Historia rerum anglicarum Willelmi Parvi : ordinis Sancti Augustini canonici regularis in cœnobio Beatæ Mariæ de Newburgh

161쪽

LIB. II.J HISTORIA ANGLICANA.

ejusdem hominis angelum fuisse credo; Κetelle, inquit, negligentia tua paene te nunc periclitari fecit. Cave ne ulterius te inveniunt insidiantes tibi hostes inermem. V Dicebat autem idem KeteI

riori potestate, quOSdam Vero purVOS RC de SpiCubiles, impotentes viribus et SenSu hebeteS, OmneStamen pro modulo suo infestos hominibus, multumque laetari, Si vel parum illis molestiae inserunt. Vidisse se quosdam tales Sedentes Sectis vias, et facienteS Ossendicula tran Seuntibus, petulanterque ridentes, cum vel hominem vel jumentum ejus DedeS atterere facerent, et maxime Sihomo, hoc ipsum jumento imputans, maledicto in jumentum calcaribusve saeviret. Porro si homo vel modice turbatus nomen ederet Salvatoris, ut

est quorundam consuetudo valde laudabilis, tristes et confusi fugiebant. Aiebat quoque se in aliquando domum potationis ingressum vidisse hujusmodi daemones in Specie simiarum, Singulos potatoribus S1ngulis in Scapula sedentes, illisque potantibus spuentes in phialas, hominumque Vecordiam petulanti gestu et ludicris motibus irridenteS. Cumque inter potandum preces eX more indicerentur, et nomen Salvatoris insonaret, eX territi eXsilie bant, virtutem Sacri nominis non ferenteS, Sed mOX, residentibus ad phialas rusticis, rursus introibant, seSSionem priorem Cum motibus SolitiS repetenteS. Sane hic, cui tanta divinitus collata est gratia, in animadvertendis nequam Spirituum actibus utque insidiis, annis vitae suae in multa innocentia et sinceritate eXpletis, dormivit in domino, Sepultusque est apud Farneliam.

Iliquando.J H. L. u.; omitted in C. L

162쪽

De diutina vacatione ecclesia Lincolniensis.

ΝΝΟ regni Henrici secundi quarto- decimo, qui fuit a partu Virginis

Alexandri successor; redactoque ins SCum episcopatu, vacavit pastorali providentia eadem eccleSin per annos fere decem et Septem, id est, ab anno ejusdem regis quartolleCim O USque ad tricesimum, ita ut aliquis in ea ulterius pontificaturus tepide crederetur; maXime Propter Verbum cujusdam Conversi de Tama a deCeSSU Praenominati episcopi constanter pronunCianti S, nullum ulterius fore ecclesiae Lincolniensis epi SCOPUm. Is enim, ut dicitur, Cum propter religio Sae ConVOrsationis meritum, et multorum quae Similiter praedixerat eVentum, Spiritu prophetico pollere videretur, a pluribus in fidem receptum est, quod nec in ea re falleretur. At haec post modicum fides β nutare visa est, qGaufrido, regis silio naturali, ingratiam ejusdem regiS, ud memoratae ecclesiae pontificatum electo. Cum autem ille amplissimis contentus redditibus, ut liberiuS vacaret deliciis,

163쪽

canonicae consecrationis tempus Protraheret, OVeS-que dominicas nesciens pascere, et doctu S tondere, multo tempore Lincolniensi ecclesiae sub electi nomine incubaret, memorati viri Verbum in multorum animis ad fidem coepit ueserpere. Quod utique post modicum fortius movit plurimOS, Cum reX, Poenitentia ductus, quod delicatum juvenem, et tanti honoris apici minus Congruentem, Carnaliassectu ita promovere voluisset, eo tundem ad resutandum jus et nomen electi prudenter inducto, CPiSCOpatum rursus in fiscum reduxisset. At illius vel pronunciationis, vel Opinionis mendaCium Se

quenti est tempore declaratum, ut SUO IOCO narrabitur.

