장음표시 사용
91쪽
Θεσσαλικὰ τον τε Οὐλυμπον και τὴν Xerxes vlewηοσσαν, μεγαθεῖ τε περμήκεα εοντα, te Peneus. διὰ μέσου τε αυτῶν αυλῶνα στεινον πυνθανόμενος
εἶναι, δι ου ρέει ὁ ΙΠηνειὸς ἀκούων τε ιναι ταύτyὁδὸν ε Θεσσαλίην φέρουσαν, πεθύμησε πλώσας θεήσασθαι τὴν εκβολὴν του Ιηνειοὐ, τι την νωόδον ἔμελλε λn δια ΛΜακεδόνων των κατύπερθεοικημένων ines Περραιβοὶ in παρὰ Γόννον πόλιν
io ταύτy a ἀσφαλέστατον ἐπυνθάνετο εἶναι. ως δὲ πεθύμησε, καὶ ποίεε ταυτα εσβὰς ε Σιδωνέην νέα, ε τὴν περ σέβαινε αιεὶ, κως τιεθέλοι τοιοsτο ποιῆσαι, ἀνέδεξε σημήῖον και τοῖσι ι λοισι ἀνάγεσθαι, καταλιπὼν δευτο τον πεζον Is στρατόν. επε δε ἀπίκετο και θεήσατο Ξέρξης τὴν Ἀκβολὴν nos ΙΠηνειοὐ, χὐ θωυματι μεγαλωενέσχετο καλέσας δε του κατηγεμόνας της ὁδos εἴρετο ει τον ποταμο εστ παρατρέφαντα ἐτέρηες θαλασσαν ξαγαγεῖν. Τὴν δὲ Θεσσαλίην λόγος 129
νότον ἡ Οθρυς' 'o μέσον δὲ τούτων των λεχ-io θέντων οὐρέων ὐ Θεσσαλίη στὶ, οὐσα κοίλη.ωστε ἄν ποταμῶν αυτὴν καὶ λλων συχνῶνεσβαλλόντων, πέντε δὲ των δοκίμων μάλιστα τῶνδε, ΙΠηνειο καὶ Ἀπιδανολκαι νοχώνου καὶ
92쪽
Ἐνιπεος και Ιαμίσου, μεν νυν ε το πεδίον τουτο συλλεγόμενοι κ των Ουρεων των περι- 3κληῖόντων την Θεσσαλίην οὐνομαζόμενοι, δι ενὸς
αὐλῶνος, καὶ τούτου στεινου, κρOO εχουσι ες θάλασσαν, προσυμμίσγοντες το δωρ πύντες ες τω υτο επεὰν δε συμμιχθεωσι τάχιστα ενθευτενηδη ὁ Πηνειος τω οὐνόματι κατακρατεων νω- ονύμους τους λλους εἶναι ποιέει Το δε παλαιὸν λεγεται, υκ εόντος κω του αὐλῶνος και διεκρόου τούτου, τους ποταμοὐ τούτους, καὶ προς τοῖσι ποταμοῖσι τούτοισι την Βοιβηίδα λίμνην υτεουνομάζεσθαι κατύπερ νυν, ρεειν τε οὐδε εσσον 23η νυν, ρεοντας δε ποιεειν την Θεσσαλίην πασαν πελαγος αυτοι μεν νυν Θεσσαλοι φασι Ποσει-
δεων ποιῆσαι τον αυλῶνα, V ου ρεε ὁ Ιηνειος, οἰκοτα λεγοντες οστις γὰρ νομίζει Ιοσειδεωνα την γην σείειν, καὶ, διεστεῶτα υπὸ σεισμοὐ του oθεο τούτου εργα ειναι, καὶ ν κεῖνο ἰδὼν φαίη
ποταμω τούτω οὐκ εστ αλλη ξηλυσις ε θύλασσαν κατήκουσα, αλλ' ηδε αὐτή ουρεσι γὰρ περιε 5στεφ νωται πaσα Θεσσαλίη αερξεα δε λεγεταιειπεῖν προς αὐτα Σοφοι ἄνδρες εἰσὶ Θεσσαλοι. ταυ ἄρα προ πολλο εφυλάξαντο γνωσιμα εον- τες, καὶ ταλλα και τι χωρην ἄρα εἶχον εὐαίρετόν τε καὶ ταχυάλωτον. τον γὰρ ποταμὸν πρηγμα αν Io
93쪽
ην οὐνον πεῖναί σφεων επὶ την χώρην, χώματιε του αυλῶνος ἐκβιβασαντα και παρατρέψαντα, δι ων νυν ρέει ρεέθρων, στε Θεσσαλιην ἄσαν, των οὐρέων ποβρυχα γενέσθαι. αὐτα δε ἔχοντα IS ελεγε ἐς τους Ἀλευε παῖδας, τι πρῶτοι E λήνων εόντες Θεσσαλοι, δοσαν εωυτοῖς βασιλέi, δοκέων ὁ Ξέρξης απὸ παντός σφεας του θνεος επαγγέλλεσθαι φιλίην εἴπας δε αὐτα και θεη- σύμενος ἀπέπλεε ες την Θέρμην.
