De Charitonis codice Thebano; dissertatio ... quam ..

발행: 1922년

분량: 70페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

De Charitonis codice Thebano.

'It0υια nescio cuius scribae incuria omnino desint in codiceah, quod iam in sexemplo illius factum esse potest, colligam a scriba sequente totum enuntiatum utpote claudicans mutatum esse ita, ut iam non sensu careret. Cuius rei ostigia videntur olucere e litterarum complexu uε V θατα male corrupto.

vidorunt et doctissimus , qua sui scientia lingua Graecae dudum de πολλ6 v Jχλω cogitabat. Ceteroquin vocem et o λλω vanio et L ε ω propter homolocatarcton facillime excidere potuissu quis non idos γ

Vox εἰ Θυας, quam vides inali scriptam, multo molior est quam lectio Florentina sic σεις. Ut enim Callirho levatur consolatione, quam capit e Chaereae imagine cf. 26, 6 44,4. 64 10. 1 5 12ὶ ita Dionysius nostro loco sperat s erectum iri imaginibus Callirhoes, quas habebat Miluti. Confert doct. 250 locum 60 1, cui addi possunt 4 31 et 154 21. Sed fugit viros doctos omnes dudum D duci,svας cogitavisse, quem conferas p. 626 ad 181, 20. Ceteroquin clausula h0bana

Qua reliqua sunt columnae quartae usque ad verba iuυ- σε ο9 149, 31 pertinentis, memoria non recedunt. Cum das solas hebani partes transscripsisset, quae lectu erant paulo faciliores, sequentes quattuor columnae in aversa charta scriptae periere ''i. amen est notatu dignum contextus illius exstincti ambitum eundum sero fuisse ac codicis F, quam rem 245 idotur minoris fecisse. Immo inde sequitur, ut incomponendis rebus discrepantiae haud fuerint magnae. Quinta columna initium valde mutilatum est hoc:

'' Ut rem intellegas recte velim conferas i. 232. Erant enim illas paginae pilosae, ut ita dicam, quo factumst, ut atramenti vestigia tam essent allida, ut, venenorum ope non admota quod peregre non potuit facere, ilico enuclearet sere nihil.

42쪽

Doinde facio cum Cr. 'gin, qui x syllaba -περ licuit particulam Τ0rtium possu addi quidem putaverim littera pars inihi vi dolatur esso vocis su ρα ut possit suppleri versus

Dativum temporis j a ἐρα qui rarius adhibetur a nostro''iquam genetivus cs. 21 8. 37 l. 82,5 133, 28), hoc loco alteri

casu praeferam respecto versus spatio. I 0 putes articulum necessarium ess0, velim conferas 72, 26 105, 29 vυζ κε vo

130' '' at tu restat, ut moneam locutionem ju ρα αυτ respondor broviori cet F cf. 151, 12). Postremo in eodem versuoxstitisso mihi certum est neque saei cum W coniciente ex eo, quod o in codiceat, post vocum ΕρμοκρατM V 3 deest evadere, ut illa verba alio modo coniuncta fuserint. Florentinal sectio si sane nostro usitatior cf. 54. 24. 151 3 152 19 153, quam Τhebana, qua Charito semel usus A cf. 57 14. amen' in Ριλαρrsu o supplevit . Occurrit ista vox apud Soph. l. Xen Polyb. in . i. scriptas, apud lut Luc. alios. In nostra fabula

περ H MSod alia nimis incerta habeo. 'δ Dativus contra 50 20 comparet. Scimus in Graecitate seriorum temporum tertium casum magis magiΗque evanuisse cf. Rad 42 sq. et saepius), quod item in Charitonem cadit. Duos locos, quibus retinendRorat codicis lectio, breviter perstringam. Legitur 'I4, 1 vol1 π pθ-riis πειγατυιο, υτκpset υ πορθμιο falsum estis. I. G. I, 2, N. 53, 19 p. 34. 297 79 a. o. i. sed accusativo R et r. immerito substituisse dativum docet di. IV. ob:1τ ασι δε εἶvαι Ουυο11 Σκολοτους, ο ἶαοιλεως aetto vul1 ηυ quem in locum f. tuin ad I 14. 18 o S II 37. Loci 91, 17. 96, 15. 98. non obstant. Porro ter comparet προ ρ ει 36, 17. 50, 26 110, 19; a me invenimus scriptum ' 38, 1 vθιετριβε o ς mpio:ς:tpocρασεις ua ἁλλoet αλλας. didit dativum de suo hr. quod facere non debuit, cf. Nab. 197. Nec alit 0r se habet res in ' 79 6, quem locum alia amplius tractabo.

