장음표시 사용
21쪽
Ad Editorem Iuvenci, M. Belium.
tamen hucusque solidorum videlicet viginti annorum spatio, R P de la Pomie, quod ego quidem sciam J fidem suam apud eruditos non liberauerit, eandem, Ut dici solet, penes auctorem relinquo, contentus, haec Tibi indicasse; quin immo Strauhium monere , Opportunum duXi, ut quant Citius allegatum L&deTigi opusculum, ad te curaret, quod spero factum plura enim ad rem tuam fortasse in eo inuenies, quae me obiter tantum Prooemialia perlustrantem, fugere OtUerunt. Probabilior tamen videtur mihi , eruditissimi Fontanini, opinio qui , praeeunte Justiniano, Iuvenerem Coelium Calanum Da malam, ATTILAE vitam, quam habemus, latino sermone scripsisse credit plurimum vero in ea conscribenda adiutum fuisse, a Prisco Sophista, in sua Historia Graece vulgatari pluries enim de ea tanquam suo tempore existente
Quod vero ad aetatem ipsius Iuuenei Caelii Calani attinet, ut de hac quoque paucis loquamur quantum coniectura assequi licet, non valde antiquum esse scriptorem ex multis apparet Citat Eutropium, seu potius continUatois rem eius Warnefridum monachum, Pauli Diaconi nomine notum cita pascsim Iordanem p. 7. Canisianae editionis, Mediolanum, Liguriae Metropolim asserit, in quo conuenit cum Gunter poeta, in suo Ligurino, pag. 6. .d Itino Oppido mentionem facit, tanquam ab ATTILA constructo, quod ipse primus asserit de Marchia loquitur formula, ut Grammatici aiunt, antonomastica, quae alia esse non potuit quam Anconitana, illis temporibus hac formula celebris, atque ob inuasiones mella a friderico Gobarbo vulgo Barbarossa illata, nimis nota; non ita Marchia Tarvisiana, quae nunqUam Marchia ἀήμνομαοκως adpellabatur. Denique eadem pag. 6 editionis ansanae, legitur opera quasi
proditoria Helinandi Antistitis,& Araicii, vel potius Artoici Tempsae, in potestatem Attilae venisseri quae familia, antiquissima illa quidem, a Campo Sancti Petri olim dicebatur, da Campo An Piero . inter praecipuas Tarusanae ditionis familias reputabatur tractu Utem temporis, antiquum hoc cognomen
mutauit, is grandine Italico idiomate, Tempyia dicta fuit a quodam illius familiae bellicosissimo viro , nomine Vinci verrari quae eadem familia tandem ADogaria dicta est , quia ab Episcopis aruolen us , in Ecclesiae tutelam, quasi
aduocati, huius familia potentiores assumebantur, ut vult eruditissimus omlaninus haec omnia distincte refert Io. Bonifacius in suam istoria Taruisiana, Italico sermone conscripta n Lib. . pag. 97 a quo VincitUr cognomenintum Tempesatae circa XII sieculum , in hanc annitiam irrepsisse. De Helinando Taruisiano Antistite, rem aliter narrat Bonifacitis, oh quem ipse Helviandum vocat paulo probabilius, qUam Iuvencus noster: non enim ab eo proditum Taruisitim asserit; sed concione ad populum faecia, deditionem urbis, ad vitandum excidium persuasisse. De Artoico nulla menti apud Bonia factum , postquam Vero Senatus populusque arvisianus in sententiam He Ciandi Episcopi, de tradenda urbe consenserant, duos elegerunt praecipuos ciues, nempe Gibertum Metanaluna in Salomonem de merso, Ut spontaneam urbis deditionem ad Attilam deferrent. In allato Bonifacit opere, mentio
quidem fit, de quodam Artio inter illustres Tempe sed, quod affert, ad
Tarusanam deditionem Plane non Pertinet.
22쪽
Pii Nicolai Garellii Epistola,
Hete omnia vero, dum crasse admodum cum ATTILAE chronologia pugnant tamen, evidenter demonstrant, Iuvencum Caesitim Calanum Dalmatam,
poli saeculum XII. forte multo serius, atque sine multo iudicio, scripsisse. De Philippo Callimacho Experiente, non loquor, nec de Nicola Otibo, Metropolita Strigoni enii, qui ambo vitam ATTILAE conscripserunt duo enim haec opuscula Bon si decadibus, de rebus Hungaricis, adiecta sunt, quas Tibi perspectas nullus dubito.
Jam video, quantum nugarum de Iuuene Caelio Cauno Dalmata, tumultuario, centies interpolato labore, congesserim. Quas tamen Te pro Tua facilitate, sequi bonique consulturum, confidori quod si autem, Tuis laboribus adiuuandis , vel minimo liti futurae sint, multum quoque mihi operae pretium accessisse putabo.