κον κειρε της στρατιης τριτημορις, ιν
ταύτy διεξίρ πασα η στρατιὴ ΙΠερραιβούς. Οἱ 3 δε η κήρυκες οἱ ἀποπεμφθέντες ε την Ἐλλάδα
επὶ γης αἴτησιν ἀπίκατο, οἱ ἐν κεινοι, οἱ δε φεροντες γῆν τε και δωρ. Tῶν δε δόντων αὐτα γέ- 132νοντο οἶδε Θεσσαλοὶ, Δόλοπες, 'Eνιῆνες, Ιερραιβοὶ Λοκροι, Μάγνητες Μη- vriclinie-λιέες, Αχαιοὶ οἱ Φθιῶται, καὶ Θηβαῖοι, και οἱ Ἀλλοι Βοιωτοὶ ηὐ Θεσπιέων τε και ΙΠλαταιέων. Ἐπὶ τούτοισι οἱ Κλληνες Ἀταμονορκιον οἱ τω βαρβάρω πόλεμον ἀειράμενοι. 'o δεορκιον δε εἶχε 'Oσo τω Πέρση δοσάν σφεας
αυτοὐς Tu ληνες όντες, μη ἀναγκασθέντες, κατα- Io σταντων σφι ε των πρηγμάτων, τούτους δεκατεῖσαι τω ν Δελφοῖσι θεω το μεν δὴ ρκιον δε
εἶχε τοῖσι Ἐλλησι. Ἐς δε Ἀθήνας και Σπάρτη 133ου απέπεμψε ὁ ΙΠέρσης επὶ γης αἴτησιν
94쪽
70 HERODOPUS. VII. τους αἰτέοντας ε το βάραθρον, οἱ δε ες φρέαρ
εσβαλόντες κέλευον γῆν τε καὶ ἴδω εκ τούτων φέρειν παρὰ βασιλεα τούτων μεν εἴνεκα υκεπεμψε Ξέρξης τους αἰτήσοντας ' τι δὲ τοῖσι
Αθηναίοισι ταυτα ποιήσασι τους κηρυκας συνήνεικε ἀνεθέλητον γενέσθαι, ου εχ εἶπαι, πλὴν Io
τουτο ου διὰ ταύτην την αἰτίην δοκέω γενέσθαι. 13 Tota δε -- Λακεδαιμονίοισι μῆνιν κατέσκηψε Ταλθυβίου του Ἀγαμέμνονος κήρυκος. tuo is εν γὰρ Σπάρτη στι Ταλθυβίου ἱρόπι
βιάδαι καλεόμενοι, τοῖσι αἱ κηρυκηίαι αἱ se Σπάρτης ἄσαι γέρας δέδονται μετὰ δε ταυτατοῖσι απαρτιήτησι μαλλιρησαι θυομένοισι Ῥυκεδύνατο - Οὐτ, δ' uπὶ χρονον ηυχνον Τν σφι. ἀχθομένων δε καὶ συμφορ χρεωμένων Λακεδαιμονίων, πιλίης ' πολλάκις συλλεγομένης, μαι Io κηρυγμα , τοιόνδε ποιευμένων, AE τις βούλοιτο
Λακεδαιμονίων προ 'n. Σπύρτης Ἀποθνήσκειν, Σπερθίης τε ὁ Ἀνηρίστου και I3οὐλις ὁ Νικόλεω,
ἄνδρες Σπαρτιῆται, ψύσι γεγονότες χυ και χρήμασι νήκοντες ε τα πρῶτα, θελονταὶ πέδυ 1sσαν ποινὴν τῖσαι Ξέρξη των Δαρείου κηρύκων των εὐ Σπάρτη ἀπολομένων. ούτω Σπαρτιῆται τούτους ς αποθανευμένους ες Μήδους πέπεμψαν.135 Αἴτη τε ἡ τόλμα τούτων των ἀνδρῶν θωύματος Tithi fin- σξMὶ, καὶ τάδε προς τούτοισι τὰ επεα.
