장음표시 사용
141쪽
atque erat. Hoc igitur idem est id, quod permanet in mutatione. Haec vero identitas prima specie ipsa secum videtur pugnare vel in diversitatem converti. Nam re vera Λ non modo Sem Per i. e. quovis temporis momento in ipsa mutatione idem est atque ipsum vel idem atque ), sed A etiam per secta mutatione, postquam igitur mutatum et aliud sactum est velut puer, senex tamen idem est atque id , quod ante mutationem erat. Itaque quale nunc est non idem est atque Λ quale tunc erat; sed etiam , quod nunc tale est, est ident A, quod tunc tale erat, quale nunc non ampliuS St. Haec igitur repugnantia quomodo se habeat et utrum Omnino ad rem pertineat, an in verbis tantum inhaereat, Xaminem US.
Nam si A idem est atque , hoc Λ non modo id est, quod est, Sed etiam tale est, quale est vel haec eius qualitas eadem est atque haec eiu qualitas. Haec ver duplex in eodem identitas uno verbo enuntiatur, quia id, quod St, Sine ulla qualitate neque esse neque cogitari potest. Λ isto, odero is dasset be te A, d. h. Λ si nichi nurdas, as S si, Sonderi es is aucti ο, te esist, oder es si nichi nur es Selbst, sonderi es istauch sicli selbs gle ich. Λ haec duplicis identitatis atque duplicis eidem voci subiectae potestatis distinctio, quae in mera eiuSilem cum eodem identitate supervacua videtur, tamen magni est momenti, si id agitur, ut in mutatione identitas et eius a diversitate diversitas appareat. Itaque i , quale nunc est, non amplius idem esse dicitur atque idem
A quales tunc irat vel diversum ab isdem A,
142쪽
quales tunc irat, quamvis quod nunc , tulis
PNs, limi in Atque ille in Sit nique , quod tunc tale Prat; et Spicuuin eSt. hanc inter densitatem et iliversitatem repugnantia in quae ille tu i evera non St, nusquam Sse positam nisi in duplici eius.
dein verbi potestate vel in verbi ambiguitate. 0uam ob rem si A non amplius idem esse dicitur, quod ante erat . . non amplius idem atque idem , quale tunc erat, id hoc valet: Λ non amplius est tale, quale idem tunc erat i. e. ea liuius qualitas, quae nunc est, diversa est a pristina eiusdemo qualitate, ipsum vero Λ non diversum est ab ipso , sed tantun idem atque . idem valet in vernacula vel ut Dies e Mann is dei Selbe. de dii damal als nabe salist, aber ercist rei lichnichi meli derselbe d. h. Jenerinnabe uia die ser Mann in einer uni dieser in is noch e selbstu nil ein andrer, aber er is nichi meli ei sol cher d. h. SO, Wie er amat war, d. h. eine a mali ge
Haec vero identitas, quae non modo imaginariam neque Solam temporis diversitatem sed etiam conditionis, status, qualitatis diversitatem continet. propter id summi est momenti, quia eiu S. quod permanet in mutatione, quodque semper idem est quamui mutetur, propriam naturam et Singularem exsistentiam constituit. Neque haec in ea tantum Valent, quae ipsa per se omni dubio vel re vera vacant vel certe videntur vacare, velut Si singulus
homo vel singuli hominis animus Semper idem esse
143쪽
dicitur, sed etiam in ea, quae Vel maXime inutationi sunt subiecta l. e. quae SenSibus Percipiuntur, velut si arborem dicas. Nam arbor, quamdiu omnino St, tamdiu Sem per est eadem arbor, Semper haec St arbor neque unquam in aliam arborem mutatur, quamvis ipsa Ρer Se Semper mutetur. At elementa arboris si artabore destructa dissolvuntur et dissipantur, Si lignum comburitur, si alia aliam ineunt cum aliis communitatem, tamen Semper, quamvis disSipata, eadem
Itaque A quamvis non amplius tale sit, quale ante erat, tamen Semper idem est . aec vero identitas etiam maiorem vim et latiorem potestatem habet. am quum ea illius A, quod quamdiu omnino est, tamdiu semper Si idem , propriam naturam et singularem exsiStentiam, Sive brevem, Sive diuturnam, Sive aeternam, ConStituat, ea continet qualitates vel eam qualitatem, quae propria huius est qualitas et qua propter id qualitate hoc A LMersum est ab omni . Itaque haec nova est in identitate diversitas, quippe propria huius A ab omni X diversitas uuam ob rem Si , quam vi Siton amplius tale Sit, quale ante erat, tamen Sem per quamdiu omnino St, tamdiu idem est velut: uer, SeneX), Sequitur, ut hoc Λ ea quidem qualitate vel conditione, qua nunc privatum St, carere posSit, Sed ut Propria Sua natura vel ea qualitate, quae hanc OnStituit naturam, carere non
possit. Haec igitur propria huius qualitas necessario semper in eo inest. Sed iam videamus, nonne etiam in hac qualitate, quae semper eadem S et
144쪽
