iu a

tonis esse credo.

5. Ib. VI 43: εἰς βάτραχον χαλκοὐν ἀνατεθέντα ταῖς Νυμφαις παρὰ οδοιπόρου, Πλάτωνος. In Planu 1. ἀδέσποτον. - V. 2. 1iβάσιν Pal. , σταγόσιν se l. ASc. - κουφαις, Hacker κωφαῖς. - V. 3. μορφώσας, Pal. τυπώσας γρ. μορφώσας, Plan. στηλώσας. Geel et ορνεύσας IIecher χαλκοτυπqσάμενος. ideirule Pal. ευχος ἐ'θηκε a in . Se C. in miSura. - V. 4. ἀκεσσάμενος Pal. , ἀκεσσάμενον Pl. - V. T. απολείπων, Pal. απὰ λειπών. - V. 8. γλυκερῶν. Pal. γρ γλυκεργήν. - ἐπόθει Ηmineli, Pal. ἐπόθq. - ναμάτων, Israimissi λιβάδων , Piod mulium praestat roliquoria in coniecturas, velut Iacol,s ων ἐποθει νασμῶνευρε πόσιν γλυκερῆν, IIecker ευρε πόσιν γλυκερῶν ων ἐπόθησ' ἀμαοῶν. Isuno versirin, qui deost in Plan. , in Pal. est margini additiis, libriirii suΡ-

plenientum esse apparet, ae fortasse universum disti hon a 3 interpolatore aliquo prosectuin ost. Cetoriam lioe quo Pae epimamn i , MIRInvis non invonusium, PIOnitian in artis opero describendo versatur, recentioris ost uotatis, sed auctor prorsus incertuS.

6. Antii. VII 35: εἰς et ὀν αυτὰν Λεωνίδου et si Plan. , sed infrai p. 289 ubi repetitur in eod. Πλάτωνος. Affert v. 1 Plui. do nnina. procr. e. 33: ὁ δὲ τῶ Πινδάρω ποιήσας τὰ ἐπικήδειοπι αρμενος ην κτλ. EUαρμοστίαν δῆλός ἐστι την αρετὴν ηγούμενος. Leonida is non ESSE stertum,n citius ingenio simplex ac tenua grenus plane alienun . - U. 1. αρμενος Plui. et Pal. altero loco, μιος priore et Plan. T. Ib. VII 99: εἰς Βίωνα τὸν Συρακούσιον liaco a m. Pr. , reliquaa in. s. Πλάτωνος φιλοσόφου. Diog. L. III 30, qui addit τουτο καὶ ἐπιγεγ0ἄφθαι φασὶν εν Συρακούσαις επὶ τῶ τάτω. Extat otiam in cod. Matr. Iriario p. 104 ot in Vindob. n. 3l1. - V. 1. μὲν, Iacobs μην, HRr

238쪽

Μοῖραι ἐπέκλωσαν δη ποτε γεινομέναις σοὶ δέ, Λίων, ρέξαντι καλῶν ἐπινίκιον ἐργων δαίμονες ευρείας ἐλπίδας ἐξέχεαν 5 κεῖσαι δ' ευρυχόρω ἐν πατρίδι τίμιος ἀστοῖς,ώ ἐμὸν ἐκμηνας θυμὸν ἔρωτι Λίων.

.Νυν ὁτε μηδεν Αλεξις, ὁσον μόνον εἴφ', ὁτι καλός

ωπται καὶ παντρ πῆσι περιβλέπεται. 492

θυμέ, τί μηνυεις κυσὶν ὀστέον; εἶτ' ἀνιήσειυστερον ' Ουχ ουτω Φαιδρον ἀπωλέσαμεν;

Οῖδε ποτ Αἰγαίοιο βαρυβρομον οἶδμα λιπόντες Ἐκβατάνων πεδίω κείμεθ' ἐνὶ μεσάτω. χαῖρε κλυτη ποτε πατρὶς Κρέτρια, χαίρετ Aθῆναι, γείτονες Ευβοίης, χαῖρε θάλασσα φίλη.

Ευβοίης γένος ἐσμὲν Ἐρετρικόν, ἄγχι δε Σουσων κείμεθα φευ, γαίης ὀσσον ἀφ' ημετέρης.