95쪽
5 σης, στρατηγὸς δε των παραθαλασσίων ανθρωπωντων ε τλἈσίη ος σφεας ξείνια προθεμενος ἱστία. ξεινίζων δε εἴρετο λεγων τάδε Aνδρες Λακεδαι
μόνιοι, τί δὴ φεύγετε βασιλεῖ φίλοι γενέσθαι;
ορατε γαρ, ς πίσταται βασιλεῖς ἄνδρας αγαθους Io ιμβν ες με τε και τα μὰ πρηγματα ἀποβλεποντες. οἴτω δη και ἡμεῖς ει δοίητε μεας αυτοῖς βασιλῆῖ, δεδόξωσθε γαρ προ αυτο ἄνδρες εἶναι αγαθοὶ, καστος αν μεων αρχοι γης Ἐλλαδος, δόντος βασιλεος. IIρὸς αὐτα πεκρίναντο τάδε 'I57Υδαρνες, ου εξ ἴσου γίνεται η συμβουλίη η ς μεας τείνουσα. οὐ μεν γαρ πεπειρημενος συμβουλεύεις, οὐ δε ἄπειρος εών. το μεν a δοῖλος εἶναι ξεπίστεαι, λευθερίης δε οὐκ επειρήθης,ού ει εστι γλυκ Oύ εω μη εἰ ham αὐτης et πειρήσαιο, ου ἄν δόρασι συμβουλεύοις ἡμῖν περὶ
ηλθον, πρῶτα με των δορυφόρων κελευ- όντων καὶ ανάγκην σφι προσφερόντων προσκυνεειν βασιλεα προσπίπτοντας, οὐκ εφασαν, θεόμενοι προς αὐτῶν επὶ κεφαλὴν ποιήσειν αὐτα οὐδαμά οὐτε γαρ σφι εν νόμω εἶναι ἄνθρωπον προσκυνεειν,ούτε κατὰ ,αὐτα ηκειν. ός IP ἀπεμαχεσαντο 1 τοὐτο, δεύτερά σφι λεγουσι τάδε και λόγου τοι οὐδεεχόμενα, Ω βασιλε Μήδω/, πεμψαν μεας Λακεδαιμόνιοι ἀντὶ των ε Σπάρτ ἀπολομενων
κηρύκων, ποινὴν κείνων τίσοντας. λεγουσι
δε αυτοῖσι 'αὐτὸ Ξῖερξης υπν μεγαλοφροσύνης
96쪽
ους εφη χμοῖος Ἀσεσθαι Λακεδαιμονίοισι ' μεί- 1 3νους μεν γαμ συγχέαι πάντων aνθρώπων νόμιμα. ἀποκτείναντας κηρυκας αυτὸς Ιε, 'aεκείνοισι Ἀπιπλήσσει, παυτα Ῥυ ποιησειν. οὐδ' ἀνταποκτείνας εκείνους ἀπολύσειν Λακεδαιμονίους
137 της αἰτίης Ουτω η Ταλθυβίου μηνις, καὶ αὐταnhviva 6 ποιησάντων Σπαρτιητέων, ἐπαύσατο o
Σπάρτην Σπερθίεώ τε καὶ Βούλιος.
χρόνω δε μετεπειτα πολλω πηγέρθη κατα τον IΠελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων πόλεμον, ς λεγουσι Λακεδαιμόνιοι τοὐτ μοι ν τοῖσι θειότατον φαίνεται γενεσθαι. τι μεν γὰρ κατεσκηψεες αγγελον η Ταλθυβίου μηνις, ουδὲ παύσατο πρὶν δε ξηλθε, το δίκαιον ουτ εφερε τ δε οσυμπεσεῖν ε του παῖδας των νδρῶν τούτων των ἀναβάντων προς βασιλε δια την μηνιν ες ικόλεων τε τον Βουλιος καὶ ς Ἀνήριστον τον Σπερθίεω, o εἷλε Ἀλιέας τους εκ Τίρυνθος ὁλκάδι καταπλώσας πλήρε ανδρῶν, δῆλον ν μοι, τι is θεῖον γένετο το πρηγμα κ της μήνιος. οἱ γαρ πεμφθεντες υπὸ aκεδαιμονίων ἄγγελοι ες την Ἀσίην, προδοθέντες δε υπὸ Σιτά κεω οὐ 'ρεω, Θρηίκων βασιλέος, καὶ Νυμφοδώρου οὐ ΓΙυθεω, ανδρὸς 'Aβδηρίτεω, λωσαν κατὰ Βισάνθην την εν o Κλλησπόντω, καὶ ἀπαχθέντες, την Ἀττικὴν ἀπέθανον υπὸ Ἀθηναίων, μετι δε αυτῶν καὶ Ἀριστέης
ὁ 'Aδειμάντου Κορίνθιος ἁνηρ. αὐτα μεν νυν πολ λοῖσι τεσι στερον γένετο οὐ βασιλέος στόλου.
