First Greek book; comprising an outline of the forms and inflections of the language, a complete analytical syntax, and an introductory Greek reader. With notes and vocabularies

241쪽

517. 1. υτις, ὁ Λακεδαιμονίων βασι λ ἔφη τοὐς

Λακεδαιμονίους - ἐρωταν ὁ σοι εισίν, ἀλλα που εισὶν Ο πολέμιοι. 2. Ἐρωτῶντός τινος, πόσοι εἰσὶν οἱ Λακωδαιμόνιοι, Ο- ικανοί, εἶπε, τοὐς κακούς ἀπερύκειν. 3. Ἀγις, o βασίλεύς, ἐν Μαντινεία κωλυόμενος διαμάχεσαι τοῖς πολεμίοις πλείοσιν ουσιν, εἶπε Ἀνώμη πολλοῖς μάχεσθαι τον ἄρχειν πολλῶν βουλόμενον.

ALCIBIADES.

518. 1. ἰπόντος τινος προς - Ἀλκιβιάδην, ου πιστεύεις τη πατρίδι τὴν περὶ σεαυτοὐ κρίσιν Ἐγώμεν, φη, οὐδὲ τῆ μητρί, μη πως ἀπν σασα την μέλαιναν βαν ψηφον αντι της λευκης. 2. Ἀκουσας ὁ Α κιβιάδης, ἔτι Θάνατος αὐτο καὶ των συν αὐτεκατέγνωσται, Λείξωμεν ὁλ εμεν, αὐτοῖς τι ζῶμπι καὶ προς Λακεδαιμονίους τρεψάμενος το Λεκάλμον γειρεν ἡ τους Ἀλναίους πόλεμον.

ALEXANDER.

519. 1. Ἀλέξανδρος, προτρεπομένων τινῶν αυτὸν ἰδεῖν τα Λαρείου Θυγατέρας και την γυναι-- ἔφη, Αἰσχνὸν του ανδρας νικήσαντας - γυναικων ήττω M. 2. 'κλέξανδρος ἀκουσας τι αρεῖος μυριῶδας τριάκοντα εἰς παράταξιν ἄγει, e , Eli μάγειρος ου --βεῖται πολλὰ πρόβατα.

520. 1. Ἀνάχαρσις ὁ Σκύλ ερωτηθεὶς πό τινος, τί ἐστι πολέμων ἀν ωποις ς υτο - , αὐτοῖς. 2. ονειδιζόμενος - Ἀττικου, τι Σκυλ ἐστίν, ἔφη '

242쪽

Ἀλλ' ἐ- μεν νειδος ἡ πατρίς - δὲ της πατρίδος. 3. ' ωτηλὶς τί ἐστιν ν ἀν ωποι ἀγα3όν τε καὶ φαύλον, ἔφη, Γλωσσα.

521. 1. 'Aνταλκίδας προς - ἀμαθεῖς καλουντα-- Λακεδαιμονίους 'A3ηναιον, Μόνοι οὐν ειπεν, μελούδεν μεμα καμεν παρ' μῶν κακόν. 2. Eτέρου δ' 'A ναίου προ αυτὸν εἰπόντος, ἀλλα μην ἡμεῖς - του Κηφισο πολλάκις μας διωξαμεν, Ἐμεῖς δε ε , wδέποτε - του Eυρώτα. 3. Σοφιστοὐ τινος μέλλοντος ἀν- νωσκειν πικώμων Ηρακλέους, ἐς γαρ αὐτον,

ρῶν 'Aγωνιῶ, φη μη τι κακὸν εἴργασμαι. 2 ' ω λις, τί αὐτ περιγέγονεν ε φιλοσοφίας, μ' oδύνασ3α εαυτω ὁμίλεῖν. . ' ωτηλὶς τί - μα--μάτων ἀναγκαιότατον, ἔφη ' et κακὰ ἀπομαθεῖν.

523. 1. Ἀρίστιππος πωτηλὶς τί αὐτω περιγώγονεν εὐφιλοσοφίας, εμ, o δύνασΘαι πασι αρρούντως ωλεῖν. 2. Συνίσταντός τινος αὐτ υιόν, τησε πεντακοσίας δραχμάς ' του δε εἰπόντος, Τοσούτου δύνωμαι ἀνδράποδον νησα αι, Πρίω, - καὶ ἔξεις δύα 3. νειδιζόμενός ποτε - τω πολυτελῶς ζην, Εἰ τοὐτ, est , φαμεν εστιν, οὐκ αν ἐν ταις των Θεῶν πταις εγίγνετο. 4. Λοιδορούμενός ποτε ἀνεχωρος του δ' επιδιώκοντος εἰπόντος, Τί φεύγεις; οτι, φησί, οὐ μεν κακως λέγειν συ την ξουσίαν εχεις, τονδε μη ἀκουειν

