De genetivi graeci maxime Homerici usu

21쪽

explanatio minime osse milii videtur. Praeterea aut sem quo

i illo gensetiVus pendent, reperire perdisiicile est vel non licet, imprimis autem qu0 0do illos g0netiv0s, qui in adverbiis loci e XStant genetiV0 τοιχον, λος, πύσr. γα 'ς, qui in exemplis illis Hom0rigis inveniuntur, sexplanari vis 3 0rum genetivorum Vim grannuntiet aut inisellegere c0gitati0neque c0mprehendere non potuerunt vel 110luerunt, cum Satis haberent distore i is genetiV0s SSe genetiv0 loe Vel temp0ris, aut ii iisquis eos intellegere conatu est, sua sp0nte in meam ratiosnem indidit. Nam ex usitata nostr0rum grammatistorum inter prolation illor uni genetiv0rum Vis ita constituta est, ut e

netivus spatium indieare di eretur, in eujus finibus aliquid versaretur Qua de rati0ne jam supra pag. 18 diXimus. In latina lingua ,ealis easus genetivi 0rma pr01 SUS indutus apparet. 0tandi imprimis sunt odales domi, belli, militia0, 0mae, 0rintlii quae forniae ita riae Sunt, ut X bell0- evaderet bellei, belli ex R0ma evaderet R0mae) F0rα

ii illam εἰ loetilena rasum stirpis pronomitialis sva esse docuit. Qii od Oni Piobatur Pomparatione latinae particulae si vel si-c 'Si su Dii X lilia, tit in hi-c, hae-c, io-ci, cujus sic festus p. 34 Priscam formatu,svad alsert. Primatiam igitur particulamina εἰ et si significationum amsuisse puto, ut signi sit arent: so . Eallem igitur vi praeilitae Suni, qua

germanicae artis uiae sua et so , ita ad eandent stirpein sua revocandae sunt. In nostro quoque Sermon particula so ita utimur ut ii

particula optativa ,s Wolite teli docti in adhortativa so trita docti ,1 'αγε is mach docti in conditionalis . lagoi in dem tolle sv eben, o wir alter testu aetion et, en a. Pinr. 96 .s demand oties illeni ut ii libris aeris . . Curtii Ausr Phlii, aliorum rationem Secuti ex qua temporalis significatio particulae εἰ primaria est universum particulae usum comprehondere non iosSumus es II, 80 de ii loco Curi ius egit, Studien I, 2. p. 280 .

t i. igitur ad genetivos , ope. ων ποοιί ,- ἐιίον Cet redirPinus. ollipsin agnose remus, si uno tantum loco ut Stanti V iiii aliquod, e quo

genetivus pendere dicitur additum esset, ut in dictione , Mi oK ol: quod fieri debebat si recto judicavimus ellipsin oriri donisi in apud

22쪽

tass hil referenda sim etiam duo Templa, quae XStant apud Cat. . . c. 7: quidVis anni legere p0SSia . Item quidvis anni matura est. De cognatione l0ealis et genetivi

latini optime disputavit B0ppius in dissertati0ne supra laudata pag. 3 Sq.).

Insignia Specimina genetivorum qui l0ealis casus Π0tiounem habent, etiam germani a lingUR J'aebet. Exempla paventantum in medium proterre ident: nindvnirilis εκεῖ), ah S

Quaeritur jam, num a loeati Sensu varia genetivi eum n0minibus uneti genera intellegi 0ssint. Atque ut singulaeXempla pendamus, pag. 1 exemplum Scholiasta attulimus, in qu l0calis casus genetivi qui Vocatur possessivi Viges obstinet ,g0sh levarali ). Paulo infra Sequuntur inempla, in quibus genetivum quem dissunt partitium loealis casus rati0ne EXplanatum reperimus , elia estinui alia). u0d idem exemplis gra0ea lingua desumtis illustretur his ci 24 Οἱ εεν δυσο- μενου Υπεριονος, οἱ 'ἀνιόντος, de quo exemplo Classenus inobservati de Homerie usu loquendi institutis pag. 179)recte judieavit, eum diceret genetivum dependere ac liberius applieari ad subjectum οἱ iis is di. Sed l0calem Sensum genetivo inesse quis est, qui non Videat. 0 igitur l0coae; netivum possessivum ' a locali noti0ne pr0feet faeillim insterpretari OSSumUS. ξ, 97: ον τινι τοσσν Scit. ζω )

qu0 genetivos e Vocibus ἀνδρῶν ρωων apt0s 0galem sensum habere eomplures grammatici 0gn0Verunt, sed genetiv0 loeieSSe perperam putarUnt. Alia exempla pr0fer haec πύντες δ'ενχετοωντο θεων - πιστορι 'ἀνδρων i. e. JOVi, qui inter deos est, et Nestori, qui inter h0mine est Herod.

