장음표시 사용
331쪽
praecedentia omnia ratiocinia cogniturm fui Deum es , Nfallacem non esse: siqui nune solum post praecedentia omnia ratiocinia cogn oscoDeinum esse, S fallacem non esse: Igitur nunc solum seum ceram vigiline me, non dormire.
Verum nihil amplius contendendum duxi, partim quod de sessus
jam forem, partim quod hoc praesertim loco occurrerent quaedam, quae commendarentur. Itaque nihil amplius tibi contradicens comprobavi solum ea, quae dixeras ; Tu nihil moratus meam prae teritionem , nihili ducens comprobationem,fingis me voluisse contradicere, dc non potuisse tamen ; quoniam, hic, inquis , nulla in re mihi contraricis, e satu multa nihilominus dicis. Heinc enim est , cur cum distingueres dubitationum articulos , istum , qui debuerat se poni, caeteris attexueris, ut esset unde insultares me in eo nihil dubitasse, seu, ut ais, contradixisse: Quanquam demiror te , si v lebas articulum istum habere paris naturae cum caeteris, non agno- 'visse quam brevis esset ad praecedentia comparatus. Et quorsum tamen de eo dixisti, quod non dixisti de caeteris me satis multa in eo dixisse ' An- non ut fieret tibi occasio, cur haec verba subjungeres ,
Vt nempe Lector inde cognoscat ex prolixitine verborum. Iionum tuarum
multitudinem non esse aestimandam. Ego porro , cum is non sim , qui mearum rationum sive multitudinem , sive magnitudinem magni a Lectore aestimandam putem ; considero tamen dicere id te, ubi neque usus prolixitate verborum sum, neque ullam volu irati
nem proponere; sed simpliciter enunciarcfuisse te fuse, S eleganter
prosiquutum, &c. qua in re, si ratione carui; affectus saltem improbandus non fuit. An sortὶ vere, ita fecisti, quia existimasti Lectorem caetera praetervolaturum, & immoratum solum ad calcem, judicium exinde de tota Dubitationum serie laturum y An quia, cum non pari encomio prosequutus caetera fuissem , ferre non potuisti sola haec laudari, quasi suspicari Lector posset non esse omnia perinde laudanda ρ An quia, cum dixissem te admodum pie facere, credid. sti posse haerere Lectorem, an- non potius concluderes ex principiis fidei,quam demonstrares ex principiis naturae p An quia cum exce pissem fecisse te quam optime , dum diceres tamanam vitam esse erroribus obnoxiam , nostraeque naturae infirmitarem esse agnostendam; Subveritus es, ne vel serio, vel de te dictum Lector putaret; quasi quicquam diffideres de rebus a te demonstratis ' Vtcumque fuerit, ego tuam tibi de te opinionem nunquam invidebo a neque meum in scri,
332쪽
In. seribendo Genium propterea sequi desinam; quanturneum quo tu sis in eo prolixitatem improbaturus. Poteris me certe occasio ne eorum, quae hactenus institi, verbosissimum dicere; Poteris salis ne micam quidem per tot ista verba respersam caussari ;At non piget tamen , neque poenitet, tum quod non defraudarim
genium ; tum quod ipse lotus non sis hujusce rei judex futurus. Co NCLUSIO.HAEc sunt, Vir eximie , quae mihi circa Meditationes tuas a
notanda occurrerunt. Repeto non esse cur ipse ea cures ,
quod meum judicium tanti non sit , ut haberi debeat apud te tantilli momenti. Ut enim cum aliquis cibus palato meo suavis est , quem displicere aliis vidco , non defendo gustatum meum esse alieno perfectiorem ; ita cum menti placet opinio , quae non arridet caeteris, longe absum ut tuear me in veriorem incidisse. Id potius puto vere dictum , fiso quemque sensu abundare : ac tam pro- pd iniquum habeo, velle ut omnes eadem sententii quam ut omnes eodem sint gustu. Quod dico, ut existimes tibi, per me , liberum esse, haec , quae censui, omnia flocci- facere , nulloque plane loco habere. Abunde erit, si pronum meum erga te affectum agnoscas.& non ducas pro nihilo venerationem tuae virtutis. Potest forte. aliquid esse inconsideratius prolatum , ut inter dissentiendum proclivius nihil est et id si occurrat, plane devoveo: tu duc lituram, &sic habe, nihil mihi fuisse antiquius, quam ut demererer , Se sartam tectamque tuerer amicitiam tuam. Vale. Scribebam Parisiis, Postridie Eidus Majas, an . sal. 1 6 4 I. Di RESPONSIO.
