Tractatus de natura substantiae energetica, seu de vita naturae, ejusque tribus primus facultatibus ... naturalibus

발행: 1672년

분량: 604페이지

출처: archive.org

분류: 철학

581쪽

Cap. XXXIV. De miniwo naturali.

suum sed &duae aliae differentiae, earentia eerte ae deiermIuaritae quantitatis, & indivisibilitas, requiruntur & consequenter, parvitas indefinita quoad nostram solam cognitionem, non est parvitas quae hic intenditur. Insuper parvitas hoc sensu indefinita ad ossicium primi elemcnti obeundum non sussicit, quod loco citato sic asserit Cartesius , a aquam materie porιionem celerrime moverri ac in partes reipsa indefintivi distri debere, ut varii motus circulares ct inaequaIes fine rarefactionesel saeuo feri possint: nee ulla alia praeter hane ad id apta reperitur. Quasi diceret, non fatis esse indefinitam materiae parvitatem quoad nostram solam apprehensionem, ut motus omnes sine rarefactione & vacuo perficiantur , sed insuper requiri, ut particulae reipsa ad indefvitam parvitatem reducau- tur. Quare parvitas indefinita respectu nostrae cognitionis non sussicit ad constitutionem primi Cartesii elementi.

14. Secundo, parvitas indefinita, quam ille intelligit, non Mepartes tectῖ exponitur per interminatum, ni si haec simul ad infinitam restringatur. Interminatum enim dupliciter dicitur : vel id i ,- quod tanthin abstrahit a termino, vel id quod simpliciter

caret termino. Primo modo quantitas materiae primae est interminata, quod ab omni extensione terminata abstrahat.

Similiter individuum vagum est interminatum, quod aliquod individuum sub aliquo genere aut specie ponat, sed idem ab

omni uno, qua determinato in eo genere vel specie, abstrahat: ut aliquod animal, quidam homo, aliqua parvitas. Interminatum hoc genus definitur, Conceptus formalis ab omnibus individuis alicujus generis aut speciei communem quandam rationem incomplete abstrahens,nempe quod eorum quodlibet exsistit, sed differentiam ensistentiae cujusvis unius ab alio quovis praecidens. Ambigit enim inter conceptum universalern& indi vidualem. Est autem formalis, & eatenus particularis, qudd,quanquam differentias individuales amputet, quodditatem tamen eκsistentiae individuorum reservet. Conceptus ejus Obiectivus est similitudo omnium individuorum sub certo genere vel specie,in eo quod eAsistunt, praecidens singulares differentias. Facile eκ hoc fit conceptus universalis, praecidendo quippe

quodditatem exsistendi, qua sola communitas ejus ab univeralitate restringitur. veam inde terminatum, hoc genus,non

sufficit ad distinctionem primi Cartesiani elementi a duobus V v v 3 reliquis.

582쪽

s 18 De minimo naturati. Cap. XXXIV.

1eliquis. Siquidem non tantdm indefinita parvitas est aliqua parvitas , sed N parvitas secundi elementi ejus ut & teriit ) est perinde aliqua parvitas. Cum enim omnia elus

elementa divisione seu comminutione fiant, cumque minora sint rebus quae oculis cernere licet , necesse est, ea omnia aliqua parvitate affecta esse concedamus. Quapropter indefinita Cartesii parvitas per aliquam parvitatem, seu per interminatam hoc genus Parvitatem, non fatis eX ponitur : quod erat probandum. Ad secundam igitur interminati significationem indefatium reducitur, & dicit id quod re ipsa caret termino seu fine: & hoc sensu indeterminatum & iκdest,ilium idem quod iusiuitum significant. Adeoque ad tertiam indefinitis ignificationem supra propositam devolvimur, quam proximo loco prosequemur. Solam i*- 13. Rejectis jam duabus prioribus indefinitae parvitatis ac-mtam par- ceptionibus, tertia asserenda est, nempe, indefinitam Cartesii 'μ qm parvitatem hic intentam re ipsa nihil aliud esse nisi infinitam pa Vitatem. Nam ut finitum & infinitum opponuntur : ita indefinitum, si modo in natura sit reipsa indefinitum, finitum oppugnat. Quod enim eo modo indefinitum est, non ideo indefinitum dicitur quod a nobis definiri nequeat, aut quod abstrahat a termino , sed quod ipsa ejus natura limite seu termino, quo definiatur, careat : fine autem carere, est esse non finitum, seu esse infinitum. Nam finibus circumscribi, est esse finitum , & in natura sua fine Orbari, est esse infinitum. Quare parvitas indefinita, si talis in natura verE eκ- sistat, est, ut diκi, infinita. Fateor parvitatem infinitam in continuo, quod sit, facile concipi posse, quod potentialis sit, quod incomplete eκsistat, quodque a Partibus vicinis compleatur, necnon quod eκ infinita continui divisibilitate infe- Tatur : Nequaquam vero cum corporibus ab omnibus aliis divisim eκsistentibus consistere posse. Siquidem, hoc dato, corpus naturale completum; & simul indivisibile coincide-xent. Quod est impossibile. Nam corpus indivisibile 'ionstri simile est, & in natura inauditum. Punctum quod non sit divisibile, neque corpus, sive phy si cum live mathemat cum, agnoscitur esse. Quin & hoc quaererem, qui Πat, ut id quod ante

