De genetivi graeci maxime Homerici usu

31쪽

Synonyllam αλλαττεσθαι se initur, gensetivus- ablatiVus est, Cum αλλώττεσθαι eadem Stirpe manifesto utatur, qua pr0Π0men

αλλος, quae n0ti ex analogia genetivorum, qui c0mparativ08Sequuntur, ablativum separationis requirit. Alia Verba, quae Delbrueekio auctore genetivum-ablatiVum sibi asciscunt, Sunt haec 2 Verba Separandi, quibus adjuncta est noti liberandi arcendi, SolVendi, servandi, defendendi. 3 verba proficiscendi nascendi.

5 Verba 0rtandi aeeipiendi audiendi, c0mperiendi, discendi ab aliquo. 6 verba disgernendi, superandi. 7 verba abd0udi ab aliquo. 8 verba inisendi ab aliquo. 9 Verba materiam, ecqua aliquid actum est, Vel cauSam, qua aliquid fit, indicantia. l0 verba, qua l0ei vel semporis spatium denotant.

Verba απτεσθαι, χεσθαί ινος similia lielbrue kius dubitat, quo referenda sint. Forma quidem τινος cogn0Scinon ioteSt, quodnam genetivi genus sit. Verum hunc gene tiVunt non purum genetivum, Sed genetivum-ablatiVum SSe et Signissentiones, quae verbis πιεσθαι Sinim insint, termin Umπογει ΓU Hlirere e improbatur n0nnullis ex niplis in idibu S lili siti sinent, unde exprimendam genetivi-abhitivi vice funguntur praep0Sitiones no ἐκ Vel alia ratione, ui suffiXO θεν, ab

32쪽

Fortasse etiam q0mpi seliendendi Verba hii pertinent. Tilm Delbi ueckius genetiv0 qui e0mparatiVOS Sequuntur, liuic generi attribuere vult, neque injuria, cum consensu lingilarum

c0gnatarum id probetur Ablativus autem in his disitionibus p0situs initium indicat, a qu quis profesitus eis0nae Vel rei alicujuSpr0prietatem den0tat. s. Delbr. l. c. pag. 19. Egregium Vero in int0rpretandis his genetivis argumentum Persica lingua 110biSSuppeditat, emit unum instar innium exemplum proponnm .

. bah-lar a mari' i. e. besser is v0n teli mir) ' Etiam Hebraicam linguam hi liceat 0spidere, quae ad 00mparatiVRm relati0nem exprimendam utitur praefixo tu, qu0d est ipSalatina praepOSitio , a , ut et II o pino Jud. 4, 18 i. e. dulci0r molle Significati igitur plus - quam c0njungenda est cum primari Significati0ue ab aliqua re . Quam rationem impr0bans Curtius '' 00 magis inelinare videtur, Ut 0 ge; laetiV08 licat puro genetiv0 relati0uis, qui dicuntur, Simili rati0ne p0Sit08, qua genetivos, qui Verba ἄρχειν, βασαενειν cet. Sequantur id qu0 seri sanseritae et latina lingitae c0n:

p0Sitionibus πῖ et προ eonjungi essent, jam Silpra pag. 25 adn0t. diximus ita accipiendos esse, ut genetivi e caSu Sive l0cali, Sive ablativ0 in his praepositi0nibus latente penderent, in qua interpretati0ne Curtium SecutUS SURI.

33쪽

caput III.

De genetivo i ii struanerii ali.

P0Stquam pri0rilius capitibus in purum genetiVum et

genetivum, qui ablativi vide fungitur, inquisivimus, jam ad

tellium genetiv0rum genus transeundum nobis est, ad gene' tiVum, qui instrumsentalis mun0ra susesepit. Quod cum Statui: IBUS ante omnia summa illa l0 1 0spicienda est, qua s0la fieri 90SSit, ut alter casus ait serius vice fungatur. Quae quidem HS en, Ut jam Supra diximus, ut ii casus qui in unum ei aluuisse dicantur, significationum secessitudine quadam eonjuncti sint. De hac igitur se primum VideamuS.

