장음표시 사용
21쪽
etiam hujus honoris modus non sorvatus est: Pomprio decem dierum supplicatio decreta est, Caesari primum quindecim, deindeviginti, tum quadraginta, denique post Mundense proelium quinquaginta dierum.') - Imperatores igitur suptilicationis decreto ornati, Semper spem quoque ipsius triumphi conceperunt, neque tamen omnes triumpharunt. Nam quum ad decernendam supplicationem jam lauroatae imperatoris litterae valerent, ante triumphum legati tribuniquo audiebantur. ptime eam rem sexponit Ciceroni, qui supplicationem adeptus triumphi quoquo honorem satis immoritum captabat, Cato haec seribens: δ') hQuodsi triumphi praerogativam putas supplicationem et idcirco casum potiusquam te laudari mavis, neque supplicationem semper Sequitur triumphus ot triumpho multo clarius est, senatum judicare, potius mansuetudine et innocentia imperatoris provinciam quam vi militum conservatam OSSe.
Provincia autem pacata imperatoros cum exercitu suo Romam redeuntes, quum ad urbem ni propinquarent ab universo senatu
gratias agente excipiebantur λλ) Statimque triumphum lieturo solebant. Quod si autem quaerimus, a quonam de maXimo, cujus homo Romanus particeps fieri poterat, honoro deserendo dijudicatum sit, semper fere senatum rius rei arbitrum fuisse, notum est. Sicuti enim omnes ludi eXtraordinarii, Supplicationes, Omnia, quae nil honorem et cultum deorinii pertinebant, a Patribus decernebantur, certe Patrum quoque erat imperatorem, cui imperium dederant et subsidia omnia suppeditaverant, divino illo honore 1 raudituni pro Se atque universo populo diis grates agere et Sacra fauore jubere. Ad hoc accedit, quod etiam impensae triumphi ex aerario praebebantur, cujus dispensationem Senatus habebat. Atque decus triumphi minuebatur adeo, si quis Sum Ρ- Dio Cass. XLIII. 42.
') Cie. ad Fam. XV, 5. yy) Ut Cicero: Plus. 43. Velloj. II. 40. Varro in secundo Pun. bello: Liv. XXII, 61. Camillus: Liv. V. 23. Contraria exempla sunt T. Manlii
Liv. VIII. 12.), oui seniores tantum obvium iverunt juventuto ob severitatem eum exsecrante, et A. Gabinii Cic. ad. Qu. 1 r. IID 2.). CD. Plin. Pariegyr. e. 15.: Grutum erat eunetis, quod senatum Oseulo exciperes se Pannonia rediens), ut dimissus osculo meras.
22쪽
tum non eX astrario neceperat. Qua in re nonnihil sano obscuritatis ot dubitationis inest. Videmus enim imperatores magna libertate usos praedam vel totam Vel ex aliqua parte militibus suis permisisse aut venditam in aerarium retulisse. Num igitur erudibile est, imperat0ri, quum omnem praedam, quae proprie ad quaestores redigonda erat, suo arbitrio in aerarium ferro aut dividere posset, ne tantum quidem, quantum ad triumphum celebrandum opus esset, retinere licuisse 2 Fortasse ipso sonatus 'onsulto, quo triumphus decernebatur, imperatori copia dabatur, pecuniae DX hostibus captae quantum opus esset, in pompam suam impondendi; fortasse iis, qui nullam praedam retulerant, ceria pecunia OX aerario pol mittebatur. Quicumque igitur in Albuno monte triumphabat suis impensis rem instituebat. Extremo autemroipublicao tempore imperatores auro tantum coronari0 e provinciarum urbibus collato triumphorum sumptus videntur sustinuisse. δ)Nihilo Limon minus jam oX antiquissimo reipublicae tempore non desunt oXempla, quibus nonnunquam Sine auctoritate senatus populi tantum jussu triumphos actos esse docemur. Primum id sactum est paullo post decemviros a. u. 3 κ . a L. Valerio ot M.