43쪽

Do Charitonis odice hebano.

nolim diiudicare, utrum scribendum sit 'Ερμοκραetri οε an 6 δ' Epyιοκρατης. De locutione λοτου κρειττοv, quae hucydidi de- botur) 3 dubito an fuerit in palimpsesto cf. infra pag. 3743. Illam Charitonis esse pro certo habeo, quippe quae optimo quadro ad stilum nostri talia adamantis. Cetoroquin timeo.n scriba ille parum diligens quartum turbatus sit quod ossetε particula ter comparet cf. supra p. 351 sq. et p. 359).

stringam. I. Primum invenis in codice ii verbum in orationi directa insertum, cui alterum respondet in responso immis- qum. Verum in codice F illud tria ante orationem diroclamos positum, cum hoc alterum omnino non adsit. Cur pra0- feramus codicem , statim exponemus. Habemus duos locos in

nostra fabula, o quibus apparet a Charitone rem ita institutam Hsso, ut brevibus verbis actis ab hominibus animis portui batis quorum alter in alterum incidit non intercalaret verbum dicendi ειπεv. Legimus 137, 20, ubi Chaereas vidis Callirhoen primum post causam apud Persarum regem actam, verba haec: και Moetερο συυεἶθησα. Xαιρεα , Καλλtροτί0 nonnullis versibus infra 138 1 1 α ρρωυ' ἀφεVzεγ εχ σε ει ὰληθως ει Καλλιροη. ει ἀληθὶς ει α ρεα froque loco vorbum dicendi anto orationem directam vides positam. Eius do verbi numerus pluralis propiore rectus est, quin amborum animi eodem modo excitati sunt quod non cadit in Hermocratem. Is enim per totam fabulam fingitur vir, qui ne in summo quid om rerum discrimino mento concidat 'βὶ Indo

teis. Diss Vratisi. 910 pag. l. uno locutio nisi nostro loco apud

Charitonem non compRret.

44쪽

nostro loco iure ac merito numerus comparet singularis. Alterum vero ιπε in codice li scriptum a nescio quo se toto ad rhetorum rationes additum videtur 'q). II. Deindo deos in ii η ante και particulam Florentinam lectionem iam W 250 defendit comparans 101 28. Eundum usum novimus se . . scriptis f. l. - D. M 46 p. 259. qui asser Luc. 18, 11. Inde falsus orat r. χοὶ post eXpungens praeterea cf. D 29 ad 186, 16). III. Postremo invonis inali post et σε insertam formam vorbatum ζωυetα. 'hebanum praeferentem nequeo equi. sum enim ipsam prosecto inter vivos osse Callirhoes solum interest patri persuadore. Quod ut officiat edit orba: 6, πατερυυυηy ὰλγὶθ Q 6 et σε επεα:1αρ' 'i. Affirmans igitur patris illum videre Callirho sperat foro ut sibi contingat illi omnes dubitationes eximere. At participium timet, quod superVacaneum, nisi ad rhetorum rationes non est additum 'i.

Sententiam lichenii, qui putato h praestare Helbges 2 fulcire conatus est ex eo, quod hebani clausula υχε et l.

VIII 13j'' longo superat. Res os eiusmodi Charito verbum simplex non adhibui nisi proprio sensu cf. 138 12 χαζ οι :χαρ ιυρα πρι τὶ ποδω ἐχεῖτο, cuius eiusdem goneris est locus noster. Contra verbo composito ' metaphorice est usus f. 89 28 ευχε et δε πασα αδυλ iis ni η θέα et 129, 23 καρ'' Ut magis fiat res perspicua, illa ad verbum sibi respondentia

η' Illud uv, quod saepius adverbi αλ-ως additur cf. 10έ, 16.1lb, 26 134, 31 niale omisit h. '' Et conferri potest pistulae locus 45,2 καὶπcillo αλο εἰc

45쪽

De Charitonis codice Thebano.

