Poetae lyrici Graeci 2 Poetas elegiacos et iambographos continens

321쪽

Yω χιω σοι ανακτος καλον ἐξάρξαι μέλος οἶδα διθύραμβον, οἴνω συγκεραυνωθεὶς φρένας.

. . . Πολλον δε πίνων καὶ χαλίκρητον μεθυ, ουτε τῖμου εἰσενεγκών

τε καὶ τρινας παρηγαγεν εἰς αναίδειαν Αρχίλοχος φησιν. Itaquo linoo novis sitian o innia Ionici iambo aphi sunt: liuo respieit Eustalla. Il. 1148, 38: μή τινα etῖμον εἰσενεγκών, ε so viae lao;ί-1oros, αλλὰ δηλονότι ἀσυμβολον δsῖπνον. καὶ Detιω ὁ τῖμος ωατὰ eo ωνὴωνος καὶ χολὴ χόλος. I is in tanton pariam sibi constat, si mri dona p. 563, 27: τιμὴ τῖμος παρὰ τῆκωμωδία et o τίμημα sadde ib. 1222. 28 ot

Plialemo, qiii dicitiir, p. 1054 eorte noti ninite mlitin est hoc tostimonio, ut priores versus Archiloclio nhittitiees. - V. I. μέθω Casnubonus, Ithri μεθυων. - V. 2. εἰσενεγκών scripsi, log ohatiar εἰσήνεγκας. - V 3. Ουδε, Casau bonus o υτε. - υτ' ημῶν adieci, Alein eice scripsit κληθεὶς a ηa-θες οἱα δὴ φίλος Φίλοις. - v. 4. ἡ nil livit Porson. - V. 5. ἀωαιδ ην Dindors, lubri iit videtiir αυαίδειαν vel ἀναιδείηs. Cum antoa liaee a lepo los retulissem, ut iriinoim cum dimotris innatat eis essent eonsociati, nune Porsonum sectitus in totranio tros rodegie illo a item parti in aliter constituit, scripsit onini v. 2 st 3: εὐίων θ ων ovis Tmox ου τεν

εἰσενήνοχας, Ουτε μὴν κληθεὶς ες ημῶς ηλθες κeta. - Iana quae Avie- nasusis initio dicit: περὶ Περεκλιους ώς ἀκλήτου ἐπεισπαίονtoς εἰς τὰ συμπόalia Μυκονίων δίκην, clo liis ambigi potest: poteriit oni in ipso

Athonaeus provorbio illo adhibito sentontiam vorsuum Archiloclitorum, quos sul Meuit, illiistrarer se a vera similius videtur, lineo quoqne ex Arclia loelii isto i intibo potita osso. ut Arctra loelia caiisn grammaticus provecti una iniud explannvolit: noqito in non ipsit iniithograptii veri,n ite-Disii troci Coos le

322쪽

79. 80. 81. 82. f47. 110 .l 554Ἐρασμονίδη χαρίλαε, χρῆμα τοι γελοῖον ἐρέω, πολύ φίλταθ' εταίρων, τέρψεαι δ' ἀκουων.

Φιλέειν στυγνόν περ ἐόντα μηδε διαλεγεσθαι.

ευστῶν δ' οἱ μεν κατόπισθεν ἐσαν, οἱ δε πολλοί.

es μητρί τε χεῖρας ανέξων.

scripsit, sed oratiouem conformavit ad exeniplii it coniici poetae, quod servavit Suulas v. Μυκώνιος γείτων, ubi est: καὶ παροιμία Μυκονίων δίκην ἐπεισπίπαικεν εἰς τὰ συμπόσια. At clinoe hiis sol taAse scripserat:

ἄχλὰ σ' ἡ γασtὴρ νόον τε καὶ φρένας παρήγαγεν εἰς ἀναιδίην ἀκλζαὶ δ εὐρο Μυκονίων δίκην

κωμάσαι. Conseras versum, qui in provecti is sertiir Zenob. II 46. Diog. I 60 tuκλητὶ κωμάζουσιν εἰς φίλους φίλοι. Etiam Hartung linee Epodis miseripsit ita consorinata: Πολλὸν δ. π. κ.

quae cur improsa itala sint, haud obseuriam.

