장음표시 사용
21쪽
tione opinionum animorum sarciri posese. Operam itaque dandam , ut animi primum ponantur utrimque, odijs litibus ac rixis non thecessariis epicedium scribatur Deinde adlaborandum omni ope ut dogmatum, quae praecise necessaria sunt. Curata ratio ineatur intraque eorum limites utrimque consistatur. In reliquis omnibus tolerandum, quicquid tolerabile esset , aut saluti non officeret nam Prudentiae ScCaritatis regulam isti fita sufficere Absque his aeternas futuras lites cimmortalia odia , unde omnes in Ecclesiam lachrymae fluant necesse est. Hoc fuit propositum Arminij,- in eo stetit ad finem utque vitae , nihil aeque dolens ac suspirans , quam quod ij, qui proposito isti favere maxime debuissent, tam inimiciter illi obsisterent. An propositum hoc ipsius laudabile fuerit, judicent quos Christianismi inminutissimas particulas divisi commiseratio tangit Ego quin pium fuerit nullus dubito. Capellus, quid de eo sentiat, non declarat hoc loco mon obscure tamen Thes. 42. 43 . contrarium sibi probari indicat. Ego
EMONA vocat Apostolus ad Rom. cap. vers. 3I. Videat Capellus , ne eum innumero
22쪽
dedisset operam, ne dum ea,quae nunqua in unum coaluerant,unire studet, ea dissociaret, quae Dii- eisiim coagulo eo oriata videbat e I mprimis autem duo spectasset. i.Ne quem ex ijs,quibus Deus usus tuerat ad Ecclesiarum Reformationem,odiosum redderet. 2. Confessiones omnes Ecclesiarum Reformatarum habuisset in pretio, e Viderio . Major hqc est propositio, conceditur. Subsumit Capellus hanc minorem Armi
nius effusis schola, quid designavit 1. Eos,
quibus Deus usus potisiimum fuerat ad Reso mationem eis Rhenum,autMofam, Rhodanum invehendam aut propugnandam pridem mDomino defunctos,quam acerbulime potuit raduxitae omnibus odiosos, infames reddidit, ut jam Papae Ministrorum laudari Urit moderati, si
eum Arminianorum acerbitate comparetur. 2.
tris , confessionis, Belgitae, Gallicae , quas
unanimi consensione recepta videbat, articulos, quibu reliquarum Confessionum nulla ontradicebat, labefactavit, adeo funditus evertit. Schola Armini huc non pertinet. Si quid omnino ab ea peccatum fuisset , ex ea Arminiringenium veteratorium fuisse nullo jure colligere posset Capellus. Sed de ea postea. De Arminio negatur assiimptum. Nullam
23쪽
Nullam ejus, non dico demonstrationem sed vel verisimilem probationem adferet unquam Capellus. Arminium nunquam
novit, neque scripta ejus legit, quisquis ei ista, quae Capellus adfert, tribuit . Nimium ille amabatti spirabat illud Pauli: --deratio vestra imotesia omnibus: quam ut isto aut loquendi aut scribendi genere uteretur. Nunquam deprehendet eum Capellus, non dico traduxisse, nedum in superlativo gradu quo admodum in comitiando delectatur Capellus Lacerbissime traduxisse, mul- id minus omnibus odiosos atque infames reddidisse,sed vel verbulo etsisseReformatoreS,quos Vocat Verum quia Capellushq crudacter dixit, neque tamen ullum, vel levidense, indicium fecit, unde id liqueat, age videamus, quae dicto ipsius possit subesse species. Si Arminius acerbissime traduxit in omnibus infame, atque odio sreddidit Reformatores Gallos, Germanos, Helvetios, Belgas, necessiim est, ut id fecerit , vel quia simpliciter ab illorum opinionibus dissensis; vel quia eos quibus disi
sensit,irreverentius tractavit, quam debuit. Neutru dicere potest Capellus. Non prius.1.Quia simpliciter dissentire ab ijs non est eos traducere, nedu acerbissime traducere. a. Quiapudendu foret, ejusmodi authorita
24쪽
te Calvino, Bezae, Zanchio,Zuinglio Iunio,&c. tribuere , ut ab ijs sine tam ingenti crimine nemini liceat dissentire. Istu honore ipsis deferre,prope abest ab idololatria. 3. Quia ipse Capellus prohibet charita
rem eo usque extendi, ut justitia ae veritati divinaestosfiat imo Th. a. assirmat: quam eoneordiam quaeri debere eum hominibus Deritatis divinae dispendio. Non posterius.