immutabilis, tamen aliqua it diu sensilii En Dii impropria natura sive propria qualitas ubi lati omni hoc vocabulum vi in labet), in qua et identilas liuius cum ipso et diversitas huius Λ ab omni ne esSari posita est, ita ut aliunde diiudicari non possit, nisi ex propria liuius Λ qualitate, utrum lioc, quod nunc apparet, idem Sit an non idem atque id A, quod tunc apparuit, in haec dico, propria liuius qualitas, in qua eius et cernitur et consistit identitas, plures complectitur qualitateS, quae, quam Vi Sin eodem tamen ipsae inter Se Sunt diversae. Nam omne Λ et tale quid est, quod cogitari possit, et tale quid, quod idem Sit atque ipsum, diversum ab aliis etc. deinde vero aut tale quid est, quod Sensibus percipiatur, aut tale quid, quod percipi non possit nisi Sola mente etc. Itaque in omni Mest cogitabilitas, identitas, diversitas, quippe ab aliis etc. Haec igitur nova est et eadem extrema in eodem diversitas, quippe earum qualitatum, quae in eodem
Sunt et propriam eiu naturam constituunt, inter Se diverSitBS.
0uod autem ad ea attinet, quae propter id Semper eadem esse dicuntur, quia omni carent mutatione et semper in eodem et immutabili statu permanent, haec carent quidem ea diversitate, quae in mutatione inest, sed et ipsa inter se et ab aliis diversa sunt et in Singulo quoque multa inter se diversa distingui possunt, quorum necessaria et in dissolubilis coniunctio et communitas Singuli cuiuSque tum proprietatem et propter id dentitatem, tum eiusdem a ceteris diversitatem constituit. Itaque quum quid sit , quaeritur non diver-
145쪽
sitas huius ab ipso quaeritur, quae nulla Si, nec quidquam, quod ab hoc Λ diversum sit, sed
identitas, nec tamen ea dentitas, quae vacua St, quaeque nihil enuntiat nisi Λ esse A, Sed ea, quae cum diversitate connexa est, i. e. propria huius natura quaeritur vel eae qualitates, quae hanc constituunt naturam, in quarum coniunctione et communitate tum identitas illius Λ tum eiusdem a ceteris diversitas positae Sunt. Iam igitur manifestum est, omnem identitatem neceSSari ConneXam esse cum diversitate. Ut vero identitas diversitate carere non potest, ita nec diversitas unquam Sola apparet sine ulla identitate. Sed omnibus, quae inter Se diversa sunt, non modo id commune est, quod singulum quidque et idem est atque ipsum et ab aliis diversum, sed etiam id, quod omnia cogitari possunt et alia Neque omnino duo inter se diversa sunt nisi eatenuS, quatenus aliqua inter ea est communitas, qua id es scitur, ut alterum cum altero comparari possit uuam ob rem si dicam contrarietas diversa est ab H arbore, talis comparatio mira videtur, quia nulla inter ea, quae comparantur, Communita apparet . . quia nihil apparet, quod idem sit in utroque vel quia identitas desideratur. Nec tamen salSuin St, Ontrarietatem diversam esse ab arbore. Nam revera haec duo sunt inter se diversa, sed alteri cuilialtero nihil commune est niSi quod utrumque est. Itaque talis diversitas vera quidem, Sed vacua
est et ita se habet ut ea identitas, quae nil ille nuntiat nisi Λ esse A. At si dico vocabulum contrarietatis diversum est a vocabulo arboris
146쪽
sive: moti contrarietatis diversa est ili arboris notione . tum terSpicuum est . haec duo ruat sinter Se Comparari, quatenus utrumque aut v abul iiiii est aut nolin. Haec quidem omnia re ad liquiduin perducta adeo perspicua Sunt, ut XpDSitione vix egere videantur; nec tamen ea omni carere dissicultate, certe
antequam ad liquidum sunt perducta. Hegelii philosophia demonstrat, quae identitatem eande iii innirmat atque non- identitatem sive diversitatem. 0uaestione huc usque perducta reliquum Sset. ut de communitate et discrimine disputarem, deinde ut et communitatem et disserentiam Stenderem, quales apparent in aequalitate et inaequalitate quae eadem etiam diversitas dicitur, quia diversum non modo non idem, sed etiam non tale, quale signi li- eat , in ea diversitate, quae est inter singularia et
universalia etc. etc. tum denique in contrarietate. Νam etiam inter contraria tum communitatem tum discrimen esse manifestum est. Sed laec modum huic dissertationi propositum X edunt, quam ob rem nunc ea, quae hactenu exposui, sussciant. Iam igitur perspicuum est, identitatem et diversitatem non modo diversas, Sed etiam contrarias esse, deinde, ea non modo quum diversa tum contrarias, sed etiam necessario inter Se connexas esse, tum denique quomodo et quam varie inter se ConneXae Sint uuae coniuncta propriam identi talis et diversitatis naturam constituunt.