H. enm vero mens cum earne disseruit, atque ut par erat in mururu ab ipsa dissensit. Sed Iam in conclusione verum Gagendum agnosco , allumque ut praestantisimum Philosophum sufficis , ut
virum candore animi, atque integritate vitae celebrem amplector , ta ejus semper amicitiam quibuscunque potero obsiequiti demerim condior. Itaque rogo ne ius grave sit, quod libertate Philosophica usus fuerim ιn ejm obe-Ltionibus refutandu ; ut mihi' profecto peraratum fuit quicquid in ipsis continetur. Et inter caeteragamιρώ seum quod a viro tanti nomims . in Dissertatione tam longa, ta tam accurate conscripta, nulla ratio aliata sit
333쪽
quae meas rationes oppugnaret, nullάque etiam in meaου conclusiones, ad quam mihi non perfacile fuerat respondere.
plicitate. Aeti mnon de ipsa re. rum vertistate , sed
EGO , vir eximie, idem sum, qui prius. Scilicet unus sum, non
duplex ; neque video quomodo caro seclusa Mente ratiocinetur , aut ratiocinari se putet. Tibi, qui videre potuisti, licitum fuit distinguere, & providere ne Mens tua inepte contende ret, ac operam luderet, dum rem Amentem affaretur. Mihi,qui non sum tam acutus, licitum fuit meam ratiocinationem , si aliqua sum adversum te usus, non ad carnem, sed ad Mentem, si aliquam habeo, vi Ben referre; ac existimare proinde tuam Mentem mea cum mente, non . . q. . cum carne disserere. Ac si actum quidem fuisset inter nos quem exta in admodum praemonitum , & interdum quoque repetitum fuit de s refertur. ipsa rerum veritate, ut puta Dei exsistentia, Sc Animorum immortali natura ; tum, si ea insania , quod absit, occupasset me, ut adversus ipsam argumenta congessis Iem ; concludere sane jam posses , Arentem cum cinne disseruisse, inque, ut par erat, ab ea dissensisse. Verum quia perpetuo contestatus sum de nulla re amplius agi inter nos, quam de energia ejus Ratiocinii, quod tu demonstrationem esse. ego non esse defendimus: vide quo jure te Mentem dicas , me carnem, hoc est rem Amentem voces. Quod certe dicis gaudere te nullam rataonem aliaram esse , quae tuas rariones oppugnaret, nustamque etiam
in tuas conclusiones , ad quam tibi non perfacile fuerit respondere ; non est cur gaudium tibi invideam, quod ad Rationes attinet; cum suo quis que sensu ab uno, & gaudere perinde valeat. Sed quod ad Conclusiones spectat, quatenus nempe propositiones de ipsa veritate sunt; non est profecto cur tu solus ιυ ipsis, tanquam tuis gaudeas ς cumsint mea: quoque , ta omnium piorum, res teque sentientium - neque ullam adversus ipsas rationem adferre aut voluerim , aut venire mihi potuerit in mentem. Praetereo porro, si conclusiones, quatenus ex tuis principiis deducuntur. , accipias; tum declaratum supe- Titis esse nihil adversus ipsas aliud objici , quam quod ad oppugnandum rationes , hoc est consequutionum vim ad eliciendum ipsas adfertur; tum heic permittendum lectoribus esic , ut dijudicent , nulla-ne ratio sit a me allata, quae tuas rationes Oppum
gnarit ; & idem-ne, an aliud sit, facile esse respondere, de facile esserim. respondere. Quod superest , non modo grate , sed gratissimo
334쪽