II oratio consulibus. λ' ) Etiam Mart. Rutilus, primus plebejus die-
λη) Liv. XXXIII. 23. se Q. Minueius eos. de Liguribus Ilesisque Gallis
in Albano monte triumphavit; is triumphus ut loco et fama rorum g starum et quod sumptum non erogatum ex aerario, omnes sciebant, inhonoratior fuit. Polyb. II. 15. 7. I νς γα λ πουσι γοελευομένους γναδ ιινδυις
λ' ) Liv. III. 63. Quum ingenti consensu Patrum negaretur triumphus, L. Ieilius tr. pl. tulit ad populum de triumpho consulum, multis dissuasum prodeuntibus, maxime C. Claudio vociferante, nunquam ante de triumpho per populum actum, semper aestimationem ejus honoris penes senatum fuisse, ne reges quidem majestatem summi ordinis imminuisse. Omnes tribus cana rogationem necePPrunt. Tum primum sine auctoritate senatus, populi jussu triumphatum est. De eadem re Dionysius quamquam dicit lib. XI. 50. II oo,io, 'IIo ιαίων et in Pro ν rosero Πονὶ hoc ιυνοι τὸ io ος al. οι IIor.) tamen sibi ipse ropugnat jam lib. VI. 30. narrans, Servilium cos. a. 259. jussu populi de Volscis triumphasse, cujus triumphi Livius II. 25.) mentionem non tacit, sed: oconsul, inquit, secum maxima gloria victorem exercitum Romam reduxit.
23쪽
tator a. u. 400.), cui ab senatu triumphum denegatum esse nemo mirabitur, sine auctoritate senatus populi jussu triumphum egit. Ist)Eodom modo inter Samnitica bella sit. 458.) Posthumius cons. auxilio tribunorum pl. trium adversus intercessionem tribunorum septem et consensum senatus populo diem celebranto triumphavit. β) Quod autem legitur apud Livium IV. 20.: Mamercum Aomilium, dictatorem senatusconsulto jussuque populi triumphantem in urbem rediisse, nisi Livii verbis diffidondum sit, a lasso ex eo explicari p0terit, quod is triumphus quinque vel sex tantum annis post Horatium et Valerium coss. actus itaque populus illo jure paullo antea Sibi vindicato rursus usus est, etiamsi res gestae dictatoris tantae erant, ut populi judicium eum senatus auctoritate tum consentiret. Non enim referri possunt Livii verba sep0puli jussu ad legem curiatam de imperio, de qua statim dicam. Atque adeo DXemplum habemus imperat0ris sonatus plebisque
interdicto ty) sproto triumphantis, Claudii Appii Pulchri, quem
filia vel s0ror), virgo Vestalis, ascenso, Simul curru, ne vetare aut intercedere cuiquam tribunorum fas esset, usque in Capitolium prosecuta est. Contra Cn. Fulv. Flaccus eumdem honorem ab senatu sibi decretum repudiare uusus est eamque Ob Causain, ubi urbem intravit, quaestione publica afflictus, exilio ost multatus. λη)Alitor M. Fabii res sese habuit, qui quum eodem, quo Vieerat, proelio collegam atque fratrem amisisset, lauream non accepit; homni acto triumphos , Livius ') ait, is lepositus triumphus clarior fuit. Sonatus igitur triumphum permittit et quidem semper extra urbem convocatus, quia - id quod notissimum est imperatoribus triumphaturis ante triuitiphi diem urbem intrare non licebat. Cuius rei omnes fere, qui eam tetigeriint, hanc fuisse causam
) Quod injussu p0puli non sine magna militum jactura eum Salassis bellum gesserat. Cis. Suet. Tib. 2. Valer. Max. V. 4. 6. Cic. pro Coel. 14. Τ', Valer. Max. II. 3.3', ΙΙ. 47. Dionys. IX. 13.
24쪽
dicunt, quod imperatores, simulatque ante triumphum urbis pinmoerium ingressi essent, imperium militum pompam sequontium amisissent. τ') Equidem hanc sententiam iis annumero, quae Sem-pitorna repetitione ita inveterarunt, ut haud facile quis eas attingere nodum labos uetare conetur. Non possum quidem negare, florentissimo reipublicae tempore, quo Semper fore acto magistratu et prorogato imperio conSules praetoresve provincias conficiebant, istam causam magni Inoanenti fuisse; attamen primum non potest unica fuisse, quum imperatores sine militibus trium- phum egerint, quibus nihilosecius OXtra urbem senatus datur.
