Perí hierōsýnēs (De sacerdotio) of St. John Chrysostom

221쪽

ωRYSOS MUS VI. πμενος μετὰ τὴν τοσαύτην τιμην. νυν μὲν γὰρ τοσαύτηνεσεσθαί μοι πιστεύω την κόλασιν, οσην απαιτει των

αμαρτημάτων το μέγεθος ' μετὰ δε το δέξασθαι την αρχὴν, οὐ διπλῆν μόνον και τριπλῆν, aλλὰ και πολλαπλασίονα,5 τω τε πλείονας σκανδαλίσαι και τῶ μετὰ μείζονα τιμην προσκροὐσαι τω τετιμηκότι θεω. XI. 574. Διά τοι τοὐτο και των Ισραηλιτῶν σφοδρότερον κατηγορων, τούτροδείκνυσιν αυτούς μείζονος οντας κολάσεως ἀξιους, τω μετὰ τὰς παρ' αυτοὐ γενομένας εις αυτοὐς τιμὰς ἁμαρτεῖν, Io ποτὲ μεν λέγων ' ΓΙλην υμὰς εγνων εκ πασων των φυλῶν

τῆς γης, διὰ τοὐτο εκδικήσω ἐφ' υμὰς τὰς ἀσεβείας υμων.

ποτὲ δὲ ' 'Ελαβον εκ των υἱῶν υμῶν εις προφήτας, και εκτων νεανίσκων υμῶν εἰς αγιασμόν. 575. Καὶ προ τῶν

προφητῶν δειξαι βουλόμενος, ὁτι τὰ αμαρτήματα μείζονα

Is ἐκδέχεται πολλῶ την τιμωρίαν, οταν υπὸ τῶν ιερέων γίνηται, ὴ ὁταν υπὸ τῶν ιδιωτῶν, προστάττει τοσαύτην υπὲρ τῶν ιερέων προσάγεσθαι τὴν θυσίαν, οσην υπὲρ παντὸς τοὐ λαοὐ. τοὐτο δὲ οὐδὸν ετερον δηλοὐντός εστιν,

η ἔτι μείζονος βοηθειας δεῖται τὰ τοὐ ιερέως τραύματα, aci και τοσαύτης, ὁσης ὀμοὐ τὰ παντὸς τοὐ λαοῖ. μείζονος δὲ οὐκ αν ἐδεῖτο, εἰ μὴ χαλεπώτερα δεπι χαλεπώτερα δε γίνεται, οὐ τῆ φύσει, αλλ' υπὸ τῆς αξίας τοὐ τολμῶντος αυτὰ ιερέως βαρούμενα. 576. Καὶ τι λέγω τούς ανδρας τοὐς τὴν λειτουργίαν μετιόντας; αἱ γὰρ θυγατέρες τῶν as ιερέων, αἷς οὐδεις προς τὴν ἱερωσύνην λόγος, ὁμως διὰ τὰ

πατρικὸν αξίωμα τῶν αυτῶν αμαρτημάτων πολύ πικρο-

222쪽

VI. XIJ

DE SACERDOTIOI6Iτέραν ὐπέχουσι την τιμωρίαν ' και το μεν πλημμέλημα ἴσον αὐταῖς και ταις των ἰδιωτῶν θυγατράσι, πορνεία γὰρ ἀμφότερα, το δὲ επιτίμων πο λω τούτων χαλεπώτερον. ὁρας μεθ' οσης σοι δείκνυσι της περιουσίας ὁ θεὸς, ἔτι πολλῶ πλείονα των ἀρχομενων απαιτεῖ τον ἄρχοντα sτιμωρίαν. οὐ γὰρ δη που ὁ την εκείνου θυγατέρα διεκεινον μειζόνως των αλλων κολάζων τον καὶ εκείνη της προσθηκης των βασάνων αἴτιον ἴσην τοῖς αλλοις εἰσπρά

ξεται δίκην, ἀλλὰ πολλω μείζονα. 377. Καὶ μάλα γε

εικότως. οὐ γὰρ εις αυτὸν περιισταται μόνον η ζημία, Io αλλὰ και τὰς των ἀσθενεστέρων και εις αυτὸν βλεπόντων