23쪽

fertur, Sed nihil aliud est, nisi ,Kamps ei deii Sellissen, im

πων boni, qui inter h0mines sunt . Etiam genetivi qui di citur subjeetivi et objeetivi 0ti reserri potest ad 0ealis URSUS 0ti0nem, qua quid in finibus pers0nae vel rei aliqujus

dei die seinde haben der Has de Feinde, Sive de HaSS, dei sicli in Bereiel der elude ei streckt, egen die einde'. idemus igitur maxiniam genetivi usu parten a localis casus Significatione pr0fect0 110 facile interpretari posse. Atque haec si videntur initia genetivi fuiSSe, quae parVa Sane n0n Sunt quibus tu saetis genetivi usus finibus satis late

patentibus circumseriptus erat. Sed vel amplius genetivi fines prolati Sunt, atque id ita ut locali ii itio quae primitus in genetiV erat, procedente tempore Obliteraret tu et in omnibus conjuncti0nibus duorum nominum, quamquam aliae signis; cationes iis suberant adhiberetni genetiVus et eae qu0que relati ines, tune in ablativo et instrumentali casu inerant ge,

24쪽

netivo imponerentur. Exstiterim igitur loeuti0neS, quales sunt ἀγγελια τῆς toti Nachr. Von Clito her κυματα παν-

genetiVu in p0Steri0re usu est casus, qui cohaerentiam arctamque du0rum 110minum conjuncti0nem iudicat, cui Variae

sit multiplisse Signifieationes Subsunt. Primariam igitur genetivi vim localem fuisse iis, quae adhuc disputavi, pr0basse mihi videor. Sed fortasse aliquis

quaerat, cur lingua, cum l0entis casus jam vigeret, ultro alium QRSum, genetivum, eadem Signifieati0ne praeditum formas Verit, et sumptum linguae effusi0rem esse dicat, eum utrumque casum effinxerit. Ut igitur de ratione, quae inter l00alis et genetivi casus usum intere edebat, breviter dicerem, localsem casum initi ita usurpatum fuisse puto, ut et cum 110minibus et cum Verbis conjungersetur ad 00 fines deseribend0s, intra

quos aliquid Versaretur. 0stea autem, Cum genetiVUS prosereatus esset, localis ea Sus ea tantum munera retinuit, ex quibus c0njungitur cum Verbis, cum cetera ejus munera in genetivum tranSferrentur, ita tamen, ut 0calis ea sus etiam pri0riS USUS, quo cum nominibus quoque Conjungebatur, re liquia quasdam reSerVaret cujus usus genetiV et logali 0me

muni Sexeenta exempla a Delbru00ki 0 Siecki allata invesnie cf. pag. 17 0s V qvarali, αναξ similia cum l00ali asu conStructa, p. 25, ubi de adjectiVis eum genetiv conjunctis agetur). In genetiV et l00ali ensibus procreandiS, qui, quam quam eandem Signifieationem habebant, usu tamen aliquid dio

versum Spectabant alter enim casus 110mina niter Verba Se*quitur ad idem significandum ubertas secunditasque ostenditur, quae priScae lingua aetatis pr0pria est. Qua ex parte liceat mihi P0tti viri doetissimi orba in medium pr0ferre, une lillo Spectant. Die praehe', inquit, ' isti eieli, aber haustiniterisChmi iuren Mittetii, set g thren Hielitum teli in die impiV0n Gebiliten gl0ielisen Inhalis, sonderi in dio fruelit bar An Wenduli Zu ei Sehiellenen, os auel viselleieu nieli religit