divisionem finitum fuerat, facta divisione inii nitum seu inde finitum evadat. Si corpus in tres, quat x vel quinque, &c.

partes

583쪽

Cap.XXXIV. De minimo naturali. s I9

Dartes dividatur, quaelibet parS fuerit definita portio totius, nempe vel tertia, vel quarta, Vel quinta, &c. nec video qu1 fieri queat ut unquam actu deveniamus ad parvitatem indefinitam, nisi infinitam divitionem prilis actu peractam sup- Donamus Dices Carteitum per parvitatem indefinitam non intendere infinitam. Nam, loco stupra citatO,Parte 2. 0.XX.eX- pressh dicit, fieri non posse ut aliquae atomi sive materiae partes ex natura sua indivisibiles elisistant. Fateor,me non eκistimare C riss Virum per indefinitam parvitatem directe intendisse

infinitam sed eum vel deceptum fuisse ambiguitate dictionis , vel, quid per indefinitam Parvitatem ad ossicia a se iis assignata requiti am, intelligi debeat, non facis advertisse.

Non enim possum animum inducere, ut credam tantum V1-

tum in primis suis elementis sibimet ipsi im gere voluisse. Hoc scio, solam infinitam parvitatem ad Ossicia primo eiusElemento adscripta sussicere. Clim enim particulae sphaera cae uuae secundum ejus clementum conitituunt quod sphaericae sint, in puncto ut probant Mathematici se mutuo tangant , infinita parvitas, ut an Suli adaequale & undique impleantur, requiritur. Angulorum enim acumen, ubi pundis contae us i phaerularum conti Siaatur , infinite tenue est Si enim particula quae intimam anguli partem farcitatiuuid habeat determinatae seu definitae e Atensionis, loco non proportionatur. Locus enim pundis contactus proximus caret determinata eXtensione. An Suli quippe oppositi solo puncto disterminantur, & inde sentim, non subsultim, augentur sensimque ab invicem recedunt. ut in Figura ABC DE, vide Figu

C E D E, constituunt. Iam Vero lateἔλ angulorum A E, V d, b41 LEA E B sensim ab invicem recedentia, per Omnes graduS cli- stantiae inter C & E aut E& D contentos, hoc eii,per infinitos, transeunt , qudd ipsa latera angulos claudentia lint in infim- tum divisibilia, & distantia unius lateris ab adverso in omni puncto divisionis varietur. Alicubi vero, & certe prope Pan eium contactus sphaerarum, distantia laterum fuerit inlinite parva: variatio enim distantiae transiens a nulla ad aliquam determinatae eXtensionis, per distantiam infinite parvam migrat. Adeoque anguli oppositi qua parte se mutuo tan- sunt, nempe in puncto E, infinite Parvi sunt. Dices hinc

584쪽

seto De minimo naturali. Cap. XXXIV.

probari, dari in natura materiam infinite parvam, quod alioquin hisce angulis absque vacuo nulla possit se coaptare. Respondeo, in materia continua dari partes infinitae parvitatis, quae absque vacuo acutissimis angulis se accommodent , sed non divisim exsilitere, neque e X sistere quidem posse ob rationes iactas. Hoc enim dato, cntia In completa complete eX-

sisterent, & corpuscula siue quantitate & plane indivisibilia confitierent : quod Oariis. Cartesius loco stupra laudato impossibile judicat. Quare etsi particulas infinite divisibiles& infinite parvas in continuo agnoscamus , eas tamen posse separatim & complete e Asistere, aut primum Cartesii elemen-

tum actU constituere, plane negamuS.