In his L. Furius, praet0r Liv. XXXI, 19.) quum senatum in aede Bellonae habuisset, triumphavit de Gallis, seneque
captivi ante currum ducti, neque spolia praelata, neque milites secuti. Item apud Liv. XXXIX. 29. L. Manlius proc. in aede Bellonae triumphum postulat, quamquam milites non secum deportaverat. ηλ) Deinde etiam dictatores ante porias remansisse Scimus, quos urbem antea ingressos militare imperium amisisse, non possum mihi persuadere. Etenim idem, quod consulibus ot prautoribus in milites tantum, ipsis in cives erat summum imperium, id qu0d significatur fascibus cum securibus iis praelatis.
Imporio intra urbem minuto univorsa dictaturae notio evanuisset.
Quid porro de consulibus et praetoribus dicamus 3 Deponebant corio urbem ingressi imperatoris jura; in urbe enim ei vile tantum imperium iis erat; neque vero plano desinebat imperium, quod
magistratum ineuntes lege curiata acceperant, Sed plena solum iis potestas quiescobat. Itaque imperator rursus urbe egressuSad OXercitum novam legem curiatam non opus habuisse videtur, sed imperio suisse non minuto. Eandem fere sententiam quum
) CD. Volloj. II. 40. Marcelli exemplum apud. Liv. XXVI. 21.Liv. VI, 15. VIII. 32.
25쪽
vertio honen Imperium: nur diu voltu Austibiing cessiri, veilsio libet haupi nur nach nusson hin dent bar ist; abor or hannvon novom init militar. Vollgo Wali nus gio licia, obnocinor abernia ligon lex curiata gu bod urson , non intelligo, cur eadem libri pagina istam vulgarum imperatoribus triumphaturis oX00ptionem statuorit. An diserimon secit nimis subtile inter imperatorem in provinciam suam proficiscentem et ad exercitum in Campum Martium redeuntem 2 Unus sane locus est, qui aliquam dubitationem de ea re assurru videatur.
Etenim apud Liv. XXIV 9. logimus, Q. Fabium Maximum ex
itinere statim praeter urbum in Campum Martium ad comitia habenda descendisse, sequi , Livius ait, sequia in urbem non inierat, admonuit cum sociaribus fasces sibi praeserri. Sed ex ipsis Livii verbis jam apparet, potuisse cum urbem ingredi, celeriter autem e bello etiamtum manente prosectum dio statuta in Campum venisse, non vero idcirco, ne imperium amitteret, p0- moerium evitasse. Si antea in urbo fuisset, magistratus cum popul0, civis cum civibus rem egisset rursusque egreSSus Summum imperium recuperasset; quia in urbem non inierat, sortasse ostentationis causa fasces cum securibiis sibi praesurri jussit. Itaque non solum ii, qiii OXercitum secum non habebant, sed etiam dictatores et consulos praetoresquo ante triumphi diem pomoerium transgredi potuissent, nisi gravior eos causa prohibuissol. Longo alia proconsules et propraetores et hominus privati, qui triumphum exspectabant, conditione utebantur. Nam ne ullum quidem iis orat in urbe imperium ut privatis iis urbs introetida nisi in triumphi diem imperium acceperant. Senatus igitur triumphum quidem iis decernebat, sed p0pulus ut
'i Liv. XLV, 39. L. Paullus, privatus, tanquam rure rediens a porta domum ibit 3 Rigost. I. 16. 1. Proconsul portam Romae ingressus, deponit imperium . Cic. ad sumit. I. 9. su. Cis. quae Flitterer: Progr. gymnas. Hagiopolit. 1851. pag. 9. allucinatus est: Et nim florente republiea libera imperator tantummodo esse eum imperio desiit, simul atque agrum Romanum intravit.