Fr. 79. 80. 81. 82. Hephaestio 47: πρῶτος δ' Ἀρχίλοχος ἐχρησατο τῶ μεγέθει τούτω εν et O ῖς τε τραμέτροις προτάξας αυτὰ et Ου ἰθυφαλλικοὐ γὰρ Ἐρασμονίδη Xαρίλαε o L Flor. Xαρίλας) . . . A μητρί τε χεῖρας ἀνέξων . . . ἐρέω πολὐ φίλταθ' εταίρων A πολυφίλταθ i' καὶ πάλιW φιλέειν στυγνόν περ ἐόντα. Et auctius id om 83: Πρῶτος δὲ καὶ τουτοις ΑρIίλοῖος κέτρηται. . . 'Κρασμονίδη ρίλαε, χρῆμα τοι γελοῖον. . . Aστῶν δ' οι μὲν κατόπισθεν ῆσαν, οἱ δε πολλοί. et 86: ῶσπερ Αρχίλοχος ἐν τω 'Ερασμονίδη FI BH Ἐρμονίδηὶ Xαρίλαε. et 87: ώς παρἈρχιλόχω Aστῶν δ' οἱ μεν κατόπισθεν. et ibid. r ' ονοήσειε δ αντις καὶ τρίτην διαφορὰν εἶναι τῶ Αρχιλόχω προς τους μεt' αυτόν, καθῆν ἀναπαίστω δοκεῖ τῶ πρώτω rρῆσθαι, Ερίω πολὐ φίλταθ' εταίρων, τέρψεαι δ' ἶκουων. Φιλέειν στυγνόν περ ἐόντα μηδε διαλέγεσθαι.

Veri a 'Eρασμονίδη Xαρίλαε etiarn assertantiir in Argum. me tr. ad Pind. Pyth. IX ot XII, os. etiam ad Isthm. III et U. Et hoc Pridem Apparet versus 'Eρασμονίδη κτλ. et ἐρέω κτλ. coniungerulos esse, sed otiam reliqui ex eode in carmine depromti esse Videntur. - Fr. 81. ησαν seripsit

letne Ice, vulgo ησαν. uespicit Atlion. X 415 Dr 'Αρχίλοχος δ' ἐν τετραμέτροις Xαρίλαν ΡVL χειρίλαν in εἰς τὰ ομοια διαβέβληκεν, ώς οἱ κωμωδοποιοὶ τον Κλεώνυμον καὶ Πείσανδρον. Cf. Eust. Od. 1630. q. Aelian Uar. Hist. I 27 ubi Xαρίδαν , atque etiam ap. Aristi 1. II 380

323쪽

70 I

uλλά μ' ὁ λυσιμελής, ω 'ταῖρε , δάμναται πόθος.

Αἶνός τις ανθρώπων οδε,

324쪽

ως αρ' ἀλώπηξ καἰετος ξυνωνίην

ἔμιξαν.

τρqχυς τε και παλίγκοτος,

elium non tantum in il uol, Is enmnini tuas, in Nitinis saluilas do apnia et vulpe de quo vulye et simia illustrinuit, litη involucris nil augen lani acerbi tuteni u Riini esse, liaci l Sol instulo vin Hiisclario auctore in Miscellan.

Philol. iuno Mittuliae odidit T. I p. 1' seu i.) statuit. docot Iulian. VII 227 A: ἀλλ' ἡ μὲν μυθός εστι παλαιός, εφήρμοσας δε αυτὸν σῖ πράγμασιν τέροις' μερ οἶμαι ποιεῖν εἰώθασιν οἱ τῆ τροπικὴ χρώμενοι των

νοημάτων κατασκευῆ. ποχὼς δε εν τουτοις ὁ Πάριός εστι ποιητής. Atque alit,i etiam vestigia familii Nun supersunt, voliit D. 39 Bosς ἐστιν ἡμῖν κτλ. inbutae speciem resori, si vo Aesop. 23 95 o I. Halni.) sive alia ni