An materia I 5. Alterum quod meum sententiae Cartesianae, de parti- rivisa que culis infinitίe parvitatis, asscnsum sitispendit, est, eum supp atre ηηm. nere, materiam semel divisam, sic divisam perpetuo manere,& nunquam re-uiniri. Etenim ea potissi id in causa hasce particulas indefinitae parvitatis e Xcogitasse videtur, ut condensationem & rarefactionem e finibus universi eliminaret 8c nihilominus aliqualem rationem motus absque iis aut va'cuo redderet. Verditi si particulae divisae continuo re- uni- an L ur, totuS hic apparatuS frustratur. Si enim corpus subtileeκ particulis indefinite parVis non actu consistat, omnibus corporum angulis , eX motu aliter atque aliter subinde variandis, ita se applicare, ut Vacuum penit lis excludatur nequit. Hoc ipse Cartesius eXpresse fatetur loco supra laudato. Jamque supra demonstratum est, aliquam materiae por-sionem celerrimὸ moveri, in partes reipsa laedesinitus dioidi Δ-Bere, ut varii motus eireulares ct inaequales Me rarefactione selvaeuo feri posui: nee ulla alia praeter hanc ad id apta reperitur. Statuit particulas, nisi reipsa indefinit E parvae sint, ad hoc

munus non sufficere. Quanquam igitur hae particulae aliquando confluunt, & in magnum cumulum, Puta aeris aut aquae, congeruntur , manent tamen, eκ hac sententia, a studivisae, & potilis confusam massam & chaos minutissimarum particularum, variis motibus commotarum, quam unum corpus physicum, conficiunt. Videtur enim Clarissimus Vir nullo modo continuum eκ d i visis particulis resultans agnoscere. Admittit quidem dubiactionem corporum in dura & fluida quorum diversitatem hoc modo inquirit,Princip- Phil. P. a. n'. 34. Nempe

585쪽

Cap. XXXIV. De minimo naturali. saxNempe, inquit) sensu teste, non aliam distinctionem ) πηο-

se us, quam quod fluidorum partes facile restedant ex Ioeis suis,

atque ideo manibus nostris vers hs illa se moventibas non vesistant , eonira autem, durorum partes ita sibi mutuo eohaereant, ut non suetii, qua sussciat ad istam irarum eohaerentiam severaηdam,sejungi pinat. Atque hactenus quidem nisi quod fluidis omnem

resistendi vim negare videatur ) recte procedit. Sed pergit :Ei ulterias inuet antes, qui stat ut quaedam eorpora fue ulla d eultate loca sua corporib- aliis relinquant, alia non item , fa-eile adsertimus, ea quae jam sunt in motu non impedire ne loea qua spoηiὲ deserunt ab aliis occupentur , sed ea quae quiescunt non fueis liqua si ex locis seu is extrudi posse. Unde licet colligere, eornradisi a in multas exiguas particulas motibus a se mutuo diserssagii alas, e se fluida , es Wro quorum omnes pariteuta juxta se mutuo quiescunt, esse dura. 1 . Videtur Vir EXimius quodammodo supponere eκsti- Cartesitisse olim quandam materiae continuitatem , nempe ante

ejusdem actualem divisionem : verlim facta semel hac ex mo- ἡάad

tu, nullam deinceps materiae re- unionem contigisse , tant lim -ur.

aliquas materiae particulas jUXta positas mansisse quietas, adeoque constituisse corpora dura seu solida : alias particulas actu divisas, sed motibus diverss agitatas, confecisse cO pora fluida & volatilia. Nullam itaque, quod sciam, contiguitatis & continuitatis differentiam agnoscit, neque omnino de reddenda ratione continuitatis solicitus est. Videtur itaque hanc e censu rerum penitds egigere, & eo nomiane nobis hic multdm adversari, qui spectabiles partes ei attribuo. Hujus interpretationis rationem reddo, quod disertis verbis asserit, eorpora in multas exiguas partieulas divisa, ct moιibus a se mutuo diverss agitatas,esse fluida. Ad fluidi igitur essentiam non tantdm Particulas actu divisas, sed & diversimode commotas, postulat. Certissimum igitur est, eum fluidi continuitatem pernegare. Quod ad dura attinet, ea a fluidis hoc solo discrimine distinguit, quod eorum particulae omnes juxta se mutuo quiescunt. Dices, authorem velle quietem conjungere partes quiescentes. Recte quidem, per modum

contiguitatis, non autem per modum continuitatis. Requirit enim tanthm ad eorum unionem situm pronimum

quietem. Duo vexb corpora possimi simul esse tum contigua,

586쪽

3sta De minimo naturali. Cap. XXXIV.

