장음표시 사용
261쪽
unquam habita fuerunt, factiosas, LaasTRI EAS semper excipio' eae, si quando interipsos piscopos controversia aliqua natalesset , quae prioribus saeculis definita
non erat, quae fundamentum fidei praecise atque immediate non tangere credebatur, istam , quam diximus , viam semper ii stiterunt. Nunquam progressae sunt ad decisiones Apparuit id in materia de Praedestinatione , quam ipse Capellus fassus est nullis unquam Synodis definitam fuisse, &de qua placide interim atque amice adeo semper inter Episcopos yelitatum est , ut Coelestinus Papa in Epistola ad Galliae Episcopos hac de re consititus , hac conclu-hone uti non dubitaverit et Profundioνes νοο di siratioresque panes intercurrentium uuaestanum difficillima autem erat ea de Praedestinationes quin Lirin pertracta νβnt, qui hareιisis estiterunt, sicut non audemus contemnere, ita non necesse habemm adstruere:
Gia ad conferendum gratiam Dei, cujus veriae dignationi nihιιρenuus detrahendum est, δε- ιωs Bere redimur, quicquid heundum να- scriptas regulas Apostolica sedis nos Scripta δε-
quod apparuerit ramis Sententi, esse contra-rram. Eodem modo semper actum, cum cum primum c0ntroversia incideret de
262쪽
eare , quam ad fidem pertinere postea judicatum fuit. Ipsa Synodus ridentina, quicquid eam tyrannice supra alias omnes legisse velit Capellus , istius tamen aequi lytatis fuit retinentissima. Quaecunque Sem tentia in quaestionem veniebat,ea publicE, palam diu multumque agitabatur de quia nulla fere erat, in qua non diversia te invidem abibant Episcopi , Doctore l& Magistri, nihil aliud paene agebat Syn dus , saepe mensibus aliquot, qu ni Bi aut rationibus , quae praeponderare videbantur, dimentientes in unam atque eandem
Sententiam adduceret , vel , si id fierit non poterat . leni aliqua conciliatione eos inter sese conciliaret , vel , ut nec hoe fieri poterat , libertas sua cuique
sentiendi concederetur atque ita pax& comprdia retineretur. Et quid aliud fecit ipsa synodus Dordcacena, postquam fores publicas claudere caepit, Uecreto quae inter Doctores Pastoresque.erat non levis dimensio , componere studuitὶ Quoin modo egit cum Gomaro, cui cum periva dere non poterat,ut in eam,qύς communis omnium Esse videtur, Sententiam de Pria- destinationis Objecto sequanti autem noumenti ea si in antecedentibus clarum' -
mus in destendere: An non concordi &
263쪽
pacis retinendete caussa viam mediam quaesivit,id est,protestationem ipsi suam liberam reliquit, ut ea in Actis publicis exstaret permisiti Quomodo cum Martinis egit,qui Sententiam suam de morteChristi ita dixit, ut cum Remonstrantium Sententia ad unguem conveniac Annon persuadere ipsi sunt conati sententiam suam,& cum id non possent,viam media repererurit,&isto modo Articulos suos concinnarunt,utille sine
ulli protestatione iisdem se bona conscienisti subscribere nihilominus pinpriam suamSententiam rei ere posse credereti Et quamdiu, quam operose, quam piolixe ea in re sese occupavit Synodus Quoddi hac in re a Synodo recteiacit actum vult Capellus,cur egic fert, Fod eande aequitate, eande pietate requisiverint in caussa sita ii, qui Coepiscopi, Sympresbiteriqueerant eoru,qui in Synodo judices sedebaqtὶAn- non gloria Synodi ordincenaidue vera atque unica fuisset,si cum ijs ebdomodo egisset,& ad non necessaria decisionem, sine ulli collatione, aut saltem sine uitaeonei-liationis studio non prosiluisset i
AK inquit Thes XXXII. his remis
Ambus iam votis suis vel maxim ut nianas pondere nutrom suam adstagem -υνent. At,inqua,si in votis id ipsis fuit,cur quaeso
264쪽
quaeso detreuiarunt collationem jurano ad conseiendu, sed ad judicandum convenisse dicebanta Cur, cum rationibus secum agi , ac conscientijs suis satisfieri or rent Citati , imperio, edictis, decretis statutisque tantum egerunt Sed idia illarum peraritaria non poteraniis petrare, inquit. At quae obsecro,pervicacia ipsoru non dico fuit,sed esse potuit, quando rationibus non agebatur cum ipsis, sed
