장음표시 사용
81쪽
Ex illa fabulae natura porro Sequitur, ut, quae nodi Solutio per deum ex machina, qui n0minatur, perficitur, ea genuina non Sit, ut quae n0n ipsius fabulae quasi fructus videatur sed aliunde addatur. Qu0d Plato in Cratylo affirmat: a poetis, ait, illos deos tum arceSSi, quum ipsi fabulam solvere non potuerint; p. 42b D enim haec leguntur: ὀὶ λη αρα- ωσπερ si τραγ*δ0π0ι0ὶ, ὀπῖιδαυ τι απ0ρωσι, , ὀπὶ τας νιγὶ γνας κατα ρῖυI0υσι θεους
quibus verbis talem solutionem Vituperari apparet. Aristoteles autem hic quoque, quod jam Plato recte adumbraverat, certis finibus inclusit. Solutionem enim fabulae Semper ex ipsa sabula pr0gigni oportere dicit, diisque ea a8Signat nuntianda, quae homineS Scire non potuerint; Poet. c. 15, p. 1454, b 1ss: γαυῖρ0v Ουv 0τι καὶ τας λυσεις Tωυ 3.390O V αυτου δει του μυθου συμφαιvῖ v, καὶ μη
82쪽
Jam quae praeterea in comparationem Vocari p088unt, ea omnia ex fundamenti S positis Sequuntur neque quidquam n0Vi asserunt. Quae autem in Cratylo de dicendisguris et Verb0rum elementis inveniuntur, Vahlenus in commentario ad artis poeticae c. 20, 21, 22 c0llegit. Satis igitur habeo ea enumerasse, quae ad fundamenta Aristotelicae institutionis artis poeticae p0nenda aliquid valuerunt. Quare quamquam n0n i8 Sum, qui Aristotelem primum institutionem poeticam c0mposuiSSenegem, tamen meo jure me c0ntendi8Se puto, eum in hac quoque re Ρlatonis esse discipulum. Institutionem autem poeticam, quae eo nomine sit digna Plato non Scripsit; ubicunque enim de arte poetica aut fusius aut breViu S exponit, non artis poeticae ipsius, Sed alius rei
illustrandae causa in illam inquirit, ut intellegat, num ad educandos cives quid utilitatis praebeat, qu0d si quam tulerit, quae formae praeserantur. Quod ne qui8 obliviscatur, ipse initio illarum quaesti0num in re publica praecaVet, ubi II. p. 379 Α haec Socratem facit dicentem: καὶ SI
SV Tω παρουτι, αλλ' 0ἰκισταὶ Nihilominus tamen permulta eum apte exp0nentem Vidimus, eaque omnia Arist0teles in librum de arte poetica recepit, quae Vero minus recte ille videbatur contendi 8Se, ea refutare non dubitavit; plerumque autem, quae ille modo adumbraviSSet, ea aut certis inclusit et finibus et nominibus, aut fundamentis usus est, in quibus uberiorem doctrinam constitueret.
Denique, qu0d Plato jam dixerat, suas quamque habere artem leges et normas rep. I. p. 342 Α, B. III. p. 387 B: ταυ-
83쪽
70υT ' ηττ0v ακ0υ Ξ0v παιῶ καὶ αvδρασι, , id accepit, quum institutionem poeticam c0mponeret, in qua num carmina poetarum cui n0ceant necne, omnino neglegit, id solum respicit, quae leges ex natura et imitationis variae et hominum audientium consequerentur c. 25. p. 1460, b 14: η 0ρ00της ἐστι τῆς καὶπ0ιητικης, οὐδῖ-τέλγης κοὐ ποιητοκῆς). Itaque Ρlato, ubi fusius de artium natura exponit, pro diVerSa re,
quam demonstraturus est, alibi aliud p0nit fundamentum, ex quo in artem inquirat, et alibi aliter de ea judicat, quoniam opinione jam praesumta ad eam aggreditur. Id ex iis apparet, quae et in tertio et in decimo rei publicae libro cum de artis poeticae tum de imitationis notione prosert. Aristoteles vero ethicis quaestionibus in libro de arte poetica omnino omissis, quae initio p0Suit fundamenta, in iis remanet; eam que ob causam primum eum institutionem poeticam composui8Se contendebam Si vero n0n ille cujusquam discipulus recte nominabitur, qui in verba juraverit magistri, sed ille, qui quae salso magister proposuit, ea refutare non dubitarit, quae Vere, ea receperit, eaque mente, qua ille concepit, excoluerit: Aristoteles recte etiam in hac disciplina Platonis erit discipulus. Se ipsum autem aliquoties Platonicis adnumerat in libris metaphysicis. Cf. Met. A. c. s. p. 990, b 9:
84쪽
Aristoteles in artis p0eticae c. I. et IX. distinguit inter
eum poetam Salutent; alterum S 0lum dignum eSSe, qui poeta vocetur. Quod si re vera in illo dialogo de p0etis agente Aristoteles de notione verbi, quod eSt et 0ιSD, scripsit, id certum Videtur, priuSquam ipse, quid cenSeat, exp0Suerit, eum in usitatas illius verbi notiones inquisiturum fuisse. Id enim persaepe facit in integris libris cf. eth. Nic. init. ; Met. A. 2. , in dialogo multitudini accom0- dato quin etiam saepius fecerit, n0n dubito. Quae ea quaestione instituta invenerit, ea jam vidimus. Quam usitata autem fuerit illa universali0r p0etae n0tio, ipSe ostendit; quamquam enim Empedoclem Ρ0etam e8Se in a. p. c. I. negat, tamen Saepe eum poetam nominat, ubi nihil refert, teneatur illa divisio necne. Cf. rhet. III. c. b, p. 1407, a 35: 0ὶ γαρ τοιουτοι εv- λέγουσι ταύτα, Οι0 Quum igitur in universalem illam verbi, qu0d est ιῖιv notionem, inquireret, haec eum inVeniSSe arS poetica nos docuit: της π0ιησεο ς quae Vulgo nominatur
85쪽
bricatores cf. huj. di 88. p. 27, 28J. Quam divisionem, si di-Serte nusquum traderetur, tamen AriStotelicam esse contenderem; atqui anonymi tractatus de comoedia sic inci
Cujus tractatus maj0rem partem quamvi8 BernaySius ostendat ex Arist0tele esse derivatam, tamen eam divisionem Aristotelicam e88e negat. Quum enim omni S 900 Si Se0 sat 90e8is, qu0d imitetur, de p0eSi imitatoria n0n magis Arist0telem verba facere p08Se, quam de igne igneo. Qu0d de vera poesi Arist0telis recte quin dicatur, non dubit0; ubi autem Vera poeSis a poeSi, quae tantum BD- minatur, di 8 cerneretur, illa Verba quae Sunt α λιαητ0ς et λι λητη addi nece8Se erat, idque in illo dial0go, in qu0 quaerebatur, qui8 90eta recte nominaretur, factum e8Sepersuasum mihi e St. Quare illam divisionem ab an0nymo nostro ex dialogo, qui agebat de p0eti S Sum tam e8Se pr0babile xidetur. Et de alterius partis divisione nunc disputare l0ngum e St, p0esis autem imitatoriae quod duae SpecieS enumerantur, poesi S epica et poesis dramatica, id optime ad Arist0 telis divisionem quadrat cf. h . di 8S. p. 43 . Verba denique, quae Sunt et pa8 Sive intellegi necesse videtur e8Se; quare π0Cησις αμψητ0ς ea e St, quae per imitationem n0n perficitur; m ησις μ. Ρητα autem ea, quae imitando evadit.
86쪽
Caput Ι 4 De generali noti0ne verbi, quod est b; de arti0re sensu 6; de imitatione artis poeticae T; de imitationis noti0ne 8; de divisione artis poeticae 16; de disserentia inter picturam
et p0esin, imitandi instrumentis esseeta 17; Aristotelicorum verborum nova explicatio 19; de arte saltat0ria 21; de instrumentis artis poetieae eorumque vario usu 25; de disserentia inter ver8uum labricat0rem et p0etam 27.
Caput II 28 De Aristotelica imitationis materia, de Plat0nis duplici materia 29; de Arist0telis dialogo περὶ ποιητωv 31; de divisione materiae 32; de comparati0ne pictoris et p0etae 33; de saltat0ribus; de verb0, quod est 34. Caput III 3ΑDe modo imitationis a) Apud Platonem 34; de tribus generibus poetarum, de fundamento hujus divisi0nis, de p0eta epico et dramatico 35; b) Apud Aristotelem 36; utrum tria an duo genera poetarum Arist0teles Statuerit 37; de du0bus generibus statuendis, de poeta epico 39; de poeta dramatic0 41; Plato et Aristoteles inter se c0mparantur 43. Caput IV ΑΑΑ. De artis poeticae origine. I. De imitationis naturali ind0le 44; de imitati0ne insantium 45; de causis, cur imitati0nibus oblectemur; 1) de didendi voluptate imitationibus concilianda 45; 2) de voluptate ex artificioso opere capienda 46;