tum quiescentia ; & interim non esse continua : ut duo lapides quadrati, se mutuo tangentes, & immoti, non propterea continuantur. Quare sola quies ad largiendam continuitatem non su sticit. Sed proximo paragrapho sic urget : Neque prosecto ullum glutinum po sumus excogitare, quod partieulas durorum corporum firmihs inter se conjungat quam ipsarum quies.

Certe ratio continuitatis in ea glutinis perperam quaeritur.

Recte enim instat, quia, esim particulae hiae fini substantiae, nulla ratio is , cur per aliam substantiam quam per seipsu jueterentur. Sed quod sequitur negamus. Non etiam, inquit, est modus ullus diversus a quiete r nullus enim alius mag=s adversari potes motui per quem tiliae particulae separentur, quam ipsarum quies. Ausim proponere alium modum, qui magis e directo est divisioni oppositus , nimirum, ipsam corporis continuitatem. Nam continuum 3c divisium, continuitas & divisio, diametrice contrariantur , quies autem indirecte, & quatenus ea aliquo modo ad continuitatis rationem conservandam requiritur. Ergo quies siuam divisioni oppositionem continuitati primo debet. Dices, Cartesium aliam continuitatem a quiete distinctam non agnoscere. Atqui hoc ipsum est quod modo asserebam, & hic probaturus eram, eum non omnino agnoscere continuitatem fluidorum, solidorum vero admittere tanthinnomine quietis. Duo igitur supersunt probanda : primum, Continuitatem solidorum non esse solam particularum inter se juxta-positarum quietem : secundum, Corpora fluida consistere eκ particulis re-unitis, & consequenter eκ continuis.

otum qui . . t 8, Ad Primum quod attinet, non dico particulas in soliatem ad f- dis nullo modo quiescere : Etenim in tertia Classe, supposita .- Pythi ς0Rximit te, proprias rationes terminati & intermi- ωm his n xi, Ptitudinem particularum ad motum & quietem, erest. nempe ad dissi uendum & consistendum, nisu gravitatis eum

cohaerentiae vincente, aut contra, reduκimus : θ sed dico. rationem continuitatis in ea quietis non consistere , 5c variis

Frobatκr modis probo. I'. Εκ negationibus formalibus respective quas quies & continuitas ad suas proprias rationes

afri. quies, est negatio seu privatio motus. Polita enim hac negatione, necessario ponitur quies e, amota, tollitur. Quies enim de se, & quatenus motui opponitur, nullam entitatem positi-

587쪽

positivam complectitur, nec omnino est operativa, neque motui, ut contraria, sed ut priVativa, adversatur. Negatio autem formalis quae continuitatem explicat, est negatio divisio

nis. ubi enim adest haec, adest continuitas , ubi non adest, abest. Sed adesse potest negatio motus in corporibus juxta sitis & quiescentibus, inter quae nulla est continuitas , ut inter duos asseres affabre junctos & contiguos, sed non continuos. Quare negatio motus & negatio divisionis sermaliter distin

guuntur. .

16. Insuper adesse potest negatio divisionis, ubi non adest Nuis . quies. Quod multis instantiis, vel in solidis, probari potest. nem diss- ut ii, vehemente gladii vibratione, particulae ejusdem aliquamdiu post tremunt, aerem verberant, & tinniunt: nee P ἡ propterea observantur ab invicem dissilire. Pulsa fortiter elem. campanam, omnes particulae se molitant, & quaelibet una partem ictus, ne tota frangatur, in se suscipit. vitri patuli

istiusmodi e quo bibitur marginem, digito madido pressi-uscule M velociter circumducto, frica , sonum canorum edit, atque una aquam aliumve liquorem in se contentum salire

