장음표시 사용
11쪽
De Merito, & Via Angelorum. g. I. De Merito Angelarum. 20. F. II. De Via Angelorum. 248.
De AngeIorum Malitia quoad Culpam.
DUBIUM PRIMUM. Utrum Malum Culpae possit esse in Angelis λ
. I. Explicatio Di ulaatis. 23 . . II. An detur, veι dari post Natura ereata Impeeeabitis
tam contra finem NaturaIem, quam SupernaIur
Quodnam fuerit Primum Peccatum Angelorum f. I. Quaedam Norantur. 2 7. . II. RUOIulio Dubii . 238.
DUBIUM TERTIUM. Quid Appetierit Diabolus Peccando an aequalitatem
cum Deo g. I. Aliqua P mittuntur. 26I. g. II. Prima Alfenio contra Scotum . 262. g. III. Alias Assertiones restitantur. 263.
g. Iv. μψtra Assertio statuitur. 266. g. V. Qua via Peccatum in AngeIos irrepserit. 269.
12쪽
Quandonam Peccaverit Angelus. I. An Daemonus sent Naturd Mati, an 'Iuntate 3 et t. g. II. An Diabolas in primo insanti suae creationis fuerit ma Ius per culpam Dae Voluntatis 273.
An Angelus Peccare potuerit in Primo suae Conditionis Inllanti
g. I. Resolatio Negativa. 274. . lI. Fundamenta Contraria. 277. g. IlI. An Supremus inter AngeIοι peceantes fuerit Supremus inter omnes AngeIos p 28o. g. IV. An Peeearum primi AngeIi fuerit aliis Causa peeeandi 282. g. v. An tot Peccaverint, quot Remanserunt Et an ex Singi Iis Ordinibus ahqui Angelorum Ceciderint ad .
De Poena in Intellectu. . I. An InteIlactus Damonum fuerit obtenebratus rima NaturaIta 283. f. II. An fueris obtenebratus eirca Super naturalia Z 286.
13쪽
xis f. II. Ratio D. Noma pro Obstinatione Daemonum Defendia
tur. 288. f. III. SoIvuntur aIiqua contra dicta. 292.
g. IV. An Dolor sit in Daemonibast 294.
De Poena Ignis , qua Daemones Torquentur. g. I. An in Inferno sit Ignis Corporeus cruciant 8 29s. s. II. Catholica Veritar. 2's.
Quomodo Daemones ab Igne Corporeo Torqueantur. f. I. ExpIanato Dubio, opiniones referuntur. 299.lI. Resolutio Dubii. 3OC.
An Daemonum Poena sutura sit aeterna f. I. Quaedam Praenotata. 3O6. f. II. catholica Deruar. 3O7.
De IIIuminatione, ct Loeutione AngeIorum.
An unus Angelus alium Illuminet, & Quomodo p . I. Resolatio prima Partis. II . . II. Ressolutio secunda Partis. 313.
14쪽
An, & Quomodo unus Angelus alteri Loquatur pI. ResoIulio de Loeutione Angelarum. 3IS. g. II. Modus, quo sit Angelica Locurio. 3IT. . III. Soluιio eorum, quor cinnaria sunt. 31 .
15쪽
Vidit D. Plae idus Rambaldi Clerieus Regularis Sancti Pauli , & in Ecclesia Metropolitana Bononiae Poenitentiarius pro Sanctissimo Domino Nostro BE
NEDICTO Papa XIV. Archiepiscopo Bononiae. Die 4. Ianuarii IIII. D. Clar Antoninus Velastius Provicarius Sancti OL
16쪽
THEOLOGI ESCHOLASTICO - DOGMATICAE.
vinarum Personarum ilia Deo, quae est intra Deisum , nune agere inei piemus de processione erea turarum a Deo, quae est ad extra, seu extra Deum . Hoc praestabimus primo ostendendo, Deum esse omnium Creatorem, secundo tem pus ereationis, tertio modum ereati nas ἰ & hoe eum Angeli eo nostro Magiostro I .paν. u. 44. 43. 46. 66. 67. m.
De Praeesone ereaturarum a Deo sese modo Proeessionis .
V mvis ex dictis de Dei ex iis
stentia , quam inter caetera ex ratione primi essicientis proba- vimus, constet omnia creat
a Deo ut primo essciente processisse: quia tamen etiam ex iis, qui Deum admiserunt , aliqui non desueruiit , qui Deum fuisse causam omnium ne is gaverunt et ideo pro maiori huius veritatis firmitate Deum omnium prorissus, quae sunt, Conditorem statuemus, di miaper ea ex nihilo fecisse ostendemus.