V. 2. δη ποτε Diog., δη τότε Pal. et Sui l. v. γειναμέναις, sic enin ille et cod. Vind. pro γεινομέναις sed Α γεινομένοις, iii. codd. ἐπεκλώσαντο). - U. 5 - 6 Apillei. de Magia E. 10 una cum interpr. hit init, sodoo l. Flor. tantum v. si ex ithet. Ap. Diog. cod. Mon. εὐρυχώρω et αστός. 8. Ib. VII 1001 εἰς υλεξιν καὶ Φαῖδρον. Πλάτωνος. iiiiii iis limitin. s. ουτοι εἰσὶν οἱ βεβηλοὐντες τὰν πλάτωνος βίον. Diog. I.. III 3i et Apul. de Mag. c. 10 clim interpr. lat. , ubi variao corniptolao in libi is est edd. Ioglintiar. - V. 1. εἴφ' Iacob , Iegohatur εἶφ', Pal. pr. ἐιφ'. - V. 2.ωπται, cod. I lor. Apul. AMI, Stephantis ω παῖ. - πάντη, V. πάντq. - πῶσι περιβλέπεται Anili. Et cod. Flor. Apul., πας τις ἐπιστρέφεται Diog. ot Apul. vulgo. - V. 3. ἀνιήσει Stoplian. ot Brii noli niquo ita cod. Flor., v. ἀνιήσεις. 9. Ib. VII 256: a m. see. Πλάτωνος εἰς τοὐς Ἐρετριεῖς τοὐς ἐν Ἐκβατάνοις κειμένους. delirile era n sunt linoe verba prioris manus εἰς

239쪽

Ναυηγου τάφος εἰμ' ὁ δ ἐναντίον ἐστὶ γεωργοεως ἀλι καὶ γαίρ ξυνος υπεστ' 'Aῖδης.

Ναυηγόν με δέδορκας oν ἡ κτείνασα θάλασσα γυμνῶσαι πυμάτου φάρεος ὐδεσατο, ἄνθρωπος παλάμρσιν ἀταρβήτοις μ' ἀπέδυσεν, τόσσον ἄγος τόσσου κέρδεος ἀράμενος

5 κεῖνο καὶ ἐνδυσαιτο καὶ εἰς 'Aῖδαο φέροιτο, καί μιν ἴδοι Μίνως τουμὀν εχοντα ράκος. 13. Πλωτῆρες σωζοισθε και εἰν άλὶ καὶ κατὰ γαῖαν ' 493ἴστε δε ναυηγου σῆμα παρερχόμενοι.

'Aστέρας εἰσαθρεῖς ἀστὴρ ἐμός' εἴθε γενοίμηνουρανός, ώς πολλοῖς ὀμμασιν εἰς σὲ βλέπω.

11. Ib. VII 265: m. s. Πλάτωνος ' In. pr. εἰς ετερον ναυqγόν. - V. 1.1ἰμ ὁ δ' ἐναντίον Iae obs, legebatur εἰμί' ὁ δ' ἀνtίον. - U. 2.ῖπεστ', Pal. orr. ὐπ' ἐσet . 12. Ib. VII 268: m. pr. Ela ναυηγόν, δν ευρών τις ἐξέδυσνν των ωαetίων. m. s. Πλάτωνος. cod. Par. Πλάτωνος. - V. I. ἡ κτείνασα Plan. Par. , οἰκτείρασα Pal. - θάλασσα, θάλαττα Plan. - U. 3. ἀταρβήτοις, cod. Ρar. ἀταρβήταις. Deinde μ' fort. deleIulii in . - V. 4. τόσσου, cod. Par. τόσσον, Scaliger τοσίχου. -- V. 6. κεῖνο καὶ Selincide viai, κεῖνο κεν Pal. cod. PRI ., κεῖνο μεν eo 1 l. Plan. rep. BL -' εἰς, lilio I iani Rnt aconieci, praebuit Cod. Pivr. legebatiir εἰν, Cobet coniecit καὶ εἰν Aῖδαο φοροίη. - V. 6. βακος, Pal. in in. γρ. φάρος et si e Plan. et cod. Par. 13. Ib. VII 269 r m. s. et os αυτοὐ Πλάτωνος ' m. pr. εἰς ἔτερον ναυq γόν, cod. Par. ἐπιτυμβιον εἰς ναυηγόν. - v. 2. σῆμα, eo l. Par. σῶμα. - παρερχόμενοι, Pal. παρ' ἐρχόμενοι. 14. Ιb. VII 669: Πλάτωνος φιλοσόφου, sed eod. Pal. m. pr. εἰς Ἀστέρατον μαθητὴν m. s. Πλάτωνος του φιλοσόφου' m. pr. 2- αυτου Πλάτωνος. Addo Apulei. de Mag. o. 10 orn. cod. Flor. ubi iungitur cum op . i5 et sie o l. Iriari. p. 103, ubi sino poetao nOIn. legitur, et Plan.ὶ item cod. Vind.

