장음표시 사용
161쪽
ψηκτραισιν ἴππων κτενίζομεν τρίχας, κλαοντες Ἀλθε γαρ τις ἄγγελος λεγων li 70ώς οὐκετ εν τῆς ἀναστρεψοι ποδα
1169. Huc respexit Eustain ad Il. o. p. 96 57m 577, 13. H.
lando in Notam Sta, et in aliis
162쪽
τουνθένδε μέντοι πὰς ἀνηρ πείγετο, καὶ θῆσσον, η λεγοι τις, ἐξηρτυμένας
πωλους παρ αυτον δεσποτην ἐστησαμεν. μαρπτει δε χερσὶν νίας π αντυγος,
αυτῶσιν ἀρβύλαισιν ἁρμοσας ποδα.
1181. λέγει Ald. λέγοι e SS. A. E. H. P. et Lase restituit Mus-1183. Euripides in Laetnonte apud Lon in περὶ υψου XV. Toσ-
quod male sollicitavit oupius, legendo χέρ εμ . . OCHem istam in dativo plurali non elidunt Tragici De ιτα inter participitan et vectum posito dictum est ad . 700. De propria vocis ἄντυξ gnificatione id supra a v. 113l. Quid esset: ἄντυξ ἄρμειτος Xponit Hemsteritustius ad Luci an ToII1. Ι. p. 279. allatis Scnoliis ad Hom. d. E. 262. 728. unde patet ἄντυγα
fuisse octiculum Sintimae curiali sella additum, ea die ingentem. Hujus autem acu ni vel lateri, Ei consistere curi 1m Opori et habenae Circumlimatiantur. Sic Il. E. 262. ξ ἄντυγο ηνία τείνas. I locu apprime nue facit. Geminae
1184 Vertendum, poStPκαλλὶ pedem Sc in curru cum calceis δε- saeerat. Versum imulant Elymol. M. p. 35, 12. Eustain. ad . E. p. 559, 22α456, 20. 1 cante Valchenaetio, qui perperam, mea quidem Sententia, equitur Eusta-inium et Senoliastam, intelligentes ἁρβύλαι de parte CureuS, in UIR
163쪽
καν τωδ επηγε κεντρον εἰς χειρας λαβων
τοῖσι ἱεροῖσι et sic alibi : quoniam vero Atticis constriictio ista maxime uSitata est, nonnesios ex is locos descri Dere non pige Dit AESCl1.Ρ m. 227. Mais c βουλαι Tαρτύρουμeλαμβαθη Κευθμὼν καλύπτει τον
εφερε δ' - ἐν λένην vi δ' xkos αὐτὰ is ἁρβύλαις ferebat autem haec
ubi mn, ita pedem In calceis of hunc locum nolui mutare in Versu
164쪽
πωλοις μαρτη πρόσπολοι δ' υφ αρματος l 90πελας χαλινῶν εἱπόμεσθα δεσποτyτην ευθυς Αργους κἀπιδαυρίας δόν. επεὶ Ἀρημον χωρον εισεβάλλομεν,
ακτη τις εστὶ, τοὐπεκεινα τῆσδε γης,
1192. Adver Dium εὐθύ, recta ad, Cum genitivo, praepositioni instar, usurpabant Attici Aristopti. Av. 1421. Misi ευθ ΙΠελλήνης πέτε- σθαι διανοεῖ; Pac. 8l9. Us χαλεπὰν , ἔλθει ν ἄρ' ευθυ των θεῶν.Ν . 162. Exe loriam Dunde est apin HemsterhuS ad Lucian. Tom. Ι. p. 437. Valch Animadv. ad Ammon. p. 90. Rulinicen ad Timaeum p. 12 7. Tetigeriant etiam Vesseling. in Diod. Sic TOm. I. p. 126. Toup. in Suid Tom. I. p. 20 l. Euripidem repreliendit
Grammaticus quidam, Culi1 COII1-
loco recte dici posse Gedo tamen Euripidem et Menandrum in nocusu vetustioris linguae indolem Sectatos fuisse : eadem enim ratio est vocum isti; et θῖ, ouorum priussere semper adnibuit Homerias cum
165쪽
βαρυν βρομον μεθῆκε, φρικώδη κλυειν
Electr. 753. στε νερτέρα βροντῆ Διός Aristoph. Av. 1760. ΩΛθόνιαι βαρυαχέε ὀμβροφόροι θ' ἄμα
I 20 l. Noster Cycl. 264. ἱερὰ κύματα Hesychius, EuStath ad Π Κ. p. 789,II, 702 43. alii pie Grammatici exponunt ιερὸν μέγα. In hoc sensu Homeri ἱερὸς ἰχθυs d. II. 407. intelligunt HesVch. Suid. E mol. . et omnes fere Veteres gloSSographi Dudito an recte conferatur Virgilianum, Auri
166쪽
εκρυπτε δ' Ἱσθμὸν, και πετραν Ἀσκληπιου καπει ανοιδησαν τε, καὶ περιξ ἀφρον I 205 πολυν καχλαρον ποντίω φυσηματι, χωρεῖ προς έκτας, ου τέθριππος in χος. αὐτῶ δε συν κλυδωνι καὶ τρίκυμία
κυμ ut θηκε ταῖρον, ἄγριον τερας ου πῆσα μεν χθων φθεγματος πληρουμενη I 2I0φρικῶδες ἀντεφθεγγετ χισορῶσι δε
niten Epidauri Dei, Et scelere petrae nobiles Scironides, Et puce duoDiis terra comprimitur fretis. Vide supra v. 983. cειρωνiδες-πέτρat. et loca it, citata. cris in ian e Sedem a v. 120 l. vel 1207. illatum
ματος εν τοῖς κοιλωμασι των πετρῶν
857. sed alteriam verius puto tempus eniΠ imperfectum durationem istius mugitus reboantis denotat.
