장음표시 사용
381쪽
doctrines of the eripatos λ and after pul)lishingamon the Greelcs i reatis es Drthyi a philosopher 'sSemoti attention, he hie carne so enslaVed to the reputation o a sophistis to repent, as h re V Mor, fila soleinnit tha naarhed his ranae in to knoch for adimission to the theatres of Magna Graecia and ASia, enteran into competition in declarmation.
Why, e even indiliget in the coit albus, and laeenapiove flute-giris, and e is suec invitations octiniae parties vitii these attra tions. Dio, on the Contrary, after havin been a eadstron sophist,ended by hieoomin a philosopherri et his xx a theresilit os hanc ratiae than o set ui pose a hehimself has nam a ted. ut it vas O be expectedalso of the biographer that he liould describe thei vo id nati ire of Dio inste ad os meret cataloguinghina lotio vitii ni neades anc Eudoxiis and their
fosso ving. For no nauiter What reati se of theirs Vou may talce, it is lailosophi in nature, though
pione in larissiant fasition e ach of the wo tu es of Caree Separat ely, ibi it he also is a varianeo vitii hiso vn principies havin published reatis es base diponthe opposite foundationS. Surely, tot least os ali by re ason of the very
382쪽
λόγοις διαφορὰν μη σεσιγησθαι τα περι το ανδρα. οπερ γαρ εν τοῖς μετὰ ταὐτά φησιν, ἀπολυωναυτον αιτίας συνθεντα ἔπαινον επὶ ψιττακ τω ὀρνιθι σοφιστο γαρ εἶναι μηδε τουτων περιδε αυτο μεν α ελεγχος ιι α δόξειε, προειπόντος οτι των συκοφαντουμενων στὶν ο ἀνηρ, στις
φιλόσοφος ων εις τον σοφιστην ἔλκεται. λεγει γαρ υτω Σοφιστα δε οἱ παλαιοὶ επωνόμαζον Ου μονον των ρητόρων τους περφωνουντάς τε και λαμπρούς, ἀλλα κα των φιλοσόφων του συνευροία ρμηνευοντας, πὸ ων νάγκη πρότερονειπεῖν, πειδ ου οντες σοφισταί, δόξαντες δε, παρηλθον εις την επωνυμίαν ταυτην εἰτα σαφῶς φιλοσόφους ανδρας ξαριθμεῖται με Q δη καιτον Δίωνα, και μετα Διωνα αλλους, ν περὶ του τελευταιου παυόμενος, 4 οσαὐτα, φησί, περι τῶν φιλοσοφησάντων ε δόξη του σοφιστεὐσαι ταυ- τόν τερως εἰπών, τι μη ντες σοφισται τουονόματος πεβάτευσαν. καίτοι μεταξ που φησιν ἀπορεῖν οἱ χορο τάξει το ανδρα, περιδεξιον δη
τινα ντα τι οὐ προεῖπας, τί δε πεῖπας, τι
τουτο μεν ἔστιν, κεῖνο δε φαίνεται; Ἀλλ' γωγε ο μικρολογουμαι προς τὰς ναντιολογίας συγχωρῶ δε τον Διωνα φιλόσοφον ὁ απαῖξαι τα σοφιστῶν, ε μονον πρῆος εστι και
383쪽
hair regni ding the contradictions on the Contrary
I ani villinito adimit that Dio though a philosopher, indulge in the triclis of the sophisis, provide Monlythat heris cindi an gractous to vard philosophy and
384쪽
αὐττὶ, μη ε αὐτην συντεθεικε λόγους ἰταμους τε και κακοηθεις ἀλλ' 6τος γε πλεῖστα δη καὶ μάλιστα σοφιστῶν εἰς φιλοσόφους τε και φιλοσοφίαν ἀπηναισχύντηκεν. τε γάρ, οἶμαι, φύσεως λαχων χούσης ἰσχύν, και το ρητορεύειν αυτόηληθευεν, ἄμεινον ἀναπεπεισμενος ιναι οὐ ζην κατὰ φιλοσοφίαν το ην κατὰ τὰς κοινὰς πο- ληψεις ὁθεν ὁ τε κατὰ των φιλοσόφων αὐτω λόγος εσπουδάσθη, σφόδρα ἀπηγκωνισμενος και οὐδεν
Δίωνος, ἀλλ' εκ διαθεσεως γράφοντος, ως εγὼ, σφόδρα διισχυρίζομαι πεί αιμι δ' ἄν και ἄλλον,
οστις ευστοχος θους ειρωνείαν τε και ἀλήθειαν
επι παντοδαπο λόγου φωρβσαι. Ἐπε δη τε φιλοσόφησεν, ενταυθα δη και μάλιστα η ρώμη της φύσεως αὐτο διεδείχθη.ωσπερ γαρ επιγνουσης οφ της φυσεως το οἰκεῖον εργον, ου κατὰ μικρόν, ἀλλ' ὁλοις τοῖς ἱστίοις
ἀπηνεχθη της σοφιστικης προαιρεσεως ὁ γε καιτας ητορικὰς των ποθεσεων οὐκετι ρητορικῶς, ἀλλα πολιτικος μετεχειρίσατο. ει τις αγνοεῖ τηνεν αὐτω προβληματι διαφορὰν οὐ πολιτικο καιτο ρητορος, πελθετω μετὰ οὐ τον 'Aσπα ίας τε και Iερικλεους πιτάφιον Θουκυδίδου καιΠλάτωνος, ν κάτερος θατερου παρὰ πολύκαλλίων στί, τοις οἰκείοις κανόσι κρινόμενος. δ' οὐ Διων χοικὰ θεωρημασι με τεχνικοις
385쪽
no vhere has cle ait despitefultu villicidior has composed against in spe eches hicli are ioth reckles and maliciolis. et the fac is that Dio has bellavem vitii more Copioli an vehement effronter to vard both philosophers and philosophy than any of ille sophisis. The re ason, I ancy, is that, laeing endo ve mili aforceml lisposition, he vas frant also in his bellaviolara a pulsi spe alcor, havin been convin edolant itis bet ter o live in accord villi omnion notion than in coord vitii philosoplay. There re not only vas his diatribo Agat=is the Philosopher a Serious Composition on his part ulteri unabashed an stiri lcing ona no rhetori a device, aut also his Repli toMuso)ὶMιs vas another of the sanie character, formio vas novenapio ring the occasion to e Xerois his talenis, but athe writin se otia conviction, a Peniphaticallymaintain, and I could convince any one eis rimo is
character in very sortis conlposition.