Ac prima quidsem pessi instrum sentali qui dieitur easu aliquid videtur exprimi, quod a significati0ne genetivi 0t0c0el diVersum est, et sunt fortasse, qui significati0nes his caSibus subjectas pr0rsus disesedere dicant. Sed qui ita judi

cant, propriam instrumsentalis vim non satis cognovisse mihi Videntur. 0ti me nim, tua priuiitus in instrumentali inerat, non instrumentum significatur, tuo adhibito aliquid fiat ut n0men hujus easus indieare videtur). sed ab ea provincia in illi niaxime Occurrit Vel, ut grammatici dicunt a potiori hoc nomine instrumentalis notatus est. Ipsa vero principalis ac propria instrumentalis vis est ea, ut aliqu0m vel aliquid cum persona Vel 'e litiua una Sini que esse quod nos dicimus:

.da Zii Aminensein ' in distetur. xensetiVum autem, quam illam primitus b)ealis notio ei propria erat, tamen notione. Hae post ui in hoc Casu posita esset, eam dui I Um nominum compositi mem indicare vidimus, tua duo nomina inter Se apta ete innexa arcte e0njungerentur quod noc dicimu .die Zusammon g0hi, vigk0it ). f. pag. 4. senetivi igitur Secundario usu duorum nominum insti'umentalis usu verborum cum ni minibus cohasei sentia indicatur uua eum ita sint. Pei Spicuum erit

34쪽

c0griitu, II0m0d fieri p0tu0rit, ut instrumentalis munera a

Etiam alia ex parte instrumentalem in genetiVum graeseum fastissime transire demonstrari p0test. Ablativus enim, qui causam et materiam iudicat ab instrumentali casu 011

procul distat id qu0d jam B0ppius vidit, eum dissertati0nis

supra laudatae pag. 87 de e0gnati0n ablativi et instrumene talis haec diceret: Der blati tristi in dem Falle, das ereine Ursaeli beZetelinset, in seiner Bedeutun mi dem Instruo mentalis uSammen, de dasselbe Verhillinis gu egetelinen

angesehen erden ann. Ablativi autem, qui ausam Vel materiam indicat, munera, eum is casus in graeea lingua periisset, geneti S SUSCepit. Hae cum it sint, ea, quae B0ppius de ablativo dixit, etiam ad genetivum graecum referrip0ssunt se instrumentali casu in genetivim transiti quom0d0 fieri potuerit, faede c0gn0Sciitur ' Denique eum respexeris praep0siti0nem an Scr. 8aco sint m eum et eum instrumene tali et eum genetiv0Ἐ0IMImgi et praep0Sitionem Dinwilat. in ).eu auetoritate Paninis II 3, 32 aliorumque virorum doetorum Indiq0rum innixi V0stabulum iunci addere n0bis licet, et verba quoque separationem indieantia praeter ablatiVum etiam instruo mentalem habere adjunetum, necessitudinem quandam inter instrumentalem et genetiVum et genetivum-ablatiVum interces dere haud abnueris. Sed jam nostrum est, ut de Singulis

Atque ut primum quidem de iis genetivis, qu0 Dei: brueerius instrumentales esse dicit, disseramus ac dijudicemus, hic in extrema dissertati0ue Sua saepius citata p. 72 omnia, quae hue pertinentia disputavit, comprehendit his Verbis: ,De instrumentale Geneti is d0 h0merista im Sinne V0ndureli 'in mi ilim die rap0sition διὰ , viellelelit inueh

enotivum id citistrumentalis alaturam cine linar in etiam JGlmargermanica lingua comprobat l. l. p. 20 Sq.

35쪽

Rositissim mihi videtur judicare Delbrue kius, cum distat

geli ei ivunt illum Homericum πεδιοιο, qui Verba ρχεσθαι,

mentalem, quippe qui p0situs sit ad viam spatiumve indican dum per qu0d qui perpetu moveatur Vel quod tui emetiatur. Huc igitur Spectant exempla, qualia in arminibus H0mericiis SaepiSSime ccurrunt, ut B, 801 ερχονται πεδίοιο E 59 ἰων

