장음표시 사용
681쪽
quippe i admittunt vi sese contrahentis fibrae intereostilis, tam deorsum costam superiorem trahi quam sursum inferiorem sed
credunt inferiorem movendam esse sursum, utpote quae magis mobilis sit. Verum costa quam supponimus mediaria, inferior est perior prout alterutri costarum quibus inperjacet, alternate comparatur itaque gant simul musculi interpositi, ad eandem distantia in ab hypomo lilio sive ad sternuin sive ad vertebras assumendo, videns est in eo casu viribus aequalibus mediam costam tum superne, tum inferne trahendam esses superne quidem per fibram ipsi interjectam, costae respectu cujus est inferior, inferne vero actione illius fibrae quae concipitur posita oblique inter eam, sequentem costam, cui comparata superior dici potest ex aequalitate virium contra nitentiam sequi aequi ibrium sive quieturam mediam costarrii Harum est, quod directe repugnat observationibus ..
Ex iis quae huc usqtie protulimus satis noscitur, quaenam sint vires quibus peraguntur inspiratorii exspiratorii motus sed adhuc-3 dum minime liquet ratio alternationis horumce motuum Observatae, quamdiu vita superest. Hujus phaenomen inplanatio sufficiens intelligetur, si causam quis assignaverit qua fiat ut modo praepolleant vires inspiratoriae exspiratioriis, mox inspiratorias in Cant xl piratoriae hujusce eausae indagini inculaabemus, in qua quidem inquisitione nos feli-ees fore haud confidimus, utpote obscurissima difficultatibuς plena. Qui vires musculorum exspiratorias nullas aut fere nullas admittunt ut Pitcarnius, Boerhaavius aliique clarissimi viri, rem se expediunt, dum summopere turgent aereae cellulae, distensa validissime sanguifera vasa VII. circumposita, sanguinem multo di ficilius transmittent hinc tanto parciori copia intra idem tempus propellendum ad ventricultim sinistrum cordis hoc temporis articu
lo inde fiet ut ad summum devenisse gradum inspirationem, si posituma Μηo de Respiratione.
682쪽
stum fuerit, tunc sequatur ex sinistro thadam cordis in appensa vasa minorem urgeri fluidi copiam, quo fit ut fluidi animalis seeretio, quae proportionalis est, caeteris paribus, quantitati sanguinis ad cerebrum de cerebellum delati, ea imminuta, minit abunde peragatur; sed fluido deficiente nervos a cerebro .cerebello oriundos, quales sunt qui motibus inspiratoriis inserviunt fatiscere, laxari ne-neisina est ergo simul ac ultimum gradum attigerit extensio cellularum aerearum, vires inspiratoriae musculosae, actioni exerendae impares erunt iis lai ien solis agentibus distrahebantur elasticae summopere cartilagines costarum, musculorum abdominalium fi brae itaque iis jam otiantibus partes eas vi elastica restitui neces 3
sum est, sicque thoraci pristinam reddi cavitatem; sed hac ipsa
thoracis angustatione fortius exprimitur sanguis e pulmoniam textu, copiosius ad sinistrurn cordis thalamum propellitur, renascetur ergo veluti, vis fluidi nervet tunc temporis uberius secreti, musculos inspiratorios in motum actura, inspirationis phaenomen inducendo, quae uti dictum est, iterum similique causa destruentur, denuo restauranda, quandiu vitae perstabit scintillula. Hanc ingeniosissimam opinionem funditus subvertit aequalitas pulsus utroque respirationis tempore constanter Observata insuper utcumque admitteretur inaequalis ille sanguinis transitus, tamen res Xplanata non haberetur, quippe superesset explicandum, Cur e temporis momento, quo supponuntur laxati musculi inspiratorii, eadem quoque non superveniat laxitas reliquis totius corporis musculis, suos ab eadem origine nervos habentibus.