An Deus sit omnium rerum causa s. I.
I. Inon Magus omnium haereseon
uit, Deum non fecisse mundum, ni refert S. August. ιib. de haros eas.
x. Eius discipulus Menander etiam ipse Magus, magistri sui errorem veis Iut explicans , mundum asseruit no a Deo, sed ab Angelis' factum. Itia idem S. Aug. cap. a. qui rap. 3. in eundem errorem impegisse scribit Sa turninum Simonia pae labis in Syri propagatorem: dum ait, a solis Anis gelis septem conditum fuisse mundum, praeter scientiam Dei Patris. Quo e dem errore laborasse refert eap. s. Nicolaitas: cap. 7. Carpocratianos I eap. g. Cerinthi nos, omnes primi seeuli haereticos multas fabulas in mundi creatione intermiscentes. II. Seeulo vero tertio Manes Sectae Manichaeorum princeps , qui, ut superius diximus, duos Deos, unum bonum, alterum malum commentus est , multa addidit fabulosa , & Deo indigna de mundi conditione quae reia fert S. August. in Actia contra Fortuis
natum Mantehanam eap. 1. nimiruina t
I:entem quandam tenebrarum ad veriaus Dei regnum rebellasse; unde Deus videns quasta labes, & vastitas immineret regnis siris, misit vir ut m . quam dicebat Dei animam ex euis jus commixtione cum malo , seu eum gente tenebrarum fabricatus est munisdus . Hinc esse , quia b e anima bona
laborant , ferviunν, errant , corrumpuum tur , ων necessar um haberent Iibreat
rem , ui eas ab errore purgaret , ω aDνvirute ιiberaret . Ipsam tamen uis bri eam mundi Deo tribuisse testatur idem S. Augustinus lib. 3. Oper.
turGrum eoaternarum , Mui Diateor ω mali , noae fotum seminem, sed univeris sum mundum consare dieri, O ad e timemura pertinentia I ira sanδ, ut inam fabrisam mundi , quamvis ex eom
17쪽
cuaestio I. De Deo Creatore Generarim.
3νibuat; animalia ver euncta qua nascuntur e terra, ct ipsum hominem, opera esse dicat maligna mentis , quam genti adtribuit tene ινartim. Volebat e
mm , animam primam a Deo luci, manasse tanquam ipsius Dei partem &naturam , de accepisse illam fabricam corporis, ut eam suo si a no regeret a sed in homine praesertim deceptam, ae faedatam fuisse. Carnem autem quia videbat repugnantem spiritui , dicebat non esse a Deo lucis, sed a gente te. nebrarum Deo bono contraria; Reiclinens distinguere inter substantiam de vitium substantiae, carnem pro ut a Deo exivit, S carnem qualis vitio suo facta e it . Quod Falsum est , bare troum es , blaspsemum est i ait S. Αugust. serm. 3 o. alias xx. de Verb. Α post. cap. 3. menιis Θ carnis unus
est artifex. Ipse quanda Bominem ereais vit , urrumque fecit , utrumque eo unxit et earnem anima subdidit, animam
sibi . Si sempeν νιιa naret sub domino suo , semper ω ina obediret domina sua.
seripsere Pristillianistae in Hispania Gnosticorum , de Manichaeorum misera soboles , qui inter alia , reserente S. August. tibis de hares eap. IO. carnis opificium non Deo bono & vero ,
sed malignis spiritibus tribuebant; icarnis propterea cibis abhorrebant , coniugesque a viris virosque a coniugibus, etiam nolentes, hoe superstitiosa dogmate disiungentes , in ali Maturpiora nefandi oraque crimina prola-hebantur . Sed insanos dimittamus a Deum esse omnium entium Opificem semper eredidit Catholi ea Ecclesia , & nedum causam eorum efficienistem , sed Sc exemplarem , ac finalem, ut statim dicemuS. . I I. Prima assertis .