5χλος zακτος εςεχε et o α τυ ζύλγὶς βουλ6u.ευος 1 εασασθαι et συμδε θυιθς. Considerantibus nobis in codico F ακρυα et χαρας, voces sibi contrarias, haud inepte positas logi in initioot in no enuntiati, quod iam supra factum ess 149 17 cf. pag. 349 47 vidimus, minus placebit memoria hebana.' 151, 18 εακαetαπλε ταῖς χλαις ρ ρεοι F si h Cum altera memoria cum altera consentiat, in non rit dubium, quin r. dudum vituperatus a Cobet VIII 302 frustra inseruerit praepositionem au ante αις. Accedit quod vel apud Veteres scriptores idem dativus comparet saepius cf. r. 48 9' 3. Ut omnem dubitationem tollam apponam Diodori XV 68, 5

3ιύντὶ καλλιρύης συνει ναικύλλει. Codices longius distare intor se vides M, qui 250 Florentini μηκετι commendat, ceteras discrepantias ita explicat, ut ampliorem memoriae Thebanae contextum a Florentini scriba in broviorem formam contractum esse statuat. Quae res etsi facilis non est diiudicatu, tam uti hebana lectiones mihi vid0ntur dubiae. Primum mihi displico duos infinitivos, per articulum loco substantivi positos, tam brevi spatio se sequi ''). 0inde valde dubito, sintne genuina verba lacum τω Καλλιρογὶς συνεζVαι καλλει. Etenim intellegimus, cur noster similem in modum ludat verborum sono 12, 24 παφω11ε Καλλιρρηυ et καλη ''3. At nostro loco taloqui non usideratur. In d illa verba rhetori attribuam, qui istam glossam adscripsit ad explicandam Florentini locutionem brevem Καλλιρ*η 14s.

' Tamen non pra0formittam hic illic a pristinis auctoribus praepositonem poni f. r. 48 1l, 15. '' 40io vidi tal6s infinitivos sed nusquam alter sequitur alterum. De r ipsa cf. III 82. IV 84 6l8. '' Aeque bono dictum est 302, 24: 6υο - καλλους φαοπης qu.

46쪽

Neque hoc neque illud eruia conexu reicitur. auten malim

sequi h quod idem fecit 254. Congruit in sequentibus F eum oli inde apparet et Naborum V 262 σχημα ομοιον μεetet et Schmidtium

ἀσπαζομεV0γ ῆGTαζ si1εγων των 1ιὰ λιν κείνων, ους ε π υῆς τους g aut si i ς ἐν α ς τ ρι α Οεσιν Itorum putat W 246 codicem F nihil continero nisi codicis hebani verba in angustum coacta. Verum qui utramque inspexerit memoriam primo obtutu videbit codicem nostro loco fero tot praebere verba quot h. o1ro equidem sentio de Florentini memoria haec: In priore parte nuntiati repetita est praepositio ατρο cf. 151, 26 E p Ουαρ ω απι Gθαλάσσης τούς To της ἀσπαζοlμευ aev). Addo quod locutiones etωv ἀπο ης 'β δ αλάσσης 151, 26 6 etcbc. εκ θαλάσσηN 27)8ese excipiunt 'q). Quas responsiones desideras in codice h. Attamen gaudeo, quod palimpsestus, qui exaravit versu etωvJ δε ατρο et ij της testis si Hercherum falso secutum SSeR flagitanto a si in ' 151, 26 yj. Etenini satis constat et adverbia '' et praepositiones, quibus situs et motus significatur,

'M Cf. quae exposuimus supra pag. 365 ad 15l, 20 sq. 'δ Articulum in talibus locutionibus modo poni modo omitti nil refert os supra pag. 43.). Doct. OV 66 congessit exempla huius usus ex atticistarum scriptis. Etiam eadem res est in libris Lil. - D. g25 et g 257, 3 p. 148 9. Quare si contuleris Charitonis 29, 11 no καλ-λους et 89, 16 in καλλει cum 89, 3 in et καλλει sive 129, 23 ορα πυλης

cum 30, 1 εἶσι etae πυλωυ, neque offendes in nostro loco neque corrigendum 88 censebis 6, 22 6 μηθευ περ γα uo noves σας in περ του I. re quod fecitar respectu ut videtur, loci 46, 1. f. etiam Buetiner-

Wobs in Beri phil. N. XII 1892 p. 49. V De chiasin infra erit dicendum L pag. 375, 132 huius com

mentationis.

'y Decepit seditio Herehoriana Wilehenium, qui falso supplevit ini '' Quae etsi mitter possumus tamen liceat brevibus tractare unum locum, qui ad nostrum aliquid facit. Legimus 20,14 ελπιζω δε αυetod Su Euploει και γυωptu ους Gasda 344beto8 scribi iubet respectis locis 19, 24 et 86 30 quod frustra fecit f. ob Phryn. 128. Praeterea in splicias Sex. 24 et Q II 59.