XXX. Alii recurrunt ad vim stimuli alterno determinantis inspiratoriarum Sc exspiratoriarum virium actionem supponitur autem
ille stimulus vel in pulmonibus ipsune vel in musculis intercostalibus varie distractis, prout tempus inspirationis aut exspirationis consideraturri cilicet experientia docet per pulmones tanto difficilius liquores quoscumque traduci, quanto magis collapsi sunt. Iam vero in hoc collapsus statu versantur tempore, quo facta Xspiratio Concipitur, ergo tum aliqualis obex suboritur impulso sanguini per apulmonum vasa, qui obex ipsissimus es juxta eos, stimulus ratione cujus
683쪽
cujus alunt determi ari uberius fluidum nerveum ad musculos intercostales de diaphragma, quorum vi conspirante sit ampliatio pectoris 3 subsequens inspiratio; verum ipso temporis articulo, quo supponitur ad ultimum perventa cellula rurn aereat uindistentios iterum novus obex transitu sanguinis subnascitur CXXIX. ille est cujus vi fluidum nerveum avertitur quasi ex nervis inspirationi stamulantibus, ut transferatur ad exspiratorios musculos illae determi- minationes seu directiones variae sic alternatim inductae cursu fluidi animalis, adscribuntur legibus sympathiae, quas cognitas actitant omnes, nullus quod saltem sciverimus vel indigitavit quidem ea verisimilitudine, quae menti etiam maxime hypotheseon amanti Ut ut libet fatisfacere possit. Quo modo sibi invicem succedere queant hujusce modi stimuli, satis intelligitur unaque Odia quo reno-
Ventur, c destritantor alterni vicibus inlpirationis Se Xspirationis
phaenomena Clariss Hambergeras qui statuit musculos exspiratorios distrahi, quando agunt inspiratorii x vicisssim assumpto, quod observatio docet in vivis principio, scilicet musculum quemvis distractum niti summopere in sui contractionem seu decurtationem, problema solvit ex eo quod ex distractis alternatim fibris inspiratoriis & exspiratoriis sequatur, eas alterna vice in contractionem fortius niti debere. Haec sententia ad priorem reducitur uti liquet, proinque iisdem tenentur respondere utriasque vel alterutriusque fautores. 3 Cur itaque obex a collapso pulmone fluidum nerveum dirigit potius in musculos inspiratorios quam exspiratorio xvice versa, dum sanguinis impeditur transitus ob dissensionem summam vesicularum 3 cur musculi exspiratorii, quorum vis suffecisse supponitur ut ad certum usque gradum distractionis ferrent antagonistas fibras easdem
in aequilibri statu non detinent, sed ipsae laxantur, ille quidem forte videbitur problemati satisfecisse, quantum fieri potest. XXXI.
Si potentia quaedam motrix admitteretur elective determinans virium diciarum actionem, prout exigeret oeconomiae animalis illibata integritas, seu quod idem est, circuitus sanguinis luber conservatio, haud ineptum forte responsum uuaesito XXX.
684쪽
haberetur quippe evidens est in primo casu, collapsi nimirum pulmones circulationi tunc oblatum obicem neutiquam tolli posse nisi pulmonales cellulae distendantur, qui finis obtineri nequit, nisi prae-1uposita virium inspiratoriarum actione, uti patuit e dictis XX. XXI.), hinc eo obice determinari potius inspirationem quam exspirationem sequeretur cur satis pateret e consideratione finis, quem intenderet illa motrix potentia, mediorumque inlumendorum ut obtineri queat. Iisdem ratiocinandi principiis insistendo non difficilius caperetur qua de causa sanguis per distensa vasa fluere non potens cum assueta facilitate XXIX.), stimulum creet in actio 34nem potentias exspiratorias inducentem. Sic stimuli vox non quid inane prorsus sonaret futi api id multos frequentistimum est), sed quamdam perceptionem indicarete mutato sanguinis Circuitu subortam, actione cujus potentia motrix admissa ageret in sine determinatos de utiles hoc sensu si accipietur stimulus XXX), alterutri aut etiain utrique explicationi subscribere non renuemus; quippe hoc dumtaxat pacto causa aderit perpetuo solvens aequilibrium, brevi nasciturus alioqui vires inter iuspiratorias, exspiratorias ri
Sed cuinam hominis substrantiae facultatem sentiendi movendique partes in finem utilem concedere poterimus, nisi substantiae spirituali seu animae, antiquis naturae nomine cognita indigitata, iocumque legum mechanicarum necessitas inferat, XXIX. .XXX.)admittendam esse potentiam motricem quae respirationi motus alterne cieat, nulli dubitabimus affirmare, naturam esse hanc potentiam motricem quaesitam neque eam esse facultatem animae ideo
negabimus, quod nobis insciis nolentibusque operetur quippe jampridem appositissimis exemplis comprobavit Borellus animam posse
agerea Lamature, 'est a dire, a facul. Laurens ivre neu vieme Tag 97. te maturelle dea ame, procreatrice des nobis. espriis, qui reluit principalement a L 'ame, 'est a dire, a Iaeulte so- Coeur les Medec incla omnient vita lontaire eguillonnee par a necessite delo est leprincipe dumouvement. Gu Paction, neu leemius clos de a potiri neci c. D Laurens ibidem.