26쪽
on diu in urbe cum impurio ossent, plobi se ito permitt0bat. Etiam do hac ro Beel ori, nolim assontiri, qui oodem libro p. 66. haec dicit: ἡΛus demselbon Grundo quia nullum Proconsuli et Propraetori in urbe ost imporium) mussio don Proconsidii dureli uinbosonderos Plebiscitum stir don Tag dos Triumphos das Imperium in dor Sindi bowilligi Wordon. - Not. l 18.) Dass es Durin cingolnen Fiillen borielitot wird, homini datior, das s in die son das Reelit stro itig gomachi Wurde. Uobrigens ver- stetit os sicli, dass dureli das Plebiscit nichi das Imperium orthoiit
wordon koiante: os gestat tuto nur dessen Foridauer indor Stadi Primum duobus Livii locis, quos Becker in animo habuit, πιλ) non video ullam de jure controversiam. Marcellus enim omnium consonsu triumpho dignissimus erat, sed justum triumphum agere non poterat, quippe qui non debellavisse videretur. Ita quo Patros ovationem ei decrevere neque potuerunt dubitare, quin p0pulus libonior illum imperatorem, cujus absentis gratia in triduum supplientio instituta fuerat, in aurato curru stantem vidissut. Quod autem ad alterum locum spoliat, in concione quidem de Aemilii Paulli triumpho habita magnum certamen oritur; attamen neque Patres, id quod ipsi professi sitiit c. 36.) sciebant, ipsius Paulli militos in c0netono ui obtrectaturos
osse, neque de Octavio et Anteio ulla controvorsia fuit. Deinde imperium proconsulum plebiscito illo in urbe prorogatum esse negavorini. Etenim quum triumphi diu non solum pr0rogato sed
etiam novo, quodammodo aucto cum imperio in urbe versarentur,
certo nova lugu curiata iis opus fuit. Totam rem mihi sic explico. Primis reipublieao temporibus lex curiata de imperio arctissime cum auctoritato Patrum cohaerebat. Sed postquam lege Maenia, quam Philonis rogatio praegressa erat, jam futuris populi scitis Pratres auct0res fieri debuerunt, lex curiata, quoniam
') Liv. XXVI. 21. de Marcello, proc. agitur.) Medium Vi8um, ut
ovans urbem iniret. Tribuni pl. ex auctoritate senatus ad populum tulerunt, ut Marcello, quo die urbem ovans iniret, imperiun, esset. Deinde Liv. XLIV, 35. Tribus iis omnibus Aemilio Paullo proc., Anicio et Octavio proprael.) decretus est ab senatu triumphus mandatumque Q. Cassio praetori, cum tribunis pl. ex nuctoritate patrum ageret ut iis quo die urbem triumphantes inveherentur, imperium esset.
27쪽
imporium corio tantum liomini dari poterat, Separata Subsequebatur, nunquam vero a Patribus recusari poterat. Itaque logis curiatao datio ritus inanis saeta orat. Jam belli Punici secundi tempore triginta lictores curiarum vicibus fungebantur. β) Quodsi
igitur - arrogatione aliisque cum religione conjunctis actionibus exceptis - comitia curiata non ad suum arbitrium agebant, sed necessario plebis sententiae obtemperabant, non possumus mirari, quod mox lux curiata de imperio non cum senatusconculto conjuncta erat, sed jussu populi a curiis serebatur. Jam vero lex Maenia anno fere 467 u. c. lata est; primus autem, qui proconsul pr0rogato imperio provinciam sortitus est, P. Philo, a. 427 triumphavit. β) Anto haud igitur tompora nulla plebisciti de imporio
montio fieri poterat; Marcelli autem triumphus anno domum 542. actus est. Huc accedit, quod etiam oXtremo rei publicae tempore proconsulibus et propraetoribus in provinciam abeuntibus lex curiata de imperio populi jussu videtur osse lata. Nam si apud Caesarem de boli. civit. I. 6.) legimus: Provinciae privatis decernuntur, duae consulares, reliquae praetoriae. Scipioni obvenit Syria, L. Domitio Challia. In reliquas provincias praetores mittuntur nec eXspectant, quod superioribus annis acciderat, ut decorum imperio ad populum feratur, paludatique votis nuncupatis eXeant, s nequaquam ea verba cum Bochoro η') sic intelli
gere p088um, quasi p0pulus tunc de provinciis illis hominibus tribuendis docernoro debuisset. Nam Caesar aperte dicit, provincias iis jam due rotas misso, legum autem de imperio nondum latam. ')'Quam n populo surri n0n p0tuisse, rectissimo quidem Becker contendit, at p0puli jussu in comitiis curiatis latam esse,
