장음표시 사용
191쪽
V. Hἐργάσασθαι τούς πολλούς, αντὶ τούτων παρέχει τα τέρφαι δυνάμενα μαλλον, τούτων τους εν τοῖς κρότοις θορύβους ωνούμενος. III. 437. Ἀμφοτέρωθεν οὐν ἰσχυρον εἶναιτον αριστον ἄρχοντα δει, ἶνα μη θατέρφ θάτερον ἀνα-5 τρέπηται. οταν γαρ ἀναστας εν τω μέσφ λέγp τα τούς ραθύμως ζῶντας επιστὐψαι δυνάμενα, εἶτα προσπταίν καιδιακόπτηται, και υπὸ της ἐνδείας ερυθριῶν ἀναροκάζηται διερρύη το κερδος των λεχθέντων ευθέως. Oι γὰρ επιτιμηθέντες, ἀλγοῖντες τοῖς εἰρημένοις και οὐκ ἔχοντες ἐτέρως Io αυτὸν ἀμύνασθαι, τοῖς τῆς ἀμαθίας αυτὸν βάλλουσι σκώμμασι, τούτοις οἰόμενοι τα εαυτων συσκιάζειν Oνείδη.458. Διὸ χρὴ, καθάπερ τινὰ ηνίοχον αριστον, εις ακρίβειαν τούτων ἀμφοτέρων ἐληλακέναι των καλων, ἴνα ἀμφότερα προς το δέον αὐτω μεταχειρίζειν ἐξy. καὶ γὰρ οταν αυτὸς
15 ἀνεπίληπτος απασι γένηται, τότε δυνήσεται μεθ' Oσης βούλεται εξουσίας και κολάζειν και ἀνιέναι τούς ὐπ' αὐτφταττομένους απαντας προ δὲ τούτου οὐκ εὐμαρὲς ταὐταποιεῖν. 439. Τhι/ δε μεγαλοψυχίαν ου μέχρι τῆς τωνεπαίνων υπεροψίας επιδείκνυσθαι μόνον, aλλὰ καὶ πε-
ao ραιτέρω προάγειν, ἴνα μὴ πάλιν ἀτελες θ το κέρδος.
IV. τίνος ουν δει και ετέρου καταφρονεῖν; βασκανίας
καὶ φθόνου. 46O. Τ- δε ἀκαίρους κακηγορίας καὶ γὰρ
νάγκη τον προεστῶτα μέμφεις ὐπομένειν μόγους) οἴτε ἀμέτρως δεδοικέναι καὶ τρέμειν, οἴτε ἁπλως παρορανα 3 καλόν ' ἀλλὰ χρὴ καν ψευδεις τυγχάνωσιν Οὐσαι, καν
192쪽
DE SACERDOTTOΙ3Ι παρὰ των τυχόντων ημῖν επάγωνται, πειρασθαι σβεννύναι ταχέως αὐτάς. 46 I. Ουδὸν γὰρ ουτως αυξει φήμην πονηράν τε και αγαθὴν, ῶς το πλῆθος το ἄτακτον ' ἀβασανίστως γὰρ και ἀκούειν και ἐκλαλεῖν εἰωθὸς, ἁπλῶς το επελθὸν ἄπαν φθέγγεται, τῆς αληθειας οὐδένα ποιούμενον λόγον. 5462. Διὰ ταὐτα ου δει των πολλῶν καταφρονεῖν, ἀλλαἀρχομένας ευθέως περικόπτειν τὰς υποψίας τὰς πονηρὰς, πείθοντα τούς ἐγκαλοὐντας, καν ἀλογώτατοι πάντων εῖεν, και μηδὲν ὁλως ελλείπειν των δυναμένων ἀφανίσαι δόξαν οὐκ ἀπαθήν. εἰ δε, πάντα ποιουντων ημῶν, μη θέλωσιν οι IO μεμφόμενοι πείθεσθαι, τὸ τηνικαυτα καταφρονεῖw ώς εὰν