καταβάλλει ψυχάς. 378. Τοῖτο καὶ ὁ Ἱεζεκιηλ διδάξαι

βουλόμενος, διωτησιν ἀπ' ἀλληλων την των κριῶν και ν των προβάτων κρίσιν. XII. 379. ρά σοι δοκοῖμεν λόγον εχοντα πεφοβῆσθαι φόβον; προς γὰρ τοῖς is εἰρημένοις, νυν μὲν εἰ και πολλοὐ μοι δεῖ πόνου, προς τομη δη καταγωνισθῆναι τέλεον υπὸ των της φυχῆς παθῶν, αλλ' Oμως aνέχομαι τῶν πόνων, και οὐ φεύγω τον λῶνα. 38o. Καὶ γὰρ υπὸ κενοδοξίας ἁλίσκομαι μεν και νυν, αναφέρω δε πολλάκις καὶ oτι ἐάλων, συνορῶ' εστι δὲ Oτε eto και επιτιμῶ τῆ δουλωθείση φυχῆ. 38 I. Ἐπιθυμίαι μοι

223쪽

προσπίπτουσιν ατοποι καὶ νυν ' ἀλλὰ ἀργοτέραν ἀνάπτουσι την φλόγα, των οφθαλμῶν των ἔξωθεν οὐκ εχόντων ἐπιλαβέσθαι πης του πυρος ἴλης. 582. Tου δε κακῶς τον δεῖνα λέγειν, καὶ λεγόμενον ἀκούειν, ἀπήλλαρομαι 5 παντελῶς, τῶν διαλεγομένων ου παρόντωπι ου γὰρ δηούτοι οι τοῖχοι δύναιντ αν ἀφεῖναι φωνην. 583. Ἀλλ' οὐχὶ καὶ την οργὴν ομοίως δυνατὸν διαφυγεῖν, καίτοι γε τῶν παροξυνόντων οὐκ ἔντων. μνήμη γὰρ πολλάκις

ἀνδρῶν ἀτοπων προσπεσουσα καὶ των ὐπ' αυτῶν γενο- Io μενων ἐξοιδειν μοι την καρδίαν ποιεῖ πλὴν αλλ' oυκ εἰς τελος, ταχεως γὰρ αυτην φλεγμαίνουσαν καταστέλλομεν,

καὶ πείθομεν ῆσυχάζειν εἰπόντες, οτι λίαν ἀσύμφορον καὶ της ἐσχατης ἀθλιότητος, τα οἰκεῖα ἀφέντας κακὰ, τὰ τῶν πλησίον περιεργάζεσθαι. αλλ' ουκ εις τὸ πλῆθος ελθὼν 13 καὶ ταῖς μυρίαις ἀποληφθεὶς ταραχαις, δυνησομαι ταύτης

ἀπολαύειν της νουθεσίας, Ουδε τους ταυτα παιδαγωγοὐντας

λογισμούς εὐρεῖν. 584. Αλλ' ἄσπερ οἱ κατὰ κρημνῶν

υπό τινος ρεύματος η καὶ ἐτέρας ανάγκης ωθούμενοι, τηνμεν ἀπώλειαν, εἰς ην τελευτῶσι, προορῶν δυνανται, βωλ-ao δε τινα ἐπινοεῖν οὐκ ἔχουσιπι Ουτω καὶ αυτὸς εις τον πολυν τῶν παθῶν θόρυβον εμπεσὼν, την μεν κόλασιν καθ' ἐκάστην αὐξομένην μοι την ημέραν δυνησομαι συνορῶν, ἐν ἐμαυτῶ δε γενέσθαι, καθάπερ νυν, καὶ ἐπιτιμησαι πάντοθεν τοῖς νοσήμασι λυττῶσι τουτοις οὐκ ἔθ' ομοίως

224쪽

DE SACERDOTTO

ευπορον εμοὶ, καθάπερ καὶ πρότερον. 385 Ἐμοὶ γὰρ ψυχή τις εστὶν ασθενὴς και μικρὰ, καὶ σχείρωτος οὐ τούτοις μόνον τοῖς πάθεσιν, αλλὰ και τρο πάντων πικροτέρφφθόνν' και οἴτε υβρεις οἴτε τιμὰς μετρίως επίσταται φέρειν, ἀλλα μεθ' υπερβολῆς εκειναί τε ἐπαίρουσιν αυτην, 5και ταπεινοῖσιν αὐται. 5 86. 'Ωσπερ οὐν θηρία χαλεπλοταν μεν ευσωματν και σφριγα, των προς αυτὰ μαχομένων κρατεῖ, καὶ μάλιστα, οταν ασθενεις ἄσι και απειροι, εἰ δετις αυτὰ λιμω κατατήξειε, τόν τε θυμὸν αὐτοῖς εκοίμισε, και της δυνάμεως το πλέον εσβεσεν, ως και τὸν - λίαν Io γενναῖον ἀναδέξασθαι τὸν προς ταυτα αγῶνα και πόλεμον