Vides igitur Doctiis me B Erile hucusque allatis Iuuene Caelii Calani Dal
malae ATTILAM , etsi typis iterato Uulgatum , plures tamen magni nominis eruditos viros, mi scrutis litterariis excutiendis , ad stuporem assiduos, latuisse. Quod Tibi extra commercium literarium degenti, Win tenebris Hungariae latitanti, si uti viris doctis, in magna luce accidit, solatio esse poterit. Tantum igitur abest , viae a noua huius schedias malis editione, Ammoratu tuo ad Hifloriam Hungariae inserenda dehortari velim quin potius Tibi
a uestor sim , t hoc, qualecunque opusculum, a mendis, quibus antiquae editiones scatent, purgatum in notis, quas Te iam paratas habere significaueras, ornatum, denuo in lucem prodire sinas : quod idem, ante plures annos, saliae praestare meditatus fuerat Henricus Bennelius Sueeus, qui dum in Iuuem eum, e tenebris, in quibus latuerat, eruendum, incumberet, datis ad Claris mum virum Fontaninum literis, eundem sollicitauerat, ut si quid de hoc scripto. re haberet, secum communicare non detrectaret. Nullus dubitat, idem doctissimu Fontaninus, in sua ad virum e Ximium, Dominicum Passisneum, responsoria epistola, Tu caussa conscriptari non dubitat, inquam, Tibi commodam in Historia Hungariae recensenda occasionem Uturam quin immo putat, studio quaerendam esse, ut in verum exactum Patriae D. Hieronymi situm,
maiore diligentia inquiras, quam hucusque factum sit cum nihil certi &explorati, de Stridone habeamus, quo in Oppido natum esse . Hieronymum, ipso locupletissimo teste, nemo est qui dubitet; sed, quo in situ topographico collocandum sit, mirum, quantum inter se dissentiant eruditici vide Tisiemuntium. om. XII suae Historis Ecclesiasticae, pag. 6.&in notis, Pag. II. D. Chii reum in epistolis, Iobertum Papa aDam , de situ Carniolae, Carinthiae, Styriae & Epeiri Melahior quidem Ino, er, in suis Annalibus Ecclesiasticis Re pni Hungariae, pag. LXXXII.&LXXXIII. praeuii Chronici, ad annum Christi r. se vidisIe locum asserit, uersiae urbis antiquas reliquias , curiose
perlustrasse; sed maiorem accurationem geographicam, e Tuis commentariis, hau iturum te sperat Fontaninus; quod ideo Te ignorare nolui, ut scires, quantam apud Uiro dodtOS, expediationem concitaueris : cui adimplendae, Ut, quas dedit ab ingenio vires, omnium bonorum largitor DEUS, Tibi artas tectasque fano in corpore, quam diutissime conseruare velit, orare atque obsecrare non desinam. Vale, me ama.
Dabam Vindobonae, Prid. Cal. Septembres MDCCXXXV. Finitat De hac meditata genaelii ed ione, men. allegato, suae Bibliothecae Latinae. tio quoque fit a Fabritio, loco superius I
23쪽
Ad Editorem Iuvenci, M. Belium.
Finita iam epistola, dum Dyater amiam ATT11 Scythis , a Barthi imputatam, animo versarem, incidi in Origines Hungarkar, Francisci foris Otro. Osi, vidi, erudit tam hunc scriptorem, primo volumine sui operis, Pag. Ias. Ia 6 eandem difficultatem in verbis Prisci exponendis, reperisse paragrapho enim XV Cap. IV. de quadam uxore fae, nomine Creca, e Prisco verba faciens, haec habet Ceteras eius Oxores nominatim non exprimit, praeter Escam, quam tunc volebat ducere, saltem dicit in genere in mentione Escae, eum plures etiam habui*e. Adducit postea verba Prisci latine reddita graecis ad notas relegatis Attilas intereat inquit in quodam vico subsitit, in quo filiam EEam in
morem, etsi plures alias haberet, Scytharum legibus id termittensibus , d&cere voluit.