47쪽

De Charitonis codice Thebano.

valde inter se confundi a Scriptoribus posterior uia temporum η . Quorum in societatem nostrum venire e minus est mirum, quod eiusdem licentiae vestigia abamus apud veteres ''i. Ut brevis sim nostro loco praepositionem χT adhibitam invenis ad vicem praepositionis eris Eadem os res 16, 11 ους απι της αρπαπαυῖες quod potest conserri cum Aelion D. a. αρπαζε τούς TO IM rQτας η GM OV quem locum debeodosii S II 59. Neque pra0termittam δ' ' vol Herodotum admisisse ΙΙΙ, 94 ob απι et: γ λ θροος λεγε υ θρε. Nec aliter res se habet in locutionis τους ἐκ θαλασσης praepositione ἐκ quae loco V est posita. Conciliavit sibi eundem usum vel hucydides scribens V 32, 2 ζυυε:ζεύχουτ δε και θ ἄλλος op. λος θ εχ της της Atque ignorat nemo illud Ev. Lucae c1 11, 13)6 παtΥ. 64 ουραυου δ' ). Quibus omnibus perpensis tales locutiones nihil habere offensionis nemo negabit. Voces e contrari sese excipere accuratius apparet ex eis, quae leguntur in codico h. Attamen ut talia rhetoris magis quam Charitonis Sint evadit ex eo, quod observavimus supra p. 347 6 364. Addo quod παλι Florentini, quod deest in ii, nostro usitatum est cf. 33, 18 152, 25). Restat, ut moneamus Τhebanam clausulam χἰς ριτ εο D 1. 4N VIII 34j'' multo rariorem ess se

αλληλους αλλ λους Th VI 11 - 14 Ex hoc loco dilucide apparet, quam neglegenter hebani voleius exempli scriba depinxerit. Ut vox πυκνα per homoto teleuton, ita locutio παρ' sι ροτερ DV nostro usitatissima δ'*3,

48쪽

similitudin littorarum ΙΙΑPAM et ΠΡΟΣΑΛΛ xcidere potuit.

Compositum συυευχα nisi apud nostrum 'φ comparo apud nullum, quantum scio, scriptorem cf. hes VII p. 1362 Α.).Vorum illi scriba compositum lan insolitum fuissu equidem putaverim 'β).

cum suam sententiam argumentis non confirmaverit, nostrum est utriusque codicis lectionem accuratius examinare. Res estoiusmodi Aristoni Charito sero nullas tribuit partes 'q). Narrat illum de scala delabi , 21, indo a quo loco fingitur

esse vir ad aegrotandum proclivis. Atque cum Callirhos sepeliretur utpote mortua, ille tanto morbo affectus est, ut ipse ambulare nequiret, immo a servis portari debebat cf. 13, 12εφερετ ο και Αρισzω ἔτι οσωv. E codice hebano discimus invalidum illum senem morbo nondum esse defunctum, quod optime conspirare cum totius operis compositione nemo, autumo est qui neget. Consulto enim Aristonis imbecillitas opponitur vigori Hermocratis. 151, 30 e re F ε ρα et soli VI 18. Itorum hebanus sup0rat Florentinum, cuius lectionem esse pravam omnos intellexero δ'') Verbum πικυλιεσθαι, quod

'ε Praeterea ceurit 107, 26. Eodem sensu a nostro adhibetur simplex εὐχαί s. 58,8 99,l5 146, 2b. 156 17. In transcursu moneo falsum esse W 246, 1, qui καὶ uvευχαί item scribere mavult 58 8 pro καὶ ab αἱ putans vocalium concursum tollendum esse. At noster non tam anxio hiatum vitavit, ut illum non admitteret post particulam και cf. S. I 583. Ceteroquin hiatus 148, 24 ιη Imαeto uet , item invenitur in hes 13. 'hyCoteroquin seri potuit, ut praepositio ου - quippe sigio quodam notata, effugeret librarium. Quae res statuenda est in ' 22, 28, ubi in codice F legitur ἀπαγομευος, quod sane minus elegans quam payri Fayum 1 col. I 12 qu απατομευος Compositum e Xenophontis Cyrop. VlI 23, 2, et Heli. VI, 23 notum saepius in . . i scriptis occurrit f. Thes VII p. 1221 A. Charitonem igitur, qui Xenophontis verba multa recepit atque composita cum συυ-praepositione ficta amavit cf. Tl 27. 74 10, 23, 20 obvαπαγομεvo scripsisse mihi quidem certum est. Τρ' Loco 3, 17 eundem commemoratum invenis sed modo proptereR, quod pater est Chaerene. Reishi επεκέλευοvet probatum est abra et r.