25쪽

vers clitus lensen Zwe ksen . Comparari tiam possim Vocus Synonymae et lu0d P0ttius . l. attulit, varia n01'isti imi inno. imprimis autem dativus qu0que et localis, quorum casuum in alter localis n0ti magis praevalet, cum dativi 0rma eas potius relati0nes Susceperit, in quibus notio sensibus subjecta ad cogitati0nem jam translata est.')Haec iactenus de gensetivo dum SubstantiVi conjuncto. Deinde u id ad genesivos cum adjectivis et adverbiis c0n junct0s attinset, ut eos quoque leviter attingamus etiam hic

genetiVi usus ei, quam nos genetiVO inesse VolumuS, naturae minime repugnat. Omnia enim adjectiVa, quae e genetiV apta Sieel. l. l. p. 30 sq. enumerat, aut cum in Substantivorum usum abierint, eorum rati0ne nitunt Ur, aut cum et genetivum set localem Sciscant hac ipsa re genetivi se loealis munera n0n disparata esse demonstrant. Γ0speetis aut sena adj0etivis et adVerbiis Halia lint πλλσιος, αντιος, c yχι, yyi'ς, ενδοθι cet. Ut praepOSitionibHS quas quidem adverbia primitus fuisse c0nStat. νεκα, δια, περ SScr. . t Vrr ), επι, προ ,'' Siluilibus apparet genetiVlam quo sexpleatur

notio iis subjueta localem Vim hab0r0. Minime vero genetivicum adjectivis onjuncti ita explanari possunt ut genetivo cohaerontiam duorum nominum iudieari dicatui'. Nam ut eXemphi nil eram, genetiVi, isti adjectiva καθαρος et νσt νος Sequitiatur H pr. II, 38 Aesch. et S. 73. Lur. l 2) ista liuid irin rati me minime intellegi possunt, sed facillime ea interspretatione, ut genetivus sues se regioni in indicaro dicatur.

Anini duo istoni dignum mihi videtur quod genetivus purus

26쪽

intra quam qui purus sive infelix sit iungitudklieli misii dichv0n, in egisthung aiah in insidii sui' ). Cogn0sci autem hic p0test eam definiti0nem, qua genetivus relationem indiget,

ReStat, Ut quaeramus, quae rati inter 'edat inter 110stramg0netivi definiti0nem et eam, quam Rumpelius Vir assutissimus Statuit, Um argumentis, quae magis in philosophia VerSantur,

Welches inen auderen is ei BeS0nderes et Zi. Hae Rumpelii ad mea genetivi definitione Reeuratius per: pensa vide diversa Via ad eandem rati0nem genetivi naturam ac Vim pr0priam constituendi 110 pervenisse. Nimirum cum ex Rumpelii interpretatione genetivus genuS, alterum BV eninomen, e qu genetiVUS pendent, Speciem denotet, ea desi niti 00dem Spectat, qu mea. Nam ut Xempi κυμαθαλὰσσri utar, id, in cujus finibus aliquid versatur Scit. mare genus est ejus rei, quae in finibus illius versatur scit.

Unda i. e. quae Species est generis maris. Vel cum Rumpe: lius diei genetivo logicum prius exprimi, ne a Uidsem dei finitio a m0a abhorret, cum id, in cujus finibus aliquid versetur, Vel et US, priuS 0nendum esse, quam id, quod VerSetur in sinibus illius. 0nsentaneum Sit.

27쪽

Hoc aut sem cons laesi utriusque d0finitionis, quarum alterat phil isopitiae, alter e linguae Studi petita est. Ea Sententia, luani quidem de gensetivi primaria vi ac natura statui, vel maxime probatur.

Venimus nunc ad secundarium pag. 12 genetivi puri

USum, quo cum verbis oujuristitur.

GenetiVNS, Namquam a verbali structurali 0rsus abh0rret pag. 12), tamen ex analogia nominum dum genetivo conjuncto rum etiam Verba sibi asciscit, ilitem adverbialem genetivi usum ita eum usum dicere milii liceat, qu genetivus ad verba adesedit ab adu0minali usu riginem ducere patet. Quod quo in id fiat, facile intellegi 0test. Verba enim ex analogia