Similia Nanscrita exempla, quae in talibus locutionibus exohibent instrumentalem, ex hyninis edidis diligenter c0llecta affert et brueckius pag. 53 neque inepte comparat eum n0Stradicti0ne: mi dem ege gehen . uuae OciatiV ViS, quam quam instrumentali p0nendi causam praebuit, tamen Saepe 0bliterata Si neque Semper exstat, ne in Salisci ita uident lingua, ut in h0 exempli) niihi rishnena MaS dyamrinoli i. e. durch unkelii Duns dring et Zum immelSα

ilico. Partitivam quae lu0m0d inesse 90SSit, equidem ne intellego quidem in iis exemplis esse genetivi Structuram qui dicunt, ii latinam linguam velim respiciant, in qua eadem ratione, qua graece πεδίοιο, e tat ablativus, qui quidem instru mentalis parte obiit, ut in II 0ratian illo exempl0: ibam ibi te via sacra sat. IX, 1 Or de multa contra L. Furium apud Uliaris. p. 28: O quanti ille agr0 emit, qua aquam duceret . Liv. 33, 26: Tusco vico at lue inde Germali per portam Capenam pr0pe intactus evasit , et in alii eXemplis, qua Delbi ueckius L . in medium protulit. Ait serum deinde Hibi ueckius judicat genetivit instrus

lentalem in eo genetivo esse, iii 'ni praepositi δια sibi ad junctum habeat. Sed prorsu rejiciendam esSe eam Sententiam puto. Sunt enim in pr0mptu sere pec quae Delbrue Lianae Sententiae repugnant: Pri uim Delbi ueckius in eo alite errasse milii videtur. quod putat vim quae e0nstructionibu Verborum e ἐειν, ρχεσθαι cet. Cum genetivo Onjunctorum SubSit OSSe eandi in titue eam, tuae genetivi cum praepOSili0ne ια 0njuncti0ne expri

36쪽

matur. DiScrimen autem itantum inter utramque dicti0nem interesset, mirum est virum d0etissimum fugisse. Proprius enim Sensus, qui praepositioni διὰ cum genetivo e0njunctae subest, is St, 0 Ut indicetur, qua Via m0Veatur aliquis vel

aliquid, sed inter aliquid vel per medium aliquid pers0nam vel rem aliquam ire, ita ut in duas pari se dividatur et aliquod spatium interjiciatur n0n ut indidetur: liber etWas litu', Sed ,ZWiselle vel mitten dureli et vas hindureli ), ut exempla dossent

haecce δι' os uoi ν λθεν ἔγχος, δια 'αυτου πεῖρεν ὀδοντω', ιθυσεν δια προιεύχα)ν, alia. In praepositi0ne διὰ igitur semper

latet 0ti separandi id quod perspicue ogn0sgi 0test in V0cibus, quarum origo ad διὰ praepositi0uem reVodanda est,

ex signiscati0nis similitudine illius genetivi πεδίοιο genetivum cum praep0sitione διὰ unetum instrumentalem habendum esse Dρlbi ueckius minime n0bis perSURSit. Neqlle Ver Rrgumenta e arminibus Homeristis petita eam habent vim, ut sententia Delbi uestrianae fidem laetant. Delbi ueckius enim gomphiribus Iliadis et Odyssea l0eis affert praepositi0nem διὰ eum instrumentali ensu, stimus sit terminatio - φιν, OnStruetam inVeniri, ut , i, T. Θ, 259. A, 448. A, 284. . 93, in quibus eadem loeuti repetita exstat

Quaerendum igitur est, u jure Delbi uestrius formam σεν θεσφιν instrumentalem esse distat. Quod ut dijudidemus,

Delbrueckius . l. pag. 2 sententiam edidit-φιν sumXum tantuni 0eatis, instrumentalis, ablativi easus signifieati0nibus respondere. Sed e s laetico suffiXi- νιν usu Homerico, de quo perbene disseruit Fr Lissuerus, satis apparet etiam

' Locutiones, quae e sermoti posterioris aetatis petitae Sunt quale Sunt δι εχθρας otia φιλίως, dia potioli ναι, δι' οπεὶς χειν νώ, aliae, in his ii aestionibus adhil ori Don possunt eum genuitia ac primaria Vi Spraepositi0nis di obliterata sit in illis neque pateat. progr. ymn. Ol0mucensis a IS65.