omnium efficiens. Nihil a perint ius ita Sacris Litteris, quae ab hac veritate exordium sumunt: In principio inquit Moyses Gen. a. v. I. in cre
vit Deus coelum σν terram. Deus, ait, solus; non materia, non Angelis adis,utus, ut Simon Magus, Menander, ainliique superius relati somniarunt. Coeis IMm r id est res omnes coelestes, etiam Angelos: Et terram, omnes scilicet res inferiores , quae subtus coelos sunt . Unde Exodi xo. v. II. Sex diebus Ie
eit Dominias ealum , ω erram , mis re,or omnia , qua an era sun . Quod reis petitur DaIm. 14s. v. 1. Acta I 4. v. 14. Θ Moc. 24. v. . Isaiae quoqti 44. v. 14. Ego sum Dommus , faeiens omnia, extindem caelos solus , sta iliens terram , Θ nia litis nucum . Ecclesiasti inci a s. v. g. Zoi vivit in aternum , crearit omnia I mist . Quod clarh ex. pressit septem Machabaeorum mater a. Nachab. I. v. 13 Peto nare, υι auia
Id etiam constat ex novo Testa. mento Ioann. I. v. 3. Omnἰa Ier ipsem
facta sunt, er sine it o factum an nihil.
nia , qua in eo sunt. V. Hanc veritatem quovis seculo consessa fuit Eccles a Catholica , quae in suis Symbolis , Apostolico . Nica in no , Constantinopolitano, profitetur se credere in Deum faciorem c li. &terrae , visibilium omnium , dc invisi is bilium. Quod etiam in Lateran. IV.
cap. Firmit. ν expressit dicens e Firmiater eredimur , ω s lieiter constemur, quὶd tinia r solus exi verus Deu 3 .... qu fiftia omnipaten ra virtute , simul ab in xio temporis, Mινam Me de nil lo condi-δει creaturam , Dirat Malem , ω corpora- Iem , anget eam videliceι , o mundanam cte. Idem statuerat Concit. Brais carense primum contra Priscillia stas anno 362. Can. 13. his verbis : Si quis
drxerri . creationem re niversa carnis nom
18쪽
ratem diei unum Deum , eum ust feris, ω ere se omnia , qua fumi, inquan tum Iunt , eat holiea disciplina diei ju
viis diei potest fecundiam verba divinavirum Seripturarum . sve in Disibilis, finve visibilis, non de Dei natura, sed aDιο m facta de nihilo . UI. Porro Manichaeorum , PrisciIlianistarum . S aliorum negantium naturas aliquas a bono Deo proeesse,
errorem ortum habuisse ex deceptione, qua nescientes diit inguere inter naturam , & vitium na turae , vitium, quod inveniebant in rebus, in earum naturas refundebant f ideoque aliqua esse natura sta mala dicebant docet nos D. Th. opusc. s. non procul ab initio his verbis : Pjimus ea eννον Maniebaorum , qui dicunt, quod omnia v sibilia creata sent a Diabolo . Et ideo Deo D-ιλm attribuunt erearis nem inis1 ιIium. Et eausa butus error , en, quia ipsi De- rem asserun summum bonum , fietit cir verum est , ω omn/a , qua ἀ bono sunt, bona esse. Unde nefeIenter distinguere, quid M malum , Θ M d bonum, cre-uid runt ρωod omma uia, qua sunt aILeuata ter mala , si I eiter e sent malae fleui unis, quia urit dieitur ab eis sim
xerunt , quὶd Di 1lia omnia non sunt facta a Deo bono, sed a malo. Contrahea ponit Augustinus tale exemplum . Siatiquis intraret domum fasνi, ω in. veniret instrumenta. an qua impingeret, se Iaderent eum ἔ ω ex Me reputaret illum fabrum malum , quia tenet ta Ita instrumenta , sultur esset , eum fa-her ea ιeneat ad opus Dum . Ita stilistum ea dicere, qDὸd per hoc creatura sint mala, qura sunt in aliquo noctisve . Nam quod uni est noetvum . alteis
νἐ en titati. Ita e D. Thomas. inibus& Manichaeum detegit errorem , &modum ministrat illum valid E eons tandi . VII. Probat insuper D. Thomas veritatem hanc g. p4r. quas. 44. art.