243쪽

524. 1. 'Αριστοτέλης ἐρωτφεις, τί περιγίγνεται κέρδος τοις ψευδομένοις, 'οταν, φη, λέγωσιν μήΘειαν, μη πιστεύε αι 2. ' ω Θεὶς, τί γηράσκει ταχύ, Xάρις, e . . 'Eρωτηθεὶς, τίνι διαφερουσιν Ο πεπαιγο υμέ- των παιδεύτων, 'Οσω, εἶπεν, O ζῶντες των τεΗνηκότων. . Καταν σα μειράκιον - πολυτελεια

της χλαμύδος σεμνυνόμενον, ου παύσει, ἔφη, μειράκιον, επι προβάτου δορα σεμνυνόμενος; . 'Αριστοτέλης της παιδείας - τὰς μὲν ρίζας εἶναι πικρῶς, γλυκεῖς δε τοὐς καρπούς. 6. νειδιζόμενός ποτε, τι πονηρω Θροπω λεημοσύνην δωκεν ο τον τρωον εμ, αλλὰ τον--ρωπον λεησα. 7. Προς τον καυχώμενον, ς ἀπο μεγάλης πόλεως - ου τουτο, φη, δεισκοπεῖν, αλλ' εἴ τις μογάλης πατρίδος ἄξιος εστιν.

525. 1. ημα ς Ῥητωρ εἶπεν, τι δι αἶματος, υδια μέλανος τούς νόμους Ἀράκων γραμ. 2. Λημῶδης δημηγορῶν ποτε ἐν 'AΗήναις, ἐκείνων δε - πάντη

τος ἀρξάμενος, γε Λήμητρα και χελιδων και εγχέλυς την αὐτην εβάδιζον ὁδόν γενομένων δε αὐτων κατά τινα ποταμόν, ἡ με χελιδων-πτη νδ εγχελυς κατέδυ καὶ ταμ ειπων σιωπησεν Ἐρομένων δ' αὐτων Τί Ουν ἡ Λήμητρα - εν εφη Κεχόλωται μῖν, οἶτινες τὰ τροπόλεως πρῶν-- εάσαντες Αἰσωπεων PSOν ανέχεσειε.

244쪽

224 GREER SELECTUNS. δ δε Λακεδαίμονι 2. δών ποτε μειράκιον ερυ- Ηριων, Θάρρει, est', τοιουτον εστ της πετης - χρωμα. 3. Προς τοι ειπόντα, Π, λοί σου καταγελῶσιν,

Ἀλλ' - ἔφη, οὐ καταγελωμαι. 4. Εἰς Μύ-δον

εὐῶν καὶ Ρεασάμενος μεγάλας τας πύλας, μικρα δετην πολιν, Ἀνδρες Μύνδιοι, φη, κλείσατε τὰς πύλας,μη ἡ πόλις μῶν NMn. 5. Ἀλεξάνδρου ποτε ἐπι στάντος αὐτῶ και εἰπόντος Ἐγώ ει ι ' Αλέξανδρος ὁ με- γας βασιλεύς, Κἀγώ, φησί, Λιπιενης ὁ κύων. 6. Λύχνον μή μέραν φας, 'AΘρωπον, - ζητω. . 'οτε οὐ καὶ πωλούμενος ρωτηΘη, τί οἶδε ποιεῖν, ἀπεκρύνατο, 'Aνδρων αρχειν ' καὶ προς τον κηρυκα, Κηρυσσε, εφη, εἴ τις ε3έλει δεσποτην αὐτω πρία αι. . moη- ρου τινος ἀδερωπου εποράψαντος - την οἰκίαν ' Μη- δε ειςίτω κακοπι ουν κύριος της οικὶς, ε , πουε εὐοι αν; o τον Θόμενον, ποία ρα δειἀρισται in μεν πλούσιος, εμ, ταν Θαν, ε δε πενης, οταν era. 10. Πλάτωνος ρισαμένου, Αν ωπός εστι ζωον δὲπουν, απτερον, και εὐδοκιμοῖντος, τίλας ἀλεκτρυόνα εἰ νεγκεν εἰς την σχολην μοὐ, καὶ ἔφη, Οὐτός ἐστιν o Πλάτωνος α ρωπος.