ενι κοινωνία τοῖς γης πρὸς τὰ Ουρανοὐ θρέμματα Archilo ho vindicavit Me in ulce. - V. I. ἔστ', cod. Scor. ἔστιν, Sclinoide viti ἐστὶ κεῖνος. V. 2. et ρη2υς FGI, V. τραIύς. - παλίγκοτος, FI et Scortat. πάλιν κότος. - V. A. τῶ CD, V. ω. - κάθημαι Meincke, legebatiir κάθηται, quippe Atticus suae omitioni a contino invit. - σῆν ἐλαφρίζων μάχην CD ἐνιλαφρίζων μάχην ΕΙ, συνελαφρίζων Scorint. , ὁ ἐνελαφοίμων εαυτὰν ορνiς viligo. Hue refero Hesycli .: ἐλαφρίζων : παρασκευαζόμενος ραδίως. - μάχην, Selineislo vin coni. μάνην. Ail lianc amitino oratione nirosporulere videtiir vulpes vorsi is se. 88. Fr. 88. Stola. Eol. Plio. I p. 122: Αἰσχυλου sed A in ni. Ἀντιλόχουὶ 'Ω Zsὐ κτλ. Λrelii loelio vindicat Clena. Alex. Str. V 725: τοιαυτα καὶ ὁ

325쪽

Ἐρω τιν ωμῖν αἶνον, ω κηρυκίδη ἀχνυμενη σκυταλη

πίθηκος si ει θηρίων ἀποκριθείς

πυκνῖν ἔχουσα νόον.

inrrationis videtur in pninis conventro euna fabula Aesopin do simia et vulpe litii in Bahmus palaeis illustravit, ubi aliaria mendax niuioraun suo-rtini moniamenta in tat: itaque roete Hus Ucium linoo composuisso largior; at idoni Archiloelius vol in so leni earnaino vel in nilo cpioil quidem eos lona numeros ostentabat) onarravit tabulam do sina in regi ain dignitatein nauta, sed vulpeculae si ni clibus irretita, vii l. Fab. Aos 29 44 e l. Halm. et novar. sab. Buliam aflogon 23 od. Loivis. IIano enim snti illain

326쪽

ιήνδε δ', ω πίθηκε, την πυγὴν ἔχων;

anni sesto spectant se. 90 Qt 91. Sod Arelii Ioelium do sinita si in in alias ahulas sitis carni inimis inseritisso, eon Heio ox Aristide II 398 Pliot.

τῆς τραγικῆς βοός. citiae speetunt sive ad fabilia in iis sina in i sonina pellei ivluta es. Lucian. Philops. c. 53 8ive potius nil si inias purehielion sal tantos Fab. Aesop. 360 e l. Halin. Babrii nov. syll. 78): nain pia invis A cypti rox tibi eoininem iotiar Lileian. Disent. 36ὶ vol Cleopitimi id. Apolog. e. 5). ipsa certe fabula antimia est. Denique foret. Ex Are Hloelio potituni proveri, ni, quo utitur Liician. Adv. indoct. 19: πίθηκος γὰρ o

σθόν As1ποαξs addunt: outως ευρον ἐν υπομνήματι ἐπωδών 'Ἀρχιλόχου Respieit etiam Orion 82, 23. Di stiroci by

327쪽

δολοφρονέουσα χειρί, τητε sit δε πυρ.

Πάτερ Λυκάμβα, ποιον ἐφράσω τόδε; τίς σὰς παρήειρε φρένας ἔας τὸ πριν ἐρηρεισθα νυν δε δη πολύς

ἀστοῖσι φαίνεαι γέλως. 95.

Tia ἄρα δαίμων καὶ τεοὐ χολουμενος;

ἄλας τε και τράπεζαν. . . . Fr. 93. Pluinreli. via. Donaeir. e. 35: ου μην, αλλα η τύχη καθάπερ

est ὀρ ὁ Λυκάμβης.

328쪽

κηλωνος ἐπλήμμυρεν ὀτρυγηφάγου.