n. 311 ot Diog. III 29: Ἀρίστιππος δ' ἐν τω τετάρτω περὶ παχαιῶς τρυφης φησιν αυτὸν χοτέρος μειρακίου τινος ἀσtρολογεῖν συνασκουμένου ἐρασθῆναι, ἀλλα καὶ Ῥίωνος του προειρημένου. ἔνιοι καὶ Φαίδρου φασί ' δολουν δὲ τον ἔρωτα αυτ οὐ τάδε eὰ ἐπιγράμματα, οῦ καὶ πως αυτοὐ γενέσθαι εἰς αὐτους' Ἀστέρας κτλ. Apostol. IV 12 R. - U. I. εἰσαθρεῖς. oo l. vii Mi. n. 311, in mio hoc ep. legitiir, ἰσαθρεῖς, Ρlan. et

240쪽

'Aστηρ πρὶν μεν ἔλαμπες ἐνὶ ζωοῖσιν Κῶος , νὼν δὲ θανὼν λάμπεις Ἐσπερος ἐν φθιμένοις.

16. Εἰνοὁίην καρυην με παρερχομένοις ἐφυτευσαν παισὶ λιθοβλητου παίγνιον ευστοχίης πάντας ὁ ἀκρεμόνας τε και ευθαλέας οροδάμνους κέκλασμαι, πυκιναῖς χερμασι βαλλομενη '5 δένδρεσιν ευκάρποις Ουδεν πλεοπι η γαρ εγωγε δυσδαίμων ἐς ἐμην υβριν ἐκαρποφόρουν. 17.

υσὸν ἀνὴρ ευρῶν ελιπεν βρόχον ' αυτὰρ ὁ χρυσόν δν λίπεν ουχ ευρὼν ηφεν ον ευρε βρόχον.

υσὸν ἀνηρ ὁ μὲν ευρεν, ὁ δ' ώλεσεν ' ίν ὁ μὲν

ρῖψεν, ὁ δ' οὐχ ευρῶν λυγρὸν εδησε βρόχον.

Non. v. I ἐν ζ. ἐῶος et sic etiam Pal. corr. et Cod. Vind. 311).16. Ib. IX 3: υντιπάτρου, οἱ δὲ Πλάτωνος thae e ni. pri, reliquna Illislit ni. s. εἰς καρυην πεφυτευμένην ἐν ὁδ0. - V. 3 et inii. 4 an cist Schol. Theocr. VII 138 s. poet. n. - εὐθαλέας, Heeher ευθηλέας, mnatim ε υθαλλ.έ ας, cf. Anth. P. ΙX 247, ac geni inuin plane est ἀθαλλης. - V. b. ὴ γὰρ Plan. , εἰ γὰρ P. - V. 6. ἐς ἐμον P, επ' ἐμὴν vulgo. 17.18. Diog. Laert. III 33op. 17 Platoni tribuit Iriario P. 104 s. poet. n.),nt in Anthol. IX 44 illein hoc opigramma legitur inscriptum Στατυλλίου Φλάκκου ita otiam Planitit. ot ib. 45 sequitur op. 18: Πλάτωνος Τουμεγάλου, quod Plan. Antipatro tribuit. Ita Iacob filia edulit, sed corrector codicis secundum Paul senum Staiyllia FIMei nonion delevit Et Πλάτωνος του μεγάλου stoestituit, contra alterum epigramnan, quod in codice lemmato caret, Stat suo tribuit. Secundum Hotaerii in Pr. n . ud set ipsit in ni arg. sinist. στατυλλίου etos hoc dolotumὶ φλάκκου, tum sec. m. addit o τι ὁ τον χρυσον κτλ. go I in marg. sup . ni. sec. Solpdit πλατω νος τοὐ μεγάλου, tu in eadem manus repetit v. 1 ep. 17. In Π Rrg. Inf. m. See στατυλλίου φλάκκου, tirin m. pr. et to εἰς ἄνθρωπον διὰ πενίαν μέλλοντα κτλ. Similiter variant alia apograpita, nam CD I. Par. Selineide v. prius tantum ep. 17ὶ exliabet Πλάτωνος insera-Ρtum, rursus altonini ep. 18 etiam in Stobaeo Scho vii 280 logitur: Πλάτωνος sod mlhaeret ep. aliud , quod in Ant11. Pal. XI 170 eareho tribuiturὶ tibi dola υντιπάτρου. Schnoido vin eontendit pratis Platoni, ultoriun Statullio tribueniluni esse, corraeotoria eod. Pal. udori Secutus: verum haec satis in eria, qtioniam omnino ille locus Anthol. Pal. valde turbatus; nam in codice quatuor sit hcte illitantiir epigrammatR ad spoia 46. 47. 48. 49, ex clitibus prinan in i doni illo eorroetor ἀντιπάτρου

라틴어 텍스트