527. 1. Ἐπαμινώνδας ενα εἶχε τρίβωνα ει δέ ποτε αὐτον-δωκεν εις γναφεῖον, αὐτος μεμενεν μοι δι ἀπωρέαν ετέρου. 2. Ἐπαμινώνδας ὁ Θηβαῖος, ἄων στρωτόπεδον μέγα και καλον, στρατηγον - χον, Ἐλίκον, η, Θηρίον, και κεφαλην ους ει.

528. 1. Λεωνίδας ὁ Λακεδαιμόνιος, λέγοντός τινος, aetro των ἐστευμάτων των βαρβάρων οὐδε τον λων

245쪽

ANECDOTES. 225 ἰδεῖν στιπι οἴκουν, Φη, χάριεν ει - σκιαν αὐτοῖς μαχεσόμ α 2. M o δε εἰπόντος, Πάρεισιν πιλημῶν οἱ πολέμιοι Ῥύκουν, ε , και μεῖς αὐτῶν γλύ3. ου Ξέρξου γράψαντος Πέμψον τα πλα, ἀντέτρωψε - πιάλων λάβε.

529. 1. Λυκουργος ὁ Λακεδαιμόνως εGισε του πωλίτας -- λέγων, στι τους μεν καλους ἡ κόμη ευπρεπεστέρους ποιεῖ, τους δε αἰσ οὐ φοβερωτέρους. 2. ος το ἀξιοῖντα δημοκρατίαν ν τῆ πόλει καταστήσασΗαι ὁ Λυκουργος ειπε, Συ πρωτος εν ῆχικία σου ποίησον δημοκρατίαν. . Πυδεανομένου τινος, δια τέμικρας οἴ- και ευτελεῖς σαξε τας Θυσίας 'Οπως, εφη, μηδέποτε τιμωντες - Ηεῖον διαλείπωμεν.

530. 1 G Περικλῆς, πότε μέλλοι στρατηγεῖν, ἀναλαμβάνων την χλαμύδα προ εαυτον ελεγε, Πρός δε Περίκλεις, ε Θερων μέλλεις αρχειν, 'EMλήνων και'AΗηναίων. 2. Μέλλων ἀποΗνησκειν ὁ Περικλῆς αὐτὸς εαυτον ἐμακάριζεν, τι μηδεις 'AΘηναίων μέλαν μάτιον

531. 1. Φίλιππος, ο Αλεξάνδρου πατήρ, ἔλεγε,

κρεῖττον ιναι στρατόπεδον λάφων, λέοντος στρατ' γοῶντος, φλεόντων, λάφου στρατηγοῖντος 2. Φίλιππος 'ABηναίους μακαρίζειν λεγεν ει κ ἔκαστον ενιαυτὸν αιρεῖ αι δέκα στρατηγὼς εὐρίσκουσιν αυτὸς γα - πολλοῖς σεσιν ἔ- μόνον στρατηγὸν εὐηκέναι, Παρμενίωνα,

246쪽

NEMISTOCLES.

533. 1. ων την Θυγατέρα μνωμενων ὁ Θεμιστοκλῆς τον επιεικη του πλουσίου προτιμήσας Ἀνδρα, ζητεῖν νημάτων δεόμενον - ον η πηματα ανδρος. 2. Θεμιστοκλῆς ετ μειράκιον, ἐν πότοις κυλινδεῖτο επε δε Μιλπιαδης στρατηγων νίκησεν ἐν Μαρ ῶνι τους βαρβάρους, - ετ δε εντυχεῖν ἀτακτοὐντι Θεμιστοκλεῖ Προς δε τους Θαυμάζοντας την μεταβολὴν, - γεν Ουκ εα με- εὐδειν, Ουδ ρ υμεῖν το Μιλτια υτροπαιον. 3. ' ωτηΗεὶς δὲ ποτερον Ἀχιλλεύς βούλετ αν εἶναι η Ομηρος Σ δε αμος, Φη, ποτερον ηΗελες ὁ νικων εν λυμπιάσιν ὁ κηρύσσων τοtri, νικῶντας εἶναι Φ. Θεμιστοκλῆς προ τον Εὐρυβια ντον Λακεδαιμόνιον λεγέ τι πεναντίον, και ἀνεπειπεν

αὐτω την βακτηρίαν ὁ Εὐρυβιάδης. βε, Πάταξον μέν, ἔφη, ἄκουσον δε.

534. 1. Ζήνων δούλον επὶ κλοπῆ εμαστόπου Τουδε εἰποντος, ωαρτό μοι κλεψαι, Καὶ δαρῆναι, e .