685쪽
agere absqile eo quod aeti reflectat se velle aut agere. Ueli palatini
motus in deglutitione etiam necessaria attendito fiunt igitur dum voluntarie deglutimus, proindeque tunc ab anima volente pendent; sed quis mortalium usquam sentita se moveri velum pendu-1um 3 quis, utcumque rogetur attendere serio inter deglutiendum, quam intimo conicientiae testimonio persuasus fuit tales motus in seipso exerin innumera possent afferri exempla firmitan sed super iis videatur thesis de natura rediviva, quae bene intellecta lites hiajusmodi omnes componere debuisset. Quod nobis etiam nolentibus operetur, hoc probat lumino do, hanc facultatem distingui a voluntate e Crionis, neutiquam vero , luntate necessitatis seu inicinctu, ut loqui amabant veteres nonnulli a , quibus haec voluntatum distinctio apprime notabatur.
Celebris est apud antiquos Wrecentiores medicos motuum in humano corpore observandorum divisio, in voluntarios, spontaneos S mixtos voluntarium huncce motum dicunt, quom edit anima conscia elective agens, quem accelerare, retardare ipsani omnimode pene est. Motus spontaneus antiquis orat qui pendens ab animae facultate quadam tamen invita, quandoque nina 8 inscia peragebatur propter necessitatem talis motiis ad conservationem machinae; recentiores ferme omnes ejusdem motus nomine eum intelligunt,
qui prorsus independenter ab antimae dominio Xeritur, oumque proinde deducere satagitant ex sola dispositione mechanica corporis. Mixtus
a Le trait subtil de vescat ait deu mes portes cruminou men naturet, volontes, i une qui est avec election, celle cy se volt en nous quan nous laquelle paroit en ceux, qui vellientis dormonsin auxietes aussi, ri' appel- ne seir uve qu'aux animaux raison te instinct. Dua aurens livreneuviemen abies, est appelle proprement vo pag. 97. qui illai, sententiam adia Jonte. 4 seconde a laquelle nou som mittit.
686쪽
MiXtus tandem motus veteribus is est, qui quandoque a voluntate electionis, ut plurimum vero a facultate quas vocabant instinctum seu naturam producitur. Recentiores eodem vocabulo, significant eos motus, qui imia eorum opinionem automatice perficiuntur, utcumque tamen anima quandoque potis sit eos accelerare, retardare, imo si relationibus fides penitus supprimere. XXXIULIis intellectis XXXIII. non arduunt erit respondere quaerenti, ad quod genus motuum referri debeat respiratio, quippe cum nullus sit qui ignoret eam accelerari, retardari, ad quoddam tempus saltem supprimi poste pro voluntatis lubitu, aliunde constet ex praedi chis XXXII.), eam exerceri ab animae facultate, quae nobis iniciis agit tempore seiunii vigiliae, mixtis motibus illam accenseri debere evidentissimum est in antiquorum plurimorum sensu quem lubentissime retinemus. In hac hypothesi facile capi poterit, cur animi variis pathematibus meditatione profunda diutinaque tantopere mutetur respiratio, uti docet quotidiana experientia attendamus siquidem alias anima 3T facultates, memoriam scilicet, facultatem videndi, audiendi, olfaciendi c. aboleri aut summopere imminui in iisdem circumstantiis, quasi anima pluribus impar rite perficiendis simul tota vel ferme tota in objecto meditationis suae quiesceret, Cur pari passu
aliquales mutationes non pateretur ea animae facultaS, quae motibus vitalibus prospicit Z analogia summa est, ct proinde ratio quaesti patet maxime verisimilis ut opinamur.