37쪽

ii suffixum. Ac primum luidem senetivi te iungitur siti fixum in exemplo, quod in Venitui' D, 295 πρὶν κατα γλιῶνι κλοι ατείχεα λαον ἐελσαι. 0ppius, ' cum o sus fixum sensetivi loco adhibseri ninino seget γλιον loci di in ea uin es, dicit. I seo Meyseius '' alii γλιίς in γλιο insitavi Ohuriunt, tua c0njectura minime probanda est. Curtius se Lissuerus et ipso D0lbi ueckius, litibus viris doctis equidem assenti Or. γλιόνι recte pro genetiV0 habuerunt, eum ita Verterent: in lirius berithmte Ianern . Deinde meisius, V0ssius, Lissuerus, Curtiit alii loco, qui exstat 1 45: πολυς 'α ιή σε εό νιν cist

ε σχεό νιν geneti Vum SSe diX0Plint illi penderet e nomine PD, ita ut Vertendum esset , Ringsherunt lag in gr0SSer Hausenvon Gebeinen m0d0rnder Munner . Quid aliud Delbruse 'Lire Iiroferre potest, nisi nocum n0n dilucidum esse et alit ser inter pretatulum . Versu nisus itui est , 45 φθιννθει δ' α1ιν' ὀσεεό νιν χρώς. analogia uim hujus l0e Dellii ieekius et Meyerus quoque ὀστεος ιν eum αμνι praep0sitione conjungi et Ut I Umque e Verbo πυθοι xon sepondsere vi lunt. sed in ritu e exemplo inter voces ἀμφ' ὀστεόνιν se πνίγοι νων, luod Verbum proximo demum versu sequatur tanto interVallo sejunctas aliquam rationi In intere ed 're uixime dubium ei ple nati ira se ac simplicitat Homeriei usus Dipiendi consentaneunt esse mihi Videtur. Praeterea autem Versi Verborum .da Faulon unidi Gebeine aliquid artificiosi neque lividiluam verisimile liabet: id luod jam Lissii serus notavit. Alia sane est res in altero ΘXemplo: φθινυθε δ' ἀι ις' ὀστεύ νιν χρώς , tuamquam hocliuoque l0co potest profecto fieri ut σι εος ιν e nomine χρως aptum ita interpretemur ut Vertamus: Hinasherum Schwind 'i

38쪽

Denique genetivi vice suffixum-νδε fungitur , 55 τοὶδ αρα- ντες ε αντονιν εἱατο σιγή id quod Faesius et ru0gerus suspicati sunt), ita ut in i id τι idem sit, atque

Qu0d autem Lissuerus et Curtius , T in versu: πολλαδε καὶ καθυπερθε ιιελαθρονιν ξεκεχ το genetiVHm UI Um μελαθρονιν esse Voluerunt, equidem euigio philid. 0m. XXVII, pag. 529 assentior, cuni adVerbium καθυπερθε IbS0 hit p0situm et μελαθρονιν ablatiVum esse judicet, neque minus II, 62 κεναλι νιν επε λ βεν, Umi Tl6 πρυιινηθεν ἐπεὶ λώβεν inveniatur, κες αλι νιν ablatiVUm SSe CenSenm. Quamquam de h0 dubitari potest, cum suffixum - θεν etiam puri ensetivi vice fungi dem0nStretur his l0gis: π, 439, π, 94, D, 42. Qua de re dijudicari tum denuini potest, quum explo' ratum erit, quo referenda in Vel'ba 0mpi'ehendendi, de qui bus ne ego quidem cert judieare ausim. Quaeri potest, qu0m0d factΠm Sit, ut SuffiXum-φι ν, Hodeasuum ossalis, instrumentalis, ablatiVi proprium esset, etiam genetivus assumeret ad qu0 quid respondeamus, n0n dubiotamus. Nam cum genetiVBS 00ntem QRSum, Ut Supra X90σSUimNS, primitus aequaverit, etiam genetivus ab ho suffix non abh0rret. Praeterea autem etiam ab ablativo et instrumen tali, tuos ensus in genetivum sive t0ta siVe quadani e parte translato esse statuimus, suffixum-νιν in genetivi provineiam

