Historia rerum anglicarum Willelmi Parvi : ordinis Sancti Augustini canonici regularis in cœnobio Beatæ Mariæ de Newburgh

발행: 1856년

분량: 304페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

211쪽

Ρersonas Lundonias Convocasset, latatuto concilii dic, cum jam sumptis insignibus processuruS OSSet, facta QSt contentio vehemens inter ipsos archi epi SCO9OS de prioratu sessionis in concilio. Quippe illa apostolica regula, honore invicem praeVenientes,'' a nostri temporis episcopis ita est abrogata, ut, Sollicitudine paStorali postposita, episcopi quanto pervicacius tanto et vanius de excellentia litigent; et omnis fere eΡiscopulis controverSia circa honorum praerogatiVRS Vei Setur. Denique Eboracensis maturius adveniens, Primum Sedem praeoccupa Vit, eandem Sibi ullegans competere ex antiquo beati Gregorii decreto, quo statutum noscitur, ut metropolitanorum Angliae ipse prior habeatur, qui prius fuerit Ordinatus. Cantuari-en Sis Vero solemniter posita praeoccupatae Sed is querela, SeCUndam Sedem, tanquam PaSSUS Praejudicium, recusavit. MOX Subditis ejus serocius proi PSO aemulantibus, Simplex Verborum Contentio crevit in rixam. EboracensiS autem, quoniam pars adVersa sortior erat, IOCO praemature OCCUPuto, Cum Contumelia deturbatus, Cappam ConSCiSSamillatae sibi violentiae indicem legato eXhibuit, et CantuarienSem cum quibusdam ejus subditis ad Sedem apostolicam provocavit. Metropolitanis igitur ita contendentibus, rebuSque turbati S, COI Cilium non celebratum, sed dissipatum eSt, et qui

tanquam ad concilium eVOCati conVenerant, rediere in Sun. Eodem Sane anno, quo memoratUS Cardinalis venit in Angliam, Oceanus, tanquam PeCCatiS hominum irritatus, plus solito esserbuit, ruptisque in Hollandia repagulis, Olim contra tempestivos

212쪽

the emperor.

196 HISTORIA ANGLIC ΑΝΑ. LIB. III. Undarum impetus praeparatis, eundem humilem planumque regionem Ueptimo Idus Januarii viOlentus irrupit, jumenta sero omnia, hominum Vero multitudinem neCavit, reliquis RSConsu Vel arborum Vel domorum aegre SalVati S, et quaSi post biduum furore satiato in semetipsum rediit. Cujus nimirum idcirco supra modum suit hominibus et jumentis exitialis irruptio, quia tanquam fur QVer-SOr nocturnus adveniens praevideri et praecaveri non Potuit.

De reconciliatione domini papae et imperatoris. ΝΝΟ a partu virginis M. C. LXXVII., pontificatus autem domini papae Alexandri anno XV m ., Frederici imperatoris in eundem venerabilem pontificem inveterata rabie S Conquievit. Maledictus furor ejus, quia pertinax; et indignatio ejus, quia dura. BenediCtus autem Dominus, qui tangit monteS et fumigant, ipsum enim et pertinacem domuit, et durum mollivit. Siquidem principalibus schismaticis judicio Dei absorptis, octaViano Scilicet, qui papatum prior

invaserat, et Guidone Cremensi, qui Hu Silem QSa-

Strumensis tertius Continuaret errorem, Comi UnCtus tandem imperator per Viros Sapientes et nobiles

213쪽

tractare coepit de pace. Itaque duo magni principes, sacerdotii scilicet atque imperii, solemniter COHVenientes, Deo propitio in patrem et silium

trun Sierunt nono calendus Λugusti, sicque CCCIeSin unita est, cunctis jam ischismatis auctoribus atque fautoribus extinctis sive compunctis. Nam et illo, qui Octaviano et Guidoni, do modio factis, schismatici furoris continuator eXStiterat, Cons USUS et dejectus elanguit, cum favor Circa eum imperatorius eX spiravit. Quibus seliciter gestis, dominus papa, i inquam post tanti temporis sCandala resarcitae unitatis gaudia Solemniter Celebraturus, gonerale concilium anno pontificatus sui XX. a partu autem Virginis anno M. LXXIX. 'quinto Idus Martii, Lateranis celebrandum instituit; ad quod nimirum totius Latini Orbis episcopos Cum majoris loci abbatibus evocavit. Quod autem convocandi concilii intentio satis sincera non fuerit, Romanae avaritiae artificiosa provisio patefecit. Multi enim evocati, quibus iter eundi ad concilium dissicito vel intolerabile videbatur, interVentu De Cuniae impudentius turpiu Sque eXactae quam PraeStitae, relaxari meruerunt. Sane hujus concilii decreta nostrae duximus hiStoriae inserenda.

y Sehismutis. J Η.; schismaticis, C. L. R. 1 Ith; but other authorities Say the sirst sisting was On the 5 h

ra n councit.

y Quinto Idus Martii. Iarch

214쪽

the thii d

CAP. III.