Ad quae verba hoc notat laudatus Otrohocsius : Videtur hic aliquid deese, forte euius Herois illassiafuerit nam non dicit aperte Priscus, eam Attilae propriam fuissee, ne ratio adiecta id docet , id potius pluralitatem morum licitam apud Deteres Scythar. x his verbis apparet Otro osum agnovisse Gam, pro quadam puella, sed non pro Attilae silia; quapropter, ut bonum sensum ex verbis Pris eruat, putat in serie orationis deficere nomen proprium Hero is putatae Vellae Patris. Ego σκὰι , ut nomen illud proprium patris esse illius puellae, quam ducere cupiebat Attila,& quam Priscus, non proprio riuod forte ignorabat sed appellativo Θυγά lέεα appellat. Hanc meam suspicionem, quam in epistola, prout se mihi obtulit, indicaui, sola fretus graeci sermonis analogia, mente concepi. Solebant enim Graeci, exterarum nationum nomina propria, quae inusitatam Graecis terminationem haberent, quae solito gentis supercilio, ab illis, barbara dicebantur solebant, inquam Graeci, ea nomina indeclina-hilia facere, & eorundem casu obliquos, bla motione articuli indicare , ut
passim docent Grammatici. Quapropter, ut mea coniectura locum habeat, ad omnem tollendam, in verbis Prisi, aequivocationem, sola vocula di deficit, qua apposita, clarus sensus emergit, nem Pe Θυγ έρα τοῦ κα- γαμιεῖν βου- Φο quanquam non desint, quin immo abundent Xempla propriorum nominum indeclinabilium, quorum casus obliqui, sine articulo reperiuntur, ut Genesis X vers. 23. io A 'αμ, MXI. Verc. l. γύναικα -- XXIV. vers. o. Θυγατἐρ αδυέλΠιμι υκ αχορ Malia plura. Accedit, quod salua proprietate Graeci ermonis , hoc vocabul Um , Θυγατὰ , nunquam sumi potest
pro puella, virgine, vel alio simili absoluto , te semper habet relationem ad patrem, ridem valet, quod Filia apud Latinos unde nata est aequi uocatio, quae vitari non potest in verbis Prisi, siue sit filia Attilae sue sithomen proprium patris puellae , ab Attila concupitae. In primo enim casu ad orationis perspicuitatem, deficit pronomen ε--ου, in alter articulus is,
quem abesse quidem posse , allatis Xemplis vidimus; vitiose tamen semper omittitur, ubi aequi uocationi locus esse potest, ut in allatis Pris verbis, quae in re graui Magni momenti, alterutra ex his vocibus omissa, dubium sensum ei aciunt, apposita vero, sensum totius orationis determinant. Quis vero
hanc oscitantiam ipsi riso, eidemque Rhetori , non inepto alias scriptori, imputare sustineat cuius integram Historiam, non habemus, sed excerptam, nequ de ignoti excerptoris fide, diligentiain iudicio, constare cum fundamento aliquid Potest Vale iterum.
24쪽
Ne inanis pagina haec diffugiat, placuit, alteram, Illu
stris Viri, epitiolam , adte Xere, qua potestatem nobis facit,
prioris illius edendae. Est autem istiusmodi:
Ouod tumultuarie congestas de Iuuenco Caelio Calan Dalmata, nugas, Tu, Vir Clarissime lis eruditi illi viri, qui eas legerunt, aliquid esse putaueritis id , singulari Vestrum omnium, ause praesertim humanitati, non sine tacita quadam animi delectatione, facile tribuerim hocque titulo , maximae mihi vobis agendae gratiae brent. Quod vero easdem publica luce digna quin immo, ProXime edendo Opusculo Tuo , aliquali ornamento futuras arbitramini atque meam, ut ita dicam, verecundiam, binis iam datis epistolis , quo in id consentiam , officiosissime sollicitas id demum est, quod me an Xium,' in ipsa deIiberatione , iure merito ambiguum tenet. Vereor enim, ne , si perspecta mihi operis tenuitate permotus , pertinacius abnuero, iudicio Vestro aliquid detrahamri in facilis concessero, Dbanitate Vestra , mei oblitus , abutar. Iterum enim , candide fateor , me hanc epistolam, eo animo non conscripsisse, ut, quae in ea congesta sunt, meo nomine prodirentra sed , ut ibi, in recudendo, Iuuenci Caelii Calan Dalmatae opusculo , sui essent nimirum, ut e farragine, si quae forent, Uae placerent, deligeres, notis Tuis, quas parata Te habere olim significaueras , data Opportunitate , intersereres, vel ibi reservares. Quod , si re adhuc integra , facere decreueris , scias, rem mihi quoque gratissimam esse futurum sin vero in sententia permanseris, hanc nimiis rum, Ualemcunque epistolam meam , Opusculo uo , vel assigere , vel preteponere , in Urbane nimis seuerus forem , si eruditorum virorum iudicio , ouo maXime , diutius repugnarem. Quapropter , quam ad Te dedi, episolam , Tuam puta , eademque tere pro arbitrio Tu dum , vel Prmfatiuncula constet me, ut prodiret in lucem, non assectasse , Vel quod dici solet, laureolam in mustaceo , non quaesiuisse. Reliqua. Vale in meam a Dabam Vindobonae , a d. XIII. Cal. Decembres , A. IOIOC G
25쪽
vNN1, y, qui AVAREM, nunc autem HVNGAR s , in Ltima Maeotide c), quae est palus Scytharum , inter glacialem