φθάσον ταπεινουσθαι τοῖς συμπτώμασι τούτοις, ου δυνήσεταί ποτε γενναιον τι και θαυμαστὰν ἀποτεκεῖν. ἡ γὰρ ἀθυμία και αἱ συνεχεῖς φροντιδες δειναι καταβαλεῖν ψυχῆς δύναμιw και εις ασθένειαν καταγαγεῖν την εσχάτην. I 5463. Ουτως οἶν χρὴ τον ιερέα διακεῖσθαι προς τοὐς πχO- μένους, ἄσπερ αν εἰ πατὴρ προς παῖδας ἄγαν νηπίους διακέοιτο ' και καθάπερ εκείνων Ουτε ὐβριζόντων, οὐτεπληττόντων, Οἴτε ὀδυρομένων ἐπιστρεφόμεθα, aλλ' ουδὲ, ηνίκα αν γελῶσι και προσχαίρωσιν ἡμῖν, μέγα επι τούτω ao φρονοῖμεν ποτε, Οἴτω και τούτων μήτε τοῖς επαίνοις ερογκοὐσθαι, μήτε καταπίπτειν τοῖς ψόγοις, οταν ἀκαίρως γίνωνται παρ αυτῶν. 464. Xαλεπον δὲ τοὐτο, ἁ μακάριε
193쪽
τάχα δὲ, οἶμαι, και αδύνατον. 463. Το γὰρ μὴ χαίρειν
επαινουμενον, Ουκ οῖδα εἴ τινι ανθρώπων ποτε κατώρθωται
τον δε χαίροντα, εἰκος και ἐπιθυμεῖν ἀπολαύειν αυτῶν τὸν δε ἀπολαύειν ἐπιθυμοῖντα, πόντως και εν ταῖς τούτων 5 ἀποτυχίαις ἀνιῶσθαι και ἀλυειν ανάγκη. 466. πισπερ γὰρ οι γανύμενοι τρο πλουτεῖν, ἡνίκα ὰν καταπεσωσιν εις πενίαν, ἄχθονται, καὶ οἱ τρυφῶν εἰωθότες Ουκ αν ἀνίσχοιντο ζην εὐτελῶς' Ουτω και Oι τῶν εγκωμίωνερῶντες, Ουχ ὁταν ψεγωνται μόνον εἰκῆ, ἀλλὰ καὶ oταν Io μὴ επαινῶντaι συνεχῶς, καθάπερ λιμῶ τινι διαφθείρονται την ψυχὴν, και μαλιστα οταν αὐτοις εντραφεντες τύχωσιν, η και ἔτερους επαινουμενους ἀκούωσι. 467. Τοι/ δὴ μετὰ ταύτης της επιθυμίας εις τον πης διδασκαλιας ἀπώναπαρελθόντα, πόσα πράγματα και πόσας εχειν οἴει τὰς 15 ἀλγηδόνας; οἴτε τὴν θάλαττάν εστι κυμάτων εκτὸς ειναί ποτε, οὐτε τὴν εκείνου ψυχὴν φροντίδων και λυπης.
V. 468. Και γὰρ ἄταν παλλὴν εν τψ λέγειν δύναμιν
εχη τοὐτο δε εν ὀλίγοις ευροι τις αν)' ουδὲ Oύτω τοὐπονεῖσθαι διηνεκῶς ἀπήλλακται. επειδὴ γὰρ οὐ φύσεως ao ἀλλα μαθήσεως το λεγειν, κἄν εις ἄκρον αυτοὐ τις ἀφίκηται, τότε αυτὸν ἀφίησιν πημον, αν μὴ συνεχεῖ σπουδῆ καὶ γυμνασία ταύτην θεραπεύη τὴν δύναμιν. 469. Ωστε τοις σοφωτέροις μαλλον, δε τοῖς ἀμαθεστεροις, μείζων οπόνος. ουδε γὰρ bπερ των αυτων ἡ ζημία ἀμελοῖσι
194쪽
τούτοις κἀκείνοις, ἀλλὰ τοσοῖτον αυτη πλείων, ὁσον καιτῆς κτήσεως εκατέρας το μεσον. 47Ο. Κἀκείνοις μεν οὐδ' αν εγκαλέσειε τις, μηδεν αξιον λόγου παρέχουσιν οἴτοι
δἐ εἰ μὴ μείζονα τῆς δόξης, ῆς ἄπαντες εχουσι περὶ αυτων, αεὶ προφεροιεν, πολλὰ παρὰ πάντων επεται τὰ εγκλήματα. 5προς δε τούτοις εκεῖνοι μεν καὶ επὶ μικροῖς μεγάλων ἄν τύχοιεν επαίνων τα δε τούτων, αν μὴ λίαν θ θαυμαστὰ
καὶ εκπληκτα, ου μόνον εγκωμίων εστερηται ἀλλα καὶ τοῖς μεμφομενους εχει πολλούς. 47I. Ου τολλεγομενοις, ῶς ταῖς των λεγόντων δόξαις, κάθηνται δικά- Ioζοντες οι ἀκροαταί. ἄστε ὁταν κρατῆ τις απάντων εν τωλεγειν, τότε μάλιστα πάντων αὐτω δει πεπονημένης