2. Προς το φλυαροὐν μειράκιον, in τουτο, εἶπε, δύοωτα επιμεν, στομα δε εν ἶνα πλείω μεν ἀκούωμεν, ηττονα δὲ λέγωμεν. 3. Νεανίσκου πολλα - οὐντος, Ζήνωνεμ, ὰ ωτά σου εἰς την γλῶσσαν συνερρύηκεν.

247쪽

υπερ του αυτῆς ανδρος ἀποθανεῖν. 2. Ἐπεί, των - να- ορμωμενων επὶ τον ξοστρακισμόν, ἄνθρωπος ἀγράμματος και προικος στρακον χων προ λειν ' αντείδη, κελευων ρογράψαι τὸ ονομα του Αριστείδου, n νώσκεις γάρ,-- τον Ἀριστείδην του δε αδερώπου μεν ου φησαντος, αὐεσ3α δε τῆ του δικαίου προς νωρία, σιωπησας ἐν ρων το -- τ οστράκω καὶ ἀπέδωκεν. 3. 'Αρχίδαμος ὁ Ἀγησιλάου, Φιλίππου μετὰ

τ' ἐν αιρωνεία μάχην σκληροτεραν αὐτν πιστολην γράψαντος, ἀντώγραφεν Ε μετρήσεις πην σεαυτοὐσκιαν - αν ἀροις αὐτην μείζονα γεγενημένην δε πρὶν νικαν. 4. Βίων ὁ σοφιστης την φιλαργυρ α μητρόπολιν ἔλεγε πάσης κακίας εἶναι. 5. νεώτερος ιονύσιος λεγε - οὐ τρέφειν σοφιστάς, ου Θαυμάζωνεκείνους, ἀλλ ω κείνων Θαυμάζεσ3αι βουλόμενος. 6. Ζευξις, αἰτιωμενων αὐτον τινων, τι ζωγραφεῖ βραδέως, μολογῶ, εἶπεν εν πο - όνω γράφειν, και γὰρ εἰς πολύν. 7. σοκράτης, Ῥητωρ, νεανίου τινος λαλου- λάζειν αὐτω βουλομένου διττούς ἔπησε μι

λλ. Του δε την αἰτίαν μομενου, 'Eνα εμ, μεν ἶνα λαλεῖν μαλὶς, τον δ' τερον, να σπαν 8. Ἐλεγεν ΟΚλεομένης, ο των Λακεδαιμονίων βασιλεύς, κατα τον επιχωριον τρόπον, τον ' πον Λακεδαιμονίων εἶναι - την - πη πολεμεῖν λεγοντα τον δε πισίοδον των Εἰλώτων λεγοντα, ω νη γεωργεῖν. . Λάκων Ῥω

λις, δια τί ατείχιστὰς στιν ἡ Σπάρτη, Μη ψευδου,

ε , τετείχισται γὰρ ταῖς των οἰκούντων ἀρεταῖς. 10. Ξενοκράτης προς το μητε μουσικην μητε γεωμετρίαν

248쪽

αὐτον φοιταν, Πορεύου, ε , λαβὰς γαρ οὐκ εις φιλωσοφίας. 11. Πιττακὸς αδικοεις πό τινος καὶ χων ἐξουσίαν αὐτον κολώσαι, ἀφηκεν, εἰπών, Συγγνώμη τιμωρίας μείνων το μεν γαρ μέρου φύσεως στί, τοδὶ ριώδους. 12. Πλάτων ὀργιζόμενός ποτε τω οἰκέτm ἐπιστάντος αενοκράτους, αβών, Φη, τομον, μαστίγωσοπι - γα ορπίζομαι. 13. Πτολεμαῖόν φασι τον Αὐρου, καταπλουτίζοντα -- φίλους αὐτου προχαίρειν ' λεγε δὲ αμεινον εἶναι πλουτίζειν ἡ πλουτεῖν 14. Σιμωνίδης, γεν, τι λαλήσας μεν πολλάκις μετεν σε, σιωπήσας δὲ οὐδέποτε. 15. Σόλων, επει Ἀδάκρυσετον παῖδα τελευτησαντα, προ υν εἰπόντα 'A ' οὐδενανύτεις, εἶπε αὐτ δε τοὐτο δακρύω, τι οὐδὲν ἀνυ-- 16 Στρατόνικος διδάσκων Δαριστάς, πειδ εντ διδασκαλείω εἶχεν -- μεν εμόνας των Μουσων,

τονδ' Ἀπόλλωνος μίαν - τας δὲ δύο, πυν νομενου τινος, πόσους πιι μαθητάς, ε Συν τοι λοις δώδεκα. 17. αρίλαος πωτηλὶς, in τί του νόμους Λυκοὐπιος μως ὀλίγους ελκεν, οτι, - τοις λόγο σνουσιν πων καὶ νόμων εστὶ χρεία.