facit: manifesto indicio, particulas vitri, utcunque sontinuas, moveri, & ferire aquae particulas sibi proximas. Inductilibus, situs partium inter se variatur, absque soluta unitate. Similiter in tensibilibus,particulae absque ruptura distenduntur& elongantur , ut evidenter cernitur in fidibus bar-biti, lyrae, aut citharae. In fluidis quoque hoc apertissime conspicitur, ut infra patebit. Quare neque negatio divisionis est quietis, neque negatio motus est continuitatis, propria ac formalis, qua alterutra negative definienda est. Quin& hinc patet, negationem motus, & negationem divisionis, esse duas formaliter distinctas. et O. Dices, divisionem esse motum quendam, & consequen- ofectiorater negationem divisionis esse quoque negationem alicujus sationmotus , & qudd quies opponatur motui, negationem divisionis esse quietem quandam , & consequenter quietem, quod sit negatio divisionis, esse quoque ipsam rationem continuitatis. Respondeo, motum formis simpliciter omnibus, tam essentialibus quam accidentalibus, qudd Omnes motu tum generentur, tum destruantur,) suo modo opponi: non tamen

propterea sequi, omnes formas fatis explicari negatione ali-N κ κ et cujus

588쪽

De minimo naturali. Cap. XXXIV.

eujus motus. Formae enim ipsis frequenter sunt positivae vertim quod uiplurimum sint sussicientia formalis nestationis fundamenta, contingit ut dupliciter e Aponi possint, vel negative, per istam negationem sormalem , vel positi ve, Derpropriam entitatem realem. Verdm negatio formalis cuius vis rei est saltem propria quarto modo , convenit omni Lot i &semper. Iam vero non hic quaeritur an quies in aliquo forte sensu dicatur negatio divisionis , aut an aliqua quies in omni divitione destruatur : sed an negatio divitionis iit ipsis formalis negatio qua essentia quietis eXprimenda iit, hoc est an haec negatio omni, soli,& semper quieti conveniat Sed orofecto non convenit. Nefatio enim divisionis quieti partium pomi divisi non competit. Nam partes sic divisis, perinde ac si continuae forent, quieticere P0ssunt. Interim negatio motus quieti, omni, soli,& semper convenit. Non igitur negatio divisionis, sed negatio motus, est formalis qui quies ci cumscribenda est. E contra, continuitas Omnis, sola de semper est negatio divisionis, & negatio divisionis semper diei eadesse continuitatem. Assero igitur, negationem motus &negationem divisionis esse duas negationes formaliter distinctas, S illam ad quietis, hanc ad continuitatis, rationem negativam evolvendam, esse resipecti vh comparatas.

Probatur 2. 21. Procedo ad rationes utriusique positi vas.

mmmn. mentum in se complectitur. Ideoque continuitas a ciui et forma fatis distincta est, re propria ratio continuitatis nanconsistit in quiete. Dico, quietem de se essC Privationem motus. Etenim quiete nihil innovistur, mutatur aut Prodacitur

sed res per eam ut anth fuerat permanet. Nihilominus concedimus, quietem, respectu vitae quiescentis, aliquid positivum eonnotare pota : ut si pur. ab intus veniat, esse naturalem csinputh ab eAtra, esse coactam ;. sin partim ab intus, partim ab eκtra procedat, esse miκtam. Corpus enim, quatenus percipit re appetit quietem suam, eaque frui nititur, aliqualiter ea assim necesse est. Sed e qualificatio a nitu quieshe non primo a positiva rationc ipsius quietis, provenit. E con continuitas est de se serma posiriga, dc sormalem effectum positi vim

589쪽

Cap.XXXIV. Ne miniωo naturali. 32s

positivum dat , nempe communionem partium continuarum,

ut supi probavimus) quam nullo modo sola quies signi Mat.

Porro continuitas fundamentum positivum est allarum for- Probathr3.marum δc motuum, quae partim ad ejus modificationem, partim ad conservationem, inserviunt: qualeS sunt caeterae species formarum & motuum hujus Classis, de quibus in ira dicendum. Hic addidero, s ut verbo rem extra aleam semel ponam )cumulum arenae, acervum tritici, aggerem lapidum, & alia similiter congesia, constare eκ corpusculis situ proκamis &Quiescentibus, nec tamen continuum conficere. QuieS ergo particularum juXta positarum non est ipsa forma seu ratio continuitatis. Denique, formae & motus, quae vel continuita- Protatur tem consequuntur, vel ad modificationem & conservationem eiusdem deliinantur, gradibus variantur , quos quies sustinere Hullo modo potest. Gradibus enim caret. Siquidem res, ti nimbin moveatur, eo respectu non quiescit. Partes verbeontinui modo firmilis, modo infirmilis, cohaerent : δc hinc tonus partium debitus, ut & vitiatus, oritur. Neque enim omnibus continuis eadem tenacitas aut firmitudo cohaerentiae partium competit: sed singulis propemodum sua toni mediocritas debetur. Hinc quoque constat, contanultatem a quiete

