Dio Chrysostom, with an English translation by J.W. Cohoon

204쪽

'Eμοί, ω ἄνδρες πολῖται, με φις δίων στὶ της μετέρας με φωνη προσφιλεστέρα ἴτε τιμαι μείζους των ἐνθάδε με παινος λαμπρότερος η παρ' μGw οὐδ α ξύμπαντες οἱ Ελληνες, προς δή αὐτοῖς ὁ Γωμαίων δημος, ἐμε θαυμάζωσι και

ἐπαινῶσιν, ου αν ἴτω τοὐτο ευφράναι την μην διάνοιαν τω a οντι πολλα σοφὰ καὶ θεῖα ει- ρηκος Ομηρος οὐδὸν σοφώτερον φ τουτου τουεπους οὐδε ἀληθεστερον, ως οὐδεν γλύκιον ης πατρίδος. νε μεντοι πίστασθε τι τὰς τιμὰς χω πάσας, καιοσας νυν εἰσηγεῖσθε και εἴ τινες ἄλλαι εἰσίν, εν τηυμετέρα εὐνοία και φιλία και οὐδενος ἄλλου γοδεομαι τομο γὰρ ανθρώπω κανώτατον επιεικεῖ, το ἀγαπῶσθαι πo των , του πολeτῶν, και Ο τομοεχων τί αν ἔτι προσδέοιτο εικονων η κηρυγμά

206쪽

ιστάμ ενος εν τοῖς πιφανεστάτοις ἱεροῖς. εν γαρρημα πλείονος αξιον ἀπ' ευνοίας ρηθεν καὶ φιλίας το ξύμπαν εν ἀνθρώποις χρυσίον και στέφανοι και τα αλλα, σα δοκεῖ λαμπρά ἄστε μοι πειθό

μενοι Ουτω ποιεῖτε.

3 ι δε αρα και τοιαυτας τινὰς δε με τιμὰς ἔχειν, πολλαί μοι και ἄλλα εισι παρ' μῖν, Οὐτο μεν ιτο πατρος του μos, σαις κεῖνον τιμησατε ς δρα γαθον και σον ζη χρόνον δικαίως προεστῶτα τησδε της πόλεως, τοὐτο δε της μητρός, ης ὁμεῖς δρυσασθε και γαλμα και ερόν, τομο δεα των πάππων και α των ἄλλων προγόνων, ετι δε α των ἀδελφῶν κα των ἄλλων συγγενῶν καιγαρ ανδριάντας πολλούς και ταφὰς δημοσίας καιἀγῶνας επιταφίους και ἄλλα πολλὰ και τίμια εκείνοις παρὰ τησδε της πόλεως γεγωνεν- ἶν' ουδενδ εγο επιλέλησμαι, αλλὰ πίσταμαι πάντα si οἷόν τε μάλιστα-και οἶμαι τὰς περ τούτων χαριτας αυτὸς μῖν ὀφείλειν, και εὐχομαι τοις θεοῖς κανος γενέσθαι ἀποτίνειν πολλο si μεν γὰρ επίσταμαι κἀκείνους γενομενους ἀξίους και δικαίως απάντων τυχόντας, μως δε εν ἄπασιν περέβαλεν

208쪽

DIO CHRYSOSTOM

η πόλις. καὶ γαρ σα υκ δυνηθησαν βουληθέντες δια τύχην τινά, καὶ τούτων αὐτοῖς χάριν ἀπεδιδουλη πατρίς. ὁ οὐν πάππος ο εμός, ει επὶ πλεῖον

ἀπώνατο της φιλίας του τοτε αὐτοκράτορος, ἀλλαμη βραχύς παντελῶς γενετο ' χρόνος, διενοεῖτο, ως φασιν, ἐλευθερίαν τη πόλει λαβεῖν καὶ δ περὶ τούτου πεποίητο τον λόγον. o δει δε ἀπελπίζειν,εως ἄν γαθούς καὶ φιλοτίμους ἄνδρας η πόλις φερη ποίους καὶ τοὐς νῶν. εγο α εν πολλαῖς γεγονος πόλεσιν ου οἰδα βελτίους ἄνδρας των παρ' ἡμῖν.

Ελεγον δ' ἄν επι πλέον καθ' καστον ει μη σχεδὁ ἄπαντας συγγενεῖς οντας κνουν παινεῖν, και σπερ ερανόν τινα ἀποδιδούς των εἰς ἐμαυτον

ενεκα τιμῶν. κροασάμην γαρ δὴ και τούτων καίτοι φόδρα αἰδούμενος μως δια τοὐς λεγοντας αυτούς, ἀγάμενος των ἀνδρῶν τό τε ἄφθονον καιτην προθυμίαν, ἔτι δε την περὶ ὁ ειπεῖν δυναμιν. ου η θαυμα τόν, ει εγὼ πατρίδα τοιαύτην λω

Αργος με Λακεδαίμονα, αιπερ εισι πρῶται καιενδοξόταται τῶν υλληνίδων, ειλόμην ἀνθιναι μοι πατρίδας προ ταύτης και τοὐτ ἔργω δηλωσα. πολλῶν γὰρ πολλαχη παρακαλούντων με και μενειν και προωτασθαι τον κοινῶν ου si μόνον, ἀλλακαι πρότερον, πιτε Τμην ψυγύς-και ψηφίσματ ι

210쪽

DIO CHRYSOSTOM

επεμψάν τινες προς το αυτοκράτορα χάριν ιοοτες της εις με τιμης ουδε πώποτε ἄχρι λόγου τοτο ιοὐτον πεσχόμην, ἀλλ' οὐδ' ικιαν χωριονεκτησάμην παρ' τεροις si μηδεν μοι σημεῖον ἀλλαχos πατρίδος. Kαι γαρ ἄν εἴη δεινόν, ε οἱ ἄνθρωποι ἀδικώτεροι σοντα των μελιττῶν. οὐδ δποτε γαρ κει- νων μία καταλιπούσα o αύτης μηνος εις τερον

μετεστ το μεῖζον ὴ ἀλλον εὐθενούν, ἀλλα τον ἴδιον σμον πληροι τε και αὐ ξει, καν ψυχρότερον η το χωρίον και αἱ νομαι χείρους και η δροσος ελάττων καν δυσκολώτερον τ εργον το περ τακηρία καν ὁ γεωργος μελέστερος οὐτως δε ἄγαν αὐτάς φασι φιλεῖν ἀλλήλας και το ἴδιον σμη - νος κάστην, στε πειδὰν ξω χειμῶνος πο- ληφθῶσι πολλο γενομενου πνεύματος, λίθον εις τους πόδας κάστη λαβοὐσα σπερ ερμα ουτως

ματος μηδὲ του σμηνους διαμάρτωσιν. Oτα δε η και πρόθυμον ούτως και ἀγαθην ἔχη ς πατρίδα, πῶς ου χρη πάντα τἄλλα περ ἐλάττονος ποιεῖσθαι ταύτης α εγο λογιζόμενος χαίρω, ὁρῶν και τον υἱέα ον εμαυτο και τον ἀδελφιδούνκαι τους ἄλλους νεανίσκους πολλοῖς δε ὁρῶ συνθε και παντας ἀγαθῶν γονέων και τό γε εἶδος