σπουδῆς. ουδε γὰρ τοὐτο, ὁ κοινὸν τῆς ἀνθρωπείας φύσεώς εστι, τὸ μὴ πάντα επιτυγχάνειν, εξεστιν εκείννουαθεω ἀλλ' μὴ δι ὁλου συμφωνy τω μεγέθει τῆς 15 υπολήψεως αυτοὐ τὰ λεγόμενα, σκώμματα μυρία καὶ μέμψεις λαβὼν παρὰ των πολλῶν ἄπεισι. 472. Καὶ οὐδεὶς εκεῖνο λογίζεται προς εαυτὸν, ἔτι καὶ ἀθυμία προσπεσΟὐσα, καὶ αγωνία, καὶ φροντὶς, πολλάπις δὲ καὶ . θυμὸς ἐπεσκότησε τω τῆς διανοίας καθαρω, καὶ τὰ τικτό- aoμενα οὐκ ἀφῆκε προελθεῖν ειλικρινῆ ' καὶ ἔτι ἔλως, ανθρωπον οντα, Οὐκ εστι διὰ παντὸς εἶναι τον αυτόν, Ουδε εν ἄπασιν εὐημερεω ἀλλ' εἰκός ποτε καὶ διαμαρτεῖν, καὶελάττονα τῆς Oικείας δειχθῆναι δυνάμεως. τούτων Ουδεν,
ὁπερ εφην, εννοῆσαι βούλονται ἀλλ' ωσπερ ἀγγέλφ δικά- asζοντες επάγουσι τὰς αιτίας. 473. Καὶ ἄλλως δὲ πέφυκεν ἄνθρωπος τὰ μεν κατορθώματα τοὐ πλησίον καὶ πολλὰ οντα καὶ μεγάλα παρορῶν ην δὲ ελάττωμά που φανῆ, κὰν
195쪽
V. Vτο τυχον η, καν διὰ πολλου συμβεβηκὸς, καὶ επαισθάνεται ταχεως, καὶ επιλαμβάνεται προχείρως, και μεμνηται διαπαντός. καὶ τὸ μικρὸν τοὐτο καὶ εὐτελες την των πολλων
και μεγάλων ὴλάττωσε δόξαν πολλάκις. VI. 474. Ορας,5 ω γενναῖε, οτι μάλιστα τψ λεγειν δυναμέντ πλείονος δειτης σπουδῆς' επὶ δε τῆ σπουδὴ καὶ ἀνεξικακίας τοσαύτης
ὁσης ουδὲ απαντες, ὁσους πρότερόν σοι διῆλθον, εδεοντο. 473. Πολλοὶ γaρ αυτω συνεχως επιφύονται μάτην καιεἰκῆ, καὶ ουδὸν εχοντες εγκαλειν πλὴν οτι τὸ παρὰ πασιν Io εὐδοκιμειν, ἀπεχθάνονται' καὶ δει γενναίως φέρειν την πικραν τούτων βασκανίαν. 476. Τὸ γὰρ επήρατον τουτομῖσος, ἔπερ εικῆ συλλέγουσιν, ου στεγοντες κρύπτειν, καὶ λοιδοροὐνται, καὶ καταμεμφονται, καὶ διαβάλλουσι λάθρα,
καὶ πονηρεύονται φανερως. ψυχὴ δὲ ἀρξαμενη καθ' εκασ-I5 τον τούτων ἀλγειν και παροξύνεσθαι οὐκ αν φθάσειε διαφθαρεῖσα τῆ λυπp. 477. Καὶ γὰρ Ου εαυτωναυτὸν αμύνονται μόνον, ἀλλα καὶ δι' ετερων τοὐτο ποιεινεπιχειροὐσC καὶ πολλάκις τινὰ των οὐδεν δυναμένωνειπεῖν εκλεξάμενοι, τοῖς επαινοις επαίρουσι, καὶ θαυμάζου-ao σχν ὐπερ τὴν αξ-W οι μεν ἀμαθία, οι δε καὶ ἀμαθία καὶ .φθόνω τοὐτο ποιοῖντες, li/α την δόξαν τούτου καθελωσιν, οὐχ ἱνα δείξωσι θαυμαστὸν τον οὐκ ἔντα τοιOὐτον. 478. Ου προς τούτους δε μόνον εκεωφ τω γενναίφ ὁ ἀγων, αλλὰ καὶ προς απειρίαν ὁλου δήμου πολλάκις.