3 Decreta Lateranensis concilii.

ICET do vitanda discordia in electione Romani pontificis manifesta

stituta manaverint; quia Saepe POStillam, per improbae ambitionis auda-

etiam ad hoc malum evitandum de consilio fratrum I OStrorum, et sacri approbatione concilii aliquid decernimus adjungendum. StatuimUS ergo, Ut, Si sorte inimico homine superseminante ZiZunia, inter cardinales de substituendo pontifico non potuerit CSSe Plena concordia, et duabus partibuS COI1COrdantibu S, tertia pars Concordare noluerit, nut Sibi alium Praesumpserit nominare: ille ab universa ecclesia recipiatur episcopus, qui a duabus partibus electus fuerit et receptus. Si quis autem de tertiae partis nominatione confisu S, quia rem non poteSt, nomen Sibi episcopi usurpaverit: tam ipse, quam qui eum receperint excommunicationi subjaceant, et totius sacri ordinis privatione multentur; ita ut viatici etiam eis nisi tantum in ultimis Communio denegetur; et nisi resipuerint cum Dathan et Abiron, quos terra Vivos absorbuit, accipiant portionem. Praeterea Si a paucioribus aliquis quam a duabus partibus electus fuerit ad apostolatus Ossicium, nisi major nSSenSUS et con-

215쪽

cordia intercesserit, nullatenus a SSumatur, Ct Praedictae poenae subjaceat, si humiliter noluerit abstinere. EX hoc tamen nullum canonicis institutionibus et aliis ecclesiis praejudicium generetur, in quibus majoris et sanioris partis debet sententia PraeValere. Quia quod in eis dubium venerit,

Superioris judicio poterit distiniri. In Romana

ero curia et ecclesia speciale aliquid constituitur, quia non poteSt ad superiorem recursus haberi. Quod a praedecessore nostro selicis memoriae Innocentio factum est innovantes: Ordinationes ab Octaviano et Guid One haeresiarChi S, neC non et Joanne Strumensi, qui eos SeCUtUS QSt, factaS, et ab Ordinatis ab eis irritus esse censemus. AdjicienteS etiam, ut qui dignitates ecclesiasticus Seu beneficia per praedictos SchismatiCOS uCCeserunt, careant impetratis. Alienationes quoque Seu in-VRSioneS, quae per eOSdem Schismaticos sive per laicos sactae sunt de rebus ecclesiasticis, omni careant firmitate, et ad ecclesiam, sine omni ejus Onere, reVertantur. Si quis Contraire praeSump-Serit, eXCommuniCationi se noverit subjacere. Illos autem, qui Sponte juramentum de tenendo schismate praeStiterunt, a sacris Ordinibus et dignitatibus decernimus CSSO SUSPONSOS.

Cum in cunctis sacris Ordinibus et ecclesiaSticis ministeriis et aetatis maturitas, et graVitas morum et litterarum scientia sit attendenda et quaerenda: multo sortius in episcopo haec Oportet inquiri, qui ad curam aliorum in se ipso debet OStendere, qualiter alios Oporteat in domo Domini ConVerSuri. Ea propter ne, quod de quibusdam ex neceSSitute temporiS factum eSt, in exemplum trahatur u 90SteriS, praeSenti deCreto Statuimus,

ut nullus in epiScopum eligatur, nisi qui jam tricesimum annum petati S impleverit, et de legitimo

216쪽

the thii d

200 HIATORIA ANGLIC ΛΝΛ. I. IB. Ili. Sit matrimonio natus, qui etiam vita et scientia commendabilis demonstretur. Cum autem qui electus fuerit, et Confirmationem CleCtionis a CCC- perit, et e Clesiasticorum bonorum administrationem habuerit, decurso tempore de consecrandis

opiscopis a canonibus desinito, is ad quem spectant beneficia quae habuerat, disponendi do illis

liberam habeat facultatem. In seriora etiam mini Steria, ut puta decanatus, archidiaconatus, et ulla

quae unimarum Curum habent annexum, nulluSOmnino Suscipiat, Sed nec parochialium ecclesiarum regimen, niSi qui jam Vicesimum quintum annum aetatis attigerit, et qui scientia et moribus Commendandus eXistat. Cum Vero qui S RS Sumptu Ssuerit, si archidiaconus vel decanus, et reliqui admoniti non fuerint praesiXO a canonibus tempore

in presbyteros ordinati ; et ab illo removeatur Osscio, et alii conseratur qui et velit et possit illud

