장음표시 사용
151쪽
ΘΗ πολλω γε μὰλλον σαυτον σκησας σεβειν, τους τεκοντας σια δρqν, δίκαιος ων.
1087. Noster in Hec. 1269. οὐχ
xλειέων scripsi λύων, ut Semper Attici, monenti Diis ceride, tymologo M. et Eustativo, PIOriIIII Ver Da citavit Piersonus ad Moerin p. 231. Notum Si χαίρων On-nmi Iam dici de eo peti poena in ι- muni est, ut in Sopli ad T. 363. Ἀλλ' o τι χαίρων is γε πημον is
152쪽
συ δ' αυτος, εἴ σοι θυμος , εξώθει χθονος. I 090OΗ. δράσω τάδ. ει μη τοι Ἀμοῖς πείσει λογοι ς' o γάρ τις ἰκτος σης- έπερχεται φυγης.
ω φιλτάτη μοι δαιμονων, Λητοῖς κορη, I 095ξύνθακε, συγκύναγε, φευξομεσθα δη
κλεινὰς Ἀθήνας ἀλλα χαίρετ, - πόλις, και γαι 'Eρεχθέως ' - πεδον Τροιζηνιον, ὼς εγκαθηβa πόλλ' χεις εὐδαίμονα, χαῖρ' Ἀστατον γάρ, εἰσορῶν προσφθεγγομαι.
1092. ἐπέρχεται A. P φρενOspi φυγῆς tacite alchenaer ad Phoenus 1379. V . . 1093. Omnes editiones praeter
153쪽
λυπας παραιρει ξυνεσιν δε ιν ελπίδι κευθων, λειπομαι, ν τε τυχαις θνατῶν και εν εργμασι λεύσσων.
ἄλλα γαρ ἄλλοθεν αμείβεται μετα δ' ἔσταται ἀνδρασιν αιων 1110
1l02. X. H. 686 1493.1105. Praepositionem περὶ ante Hesi supplet Scholiastes. In hoc Choro versiis 105 Il08. II 2. Ill 5 111 9. 1128. 1omini Singuli
154쪽
εἴθε μοι εὐξαμενα θεόθεν τάδε μοῖρα παράσχοι, ἀντ α
καὶ κηρατον ἄλγεσι θυμόν δοξα δε μη ἀτρεκης, μὴ α παράσημος νείη ill 5
οὐκετι γαρ καθαρα φρεν ἔχω, παρα δ' ελπίδα λεύσσω '
II 17. Corruptissime Flor. Καταλαμβανομέναν. Ill9. xci θαράν. Schol. ἁτάραχον, και ἄφοβον Metaphora in hoc versu ducta esse videtur ah, RPaariiΠ perluctatione. Eandem imaginem expresSit ShalceSpearius,
πιδα λεύσσω, praeter evectationem autem res evenire video A. P. H. Lasc habent raρ ελπίδα λευσσων
sed participium fluxit , ut videtiir, a V. 1108. Corrigere tetit at Mus- gravitus παρὰ δ' ἐλπίδ' λεύσσω, Vel quod minia ferri pOSSet, παρὰ
155쪽
1120. Adiectivum Ἐλληνios pro Ἐλληνιcos Surpavit me dolus a Vala indicatus Iala. V. 2. p. 424, 20 ἐπιμαρτυρόμεθά τε ἐπicαλεό
Il2l. Ἀθάνης Litisc. Ales et MSS. sed Ἀθάνας habet Eustainius ad H. E. p. 515, 42 388, 49. J-ser an TYagici nosui locutionem
Eustath ad Il. E. p. 468, 43, 357,9. derivans ab Homerico πολιris επὶ θινι θαλάσσης. Sed rectius, ut Opinor, ulchenaerius judicavit
156쪽
Δίκτυνναν ἀμφὶ σεμναν. Oυκετι συζυγίαν πίλων 'Ενετὰν ἐπιβασει, ἀντ β τον ἀμφὶ Λίμνας τροχον κατεχων ποδὶ γυμναδας ίππους I 130 μοῖσα δ' αὐπνος - ἄντυγι χορδὰν ληξε πατρωον ἀνα δομον '
ἀστεφανοι δε κόρας νάπαυλαι Λατοῖς βαθέ ν ἀνα χλοαν'
plector Couectionem doctissimi Censoris Angli uari. Rev. Vol. Viu P. 224. Dcυπόδων μέτα θῆρcis
MS. A. et sic legit Scholi tes, qui et aris ira μετὰ vitiose exuiuet. μήγα γῆρας Fl. 1127. Δέcτυναν Scnol vid. Suprandis. 145.1128. Vid supreti 231. 1129. Ellipsis est praepoSitionis xατὰ, 1alis in Orest. 1248. rῆθ' αἱ μεν μῶν το/ὁ ἁμαξήρη τρίβον. Soph. N. 30. Ιηδῶντα πεδία συννεορράντω ξίφει. Vid. Supra v. 228.