196쪽
τούς συνερχομένους ἄπαντας, ἀλλὰ το πλέον τῆς εκκλησίας μέρος ἐξ ιδιωτῶν συνῆχθαι συμβαίνει, τούς δὲ λοιπούς και αυτούς εκείνων μὲν εῖναι συνετωτέρους, των δὲ λόγους κρῖναι δυναμένων λείπεσθαι πολλω πλέον δε οσον εκείνων sοἱ λοιποι πάντες, ενα δἐ μολις δε δεύτερον καθῆσθαι τον ταύτην κεκτημένον τ'ν αρετὴν, ανάγκη, τον ἄμεινον εἰπόντα ἐλάττονας ἀπενέγκασθαι κρότους, εστι δὲ ἔτεμηδὲ ἐπαινεθέντα ἀπελθειν. 479. Καὶ δεῖ προς ταύτας γενναίως παρεσκευάσθαι τὰς ανωμαλίας καὶ τοῖς μὲν δι 1o ἀμαθίαν ταὐτα πάσχουσι συγγινώσκειπι τούς δὲ διὰ φθόνον τοὐτο ὐπομένοντας δακρύειν, ώς ἀθλίους οντας καὶ ἐλεεινούς- μηδ' ἐτέρφ δὲ τούτων ελάττω την αυτοὐ
νομίζειν γεγενῆσθαι δύναμιν. 48O. Ουδε γὰρ, εἰ ζωγράφος
ἄν ἄριστος, και πάντων κατὰ τ'ν τέχνην κρατῶν, την Is μετὰ πολλῆς τῆς aκριβείας ἀναγεγραμμένην εικόνα υπὸ των τῆς τέχνης απείρων σκωπτομένην ἐώρα, εδει καταπεσειν, και τῆ κρίσει των οὐκ εἰδότων φαύλην αγειν τὴν
γραφήμ' ἄσπερ ουδὲ τὴν οντως φαύλην, θαυμαστήν
τινα και επέραστον, απὰ τῆς των ἀτέχνων ἐκπλήξεως. ao VII. 48 I. D γὰρ αριστος δημιουργὸς αυτὸς εστω καὶ κριτὴς των αυτοὐ τεχνημάτων, και καλὰ καὶ φαὐλα ταύτητιθέσθω τα γινόμενα, ὁταν ὁ τεχνησάμενος αυτὰ νοῖς
197쪽
I 36 ταύτας φέρη τὰς ψηφους την δὲ των ἔξωθεν δόξαν, την
πεπλανημερον και ατεχνον, μηδε εις νουν βαλέσθω ποτέ.
