장음표시 사용
101쪽
quos omnia mortalia crimina deserantur,inritis Christi fideles
ceciderint, quo pro potestate clauium remissionis, aut retentionis peccatorum sententiam pronuncient, constat enim, sacerdotes iudicium hoc incognita causa eXercere non potuisiti, neque aequitatem quidem illos in poenis iniungendis seruare potuisse, si insenere duntaκat, non potius in specie, ac sigillatim sua ipti peccata declarassent. EX his colligitur oporterea poenitentibus omnia peccata mortalia, quorum post diligente sui discussionem conscientiam habent,in consessione recenseri, etiam si occultissima illa sint, tantum aduersus duo ultima Decalogi praecepta commissa, que nonnunquam animUm grauius sauciant, periculosiora sunt ijs, quae in manifesto admittantur, nam venialia, quibus a gratia Dei no eXcludimur, in qua frequentius labimur, quamquam rediri utiliter, citraque omnem praesumptionem in consessione dicantur, quod pioru hominum usus demonstra taceri tamen citra culpam, multisque alijs remedijs eXpiari possunt.Verum, cum Vniuersa mortalia peccata,etiam cogitationis, homines irae filios, Dei inimicos reddant, necessum est omnium etiam veniam cum aperta, verecunda consessione, a Deo quinere. Itaque dum Oia, quae memoriae occurrunt, peccata Christi adelis confiteri student, proculdubio omnia diui me misericordior agnoscenda eκ ponunt, qui vero secus faciunt,3c scienter aliqua retinent, nihil diuina bonitati per facerdotem remittendum proponunt, si
enim erubescat aegrotus vulnus medico detegere, quod ignorat, medicina non curat.Colligitur praeterea, etiam ea circun-
stantias in consessione eXplicandas esse, quae speciem peccati mutant, quod sine illis peccata ipsa, neque a poenitentibiis integre eXponantur, nec iudicibus innotescant: bc fieri nequeat, ut de grauitate criminu recte censere possitnt, poena, qtia Portet, pro illis poenitetibus imponere, unde alienii a ratione est, docere circunstantias has ab omnibus otiosis eX cogitatas fuisse
se, aut nam tantum circunstantiam confitendam eue, nempe
peccasse in statrem. Sedo impium est, confessionem, Uar hac rationes eri praecipitur,impossibile dicero, aut carnificinam illam conscientiarum appellare, costat enim nihil aliud in Eccle
102쪽
si a poenitentibus exigi, quam ut, postquam quisque dili- entius se eXcusserit, conscientia sua sinus omnes, datera eXPlorauerit,ea peccata confiteatur,quibus se dominum,&Deum suu mortaliterit sendisse meminerit: reliqua autem Peccata, qticae diligcnter cogitanti no occurrunt, in niuersum,
cado confessione inclusa esse intelligutur: pro quibus fideliter cum propheta dicimus: Ab occultis meis munda me domine. Ipsa vero huiusmodi consessionis difficultas, ac peccata detegendi verectuadia,grauis quidem videri posset, nisi tot,tanti,q;
commodis,e consblationibus leuaretur, quae OmnibuS, digne ad hoc facramentum accedentibus,per abstitutione certis inae conferiintur.Caeterum, quoad modu confitendi secreto a ud
solum facerdotem . etsi Christus non vetuerit, quin aliquis in vindistam suoru scelerit, fui humiliatione, cum ob aliorum
eNemplum,tum ob Ecclesiae orsense aedificationern delicta sua publica confiteri possit: non est tamen hoc diuino praecepto mandatu, nec fatis consulte humana aliqua lege praeciperetur, ut delicta,praesertim secreta,publica essent confessione aperie-da unde cum a fandiissimis, antiquissimis patribus magno, Unanimique consensu,secreta consessio sacramentalis, qua ab initio ecclesia sancta usa est, modo etia utitur, fuerit semper commendata,manifeste refellitur inanis eorum calumnia, qui eam a Diuino mandato alienam, inuentum humanum elle, atque a patribus,in concilio Lateranensi congregatis, initium habuisse,docere non verentur. neq; enim per Lateranense concilium ecclesia statui ut Christifideles confiterenturi quod iure diuino necessarium, institutu esse intelleNerat: sedit princeptum consessionis,faltem semel in anno, ab omnibus.&singulis, cum ad annos discretionis perueniment, impleretur, Vn deja: n in uniuersa ecclesia, cum ingenti animaru fidelium frumclatu obseruatur mos ille salutaris confitendi, acro illo, maXime acceptabili tempore Quadragesimae, que morem haec faneta Synodus maXime probat, amplectitur, tanquam pie,