Φαινόμενον κακὴν οἴκαδ' αγεσθαι. πλῆρης ἐστὶν - Ελλήνων καὶ ναρδάρων ἱστορία τοιούτων παραδειχαά

Πριηνεος pro πριηνέως) Rηλωνος ἐπλήμυρον ὀτρυγηφάγου. Non recto

Seliti ei lo vin Eustathii fringinonium diversum statuit ab eo. 9uod El. M.

via. Sed collato Ei. M. apparet haec a d sequentem glossana 'Aet ρυγετος roseremia esse et ex solo errore illiad A ortuni. Cotorum Selinoiae vinpiitat alios orainmitticos κωλωνος sivo κόλωνος Iegisse. suit. sortasso κύχωνος i. o. ἀκυλωνος. vid. Et M. 55, 1: 'Ἀκυλον . . . oh Aὲ το αἰδοῖον

329쪽

Zευ πάτερ, γάμον μεν ουκ εδαισάμην.

Tοῖος γὰρ φιλότητος ερως υπἡ καρδίην ἐλυσθείς πολλὴν κατ' ἀχλυν ὀμμάτων εχευεν κλέφας ἐκ στηθέων απαλὰς φρένας.

D tiroci by

330쪽

peritus ἄβουλος ῆσθεο σφαλείς scripMt. Illa illing πρόβουλός ἐσθ oAεώφιλος, Brank ἄβουλος εἶ συ τω φίλω, Κ lolii ἄβουλος ες φίλους θεός.

Πτωσσουσαν ωστε πέρδικα.

Πάρελθε, γενναῖος γὰρ εις.

Fr. 104. Hopliaest. 129: εἰσι δε ἐν τοῖς ποιῆμασιν και οἴ ἀρρενικῶς ουτοι καλούμενοι ἐπωδοί . . . oων ' Πάτηρ Λυκάμβα . . . καὶ sit' ευτοι κτλ. Et v. 2 idern 39 dilucide tribuit Archiloclio: τῶν δε εἰς σολ- λαβὴν τῶ μεν πενθημιμηρεῖ προς δυο ποσὶν ουσῶν τῶν συλ βῶν Αοχίλοχος κέχρηται ἐν ἐπωδω, οἷον ἐν δε Βατουσιάδ ης. quao doscripsit Schol. Arist. Nub. 275. V. 2 assert Heptiaest. praetera a 25. Schol. Hepti. 176 Priscian. II 411 od. Koil Mar. Plot. 261 et 267. - v. 1. ευτε Hent levi Vulgo εὐτοι, ACEPSευτι. V. 2. Βατουσιάδης. Cf. Hesych. Σε λ λ ηῖδ εω Musiimi κmalo Σελλhrάδεω . Σελλέως υίος ο μάντις, Βατουσιάδης το ἄνομα. mio litati l ilui, te ex lioc ipso carini ne petitii in . Ceteririn Ai lii loe lilis solet. Hatii si ad In scio non ina appellavit Σελληηην , nani ira λλ ς vel σίλλος σελλός in videtur apollativi ini esse, mi O honi ines sturruli et vani notahantur; linile σελλίζεσθαι dixit Phryrii elatis Comiclis sr. 13, quod si si minint grani luna videtiir opa Apostol. XV 41: υγαμαι, Uιονυ, σου στόματος, ως σεσίλλισαι Αατ Αἰσχίνην κεκομμέν' ἐδη πολλάκις. - Ad hoc Arctilloelii earinon reserentius Aristi l. II 380: οὐ τοίνυν os δ' Ἀρχίλοχος . . . τους ἀρίστους τῶν Ελλήνων καὶ τοὐς ἐνδοξοτάτους ελεγε κακῶς, αλλὰ Λυκάμβην και πιιδὰν ibi ei noko coniecit Φει Aoν, emo ripίλαον καὶ τ ὰν δ ε ῖν α τον μ άντ ιν, και τον Περικλέα τον καθ αυτόν, ουτον πάνυ, καὶ τοιούτους ἀνθρώπους ελεγε κακῶς.

Fr. 107. Atlion. XIV 653D: Γενναῖα λέγει τὰ εὐγενῆ ἡ φιλόσοφος, ῶς καὶ Ἀρχίλοχος Πάρε λ θ ε κτλ.