CAP. XXIII. De ductus expeditionibus Amatrici regis Ierosolymitoni in AEgyptum.1RCA idem tempus A matriCUS reX

bylonis, Christianam militiam duxit in AEgyptum, quae nunc terra Babylonis vulgo dicitur: non illius sane vetustissimae Babylonis, de qua Scripturae SaCrae loquuntur, quae prima post diluvium in terra Chal-

cere, C.

164쪽

daeorum a Νino et Semiramide condita, plusquam mille annis Orientis Obtinuit principatum, et olim diruta, desertaque nunc dicitur; sed cujusdam Egyptiae civitatis, cui, ut legitur, Cambyses reXPersarum in Subacta AEgypto a Se conditae momen indidit Babylonis. Hujus autem expeditionis causa haec fuit. Turci, gens callida et bellicosa, 'sub rege N Orudino regnum assectantes AEgypti, eo

quod AEgyptii opulentia quidem Clari, Sed armis

minus acres Viderentur, 'duce Sara Cone, principe militiae ejusdem regis, viro in rebus belliciS experientissimo, Clandestinum per eXtremOS Christianorum sines transitum arte moliti, AEgyptiis Se provinCiis immersere, captisque vel deditis in brevi civitatibus aliquot, regi Babylonis terribiles intolerabilesque fuere. Qui cum Videret eos Virtute AEgyptia arceri abigique non ΡOSSe, regiSChristiani Sarraconus postula it auxilium, multam de caetero devotionem Cum certo et annuo pollicens vectigali. Mox ille, ut erat magnanimuS, regno disposito, et parte militiae ad excipiendos Nora-dini impetus, si sorte interim irrumpere niteretur, deputata, Cum parte reliqua Christiani exercitus

Egyptum ingressus, junctis Sibi regis Babylonici

Obsedit, et tandem Coartatos utque infractos

AEgypti sinibus eXpulit, ConceSSO revertentibus in

Φ Nomen indidit Babylonis. Cairo is the city alluded to, amoining Whicli, according to

165쪽

LIB. II. J HISTORIA ANGLICΑΝA. 149

terram suam transitu libero per fines Christianos. Dum haec in AEgypto agerentur, ΝOradii US non quieVit, et quietem simulans arte et dolis plus nocuit. Denique quendam ex nostris laudatae fidei et sortitudinis virum, cui urbis nostrae hOStium finibus Oppositiae, quae nunc melinas dicitur, Olim Caesarea Philippi dicebatur, cura et cuStod in Com

duxit: quo immittente Turci latenter civitatem ingressi neminem quidem peremerunt, sed expulSiSCum episcopo Christianis, novo urbem praesidio

munierunt. Hujus casus adversitas regis eX AEgypto revertentis animum saucians, triumphan-

dominandi libidine, quam vindicandae repulsionis

suae stimulis incitatae, duce rursum Sura Cone

regni AEgypti intima penetrarunt. Ad quorum ingressum Babylonici regis fiducia omnis elanguit, unde mOX per legatos, Verbis ad deprecandum compositis, Christiani regis opem solitam flagitavit. Qui mOX, regno Cautius di SPOSito, Cum peditumo quitumque ingentibus copiis AEgyptum ingreSSus, juncto sibi AEgyptio eXercitu Turcos aggredi statuit. Qui astute belli discrimen declinantes, insolitudines refugerunt. Persequentibus eos Christianis, Paschalis Occurrit Solemnitas. Unde Castris positis super fluvium clarissimum N ilum, SuCrutissimae diei cum gaudio SOIemnia peregerunt. Cumque eiS Carnium pro ejusdem diei laetitia modicus eSSet apparatuS, de Supernae pro Vi Sionis