8a. Μὴ τοίνυν μήτε ὁ τῆς διδασκαλίας ἀναδεξάμενος τον αγῶνα ταις των ἔξωθεν σφημίαις προσεχέτω, μηδε απὸ s τούτων την εαυτοὐ καταβαλλέτω ψυχήν αλλ' εργαζόμενος τοὐς λόγους, ως ἁν ἀρέσειε τω θεν οὐτος γὰρ αὐτ6 κανων καὶ δρος εστω μόνος τῆς ἀρίστης δημιουργίας εκείνων, μὴ κρὀτοι, μηδε εὐφημίαι), εἰ μεν ἐπαινοιτο και παρὰ των ανθρώπων, μὴ διακρουέσθω τὰ κώμια ' μὴ παρεχόντων Io δε αυτὰ των ακροατῶν, μηδὲ ζητείτω, μηδε ἀλγείτω.483 ικανὴ γὰρ αὐτω παραμυθία των πόνων, και πάντων μείζων, Oταν εαυτρο συνειδέναι δύνηται, προς αρέσκειαν
τοὐ θεοῖ συντιθεις καὶ ρυθμίζων τὴν διδασκαλίαν. VIII. 484. Και γὰρ ἁν φθάσν τῆ των aλόγων επαίνων 15 επιθυμία ἁλῶναι, οὐδὲν αυτω των πολλῶν πόνων δφελος, ουδἐ τῆς εν τω λέγειν δυνάμεως. τὰς γὰρ ἀνοήτους τῶν πολλῶν καταγνώσεις μὴ δυναμένη φέρειν ψυχὴ εκλύεται καὶ τὴν περὶ τὸ λέγειν ρίπτει σπουδήν. διὰ τοὐτο χρὴ
μῆλιστα πάντων πεπαιδεὐσθαι επαίνων ὐπερορῶν ου γὰρ ao ἀρκεῖ τὸ λέγειν εἰδέναι προς τὴν ταύτης τῆς δυνάμεως φυλακὴν, αν μὴ και τοὐτο προσῆ. 483. Εἰ δε τις ἀκριβῶς ἐξετάζειν εθέλοι καὶ τον εν ἐνδεία καθεστῶτα ταύτης τῆς αρετῆς, εὐρήσει δεόμενον τοὐ τῶν επαίνων καταφρονεῖν
οὐχ ἡττον ἡ τοὐτον. 486. Και γὰρ πολλὰ ἁμαρτάνειν
198쪽
ἀναγκασθήσεται, τῆς των πολλῶν δόξης ηττων γενόμενος ἀτονων γὰρ εξισωθῆναι τοῖς εὐδοκιμοῖσι κατὰ την τοὐλέγειν αρετὴν, ἐπιβουλεύειν τε αυτοῖς και διαφθονεῖσθαι, και μέμφεσθαι μάτην, και πολλὰ τοιαῖτα ἀσχημονεῖν οὐ παραντήσεται, ἀλλα πάντα τολμήσει, καν την ψυχὴν sἀπολέσθαι δέη, υπ- τοὐ την εκείνων δόξαν εἰς την τῆς ιδίας εὐτελείας καταγαγειν ταπεινότητα. 487. Πρὸς δετούτοις καὶ των ἱδρώτων ἀποστήσεται των περὶ το πονειν, νάρκης ἄσπερ τινος κατασκεδασθείσης αυτοὐ τῆς ψυχῆς. το γὰρ πολλὰ μοχθοὐντα ελάττονα καρποὐσθαι εγκώμια Ioικανὸν καταβαλεῖν καὶ τρέψαι προς ἄπνον βαθύν τον οὐ δυνάμενον εγκωμίων καταφρονεω επεὶ καὶ γεωργὸς, οτανεις λεπτόγεων κάμνη χωρίον καὶ πέτρας ἀναγκάζηται γεωργεῖν, ταχέως ἀφίσταται τοὐ πονειν, δεν μη πολλὴν
περὶ τὸ πρῶ-α κεκτημένος ὐ την προθυμίαν, δε λιμοὐ is δεος επικείμενον εχη. 488. Εἰ γὰρ οι μετὰ πολλῆς τῆς
εξουσίας δυνάμενοι λέγειν τοσαυτης δέονται τῆς γυμνασίας προς την τῆς κτήσεως φυλακήν, ὁ μηδὲν ολως συναγαγὼν, ἀλλ' εν τοῖς ἀγῶσιν αν καζόμενος μελετῶν, πόσην ὐπO- στήσεται την δυσχέρειαν, πόσον θόρυβον, πόσην ταραχὴν, ao ἶνα πολλῶ τω μόχθφ μικρόν τι συναγαγεῖν δυνηθῆς 489. 'Aν δέ τις καὶ των μετ α οὐ τεταγμένων, καὶ τὴν ελάττω τάξιν λαχόντων, εν τω μέρει τούτω μαλλον εκείνου