103쪽
CIrca ministi ina autem huius facramenti, declarat sancta Synodus,falsas csse, di a veritate Euageli penitus alienas, doc inas omnes, qhue ad alios quos is homines,praeter Episcopos,&sacerdotes,Clauium ministerium perniciose eXtedunt, putantes verba illa domini: Quaecunq; alligaueritis super temram, erunt alligata desin coelo: Sc quaecunq; solueritis super terram, erunt soluta dolia coelo: c quorsi retinueritis, reteta sunt: ad omnes Christifideles indifferenter,&promiscue, contra institutionem huius facramenti, ita suisse dicta, ut quiuis potestatem habeat remittendi peccata, publica quidem per correptionem,si correptus acquieuerit,secreta Vero Per spOtaneam confessionei cuicuq factam.Docet quoq; etiam facerdotes, qui Peccato mortali tenentur, per Virtutem Spiritus sancri, in ordinatione collatam,tanquam Christi ministros, functionem remittendi peccata eXercere,eosq; pratae sentire, qui in malis sacerditibus hanc potestatem non esse contendunt. Qiianuis autem absolutio facerdotis alieni benefici sit dispensatio, tamensionest solum nudum ministerium, vel annunciandi euangelium, vel declarandi remissa esse peccata,sed ad instar actus iudicialis, quo ab ipso,velut a iudice,sententia Pronticiatur, atq; ideo non debet poenitens adeo sibi de sua ipsius fide blandiri, vhetiam si nulla illi adsit contritio, aut sacerdoti animus serio
agendi,d vere absoluendi, desit.putet tamen se, propter si iam solam fidem,vere, di coram Deo, esse absolutu nec enim fides sine poenitetia remissionem ullam peccatorum praestaret: necis esset, nisi salutis sita negligentissimus, qui facerdotem iocose absoluentem cognoscere dc non alium serio agentem, sedulo requireret,
De castuum reseruatione. cap. II.
Uoniam igitur natura, Sc ratio iudiciiillud Yposci ut sen, tentia in subditos duntaXat feratur, persuasum semper in ecclesia Dei fuit, dc verissimum esse Synodus haec cofirmat, nullius momenti absolutionem eam esse debere, qua sacerdos in eum proseri,in quem ordinariam, aut subdelegata non habet iurisdictione. Magnopere vero ad christiani populi disciplinam
104쪽
plina pertinere, fanctissimis patrib' nostris visum est, latro ciOraritia dam, Sc grauiora crimina nona quibusvis,sed a summis duntaxat sacerdotibus absoluerentur,unde merito pontifices maXi. pro suprema potestate, sibi in ecclesia uniuersia tradita, causas aliquas criminum grauiores suo potuerunt peculiari iudicio reseruare.Neqtie dubitandum est, quando omnia, quae a Deo sunt, ordinata sunt, quin hoc idem Episcopis omnibus ii sua cuique dioecesi,in aedificationem tamen, non in destructionem, liceat pro illis in subditos tradita, supra reliquos inferiores facerdotes, aues oritate,praesertim quo ad illa, quibus excommunicationis censura anneNa est. Hanc autem delictorureseruationem, consonum est diuinae audioritati, non tantum in externa politia, sed etiam coram Deo vim habere verumtamen pie admodum, ne hac ipsa occasione aliquis pereat, in cadem ecclesia Dei custoditum semper fuit, ut nulla sit reseruatio in articulo mortis, atq; ideo omnes sacerdotes quoslibet poenitentes a quibusvis peccatis, censuris absoluere possint eXtra quem articulum facerdotes cum nihil possint in casibus reseritatis id unum poenitentibus persuadere nitatur,Vt ad superiores,dclegitimos iudices pro beneficio absolutionis accedant.
Desatisfactionis nece late fructu cap. III.