II. De concentus et numerorum naturali Sensu 47.
B. De generum artis poeticae origine 17; de H0mero Α9.
87쪽
De ridiculi natura. A. Aristotelis definitio, de erroris variis formis, de tragoediae errore 51; quo comoediae a tragico errore disserat 52; de anonymi tractatu de comoedia 53; de persona comica ridiculi exemplo 54; de ridendi origine 55. B. Platonis expositio ο6; Plato et Aristoteles inter se comparantur 57.
De tragoedia. Aristotelis desinitio, de miserieordia metuque commovendis 58; misericordiae definitio bs; metus definitio; quo Aristoteles definitiones a Platonis disserant 60. Qu0modo illis assectibus animi ametantura. Secundum Platonem. De tragoediae peculiari voluptate 60; de v0luptatis 0rigine 61; de tragicae voluptatis origine, de cor-p0ris similitudine, de fame lugendi explenda 62; judicia hominum de tragoediis capta 63. b. Secundum Aristotelem 63. De tragoediae peculiari voluptate, judicia h0minum de tragoediis Euripideis capta 64; de voluptati8 origine, de tragicae voluptatis origine 65; dec0rporis similitudine, de purgatione et levatione corporis 66. Plato et Aristoteles inter se comparantur; Aristotelica purgatione eadem tragicae voluptatis explicatio profertur atque Platonis fame explenda 69. Quid uterque de effectu tragoediae morali censeat; a. Quid Plato; b. Quid Aristoteles 70; de normis tragoediae
componendae ex miseric0rdiae metusque natura derivatis 71; de diversitate inter Platonem et Aristotelem 73. De fabula tragoediae 74; de comparatione sabulae cum animalis corpore 76; de Verb0rum, quae sunt et αVαIκα109usu T6; de deo ex machina T T. Conclu8io 78 Corollarium ad dialogum περὶ Totriet OV 80
88쪽
Christianus Belger natus Sum Loeba viae, in urbe Saxoniae, d. XXII. m. Decbr. a. h. S. XLVII, patre Carolo, matre Chri Stiana e gente Dietriclitana, quibus Superstitibus laet0r. Fidem prosteor evangelicam. XIV annos natus in gymnasium Budis Sinum me contuli, ubi Friderico Palmio rectore, praematura morte Suis erepto, ad litteras incubui. Deinde academiam assii Lipsien Sem a. h. s. LXVII, ubi ordini theol0g0rum primum Simul ad ScriptuS mox me totum ad phil0logiae studium applicavi, d0 nec a. LXIXgravi8Sim0 patriS m0rb0, propter quem d0mum reverti, illa studia per aliquod tempus interrumperentur. Lip8iae per quinquie8 Sex mense8 di8ciplina usus sum G. Curtii,
gicas et Curtius et Ritschelius aditum benigne dederunt. Inde a. LXX. in hanc academiam Bero linen Sem tran Smigravi, ubi audivi B0ntigium, Ε. Curtium, DroySenum, Haup tium, Huebnerum, Kirchhosfium, Mommsenum, Muellentiose sum, Trendet en burgium. Seminarii philologici sodales ordinarius fui per bis Sex menses; praeterea et BonitZius et Trendet en burgius ut Aristotelicis, Curtius ut archae0l0gici S, Eirchh0ssus ut Graecis, Muelle ullomus ut Theo discis exercitationibus ade88em, benigne permi Serunt. Quibus omnibus debitas gratias hoc loco ago, reddere Studeo; Trendeteriburgium, qui ut omnibus, quos Studiis phil080-phis aliquantulum operae dare vidisset, ita mihi quasi pater erat, qu0d nihil reStat nisi ut ploremus, lugemus, quicunque illhi8 con Suetudine utebamur.
89쪽
1. Horatius Aristotelis artem poeticam non novit. 2. Theophrastus in arte poetica componenda Platonis praecepta collegit. 3. Diomedes art. gram m. III. p. 482 J8 Keil. in scripsit sine ulla poetae interlocutione, non sine ulliu8.4. In anonymi tractatu de comoedia Aristophanes ed.
b. AriStot. eth. Nicom. X. c. 2. p. 1l73, b 24 quod legitur υγιειvα, interpolatori debetur.