97쪽
5 δε αυτ προ πολλο οἱ Ἐλληνες υκ εν ὁμοίω πάντες ποιεῖντο οἱ μεν γὰρ αυτῶν, δόντες γην τε καὶ δωρ τω Ιερση, εἶχον θάρσος ς οὐδενπεισόμενοι χαρι προς του βαρβάρου οἱ δε ου δόντες, ε δείματι μεγάλω κατεστασαν, τε Ῥύτε Io νεῶν εουσεων ν τί Ἐλλάδι ριθμον αξιομάχων δέκεσθαι τον πιόντα, ἴτε βουλομενων ων πολλῶν ἀντάπτεσθαι 'ου πολεμου. μηδιζόντων βεπροθύμως. Eνθαὐτα ἀναγκαίη ξεργομαι γνώμην 239
ἀποδεξασθαι, Ἀπίφθονον μεν προς πων
Εἰ Αθηναῖοι, καταρρωδησαντες τον πιόντα κίνδυνον, ξελιπον την σφετερην, ἡ και η εκλιπόντες, ἀλλὰ μείναντες εδοσαν σφεας αυτοῖς Ξέρξη, κατὰ την ἀλασσα ουδαμοὶ ν πειρῶντο ἀντιεύμενοι βασιλεῖ ει τοίνυν κατὰ τη- θάλασσαν Io μηδεὶς ντιοῖτο Ξέρξy, κατά γε ν την πειρον τοιάδε ἐγίνετο. ει και πολλοὶ τειχέων κιθῶνες ησαν ληλαμενοι διὰ του Ισθμο ΙΠελοποννησίοισι, προδοθεντες αν Λακεδαιμόνιοι υπὸ των συμμαχων ου ἐκόντων, αλλ' ἡ ἀναγκαίης, κατὰ
Is πολις ήλισκομενων υπὸ του ναυτικοί στρατου του
βαρβάρου εμουνώθησαν μουνωθεντες δε αν καιἀποδεξύμενοι εργ μεγάλα ἀπεθανον γενναίως.
ταυτα αν παθον, η προ του ὁρεωντες, καὶ τους
ἁλλους Ελληνας μηδίζοντας, μάλογίη σν χρη-
98쪽
σαντο προ αερξεα και οἴτω ν ἐπ'Ἀμφότερα loEλλa ἐγίνετο υπο Ιωσyσι. 'ην ai ἀφελίην την των τειχέων των δια του σθμολεληλαμένων οὐ δύναμαι πυθέσθaι, τις αν ην, βασιλέος ἐπικρατέοντος της θαλάσσης. si δε Ἀθηναίους ντις λέγων σωτηρας γενέσθαι της Ἐλλάδος ου αν 5άμαρτάνοι το ἀληθές. ουτοι γαρ ἐπὶ ὁκότερα των πρηγμάτων ἐτράποντο, αὐτα ρέφειν εμελλε ἐλό- μενοι δὲ την Ἐλλάδα περιεῖναι λευθέρην, τοὐτοτο Ελληνικὸν πί το λοιπὸν, Ἀσον in ἐμήδισε, αυτοὶ -υτο ῆσαν χὐ επεγείραντες και βασιλέα oμετά γε θεούς ἀνωσάμενοι. ου δέ σφεας χρηστήρια
φοβερὰ ελθόντα κ Δελφῶν καὶ ς δεῖμα βαλόντα
επεισε κλιπεῖν την Ἐλλάδα, αλλα καταμείναντες ἀνέσχοντο τον ἐπιόντα επι την χωρην δέξασθαι.
140 II εμψαντες γαρ ι Ἀθηναιο ες Δελφοὐ θεοπρόπους Ῥηστηριάζεσθαι σαν τοιμοι.
τάδε 's μέλεοι, τί κάθησθε; λιπων φευγ' ἔσχατα γαίης
δωματα και πολιος τροχοειδεος ,κρα κάρηνα.
