Lucianus

51쪽

παράσιτος, καίπερ γέρων ' στρατιωτας χε δέκα καὶ - γδομενέα - του Aia ἔγγονον παράσιτον Ἀγαμέμ

μόνου συνδειπνεῆν υπῆρχε φ βασιλεῖ in σπερ τοις λοιποῖς στρατιώταις προς μέρας τινὰς κώδευμένοις τον μὲν γα χαντα, ἐπεὶ καλως ἐμονομάχησε του Ἀκτορι, ,,εις Ἀγαμέμνονα δῖον γον , φησι, κατὰ τιμην ξιωθέντα ὀψὲ του παρὰ se βασιλει δείπνου ὁ δὲ ἹJoμενευς και ὁ πιστωρ ὁσημέραι συνεθείπνουν τ βασιλει, ς- ς φημι. ἐστωρ ὁ παράσιτος μοι δοκεῖ τῶν βασιλέων μάλιστα τεχνίτης - αγαθος γενέσθαι - γαρ ἐπὶ του Ἀγαμέμνονος αρξασθαι της τέχνης, αλλα νωθεν ἐαὶ Καινέως καὶ Ἐξαδίου δοκε δε οὐδε ἄν νιαίσασθαι παρασιτων, εἰ μη ὁ Ἀγαμήμνων ἀπέθανεν.

52쪽

μαχόμενον υτος ἐνωσε καὶ την Πρωτεσιλάου ναυν ὁη καιομένην ἔσβεσε καί o ἐπεβάτευον δαῆς - οἱ ναι- ώτατοι, αλλ' o του πιλομάνει λως τε - πιυμος, μεν πλίτης γαθός, ὁ δὲ τοξότης καὶ πολλους μὲν ἀπεκτεινε των βαρβάρων, ἐν ε δὴ τοίτοις καὶ zaργιν δόνα τον calda του Aιός, ὁ παράσιτος του Ἀχιλλέως καιόπέθανε δὲ in τοῖς ἄλλοις μοέως, αλλ' υτον μεν Εαπορα Ἀχιλλεῖς πέκτεινεν, εἷς ἔνα κυι υτὰν Ἀχιλλέα Πάρις, τον δὲ παράσιτον θεὸς καὶ δυο ανθρωποι.

μὴ μὰ σων ἀπάνευθε τι μεναι στέ', Ἀχιλλευ, uir μοὐ, - ἐτράφηνπερ εν μετέροισι δομοισι.-ὶ πάλιν υποβάς, και ,με δεξόμενος φησιν, ὁ Πηλευς

ἔτρεφεν ἐνδυκέως και σον θεράποντ' νίμηνε, τουτέστι παράσιτον εἶχεν. εἰ μεν οινον ἐλον βούλετο ν Πουπροομον λέγειν , -- αυτον νόμας θεράποντα

53쪽

ὁ παράσιτος την Ἀθηναίων πόλιν τυραννουμένην εἰς ἐλευθερων φειλετο, και νιν ἔστηκε χαλκους ἐν τῆ ορορῆμετα των παιδικῶν οἴ- μὲν ή, τοιοω οντες, α όσιτοι σaν. 49 συ ὁ ποἐόν τινα εἰκάζεις εν νεολέμω τον παράσιτον ουχι πρῶτον μὲν ὁ τοιουτος ἀριστοποιησώμενος ἔξεισιν ἐπὶ την παράταξιν, καθάπερ καὶ ὁ 'OMσ--σεις ἀξιοῖ ου γορ-λλ' ο is πολιμφ μάχεσθοι φησιν με ἔστιάσει, εἰ καὶ εἰής αμα εω μάχεσθαι μισ) καὶοναλλοι rear ιῶται χρίνον re δέους O μέν τις κριβῶς ορμήζει το κράνος, ὁ ε θωρακιον ενδύειαι, ὁ δε αυτὰ τὰ δεινον ποπτευων του πολέμου τρέμει, υτος ὁ ἐσθίει

54쪽

ἐστι των ἐν τούτοις γινομένων, τὰς δὲ παλαιστρας καὶ τα γυμνάσια καὶ τὰ συμπόσια διώκει καὶ κοσμεῖ μόνος Ουτος ἐπει τις ἐν παλαιστρ 3 φιλόσοφος φρήτωρ ἀποdὰς

ριον μό- όν, ὁ δὲ παράσιτος αὐτά τε ἐπιόντα μένειμι ἐχεται ρδίως μεμελετηκώς -τῶν ἐν τοῖς δείπνοις

καταφρονεῖν, και ἴτε λαφος υτ συς υτὰν ἐκπλήττει

βωνι κειμενος, ἐς την γῆν ὁρῶν, σπερ ἐπὶ πένθος ουχι εἰς συμπόσιον ηκων καὶ ἔμοιγε δοκεῖ, is συμποσιτ φιλό-