ουτω και τὰ πάθη τος ψυχῆς, ὁ μεν Gσθενῆ ποιων, υπὸ τοῖς ὀρθοῖς αυτὰ τίθησι λογισμοῖς' ὁ δὲ τρέφων επιμελῶς,

χαλεπωτέραν αυτω την προς αυτὰ καθίστησι μάχην, καιουτως αυτω φοβερὰ ταυτα ἀπεργάζεται, ῶς εν δουλεία και Is δειλία τυν πάντα χρόνον βιοῖν. 387. Τις οἶν των θηρίων τούτων ἡ τροφής κενοδοξίας μεν, τιμαὶ και επαινοι' ἀπονοίας δὲ, εξουσίας και δυναστείας μέγεθος βασκανίας δὲ, αἱ των πλησίον εὐδοκιμήσεις. φιλαργυρίας, αἱ των παρεχόντων φιλοτιμίαι' ακολασίας, τρυφὴ καὶ αἱ συνεχεις ao των γυναικῶν ἐντεύξεις ' καὶ ετερον ετέρου. 588. ΙΠάντα δὲ ταυτα εις μεν τὸ μέσον ελθόντι σφοδρῶς επιθήσεται

καὶ σπαράξει μοι τὴν ψυχὴν, καὶ φοβερὰ εσται, καὶ

χαλεπώτερόν μοι τὸν προς αυτὰ ποιήσει πόλεμον. εν-

I Oin καθαπερ και προτερον f il 5 ανται-εκειναι transposita habent yg ll

225쪽

ταὐθα δε καθημένν, μετὰ πολλῆς μεν καὶ ουτως υποταγήσεται τῆς βίας ὐποταγήσεται δ' ουν ομως τῆ του θεουχάριτι, καὶ της υλακῆς αυτοις Ουδὸν εσται πλέον. 589. Διὰ ταμα τον οἰκίσκον φυλάττω τουτον, καὶ ἀπρόῖτος, καὶ 5 ἀσυνουσίαστος, και ακοινώνητος' και μυρίας ἐτέρας τοιαύτας μέμψεις ἀκούειν ανέχομαι, ἡδέως μεν ἁν αυτας ἀποτριψάμενος, τῶ δὲ μη δυνασθαι δακνόμενος και αλγων οὐδε ευπορόν μοι, ομιλητικόν τε ὀμου γενέσθαι, και επὶ τῆς παρούσης ασφαλείας μένειν. δι ὁ καὶ αυτὸν σε Io παρακαλῶ, τον υπὸ τοσαυτης δυσχερείας απειλημμένον

ελεεῖν μῶλλον, δε διαβάλλειν.

3 . Ἀλλ' ουδέπω σε πείθομεν. οὐκουν ἄρα λοιπὸν, ὁ μάνον ειχον ἀπόρρητον, προς σε και τοὐτο εκβαλεῖν. καὶ ισως μεν απιστον εἶναι δόξει πολλοῖς εγὼ δε αυτὸ I5 ουδὲ οἴτως εις μέσον ενεγκεῖν αἰσχυνθήσομαι. εἰ γὰρ καὶ πονηρῶς συνειδήσεως καὶ μυρίων αμαρτημάτων ελεγχος το λεγόμενον, του μέλλοντος ημὰς κρίνειν θεοῖ πάντα ειδότος ακριβῶς, τί πλέον ἡμιν εκ της των ανθρώπων ἀγνοίας ἐγγενέσθαι δυνήσεται; 59Ι. Τι Ουν εστι τοao ἀπόρρητον; ἀπὸ της 'μέρας εκείνης, εν ῆ ταύτην ενέθηκάς μοι την υποφίαν, πυλλάκις εκινδυνευσέ μοι παραλυθῆναιτο σῶ- τέλεον, τοσοῖτος μεν φόβος, τοσαύτη δε ἀθυμία