Oυτε γαρ ἡ κεφαλὴ μένει ἔμπεδον, Ῥυτε τω σωμα,
λειοrεται, αλλ' I λα πέλει Κατὰ γαρ μιν ἐρείπει πυμ τε και ξυς Αρης. Συριηγενες αρμα διωκων. πολλὰ δε καλλ' Ἀπολεῖ πυργώματα, κου' σον Ῥιον' πολλους δ αθανάτων νηους μαλερω πυρὶ δωσει, O που νυν ἱδρῶτι ρεουμενο ἐστήκασι, θ
99쪽
δειματι παλλομανοι κατα δ' ακροτάτοις ὀροφοισιῶμα μέλαν κεχυται, 'ροῖδον κακότητος αναγκας. Ἀλλ' ἴτον - ἀδυτοιο, κακοι δ' επικιδνατε θυμον.
του κεχρησμενου, Τίμων ὁ Ἀνδροβούλου, των Δελ- φων ἀνηρ δόκιμος iμοῖα τω μάλιστα, συνεβούλευε σφι ἱκετηρίας λαβοὐσι. δεύτερα αὐτις χλθόντας χρασθαι τω χρηστηρίω ως ἱκετας πειθομενοισι δε ταυτα τοῖσι ' Αθηναίοισι, καὶ λέγουσι 'D. ναξ, Ῥησον ἡμῖν ἄμεινόν τι περὶ της πατρίδος,
ταὐτα δε λεγουσι ii πρόμαντις χρα δεύτερα τάδε Ου δυναται Παλλὰς Δι' λύμπιον ἐξιλάσασθαι,1 λισσομεν πολλοῖσι λογοι και μητίδι πυκν ῆ. σοι δε τόδ' υτι επος ερέω, ἀδάμαντι πελάσσας των αλλων γαρ ἀλισκομενων Ἀσα Κεκροπος ουρος εντος Ἀχει κευθμων τε Κιθαιρῶνος ζαθεοιο, τεῖχος Τριτογενεῖ ξυλινον διδοι ευρύοπα Ζευς ao μουνον ἀπόρθητον τελέθειν, o σε τέκνα τ' ὀνησει. μηδε συ γ' ιπποσυνην τε μενειν και πεζον οντα πολλὰν αα ηπείρου στρατὰν συχος, ἀλλ' υποχωρεῖν
νῶτον επιστρέψας' Ἀτι τοι ποτε κἀντιος ἈσσI.
Ω θ.ίη Σαλαμὶς, ἀπολεῖς δε συ τέκνα γυναικων, as που σκῶναμένης Δημήτερος η συνιουσης.
Ταὐτά σφι , πιώτερα γὰρ των προτέρων καὶ 4 142
100쪽
76 HERODOTUS VII. καὶ δοκε ειναι συγγραψάμενοι παλ-
tous inean λάσσοντο ς τὰς Ἀθήνας. ως δε ἀπελ- θοντες ο θεοπροποι πηγγελλον ε τον
δῆμον, γνῶμαι και Yλαι πολλαὶ γίνοντο δι με sνων το μαντήῖον, και αῖδε συνεστηκυῖαι μάλιστα.των πρεσβυτερων λεγον μετεξετεροι δοκεειν σφιτον θεον τὴν ἀκρόπολιν χρῆσαι περιεσεσθαι. γαρ ἀκρόπολις τὸ ἀλα των Ἀθηνεων ρηχλεπε- φρακτο o με- δὴ κατὰ τον φραγμον συνεβαλ- ολοντο 'ουτο 'λ ξύλινον τεῖχος εἶναι - δ' ἰυελεγον τὰς νεας σημαίνειν οὐ θεον, καὶ ταύτας παραρτεεσθαι κελευον τὰ αλλα ἀπεντας 'ους ων δὴ τὰς νεας λεγοντας εἶναι το ξύλινον τεῖχος εσφαλλε τὰ δύο τὰ τελευταῖα ρηθεντ V H
Ω θείη Σαλαμὶς, ἰπολεῖς δὲ συ τέκνα γυναικῶν, η που σκιδναμένης Δημήτερος η συνιουσης. κατὰ ταὐτα τὰ πεα συνεχεοντο αἱ γνῶμαι των
φαμενων τὰς νεας το ξύλινον τεῖχος εἶναι οἱ γὰρ eto χρησμολόγοι ταυτη αὐτα λάμβανον, ως ἀμφὶ Σαλαμῖνα δεῖ σφεας εσσωθῆναι, ναυμαχίην παρα- 143 σκευασαμενους mi δε των τις Ἀθηναίων ν ρες πρώτους νεωστὶ παριὼν τῶ ουνομα
ορθῶς τους χρησμολόγους συμβάλλεσθαι, λεγων τοιάδε E ες Ἀθηναίους εἶχε το πος εἰρη-