διαφανῆναι δυνηθῆ, θείας τινος δει ψυχῆς ενταὐθα, ἄστε
pounded with διά osten signi syrivalry, and when inis is ine casethey are chieny used in me iniddie:
199쪽
μὴ ἁλῶναι βασκανία, μηδὲ υπὸ ἀθυμίας καταπεσειν. τογὰρ ὐπὸ των ελαττόνων παρευημερεισθαι αυτον εν ἀξιώματι καθεστωτα μείζονι, καὶ φέρειν γενναίως, ον της τυχούσης, ουδε της ἡμετέρας, αλλά τινος αδαμαντίνης αν
παρευδοκιμῶν, φορητὀν όπωσοῖν γίνεται το πάθος ' αν δεκαὶ θρασύς και ἀλαζὼν και φιλόδοξος, θάνατον εκείνω καθ' ἐκάστην εὐκτέον ημέραν, οἴτως αὐτω πικραν καταστήσει την ζωὴν, επεμβαίνων φανερῶς, καταμωκώμενος Io λάθρα, τῆς εξουσίας πολλὰ παρασπῶν τῆς εκείνου, πάντα αυτὰς εῖναι βουλόμενος. μεγίστην δὲ εν ἄπασι τούτοις ασφάλειαν την εν τω λέγειν κέκτηται παρρησίαν, και τηντου πλήθους περὶ αυτὀν σπουδὴν, καὶ τὸ φίλεισθαι παρὰτων ἀρχομένων απάντων. 49 I. η ουκ οἶδας, οσος ταῖς I5 των Xριστιανῶν ψυχαῖς λόγων ερως εἰσεκώμασε νυν; καὶ Oτι μάλιστα πάντων οἱ τούτους ασκοὐντες εν τιμῆ, Ουπαρὰ τοῖς ἔξωθεν μόνον, aλλὰ καὶ παρὰ τοῖς τῆς πίστεως οἰκείοις; 492. Πῶς οὐν αν τις ἐνέγκοι τοσαύτην αισχύνην,οταν αυτοὐ μεν φθεγγομενου πάντες σιγῶσι, καὶ διοχλεῖ-eto σθαι νομίζωσι, καὶ τοὐ λόγου τὸ τέλος, ῶσπερ τινα πόνων ἀνάπαυσιν, περιμένωσι ' θατέρου δε καὶ μακρὰ λέγοντος μετὰ προθυμίας ἀκούωσιν, καὶ παύσεσθαι μέλλοντος δυσχεραίνωσι, καὶ σιγῶν βουλομένου παροξύνωνται;
493. Ταλα γὰρ εἰ καὶ μικρά σοι δοκει εἶναι νὐν καὶ 25 ευκαταφρόνητα, διὰ τὸ ἀπείρατοπι ἀλλ' ἱκανά γε ἐστὶ προθυμίαν σβέσαι, καὶ ψυχῆς παραλῖσαι δύναμιν, ην μη
πάντων τις εαυτὸν των ανθρωπίνων ἀνασπάσας παθῶν et inroJ παρα f li 7 θανα os y li 8 ευκταιον y ll 9 υπερβαινων Vulg ll
200쪽
ομοίως ταῖς ἀσωμάτοις μελετήσν διακεῖσθαι δυνάμεσιν,αὶ μήτε φθονω, μήτε δόξης πω τι, μήτε ἐτέρφ τινὶ τοιούτφ
θηρῶνται νοσήματι. 494 'μὸν οἶν τίς εστιν ανθρώπων τοιοῖτος, ῶς δύνασθαι το δυσθήρατον τοὐτο καὶ ἀκατ-ώνιστον και ανήμερον θηρίον, την των πολλῶν δόξαν, κατα- 5πατειν, καὶ τὰς πολλὰς αυτης εκτέμνειν κεφαλὰς, μαλλονδε μηδὲ φῖναι την αρχην συγχωρειν, δυνήσεται εὐκόλως και τὰς πολλὰς ταυτας ἀποκρούεσθαι προσβολὰς, καὶ εὐδιεινοῖ τινος ἀπολαύειν λιμένος ' ταύτης δε οὐκ ἀπηλλαγμένος, πόλεμόν τινα πολυειδῆ και θόρυβον συνεχη και Io ἀθυμίας καὶ των λοιπῶν παθῶν τον Oχλον κατασκεδα ιτῆς εαυτοὐ ψυχῆς. 493. Τί δει τὰς λοιπας καταλέγειν δυσκολίας; ας Ουτε εἰπεῖν οἴτε μαθειν δυνήσεταί τις, μὴ επὶ των πραγμάτων γενόμενος αυτῶν.
θηρίου ποικίλου καὶ πολυκεφάλου. 6. τὰς Ir. κεφαλάςJ like those of