t. sie: Quidquid est per participatio
nem debet eme causatum ab eo, quod est tale per essentiam , sicut quidquid est calidum per participationem, de . bet esse causatum ab igne , quod est calidum per essentiam et sed solus Deus estens per essentiam , idest in tota plentia tudine essendi, quia est ipsu .m esse perte, &a se subsistens, ut superius proin batum est, omne autem aliud a Deo habet esse per participationem; ergo omne aliud a Deo debet esse causatum a Deo. ae ratio in Manichaeos converti potest si e . omnis natura a Deo distinis ela est aliqua participatio entis s erisgo bona , quia ens, 5c bonum converistuntur; ergo est a Deo per essentiam
VIII. Porro eum diei mus , Deum esse ens per essentiam, non solium inistendimus, quδd ratio entis essentialiter eonveniat Deo t sic. & homo , sicut est essentialiter animal, ita est eia sentialiter ens sed intendimus, hoe praedicatum ens convenire Deo secundum totam amplitudinem , & plenit dinem essendi : unde aliud est diceret Deus per essentiam est ens, & aliud tDeus est ens per essentiam et hoc enim fgnifieat, Deum possidere hoc prς dicatum ens in tota plenitudine. Alias rationes poterit studiosus legere apud D. Thom. u. 3. G pol. art. s. ω lib.
24 contraga cap. II. quas omittimus ,
cum superius agentes de exissentia Dei
IX. Duo tamen noto pro solutio in ne argumentorum . Unum , quod esto ordo ad causam non intret definiti nem entis, cum inveniatur ens , nurulo eausatum, nempe Deus ι consequi tur tamen rationem entis participatieex hoc enim , quod aliquid per paristicipationem est ens, sequitur , qu6d se ab alio eausatum . Ita D. Thomas hie ad T. Alterum est, quod ea , quae nece sis sar id eveniunt , esso non indigeant causa, quia indifferenter se habeant ad esse, & non esse: ea tamen indigent , quia non essent , nisi aliqua causa esset , quae faceret illa esse . Sic
19쪽
conclusiones et si necessariae , non esissent, nisi principia essent , ex quibus inferrentur. Ita S. Doct. loco citato
ad a. Superesset statuere etiam, materiam Primam, ex qua omnia ista eorporalia facta sunt, & consistunt . ab Ipso pro duelam fuisse. Sed quia de hoe
agemus inferius contra Hermogenem . aliosque eam Deo eoaeternam ponen tes. Et quIa cum & ipsa ens participatum sit , constat & ipsam a Deo primo & per essentiam ente produ- ei indiguisse ι ideo hoc omittimus pro praesenta . I I I. Seeunda , ω Tertia assertia .
I eausa exemplaris omnium re-Tum. Probo ratione D. Thomae hic αrt. 3. Deus est primus, S supremus arti sex, qui sua sapientia euique rei
debitam, ae determinatam formam Praefixit, quique omnia in Universo debito ordine eollocavit, & sapienti iasmh regit; ergo oportet, ut in ipso adsint rationes , seu exemplaria omisnium, ad cujus imitationem omnla, di facta lint, & consistant. Sicut enim in artifice ereato praeexistere debet idea, quam artefactum imitetur , ex qua determinatam formam accipiat, ne dicatur, casualiter, & praeter inintentionem evenire; ita & mult6 magis in Deo praemistere debent rationes , di ideae, quarum omnia ab ipso crea-lla imitationes sint, & ex quibus deis sterminatas formas non casualiter, sed ex prae concepta intentione recipiant .
Sed quidquid in Deo est , Deus est sargo Deus non solum habet, sed est iis
dea, ω causa exemplaris omnium P
Tum . Quae nihil aliud est, nisi su essentia , ut diversimode parti ei pabilis; ideoque est v in Deo una omnium re liter sit idea, & unum exemplar, mu Riplicantur tamen rationes , & icleae secundum respectum ad res , quae dr. vinam esse utram participant, & imitantur a amvis autem nulla ereatura poris fit pertingere at similitudinem an pericle eum Deo, potest tamen esse smiis titudo participativa rationis a Deo Pr conceptae , quam imitatur ; fi eut domus, quae in materia exteritis p nitur , est similitudo domus , quae est in mente artifieis. Ita D. Tho. hoc
na bonitas est ultimus omni uin rerum finis. Ita D. Tho. hie art. 4. & probat ex illo Proverb. r6. v- 4. Universa propter semet ipsem operatus est Dominut. Non quidem ut aliquid sbi acquirat,
uasi illi aliquid o est, sed ut se i
iam suamque honitatem , quam sibi intim E identi fieat , alias communicet. Et in hoc sensu Deus eicitur agere proin pter finem. Non quia em appetendo hisbi finem . quasi non habeat , sed ut alias eo in municet, & ut alia a te per dueat ad finem quem amat , Se sum. m h possidet, nempe bonitatem suam .