55쪽

οι et ορες, και δεινότερόν εστι, καὶ οἱ φιλοσοφεὶ φα κοντες προς υτὰ Ουτως ιάκεινται κακοδαιμόνως, υστε των μάλιστα νυν ευδοκιμουντων φιλοσόφων - περ μεν

καὶ, ἀγανακτήσειε δή ποτε, π ουτου χαλεπὸν μενουδὲ σκυθρωπὸν ουδὲν περγάζεται, ἀλλον δὲ γέλωτα

καὶ ευφραίνει τους ξυνοντας. λυπεῖται γε μην καὶ ρο ιστω πάντων, τουτ της τέχνης παρασκευαζούσης αυτο καὶ

56쪽

55 Kαι μην καὶ πάντες os οὐ φιλόσοφοι καὶ ρήτορες 55 βοῶνται μάλιστα του γέ τοι πλείστους,υμ ει ροι τις αν μετὰ ξυλι προωντας, - αν ὁ που, εἰ μὴ ἐφοβοῖντο, αλισμένους, καὶ τὰς τρας δε μάλα ἐρρωμέ

θησιν, κῆ καὶ τολο - μὴ ια νέμου ἀνοιχθει , γενομένου δὲ ψόφου νύκτωρ ιδέν τι μαλλον θορυβειται , γενομένου, vir ὁ ερημίας ὁ απιὼν νευ ξένους

οδαει σοβεῆται γαρ υδὸν υ δαμου φιλοσόφους δε δηsi εγῶ πολλάκις εἶδον, ουδενὸς ντος δεινου τὰ ζύλα νε- σκευασμένους ξύλα με γαρ ἔχουσι es ἐς βαλανειον ἀπάντες καὶ ἐν Ἀριμον. 56. παρασιτο μέντοι οὐδεὶς 56 κατηγορῆσαι μοιχείαν βίαν η ρπαγὴν Ἀλλο τι

τος, ἀλλ' ἐαυτὸν εκεινος ἀδικει. στ' εἰ μοιχευσας τυχοι, uμα του ἀδικήματι και τουνομα μεταλαμβάνει του ἀδικη- ματος. σπερ ὁ ο κακος ου το ἀγαθός, ἀλλα τλφ-λος ἀναι λαμβάνει, ιτως, ὶμαι, ὁ παράσιτος, ἐάν τι ἀδικνη, αυτ μὲν τουτο περ εστιν arroβάλλει, ναλαμβάνει δὲ ἄδικεῖ. δικήματα ὁ τοι τα ητόρων και φιλοσόφωνα-- ου μόνον ἴσμεν αυτοὶ γεγονότα καθ' μῶς, αλλυκῶν τοῖς βιβλιοι ἀπολελειμμένα πομνήματα ἔχομεν ἄν 3ίκησαν. απολογία μὲν γαρ Σωκράτους ἐστὶ καὶ λαμνου και περειδου και ημοσθένους καὶ τῶν πλειστων πε3όν τι ρητόρων και σοφῶν, παρασιτο δε υκ εστ απολογέα id ἔχει τις εἰπεὶ diκην προς παράσιτόν τινι

57쪽

με ἐκ κατadian εαλωκότας ἐπὶ οἷς μεγίστοις ἀδικη- μασι, φαρμάκ*, τους ἡ καταπτισθέ παλτὰ σῶμα σταν, τοῖς ὁ ἀντ δυσουρίας φθινησα νας, τους δὲ φυγόντας,

58 58 Tαιτα μὲν κανῶς διημίλλη σι σοι τὰ προς τοι φιλοσόφους πω των παρασίτων λοιπὸν δὲ, καλὸν καὶ λυσιτελές εστι το κτημα τουτο στρέφοντι, πειρῶ λέγειν ιμο μεν γὰρ ora υσιν σπερ ευεργετοὐντες καρχαριζόμενοι τρέφειν υτον οἱ πλούσιοι, καὶ ναι τοὐτο

δύνασαι γινωσκειν τι πλούσιος νήρ, εἰ καὶ τὰ Γύγου χρiσlo ἔχει μονος ἐσθίων πένης στι και προόῶν ἄνευ παρασέτου πτωχὰς Oκεὶ και σπερ στρατιώτης χωρὶς οπλων τιμότερος και - ἄνευ πορφωρος καὶ μαμανευ φαλάρων, πιτω και πλούσιος νευ παρασιτο ταπεινός τις καὶ στελη φαένεται. καὶ μηνί με πλούσιος

d ποτε κοσμεῖ. s. ἄλλως τε υδε νειδος αυτW ἐστιν si φής, τὰ παρασιτεῖν ἐκείνου, δηλον τι ς κρείττονι χειρονα, μου γε μν φ πλοτσω τουτο λυσιτελές ἐστι - τρέφειν τον παράσιτον, ω γε μετὰ του κοσμεῖσθαι υπ' αἰτο καὶ σφάλεια πολλη ἐκ της τούτου δορυφορέας υπάρχει ουτε γὰρ μάχη ρδέως ν τις ἐστιχειρῆσαι ψαλουσω τουτον ορῶν παρεστῶτα, ολλ' υδ αν αὐθάνοι φαρμά- νειὶς ααράσιτον τίς γὰρ - τολμήσειεν ἐπιβουλευσαι τινι τούτου προεσθίοντος καὶ προπίνοντος; στε ὁ πλούσιος in κοσμεῖται μόνον, αλλὰ και ἐκ των πιστων κινδύνων πῖ - παρασίτου σώ-