166쪽

beneficio res memorabilis contigit. Sicut enim ubi ΡSiS accepimus qui interfuere, Cum Christianus

exercitus in castris pro Sacrae diei reverentia excubans ministerio SuCerdotum CibOS Sumpsisset CoelesteS, repente greX maximuS RProrum Suumque

silvestrium ex vicinis locis erumpens paluStribus castra irrupit. Tum viri virtutis gladiis et lanceis pro venabuli S u Si quuntOS Voluere non Solum eSCaestudio, sed etiam pro deliciis mactaVere. Agentes ergo gratius insperati muneris largitori, ejusdem gratissimae venationis tantum Copiam habuere, ut ex illius diei reliquiis in cibos crastinos et diei tertiae jumenta onerarent. Mane proseCti persequendis hostibus insistebant. Verum CV m PedeS- tres copiae luSSarentur, reX, eiSdem SubsiStere jussis, cum equitatu properabat. Quod ubi hostilis exercitus dux callidissimus comperit, OCCurrendum ei praelioque decertandum putavit, certam sibi de absentia pedestrium turmarum Victoriam pollicens, eo quod ipse equitu tu longe numeroSiore praeStaret. Itaque Commi SSum eSt in praelium atrox nimis et Cruentum, quod ab hora diei Septima protractum

pit, amne medio interlabente discreta, cujus Vadum Christiani caute praeoccupa Verant ud tran Smeundum. Nocte vero rex principibuS Convocatis damna deplorat, majorem exerCitUS Partem ubeSSe Cau Sa- tus, docet bellum a fatigatis et sauciis non debere mane repeti, Sed ubSque Strepitu revertendum' esse ad socios. Quod cum OmnibuS PlaCutSSet,

iti R.

167쪽

l l B. II. J HISTORIA ANGLICAΝA. 15 In octo intempesta cum Silentio Per Vium, qua Venerant, abiere. IIoc ipsum et ab hostibus factum CSt, metu et Cautela non dispari. Et Turci quidem in Alexandriani se receperunt. ChristianuS Vero equitatus pedestribus est copiis redditus. Rex autem reiecto eXercitu, auctusque Viribus, Obsedit ΛIeXandriana; qua tandem pOSt multarum eXPerimenta dissicultatum per deditionem potitus, Tui COS iterum regno Babylonico eXpulit, et cum ingenti gloria ad propria remea it.

CAP. XXIV.

De discordia et reconciliatione regis Francorum et regis Anglorum. ΝΝΟ regni Henrici secundi Sexto decimo, ipse et rex FranCorum, Clim

mediantibus Viris pacificis, paci S*iterum inter se jura firmarunt. Illius autem discordiae causa haec fuit. Rege δ olim Stephano tumultibus Anglicis 'Occupato, d comes Andegavensis invasit obtinuitque Normannium, Praeter βGisOrcium et duo alia quasi appendentia castella quae in potestatem regis FranCorum Cesserunt. Hunc juris N Ormannici diminutionem proCeSSu tempori S ejusdem comitis filius, rex Scilicet Anglorum Henricus secunduS, non PatienS,

France.

168쪽

France.

arte magis quam viribus in hac parte vidit utendum. menique per Virum industrium, Thomam scilicet cancellarium Suum, egit apud regem Francorum, ut filia ejus ex filia regis Hispanici, quae nupserat ei POSt Alienorum, primogenito Suo Henrico daretur in conjugem, munitionibus illis in

dotem cedentibus, quae tumen a Templariis tanquam in sequeStro Custodirentur, donec pueri, qui nondum per aetatem nuptias Contrahere poterant, suo tempore nuptialiter convenirent; rege Anglorum interim utriusque pueri habente Custodium. Verum idem rex aliquot annis elapsis productioris morae impatiens, inter eosdem pueros nuptiaS Celebravit praematuras et a Templariis castella reCepit. Quamobrem saevientibus Francis, et ipsum quidem praevaricationis, Templarios vero proditionis accusantibus, ad lites et bella Ventum eSt. Sed crebris experimentis edocti ejusdem regiSpotentiae vim inferri non posse, ira paulatim deser-VeSCente, tandem, pactiS quibusdam mediantibus, acquieverunt ut fieret pax, et 1 a Cta e St pax : non quidem solida, Sed temporalis, ut POSten Claruit. N empe memorati duo reges nunquam diu inter se quieViSSe noscuntur, populis hinc inde plecti assuetis, quicquid illi per superbiam delirassent.