a)HvNNos invARE unam fuisse gentem, cum auctore nostro, nihil dubitamus ad firmare tametsi non desint, qui in contrariam sententiam abeant. Recte ScΗvRTE FLEisCΗius , in disputatione, quam Ungarica, inscripsit ad . VIII. ' Hunni ua
res, na gens, neque origine, neque natione disincta fuerunt. Ex quo non posbunt non errare admodum, qui uares, Hunnorum socios , ιν tamquam sede ac sanguine discretos, censent. Torqtient hic se multi, O inter hos notitii quidam, intricantque adeo, ut non habe ant, quemadmodum extricent. Quod ego quidem alde miror , quod refragentur scriptorer medii aut is habeant pro iisdem Ex reliquis simoinus, alterum explicat per Iterum, deoru eademque notione ιν cum paria faciunt copulat, atqtie a Dalmatis, nius alioquin regnisbeietate iunctis , disinguit. Lib. IV. de Gestis Francor. cap. q. Hactenus ille. Sunt omnino scriptores , propemodum infiniti, iique notae optimae, qui Hunnos' Atiares, gentem faciunt eandem Legant, quibu volupe est, MENANDRvide Legat. p. III. edit Parisiens. ΤΗΕΟΡΗiLACTu SI MOCATTAM , Histor Lib. VII cap. . collato Lib. 1. c. g. AvLLvΜ WARNEFRIDI de Gestis Longobard. Lib. I. cap. 27. p. m. o. Lib. ILcap. o. p. 6 Lib. IV cap. a. p. 29. GREGORlvΜ TvRΟNENfEM de Gestis Francor. Lib. IV cap. 29. THEOPHANEM, in Chron. p. 263. edit Paris anni I 6 S. ADONEM V: ENNENfEΜ, in Chron Aetat. VI ad an D. 6 6Oq. 783. 4O . HisTo RiΑ Mi fCELLAM, Lib. XVIII. REDEGARivm in Chron. Tom. I. Hist. Franc edit Paris. Anni 1636 p. 76 I. atque his multo recentiorem SIGEBERTvΜ, in Chron ad An. D. 8o .shNeque istud controuersia caret: n ungari, iidem tim Hunnis sint atque riua Vibui Negotium facessunt viri docti , Mopinionis, quam elegere, tenaces. In his SCAvRTZrLEisCHIvΜ nominasse suxficiat, priori sententiae patronum, huius vero acrem aduersarium. Verba eius , loco citato, ad . . ' legi poterunt, quae huc redeunt: Hungaros ab Hunnis nomine 9 natione diuerjos, perperam eonfundi sicuti habet Proposiιio I. si utationis LXI. quam sub eius praesidio, celeberrimus Io H FRANCis CusBvDDEus, Anno MDCXXCVII. defensavit. At enim vero, nihil moramur, summa ist-
haec nomina , quin prorsus cum auctore nostr faciamus, Hungaros non minus con
sobrinum Hunnis populum fulisse, quam fuerunt Hunni Auaribus. Data id opera, inmugaria disputabimus Antiqua quae dum prodeat, lectorem ad chronographos dimittimus consulto. e Constans haec, optimorum auctorum, sententia est, neque nisi his, qui rerum omnium sunt ignarissimi, incognita. Vt mirari subeat animum , non deeste, ingenii, multarum rerum notitia, exaggerati, viros, qui negent, Hunno a Scythis profectos esse. Opinionis origo, nisi error, dicendus sit, haec est, quod arctius Scythas coni. Deead. I. Monument. Il Z pin-
26쪽
ρο Iuvenci Coelii Calani Dalmati
lem dyTanaim, massagetarum immanes populos , Vt perhibent plerique chronographorum , habitauerunt. Hi, mortuo ALEXANDR Macedone, qui eos intra es montes artissimos cohibuerat, equis insidentes Velocissimis, 4 Caucaso monte irrum
pingant, quam cies ipsa fert, scriptorum testimonia. Adde nimiam Scythici no minis, apud gentes septentrionales adfectationem. Ab hoc capite manavit, quod
JORNANDΕs, qui hunc incauti sequuntur, Scytharum actus, ad Gothos suos retulerint. Tacemus reliqua. Egregie profecto , summus Ei BNITZivs Misce an eorum numero XVII. p. qS. Ego Scytbica , inquit, malo vocare, non qua Scandica ,sed qua Sarmatica , Hunia ea. rica sunt. d Aliter I ORNANDgs, de Reb. Geticis cap. V. p. m. I. Tanaim , inquit,utine d co , .ui e Risuis montibus deiectus, adeo praceps ruit , ut quum vicina fumina, seu motis, Elis solidentiam, solus amnium confragosis montibus aporatus, numqaam Scythic durescit aliope. Plane MELAM exscripsit Lib. I. cap. 19. lin. Ia . ubi eadem legas : Ipse Tanais εχ Mpaeis montibus deiectus, adeo praceps ruit, ut cum vicina fumina, iam motis Bosportis, iam Ponti aliqua, brumali algore durentur, solus asus biememque iuxta ferens, de 18 ero sui similis incitatusque decurrat. dec MELA, quae non alia re ad ORNANDE discrepant, quam quod hic Tanaim gelu Xpertem dicat quia solus amnium, confra. gosis montibus aporetur, hoc est suapte natura ob halitus, quos eructet, glaciem respuat; MEL A vero, expertem glaciei idcirco dicat, quod praeceps incitatusque decurrat, an ruat Nam quo perniciore sunt aquae, eo frigoris vi adstringuntur dissi citius. Ergone abest a vero CALANus noster, quod Tanaim glacialem vocavita Nolim id ipsi impingi. Legerat, procul dubio, Μ AFCELLINvΜ, qui Lib. XXXI. cap. a. p. m. 473. Hunnos, ultra paludes Maoticas , glacialem oceanum accoluiisse, scribit. Itaquein Tanaim ab iis regionibus delapsum, ex climatis indole haud male glacialem dixit. Adde Lavni AN v Lib. I. v. 323. in v FFINvΜ, ubi de Hunnis sic canit:
se genus extremos Scythiae vergentis in ortus,
Trans gelidum Tanaim. - Atque Si DoNiv mcarmine l. Versu S. p. m. 138.