49쪽

De Charitonis codice Thebano.

demum novinius e Scriptis auctorum temporum postseriorum '', hoc loco adhibetur de iuvenibus Chaeream appetentibus, ut quam celerrime salutent. alem sup erlationem ad Charitonis stilum quadrare iam supra pag. 347 vidimus. Restat, ut moneamus a doctissimo D 31 ad 187, prasitoralia idem ε γε Ἀλιου et propositum S Se. Priusquam accedimus ad reficiendam columnam Sextam extremam, quam rem confici posse non diffidimus, nostrum est

emundare codicis F lections ' 152, 1 εδοξε δε et καὶ αἰ- α in Καλλιρρη τετρυεvαι, quam claudicare negabit nemo. Primum pro και scribendum ess καλλιω doct. R vidit ''i. cuius coniectura valde fit probabilis ex is, quae agnovit in cod. h. col. V 25. Deinde rectum esse Hercherum corrigentem uetαις in α ης probabile fit nuntiato consecuti voci ciet αλ ρος τρες οξυ Etsi comparativus cum genetivo ro- nominis reflexivi a nostro semel tantum copulatus est ei. 94 283, tamen idem et nostro loco rectum essu puto adamant enim istam constructionem attici siue cf. SQ 92. P 5. II 60. IV 61. 613λλ'). Postremo doct. Wilamowit l. c. 33, Καλλιρρη dif-tographiam δ' expungendam commendavit respectu 151 32λλ'), cui adstipulor Indo mihi certum est o F codicis verbis corruptis elicienda esse onuina haecci et o et i λδ κ αἰ-

'' Neglexitar in adnotatione critica καλλ ω Reishio deberi codicem contriu καὶ praebere f. d. Par. 500, 27. ' I contra 24 codicis lectionem defendendam putabat c0nforens A. . 169, 13. Sed . . e sententiarum conexu sacillime suppletur: squam pridie vel talequid. Inde ille locus ad nostrum nil valet. V De eodem vitio supra pag. 343 dictum est. ' Doct. R. nominativum malit seribere. yyy Quam particulam exstingui iussit ob. VIII 302.

50쪽

Litterarum suriem ηvetri dubiam esse indicat editor ipse. At minutissima mutatione scribentes tetri τη facile agnovimus partem vocis 'A ρροῖ iv, qua optimo quadrat ad loci sententiam Ante nomen proprium praepositione περ inserta mutilatus versus 25 sat est suppletus atque apte emendatus: indo non dubito qui olim columna finis uorit hic: ξοο-

Nostris supplementis comparatio significautius exprimitur quam eis, quae proposuit r. qui et altera de causa non stlaudandus H). Duo sunt notatu digna, quae de genere dicondi addam: raopositionem Tt cum comparativo copulari, quase constructio, spreta a nostro 'βὶ genitivo comparativo substituitur, scimus N. Τ scriptis cf. l. -D. g 185, 34 110 sq.)Deind0 d locution 'Α ροοπι υ η αυαθυηιεγη moneo: Saepius fieri, ut verba loco attributi positu quae ipsa praedita sunt articulo, nomen Sequantur articulo carens. Cuius rei exempla cong0ssorunt S II 63. IV 67 of 0x. 25. E nostra fabula asseram ha0c 32, 2 sq. αυτὶ o πρωτος η Ἱωυ αc. 47 17 υἱιυir a leto του Eρμοκρατου et κτουου 78, 9 et ri ρη τη καλ et V

une VerSus patium excedunt nimis, quod idem cadit in 247, cuius Sententiam neque probare, nam numerus litterarum columna e V ita Variat ut neque plus 1 neque minus 3 contineat. At columnae VJ IIVIII ad nostram nil attinent f. . 29. λὲβ Cum illa constructione affinitate quadam coniunctus est usus metaph0ricus praepositionis πέρ c. nec copulatae, quod admisit Charitocs. e. g. 1. 30 περ παυτας εο ii ιοκοπου et 36, 29. 70, 28. 74, 2 qua de re s. r. 68, 29 2. IV 6, T. Α ' Us. ueller prasis ad Gai ni eripi min. Ol. II. p. LXXVI.

SEARCH

MENU NAVIGATION