ConVenienter implere. Nec prosit ei appellationis diffugium, si forte in transgressione constitutionis istius per appellationem voluerit se tueri. HOC Sune non Solum de promovendis, Sed de hiis etiam qui jam promoti Sunt, Si canon CS non ObSi Stant, praecipimus Observandum. Clerici Sane si contra formam istum quenquam elegerint, et eligendi tunc poteState priVntos, et ab eCClesiasticis bene ficiis triennio noverint Se eSSO SUSpen SOS. Dignum est enim, ut quos Dei timor a malo non reVOCnt, ecclesiasticae saltem Coercent SeVeritas disciplinae. Episcopus etiam, Si aut fecerit contra hoc, aut senserit fieri, in conserendis praedictis Officiis potestatem Suam umittat per Capitulum, aut pormetropolitanum, etiamSi Capitulum Concordare

noluerit.

Sicut ait beatus Leo papa; licet ecclesiaStica disciplina, Sacerdotali contenta judicio, cruentas

217쪽

LIB. III. J HISTORI Λ ΛΝGLICANA. 201 cffugiat ultiones, catholicorum tamen Drincipum constitutionibus adjuvatur, ut saepe quaerant homineS Salutare remedium, dum corporale Super Semetuunt judicium, vel supplicium evenire. En Propter quia in Wasconia, Albogesio, et partibu STO Osanis, et aliis locis ita haereticorum, quos alii Catharos, alii Publicanos, alii Patorinos, alii aliis

nominibus vocant, invaluit damnanda perverSitas, ut jam non in Occulto, sicut alii, nequitiam Suam CXerCeunt, Sed errorem suum publice manifestent, et ud consensum suum simplices attrahant et infirmos: eos, et defensores eorum, et reCestore S, anathemati Uecernimus Subjacere, et Sub unathemate prohibemus, ne quis eos in domo vel in terra Sua tenere Vel fovere, vel negotiationem Cum ei SOXerCere DraeSumnt. Si autem in hoc peccato de-CeSSerint, nec Sub privilegiorum nostrorum quibuscunque indultorum obtentu, nec Sub alia quaCUn IUCOCCaSione, aut oblatio pro eis fiat, aut inter Christianos accipiunt Sepulturum. Do Brebantionibus et Arragonen Sibus, ΝRVR-riis, Basculis et Coterellis, qui tantum in Christianos immanitatem eXercent, Ut nec ecclesiis neCmonasteriis deserant, nec Viduis et pupillis, non pueris aut Senibus, non cuilibet parcant aetati aut SeXui, Sed more paganorum Omnia perdunt et vastent, Similiter ConStituimuS, ut ipSi, qui eo SconduXerint, Vel tenuerint, Vel so Verint, per regiones, in quibus taliter debacchantur, in dominicis ot aliis diebus Solemnibus in ecclesiis CXCommunicati publice denuntientur, et eadem omnino Sententia et poena Cum praedictis haereticis habeantur astricti: nec ad communionem recipiantur eccle-

' Decernimus. J H. L.; decrevimuS, C. R.

tho thira

218쪽

Siae, nisi societate illa pestifera et haeresi abjuratis. Rela Xutos autem se noverint a debito fidelitatis, seu hominii, aut totius Obsequii, donec in tanta iniquitate perman Serint, quicunque illis aliquo

paCto tenentur anneXi. Cunctis autem fidelibus in remissionem peccatorum injungimus, ut tantis cladibus se opponant, et contra eos armis tueantur

populum Christianum. Consis entur quoque bona eorum, et liberum sit principibus hujusmodi postilentes homines subjicere servituti. Qui autem in poenitentia vera ibi decesserint, et Peccatorum

indulgentiam, et fructum mercedis aeternae So non

dubitent habituros. Nos latium de misericordia Dei, et beatorum apostolorum Petri et Pauli auctoritate confisi, fidelibus Christianis, qui contra