Glacies ubi Caucasum auget Sirinxit taperboreis, Tanaitica crusta pruinis Naturam sumens gemmae , Ni perdidit undae.
En glacialem Tanaim . qualem, ut diceret noster D. Hieronymi, adductus auctoritate est cuius verba iam sequentur. Ceterum Isaaeus sisius e lacu, quem vasta undique cingit planities, oriri Tanaim Obseruat, in notis ad hunc locum MELAE IS edit. Abraham Gronouit. e Imitatus est auctor D. iERONYΜum, passim Hunnorum impressiones damna, deplorantem. Neque enim apud vetusto chronographos , quidquam horum legas. Et de Alexandri quidem claustris , in epitaphio Agio LA Tom. I. pistol. sic habet:
Eeoestibito discurrentibus nunciis, oriens totus intremuit, ab ultima motide, inter glacialem Tanaim , A Massagetarum immanes populos, bi Caareasi rupibus , feras gentes Alexandri elaustra eohibent, erupisse Hunnorum examina, qua pernicibus equis huc istucque volitantia, caedis pariter ac terroris cuncta eo serent. Adde, quae in epitaphio Eporias ad Hir Liono R. item quae in epist ad OCEANV leguntur. AvLLvs Rosius Lib. II cap. 33 p. m. 76. Gens Hunnorum, diu inaccessis seclusa montibus, repentina rabie percita, exarsit in Gothos, eosque sparsim conturbatos, edibus expulit. tilla hic claustrorum Ale xandri mentio est. Ceteroquin, de Muro caucaseeo,' huius vestigiis , hodieque exstantibus, quidque id rei fuerit, legendus omnino est, THEOpili Lus Si GEFREDv BAΥER, Acad. Petropolit Profestar amicus noster, commentariorum Academia Scientiarum Ima erialis Petropolitana, Tomo I. p. 42 S. se qu.
27쪽
pentes, Aethiopes orabes , totumGiae Orientem , depopulati sunt. Posthaec ingressi loca, quae hodie inhabitant, Hunnis deinde j Mares, a quodam eorum rege, dicisti, postremo, e Utraque denominatione sumto Vocabulo, ungarii nuncupati sunt, quod sic inditum nomen eis, Vsque hodie perseuerat.
f Ita AvLLvs ARNEpRini, iis Iocis, quae supra citauimus Alboin, inquit, cum Avaribus, qui primum Hunni posea de regis proprii nomine, uares, adpensi sunt, D sperpetuum iniit Lib. I. de Gestis Longobardor cap. 27. p. m. O. L Gentem eandem esse , Hungaros, Avares WHunnos, nunc diximus. Iam denomine ungarorum dicendum aliquid est. Audacter laudatus C HvRTYpLgi sCFlius, loco citato, ad . . Nulla , inquit, huius gentis mentio existi ante IX seeuum: non quod non fuerit: sed quia tali nomine, sub hoc seculo, primo venire caepisset. Verum meminisse ungarorum debuerat , quorum luculenta apud Iomandem , VI. seculi scriptorem, exstat mentio , de rebus Geticis Cap. V. p. II. ubi, cum Hunnorum gentes recenset , Hunugari inqui , inessunt noti, quia ab ipsis petuum murinarum enit eommercium. Sola hic syncope τοῦ V. post primam syllabam, opus , ut mu-gari dipsisssimum hodiernae gentis nomen, inde mergat. Ista veritatis sunt exploratae. Itaque, necessum haud est , dicam , cyptimis auctoribus, scribere , quod Hun
norum, uarorumque gentem, Hungaros, multo ante seculi IX. exordia, adpel
lentri cum id non ignorantia, sed iusta ducti ratione, faciant.
I, exa' horribili Scytharum gente b creti, Gothos cha mi Quirtute bellica, de sedibus propriis, depulerunt,
ὐ Recte ad Scythas Hunnorum originem refert, interiores illos, ultra Tana im colentes. Quod amicorum meorum decu laudatus nunc BAYERus , data ad me epistola, negare visus est. Quam postea opinionem suam, facunde non minus quam scit , adsertum ibat, Commentariorum Acad. Scientia : Imperiat Petropolit. l. c. p. 38s in dissertatione De originibus , priscis sedibus Seribarum. Nobis in te rea, stat sententia vetus. Neque vero parentes tantum, sed ipsi quoque Hunni horribiles fuere. Nam ω quos bello forsitan minime superabant, ultus sui terrore
nimium pauorem ingerentes, terribilitate fugabant, eo quod erat eis 'ecies patienda nigre..