Emum, quo ad satisfactionem, quae ex omnibus poeniten ς ia partibus, quemadmodum a patribus nostris Christano
populo fuit perpetuo tempore commendata, ita una maXime nostra aetate,surnino pietatis praeteXtu,impugnatur ab ijs, qui si eciem pietatis habent,virtutem autem eius abnegarunt: sancta Synodus declarat:falsum omnino elle, averbo Dei aliensi
culpann a domino nunquam remitti i quin uni Hersa etiam pCC- Iaa 5dolietur,perspicua enim,&illust na in faciis literis eYempla reperiti latur, quibus,praeter diuinam traditioncm hic error quam manifestissime reuincitur Saneo oliuinae iustitia ratio exigcre videtur, ut aliter ab eo ingratiam recipiantur, qui ante baptismulta per ignorantiam deliquerint, allic vero, qui, semel a peccati,&dannonis seruitute liberati S accepto spiritus sancti dono, scienter templum Dei violare,dc spiritum sanctii contristare
105쪽
tristare non sormidaverint. Et diuinam clementiam decet, ne ita nobis absque ulla satisfactione peccata dimittantur,vt,occasione accepta,peccata leuiora putantes,Velut iniurij, contumeliosi spiritui sancto,in grauiora labamur, thesauriZantes nobis iram in die irae,proculdubio enim magnopere a peccato, reuocant,&Quasi freno quodam coercent hae satisfactorie poetae: cautioresque,d vigilantiores in futurum poenitentes efiiciunt medentur quoque peccatorum reliquijs,dcvitiosos habitiis,male vivendo comparatos, contrarijs virtutum actionibus toltur, Neque vero secitrior vlla via in ecclesia Dei unquam existimata fuit ad amouendam imminentem a domino poenam, quam ut haec poenitentia opera homines cum vero animi dolore frequentent. Accedit ad haec, quod dum fatisfaciedo patimur pro peccatis:Christo Iesu, qui pro peccatis nostris satisfecit,ex quo onmis nostra sussicientia est,conformes efficimur,certissimam quoque inde arrham habentes,quod si compatimur,d conglorificabimur. Neque vero ita nostra est satisfactio haec, qua pro peccatis nostris Xoluimus,ut non sit perChristit Iesumma qui
e nobis,tanquam X nobis,nihil possumus,eo cooperate, quia nos conforta omnia possumus,ita non habet homo unde glorietur sed omnis gloriatio nostra in Christo est:in quo vivimus in quo meremur,in quo fatisfacimus facientes fructus dignos poenitentiae,qui eX illo vim haben ab illo osteruntur patri Ecper illum acceptantur a patre Debent ergo sacerdotes Domini, quantum spiritus,dc prudentia suggenerit, pro qualitate criminum,d poenitentium facultate falutares,& conuenientes satisfactiones iniungereme si forte peccatis conniueant, indulgetius cum poenitentibus aganida uissima quaeda opera pro grauissimis delictis iniungedo, alienorum peccatorum participesessiciantur. Habeant autem prae oculis,ut sitisfac' io, quam imponunt.non sit tantum ad noua vitae custodiam, desinfirmitatis medicamentum, sed etiam ad praeteritorum peccatorii vindietam,dc castigationem, nam claues facerdotum non ad soluedum untaxat, sed ad ligandum concessas, etiam antiqui patres Sc credunt,d docent, nec propterea eYistimarunt,facrametum poenitentiae esse forum irae, vel poenaruam sicut nemo Vnquam
106쪽
quam catholicus sensit, ex huiusmodi nostris satisfactionibus vim meriti, fatisfactionis domini nostri esu Christi, vel obscurari,vel aliqua eX parte imminui: quod du nouatores intelligere volunt,ita optimain poenitentiam, nouam vitaru esse docent,ut omnem fatisfadtionis vim,Sc usum tollant.
De operibu itis actionis Caput. IX
ocet praeterea, tantam esse diuinae munificentia largit - - tem,ut non solum poenis sponte a nobis pro vindicando peccato susceptis,aut facerdotis arbitrio pro mesura delicti impositis,sed etiam,quod maXimum amoris argumentum est,tc-poralibus pagellis; Deo inflictis,& a nobis patienter toleratis, apud Deum patre,Per Christum Iesum,satisfacere valeamus.
Doctrina de sacramento extreme Uncstionis.