se ipsum. Conclutio sie explicata 1 D. Tho. probatur. Illud, quod primum
agens intendit omnibus communicare, quodque omnia ereata intendunt con
sequi , est finis omnium t sed divina bonitas est illa, quam Deus intendit omnibus rebus communieare , & quam omnes res creatae . ut possunt , in te dunt eonsequi ; ergo divina bonitas est omnium rerum finis. Min. prob. Nam primo agenti non convenit age re propter acquisitionem alicuius finis; ergo solum intendit bonitatem suam in alia effindere . Rursus unaquaeque crea. tura tendit ad suae per tectionis adeptionem et haee autem non est nisi partiis ei patio persectionis di bonitatis diviis nae , ad ovam quo magis accedit, eo
20쪽
Fraeedentium. Sed omnia invenruntuν in deversis Ioadibus bona latis ordinata sub tino fummo bono, quod es ea a omni bonuatis 3 ergo etim bonum habeas rario
nem sinis, omnia ordinantu ν sub Deo , Huι fines ρ νaeeden ιιι sub sine ulι imo . Oportex agitur, quod omnium sinis MDeus. videantur aliae D. Thomae rationes ibi, & eap. 18.
XIII. QMapropter ineptE erravit
Origenes qui in libris Periarchon , ut resert S. Hieron. epist. 19. nune 94. ad Avrxum, aiserebat , mundum hune corinporalem a Deo conditum fuisse , ut ais nimabus, & Daemonibus, qui peccave Tant, estet loco carceris ; adeoque si cessaret peccatum , mundus iterum re digendus esset in nihilum . Quem ob hoc mirari non cessat D. Auguilinus lib.
sioni , qua per om-ia opera Dei objunis gens et & vidit Deus, quod bonum est: o Ielisque omnrbias inferensi & vidit Deus omnia, quae fecit. & ecce bona value: nullam eausam faetendi mundi inte tigi τοιώιι , nisi ut bona fierent ata hoso Deo. Ub1 si nemo pereas ι , tantum
modo natiam bonas este mundus orna.
νur ω plenus et 1r quia peecatum es, non ideo cuncta fiant impleta peccatis,
Deinde postqtiam ostendit , qudds hae e corpora ideo condita strassent,
ut essent ergastula animabus peccantibus; ex gravitate, vel levitate peccati aeberer anima graviori corpore in cludi, vel leviori . ut poena responde et merito ; quod tamen salsum est rcum naenones . qui gravius peccave-Iunt , cI cum corpus i quod est levius
. III. sper Origenem ipsum sortiti sint. Ho
anle pereatum, lamen Iureum corpus ac
cepit . Deinde subdit. Quid autem stuι- rius diei potest , qωὰm peν latim Solem,
XIV. Noto pro dictorum persecta intelligentia, quod quamvis Deus sit
omnium rerum finis . Ae sua bonitas ut vera causa finalis eomparetur acl res creatas, respectu tamen divinae volun latis, & operationis habere non potest veram rationem finis; sed potius diis
ci debere , quod sit Deo ratio volendi,& agendi. Quod probo primδ. Qiua verus finis debet realiter distingui ab iis , quae ad ipsum ordinantur, & deis bet esse magis amabilis , quam illa roivina autem bonitas nec realiter diis stinguitur , nec magis est, imo aeque aismabilis ae divana operatio voluntas, Deus ipse . Fline S. August. lib. t. de Genes. contra Manichaeos cap. L. Masas inquit volunι a1 is Dei Dire quarunt , exm voIuntas Dei omnium qua sunt ipsa fit ea a. Si enim habet eau Iam voluntas Dei, est aliquid quod antecedat voIknIatem De ἐ , quod nefas esseredere . Qui ergo dieit: quare fecit Do- ωι ecesum Er terram Respondendum essest, quia voluit. GIuntas Dei eausa is eorta ον re νa , or ideo maiaν est voluntas Dei, quὰm rarium σν reνra. Uui autem dieir: quare volis ι Deus facere ediliam Er terram Majus aliquid qua νiι, quam es voIuntas Dor et na HI autem majων iuveniri poteri .
Addo, qudo tune sesum unum est causa intelligendi. & volendi aliud, quando diverso actu intelligit ,& vult unum ae alterum; quia idem no est causa sui ipsus . Sed in Deo sicut