jussibusa An in eo quod optarent,orarent& supplicarent identidem,ut rationibus secum ageretur, pervidacia eorum sita fuit Iubentur Synodum agnoscere legitimum judicem; non possunt per constientiam: r tiones adferunt, ad eas ut sibi satisfiat petunt Non dantur, aut si quae dari vis dentur , idque obiter, non permittitur illis respondere,sed jubentur parere. Non cedunt non quia non volunt, sed quia non positata Rationes obstant. Quid an haec pei vicacia est,Capelle Contrarium Verum est: pervicacue rei coram Deo fuissent summo jure, si tam manifestis, quas habebant, rationibus non cessissent, aut tam innius
jussibus Synodi morem gessissent. Similiter
citati fuerant ad Synodum disertis,am
plissimis verbis ab Ordinum Delegatis, ut in ea deviantiam sum verba sent literarum
265쪽
Citatoriarum de dictis quinque enisatas
tibere proponerent, explicarent, a quantum esse necessarium exsamarent, defenderenti Sostquam propositionem secerunt Sententiae tuae, statim , quia credo libere satis ea faeha fuerat, interponit seisynodus , explicationem liber eos secere,'n sinisti sed eos
intra certa quaedam interrogat ori , ad caussam ipsorum odiosam reddendam &libertatem concessam penitus tollendam, paedagogiuo quodam ritu, puerorum aut potius servorum instar , concludit 1 ad ea ex tempore eos jubet respondere,is quidem singulus, ut,nimirum concordes divideret. . Manisoste iniqua haec erat agendi
ratio niterarum Citatoriarum tenori re- sugnans. Parere tamen ta 1uhilominus
velle profitentur, si modo quod ipsis literet Citatoriae concedebant, liceat ipsis deinde libere Sententiam propositam explicare defendere , quantum ipsi necessarium judicarent: Haec enim sunt ipsissima verba literarum Citatoriarum. Negat T- nodus ad interrogata respondere eos singulos uber, c sententiam suam explicare ac defendere, non quantum v ed quantum
266쪽
li1 non videt, synodum uitaque manu subtrahere, subducere ijs voluisse id, quod liberaliter literae Citatoriae concedebanti Non poterant Citati boni conscientia, sine divinae gloriae, sine veritatis priejudicio, sine Ecclesiarum offensa , libertatem hanc Citatis omnibus jure communi debitam,&ipsis speciali iterarum Citatoriarum beneficio concessam , deserere, aut ex adversariorum suorum, quibus jam ante damnatos se sciebant, arbitrio caussam suam agere. Itaque non cedunt , sed jussuum sibi concessum ac debitum postulant. An hic pervicacia locum habet Iudicet quisquis animum judicio liberum habet : Ponat se loco nostro an aliter agendum sibi putaret apud animum suum statuat.
Quod Capellus Thes: XXXVIII. dicit, Citatos negasse,se ad suae Sententiae defensionem Meessuros,ui tarpermitteretur libertas refutandi quavis Contra-Remonstrantium, sue viventium, sive pridem defunctorum super ea rescripta, id plane falsum est. Nunquam petierunt istam libertatem sibi concedi. Vide sis Acta in lucem edita, falsitas apparebit. Sed posito, quod eam ethssent, eo quod judicarent absque ea Sententiam suam libere explicari Sc defendi non posse, quantum necessariu esset;quid an iniquum petijssent
267쪽
petijssent An jure illud negare ij potuisset
Synodus , si modo Scripta ista modeste se
citaturos desintra praescriptum tempus ea se refutaturos promitterent Quam caussa habuissetSynodus id ipsis denegandi,cum expresse eos citavisset, ut Sententia suam deis fenderent, quantum ipsi,non Synodus,necessarium esse judicarent;&, etiamsi ita non citiuet,Citatis omnibus jure communi co-cedi debeat , ut sententia suam tueantur ac defendant, prout ipsi necessarium judicant ZConcludo itaq, retorque Argumentu:
Non modesno habuerunt Dordraceni Calvinistae caussam justam , cur silentiu Citatis imponet en destiissensioni finem imponerent; sed caussam habuciunt Citatis satisfaciendi,ptiusquam judicarent.