νόμενον Αντυγα χορδῶν Εὐριπίδηs φησιν εν Ἱππολύτω. Inter lyrae partes ζυγο meminit et ἡχεως
Graeca deerant cingem Latina uactanti Hymini et Scnol. Germanici Manil. p. 22. Rem de lyrae
157쪽
ἐγω δε a δυστυχία ἐπωδος. δακρυσιν διοίσω ποτμον ἄποτμον ταλαινα μῆτερ, ετεκες νονατα ' πιεῖ, 140 μανδε θεοῖσιν ἰω ω, συζυγίαι ψλιτες, τί το ταλαν ἐκ πατρωας
Λειμῶνα. Conferen Andiram. 635. βαθεῖαν γην. Homer Il. I. 147. βαθλλhio P. I. 151. 'Aνθείαν βαθύλειμον ἁν υλαν E. P. RSC. 1135. In uiniDu editioni us nactenu Scriptum est νυμφίδια δ' ὐπόλωλε λέχη υγα a Plod permetriim Stare non poteSt. Delendum igitur judicavi λέχη, Sententiae ac meu perinde incommodum et deest profecto in Cod. H. ne videtur lectum fuisse a Senoliastis,
ius ἁνίναντα l. Simili modo adhibuit Noster in Alcest. 19.
158쪽
και μην ὀπαδον Ἱππολυτο τονδ εἰσορῶ σπουδὴ σκυθρωπον προς δομους ορμωμενον.
ΑΓ Θησεῖ, μερίμνης αξιον φερ λογον
sunt 552. 560. 737. 747. Vid ad
ri u οπαδῶν, nullo, mea Sententia,
jure PerSona ΙΙμιχόρου, nuic versui Vulgo praenXa, in Codice A. recte inititur. παδῶν aDuisSevidetur X. H. 1866. Ι148. Ultimae syllatiae accuSativorum ησέα, ρφέα, βασιλέα, &c. nominibus in υs, apud Atticos pleru/npete producuntur analogium secutae genitivortim in έω ; neqMe id vero semper, ouod aiunt Clariuus ad Hom. Ilisul A. 265 et Heat iuS, corripitur enim vocati in o νέα, in Hec. 876. Electr. 599 763. duas alias exceptiones apud Comicos haDet Porsoni Nota ad Hec.
876. Prius autem eremit Barneia SitIS, SyllaDum prouucendum Sse arDitratus eri Dendo 'ορφε supra v. 957. Loca veterum Tammaticorum ad nanc rem Spectantia citantur in Notis ad Moerin p. 192. Tantum notent tirones, OetaS nonnunQuam horum CaSuum duas ultima Syllabas, VerS Cogente, in Unam Contraxisse Quod in genitivis
159쪽
σοι, καὶ πολίταις, οἴ, Ἀθηναίων πολινναίουσι, καὶ γης τερμονας Τροιζηνίας.
ΘΗ. τί εστ γ μῶν τις ξυμφορα νεωτερα Il 55
δισσας κατείληφ' ἀστυγείτονας πόλεις
160쪽
ποντου κρέοντι παιδος ηράσω περι.
ορθῶς ἀκούσας των μῶν κατευγματων. ll65 πῶς καὶ διωλε εἰπε τω τροπω δίκης
επαισεν αυτον οπτρον, αἰσχυναντ εμε ,1162. Hunc versum, olbiteram Creb repetitam, notavit ma klarulus adripli T. 1068. IanUIam Saepius repetitur in nujus stibulae v. 39. ii σης στερηθει φιλτάτης
Ita pro A, εξισώσει-legit Por- sonus in Advers. p. 237. Notum est Tragicum nOStrum no nominea Comicoriam aculeis Xagitauim fuisse. De Sigmatismo Euripideo insignis est nota Porsoni ad Med. 476. os omittunt Lasc. Ald. 1163. ρέων pro Homerie πείων adni uisse Euripidem ODServavit Eustalli ad Il. Δ. p. 500, 8 381, 37. Legitur illa forma in Electae.1271. ΙΠόντου ρέοντος in FSch. Suppl. 583. et non rati apud Pin-
II 67. Haec Dis attigit Eustainius, ad Il. . p. 38 I, 22 288, 1. et ad Il. Δ. p. 501, 22 322, 33. In
Quae navet Eustat ius ex Lysia, nabent etiam Photius et Suidas, Sed plenius Harpocratio, qui citat Aristopnanis Anapniarauu1 et Xe-