58쪽

κίνδυνον πομένει, καὶ ου αν παραχωρήσειε φ πλουσίφφαγεῖν μόνον, ἀλλὰ καὶ στο νειν αἱρεῖται συμναγων. 60. M. Πάντα μοι δοκεῖς, ω Σέμων, μυχθεὶ νωDIT EPqGu Oυδε της εa inrot Λέχνης, οἰχ σαε αὐτὰς εφασκες, μελέτητος ἄν, αλλ ῶσπερ ἄν τις α των 882μπωτων γεγυμνασμένος. λοιπόν, εἰ μη αἰσχρον αυ--δονομά ἐστι της παρασιτι κης, θέλω μαθεῖν. P. Oρα ὁ την πόκρισιν, ἐάν σοι ἱκανῶς

59쪽

A XΑΡΣΙΣ Η ΠΕΡΙ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ.

1 1 ANA PEIE. αὐ- δὲ μῖν, ω Σουλων τινος Dεκα οἱ νέοι ποιουσιν οἱ μὲν αὐτῶν περιαλε-μενοι αλλήλους ὁποσκελίζουσιν , οἱ δὲ ἄγχουσι καὶ λυγiζουσι και ἐν φ τηλου συναναφέρονται κυλινdoυμενοι σπερ, εὐκαίτοι κατ' αρχὰς - ἀποδυσαμενοι - έώρων γάρ - λιπα τε λείφαντο - κατέφησε μάλα - μῶς ἄτερος 'ε τον ἔτερον ἐν το μέρει, μετα δὲ υ οἶδ' ο τι παθόντες

εἶτ' ἐαυκαταπεσών ἀνακυνατειν --συνωθῶν κάτω ἐς το σαθλόν, τέλος δὲ ὁ περιαλεξας αυτφ τα σκέλη κατὰ

ὁ μὴ τέλεον ἀποπνιγεέθ. και Ουδε τολελαέου ἔνεκα φεμδονται μη μολύνεσθαι, ἀλλ' ἀφανέσαντες, χρωμα καὶ του βορβόρου ναπλησθέντες ἐν ἱδρῶτι - πολλευ γέλωτα μοὶ γουν παρέχουσιν σπερ αἱ ἐγχέλεις - των χειρῶν διολισθαένοντες. 2. ἔτεροι δὲ ε τω αἰθρέλτης αυλης- αἱτὰ osτο δρῶσιν, υκ εν πηλφ ουτοι γε ἀλλα ψάμμον ταυτην βαθεῖαν στοβαλλήμενοι is του ρυγμοτι πάττουσί τε λλήλους καὶ αὐτοὶ ἔκοντες ἐπαμῶνται την κυνιν λεκτρυόνων δίκην, ς ἀφυκτότεροι εἶεν εν ταῖς συμπλοκαῆς οἶμαι, της φάμμου τον λισθ'ον φαρρου- σης καὶ βεβαιοτέραν ν ηρφ ταρεχούσης την ἀντιληψιν. 3. οἱ Doe στόdην κεκονιμένοι καὶ αυτοὶ παωυσιν - λήλους προσαεσόντες αγὶ λακτιζουσιν ουτοσὶ γουν καὶ τους δόντας λικεν ἀποσιτυσειν ὁ κακοδαέμων, υτως αιματος αυττ και φάμμου ἀναπέπλησται το στόμa. τυε,ος ρῆς, παταχθήντος την γνάθον ἀλλ' υει ὁ σωτουτοσὶ διιστησιν αυτοῖς καὶ λύει την μάτην - τεκμαιρομαι γὰρ si πορφυρωι των πιόντων τινὰ τουτον - νοι - . o δὲ καὶ ἐποτρυνε καὶ τὰν πατάξαντα ινμινεῖ.

60쪽

κεκλιμένον, τ αριστερῆ μὲν - λων ἔχοντα, h αιὰ δὲ περ της κεφαλης ἀνακεκλασμένη ἄσπερ ἐκ καμάτου

δὲ μιν ἐστι γυμνάσμα τα τοιαυτα πυγμr καὶ δέσκου κοὶ του περίλλεσθαι, ν πάντων γῶνας προτιθεμεν, καὶ