dine, sed υρω quaedam, si dicere fas eis, deformis usa, non facies, habensque magis puniacta, quam lumina Verba sunt IORNANDI Cap. XXIV. p. 69. Haud vero tam a tiua haec fuit deformitas, quam immani quadam arte, a teneris inducta sic MAR CELLisvsu Ab ipsis nascendi primitiis infantum ferro sulcantur altius gena, ut pilorum
vigor tempestiuus emergens, corrugatis eicatricibus hebetetur. Senescunt imberbes, ab queon ventisate, spadonibus similes eo actis omnes 'misque membris, ' opimis erui
eibus prodigiosae formae y an, ut bipedes exisime besias, vel quales in ommarginan 2is pontibus eritati stipites dolantur incomte. Lib. XXXI. cap. a. p. 72. Eadem IORNANDE quoque habet, loco, Uem nunc citauimus, e MARCELLINO , uti adparet, exscripta Ceterum, legesis ad hunc ΜΜiANI locum, notam UALEsri, de formitatis Hunnorum hanc adferentis caussam, quod luctum testatur , cultris genas conciderint. Confer SIDONIx carmine II. v. 2 s. seqq.b Exsecrandus merito IORNANDis error est , an conuitium dum nihil dubitat, Hunnoram originem, ad impuros spiritus referre Cap. XXIV p. 7. Aliorumnas, inquit, Filime habens sustectas, de medio sui proturbat, longeque ab exercitu suo fugaras, insolitudmem eouit terra. vivas stiritus immundi, per remum vagantes dum vidissent,
28쪽
c a Iuvenci Coelii Calani Dalmati
quandoque, sic casus Variante fortuna, a Gothis .ipsi si1-perati, L .viciti sunt His reges plures fuisse traduntur ,
quibus praecellentes suisse memorantur eo vBΤΗΑRus MAND-LvCilvs fratres ΑΤΤ1LAM BLED , adluchi filii. Qui propriis non contenti, flerata rabie Romanum D intendentes diluet C
y earum se complexibus in coitu lyculissent , genus o ferocissimum edidere. Tali ergo sive Hunni creati, Gothorum snibus aduenere. Apage istas nugas , longe omnium malevolentissimas quas, quod postea genti odio, etiam non mali scriptores, suas fecerunt, non tam nostri, quam ipsorum caussa impense dolemus. Hoc vero in confesso est, apud omnes , Gothos, partim subactos ab Hunnis fuisse, partim regione depulsos. Fatentur id , praeter ORNANDEM , luculentissimi scriptores, ZOSiΜvS, PROCOPivS, MARCELLi Nus , alii ut in re pueris nota, superuacuum sit, testimonia adgerere. Gothi autem , unnos fugientes , quomodo accepti fuerint a Romani , OsiΜvs proli X tradit , atque AvLLvs Rosius Lib.
VIII cap. 33 p. m. 76 seqq.d Euenit hoc, ATTi L fatis functo, cum filii eius, de principatu invicem dimicarent. Vide ORNANDEM, Cap. L. εἰ Fratres utique Suphtarum isandiacbum fuisse , IORNANDE testis est Cap. XXX.
p. 99. sed nomina eorum aliter reddit Attila, inquit, patre genitus Mundaucco, cu-itis Itiere Germani Octar 9 8oas, qui ante Attilam Vntim Hunnorum tenui me narrantur, quamuis non omnino unctorum; Itaque Suuet harus , auctoris nostri, Octa est IORNANDi. Sic Meum Si GEBERTusci de regno Hunnorum nominatri tametsi anno mox CCCCXXXIII. Suphtar legat. In Ga Pia, cum v pHTA rex Hunnorum, Burgundiones nimis opis primeret isti in Deum chrisianorum spem suam ponentes, se baptizari petierunt. Et satim eum tinnis onIrusi, pauci, multa mitria eorum peremerunt, y si rabiem 'sortim e fannuertini. Haec SI GEBERTUS, quae apud CAROLv SIGONix in Historia de Occident.
Imperio Lib. XII. p. m. 28 S. multo sunt relata luculentius sed qui Suphtarem, Opta rem vocat, Mante pugnam Burgundiacam , cibo nimi disruptum, scribit. Itaque,
Ostrames, Hunnorum rege , ita functo , regnum ad flios, Mundaticei frutris , Attilam ale dum delatum es verba sunt SIGONII. Vnde cognoscas, neque patris Attilae nomen varietate carere. Mandluchum, ac postea constanter adluchum auctor noster vocat,
quem ΙORNANDES Mund Zuccum , PRISCvs RHETOR Mundi uchum , denique ungarici Annales HENDERvTZ, adpellant. Quin rasas , quem omisit CALANus, varie scribi tur . tia PRisco Rhetori est Agilaci sequioris aetatis Chronographis. Nos alicubi D.has scribere maluimus , ut Vocabuli redderemus significationem ; quod ommode oblitum notat. De Mandulabo, videri infra , Cap. III. nota d.