169쪽

CAP. XXV. De coronatione IIenrici tertii, et interfectione beati

Thomoe .

ΝΝΟ a partu Virginis M. C. LXX., qui fuit regis Henrici Secundi septimus- decimus, idem rex Henricum filium suum in aetate tenera fecit solemniter consecrari et 'coronari in regem Lundoniis, per manum Rogerii Eboracensis archiepiscopi. Nam venerabilis Thomas Cantuariensis archiepiScopuS, rege nondum placato, licet Romanus pontifeX et reX Francorum plurimum Cit Careconciliationem ejuS satagerent, adhuc in Galliis exulabat. Qui Cum factum audisset, pro ecclesia Sua aemulans, Romano pontifici, cujus favore et

in Suum et ecclesiae suae praejudicium a Ctum esse ut legans, ad coercendos, tum EboraCenSem, qui in aliena provincia hoc attentaVerat, quam CPiSCOPOS, qui prae SenteS RSSen Sum praebuerant, mugnae diStrictionis litteras impetravit. Sane reX Anglorum, tempore modico post filii coronationem in Anglia Commoratus, tranSfretavit. Cumque crebris domini papae monitis, atque importunis illustris Francorum regis precibuS put Saretur, ut saltem jam post septennium exilii insigni illi exuli placari dignaro-i Coronari Lundoniis. Iuno Iath. 1170, there re during the Isith regnat year Os Henry. not the 17th as in thotexi. Coni. Bene l. Petrob. i. 4. Rem releriter intimurit. J Hist. Quadr. lib. ii. c. XXX i.; EpiSt. S. Tholmae, lib. V., 46.

A. D. II70. Coronati Onos Henry the Younger. Reconciliation os the Ling and Becket.

170쪽

tur, uandem acquievit: et Celebrata est inter COSSOlemnis, et quanto Serior tanto Optatior gratiorque concordia. Rege igitur in transmarinis partibus consistente, idem archiepiSCOpus cum licentia et gratia regia ad eccleSium Proprium remeabat. Habebat autem penes se, rege in Scio, litteras domini papae contra Eboracensem et reliquos epiScopos, qui illi infaustissimae coronationi interfuerant, impetratas, factae jam concordiae irritatrices, et majoris irae provocatrices futurus. Has in Anglium ad suspensionem epiSCOPOrUm PraemiSSuS, ipse sequebatur Zelo justitiae fervidus, utrum autem plene Secundum scientiam novit Deus. Nostrae enim parvitati nequaquam conceditur, de tanti viri actibus temere judicare. Puto tamen quod beatissimus papa Gregorius in molli adhuc teneraque regis Concordia mitius egiSSet, et ea, quae sino fidei Christianae periculo tolerari potuiSSent, ratione temporis et compensatione pacis dissimu

landa duxisset, juxta illud propheticum, prudens

in tempore illo tacebit, quia tempuS malum eSt. Itaque quod a venerabili pontifice tunc actum est, nec laudandum esse judico, neC VitUPerare Prae SV-mO : sed dico quod si vel modice in hujusmodi a Sancto viro per geli laudabilis paulo immoderatio

Ita quippe sancti viri vel amandi vel laudandi

sunt a nobis, qui nos illis longe impares esse Cog-nOSCim US, Ut tamen ea, in quibus homines vel sorte fuerunt, vel suisSe n OSCunt Ur, nequaquam Vel

in Tundem aequierit. J EpiSt. S.