39쪽

transit' potuit ad ni rati in se, qua-, hi suffixum ablativi tantuni liroprium etiam 'sensetivi vice sun gitur. Quae omnia Si r et disputavimus ut jam ad Xemplum δια δε σει θεσφιν ἔλασσι ν redeanuis non pus es, Videtur σο θεσφ ιν in Strum latalem formam putare. Immo vero ing netivi puri provinci: in eum vocem referre lic t ut ensetivus dependeat e loeali casu in tu pra0p0siti bile latente, cujus forma Secundaria διαὶ apud seseliylum servata localis Ua,uSVestigia perte prae se fert f. Curtii explienti. pag. 76. Jam ver ut de aliis genetivis instruit ientalibus diseepte; mus, Delbi ueckiu genetivum praepositione iratre praeditum dubitat iis annumerare, cum se in id fit in i , ipso genetiv0 serium argumentum transitis mis abus instrumentalis in gene tivum facta invenisso milii videar. 'raepositio nim rara eum t wali quidem sensu am dati viam vel potius Oealem casum

insit atque innato quodam distinguondi studio adibictus - quod in aliis quo tu locuti0nibus apparere inter Omnes constat μετὰ praepositionem ociati a vi pra0ditam cum genetiv0 conjunXit, illippe tui instrumentali esset affinis. I xempla sunt linee: V, 700 1ιετὰ Γο ιυῆν Iovi i. e. conjuncti uni B00otiis pugnabant

A, γ' rem tibi', ubi Xstat Varia lectio 1 r. Animadv0rsione autem digladii ac notabile est. luod quantum quid in in Veni, Solis iis ili se attuli locis raria cumgen olivo conjunctum in carmini luis Lunericis invenitur. In posteriore luidem lingila hic instrum 'ntalis genetivi usus si se

40쪽

quilius ilicii litibus nullo modo fieri potest, ut aliter genetivipe illiantiar atque in Strumentales, p0Siti ad indicanda eas vel pel Sona Vel ES, quae comitantur quasi acti0nem Verbo ex press9m. Hic pSe genetivi usus ludulentissime milii vid0tur demonStrare, Nam pr0pinqua habeant confinia genetivus et instrumentalis id qu0d maxime apparet in l0euti0n trita et in Vulgus n0ta: οἱ μετα Πύτωνος, qu0d plane id ipsum est:. auditores et discipuli Plat0nis . Posteaquam igitur du0s tantum eorum quos Delbrueckius Statuit genetiVo instrumentale agnovimus et jure ac merito e , accipi nobi vid0mur demonstrasse, nos ultra Delbrueckii

Atque primum quidem etiam genetiVum pretii, qui digitur, ita SSe Xplic9ndiani lito, ut genetreu instrumentalis sit. Qu0d ut 110nnullis putent exemplis nisero A , 50 χαλκου τε χρυσου et ἀπολυσόι θ α i. e. redimemti auro, quod dabimus , dureli 0ld vel fur Gold A, 60 ελυσεν ἀποιν- i. e.

Gensetivum autem ita interpretantibus n0u 0lum Sanserita lingua, quippe quae inStrumentalem praebeat, n0bi SubVenit. sed etiam argumenta e latiust lingua petita non deSideramus. Sermonem senim latinum verba mendi vel vendendi se quae similia significent, eum ablativo i. e. instrumentali conjungere inter nanes constat, Velut Plaut. Seud. IV, 7, 9b: quantillo arg0nti te e0nduxit Pseud0liis 3 Merc. II, 4, 19: Atque Xi mam Mulierem pretio γ' cui exempl0 prorsus respondet 0α meridum illud λυσεν ἀποινων. Most. III, 2, 136: e preti0

empti fuserant olim . Ac ne quis f0rte dieat bstare ei rati0ni id, qu0 in lingua latina praeter ablativum etiam genetivus pretii p0natur in locutionibus, quale sint magni, ni Vt, pluriS,m 0ris stet. dicendum milii est, quid de iis genetivi judicem. Atque mea quidem sententia ii genetivi non ex ip80 verbo emendi vel vendendi Hudent, sed X 0mine u idam cogiσtati0ne adjiciendo, qu0d fere est h0m0 Velut cum legimus