Quia si inique aut irreverenter illos tractavit, necessum est ut unum horum fecerit; Iel, ut detexerit quaedam eorum errata, qua ipsi occultata maluissent vel, ut, una detecta jam essent, mala fide ea recitaverit, aut enormibus consequentij atque absurditatibus ea gravaverit;vel denique ut non contentus errata ipsa damnasses, in authores eorum acrius, quam decet Christianum,
fuerit invectus Nihil horum in Arminium competit. Errores, quo Calvinus, Bega, Zanclitus , alij que circa articulum de Praedestinatione errarunt, Arminius non detexit. Ipsi authores publicarunt eos primi, ton uno volumine Necpublicarunt tantum, sed eos, tanquam certissime, verita tis, agnosciri credi voluerunt, adeoque contra adversarios suos , non sine acribus eorum insectationibus, adseruerunt; --
quam si ii ij proravi puppis pene fidei ac a Religi-
25쪽
Religionis ipsorum posita esset. Beza certe iiijs constitvit mam Religionis Christianae: si quis rem bene Donderet, reVera in η basis sita est Theologiae Calvini,
BeEς caeterorum. Nota haecin pervulgata erant,antequam Arminij nomen innotuerat, jam pridem notatast omnis fere:eneris scriptoribus. Neque vero malaide eos errores recitasse dici potest Arminius. moverat optime quales essent ipse eos ex ore Bezae, F i, aliorumque non semel audiverat ipse animitus eos probaVerat longo tempore : Nec caussam habebat,
cur eos aliter , quam ex Ver et ex mente authorum recitaret imo caussas gravissimas habebat, cur aliter non recitaret. Ex
ipsis enim libris eorum revinci protinus potuisset, magno suo pudorein damno, pro mercede infelicis navatae operae infamiam justam reportasset At benigne,inquietCapellus,interpretatus fuisset sententiam eorum. Atqui, inquam,facere id non poterat , nisi contr ipsorum authorum mentem,contr1 conscientiam suam, ad veritatis contrariae noxam. Neque certe quicquam est , quod aeque suspectam reddit istorum authorum sententiam , qu mquod ij, qui pro ea remis velisque contendunt, de mente eorum adhuc disputant.
26쪽
Necessiim enim est, ut aut ita obscure de ea scripserint authores isti , ut intelligi non
possint;aut si clare satis scripserint , ut eos, qui eam propugnant, pudeat eam nudam atque apertam proponere, utque dissensione sua eam,veluti honesto aliquo mantelo, tegere malint, ne foeditas ac turpitudo ejus Omnibus pateat ut enim ex animi sui sententia id faciant, quia rem ita se habere statuunt, fieri vix potest. Nimium tribuunt authoribus istis .sententiet eorum qu mut vel obscure de ea scripsisse , vel in ea incertos illos fluctuasse, credere possint. Et certe, ita clara sunt, aperta , ρος ea de rescripserunt,ut, qui ea vel negare, vel fucare velit, effugere non possit vel stupiditatis infamiam, vel inepte affectat interpretationis culpam. Neque vero traduxisse Refor- matores, dici potest Arminius, quando eo rum placita enormibus consequentijs atque abserditatibus gravavit. Nam,nec primus, nec solus ille id fecit. Deinde,coraequentiae illae aut verae sunt, aut talia. Si verae; non traduxit eos, sed argumentis justis sententiam eorum confutavit. Si falsae non
istos,sed seipsum traduxit. Qui enim consequentia facit, aut absurditates alicui per consequentiam impingit , ille istas ei non tribuit, tanquam uris eas ipse faceret sed 3 tanquam
27쪽
tanquam si eas facere deberet, si sententiam suam tueri velit imo, quia ea, quiconsequentijs continentur , absurditates Magnoscit, ab eis toto animo se abhorrere profitetur;idcircis eas format,ut a sentencia Iua eum dimoveat. Quare si quis in faciendis consequentijs istis erret, non ad eum, cui et impinguntur, sed ad authorem, qui eas facit , redit infamia. meque vero tam putidum fore Capellum credo aliter ceridientire videtur Thes c v. Dispu. a. consequentias, argumenta omnia ab absurdis damnare velitri uti hodie mortales quosdam, praepostera eruditioneri magno cum Veritatis praejudicio , contendere vi
deo,qui , ubi se justissimis consequentijs Wabsurditatibus palpabilibus premi ac