Atqui, inquit Capellus objecti. XVIII. ipsi Citati fatentur in Priefatione jam allegata: stuatim' i oeciosa, οπιω-Remon untibus adtacta est observa imur,aut adduci posse verisimilitis ipsi judicavimus, ea, quantumper tempus lituit starantesrahcet γηοιο cursim .srictim eriaminavimus, ae pro virio nostra detextam isti me amitaset quid tandem obtendere ρομsunt quo minus dicantur auditi quam patienti μὰ debque rogare eom, ecquae modus uηquam Citatos patientini diutius auo verit,
268쪽
Resp. Atqui eo ipso, quod verba ista alo legas,& deinde id quaeris, inscitia tua prodis. Nam L. Synodus no dedit Citatis te pus illud et jam eos ejecerat,& se cum illis commune quicquam habere amplius nolle pronunciaverat, antequa Scripta ista Citatii inchoarent. Deputati ordinum hanc ipsis gratia fecerunt, sive quod aequiores videri vellent Zelotis istis synodalibus, sive quod cx ta iniqua arrationabili actione Synodi indelebile infamiam metuerent, sive quod ita convenerat cum Synodo, ut interea secreti licentia fueretur Synodus, ejectis ijs, qui rationum suarum claritate iniqua ejus actiones Belgio conspiciendas dabant. a. In ij ipsis verbis, quae citas, Vides eos de temporis angustia diserte conqueri. Et ita certe res 1 habebat Media hieme, urente frigore, de gravissimis rebus jubebanis tu s*pe consignare re parata habere scripta sua intra . 8 9. dies, quovix interea describi nisi per complures manuenses poterant et saltem ad quae digne meditanda de consignanda mensiu aliquot spatio opus fuerat. Videantur eorum ea de re querelae , quas Deputatii ipsis ordinibus. R a non
269쪽
non una Epistola notas fecerunt. 3. Posito tamen etiam, udd temporis satis habuissent , quδd patientissime auditi fuissent, quid hoc ad rem fecisset' Nihil unquam reponi istis audiebant nulla rationes in contrarium 1 Synodo allatas viderunt, unde, quid in Scriptis istis desideraret Synois dum intelligere aut accurate perpendere poterant. Atque hinc est quod dicant, se opus habuisse ut refutarent,quae ipsi suopte ingenio judicarent verisimiliter a Synodo in contrarium adduci posse. Nihil itaque
caussae habuerunt, unde convincerentur de errore suo et neque ratio filii, cur convicti de errore suo pronunciari potuerint ora tiones quaedam recitabantur ex charta aliquando, quibus carpi videbantur laciniae quaedam Scriptorum istorum , sed eae saepe ita frigidae erant jejunae , ut quibus argumentis pugnarent intelligi non posset. 2. Ijs interesse Citati prohibebantur. 3. Earum apographa Citatis , quum humiliter ωxe- verenter sibi dari orarent ab ijs, qui eas recitaverant, ex professo negabantur. 4. An Synodus tota istarum rationum funda menta Margumenta pro suis agnosceret,in Certum erat. Denique erantistae Orationes fere Exterorum, qui satis demonstrabant,se
in istis Controversi, tractandis ita hospi
270쪽
te esse, ut saepe Controversiae punctiam praecipua dissicultatum momenta ne quidem atringerent, uti non raro fatebantur ij ipsi, qui cu ipsis alioquin sentiebant.Nempe pro forma laicis caussa omnia ista fiebant,utTheologos Exteros HOMODOX Ous esse quasi vero de eo quisquam dubitaret
omnibus ista ratione innotesceret.
ω me se*erare dicit, quam derio latibus. Ita est, merito. Neque enim iJλ- cessionem aut schisma fecerant, factove ullo, quod Citatis constabat, illud approbaverant; etiamsi non ignorarent, eos omnes contrari Sententiς non tantum addictos.
sed& defensores illius esse satis acres.Non multo post tamen frustra se illud sperasse intellexit, cum de schismate ageretur, Δ Citati schismatis istius authores facerent plerosque Provinciales. Tum enim,pliusquam adhuc desu stionibus agi cretum esset, priusquam Synodus Sententiam suam dixisset de Controversi, , schisma illud fieri jure potuisse dixerunt, eo qLod Ai- miniani , veritate ipsa primi secessionem
fecerant. Et fuisset haec una omnium Exterorum vox, nisi Helvetiijudicium istud immaturum correxissent se damnationem praecipitari, antequam examen caussiq. factum