V Isum est autem fanctae Synodo,praecedet doctrinae de poenitentia adlugere, ea que sequuntur de sacramento eXtremae unctionis quod non modo poenitentiar, sed etiam totius Christianae vitae, quae perpetua poenitentia esse debet cosummatiuum existimatum est a patribus. Primum itaque, circa illius 1nstitutionem, declarat, Sc docet, quod clementissimus redemptor noster, qui seruis suis quouis tempore voluit de salutaribus remedijs aduersus omnia omniu hostium tela esse proin sipectum quemadmodum auXilia maXima in sacramentis alijs praeparauit,quibus Christiani conseruare se integros, du viue rent,ab omni grauiore spiritus incommodo possint ira extremae unctionis sacramento finem vitar, taquam firmissimo quodam praesidio,muniuit, nam etsi aduersarius noster occasiones Per omnem ita quaerat,dc captet, Vt deuorare animas nostras quoquo modo possituatillum tamen tempus cst, quo vehementius ille omnes sute versutia neruos intenclat ad ne dendos nos poenitus,d a fiducia etiam, si possit, diuinae misericordi deturbandos,quam cum impendere nobis exitum vitae pei spicit.
De institutionescramenti extremonmonis Dp .L
INstituta est autem sacra haec unctio infirmorum, tanqua V re,d pr*prie sacramentum noui testamenti,a lirasto domi
107쪽
no nostro,apud Marcum quidem insinuatum,per Iacobum autem Apostolum,ac domini fratrem, fidelibus commendatum, ac promulgatum.Infirmarii inquit,quis invobis,inducat presbyteros ecclesie,d orent supra eum,VDgenteueum oleo,in nomine domini:&oratio fidei fatuabit innrmum,d alleviabit eudominus: si si iii peccatis sit,dimittentur ei. Quibus verbis, ut ex Apostolica traditione, permanus accepta,ecclesia,didicit, docet materiam,sormam,proprium ministrum,Sc effectum huius falutaris facramenti,intellexit enim ecclesia, materiam esse oleum,ab episcopo benedi tum, a unctio aptissime Spiritus sancti gratiam, qua inuisibiliter anima aegrotantis inungitti representat:forma deinde esse illa verba, per istam unctione. c.
Da po1ro, effectus huius sacrameti illis verbis explicatur: AE, oratio fidei salvabit infirmum, alleviabit eum Dominus:&,si in peccatis sit, dimittentur ea es etenim gratia est Spiritus fancri:cuius unctio delicta,si quae sint adhuc expiand ac peccati reliquias abstergit, aegroti animam alleuiat, confirmat, magnam in eo diuinae misericordiae fiduciam eAcitandorcilia infirmus subleuatus, Sc morbi incommoda, ac labores leuius fert: tentationibus daemonis,calcaneo insidiantis, facilius resistit:&sanitatem corporis interdum,ubi saluti anime expedierit,cliuisequitur.
De ministro huius sacramenti, tempore,quo
IAm vero,quod attinet ad praescriptionem eoru qui Sc suscipere,&ministrare hoc facramentum debet,haud obscure suit illud etiam in verbis praedietis traditum, nam Mostenditur illic,proprios huius facramenti ministros esse, ecclesiae presbyteros,quo nomine,eOloco,non state seniores, aut primores in popillo intelligendi veniunt, sed aut episcopi, aut sacerdotes, ab ipsis rite ordinati per impositionem manuum presbyteri Declaratur cliam,csse hanc unctionem infirmis adhibendam,illis vero praesertim, qui tam periculose decumbut, ut in eXitu vitae constituti
108쪽
constituti videantur,unde Iacramentum eXeuntium nuncupatur.Qusd si infirmi post susceptam hanc unctionem conti luerint,iterum huius facramenti subsidio iuuari poterunt,cum in aliud simile vita discrimen inciderint. Qtiare nulla ratione audiendi sunt,qui contra tam apertam, & dilucidam Apostoli Iacobi sententiam docen hanc unctionem, vel figmentum esse humanum,Vel ritum a patribus acceptum, nec mandatu Dei nec promissionem gratiae habentem: qui illam iam cessasse asserunt, quasi ad gratiam curationum duntaXat inprimitiua ecclesia referenda esset: qui dicunt ritum, usum quem fancta Romana ecclesia in huius sacrameti administratione obseruat,Iacobi Apostoli sententia repugnare,atque in alium commutandum esse, denique, qui hanc eXtremam unctionem a fidelibus sine peccato contemni posse assirmant, haec enim ota manifestissime pugnant cum perspicuis tanti Apostoli verbis. Nec prosecto ecclesia Romana, aliarum omnium mater, magistra,aliud in hac administrandaviacu ione, quatum ad ea, que huius sacramenti substantiam perficiunt,obseruat,quam quod beatus Iacobus perscripsit.Nec vero tanti sacramenti coteptus
absq; ingenti scelere, ipsius spiritus sancti iniuria esse posset.