f Loquitur auctor , cum de ATTILA, tum de reliquis etiam , quos nominauerat, regibus. Quod ideo monemus , quia ungarorum annales , Omnem rerum, domi forisque gestarum, gloriam, ni ATTiLAE , adscribunt cum tamen palam sit, obscuro adhuc ATTlLA, multa per orbem terrarum facinora, Hunnos edidisse, non minus euentibus insignia, quam inusitata feritate , atrocia. Nam Hunnis, ante Arri L M, complures fuisse, e Graecorum Latinorumque annalibus elucescit. Horum antiquissimum Balamberum seu Balamirum IORNANDES in Rebus Geticis Cap. XXIV. XLVI d. p. I. 139. edit Lugd. 618. . nominat, quem e Cadarum familia clarissima prognatum, Chroni coniungaricum HvRo CZi tradit Balamber successit Mundaucetis, pater Bleda, Attila, de quo I ORNANDE in Reb. et cap. XXXV. p. 99. adscito in societatem regni, procul dubio, Vidi, quem ZosiMus Hist. Lib. V. cap. XXlI. Hunnorum principem dicit. Crescente enim imperio Hunnie , quum vnus, tantae multitudini non suffecisset principes duo, regia potestate, ornabantur. Vtroque mortuo , Octar Roas, fratres Mund Zucci, Hunnicum populum, teste ΙORNANDE l. c. rexere, quibus Xtinctis, ATTILA , cum teda fratre, successit. Riscvs Rhetor in Excerptis, p. 8 I. edit Paris. 6O9 8. JORNANDE l. c. SiGodi ius de Occident. impe-
29쪽
, Attila Caput III. 93ruere imperium, Gallias, Pannonias, Illyricam Liburnorum regiones Germaniam citaliam miris congressibus , depopulati
sunt. imperio lib. XIII p. 3O . edit Basil. IS79. q. Regisne, an Ducis titulo, principes Hunnorum ornati fuerint, disquirit BERNEGERus. Nolit lining P. I S. 19. o. p. 27 PRiasCvs RHETOR AE ORNANDES, reges adpellasse videtur, quando rempublicam Hunno. rum regnum adpellat. Quorum ATTILAM , inde ab exitu , numero quintum , non vero quartum, uti CALLIMACHus, adnotauit, obseruare est. IIvROCZiv P. I. c. Io. seq. Duces nominat, cuius sententiam , ONFsNIus, LAIIvs alii, rerum Hungaricarum scriptores, suam faciunt. SIGEBERTus, ad an. 389. Duces , Reges Hunnorum recenset, atque post Balamierum, Gnama, me a duce collocat.
SuBTHAR igitur, &ayMADLVCHVs, cum harum gentium reges essent, multa aduersus Scythas ' ingentia bella gesserunt c) multis claris persiaepe aduersus eos victoriis habitis madul-chus
a Subibar, non cum Mandlaebo , verum cum Da fratre oti JORNANDES cap. XXX. scribit, Hunnis imperauit. Ante eos quippe Manditiebum, cum ridi principe, Hunnorum imperium tenuisse, commonstratum est, ad Cap. II. Ol. e.
bo Scytharum nomine Gothos Alanos , ceterosque Scythiae Europeae populos , quos HERODOTvs Istro, Tanai concludit , ex mente JORNANDis intelIigit. exRes Hunnorum praeclare gestas, quas CALANus praetergressius est, succincte ciusto ordine , ex annalibus veterum supplebimus. Hunni, anno a C. N. CCCLXXV. Valente, Gratiano salentiniano iuniore imperantibus, Gratiano autem A. III. &Α equitio Cossae ex Scythia egressi superata palude Maeotide, duce Balambero, AlipZuros, Adcid Euros, Ilamaros, Tun cassos, Boiscos, qui ripam paludis tenebant, primum oppresserunt. I ORNANDE Cap. XXIV. p. 69. deinde , Alano , partim armis partim foedere sibi iunxerunt. MARCELLiNvs Rerum gestarum Lib. XXXI. Cap. III. f. 678 edit Lugd. 1693. unctis cum Alanis viribus , Gothos adgressi , eorum partem unam , Vestrogothos puta, in Thraciam reiecere, partem alteram, Ostrogothos scili cet Meum epidis, potestati suae subiecere. MARCELLIN v l. c. ORNANDE Cap.
XXIV. LUIlI. Stabilitis in Scythia Sarmatia sedibus , anno CCCLXXVII. Gothis, aduersus Ualentem imperatorem , auxilio fuere. SIGONIus de occident imperio Lib. VIII p. 177. cum iisque , anno sequente , Daciam iannoniam , occupauere. Si GoNivs Lib. VIII p. 18 I. Theodosio imperatore, anno demum CCCLXXIX. cum reliqua, Gothorum Alanorumque multitudine, non tam bello, quam beneficio victi, Romanisque conciliati. Rosius Lib. VII. Cap. XXXIV. p. m. 79. JORNANDE de Rebus Geticis Cap. XXVII. 1GONivs Lib. VII. p. 8s. HERMANNvs CONTRACRus adan. 382. Ol. ISO. an. 736. ALBERΤ. STADENsIMan. 