satis verisimile est. Sed ut ad dictatores, consules, praetores reVeriamur, quaeritur, quam ob causam, quum imperio non minuto ante triumphum urbem introire possent, nunquam hoc jure usi sint,*') etsi
28쪽
nonnulli non dios tantum sed jam annos oxspectationi tribuentes extra urbem permanserunt 3 Videtur autum moris causa in ipsa pia triumphi notione posita fuisse. Imperator enim summo illo hon0ro deorum causa dignabatur neque in urbem poprie revertebatur Sed tanquam in agrum ossatum omnium duorum. Finis viae triumphalis Capitolium orat, regis deorum 80 des, OX quo vota nuncupans auspicato in bellum exierat, qu0 laurum in Jovis gremio positurus et albos tauros mactaturus rodibat. Itaque si jam anto triumphi diem pomoerium transgressus esset, tota vis ill0rum s illemnium ad irritum cocidissol; dies tantum ipsius reditus ut introitus ita celebrari poterat. Optime id testantur Servilii vorba pro Aemilio Paullo in militum concione sic loquentis Liv. XLV. 39.): isDiis qu0que enim non Solum hominibus debetur honor triumphi. Majores vestri omnium magnarum rerum ut principia exorsi ab Diis sunt, et finem cum statuerunt. Consul proficiscens praetorve, paludatis lictoribus in provinciam otad bellum, vota in Capitolio nuncupat: victor, Perpetrato e0dem, i in Capit0lio triumphans ad eosdem deos, quibus vota nuncupavit, merita dona populi Romani transvohit. Pars n0n minima triumphi est victimae praesto dentes; ut appareat, diis grates aguntum impuratorem ob rempublicum, bone gustam redire. Consules igitur vel praet0res atque dictat0res, quibus jus erat senatum Convocandi, si ipsi triumphare volebant, senatum in Campum Maritum evocabant cumque ipsi habebant. In nude Bollonae vel Apollinis sum per sero senatusc0nsultum de triumphosactum esse, notissimum est. Ab Augusti domum tempore in
Terentillo tr. pl. oppugnat, non potest dubitari, quin res Oxtra urbem acta sit. Alterum exemplum dubium legitur libr. X. 37: Quum Posthumio cons. negatus csset ab senatu triumphus sejactata res ad populum est, Vocatusque eo consul. Fortasse haec plebis concilia in pratis Flaminiis sunt habita, quod certum liaene sit Lucretio saltem c0nsuli, quum Livius ex eodem fere tempore haec commemoret lib. III. M.): -Ea omnia in pratis Flaminiis c0ncilio plebis acta, quem nunc Circum Flaminium appellant. ' ' Liv. III. 63. -Consules ex composito eodem biduo ad urbem accessere senatumque in campum Martium evocavere. XXVIII. 29. Fortuita evenit, ut eodem diu ambo Praeneste venirent, inde praemisso edicto, ut triduo post frequens senatus ad aedem Bellonae adesset cet. XXXIII.
22. XXXVI. M.' ) Becher, I. p. 605. 607.
29쪽
templo Martis Ultoris, quod in soro suo exstruxerat Augustus, sonatus a Caesaribus, qui sibimet solis triumphum rotinobant, do ornamentis triumphalibus consulebatur. - Raro imperatoribus evenit, ut triumphus, antequam adessent, iis decerneretur. Cetoris imperatoribus, qui senatum vocare non poterant, dabatur senatus a magistratibus majoribus. Coram Patribus autem res ab se gestas, numerum hostium caesorum, navium vel Oppidoriim captorum exponebant, quibus ab Senatu auditis postulabant: ut ob rona publicam bono ne solicitor gestam Diis immortalibus honos habe rotur, sibique triumphantibus urbem invehi liceret. Simili modo mos orat, aut post aut ante triumphum in c0ncione de rebus gestis disse- foro. Ad confirmandam autem relationem suam toto eXercitu, imprimis legatis ot tribunis suis utebantur. Sicuti enim jam vidimus, omnes fore Paulli militos triumpho ejus obtrectasso, Cn. Manlio qu0que pr0 c., de Gall0graecis triumphum petenti major legatorum pars in senatu contradiXit, sequos, ait ipso, risi tribuni me triumpharo prohiberent, testes citaturus sui rerum a me gestarum . yy, Etiam Vospasiani ot Titi Oxercitus ipsis πολ-
η, Suet. Octav. 19. y, Liv. III. 29. Romae a Q. Fabio, praesecto urbis, senatus habitus, Quinctium dictat.), quo veniebat agmine, urbem ingredi jussit. Liv. XXXVIII. 44. Cn. Manlius proe . Romam venit, cui quumn Serv. Sulpicio prael. senatus ad aedem Bellonae datus esset cet. XXXVII. 58. -L. Aemilio Regillo propr. - extra urbem in aede Apollinis quum senatus datus esset cet.
