Dio Chrysostom, with an English translation by J.W. Cohoon

발행: 1932년

분량: 535페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

82쪽

DIO CHRYSO STOM

οαυλτὶ γυναῖκα ΙΠηλεῖ ξίφος, Νεστορι ἀσπιδα, Πτερελα κόμην χρυσην, Νίσω πλόκαμον πορφυ- ροὐν 'Aλκιβιάδη κάλλος, Σωκράτει φρόνησιν,

Αριστείδη δικαιοσυνην, Λακεδαιμονίοις γην, 'Aθηναίοις θάλατταν. ειτα εν μέρει τουτων μὲν ἀφείλετο, ἄλλοις δε εδωκεν κα ουδέν μοι δοκεῖα βίος των ανθρώπων πομπης διαφέρειν ν ταῖς μερησίαις μεταβολαῖς.

83쪽

life deperi led. His augiiter Scylla luelae it ut for oveo his ene1ny, Minos o Crete CL ApollodorUS, p. R. S. 15. 8. The simile of the procession perhaps a referenCe tot he te inporar dignit xv illi vhicli soni of the participanis vere Clothed That he speeel end flatis alarii pil3 vithout elaboratio of the Sintile, stiggesis that xv have it in aniinfinishe state.

85쪽

ON FORTUNE III)

86쪽

Οι σφόδρα τη τυχη πεπιστευκότες και η παρ' ουσι ταύτης επαιρόμενοι δοκosis μοι κάλλιστα συνηγορεῖν αυτ η καὶ παρασκευάζειν πως, πειδὰν μεταπεπη, μηδεὶς αυτη μεμφηται τουναντίον γαραπαντες η βαρύτητι των εὐτυχούντων δυσχεραίνοντες και την βριν αυτῶν μεμισηκότες, ταν καταλίπη τινα αυτῶν, ἐπαινούσι καί φασι δικαίαν αὐτοῖς γεγονέναι την μεταβολήν. δει δε του νουνεχοντας οὐτως χρησθαι τοῖς αὐτομάτοις γαθοῖς ωπτε παρχόντων φεν αυτῶν μηδένα Ἀγκαλεῖν,νεὰν δε παύσηταί ποτε, μηδενα εφηδεσθαι. τω παντι γαρ κρεῖττόν εστι ενδεῶς πράττοντα ἀγ/απβσθαι και δοκεῖν sis παρὰ την ἀξίαν ἀπαλλάττειν ' τουναντίον εὐτυχοὐντα μισεῖσθαι και προσετι και η τύχη γίγνεσθαι βλασφημίας αιτιον ὁ τους πονηροῖς ἀντι τῶν χρηστῶν εὐεργετεῖν προαιροUμενη. οι μεν οὐ πολλοι τῶν ανθρώπων του βαρεως χρωμενους τοις εκ της τύχης π-

άρχουσι πονηροὐ μεν εἰναί φασι και τῶν ἀγαθῶν ἀναξίους, οὐ μην τυχεῖς γε εἰώθασι λεγειw μοι

88쪽

DIO CHRYSOSTOMἀγαθῶν μηδενὀς χρηστου, βλασφημίας δε και

μίσους ἀπολαύειν πρός τω την αὐτου κακίαν γνωριμωτεραν τῆσι ποιεῖν, πῶς οὐχὶ μεγάλη καὶ φαι/ερὰ δυστυχία διόπερ, οἰμαι, τοῖς ἀνοητοις λυσιτελεῖ τῶ παντὶ βλλον ενδεῶς πράττειν καὶ μήτε ἐξουσίας μητε πλούτου μητε των τοιούτων μηδενὸς τυγχάνειν. ταπεινοὶ μεν γαρ ὁντες λανθάνειν του πολλούς μελλον ποῖοι aτὰ

