De controversia Hofmanniana, commentatio pro loco in senatu academico rite obtinendo

5쪽

SCRIPSIT

7쪽

uae philosophiae et theologiae rati Sit atque necessitudo, id sere ab initio ecclesiae christianae in

quaeStionem est vocatum. Haec enim quaeStio, eum

eadem Sit atque illa, utrum fides praecedat intellectum an intellectum des, cum ipsius rei christianae naturane eeSSitate quadam cohaeret. Nam religio chri-Stiana, Sicuti divina revelatione per verbum facta nititur, ita cuilibet, qui ad se accedit, verbum divinum pie modesteque amplectendum proponit, ac tantum abest, ut Se ex Sententiis profitentium corrigi Sinai, ut opinione eorum obsequio Christi subjiciat. I Cor.

X. . Duo Ob Sequi Si careant, ad veram Sapientiam nunquam perVenturo eSSe. Atque rem ita recte e habere, lacile nobis persuadetur. Fons enim veri non est humana mens, Sed illa, quae teSte Scriptura . intima Dei mysteria perscrutatur, diVina men S, praeter quam nihil aliud plenam atque cum Veritate On-

8쪽

gruentem Dei rerumque divinarum cognitionem potest gignere. Nam Si Verum St, quod nemo anu negat, nisi a pari parem penitu non ei Spici, nobis etiam concedendum Dei omnipotenti numen ac vim a Solo

Deo plane et intelligi et manifestari posse. Nisi sorte

mens humana non Solum cognationis aliquid cum Deo habet, sed eadem atque divina est quod impium est Statuere. Ut ergo omittamuS, mentem humanam, pro ea qua nunc laborat infirmitate, insito vitio obscurari obcaecarique, utique certum St, Veram Dei cognitionem ex divina reVelatione, Sive interna, Si V externa, quasi ex fonte redundare. Postquam autem propter illam generis humani depravationem et ob coecationem externa eademque verbi expreSSa revelatio, qua Salu peccantium recuperaretur, divino beneficio nobis

contigit, quis dubitet, quin, quod inde nobis si er-tur, i demum suum faciat, qui id per fidem in se

SuSceperit. Duo quis autem pia fide in animum demiSerit et quam Verum, quam Salutare, quam divinum denique Sit, experientia usuque cognoverit, id portet cogitando intelligat, ratione comprehendat, et eum Sua Scientia quasi misceat. Atque inde intelligitur, in institutione christiana cum rationi tum silet et locum tribui et honorem primas autem partes deberi dei. uuare latro Alexandrini rectissime dictitaverunt,

9쪽

κοδομεισθα ). Odem vero jure ertulli amis philosophiam a fide exclusit. Hic enim philosophiam non illam ex fide riundam γνωσιν, quam quidem pro acumine et perspicacitate ingenii ui et ipse exercebat, sed graecam dixit philoSophiam, quam matrem omnium haeresium solebat nominare flua in re quamquam a Vero aberravit, rectissime tamen Statuit, ea quae Deus nobis nominatim revelavit ad normam humanae philosophiae dirigi ac revocari nullo pacto licere. Et hoc Tertullianus verius perspexit quam Clemens, quem con Sensui philosophiae graecorum cum placitis disciplinae christianae nimium tribuisse Satis

POStquam Vero in ecclesia antiqua multum ac diu de hac re in utramque partem est diSputatum, in eadem causa non minii Scholastici quos vocant doctore mentem Xercuerunt imprimisque acutissimi illi theologi humas quinas et uia ScotuS, pr Suo uterque ingenio, quaestionem de concilianda inter se cf. Clemens lex Strona. II. p. 433. 436. V. 643. VII. 865.

10쪽

fide et ratione acute tractaverunt. Duid essecerint planius hoc loco exponere cum nobis non Sit propo-Situm, hoc Solum monemus, tantum abfuisse ut rixa illa, diu vehementerque inter Realistas et ominali-Stas agitata, eon Sensu inter fidem i. e. doctrinam, quae celeSiae placebat, et inter Scientiam atque intelligentiam perficeretur, ut poStrem appareret, magnum idque male dissimulatum intervallum esse interjectum, id quod cum ex scriptis illustrissimi viri Guil. cc ΑΜ '), tum ex illo liquet dicto, quod posteriores Nominatistae contra homae sententiam et Sorbo ianae placita defendebant, Scilicet, quod in theologia erum SSet idem in philosophia verum

ESSE On portere, et contra. Inde si in noStram

aetatem descenderis, certamen illud inter theologiam et philosophiam nunc non Solum redintegratum St, Sed omnium vires ita exercet, ut nemo it paulo doctior, quin quodammodo in Hu partem Venerit, Sive Sectator est philosophiae recentissimae i. e. egelianae

novae, Sive adverSarius, in quo numero SSe hominem Vere theologum omnino decet. Hoc autem certamine cum nostra imprimis eccleSi vel maxime agi ' cs. F. C. ΛΓn Geschichte dei Lehre v. d. retein igLeitia. MenSchw. Golles. Ihl. 66 I.