eorum Ominum, in quorum 110tionem Undunt, ita cum genetiv0 COIM Unguntur, ut nominali notio, istae Verbo Subest, genetiVum effigiat. Atque ut exempla nonnulla asseram, ita explanandus est genetivus, qui p0nitur apud Verba πειρ ιν, Πειρ , ζιζειν, βασιλευειν, ἀνὰ σσειν, ἀρισι ενειν, alia in litibus dicti0nibus genetiVu propterea ponitur'. Iuod latent notiones noui ilium πειρα πειρῶν τινος - πειραν λαβειν τινος), βασιλευς ε ναξ, αριστος Alterunt 30PPO genus genetiVorum, qui Verba se illuunt ut , ita comparatum est, ut genetivi potestas non nisi ad partem rei reseratur et vis ejus Sit partitiva, cum eadem Verba aequSativo aSSumto Significent rem quasi penitus subactam vel non partitani . Haec aut eui Sunt Verba, quae indicant sensi bu per ipeΓe gustare bibere edere jaculari , similia. Exempla liujus usus genetivi numerare longum est ei lue utile. Cuni in Vulgus Sit notum liuid sibi selint ii senetivi.

Omne autem g netiVOrunt Cum Verbi Structuras posteaquam genetiVOrum cuni nominibus Structura eXStitisse ut 0.

Verba igitur, spui antea vel cum accusatiV0, vel eum l0eali vel eum instrumentali casu conjuncti Sunt, postremo genetiVum assumsisse mihi videntur. Velut ut nulli exemplum afferam, fluum verba impli nil respicimus, jam in edidis carminibu et uim instrumentali et cum genetiV conjuncta nobis celliquit. Sed iustrum0utabun liriorem fuisse constructiouem eo compro: batur, quod apud Verba cum radice par implere compo*

28쪽

sita plerumque instrumentalis, rarisSime genetivus adliibetur; omniano autem aetate graec0-italica' instrumentalem in res quentiore usu fuiSSe, quam genetiVum ut demonstrem, jam satis tabe ad latinam linguam decisse, quae apud Verba impl0ndi ablativum instrumentalis vide functum fere praebet, apud adjectiva, Halia SNnt 0nustuS, refertUS, rneditUS, Creber, densus alia sun excepto plenus semper adhibet ablativum. Quid γ quod se magis e natura serm0ni elucet instrumentalem prius usurpatum fuiSSe. Nimirum cum ea, qua impletur, res aliqua materia primitu fuerit, nonne aptius a primis linguae rudimentis onvenientius esse tibi videtur, instrumentalem ad G

ltibere, quam genetivum Cf. pag. 15 sq. Instrumentalis

' Graeco-il alicam aetatem accipiendam esse nupor o Schmidis libro, qui inscribitur: die VerWandis chansverti nituisse de indogerman. Spraeben . ei mar 872 omnino negavit. Quae sententia quamquam lio loco susius atquo omnibus ex partibus rus0hi non potest, liceat tamen deli ac re pauca r0serre. Concedendunt est in graeca lingua plures partesariacas exstare, quam in latina, id quod ne mirari quidem possumus, quia pud Italos, cum multo p0stea quam Graeci linguam literis maudassent, Verba ariae perire 90tuerunt, et ad Grae eorum linguam conflar- mandam Ari majorem vim attuli runt, quam ad sem0tiorum Italorum linguam . Sed praeter cognationem linguarum artaearum graecam et lat. linguam majorem inter se cognati0n0m ostendere, haud difficile est cognitu Utrique enim linguae propria, quae a primaria e terarum linguarum uatura prorsu abhorrens sunt haec 1 Prisca vocalis a quam reliquae linguae 8 rvarunt, in graeca tiatina lingua in o et u abiit. 2 Utraquo lingua novam formam utriri exacti effinxit. 3 In utraque lingua accentus ultra tres ultima syllabas non progreditur id quod Corssenius et I Sclimidi ius negarunt, cum exempli

gratia in voce opitum a vocalem i, Si accentum acutum habuiSSet, X-cidere non potuisse dicor 'ni. Sed ac Pratum Syllabam non tueri, ne Orripiatur vel X ei dat Synicesi, quae Vocatur, Vel maxim ' Probatur, Plutostd Col. 192 'iασον et χαοροις γονα κακαί, Syllaba , quamquηm

accentum habet, in commensurabilis, ut Munt. t. l. , 52 δενδι ε 0ἐ ρε tui οι. Alia quae huc pertinent, a G. Curii prolata sunt in ulinii ann. Om. IX, p. 32 sq. Quibus perpensis Curtius aliique grammaticisti Jure graue0-italicam aetatem tutati SSe identur.