κατέσχέ μου την ψυχήν. 592. Της γὰρ Xριστοῖ νύμφης

την δόξαν εννοῶν, την ἁγιωσύνην, το κάλλος το πνευ-

I μετα πολλης μεν υποταγης, εσται δ' ουν ομως τη του θεου χαριτι c li

226쪽

DE SACERDOTTO

ματικὸν, την σύνεσιν, την εὐκοσμίαν, και τὰ εμαυτοὐλογιζόμενος κακά, ου διελίμπανον εκείνην τε πενθῶν καὶ ἐμαυτὸν, καὶ στενων συνεχως καὶ διαπορῶν προς εμαυτὸν ελεγον ' 593. ἄρα ταὐτα συνεβούλευσε; τί τοσοῖτονημαρτεν ἡ τοῖ θεου εκκλησίας τί τηλικοὐτο παρώξυνε sτον αυτης δεσπότην, ἄς τω πάντων ἀτιμοτάτφ παραδοθῆναι εμοὶ, καὶ τοσαύτην ὁπομειναι αἰσχύνην; 594. Ταυτα πολλάκις κατ εμαυτὸν λωνιζόμενος, και του λιαν ἀτοπου μηδὲ την ενθύμησιν δυνάμενος ενεγκεῖν, ἄσπερ οι παραπλῆγες ἐκείμην αχανης, οὐτε ὁρῶν οἴτε ἀκούειν τι δυνά- Ioμενος. τει δε αμηχανίας με της τοσαύτης ἀφιείσης, καὶ γὰρ εστιν οτε και ὐπεξίστατο, διεδεχετο δάκρυα και ἀθυμία καὶ μετὰ τον των δακρύων κόρον, ἀντεισήει πάλινο φόβος, ταράττων και θορυβων και διασείων μοι την διάνοιαν. 395. Τοσαυτη ζαλη τον παρελθόντα συνέζων 15 χρόνοw σὐ δε μνόεις, και εν γαληνη με διάγειν ε νόμιζες. λα νυν σοι ἀποκαλύψαι πειράσομαι τον χειμωνα της ἐμης ψυχῆς τάχα γάρ μοι καὶ απὸ τούτου συγγνώσy, τὰ εγκλήματα ἀφείς. πως οὐν σοι, πως αυτὸν εκκαλύψομεν; εἰ μεν σαφῶς εθελοις ἰδεῖν, ετερως οὐκ ενῆν, ἀλλ' η την et o καρδίαν ἀπογυμνώσαντα την ἐμήν. επειδὴ δε τοὐτοαδύνατον, δι ἀμυδρῶς τινος εἰκόνος, ως αν οἷός τε ώ, πειράσομαί σοι τον της ἀθυμίας τέως υποδεῖξαι καπνόπισύ δε εκ τῆς εἰκόνος την ἀθυμίαν συλλεγειν μόνην.

227쪽

396. 'Υποθώμεθα εῖναί τινι μνηστὴν τοὐ πάσης της ὐφ'

ἡλίω κειμενης γης βασιλεύοντος θυγατερα ' ταυτην τε την κόρην κάλλος τε εχειν ἀμήχανον, οἷον και την ἀνθρωπείαν ὐπερβαίνειν φύσιν, καὶ τουτφ τὸ των γυναικων5 ἁπασῶν φ ον εκ πο οὐ τοὐ διαστήματος νικῶμ' καὶ ψυχρος αρετὴν τοσαύτην, ως και το των ἀνδρῶν γένος,των τε γενομένων των τε εσομένων ποτὲ, πολλῶ τω μετρωκατόπιν ἀφεῖναι ' και πάντας μὲν ὐπερβῆναι φιλοσοφίας ορους τy των τρόπων εὐκοσμια, πὰσαν δὲ κρύψαι σώματος Io ώραν τω της οικείας οφεως κάλλει. 397. Τον δὲ ταυτης μνηστῆρα, μὴ διὰ ταὐτα μόνον περικαίεσθαι τῆς παρθένου,

ἀλλα και χωρις τούτων πάσχειν τι προς αυτὴν, και τω πάθει τούτφ τούς μανικωτάτους των πώποτε γενομένων