AEOLUS.

536. σνουσιν, τι Αἴμος ην κυριεύων των πνευμότων Oςτις εδωκεν δυσσεῖ τοὐς ανέμους ἐν ἀσκω. Περὶ δὲ τούτου, ως οὐχ οἷόν τε δηλον εἶναι πασιν οἶμαι. Εἰκὸς δε ωστρολόγον γενόμ ενον Ata ον φράσαι 'οδυσσεῖ τούς χρόνους, κατ-ος επιτολαί τινες ανέμων γενησομται Φασὶ δε, τι καὶ χαλκο- τειχ' τῆ πόλει μοὐ

249쪽

τουρπων, και τροφην καὶ περιουσίαν πλείστην κεκομινων, ατε τὴν γῆν επιαζομένων, πποτροφεῖν μος επελάβετο, καὶ μέ ι τούτου θοις δετο - ου τὰ α οὐαπώλεσε, καὶ πάντα πώλων κατηνάλωσεν εις την των

538. Φασὶν - Νιόβη ζωσα λοος γένετο ἐπὶ νει φ των παίδων ηοστις δε πεβεται, εὐλίθου γενέ--αι ανθρωπον η εξ ανθρώπου λίθον, εὐηλ εστί oδε αλ-ες eo Aia. Νιόβη απο νόντων ων εαυτῆς παίδων, ποιήσασα εαυτὴ εἰκόνα λιθίνην, στησεν ἐπι φτύ φ των παίδων. ad μεῖς Θεασάμε3 αὐτην ota καὶ λέγεται.

LYNCEUS.

ερξατο μεταλλεύειν χαλκὸν και αρπυρον, καὶ τὰ λοιπά.εν δε τε μεταλλεύσει λύχνους καταφέρων υπὸ την γῆν, τούς μεν κατέλιπεν επὶ τοὐ τόπου ' αὐτὸς δε ανέφερε τον χαλκὸν καὶ τον σίδηρον Ἐλεγον οὐν οἱ αν ωποι, τι Ai'κελ καὶ τὰ - γῆν ὀρα, καὶ καταδύνων, αργυρωναναφέρει.

250쪽

540. Φασὶν Εὐρώπην την Φοίνικος, ἐπὶ ταύρου o in μένην διατης Θαλάττης εκπύρου ε Κρήτην ἀφικέσθαι. Ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ούτε ταυρον, ON ππον, τοσουτον πέλα γος διανύσαι δύνασαι, με κόρην - ταυρον πριον ἀναβῆναι - ὁ τε Ζεύς, εἰ βούλετο Εὐρώπην εις Κρήτηναλιν, εἴρεν αν αὐτὴ τέραν πορείαν καλλιονα. To δεα ωὸς eo ἄδε Ἀ- Κνώσιος, νόματι αὐρος επωλέμει την Ἀρίαν χώραν, τελευταῖον δὲ κ Τύρου ηρπωσεν α λας τε κόρας, ἀλλα δὴ καὶ την του βασίλέως Θυγατέρα Εὐρώπην Ἐλεγον οὐν οἱ ἄν ωπος Εὐρώπην την του βασίλέως αυρο εχων μετο Πύτου δε

541. Λέπουσιν, ἔτι γυναῖκές τινες ησαν. Ἐσπερ δες Ταύταις δὲ ν μῆλα χρυσα επι μηλέας,4 εφυλασσε δράκων - ἐφ a μῆλα καὶ Ηρακλης εστρατεύσατο.

ος ωκει ν τῆ Καρία, καὶ ιχε Θυγατέρας δύο, α ἐκ λοῖντο σπερίδες λύτω δε σαν δὶς καλαὶ καὶ καρποι, οἷα καὶ νυν αἱ εν Μιλήτφ. Ἐπὶ τούτω δηονομάζονται νυσαῖ- κάλλιστον γὰρ ὀ υσός - σαν δὲ εκεινα κάλλισται Μηλα δὲ καλεῖται τὰ πρόβατα

απερ ἰδων ὁ Ηρακλῆς βοσκόμενα παρὰ τῆ αλάρον,

περιελάσας νεισο εἰς την ναυν καὶ τον ποιμένα αὐτῶν,ονόματι dράκοντα ειςηπαγεν εις οἶκον, οὐκέτι ζωντος του Ἐσπέρου, ἀλλα των παίδων αὐτos. Ἀλερον - οἱ