Compendiaria Græcæ grammatices institutio in usum seminarii Patavini multo quam antea emendatior et auctior

91쪽

UPTATIVUS SUBIUNCTI US

α et i

εοίτηνόητον

οιμενοῖτε

92쪽

TABULA trium Conjugatio raran

α- σθὲν

93쪽

sorum circumsex rumpassivae O TATIVUS

94쪽

Reduplieatio

duplex est ,

De eo ugationibus Verborum in m. Vocantur verba in μι, propter uti mam syllasainiti, in quam desinunt: ut pono. oriuntur ex verbis barytonis desinentibus in

, - , υον sed larma Verborum in eae convenit tantum verbis anomalis in μ. , unde quatuor tantum remanent conjugationes horum Verborum. Fiunt autem mutando ω ultimam syllabam in μι, vertendo brevem charaeteristi eam iri longam, videlicetis et O in η : oin a : υ correptum in s productum, et Praeponendo reduplicationem. Ρropria: quum prima consonans the malis, vel tenuis loco aspiratae cum ιbrevi reperitur : ut δέω διδοαν δίδωαι , do.

Impropria r quum ι aspirata solum praefisitur; idq ie, vel quum verbum inc,

iis Iημι , mitto. Reduplicationem habent tantum tres priores coni gationes in praesenti, et praeterito imperfecto solum, per omnes modos et participia : quaYta nullam habet, sed tantum in ea ti vertitur in ira. Iones tamen adhi bent: ut κεκλυθι pro audi.

Verba, a quibus quarta eoniugatio profluit, sere et ipsa ab aliis verbis deri Wantur, interserendo νυ, vel: ut ab άγω. αγνυον, άγνυαι: δτορεω, δτοριννυω , στε ρεννυμι, ut et a primitus dedueitur. Multa sunt etiam sine reduplicatione: ut νβῆμι, ex stinguo : , dieo: , capio : γνωριι, cognosco et alia.

95쪽

Poetae perinde agunt cum reduplicatione, atque cum perborum augmento IIIIabico et temporali. Modo enim addunt reduplicationem , modo detrahunt. Hine in omni coniugatione millia reperiuntur verba in ira sine ulla o mnino reduplicatione: ut φιλημι a φιλεω, amo: γελη ἀι a . γελαω, rideo: ἐλε ερωui ab ελευθεροω , libero: κλυμι aκλυαν, audio: aliaque plura, non tantum a Poetis, sed et ab aliis subinde usurpatu . Interdum adhibent quidem reduplicationem , Jed per εἰ ut νοεω, νοημι, νενοημι, intelligo: τελέω . τε λημι, τετελημι , perscio: τλάω , τλῆμι; τετλημι; tolero. In quibusdam verbis, loco reduplicati ηis, reperunt duas primas litteras praesentis; ut αλυκτεω,

αλυκτηαι, κλαλυκτηριι, in angustias redigo : αλαω, αλημι, ἀλαλημι, erro . , angor. I terdum verba a vocali coepta babent reduplicationem in secunda syllaba: ut ονεω , , seu ονάω, ονημι, ονίημV, juUO. Aliquando reduplicatio siUe per ι, si e per e, suapte nataris brevis; producitur inserto μοῦ ut πράω, πρῆ-ι, comburo: πλαω , siUe πλεω, πλῆMι , πιμπληροι impleo. Verba aliqua retinent reduplicationem etiam in vjuturor hinc διδωσω, pro ασω: διδράσω pro δρασω a διδρασκοι, fugio .RAertenda ante inflexionem . Peculiarem habent inflexionem Praesens, Praeteritum

imperfectum, Aoristus secundus, sive Praeteritum imperiactum antiquum verborum sine reduplicationet reliqua tempora Sequuntur rationem barytonorum . Verba quartae conjugationis, non ultra Praeteritum

imperfectum flectuntur. Carent etiam modo optativbs i Subjunctivo.

96쪽

De eonjugationibus Verborum in μι. Vocantur verba in M, propter ultὶmam syllabam

ira , in quam desinunt: ut τίθημι, pono. oriuntur ex verbis barytonis desinentibus in Em, εω us, Mu , υω ; sed larma Verborum in ρει convenit tantum verbis anomalis in μι, unde quatuor tantum remanent conjugationes horum Verborum. Fiunt autem mutando G ultimam Syllabam in iuri vertendo brevem charaeteristi eam in longam, videlicet α et a in η: o in ω: υ correptum in v productum, et praeponendo reduplicationem. propria: quum prima consonans theo malis, vel tenuis loco aspiratae cum ιibrevi reperitur : iit

Impropria : quum ι aspirata solum prae-lfisitur; idque, vel quum verbum incialpit a στ , vel πτ, vel a vocali: ut στάω ἰστάω ἴστημι, Sto.