167쪽
κρεισσον θεαμα δεργματων Ἀφαίνετο. ευθυς δε πωλοις δεινος εμπιπτει φοβος καὶ δεσποτης μεν, ἱππικοῖσιν θεσι
ἱμὰσιν εἰς τουπισθεν ἀρτησας δεμας αἱ Q. ενδακουσαι στομια πυριγενῆ γναθοις, βία φερουσιν, Ῥυτε ναυκληρου χερος, ου θ' ἱπποδέσμων, ουτε κολλητῶν χων l 220μεταστρεφουσαι κε μεν εἰς τα μαλθακαγαίας Ἀχων οἴακας ἰθυνοι δρομον, προυφαίνετ in ις τοὐμπροσθεν, ωστ πιναστρεφειν ταυρος φοβω τετρωρον Ἀκμαίνων ὀχον.
168쪽
εἰ δ' εις πέτρας φεροιντο μαργῶσαι φρενας, 225
σιγη πελαρων αντυγι ξυνείπετο εις τουθ εως σφηλε, κἀνεχαίτισεν, ἁψῖδα πετρω προσβαλων χVματος. ξυμφυρτα δ' ην παντα συριγγές τ ανωτροχῶν επηδων, αξονων τ ενηλατα. 1230αυτος ο ὁ τλημων, ηνίαισιν ἐμπλακεὶς, δεσμον δυσεξηνυστο ελκεται δεθεὶς,
buisse Tragicos : illiu legitii in Suppl. 667 675. Helen. 729.
Sopn Tracn. 508. τετραόρου φάσμα ταυρου. Dicitur Oxos pro ipsis eqwiS, ut Oxημα ins. v. 1352. Virg. Georg. III. l. Martis esuidbuges, et nagni CURRU Achillei. 1225. πέτραν A. Hor. 1227. αναχαιτίζειν proprie de e pio dicitur, 1 Se a1 rectum Ollens, atqDe adeo jubam rejiciens, evisitem essumsit. Hinc Harpocratio HeSycnius, et Suidas
των τροχῶν, αἱ περιφέρειαι η α
169쪽
σποδουμενος μεν προς πετρας φίλον καρα,
τις ανυ αριστον βουλεται σῶσαι παρων -
πολλοὶ δε βουληθεντες, υστερω ποδὶ ελειπομεσθα Ἀω μεν - δεσμῶν λυθεὶς τμητῶν ἱμάντων, ου κατοιδ οτω τροπω, I 240 πίπτει, βραχυν δη βίοτον εμπνεων τι.ἴπποι δ' κρυφθεν, καὶ το δυστηνον τερας
p. 384, 5α290, 42. Sed analogiae 241. Sic SS. A. B. βραχεῖ convenit forma, iam monentibus , Fl. δὲ proclii E. Lasc. βραχυν Heatnio et Valchenaetio reposui, βίοτον D. P. Ald.
Euripideis suam de Hippolyti fatis
narrationem imitando expressit Oviduis elam. XV. 500-529. P1em locum cum Tragici nostri descriptione conserant velim lec
170쪽
δΟὐλος μεν οὐν Ἀγωγε σων δομων, αναξ, ἀταρ τοσουτον γ οὐ δυνησομαί ποτε 245τον ον πιθεσθαι παῖδ, ὁ πως ἐστὶν κακος 'obo εἰ γυναικῶν πὰν κρεμασθείη γένος, και την εν δὶ γραμματων πλησει τις πευκην, ἐπεί νιν σθλον οντ επίσταμαι.
Ald et X. H. 320. 1287. Particulam insermeriant alch et Bra1nck. MSS. A. l. et sic in secunda editione MusgraviuS, qui primum dederat τοσοίτό γ'. Monuit Censor Prometne Edit Blomneld. Edict. Rev. Vol. xvii. p. 239.)Piem feriant esse doctissimum
tur Eustatu ad Il. . p. 633, 22 490. l. Di de hoc loco ase
Hinc Eur. Hipp. 1253. Καὶ γνεν Ion etensi, nam respicitur ad Phaedraui Cressam genere γραμμάτων πλησetέ τι ΙΠεύκην Ensmodi pugillare vocabantur Atnenis 'Ἀζ
Superne, Di isti liuelli ad commi
nem imum converte Dantur, fuere
anguStiores, inferiae lati es. Unde ista pugillarium species lignea O-c atur ἱ δελros ynd. 865 suere ergo fere triangularia.' την ἐν Ἱδη πείxην Eustatu ad L. A. p. 32,