ἀποκρύψαι εραστῶν. 598. Εἶτα μεταξύ τω φίλτρω καιό-

Is μενον ἀκοῖσαί ποθεν, ἔτι την θαυμαστὴν Ῥωμένην εκείνηντων ευτελῶν τις και ἀπερριμμένων ἀνδρῶν, δυσγενὴς καὶ το σῶμα ανάπηρος και πάντων τῶν δντων μοχθηρότατος, μέ οι προς γάμον ἀγαπέσθαι. 399. 'Αρα σοι μικρόν τι μέρος τῆς ἡμετέρας οδύνης παρεστήσαμεν; και αρκεῖ ao μέχρι τούτου στῆσαι την εικόνας τῆς μὲν ἀθυμίας ενεκεν

ἀρκεῖν οιμαι' καὶ γὰρ διὰ τοὐτο μόνον αυτὴν παρειλήφαμεν. ἶνα δέ σοι καὶ τοὐ φόβου καὶ τῆς εκπλήξεως

228쪽

DE SACERDOTTO

υποδείξω το μέτρον εφ' ἐτέραν πάλιν ωμεν υπογραφήν.

6 . Καὶ εστω στρατοπεδον εκ πεζῶν και ἱππεων καὶ ναυμαχῶν συνειλεγμένον ἀνδρῶπι καὶ καλυπτέτω μεν πηνθά φαν o των τριήρων aριθμος, καλυπτέτω δε τα των

πεδίων πλήθη καὶ τὰς των ορῶν κορυφὰς αἱ τῶν πεζῶν sκαι ἱππέων φάλαρογες' ω I. καὶ ἀντιλαμπέτω μεν ἡλίωτῶν οπλων ὁ χαλκος, και ταῖς εκειθεν πεμπομέναις ἀκτῖσιν ἡ τῶν περικεφαλαιῶν καὶ τῶν aσπίδων ἀνταφιέσθω μαρμαρυγή ὁ δὲ τῶν δοράτων κτύπος καὶ ὁ τῶν ἴππων χρεμετισμὸς προς αυτον φερέσθω τον ουρανόπι καὶ μήτε Io θάλασσα φαινέσθω μητε m. αλλὰ χαλκὸς καὶ σίδηρος

πανταχos. ω2. Ἀντιπαραταττέσθωσαν δὲ αὐτοις καὶ πολέμιοι, αγριοί τινες ανδρες καὶ ανήμεροι ' ενεστηκέτω

δε ηδη καὶ ὁ της συμβολῆς καιρός. ω3. Ειτα ἁρπάσας τις ἐξαίφνης μειράκιον τῶν εν ἀγρῶ τραφέντων καὶ τῆς Is

πηκτίδος καὶ τῆς καλαύροπος πλέον εἰδότων οὐδὸν, καθοπλιζέτω μὲν αυτὸ οπλοις χαλκοῖς, ω4. περιαγέτω δὲ τοστρατοπεδον ἄπαν, καὶ δεικνύτω λόχους καὶ λοχαγούς, τοξότας, σφενδονήτας, ταξιάρχους, στρατηγούς, ὁπλίτας, ιππέας, ἀκοντιστὰς, τριήρεις, τριηράρχους, τοὐς εκει aOπεφραγμένους στρατιώτας, τῶν εν ταῖς ναυσὶν ἀποκειμένων μηχανημάτων το πλῆθος ' ω3. δεικνύτω δὲ καὶ την τῶν πολεμίων παράταξιν ἄπασαν, καὶ Oψεις ἀπο-

229쪽

τροπαίους τινὰς, καὶ σκευὴν οπλων ἐξηλλαγμένην, και πλῆθος απειρον, και φάρα γας και κρημνους βαθεῖς και δυσχωρίας ορῶν 6ω. δεικνυτω δε ετι παρὰ τοῖς ἐναντίοις και πετομένους ἴππους διά τινος μαγγανείας, και

