Ars distinct legendi et interpretandi scripturam S.V.T.

131쪽

voce ninsecundum priorem accentuationem ponendus est secundum p steriorem ponendus est , quare uterque exprimitur. Sed in voce a B se, cundum priorem posteriorem accen tuationem ponendus est , ideo unus tantum ' ponituri mimari Doctr. -- cm I. Iovi existimat, quod in voce N N praeter tata etiam requiratur ,quiaPasch- tam repetitum antecedere debet. Sed hoc non est necessarium , prostant enim loca, in quibus Paschin repetitus absque bilia praecedente apparet v. g. Ier. XXXIV, 21.

III.

In quibusdam versibus Piscatis unus antum ordo accentuum reperitur, quia accentus tam divisi quam conjuncti versus idemsunt v. g. Gen. IV, 3. Si Sillularinin iskae locum substituas sequentes h bebis accentus.

Si remoto Sillis in ejus locum sib-stituas inachum, sequensque mem brum diuisas, iidem accentus repetem diiunt. -

132쪽

servus inachi ponendus erat, sed Merca omittitur, quod etiam in aliis docis Piscatis fit. v. g. Num. XXV. Versulti&in IX. I. praecepto, fieri solet V, detur punctatorem potius Distinctivorum rationem habuisse, quam servorum.

Quidam cum Leusd Phil Mebr. Dissert. XXII. p. m. 267 sq. nullum in h. l. Pishaadmittunt, quaa in Odicellilleliano nuulum reperitur. Alii illud necessarium esse dicunt, quod sensus ibi sit mancus, sed selluntur. Si enim cum Iosepho Κaro in Turis Da focissi L illud PN

exponamus, referebat Lais, quo se su occurrit Deuter XXlX. v. I. sensus erit quod Cato narraverit Abeli fratri suo id, quod Deus antea dixerat sic sensus plenus erit. Nulla ergo necessitas SM aritanum, Chaldaeum, LXX. Vulga-3um oegit, ut supplendi sensus grati adderent: Eamus incampum. Multomia

133쪽

sereret colloquium Caini cum Abele de judicio extremo institutum. f. IV. Reliqua loca recenset Leusd Phil. Hebr. Dissere. XXII. p. m. aQ. quae omnia in Bibliis Athiae aeusdenti Anno 1667. impressis inveniuntur Gen XXXV, 22. Num XXV. v. ulti ubi post T atnachum novum caput incipit, ex quo apparet, quod Auctor, qui capita distinxit, habuerit Codicem, qui loco ininachi habu rit Siliukum. Pe t. II, 3. Iostri I. VBI,

is o supplet. Quidam huc reserunt Erecb. XLIV, is ubi Pisca post primam vocem in Bux- . torsi Bibliis observatur, sed hoc est spurium. Spatium aliquod fortasse antet

134쪽

primam vocem fuit, quo Haphiarae S

etio, quae ibi ipcipit, indicata est, sed librarii culpa sllud post primam vocςm est

positum, alius librarius o Piska addidit. M. VIII, 3. post T in quibusdam Codicibus relictum estshatium, sed absque apposito Pista, quod etiam librario est tribuendum, oinativitatem filii Iesaiae ab alloquio divino, ejus occasione iacto, distinguere voluit Par judicium de reliquis spatiis erit serendum

Origenem Pisise ex duobus vel pluribus Codicibus variantibus&laiyersa legendi ratione in diversis Synagogis deducendam esse existimo. Observavit enim librarius, quod versus in quibusdam codicibus divisus,&in locum Ainachi Sissu, kus substitutus esset Dubius itaque, quem describendo sequatur Codicem, utriusque Accentus conjunxit, finem versus, in alio Codice in medio versus po

135쪽

BE PIsCA. ii a Fabricio Partit Cod Hebri Cap. III lecta& translata sunt viginti octo desunt versus in medio hujus versus. Cum quo, quod miramur, Cl. etiam Boogth in Praef. 3.36. Bibi nuper exci3sserunt, facis, qui Piscam hiatum in medio versu,&kn sum illic desectivum indicare dicit. H hraeos discrepantes habuisse codices ipsi Talinudistae confitentur in Nedar Babyl. Cap. IV. BL 38. col. a. NnN N

versus eae dicebario nus ad fin ecce ego veniam adte in columna nuus σαει. XIX, 9 si hunc versum inspicias, eum in tria membra majora divisum esse cognosceri intς quae primum es Segesta,

Mundum V macho,&textium Sil- Iulio finitur. Facile itaque fieri potuit, ut unus in tres divisus sit e utos, quamvis Pisca in nocias codicilius h. I nonr eriatur. 13 3 CAP.

136쪽

A P. X.

PECULIARIBUS

QUIBUSDAM NODIS,

QUIBUS VERSUS BIBLICI AB AuCio RE ACCENTuu Mi LECTI SuNT. Auctor Accentuum noti ubique euriadem versus legendi modum tenuit, sed inatorum more, membrum aliquod quandoque tardius distinctius,quandoque celerius legit vel cantavit. Inde est, quod si vocesiimlimgiores, adeoquem jorem moram inlectio requirant vessi argumentum tardioremtectionem postu- leti verba tardius legit, loco distinem Vorum minorum majores, servorum loco distinctivos minores adhibuiti contrarios voces sint breviores, vel amgumentum celeriorem pronunciationem

137쪽

M EcuL. Mon rasTINon is minores, loco distinctivorum minorum servos posuit, membrumque cese'

rius legendum vel cantandum esse iud

eavit. v. g. II. Sam.XVIII, IE.

Haec verba hos etiam accentus adis

Sed quia Auctor accentuum sualω ne etiam ametrum Davidisexprimere u ruit, ideo loco I Diiunctivi minoris p sitit majorem Ain locum servi T in xa substituit minorem Distinctivum ' Magnus estinterpretum dissensus in interpretatione hujus loci, qui nutu ex'nem ridiotismi ortus ese videtur 'iasignificat omnis , estque collectivum , deoque commodissime clim plurali construitur. