Attila, post Venetam et Ingolstadiensem

11쪽

Praefatio.

que nuntiat, in sua potestate esse Venetam editionem Plutarchi, cui adteXta sit ATTILA vita qua , si vellem, adiuturus sit, destinationem meam. Vsus sum eo beneficio , ω, quia in manibus si sit , Resdorfnse exemplar, sollicita cura , cum Veneto illo montuli typographo, tantisper seriari ius Neque cessabat interim PAssiONEIus, quam diligentissime conniti, ii, quam mihi indiderat, spem, pro virili sustentaret quin immo, cumulum addidit promissis , quum, nec opinanti, aliam quoque, ac toto recentiorem seculo, Iuvenci editionem, subministrauit.

Dabo ea de re, ἀποα- - ον epistoli optimi GARELLII, Vis

iam sit, quanta propensae voluntatis significatione, elaborarint summi viri, in promouendo instituto nostro. Ita vero habet: Peropportune accidit, P. C. vi pyremam , eandemque humanissionam epistolam Tuam eo fere tempore fuerim nactus, quo Goma, as II ' Fontanis , Archi-Episcopo an rano, quastis, de Iuuenco Coelio Calano Dalmata, resonψum, , ab Ex PASSIONEIo qui nunc in Mellicens coenobio, ut quotanni olet, recreandi animi gratia, moratur,de eodem argumento pisolam accepi. Gaudeo, Te nuper ab amico certioremfactum, vitam Attilae Hunnorum Regis a Iuvenco Coelio Calano conscriptam, iam anno I Oa, ab Hieroum, uaricasico Alexandrino, opis Donini Pincii ad calcem Vitarum Plutarchi, Venetiis ustatam fuisse , ut fretus memoria, qua pollet, eximia, eruditissimus PAssIONEIVS, Tisi me coram iudicauerat. unc Te certiorem facio, eandem ATΤILA Vitam, a CANisio editam fuisse, in Apparatu suo Ecclesiastico, ama 16O8. Ingo adii edito, θ' quidem ex Mes codice monaserit Rebdorfiensis, ignorata, ut credere fas es integro seculo antiquiore editione. Huius Canisianae editionis exemplar, nuper ad me, ex Billiotheca

Piceno Coenobii, misit, idem eruditissimus PAssioNEIVM, quod nondum a me visum auidis oculis , perlegi sies vero Agnificas, Tibi ab amico, Venetae editionis αποτμον promissum fuisse, mearum es partium duxi Cansanue quoque editionis exemplar, quam eri poterit, exactissime descriptum, ibi procurare, ut collatis ambobus exemplaribus, cum Tuo forte recentiore, noua, quam adornas,

editione, erudito orbi, cumulatis estisfacias reliqua. Quis non

laudibus in caelum vehat, hanc tantorum Virorum , in promouenda re litteraria, curam illicitudinemque quam si aemularentur nostri homines, facile soret, in immensum proficere, circa res Hunuariae illustrandas.

Atque

12쪽

Atque haec sunt , de quibus docendus eras, erudite Lector lam de aetate , reliquo Iuuene Coelii Calan Dalmatae habitu, sic accipe : recte doctissimum GARELLIUM , e eorum indicio auctorum sentire, quos in rem suam citauit scriptor, ad seculum XII eundem reserendum esse. Sunt in promtu, diplomata, quae CALANVM ad annum CXCVII. sub EMRRICO Rege , in Episcopis Quinqueecclesiensibus reserunt. Si

hic is est , quem ZΕΝΤΙ 'ΑN1vs co , CALΑNvM PALEATVM Dalmatiae Croatiae gubernatorem adpellat, res in Vado fuerit , cur Calanus Dalmata adpelletur. Tunc ero , IUVENCUS COELIVS, praenomina erunt, siue patronimica ea, siue aliunde

petita. Adfirmat nobis fidem BER NEGE Rus, in Schododiano manu scripto 3 adfirmant Decreta Re vi, quae Calanum, itidem in episcopis Quinqueecclesiensibus recensent. Plura non habemus dicere nisi istud sorte sit duos Caianos, in Episcope Quinque

ecclesiensi, semet mutuo sorte X cipientes, sedisse nos, priori adserendum opusculum eZistimamus. Certe CVLANVS , UiUS magna cum laude meminit, ΑΥΚΑ d, in huius laudis partem Vocari nequit tum, quod Bosnaeianus dicatur, tum, quod aetate maior est, quam id poscit, CALANI nostri opusculum. Sed de his viderint alii. Quod est, de ΑΙ ΑΝ , reliquum , lustris Viri, PH NICOLA GARELLI epistola, sicuti cruditionis, ita humanitatis, praecipUi, erga gentem nostram, amoris plena , Vbertim a fiamma cura , disputat quam ideo , bona eius in nos Voluntate suri, OpUsculo praeteXendam, eXistimavimus. Tu interim, erudite Lector hanc , incomparabilis viri, ad iuuando nos bonitatem oppido laetam pronamque, uti nobiscum , gratus meminisse Velis est, quod abs Te, etiam atque etiam petimus. Vale, Mnostris

conatibus faue. Pisonii, An. MDCCXXXVI. Pridie Nonas

Iunii.

o Catalogo Episcoporum, in Dissertatio. d Memoria Regum Banorum Dalmane Paralipomenica, Catalogo XIV. p. II. lotae c. Lib. II. p. SI sq.

13쪽

PIUS NICOLAVS GARELLIVS,

CLARISSIMO VIRO,

MATTH BELIO SUO,

S. P. D.

ter multiplices atque assiduas, quibus distineor, occupatio nes, tandem aliquando, obstrictam Tibi fidem de Iuueno Caelli calan Dalmata, eiusdemque Historia AΤΤILAE, liberare conis cessiim est. Habes hic , Vir Clarissime quod promisi πογραφον Historiae Attilae Hunnorum Regis, ab eodem conscriptarin ab Henrico Canisio, in romptuario suo, Ecclesiastico, typisiderianis, apud Andream Angermarium Ingol stadii, anno quidem 6o8 editae, ex S. codice monasterii Rebdori sensis quam tamen Coelii Iuuenci Calani Attilae Historiam quod sat mirum est frustra quaeras in quam plurimis Promptuarii Ecclesiastici Carisiani exemplaribus imprestis, quanquam, in omnibus eandem ad notatam inuenies in Indice contentorum, qui IndeX, immediate in parte auersia tituli huius operis impressus est in his verbis legitur Iutiendi Caelii Dalmatae Et loria de Attila Hunnorum Eege deest autem , ut dixi, in pluribus, ut in huius operis eXemplari, quod Olim ad Bibliothecam Holiendorfianam pertinuit,

nunc Caesareae iunctum est, X pertu sum , in cuius indice , ad allata verba, manu adscriptum inuenitur dees hie θ' in V. tomo. Huius notae ratio haec est, quia sat celebris Antiquorum Monumentorum Collectio, sub nomine Antiquarum Lectionem Henrici Canisi se Voluminibus se tomis completur, cuius quintus, qui bipartitus inscribitur ' anno I 6o . editus est , eadem continet, quae Promtuarium Ecclesiasticum, quod anno I 6o8. ut titulus operis praefert, solitarie prodiit; si tamen antiqua quatuor monumenta eXcipias,

quae in Promptuario Ecclesiastico, ab initio conspiciuntur, desunt vero intomo . Antiquarum Lectionum hic enim quintus Tomus incipit a libro Serapionis, Episcopi Thmuos, aduersus Manichaeos, interprete Franciso tim, iano S. I. desinit in Synodum Ingilenhemensem, cum admonitione de Αl- cuin, notis ad vitam S. Cuiberti de Iuuenci vero calani Historia Attilae, nulla prorsus mentio fit in indice contentorum eiusdem tomi quintici quapropter certum est, Iuvenci hoc schediasma in Tomo V. Lectionum Antiquarum Cunysi nunquam reperiri. Si viveret Ingol stadiensis bibliopola Ave,

marim, ple commodam forte rationem reddere posset, cur mutata inscriptione, Tomum V. Antiquarum Lectionum, quatuor unumentis audium

quae simul viginti integras paginas non complendi in romtuarium Ecclesiasticum conuerterit,in cur in ronte huius Promptuarii, adscriptus sit amnus editionis I 6o8. ad calcem vero eiusdem operis, solitaria haec Epigraphelepatur Ingolyadii, ex offficinit pographica Ederiana apud Andraeam Angermarium Anno I 6o . quae auertam faciem ultimi folii, sola occupat, eodem prorsus modo, ac in Omo V Antiquarum Lectionum denique, cur Iuuenci Calani Hillaria Atilia, quae in indice codicum in romptuario Ecclesiastico contentorum, ultimo loco adnotatur , cur , inquam , in omnibus eiusdem operis exemplaribus, non reperiatur; in iis vero, in quibus bono fato inuenitur, ea nis

14쪽

Pii Nicolai Garellii Epylata,

dem, ad calcem voluminis, post ultimam solitariam epigraphen sine numeropaginarum, quasi παρ ρ γον τι superadsutam videre sit, hac inscriptione notatam citiueisci Caelii Calan Dalmatae Historia de Attila Hunnorti Rege incipit felieiter, ex codice mani scripto monasterii Rebdorfensi; quod nuper oculis meis nunquam antea visum, in Xemplari huius Promptuarii Ecclesiastici, ex instructissima bibliotheca celeberrimi Mellicensis monasterii, ab Excellentissimo laere literaria meritissimo Viro, DoΜINICO PASSIONEO, ab ad me curato, perlustrare datum fuit. Λccedit porro, huic iuuenci Historiae, Canisi editae, nullos esse adscriptos numeros , a quibus paginae distinguantur : nam si vitimum locum inter Monumenta Promptuarii Ecclesiastici occupare debuisse set, prout ultimo loco in indice contentorum collocatur, ejusdem prima pagina, numero Io6 . notari debuisset, cum notae in vitam S. Cut berti, quod ultimum est , tam Promptuarii Ecclesiastici , quam Τomi V. Antiquarum Le-Etionum Monumentum , in paginam Io63. desinant , eandemque mediam exacte non compleantri si tamen haec Omnia accuratius disquirere, aut diuinare velle, aliquod Operae pretium esset, quod mea quidem sententia nullum est. Quapropter de Canisi ina Historiae Attilae, a Iuvenco Coelio Calano conscriptae, editione, quae, Vt Vides, certa est, adhuc dicta sint, satis. Aeque certa est Wintegro saeculo antiquior eiusdem, Iuvene Historiae editio Veneta, ut dicunt, in sol iam anno Isoa per Dominum incium typis vulgata. Cum enim is, Plutarchi vitas latinas, curante Hieronγmo quarctoo Alexandrino, praelo suo in lucem dare constituisset, idem Equarolocus in sua ad Ioannem francisum Bragarinum, dedicatoria epistola monet, se vitis Plutarchi tres alias addidisse, nempe Socratis, Daminondae. eam, de qua nobis est sermo, Regis ΑΤΤIGg, per I ueneum coelium Calanti Dalmatam conscriptam, quae folio huius editionis CXLIV sequoreperitur. Cum vero me nuper, per epistolam certiorem feceris, Tibi, hanc eandem Iuvenci editionem

ab amico assertam fuisse, praeterea spem tibi esse ab eodem , αφον indipiscendi, plura de hac editione non disseram, nisi quod cadem illa sit, quam literatissimus, Pallibneu in familiari colloquio, solius memoriae subsidio indicauerat,in quam eruditissimus Anci ranus Archiepiscopus, Iusus Fontaninus,

epistola ad eum data confirmat. Tuum nunc erit videre, an cum illo X emplari, quod manuscriptum in tuas manus peruenerat, eodem modo respondeat,in quid intersit differentiae inter utrumque, cansanam editionem, cuius ibi in hunc finem exemplar, accuratissime descriptum transmitto. Scire autem e volo, notulas margini adscriptas Masteriscis notatas, non meas esse, sed editoris Canisii, rursus numeros, a. 3. . c. indicare initia paginarum ansanae editionis in Quarto, quae tamen in impressis exemplari desiderantur .denique voculam se, manifesta indicare typographica phalmata, quae immutare vel corrigere mihi religio fuit, ut exactissimum haberes Cani-sianae editionis μογραφον.

Vides igitur, optime BEL , ipsum Canisium, talium minutiarum , quasanecdotas reputasset, acerrimum inuestigatorem; ipsum, dico, insinn, dum in monasterio Rebdorfensi, Attilae vitam a Iuvenco Caelio Calano conscriptam detexisset, eandem ineditam credidisse quam tamen Dominus Pincius . netiis, integro saeculo prius, una cum vitis Plutare fit, splendida satis magnifica pro tempore Orma, typis vulgauerat.

Idem

a Sedis Apostolicae nunc ad Aulam Caesaream Legato.

15쪽

Ad Editorem Iuvenci, M. Belium.

Idem accidit, eodem ferme tempore, Togatorum Galliae Clarissimo lumini, Nicola Claudi fabricio de Petres, ut in eius vita testatur Petrus Gabbendus, b cuius verba sunt: Haec inter varia incia, qua prope, qua procul literatis exhibuit,ur cum anxie requisisisset ex nulla Servita, ex Scaligero, ex Casauhono, ex eruditis aliis, equid nouisent de Iuuenco coeli Casiano Dalmata, cuius codicem S. de Attilae ita Venetiis abi portaverat, is ut ederetur animum adplicuit. Huius adcuratae , Petres si diligentiae, a Glendo in eius vita commendatae, autenticum nobis seruauit testimonium , Iacobus evius, vulgo aques de Re es, in sua collectione epistolarum Gallicarum illustrium doctorum virorum ad Iosephum usum caligerum e Quae enim libro secundo recensentur, piastola, num XXXIX. Petreshi est ad Scaligerum, in qua pag. 2 6 legere est: Ien attendrancorer Osre resolution . ensemble uire opinion Ouchant Mn manuis

script antique trouve nouoesiemen a Veni e , intiitiis, IVVENCII CAELI CALLANI DALMATAE ATTILA, par es on de ire savois avant que ' imprimers sici es amat Ceu illaurs. Hoc idem factum memorat, multarin exquisitae lectionis vir, Paulus ορ- mesus, in suis Paralipomenis ad Guil. Cave Chartophylacem , de Scriptoribus Ecclesiasticis, d ubi post pauca de Iuvenco, qui Historiam Euangelicam Xa- metris versibus reddidit, mox prosequitur Alius ab hoc Iuvencosuit, Iuvencus Caelius Catinus Dalmata, Attilae Hunnorum epis Hyloriae scriptor. Exsat is in Antiquis Lectionibus Henrici Canis ex Odice Am monasterii ebdomen is, quod puto nesciuit incomparabilis Petres ius, qui referente Galbendo in eius vita, anxiere nyisit ex Paulla Samio Soaligero, is alii , eoqui noulsent, de hoc Iuvenco cuius codicem S. Venetiis ab portauerat. Paucis mutatis, in eundem sensum disserit idem Colomesus in suis animaduersionibus ad Lilii Gregorii GIraldi, de Poetarum Historia dialogos, dia. logo . pag. 286 integrum locum vide tomo secundo operum GIraldi Lugd. Bataν curante Io Iensio anno I 696 editorum in fol. Sed bona pace manium eruditissimi colomesi dixerim , inter opera Henriei Caniyli sub titulo Antiquarum Lectionum edita, Iuvenci Coelii Calani Historiam Attilae, nunquam prodiisseri bene vero in Promptuario suo Ecclesiastico , ut vidimus. quod sub hoc titulo demum anno I 6o8 lucem vidit, in cuius Indice notatur Attilae Historia a Iuvenco conscripta, quamuis in pluribus huius promptuarii exemplaribus desideretur, ut superius indicaui. Non potuit igitur incomparabilis Petrer Utis, Canisianam Iuvenci editionem vidisse , quae demum anno I 6o8. prodiit in lucem Petrestitus Vero de reperto suo manuscri- pro viros doctos sollicitauerat, iam anno I 6o . Ut epistola sua ad Scaligerum, Iacob Revio nobis seruat euidenter demonstrat haec enim data est Aquis Sextiis, as Februarii I 6o . Vidisse quidem potuerat, Petres ius integro saeculo antiquiorem Iuventa editionem, nempe Venetam, Domini Pincii anno Isoa vulgatam; sed eandem videtur cum plurimis aliis viris doctis ignorasse Colomesius ipses quod tamen illi vitio vertere bono iure is solum poterit,b Editionis tertia , quae auctior correctior dicitur, in AEto Flagae Comitum, ex Typographia Adriani lacq, anno I 6SS. lib. a. pag. o. Min antiquiore editione in I 6to anni 16SI pag. 119. eo pistres Francoises de personnages Illustres doctes, a r. loseph Iuste decla Scala, mises en tum iere, parciaque de Reves amardermyc 16aq. in 8vO.dDVide opera colomesii, theologici critici& historici argumenti, iunctim edita, curante Dan Alberio Fabrisio. ambargi I 9 in to pag. 7Oa.

16쪽

Pii Nicolai Garellii Epistola,

qui se minutias omnes, quae typis vulgatae sunt, vidisse inaniter gloriari audeat. Quale tulerit ab eruditis viris responsum , solertissimus eire iuri, non constat certum est, Attilae Historiam a Iuvenco conscriptam, se curante, non prodiisse. Ioanne Albertus Fabritius , cuius indefessa diligentis , in conquirenda scriptorum notitia nemo est eruditorum, qui se eidem obstrictum fateri detrectare possit hic, inquam , laboriosissimus vir, in sua Bibliotheca Latina, cuius quartam iam vidim Us editionem, tom. I. pag. 7Oa de Iuuenco resbytero Hispano verba faciens, post allegatam Colam ii animaduersionem ad GIraldum, de qua supra, his paucis contentus est isoriae Iuuenci de Attila lucem idernn Ingo adii I 6o . in a ' neglecta antiquiore Veneta editio. ne ἘUam aeqUe cum multi ignorauit. Illustris Lethnidiatus , Iuuenc vitam Attilae, a Plani, in Historia Estensi citatam , plane supposititiam arbitratus est , vide Oritim Hanonera num , siue Miscellanea Leibnitγiana , a Ioachim friderio Fellaro, collecta Pag ψI7. s. 8. quae ibidem ellerus notat, quod indicasse sussiciat. Manu scriptum codicem Historiae Attilae se vidisse, diserte testatur Thomas Bartholinus, in Schedio suo de Armillis veterum, pag. 73. editionis Am- stelarda mensis Henrici Vettstenti anni 676. Mortu Attila, Proceres Regni militesque os ferales epulas armillas eius protraxerunt Ct. Eo si pertemnit sitien-cu Coelius Callantis Sin Historia Attilae Armilus re armorum diuersa genera,

equor, saleras , diMersorque ornatus in medium producentes, noctem totam crapulis, ebrietatibus ac dissolutionibus expenderunt quae verba cum codice Canisiano

Calpar Barthius , pluribus in locis suorum Aduersariorum, mistoriam Attilae a Iuvenco Coelio Calano conscriptam allegati quibus in locis, etsi nullius editionis eYpresse meminerit tamen a Canisi editam se vidisse alibi

testatur , nempe in Animaduersionibus ad Claudianum, Franco furti anno I 6so editis, Vbi Pag. II 6 de αποσπασματίω IUUenci Calan Dalmatae, eadem commemorat huius scriptoris verba, quae in Aduersariis suis, lib. LVI. Cap. XV. allegauerat, atque in mendo cubare animaduerterat, hic vero,

post immutatam verborum dispositionem aperte asserit : Ita collacanda unt Cerba eius scriptoris Iuuenci conis sa in editionem Canysici quod sane ita esse, si uterque locus conferatur, luculenter apparet. Quomodo hic idem locus, Um antiquiore Veneta editione consentiat, Tu videbis , cum illius exemplar ab amico nactus fueris; nam mihi eam videre adhuc non licuit. Plura citato loco allegat Barthius e Prisco Rhetore, seu ut alii volunt 3 Sophista, Graeco scriptore Attilae coaevo, apud quem Theodosii Iunioris, no mine Legati functus est, ut omnes eruditi ex Suida fatentur. Ab hoc Prisco suam Attilae vitam compilasse Iuuencum, probabilis admodum eruditissimi fontanini, praeeunte Bernardo Iustiniano, suspicio est. Non possum tamen quin hac occasione velut in transiti quasi uno spiritu Τ moneam, immanis flagitii, quo veteres Hunnos, huius Prisci authoritate insimulat Barthius, eodem loco, pag. II T. cuius Uerba sunt Inter reliqua Hunnorum immania , discimus ex eodem Prisco filia quoque sua duxisse uxores , Cii exemplo scae o Attilae Editionis Francolariensis, typis πechelianis, apud Danielem Davide in Aubry&c. 624. in fol. D Lib. XV. Cap. XIII lib. XIX. Cap. XII. lib. XLVIII. Cap. III. lib. LVI. Cap. XV.& forte alibi in eodem Opere.

17쪽

Ad Editorem Iuvenci, M. Belium.

Equidem , nefanda filiarum cum patribus, filiorumque cum matribus coniugia barbaris populis sitata quondam fuisse , imo & legibus probata, non ignoro, de quibus B Hieronymus aduersus Iovinianum g Perse, Me di, Ddi re AEthiopes , regna non modica, b Romano regno paria cum matribus auiis , cum tabus o nepotibus copulantum quod 3agitium Persis fuisse, Hero. dolus, Diogenes Laertius, Philoci nutarchus, Malii testantur, sanctique Ecclesiae Patres,in Graeci &Latini, pluribus in locis execrantur inter quos clemens Alexaudrinus DCaprinam, vel potius Apri nam i ut ipse vocat, Persarum libidinem acriter exagitat haec, inquam, non ignoro , nec me ignorare . neret Barnabas Bris nius, qui de regno Persarum Lib. a. ih horrendo Mabo. minandae huius libidinis undiquaque testimonia congessit; sed an ex his Prias verbis, enorme illud in orxendum flagitium, quod Barthius vult, exsculpipollit, ego quidem vehementer dubito susspicor potius ex analogia linguae Graecae, σκαμ, non esse nomen alicuius filiae ipsius Attila , sed potius proprium Windeclinabile Patris illius virginis , quam ducere in uxorem Attila cupiebat intelligendaque esse verba Prisi, ac si articulo adposito, ita sonasient, ut ad veram linguae Graecae analogiam sonare debuissent λ. ἰν ν γαμῖν

Θυγατερα τὼ σκάμ ἐβουλετο latine vero sonarent quo in loco fliam Ioam in Cruorem ducere voluit quae vero de lege Scytharum habet Priscus, naturali allatorum verborum sequela, polygam iam respiciunt, non thygalerogam iam id ut attente legenti patet nec tempus , quod non superest , neque huius epistolae ratio mihi permittunt, hoc argumentum ulterius prosequi' ideo tamen probabilem hanc coniecturam Tibi paucis indicare, mearum esse partium duxi, ut si eandem calculo tuo probaueris, antiquos Hunnos Tuos, qUΟ- tum mores ii uendi instituta multis aliis titulis, apud aliarum gentium scriptores, tam male audiunt, ab hac saltem calumnia vindicare posses interea, dum haec nondum maturata praemitto me expectatam epistolam diutius morer huius coniecturae solidiora sundamenta , dum otium fuerit, inquirere non detinam eandem paratus relinquere eadem facilitate, qua mota est , si

taliam comperero. allatum risi locum legere poteris apud Dauidem mea schelium , qui primus Graece edidit, Aug. Vinde l. anno I 663. Parisi anno I 6o9. postea Philippus Labheus, in suo Protreptio , de Byetantiliae Historiae Scriptoribus recudi curauit , Paris. 6 8.

Quae de Sidonio Mutinari allegantur, prorsus ieiuna sunt, ὀ ad uberiorem Itiuendi caeli Calani notitiam nihil faciunt. De Ioanne Baptisa fulgoso, non habeo, quod assarmem, nisi eundem Attis

Historiam, aestitienco conscriptam certo quidem vidisse, cum exul a patria librum suum, de dictis factisque memorabilibus, conscripserit in cuius limine,

dum audiores recenset, a quibus sua mutuatus est , inter reliquos Dueneum caelium memorat caeterum, quae in toto opere, siue facta, siue dicta allegantur, nullo indicato auctore, a quo desumta sint , referuntur Cum vero tri.

deni edit eod. loco. g Lib. 2. pag. 2OI col. a. ex edit Ioli. Martianay. Paris. 17o6. t m. q.

ι tibi I. Pardagogi Cap. VII pag. I3I. edit. io Vide latinam versionem di notas eius. DPag. 3I. edit Commetianae, anni IS9s.

l Si fas est vocabulum fingere.

18쪽

Pii Molui Gnrellii Epistola,

stia, illustris illius viri fata ut turbida erant, quibus vixit, Reipublico Genuensis temporc notiora sint orbi, quam definitus eius vitae terminus , nil certi statui potest, quanquam Xeunte faeculo XV. vel incipiente VI eundem contigisse, valde probabile est, ac propterea editionem Venetam Iuvenci anno Igoa typis vulgatam, vi videre potuisse. Idum dicendum est de Marco Antonio Coccio Sabellico, qui Enneade 8. haec habet Erat iam Pannonia Hunnorum sedes facti, Unde recens nomen sortita Nideri potes, O ab Hunnis maris, qui cum ea gente militasse dicuntur, Bungarias ad posteros dicta Gelitis Hunnos fuisse ait, qui re Dares, unde id nomen factum ideri potest, ut duplex Coae in unam , coaluit. Cum vero Sabellicus,qν ossis teste, ex Leandro vitam Usque ad ann Um Iso7 protraXerit, eandem euetam editionem lustrare quidem potuit; sed mihi probabilius videtur, notitiam Caelii ex manu scripto aliquo codice potius hausisse, cuius apographa non admodum rara fuisse, Mundiquaque dispersa, ex hucusque cognitis, luculenter

apparet.

Ita Bernardtis Itisinianus, Patritius Venetus, quem cum certum sit, ante annum I 9a decessisses quae in sua de Origine urbis Venetiarum Historia quam morte praeuentus Benedicto Brognoto curandum typis Ulgandum reliquerat, quae, inquam, de nostro auctore non sine diligentiae en comi commemorat, non potuit nisi exapographo manuscripto illorum notitiam hausisse verba Iusiniani paulo ante finem libri primi, haec sunt Iuuentius Caelius, Athitae Citam ex Priscio Iordanis Historia excerptam cis fuit magiser epistolarum Theod ii Iunioris , ad Uum Athilam legaturo caeteris , O mihi quidem idetur diligentius scripsit. Refert is Caelius vixisse Athilam annos sex, quinquaginta.

Haec Lusinianus. Quorum verborum sensus, si pro Ut iacent, attendantur,

videtur Uinianum intellemisse utientium Celium Magistrum epistolarum Theodosii junioris eiusdemque ad ipsum Athium , Legatum fuisse , quod falsum est δε aliquot siaeculorum para chronismum inuoluit cum autem Prisco haec eadem quam optime conueniant , in intricata illa verborum structura nisi nomen repetendum erat hoc modo fuit is Prisus M se epistolarum c. sed hoc qualecunque παμ αμα non sine iniuria , ut mihi quidem Videtur, ipsi Iustiniano imputari potest , quem constat, morte praeuent Um, laborem hunc suum imperfectum & necdum expolitum , Benedicto Brognolo reliquisse, quo etiam curante lucem vidit, Vt ipse Brognotus in epistola sua ad Laurentium Listinianum Bernardi filium data, operi praefixa disertis verbis testatum reliquit. Haec de antiquioribus auctoribus, qui Iuvenci Historiam, vel nouerint, vel ignorauerint impressam, hucusque dicta sint satis. Mirandum potius, ne dicam viti vertendum , nouissimo edtionum Antiquarum Canyli editori,

Iacobo Bonagio, cuius nomen in republica literaria, non dudum celebre, mirandum, inquam , in recusa splendidis Amstelaedam ensibus metis enianis typis, Henri ei nilii Lectionum Antiquarum collestione, quam sub nouo titulo: Thesauri Monumentorum Ecclesiasticorum &mistoricorum , ad saeculorum ordinem digestam variisque opusculis auctam , praefationibus historicis , animaduersionibus criticis, totis in singulo auctore ornatam , Uatuor amplis voluminibus, ut aiunt, in fol. curauit, anno I72s magna eruditorum e X pectatione vulgauit mirandum, repeto, Iuvenci Caelii Calan Dalmatae .Historiam in lib. I. p. s. Parisiensis edit apud Ascensium Iso9.

19쪽

Ad Editorem Iuvenci, M. Belium.

storiam ATTIUM, ne uno quidem verbo indicari, praesertim cum in Praefatione sua generali , septem agnoscat Lectionum Antiquarum Tomos , quorum orbis literarius se tantum sub Lectionum Antiquarum titulo hucu que viderat. Procliue igitur erat iudicare, clarissimum virum solitarium illud canis volumen, titulo Promptuarii Ecelesiasio insignitum, sed nullo tomorum numero distinctum de quo supra plus quam satis disseruio pro septimo tomo Lectionum Antiqet arum reputasseri sed praeter quam quod mutatae inscriptionis, reliqUorum , quae circa hoc volumen animaduertimus, mentio aliqua facienda erat, de quibus ne verbum quidem hi non voluisse Bassagitim , eo luculentius apparet, quod quatuor illa exiguae molis Antiqua Monumenta , solis viginti paginis in x0 comprehensa , eique Tomo V. Antiquartim Lectionum praemissa , nouum illud solitarium volumen sub nouo titulo Promptuarii Ecclesiastici constituunt, in hac noua Basinagii editione, Una cum Iuvenci Caelii Calani Dalmatae Historii A1Τ1L desiderantur: sunt vero haec monumenta quae sequuntur: I. Capitulare Gregorii II Pontificis Romani datum Legatis in Boiariam proficiscentibus a pag. I. ad . a. Libellus Theodori Laurae Rhait Presbyteri, de variis circa Incarnationem haeresibus, interprete Francisco Turriano S. I. a pag. s. ad I 6. 3. Expositio B. Athanasii Alexandrini de Incarnatione a pag. I p. ad 8. . Expositio B. Athanasii, Archi-hpiscopi Alexandrini de diuina Incarnatione Verbi DEI congruens cum synodo Nicaena a Pag. 9. adiso. Incipit deinde nouus paginarum numerus, ab Unitate UsqUe ad IO6q. cum omnibus illi Monumentis repetitis, quae tomum V. Lectionum utiqua. rum Canyii, qui tomus bipartitus inscribitur, constituunt, ut supra vidimus.

Quid, si Clarissimo Basenapio id accidisset, quod mihi hisce diebus contigit,

dum in Luneno Attilam pleniorem notitiam inquirerem adiueram nempe

instructissimam seque ac splendidissimam Lystri mi mitis Pertusati, singulari

humanitate inter cetera virtutes ornatissimi viri bibliothecam dum in Corpus Antiquarum Leotionum Canisii quod olim Coibertinam ornauerat θoculos coniicio, septimum Tomum Lectionum Antiquarum video , mole quidem, reliquis comparatum , valde Xiguum , eadem tamen Epigraphe Antia quarum Lectionum Canisi aureis litteris, ut a librariis fieri solet, in dorso distinctum, nota VII. To Mi insignitum , Miratus nouitatem , dum librum penitus inspicio, video solam hic lusisse , vel possessoris, vel compactoris librarii voluntatem liber enim sola quatuor continet monumenta ab Henrico Canisi collecta, simul edita Ingopadii, antro I 6Oo. Vnico Volumine , ut dicunt, in Quarto, paginarum I 8 cum secvolumina Antiquarum Lectionum, anno I 6o I. Prodire coeperint eorundem vero editio, anno 16o . ad finem Peruenerit sunt vero, quae in hoc volumine continentur sequentia I. Chronico Episcopi Mnnunensis. 2. Chronico Ioannis Biolarensis, Episcopi Gerundensis. 3. Legatio Lui randi Episcopi Cremonensis, ad Nicephorum Phocam, Graecorum Imperatorem, nomine Ottonis Angni Imperatoris Augusti. . Synodus Bavarica sub Ta filone, Bavaris duce, tempore Caroli Magni. JHOrUm Uero quatuor monumentorum, cum nulla exstet, in nouissima canisi editione, memoria , ut septimus Antiquarum Lectionum Tomus emeragat, unicum coniectandum manet; clarissimum editorem , quintum Canipsi

20쪽

Pii Nicolai Garellii Epistola,

tomum, qui bipartitus inscribitur, pro duplici reputasse; sed haec , εν παρόμ. Patet hucusque , binas Iuuenci caeli Calani Dalmatae, typis vulvatas editiones de Historia TΥ1LAE, fato quodam suo , viris eruditis minus cognitas fuisse , quam quidem fuerint eiusdem Historiae manu scripta Yemplaria , quae variis Winter se dissitis locis, bono numero sedulis indagatoribus, ut vidimus, se obtulerunt nec posissum, quin recentissimum huius euentus exemplum, casu mihi nuper, dum in haec inqUirerem , oblatum, quasi pro Oronide recenseam. Adiueram hisce diebus, Strauhii nostri librariam ossicinam, ut eidem postremam epistolam meam, ad te curandam traderem. Dum varii sermones miscentur, obtulit ille mihi, recentissimum opusculum, hoc anno

dum monita prooemialia curios Ocul obiter ultrarem , incidi in I. Ig.

pag. LXXI. cui rubrica adnotatur mon Perii astendet de Distorie desino. nia rei Φό ungam. Integrum avide perlegi, pag. LXXIII. Tui nominis,

aeque ac meditati operis historici mentionem, eum laude factam vidi denique pag. LXXVII demungaris Verba faciens, haec habet unte threri expleri

Ad haec verba, duas affert notas, num videlicet s. 46 prima sic habet: eo FABET, in epis. IX. ad Scaliger. lib. III. pag. Ia streibet Oma trouo napuere a Veniae tin MANUSCRIPT intitule : Aueno Casiani Dalmatae ATDTILA. Si haec epistola eadem est, quam supra memorauimus, ex recensione EeDii mendose allegatur certum enim est, per Medi FABRT alium hic intelligi non posse, quam celeberrimum Petreshium epistola enim Gallice scripta, Wa me supra, ex collectione Iacobi EeDii, fideliter allegata , hanc habet Gallicam subscriptionem: Vire tres humble cires affectis,ue Seroiseu N. c. PABET id est latine Nidolaus Claudius fabricius ς de hoc autem familiae nomine, in Latinum vertendo, consule Gabbendum, in Petres si vita, ubi videbis, Fabrum, fabrium, inabricium, verti posse, seu verti consueuisse : quo. modo autem sic volente patre, cognomentum Petres si antiquo familiae nomini adsciuerit, diserte ipse Petres/ius narrat, in Appendice epistolae allegatae, ad Scaligerum, quam in laudata Revi collectione legere poteris pag. 2 7. Magis ad rem nostram facit nota, quae num 86 legitur, & sic habet radiurniae, TREVOLTIANIS I Is mens. Octobr. ara Ig . e Pere de a Porte, a pareburti l Bahe re la Franee, re tire dea obscurite des hibliothequer o deae archioer,un grandisombre de chartres, de bullis , de lettres, de procis verbatim , de memoires

Iuuene CELLII Dalmatae Attila conuersi ex Graeco in Latinum, a Pontico BEL- VINO, ex cod. F. Bibliothecae Ambryianae. Non sunt mihi nunc ad manus acta eruditorum re inuisentium , Ut allegatum locum penitus inspicerein examinare possim, nec alamitas temporum permittit, ut ex Ambrosiana bibliotheca , de hac Pontio selfini Latina Caelii versione, per amicos Mediolani degentes , aliquid rescire possim ; cum

tamen