Haec sunt,quae de poenitentiae: χXtrema unctionis sacramentis haec sancta occumenica synodus profitetur, docet,atque omnibus Christi fidelibus credenda, tenenda proponit. Sequentes autem canones inuiolabiliter seruandos esse tradit. asserentes contrarium perpetuo damnat, anathematiZat.
SI quis diXerit,in catholica ecclesia poenitentiam non esse vere,&proprie sacranactum,pro fidelibus, quoties post baptismum in peccata labuntur,ipsi Deo recociliandis,a Christo, domino nostro,institutum,anathema sit.
109쪽
Si quis sacramenta confundens,ipsum baptismum,poenit tiar sacramentum esse dixerit,quasi haec duo facramenta distineta non sint, atq; ideo poenitentiam non recte secundam post naufragium tabulam appellari, anathema sit.
Si quis diκeri verba illa domini saluatoris Accipite Spiritum sanctum: quorum remiseritis peccata remittuntur eis: Si quorum retineseritis,retenta sunt: non esse intelligenda de potestate remittendi, retinendi peccata in sacramento poenitetiae,sicut ecclesia catholica ab initio semper intelleXit: letorserit autem,contra institutionem huius facramenti:ad auctoritatem praedicandi Euangelium,anathema sit.
Si quis negauerit,ad integram,& persectam peccatorum remissionem requiri tres actus in poenitente, quasi materiam sacramenti poenitentiae, yidelicet, contritionem, confessione, satisfactionem, quae tres poenitentiae partes dicuntur,aut dixerit, duas tantum esse poenitentia partes terrores scilicet incussos conscientia agnito peccato, fidem conceptam eXEuangelio,vel absolutione, qua credit quis sibi per Christum remissa peccata,anathema sit.
Si quis diXerit, eam contritionem, quae paratur per discus,sionem,collectionem, detestationem peccatorum, qua quis recogitat annos suos in amaritudine animae suae ponderando peccatorum suorum grauitatem,multitudinem,foeditate,amissionem aeternae beatitudinis,& aeterna damnationis incursum cum proposito melioris vita non esse verum,& utilem dolore, nec praeparare ad gratiam, sed facere hominem hypocritam,&magis peccatorem demum illam,esse dolorem coactum, noliberum ac voluntarium anathema sit.
Si quis negauerit,consessionem sacramentalem vel institutam,vel ad saturem necessaria esse iure diuino, aut diXerit,mo
110쪽
dum secrete confitendi soli sacerdoti, quem Ecclesia catholica ab initio semp obseruauit, obseruat,alienu esse ab institutione, mandato Chri iti, inuentu esse humanu, anathema sit.
Si quis dixerit, in sacramento poenitentiae ad remissionem peccatorum necessarium non esse iure diuino, confiteri omnia singula peccata mortalia, quorum memoria cum debita,&diligenti pranne litatione habeatur,etiam occulta,& quae sunt contra duo ultima Decalogi praecepta, 4ircu nitantias, quae peccati speciem mutant,sed eam consessionem tantum esse uti 1em ad erudiendum,&consolandum poenitentem, olim ob seruatam missicitantum ad satisfactionem canonicam impone-dam:aut diXerit,eos, qui omnia peccata confiteri student, nihil relinquere velle diuinae miseri ordiae ignoscendum:aut demu, non licere confiteri peccata venialia,anathaema sit.
Si quis dixerit, cousessioiaemonam tam peccatoriim, quale ecclesia seruat, esse impossibilem, traditionem laumanam, apijs abolendam,aut ad eam non teneri Omnes,&singulos,Vtriusque sexus,Christi fideles, iuXtitia agni concili Lateranensis conititutionem,semel in anno,& ob id suadendum esse Christi fidelibus,ut non confiteatur tempore QEadragesimae, anath
Si quis dixerit, absolutionem sacramentalem sacerdotis noesse actum iudicialem, sed iidum ministerium pronuciadi, declarandi remissa esse peccata confitenti, modo tantum credat,se esse absolutum, aut sacerdos non serio,sed ioco absoluus: aut diXerit, non reqυ iri confessioneni poenirentis, ut sacer eum absoluere possit,anathema sit.
Si quis Gixerit, facerdotes, qui in peccato mortali sunt,potectatem ligandi, soluendi non fabere, aut non solos facerdotes esse minimos abselutionis, sed omitibus, ct singulis Christi fidelibus