Furthermore 3 hen Dio ook up philosophy, theninde eximos of at the vigori of his nature vas dis- played For asci his nature had theen late in re og- ni Zin iis prope function, o litile by tile uti inde fui sat he was s veptis va froni the cassin of sophist. At an rate, hos subjecis vllicli vere rhetorica hem longe handled like a rhetorician bulrather hic a state sman. Da person is ignorant of the disserenoetei ve en the statesnaan and the rhetoricianin deatingovith the sanae problem, et hina revie v the funera orations of Aspasia an Pericles a recorded
Vel then, in philosopho Dio apparently id not
386쪽
εν φιλοσοφία μη προσταλαιπωρησαι μηδε προσροανασχεῖν φυσικοῖς δόγμασιν, τε ὀφε του καιρουμετατεθειμενος ' νασθαι δε της στοῶς οσα εἰς ηθος τεινε και ηρρενῶσθαι παρ' ὁντινουν των φεαυτοs, επιθέσθαι δε τω νουθετεῖν ανθρώπους και μονάρχους και διώτας και καθ' ενα καιαθρόους, εἰς O χρησασθαι προαποκειμενI TU
παρασκευ της γλώττης. διό μοι δοκεῖ καλῶς εχειν επιγράφειν ἄπασι τοῖς Δίωνος λογοις, τι προ της φυγης η μετὰ την φυγην, οὐχ οἱ εμφαίνεται μόνοις φυγη, καθάπερ επεγραψαν δητινες, ἀλλ' ἁπαξάπασιν. ούτω γαρ αν εἰημεντους τε φιλοσόφους και τους αυτ τοὐτο σοφι
στικοὐ λόγους διειληφότες κατέρους χωρίς, ἀλλ'
οὐχ σπερ εν νυκτομαχία περιτευξόμεθα αὐτω νυν με βάλλοντι Σωκράτην και Ζηνωνα τοῖς κΔιονυσίων σκώμμασι και τους π αυτῶν ἀξιοὐντι πάσης ελαύνεσθαι γης και θαλάττης, οντας Κηρας πόλεών τε και πολιτείας, νυν δε στεφα-νοὐντί τε αυτοὐς και παράδειγμα τιθεμένω γενναίου βίου και σώφρονος. Φιλόστρατος δε και τοὐτο περιμεριμνως τονεπαινον του ψιττακοὐ και τον Εὐβοέα της αὐτης προαιρεσεως οἴεται, και περ ἀμφοῖν μοίως εις ἀπολογίαν καθίσταται την περ του Δίωνος, ῶς μ' επὶ τοῖς τυχοὐσιν σπουδακέναι δοκεῖν τομοδ ηδη πλέον ἐστὶ ποιησασθαι θατερον. O γαρ ἀναγορευσας 'υτὀν εν τοῖς δι' ὁλοκληρου os
387쪽
Persevere in technica speculations, nor hil he devote hinas et to pla3 sica dognitis, hi ecause he had shine illis position late in iis careerri on the ContrRTV, he se enas to avo profitedis otii the orch in alltha pertain to character, and o have hie onae moremant than ny person of his da further- Inoire, he applied hinis et to the ask of adimonishing
Whether singi or in grotips, hicli endie utilige dili tiraining in ora expression vlaici he had aci iiii edi re Violisly. For his reasones thini it vel to malce ille notation besere his exile stubsequent tollis exile V on alitio' spe eches, not alone on hoSQ in Whicli his exile is reflected a sonae have done in the past, but on ne and all. For', so doing vestio illi have separate the philosophi spe eche ancithe trul sophistic, acla variet i ,3 it self, and weshal not, as in a noctiurna engagenaent, fini hin atone Ilionaen hiarlin a Socrates in Zeno the coat sejests of the Dion3 sitio festival ' and demandin thattheiros cipies hie expelle frona very and and se a in the belle ilia the aro essetiger o Denthoo States anil Civio organigation allice, an at nothernaonient in lain cro vning liena vit his artan is and naalcin theni his patieri os a se of nolbilit an d