38a. f. I 6 . VRs PERGEN sis in Chronico ad an. 8a. f. 11 a. Ita benignitate Theodosii allecti Hunni, anno CCCLXXXVIII. CCCXCIV. manum delectam , Alanis Gothis permixtam , Romanis auxilio misere , in quorum castris illi , ducibus Gain , Saule in Bacurio militabant. Horum priorem , Huldin munitorum cis Istrum in Scythia princeps , anno CCCC. interfecit, eiusque caput Arcadio imperatori misit. Si Go Niv lib. IX. . O8. ao. At vero, Alarico quoque regi Gothorum in expeditione Italicari an CCCCI suppetias tulere ' Stilichonis copias, an CCCClI. apud Pollentiam , dissipauere. Ro-spER AQUITANICus, Chron. apud Cunisium p. 37. M. AvRELIvs AssIODORu , Chronic. Arcadio monorio Coss. V. mutuis caedibus , inter Hunnos , Gothos , Alanosque subortis , teste RosIo attenuati Forum manus altera , Min uaro ducibus , ΗΟ-norio imperatori, anno CCCCV adfuit, qua stipatus, Stilicho, Radagaisi , mascule Decad. I. Monument. III. Ala obsti-
30쪽
ρ Iuuenci Coelii calani Dalmatichus dy, ut alii serunt, morbo , , plurimi, lassitudine me-'liorum, rebus humanis Xemtus est, diros filios, relinquens BD-dam e natu maiorem i), ATTILAM iuniorem quos fratri uoSvBΤΗΑ cum regno in portione studiosius commendauit. v B-
obstitit, eumque cum ducentis millibus ad internecionem usque deleuit. Rosius Lib. VII cap. XXXVII. p. 9 I. 692 FRECvLPΗvs Chron. T. II. Lib. V. Cap. . p. ISI. PRospg AQuirinicvs Chron in lection canisi Tom. I. p. 68. TIRO Rosi ER, in Chronie , ibidem Tom. I. p. 1 r. VRSPERGENs Is , ad an. 399. f. II 8. Adeo se tum, Hunni, Stilichoni, magnanimitate, idelitate, commendauerant uti etiam , in custodiam corporis adhiberentur , quorum postea omnes , arur dux Honorii, Stilichonem comprehensurus, anno CCCCVIII opera militum suorum interemit, SIGων ius Lib. X. p. SI Anno sequente , iuncti, parte quadam , Alarico Gotho , in Italiam irrumpunt, urbis Romanae expugnationem , promouent, quorum millia decem , ea tempestate , ab Honorio imperatore , aduersus Gothos arcessita , in castris Romanorum militauere , SI GONIvs Lib. X. p. a 3 a Sy. 38. Delituerant illi hucdum in Scythia , iuxta Tanaim, paludem Maeotidem. Tum vero, teste HIERONYMo, ubi Roma a Gothis capta fuerat per angustias Caucasi in Asiam erupere, indeque praeda onusti in Thraciam penetrauere unde , Gothis ex Illyrico , in Italiamin Galliam emigrantibus, facto cum Honorio imperatore cedere, in Pannoniam&Daciam trans. luere , in eaque, datis acceptisque obsidibus, anno CCCCXI. sedes posuere. IGo- Nivs Lib. XI p. 69. Horuni reliquiae, facta anno et . ex Scythia in Thraciam impressione Romanis graues esse coeperunt, quibus sedatis, Iohannes, qui post obitum Honorii, imperium occupauerat, misi in Pannoniam Aetio, ingenti auri pondere, Hunnorum auxilia conduxit, quae tamen, Aetius, capta demum Rauenna , Johanne in Italiam perducto inito cum Aspare pacto, persolutaque, quam promiserat mercede , ad suos redire iussit. Ros PER AQviTANiCvs TtRo RospΕ apud Canisium p. Is . 1ss. HERMANNvS CONTRACTUS apud Canisium T. I. p. 4 9. ad an . qas. MARIANvs Scorvs Lib. II. aetat. 6. ann qa6 LAI 2. SIGEBERTu GΕΜBLACENs Is ad annum qas. f. 98. Si GoNivs Lib. I. p. 378. 379 38o. His in Pannoniain Italia gestis, Hunni anno 28. Burgundiones adgrediuntur , aduersus quos , quoniam multitudo ingens emi.
grauerat eos, hoc plane tempore, posteaquam anno So. Pannoniam tenuerant in.
de depulsos fuisse. SIGEBERTus ad an cit scribit. do adulehum, Mundauccum adpellat IORNANDE de Rebus Geticis, Cap. XXXV. ωSisos ius de Occid Imperio Lib. XIII. p. 3o . Munatuebum. RisCvs RHETOR,
LANus noster , nescio quo perductu auctoramento, natu minorem exprimit pletam
Io κυΑNDEs nominat. PROSPER Aquitanicus & TIRO Prosper, apud Canisium p. 147. I7a. cum BEDA, Hist. Eccles Angi. Lib. I. c. I 3. IIGEBERT ad an 6 9. Bledam, pro quo errone apud HER vΜContractum, ad an . - . in edit Pist. ledum legitur. Eos sequitur etiam CALLIMACHus in Attila suo. Belam vero ΟΜ. MARCELLIN. Chron. f. 19sa in Bibl. Patrum T. VIII. ΗvRoTZ. c. q. exprimunt. Reliqui, uti MARIANvs Scotus ad an HS. DTro RisING. Lib. IV. c. S. cum BotiriNi d OLAH Eudam adpellant. D Nomen Arrit Ag, per duplex, vel simplexa rectius ne seribatur, inter auctores dissensio est Duplicant litteram Attilamque exprimunt : Riscvs RHETOR , JΟRN DE , PROCOPIus , RosPER AQUITANICus , SIDONIus , PROsPER , FRACVLPHus , SiGoNIxs,sige