5 ὁπλιτας δι ἀέρος φερομένους, και πἀσης γοητείας δύναμίν

τε και ἰδέαν. ω7. Καταλεγέτω δε και τὰς του πολέμου συμφοράς' των aκοντίων το νέφος, των βελῶν τὰς νιφάδας, τὴν πολλὴν ἀχλύν εκείνην και την ἀπασίαν, την ζοφωδεστάτην νυκτα, ην το των τοξευμάτων συνίστησι πλῆθος, Io ἀποστρέφον τῆ πυκνότητι τὰς ακτῖνας, τὴν κόνιν οὐχ ηττον του σκότους τους ὀφθαλμούς ἀμαυροῖσαν, τούς των αἱμάτων χειμαρρους, των πιπτόντων τὰς οἰμωγὰς, τωνἔστώτων τούς αλαλαγμούς, των κειμένων τὰς σωρείας, τροχούς αῖματι βαπτιζομένους, ιππους αὐτοις ἀναβάταις 13 πρηνεις φερομένους απὸ του πλήθους των κειμένων νεκρῶν,

τὴν γην φύρδην ἄπαντα ἔχουσαν, αἷμα καὶ τόξα και βέλη, ωπων ὁπλὰς καὶ aνθρώπων κεφαλὰς ὁμοῖ κειμένας, και βραχίονα καὶ τροχὸν, καὶ κνημῖδα και στηθος διακοπὸν, ἐγκεφάλους ξίφεσι προσπεπλασμένους, ἀκίδα βέλους εκ-ao κεκλασμένην καὶ ὀφθαλμὸν εχουσαν ἐμπεπερονημένον. 8. Καταλεγέτω καὶ τὰ τοὐ ναυτικοῖ πάθη ' τριήρεις τὰς μεν εν μέσοις ἀναπτομένας τοις ἴδασι, τὰς δε αὐτοις ὁπλίταις καταδυομένας ' τον τῶν ὐδάτων Hχον, τον τῶν ναυτῶν θόρυβον, τὴν τῶν στρατιωτῶν βοὴν, τῶν κυμάτων

230쪽

DE SACERDOTIO

και των αιμάτων μιγνύμενον τον ἀφρὸν, καὶ ὁμοῖ τοις πλοίοις επεισιόντα πῶσι ' τους επὶ των καταστρωμάτων νεκροῖς, τους καταποντι μενους, τούς επιπλέοντας, τούς εις τοὐς αἰγιαλούς εκβρασσομένους, τούς ενδον τοῖς κύμασι περικλυζομενους, και ταις ναυσὶν ἀποφράττοντας την ὁδόν. 563. Καὶ πάσας ακριβως διδάξας τας τοὐ πολεμου τρα- γροδίας, προστιθετω και τα της αἰχμαλωσίας δεινὰ, καὶ τὴν παντὸς θανάτου χαλεπωτεραν δουλείαν. 6 IO. Καὶ ταὐτα εἰπὼν κελευετω τον ιππον ἀναβαίνειν εὐθεως, καὶ του στρατοπέδου παντὸς εκείνου στρατηγεῖν. 6II. 'Αρα Iookι προς τὴν διοίκησιν εκείνην ἀρκέσειν τον μειρακίσκονεκεινον, a ' οὐκ aπὸ πρώτης οφεως εὐθεως ἀφήσειν τὴν ψυχήν; XIII. 6Ia. Καὶ μή με νομίσνς επαίρειν τοπρῶ-α τω λόγω ' μήδ' οτι τω σώματι τουτρο καθάπερ τινὶ δεσμωτηρίφ κατακλεισθέντες, των aπάτων Οὐδεν I5 δυνάμεθα ἰδεῖν, μεγάλα τα εἰρημενα εἶναι νόμιζε. πάλογὰρ ταύτης της μάχης μείζονα, πολύ και φρικωδεστεραν εἶδες ἁν, εἰ του διαβόλου τὴν ζοφωδεστάτην παράταξιν και τὴν μανιώδη συμβολὴν τούτοις τοις ὀφθαλμοις ἰδεῖν ἡδυνήθης ποτε. 6I3. Οὐ γὰρ χαλκὸς εκεῖ και σίδηρος, ao οὐδὲ ἴπποι καὶ ἄρματα καὶ τροχοὶ, οὐδε πυρ καὶ βεμ, ταμα τα πατάρ ἀλλ' ετερα πολύ τούτων φοβερώτερα μηχανήματα. οὐ δει τούτοις τοις πολεμίοις θώρακος οὐδε

a Ges imprestion uson Baril. Heimplores his frienae to sumori and assis him in his future laboura: and Chrysostomu readuin uniuersatis