29쪽

igitur Vetusti ir, genetivus p isterior c instructio St, quarum utra lue in lingua graeca et latina Servata est.

De geneti Vis, iii ablativoru in Vice sunguntur.

G senetivum graeeum ablativi qui in grapea lingua peritSSet, nivia r Suseepisse viri grammatisti omparatione linguarum adllibita anuludum inisellexerunt. Ned se ibi ueckius demum lio genu genetiVorum graecorum adcuratius deseripsit ejusquesnses ita constituit, ut non pus esse vid0retur plura Verba de hac re facere Attamen ut dissertationem de genestivo con scribendam plene integreque perficerem, Summam saltem earlim, tuas Delbrueel ius instituit inquisitionum rosea re milii prop0Sui ita tamen, ut pauca, quae de me addenda haberem, proferrem. Ac primum quidem e insentaneum est, quum alterum casum in alterum transisse statuatur, eos caso Vel formarum vel Significati0nuni cognatione quadam inter se conjΠnctos esse. Quod utrumque in ablativo et senetivo evenire VidemuS, cum et formis et significationibus aliqua rasi inter 00s intere sedat, de qua jam Curtius' perbene

illSSeruit. Nam cum genetiVus illi anuluani irimitu b c 3lem Sensum in e fuisse probavimuS, postera tamen aetate ut Supra 'NSinnis. Dulnilui duorum liminum otia serentiam Variis

Significationibus praeditam iudie se se ablativo ut jam Indi grammatici viderunt separandi nota insit significationes

horum a Siluni non procul distat apparet. Notiones enim colinerentiae et Separationis. illlanti tuam i Elei quid in possunt distingui tamen Syeluilogice - ut ita dicam, eodem redeunt.

30쪽

Sed etiam 1 0rmam genetivi in s vel as exeuntis cum ablativo singularis numeri eognatam esse viri d0eticiani satis ludulenter expoSuerunt'). essedit qu0d etiam e legibus ph0neticis, quae in lingua graeea valent, ablativus in genetivum transiret neceSSe erat Terminati enim ablativi sanseriti est at . qu0d in graeca lingua in-oc ipsam Scilicet genetivi terminati0nem,

mutandum lat.

Atque ut jam ad fines genetiVi-ablativi, Ut junt, On stituendos transgrediamur, cum Dei brue kitis l. l. aeeuratissime

hunc usum genetivi amplexus Sit, Verba, UR CHIn gen. ablatiV conjunguntur, satis est numerare et eum nulla paene c0ntroversia sit, h00 genus genetiVortim pauci peΓCHrrere.

Delbi ueckius igitur generali 110ti0ui separati0nis, quae in ablatiV est, ea n0ti0nes, quae ut singulae separationi Species accipi 08sunt, Subjungens haec fere verba gen .-nblativum Secum habere dieit: 1 Verba Veniendi, surgendi, egrediendi, cedendi, absti; nendi, fugiendi vel pellendi, privandi qu0rum usum pluribus

exemplis illustrare supervacaneum St.

meri0Rm, quae XStat , 547 γονυ γουνος ἀμειβων, et recte quidem, sed argumento 11011 addito. erbum enim ἀμείβειν Vel ἀμείβεσθαι pr0pria vi separatidi notionem habet, cum ad 0riginem m0vendi reduc0nda sit, Si quidem Curtius , elem. etym0l0g. p. 30l recte judicavit, cum ἀμείβειν ad radicem mαυ ' reVocaret, quae latin verbo mov-e0 inesset. Qu0d si ita Si ἀμείβειν primitus nillil aliud Signifieat, uisi Verschieben. Dubium igitur Π0n est, quin genetiVus γουνὰς pro genetiVO- ablativ habendus sit et eum voce roxv repetita et Sine arti*cHl0 90Sita istissitud aliqua rpressa sit ut in latina dictione ,mand mandui lavat ), jam intellegitur illa verba signifiearu , eiu ni V0n dem auderen verschiebeii l. e. beide nieenbWechselud 01 Waris der ritekWaris et Zeu. Eadem ratione genetiVus, qui S0ph. AM 208 τι δ' νηλλακται τῆς χηρεμιίας νυξ