εω itis Iημι, mitto. Reduplieat;onem habent tantum tres priores coniugationes in praesenti, et praeterito imperfecto solum, per omnes modos et Participia: quarta nullam habet, sed tantum in ea as vertitur in lar. Iones tamen adhi bent: ut κέκλυθι pro κλυθι audi. Reduplicatio duplex est.

format

. a ζευγνύω ζευγνυμι, jungo. Verba, a quibus quarta eonjugatio profluit, sere Et ipsa ab aliis verbis deri Wantur, interserendo vel

ρεννυμι, ut et ζευγνυω a ζεύγω primitus dedueitur . Multa sunt etiam sine reduplicatione: ut νβῆμι, ex stinguo : φημὶ, dieo: α μι , capio : γνωμι, cognosco et alia.

97쪽

Poetae perinde agunt cum reduplicatione, atque cuniverborum augmento IIIIabico et temporali. Modo enim addunt reduplicationem , modo detrabunt. Hine in omni conjugatione multa reperiuntur verba in tua sine ulla omnino Vedtiplicatione: ut φιλημι a φιλεω , amo: γελημι aγελαω, rideo: ελεοερωμὶ ab ελευθεροω , libero: κλυαι axλυω, audis: aliaque plura, non tantum a Poetis, sed et ab aliis subinde usurpata. Interdum adhibent quidem νeduplicationem , Jed per εἰ ut νοεω, νοηπι, νενειμι, intelligo: τελεω . τελνημι, τετεληπι, perficio: τλάω, τετλημι, tolero. In quibusdam verbis, loco reduplicati sis, repetunt duas primas litteras praesentis; ut αλυκ πεω,

impleo. Verba aliqua retinent reduolicationem etiam in futuror hinc διδωσω, pro ασω: διδρασι. pro δράσω a διδρασκω , fugis . Advertenda ante inflexionem . Peculiarem habent inflexionem Praesens, Praeteritum

imperfectum, Aoristus secundus, sive Praeteritum imperfectum antiquum verborum sine reduplicatione: reliqua tempora sequuntur rationem barytonorum. Verba quartae conjugationis, non ultra Praeteritum

imperfectum flectuntur. Carent etiam modo optativb et Subjunctivo.

98쪽

De eonjugationibus Verborum in m. Vocantur verba in μι, propter ultimam syllabar

ira , in quam desinunt: ut τίθημι, pono. oriuntur ex verbis barytonis desinentibus in e ,εω, - , οω , υω ' sed forma Verborum in ιω convenit tantum verbis anomalis in μV, unde quatuor tantum remanent conjugationes horum Verborum. Fiunt autem mutando ω ultimam syllabam in sal, vertendo brevem characteristi eam in longam, videlicet α et a in η : o in ai: υ correptum in v productum, et praeponendo reduplicationem. gationes in praesenti , et praeterito imperfecto solum, per omnes modos et participia : quarta nullam habet, sed tantum in ea ti Vertitur in m. Iones tamen adhibent: ut κεκλυθι pro κλυθι audi . ρεννυμι, ut et ζευγνυω a ζευγω primitus deducitur. Multa sunt etiam Sine redupli eatione: ut σβῆμι, ex stinguo : , dico: ἀλωμι, capio : γνωμι, cognosco et alia. Propria: quum prima consonans thematis, vel tenuis loco aspiratae cum ιhrevi reperitur : ut

Redu

Reduplicat onem habent tantum tres priores conju- verba, a quibus quarta eoniugatio profluit, sere et ipsa ab aliis verbis derivantur, interserendo vel

99쪽

Aetae perinde agunt cum reduplicatione, atque cumterborum augmento sIIIabico et temporali. Modo enim addunt reduplicationem , modo detrabunt. Bine in omni coniugatione multa reperiuntur versa in νι sine ulla o mnino reduplicatione: ut φιλημι a φιλεω, amo: ἰγέλημι a . γελάω, rideo: ελευθερωui ab ελευθεροω , liberoe κλύμι axλυαν, audio : aliaque plura, non tantum a Poetis, sed et ab aliis subinde usurpata. Interdum adhibent quidem reduplicationem , sed per εοῦ ut νοεω, νοημι, νενο ημι ι intelligor τελεω. τετελημι, perficio: τλαω, τλῆμι, τετλημι; tolero. In quibusdam verbis, loco reduplicati sis, repetunt duas primas litteras praesentis; ut ὰλυκτεω,

terdum verba a vocali coepta habent reduplicationem in secvnda sIllaba: ut ονεω , , seu e νάω, ονημι; ονιημm, juvo. Liquando reduplicatio siUe per ι, siUe per e, an apte nataris brevis, producitur inserto μοῦ ut πράω, πρῆμι , πίροσρη ui, comburo: πλάων SiUe πλεω, πλ ηυι , πίμπλημι ι

impleo. Verba aliqua retineret reduplicationem etiam in , futuror hinc διδώσω. pro δώω: διδράσω pro δράσω a δι

δράσκω , fugio.

Advertenda ante inflexionem. Peculiarem habent inflexionem Praesens, Praeteritum

imperfectum, Aoristus secundus, sive Praeteritum imperfectum antiquum Verborum sine reduplicatione t reliqua tempora sequuntur rationem barytonorum . Verba quartae conjugationis, non ultra Praeteritum

imperfectum flectuntur. Carent etiam modo optat ivb et Subjunctivo.

100쪽

TABULA quatuor Conjuga-Vocis

ότων νημεν

ότωνομεν