tissime etiam , ut par est, accipio, quicquid hoc loco benevolentiae, commendationisque resperglS. Non sane,quod me eum agno scam, quem te dicis sit spicere ; sed quod, dum mihi plus tribuis,quim merear, id reserendum sit ad affectum , quo me devinciendum voluisti. Heinc tametsi mihi huc usque stylus fuit paullo agrestior; non idcirco tamen de mea in te colendo. amandoque pro pensione quicquam decessit. Perspectum mihi semper est, quantum inter ingenia nostri hujusce aevi excellas: memini semper quanti habuerim posse colere amicitiam tecum. Quare & velim sic aecipias , ut si quid austerius dictum sit a me, id attribuas simplicitati, qua reputavi posse me legem abs te praescriptam sequi. Tu vis es id appellare Philosophicam libertatem ; ego, cum non satis in- telligerem, tuum mihi exemplum proposui. Et quamvis sollicite. cavi, ne paria fis regererem, quae tu in me congeveras: si quid tamen sorte irrepsit, quod improbandum existimes ; est cur condo- 'nes, tanquam prius tuo ipsius facto probatum. Is sum, qui natura,& studio, ad morum lenitatem feror; sed visus tamen sum videre, voluisse te meam sollicitare patientiam; ratum impune illudi Tauro, cui foenum in cornu non sit. Exinde sand effectum est, ut nihil alioquin repositurus, interesse censuerim instando submonere te, non fuisse eo pacto cum viro nihil de te mald merito agendum. Im- posterum fiet, ut ipse praescribes ι Quod me attinet, hoc ingenu εtestor, non fore unquam, ut per me stet, quin me, si tanti duxeris, tui observantissimum, & obsequentissimum experiare. vale. P risiis, Eidib. Mart. MDCXLII.
335쪽
Pag. s. tin 2 s. alterique. UId. L. QuamoOrem. p. S. I. IO. Putari t. ιDd. Δ. percipi non intelligi. '9. s. purinde. p. Io. l. V Dieis. p. l6. t 3 . arripiendas. p II. II s. rectam non facere. p. IX. l. 28. angulos, dic. te. ibid. l. 33. auguli, &e. Mant. p. IvUL ut ipsis. p. in L G παν, - p. 24. ι. H. qMdEiam. p. L l. v. ilia. p. 39. t. v. Archimedei. P. H. Liati excepi. ρ.s . II v. Bruti esse. p. 74. l. consilii 3 ut. p. 8 s. l. 2. quale. p. 89. l. I A. Liquida, cyc. ita etiam m mente rotissim simi unum, Fubd h eas vim cona simul assemnem cera; aliud, quod habeat tam tunscendι otia duritiem. aliud, quod mutaIionem duritiei, sue liquefaΠιonem O e. Retes enim quid nosse duritiem, qui non ideo novit albedanem, nempe qui corcus natua est, s ita de Nieris. Vmis clare coligitur nultim rei tot attributa cog scι. quam nostra m nru 3 quia quotcumque cognoscuntur in quialibet alia re , tot et am numerari possunt mmente, ex eo, quod tua cognoscat; αque ideo e m natura omnitim est notissima. Denique hic obuo reprehendis, quod cram misit in me esse admiseram praeter mentem . nihilominus loquar de crra . quam Udeam. quam tangam i quodsine oculis , ct manibus seri non po- Rr sed notare debMi me aecin are moninse non iri agi da visi, or tactu . M sum opeo anorum , sid de sola colitatione vident, or tangendi, ad quam orga Hya non requiri quotiate tu somnis expertuntur. Nec saxiae hoc non notasti; sed tantum monere votasti. quam absurda se e . atque igusta cavillationes ab tu, qui non tam aliqvid intingere. quam lmyugnaresatagunt, excogitemur. Omissu In pag. 9 L, Dubitationis L argumentum .dupplebit Lector ex Indice huic operi praefixo. p. a '. I. II. Et , putas , Te-