388쪽
βίου φιλοσοφησασι προῖων ου μόνον ενδεδωκε πρός το καὶ σοφιστικόν τι εργον εἰργάσθαι τον Διωνα, αλλὰ προσαποστερεῖ τον ἄνδρα και τωνοντων ε της φιλοσόφου μερίδος, προσνεμων αυτα τοῖς σοφιστικοῖς. ει α τον Εὐβοεα τις ἀφαιρησεται οὐ σπουδαῖον ειναι καὶ περ σπουδαίων συγκεῖσθαι, ου μοι δοκεῖ ραστ αν τοιουτος
εγκρῖναί τινα λόγον των Δίωνος Ιτε καὶ φιλόσοφον υ αὐτο προσειρησθαι A Osτος γε λόγος ποτύπωσίς εστιν εὐδαίμονος βίου, πέν τι καὶ πλουσίω οὐ παντός ανάγνωσμα ἀξιώτατον. ωδηκός τε γαρ θος π πλουτου καταστελλει,
τὸ εὐδαιμον τέρωθι δειξας, και το καταπεπτωκος υπ πενίας ἐγειρε και ταπεινωτον εἰναι παρασκευάζει, τοὐτ με τω καταμελιτοὐντι τὰς
άπάντων ἀκοας διηγηματι, si ου καν ερξης ἀνεπείσθη Ξερξης κύῖνος ὁ την μεγάλην στρατιὰνελάσας ἐπι τους Ελληνας, μακαριώτερον αυτου γεγονεναι κυνηγέτην ἄνδρα ν τὶ ὀρεινη της Eυβοίας κεγχρους σθίοντα, τούτο δε ταις ἀρίσταις ὁποθηκαις, αἷς χρώμενος ουδεις' αἰσχυνεῖται πενιαν,ει μη γε καὶ φευξεται. Διο βελτίους οι τάττοντες αυτον μετὰ ὀνεσχατον περὶ βασιλειας, ἐν τετταρας ποθεμενος βίους και δαίμονας, τὸν φιλοχρηματόν τε και τὸν ἀπολαυστικὸν και τρίτον ὁ φιλότιμον, τελευταῖον
389쪽
nature biit he goes sociar a to defraud hina also fili possession vhicli coni faroin the hilosophic CategorV, Since lae assignes them to thos that aresophistic. Forii a person sinoing to 1 oh the Ei oe
390쪽
εκείνους μεν του κατὰ την ἀλογίαν παντας γράφει τε και σχηματίζει, παυεται δε οὐ βιβλίου, τον λοιπον παγγειλάμενος αυτίκα ἀποδώσειν,οτω ποτε πεπρωμένος εκ θεῶν γενετο χωρις οὐ τιθεντι τους εν τοι συχνοῖς λόγοις Διογενας τε και Σωκράτας, οἱ και περιττοι την φύσιν εδοξαν και οὐχ παντος εστιν ὁ τοῖν ἀνδροῖν τουτοι ζηλος, an οστις ευθὴς αἴρεσίν τινα των κατα φιλοσοφίαν πεσχετο τον δε κατὰ την κοινην φύσιν ζητούντι και τον παπι εγχωροὐντα, δικαιον, οσιον, αὐτουργόν, π των οντων φιλανθρωπον, ου ἄν τερος ἀντὶ το Εὐβοεως πο-
δεδομενος χλ βίος εὐδαιμονικός.
Eτι και τους 'Eσσηνοὐς επαινεῖ που, πολινόλην εὐδαίμονα την παρὰ το νεκρὁν δωρ εν τημεσογεια της Παλαιστίνης κειμενην παρ αυτα που τὰ Σόδομα. o γὰρ ἀνηρ λως, πειδη τοὐφιλοσοφεῖν ἀπηρξατο και ει το νουθετεῖν ανθρώπους ἀπεκλινεν, οὐδενα λόγον ἄκαρπον ξενηνοχε.
TO δε η παρεργως εντυγχάνοντι δήλη και
της ερμηνείας δε διαλλάττουσα και ου οὐσαμία τω Διωνι κατά τε τὰς σοφιστικὰς ποθεσεις και κατὰ τὰς πολιτικάς. εν κείναις με γαρύπτιάζει και ραῖζεται, καθάπερ ὁ ταδες περιαθρῶναυτὀν και οἱον γανύμενος επι ταῖς ἀγ/λαῖαι τοὐλόγου, τε πρός ν τοὐτο ὁρων και τελος την εὐφωνίαν τιθεμενος εστ παράδειγμα η τῶν Tεμπῶν φράσις και olεμνων. εν τούτω με γε