constrictos teneri sentiunt,unico ictus expediunt,oc argumenta omnia, ex absurdis petita, mutila esse clamant, nisi probetur primum sententiam eorum falsam esse cum alioquin ijdem isti, quando ita usu venit, adversarios suos censequentiarum,ababsurdis
petuarum,& saepe frigidissimarum,non tam pondere,quim numero, lapidare atque obruere soleant, Periculosa est liqc opinio,
homines isti sibi ipsis alijsque obicem
non exiguum ponunt, quo minus ad verita
28쪽
23 argumentum, quod ex ablurdis petituta lentiunt paene eius vim, qui rationum momen ea non capiunt. Et ea est principiorum omnium claritas, ut, si quis ea neget, clarioribus rationibus convinci nequeat adeo ut isto casu ex absurdis argumenta petere om
nino necesse sit. Et quis sapiens aut veri studiosus argumenta haec respuat , cum CXveris nil nisi verum sequatur , ac proinde veritas nulla absurditate unquam graVari possit Quod si enim ex vera doctrina per se absurdum aliquod possit fluere, necessum est ut dicatur, inanem fore omnem probationem falsitatis, quae ex absurdis petitur. Nam si prius rationibus directis probaveris doctrinam aliquam falsam este, non necessisaria erunt argumenta ab absurdori quod si velo prius non eviceris justis rationibus, doctrinam aliquam falsam esse, frustra erunt argumenta, quae ex absurdis petentur. Absurdis itaque si gravavit Arminius Sententiam Calvini, alioriamque , non traduxisse eos, sed argumentis legitimis eos oppugnasse videri debet. Tertio, Auth0res ipsos quod attinet, tantum abest, ut in eos acerbe aut acerbiss1 md invectus unquam fuerit, ut nemo modestius unquam ab ijs dissenserit . Legantur Scripta ipsius, veriun esse comperietur
29쪽
quod dico. Neque scio quenquam hactenus isse prister Capellum, qui Arminio hoc
nomine litem moverit. Et erat sane ea vicipiratque eruditi modestia , ut errores, im-pximis quos pietati noxios putabat,sortiter ex mente Authorum oppugnandos , errantes vero blande ex mente Iesu Christi tractandos esse judicaret. Noverat quam
facile sit hallucinari, quam iniquum erranti convitium facere, quSm turpe pio maledicere, qu m necessarium Christiano in imprimis Episcopo, AMACHON, AN EXIΚΑ
Ita sensit,ita egit, alienissimus ab illis probrosis artibus, quibus Capellus in hisce Thesibus suis utitur , ut damnatam haeresin alicui , pro suo arbitrio , docendi tantum caussa adfingeret. Non pugnabat ejusmodi fit hionibus contra adversarios suos. Ficulnea putabat argumenta ista,& indigna viro erudito , ijsque quibus cordi est veritas. Quare quod eum infames atque odiosos reddidisse omnibus primo Reformatores Capellus dicit, verum esse non potest,nisi infamem aliquem reddere idem esse velit, quod non posse in sententiam alicujus pedibus ire, aut dissensionem ab aliquo
30쪽
aliquo aperte profiteri quod ita absurdum
est, ut refutari non mereatur. Videat igitur Capellus, quo jure dixerit, utram Papa ministrarum Lumpsit moderatis,si υν- minianorum Armini, dicere debuisset are bitate eo Metur. At ne effugium forte hic quaerat Capellus in voce Arminianorum i do I Iniquiun simul atque ineptum esse ut ex eorum actionibus aestimetur ingenium Arminij. 2. Nec de ijs verum esse, quod ijs Capellus tribuit. Legantur Scripta, quae
eortim nomine edita sunt: Nec Vola nec Vestigium in iis deprehendetur, unde conritio huic color peti possit. Mitant Autho- res, sed sine conviths, suis ipsos verbis loquentes faciunt Quid postulat facere moderatius Videatur Collatio Hagiensis, Acta Scripta Synodalia, Epistola ad Walachros, M. Mu'd si tamen quidam eorum propria sponte sua acerbius quaedam in eos scripserint, quod factum esse non nego, id profecto immerito ijs, aut toti Scholae Arminisvitio vertitur,quae saepe,id sibi displicere, ex animo professa est. Sed&cogitandum eratCapello I an,quae scripserunt, falsa fini a quo tempore: qua occasione ista scripserant. Fieri enim potest , ut ea scripserint diu multumque acerbioribus atque atrocioribus longe modis irritati. Ei