XXXV. Solent physiologi inter explicandum respirationis mechantiamum hoc problema solvendum proponere; qui fit nimirum ut primo inspiret foetus in lucem editus, seu quaenain causa primam inspirationem arcessat hanc omnes ferme in eo positam esse credunt, quod aere flitido in assueto frigidiori circumdatus tenellus infans molestia, quam exinde patitur, determinetur ad motus quasi con- Vulsivos irregulares in toto corpore ciendos: porro impossibile est in tanta partium agitatione inspiratorios quoque musculos non moveri, quibus motis semper praesens aer irruit illico per tracheam in
687쪽
interiora pulmonum, quos X plicat mechanismo supra exposito. Utcumque nil forte dici possit quod evidenter destruat illam problematis solutionem, tamen videtur nimis tradere sortis aleae exercitium functionis, quae summae est necessitatis in oeconomia ani-38 mali, simulatque foetus commercio cum matre sua orbatur. Ita ut verisimilius esse crederemus asserere, ob fines utilissimos deinceps eXponendos, moveri thoracem in foetu eo modo, qui requiritur ad respirationis vices alternandas, eodem illa commoda foetum edocente magistro, qui illum labia artificiose movere ad suctionem edocet, natura scilicet corporis conservationi invigilante perpetuo juxta leges a summo creatore sancitas.
Eo loci finem imponeremus dicendis de mechanismo respirationis, nisi nil iduus eruditorum labor nova semper promeret explicanda talia sunt quae proposuit claris. Bremoni ac . Acad. Pa
Iam pridem Xoleverat antiquorum quorumdam opinio, qui propria vi pulmones ses dilatare existimaverant quaedam e Xperimenta instituita Leydae a celeberrimo muston, confirmata auctoritate gravissima an Smieten eruditissimi modici Leydensis, dein transactionibus philosophicis inserta locum dedere novis inquisitionibus, quae jam sunt excutiendae clarissi Bumon loco supra citato experimentorum saepius iteratorum indubitata de demonstravit, pulmones diffractis costis, thorace aperto, nihilominus motu contractionis dilatationis agi imo ipsum docuere eadem tentamina, pulmonum thoracis motus dilatorios constrictorios ut plurimum heterocronos esse. Horumce tentaminum eventus diligentissime narrantur ab auctore, qui credit ex iis deduci posse, recedendum ob opinione recepta recentiorum eundumque in veterum sententiam, qui pulmo -39 nibus proprias vires dilatantes inesse proposuerant; proindeque pulmones in inspirationis negotio mere passivos non esse, uti huc usque existimatum es a nuperis auctoribus, nosque metipsi in hac dissertiuncula propugnaVimUS.
688쪽
Verum quantacumque diligenti fide cxperimenta haec
instituta fuisse autumamus, tamen plura sunt quae nos impediant, quo minus sententiae clarissimi viri, nimis praecipites adstipulemur. Siquidem Io experimentum in cane pusillo tentatum est, perforata thoracis avitate, mullam pulmonum eruptionem, nullumque motum in pulmonibus animadvertere potuimus, utcumque solitorithmo videretur thorax alternatim constringi dilatari: o. iteratum est tentamen idem in cane mediocris staturae sublatis cito tegumentis penetratum est adusque thoracis interiora, longitudinali cisura mediocri pulmo erumpebat ex vulnere quoties constring thorax videbatur iterumque se subducebat in pectoris avitatem, simul atque dilatationis vices patiebatur illud cavum motus notabiles in pulmone conspicebantur, sed qui motus erant totius molis a septo transverso propulsae vel distractae mediastini ordisve motibus variis hos vero motus non esse dilatorios aut constrictorios, inde satis evidenter nos didicisse visibin est , quod impressῆonibu semel bisve saetis in diverta pulmonis plaga, nun qnam iterum foveolas vestigiis efformatas denuo attolli aut aliquo modo mutari, videre datum fuerit sanguinis acturam ferme nullam
passus erat ille canis tertia vice canem satis robustum in experimentinia adhibuimus, sectioneque fac sta vidii nus distincte pulmo tones moveri reciproci cum thorace vicibus pulmones extra factam in thoracis latere aperturam prosiliebant, quo tempore cavitaSpectoris arctabatur, tuncqne eos indurescere, tendi valde conspicuum erat; ita ut veram in iis dilatationem Observaverimus, qualom describit claris. Bremon loco citato, hujus experimenti testis erat celeberrimus medicinae Professor de Sativages.