esse formam multo diversam , quod primo loco erat prO- Transeo ad secundam Propositionem prius assertam, Propositio Corpora fluida, ut & volatilia,non consistere eκ particulis actu divisis, sed eX re, unitis, & consequent CV Conixi My P Q0δ f.

tur eκ intrinseco nenu particularum fluidi. Elt enim cor- porum nexus dupleX , quorum alter eXtrinsecus est, alter intrinsecus. Ille est corporum integrorum, hic, PartIcularum eiusdem totius. NeAus integrorum est vel ad tugam vacui, vel fit mediante glutine, caemento, clams, ligament IS, autII- milibus eriternis mediis: &in genere vocari potest adhaerentia & nexus extrinsecus, quia nullam facit intrinsecam communionem corporum sic conneXOrum. NeXuS autem. par i-cularum eiusdem totius, non mediante blatino, aut alia reterna fit sed partes sic junctae immediath & per seipias uniuntur, & sibi invicem ac toti communicantur , adeoque In trinseca quadam propensitate inter c0hIere nituntur, Modus autem quo hic nisus cohaerendi a continuitat V XX et Ia ,

590쪽

Oe mrnrmo naturali. P. AA A1 v. tat, hic est. Particulae utilitatem qua eX siua communione inter se fruuntur percipientes, amant seu appetunt iliam

suam communionem, & consequenter eandem consservare conantur, hoc est, conantur inter sie cohaerere. Ita ut iosa

cohaerentia interna nihil aliud sit, nisi motus seu nisius a continuitate resul talis, quo natura eandem conservare conatur

apropter, mediantibus perceptione & appetitu naturali-hus, cohaerentia in continuitate primo fundatur. Ouamvis enim multae aliae formae, ut densitas, crassities, vi cositias, imporositas, stupor seu torpor,nisius quie sicendi,& consimiles,mul tum ad motum cohaerentiae augendum, confirmandum & ro-horandum contribuunt, ut infra declarandum est: abso ueramen continuitate nulla intrinseca cohaerentia ab iis exoriri

potest. Fateor itaque gradum cohaerentiae ab aliis formis multam dependere , sed primum fundamentum ejus in stola continuitate laci. Quocirca cohaerentia in aliquo grada semper adest, ubi adest continuitas: illa vero nunquam adest hac absente. Nam qui fieri potest ut non continua, seu actu'

divitia, intrinseco neXu connectantur , aut ut aetii continualuam continuitatem,quantum possunt, conservare hoc est cohaerere) non nitantur λ Si ergo constiterit,particulas fluidorum est re volatilium, in aliquo saltem gradu inter se cohaerere; certum quoque est, eas emc siuo modo continuas. Huc igitur dehinc intendendae vireS sunt,ut inveniamus,an ratio fluidi cum aliquali partium cohaerentia consistere queat , 6c an reipsa haec ni omni fluido secundiim aliquem sivi gradum reperiatur. 23. Rationem fluidi Clarissi. Carletius hac methodo investi-

seis. - . stςnxyδm 'ς νος. t a b H ad c rentiam cohaerentiae. E contra vult particulas solidi ob cohaerentiam resistere. Recte notat partes fluidi eκ locis si iis Deilia re dedens : sed non reete insert'

non resistere diceret, miniis resistere. Etenim qui remis cum-ham agunt, fatis certo siciunt aquam remis resistere, cymbἀmque adeo promovere, Recte advertit, durorum partes ita sibi mutud cohaerere, ut resistant, hoc est, cui ego interpretor ut fluidis magis resistant. Sed cohaerentiam eκ resistentia non male videtur aestimare. Quae firmiter cohaerent,sortitsr resistunt quae minus cohaerent miniis resistunt. Hactenus a Cartesio haud

multam differo. vertim ubi ad formam fluidi particulas actu divisas Adfluidi

rationem

SEARCH

MENU NAVIGATION