δ' Ch. de re notissima Liv. XXXIX. 4. XXXVIII. M. q) Liv. XLV. 40. Paucis post triumphum) diebus data a M. Antonio tr. Ρl. concione, quum de suis rebus gestis moro ceterorum imporatorum disseruissot Aoni. Paullus.). Contra Veli ejus, I. I0: seis , inquit, quum in concione extra urbem uiore majorum ante triumphi diem ordinem actorum suorum commemoraret . Liv. XXXVI. 40. post. Imperatores non triumphantes decimo die hostium numerum et militum renuntiare senatui debebant: Cic. ad. Qu. D. III. 2.
δ') Liv. XXXVIII, M. Cis. XXXI, 49. Majores ideo instituisse ut legati, tribuni militum, milites doliique triumpho adessent, ut veritatem
rerum gestarum ejus, cui tantus honor haberetur, populus Romanus videret.
30쪽
Verum multae Patribus causae adesse poterant ad negandum triumphum. Elonini primum id factum est, si quis injustum bellum, iniussu senatus vel temere gesserat. Quae omnia Cn. Matilio ab legatis objiciuntur ap. Liv. XXXVIII. 45-50. Atilio etiam consuli honor negatur. X. 36.) hol ob amissa tot millia militum et quod captivos pactione sub jugum misisset et Post-humio X. 37.) a. u. 460. quod injussu Sennius e Samnio in
Etruriam transiSSet. Praetera triumpho non dignae erant res sine labore et eventu
gestae. Quam ob causam Minueto XXXIII. 22.) a. u. 582. 110-gatur tribunis dicentibus,teum in Liguribus levia proelia vix dictu digna secisse, oppidorum paucorum et vicorum falsas et in tempus simulatas, sine ullo pignore deditiones saetas osse. Atqui duodeviginti annis post Cornelius et Baebius coss. XL. 38.)isomnium primi nullo bello gesto triumphant. Postea hic triumphi abusus inerobruisse videtur δ') ita ut opus esset lege Portia triumphali, qua cautum est,' ') isne quis triumpharet, nisi qui quinque millia hostium una acie occidisset. Ceterum ne tam praeclara lex cupiditate lauroae oblitoraretur, legis ulterius adjutorio sulta est, quam L. Marius et M. Cato a. 692.) tr. pl. tulerunt. Poenam enim imperatoribus minatur, qui aut hostium Occisorum in proelio aut amissorum civium numorum salsum litoris senatui aussi essent referre. Itaque numerorum veritatem apud quaestores urbanos affirmare imperatores dobebant. Deinde triumpho obstabat, si quis provinciam suam non confecerat. λ) Quum autem provincia pacata eXercitus, successori jani non necessarius, ut meriti honoris particeps esset, ab imperat0reduvenal. VIII, 105. Inde Dolabella est atque hine Antonius inde
Saerilegus Verres; referebant navibus altis Oeeulta spolia et plures de pace triumphos. Valer. Max. II. 8. 1. Sed Appianus II. 45. numerum decem millium et Diodorus Sic. 36. vol X. p. 171. ed. Argent.) plus sex millium suisse tradunt. Liv. XXXVIII. 39. -Sempronius Blaesus tr. censebat, non negau- dum Seipioni sed disserendum honorem; juberent consulem cum legionibus redire in provinciam, dare operam ut Ligures subiguntur. Liv. VIII. I 2.