Ex iis quae inovat tulinati iceat o dediicere ΠΟ aeque similes esse semper horum experimentortum eVentus, eum neque in primo neque in secundo tentamine ea videri mus, quae refert clarist. Bremon . o. Eos motus pulmonum quandoque pendere posse a motu diaphragmatis repulit, aut cordis distrahentis hi potu, ut videre erat in secundo experimento. o. Fatebimur quidem ingenue, horUnice tentaminum VentUS Irin JΟ-
689쪽
que cedere prorsus iis similes, qui referuntur apud acst Acad. paris.
citat nihilominus ex eo, quod ipsemet novarum inquisitionum auctor observavit, ea scilicet experimenta optato successu carere in debilibus aut debilitatis a missone sanguinis animalibus,responsionem rtehaud improbabilem deducimus, quae datis phaenomenis satisfaciat , illaesa interim recentiorum opinionis veritate. Nam debet annotari, pulmones expandi seu tumidos ser1 posse duplici de causa, videlicet aut propter expansionem vesicularum queis conflantur, vel propter asserum sanguiferorum tur- 1 geseentiam hoc ultimum confirmari potest quam facillime, si aqua per arteriam aut venam pulmonalem in pulmonis textum immittatur, hoc etiani propriis experimentis demonstravit Halaeus experim Haemast experi. XI. Insuper animadvertisse proderit cum eodemmiaeosnguinem fortius majorique quantitate propelli ad ventriculum cordis dextrum,
venas validius multo emulgeri, si ita loqui fas sit
His positis credimus, nil ex domini de remotad experimentatis deduci, quod suadeat dilatationem tensionemque in tentaminibus citatis apparentes, propriae vesicularum pulmonalium expansioni adscribendas esse potius, quam a rum sanguiferorum repletioni, imo si1ccessus infelix experimentorum, dum capiuntur in animalibus vel debilibus vel multo sanguine orbatis, hoc pompemum utincumque videtur edocere, adde quod hanc conjectationem firmet quaedam experimenti a clarissimo viro citati circumstantia fideliter notatari quidem vidit aliquando aerem paulo violentius debere adigi per tracheam Vt dilataret pulmone canis, Xperimenti gratia trucidati hoc quidem repetes phaenomenum ex alia causa, sciliceta stri iura prius facta tracheae; sed nihil impedit quominus existimare possimus, illam aeri subituro vesiculas oppositam resistentiam. inde ortam fuisse, quia vasis pulmonum turgidis compressaei a 4 oustatae fierent cellulae pulmonale aerem admissiirae. Praeterea cum fortius, copiolius adigatur sanguis in cordextrum tempore quo premuntur abdominalia viscera, quod ope
690쪽
musculorum circumjectorum optime fieri norunt omnes, dum ametatur avitas thoracis valido, nil mirum si tunc videantur in B pulmones intumestere, quando validius distensus cordis ventriculus in ipsos quoque majori sanguinem impetu protrudere potest; qua distensio major dum cessat visceribus abdominis extrorsum pulsis, uti sit inspirationis tempore, pulmones collabi, collapsosque in ampliOra thoracis loca sese recipere, dum dilatatur th0rax, satis probabile est sic explicantur omnes experimentorum circumstantiae, absque eo quod uti cogamur antiquorum quorumdam placitis; inde quoque factum fuit ut steterimus in hac dissertatione ex panibus recentiorum, Vos tamen deserere non gravabimur, simul atque eadem aut alia Verimenta novis cautelis instituta, rem propositam evidentius commonstrabunt.
De praecipuo e spirationis usu.
Deduci debet usus ille procul dubio ex mutationibus quas patitur sanguis, intra vasa pulmonaria vi dextri cordis adaetus 'ac etenim semel assignatae, si utilitatis, imo summae necessitatis esse reperiantur ad humanae machinae servandam integritatem, Mnequeant obtineri absque respirationis mechanismo huc usque Xposito quin in earum gratiam omnes vires inspiratoriae ixspiratoriae suos praeflent effectus, minime dubitandum erit; porro quae 43nam sint illae mutationes, solummodo discere poterimus X Observationibus anatomicis, ad physices hydraulicaeque leges accurate re
XXXIX. Postulata anatomica, bdraulica phusica
wrum Arteria pulmonalis aeque capax ac orta ad Xortum cordis dextro thalamo, multo pauciores patitur subdivisiones illud docet evidenter moles pulmonis, reliquae totius corporis moli Comparata, vigesies inuinquies minor ad minimum, potissimum si attendatur, ex ea mole demendam adhuc hujus partem non eXiguam, quae alitisicationibus ultimis ronchiorum debetur.