147쪽
Λ quamvis esse idem esse atque nihil, et quamvis repugnantiae legem die Identitat de Identillitund ichtidentitat veram esse philosophiae legem negaverim et cur haec salsa Sint eX posuerim, tamen tantum abest, ut vel nihilum vel repugnantiam pro nihilo ducam, ut vel summam in utroque potestatem inesse mihi persuasum sit. uomodo vero de nihilo et de repugnantia sentiam, id signiscare mihi liceat, quum accuratius de iis disputandi copia non detur. Hanc igitur cogitationum vel notionum Seriem pro
Haec nexu quodam necessitati inter se cohaerere, negari non potest Sed impiam tum desiderandi tu in agendi sontem et vivendi conditionem esse apparet Similiter se habet repugnantia. repugnantia. - dubium. - meditatio vel causa
rum investigatio. cognitio. crum. deinde repugnantia. - dolor. - Contentio. virtus. - bonum.
Sed taec hacten US. I andem liceat mihi de ne, quem appetendum sibi proponit philosophia, pauca disserere, ut quid de philosophiae principio Sentiam, magis et Spicuum sat. Haec quidem, quum Praematura in hoc loco, ad opinionem potius quam ad Scientiam pertinent, sed apta tamen videntur ad rem, de qua agitur. explicandum. Si conceditur, ut immensa via, quae a principio
148쪽
ad finem perducit, qua Si transvolata eo enimn Convertamus, quo ut ud Summam, quam appetere licet aeternae veritatis cognitionem, cogitati tendit. ipsa infinitas, in qua contemplanda et complerienda
cogitatio elaborat, in con Spectu Versatur tuam Summam rerum univerSitatem, quae Omnia tum ea quae esse, tum ea quae non SSe, quae sore quaeve suisse, quae aeterna quaeve mortalia dicuntur, omnia
simul complectitur, quo nomine appellemus, nihil nunc interest; sed est aeterna infinita rerum universitas die xvige nendlicheae isti g-raum liche eli, Hoc unum, quod St univerSum, quodque esse intelligimus vel scimus, quamvis totum cogitatione
comprehendere non OSSinata S, Omni continet, ne Cquidquam est, quod in eo non contineatur. Continet igitur tum ipsam aeternitatem, tun omnium quae in ea sunt universitate i. e. non modo ea quae aeterna Sunt, Sed etiam ea quorum exsistentia tem pore terminatur; nam ipsum tempus, si quidem ab aeternitate distinguitur, in aeternitate continetur. Haec ver omnia aut ad spatium pertinent aut ad cogitationem atque ea dein aut aeterna sunt vel ab aeterno fuerunt et in aeternum eriint, quia non esse Omnino non OSSunt, aut nunquam nec fuerunt nec erunt, quia SSe omnino non possunt, nisi in cogitatione), aut ea sunt, quae et SSe posSunt et non esse, quae ut Sint, fiant necesse est, quorum alia suerunt, alia sunt vel sunt, alia erunt. Itaque tum in sinitum spatium et omnium, quae in eo utit, universitatem, tum infinitam cogitationem et omnium quae in ea Sunt universitatem, tum verum et salsum,
tum bonum i et malum, tum denique ins nitam im-
149쪽
mortalium animorum universitatem eorumque aeternam vitam, - haec igitur omnia, quamVis neque una cogitatione neque omnino cogitando lane et perseete compreliendere possimus, tamen unitate quadam necessario inter sese contineri intelligimus. Hoc igitur unum quod, ni nimiae sit temeritatis, ut summum cogitandi sinem appetendum sibi proponit cogitatio, si cum eo Conserimus, unde e XOrditur veritatis cognitio i. e. Cum eo esse, quod ab SO- lutum est et universale et in sinitum, haec si inter
Se conseruntur, utrumque cum alter arctissime et ne eSSBrio connexum esse manifestum est ire rhennen, das gwischen eiden ine esentliche,
Λllem, as is undisicht st, voti Allem, a War, is uni sein ird, vertissi sicli etiam nendlichen Sein te de unendliche Inhali ur nendlichen Form. Νec tamen seri ullo modo potest, ut alterum idem Sit atque alterum, neque ut alterum in