το σῶμα φαύλως διακειμενοι βέλτιον καθ' υτους

ἀποδύεσθαι και μηδέποτε εἰς το κοινοὶ , πως μ ηοενα εχωσι της περὶ τομο αισχύνης μάρτυρα τον αὐτον, ἐμαι, τρόπον, οἷς συμβεβηκε τηνφυχην ἀγεννη και μοχθηρὰν πάρχειν λυσιτελες αν εἴη δηπου εν αγνοία του βίου και σκότει τῆς τύχης διατελεῖi Ἀδίκως γάρ μοι δοκοὐσιν οι πολλοι των ανθρώπων της τύχης κατηγορεῖν ς ουδεν εχούσης

βεβαιον οὐδἐ πιστόν, ἀλλα τα πιυ δὴ μάλα, οἶς αν

παρη. τούτους καταλειπούσης και μεθισταμένης προς τερους. ει μεν γαρ καλῶς ην ἰδεῖν χρω- μενους ς το πολ τοῖς παρ' αὐτης ἀγαθοῖς τους λαμβάνοντας καὶ ' τουναντίον εὐθύς βρεως καιμισανθρωπίας και θρασύτητος εμπιπλαμένους, Ουκ ἄν ορθῶς ποιε μυη τοῖς αὐτοῖς παρα- μενουσα νὼν δε οἶμαι, προαιρεῖται με εὐεργετεῖνεκαστον ia χρηστόν και τῶν παρ' αὐτης δωρεῶν ἄξιον, ἈπεGὰν δε ψαύλον αἴσθηται και ταπεινόν,

89쪽

ir uno i lias been to posses a solit vlliola is ignotae and coi rupi Mould suretv ni it to theti interest to

90쪽

DI CHRYSOSTOM

καταισχυνοντα την εὐνοιαν την παρ' αὐτης, κοτως

αφίοταται και ζητε πάλιν ἄλλον, εὰν ἄρα επιει- κέστερον ευρεῖν δύνηται πονηρῶν δε των πλει- στων παρχόντων καὶ της νθρωπινης φυσεως σπανίως τινὰ φερούσης επιτηδειον εὐ πραττειν, ἐξ ανάγκης συνεχεῖς ποιεῖται τὰς μεταβολάς, πολύδε ἀλλον δια την μετεραν την αὐτῆς φύσιν. ἔστι δε ἄτοπον εἴ τις αυτὰς μεν ου δυναται φερεινενίους των εὐτυχούντων, αλλὰ μικρον χρονονομιλησας αφίσταται, και μῆλλον αἱρειται τηναύτοὐ πενίαν πως ν ,δε xηται φερειν η φορτικῶν και ανοητων ἀνεχεσθαι τρόπωμ την δε τυχην, θεόν ὁσαν, ἀξιοι τοῖς αὐτοῖς τούτοις συζην ἄχρι

παντὸς και πολλάκις άβριζομενην έβρεις δεινὰς παραμενειν ἀνδραπόδω μηδενὸς ἀξιω. παρα γαρ

τῶν πλουσίων εις με του συμβιοὐντας ανθρώπους η βρις εστ λοιδορία, προπηλακισμός, κατάγελως, τ πλη γηναι πολλάκις, εις δε την τυχην αὐτην

ύπερηφανία, βαρύτης, μικρολογία.

Ἀδικώτατά μοι δοκοὐσι εγκαλεῖν οι πολλοι τητύχη νυν μεν γὰρ αὐτην αἰτιῶνται, φάσκοντες ἄπιστον εἰναι και μηδὸν χειν βεβαιον. ει δ' ἀει τοῖς αὐτοῖς παρεμενεν, οὐκ εστιν πως οὐχι τω παντι μείζονος και δικαιοτερας τυγχανεν ἀν κατηγορίας ὁπου γὰρ νυν ὁρβτε τους ευ πραττοντας ολως ὁντας πονηροῖς και βαρεις, και ταυτα οὐ μελλοντος πάρχοντος δηλου, ποσης ἄν oli θε αὐτούς περηφανίας και σκαιότητος εἶναι μεστούς, ει καθόλου μη την ελπίδα της

μεταβολης ὐφεωρῶντος

SEARCH

MENU NAVIGATION