COS arma SUSCeperint, et ad episcoporum Sive aliorum Praelatorum consilium ad eos decertaverint

expugnandos, biennium de injuncta poenitentia relaxamus : aut si longiorem ibi moram habuerint, epiScoporum discretioni, quibus hujus rei Cura fuerit injuncta, committimus, ut ad eorum urbitrium, Secundum modum laboris, major eis indulgentia tribuatur. Illos autem qui admonitioni episcoporum in hujusmodi parere ContemPSerint, u Perceptione corporis et sanguinis Domini jubemus seri alienos. Interim Vero QOS, qui ardore fidei ad expugnandum eos laborem istum RSSU mPSerint, SiCut eos, qui Sepulchrum Domini visitant, Sub ecclesiae desensione recipimus; et ab universis inquietationibus, tam in rebus, quam in PerSOniSStatuimuS manere securos. Si vero quisquam interim eos molestare praesum PSerit, Per epiSCOPUm loci excommunicationis sententia seriatur, et tam

219쪽

diu sententia ab Omnibus Observetur, donec otablata roddantur, et do illatis injuriis congrue insatisfiat. Episcopi vero sive presbyteri, qui tulibus sortiter non restiterint, officii sui suspensione multentur, donec misericordiam apostolicae sedis obtineant. Νon minus pro illorum peccato qui faciunt, quam pro eorum detrimento qui Sia Stinent, gra Venimis esse dignoscitur, quod in diversis partibus mundi rectores et consuleS Civitatum, neCnon et alii qui potestatem habere videntur, tot ecclesiis onera frequenter imponunt, ita gravibus eas et crebris exactionibus premunt, ut deterioris Conditionis sub eis sactum sacerdotium Videntur quam sub Pharaone fuerit, qui divinae legis notitium non habuit. Ille quidem, Omnibus aliis servituti Sub-nctis, Sacerdotes Suos et posseSSiones eorum in pristina libertate dimisit, et de publico eis alimoniam ministravit. Isti vero universa sere onera Sua imponunt eCClesiis, et tot ungariis ipsas ami-gunt, ut illud eis, quod Jeremias deplorat, Competere videntur; Princeps provinciarum facta est sub tributo. Sive fossata, seu eXpeditioneS, SiVealia quaelibet sibi arbitrentur agenda, de bonis ecclesiarum et Clericorum pauperum Christi usibus deputatis cuncta volunt compleri. Jurisdictionem etiam et auctoritatem episcoporum et aliorum praelatorum ita evacuant, ut nil potestatis cis in suis videatur hominibus remansiSSe. Super quo dolendum est pro ecclesiis, dolendum nihilominus ot pro ipsis qui timorem Dei et ecclesiastici ordinis reverentium videntur penitus abjecisse. Quo circa sub unathematis districtione Severius prohibemus,

' Sutis t. J H. L. R.; Satisfecerit, C.

220쪽

ne talia de caetero ut tomptare praesumunt, niSi epiSCOpus vel Clerus tantam necessitatem et utilitatem inspexerint, ut absque CoaCtione ad 4Cle-Vundus communes 11OCeSSitates, ubi laicorum non suppetunt facultates, SubSidia Per ecclesias existiment conserenda. Si autem consules aut alii de C potero ista Commiserint, ot commoniti desistere sorte noluerint; tum ipsi quum fautores eorum CX- communicationi se noverint SubjuCere: nec Communioni fidelium reddantur, nisi satisfactionem secerint competentem poenitenteS. Praeterea quia in tantum quorundam laicorum procesSit audacia, ut epiSCOporum auCtoritate neglecta clericos instituant in ecClesiis, et removeant etiam cum Voluerint, POSSeSSioneS quoque atquentia occlesiastica bona pro Sila Plerumque Voluntato distribuunt, et tam eccleSius it Sa S, Illam homines earum talliis et exuCtionibus gravari PraeSumunt, eOS qui amodo ista commiserint unathemate decernimus seriendos. Presbyter autem Si e CleriCus, qui eccleSium per laicos Sine proprii episcopi nuCtoritate receperit, Communione Bri- Vetur, et Si perstiterit, a ministerio ecclesiastico et ordine deponatur. Suno quin laici quidam ecclesiasti CaS PerSona Set ipsos etiam episcopos judicio Suo Stare Compellunt, eOS qui de caetero id PraeSum PSerint, a Communione fidelium decernimus Segregati dOS. Prohibemus insuper, ne laici decimas Cum animarum Suarum periculo detinentes, in alios laicos possintuliquo modo transferre. Si Vero reCeperint, et occlesiae non reddiderint, Christiana sepultura priventur.

Hel undus. J Id. u.; revelandaS, C. L.

SEARCH

MENU NAVIGATION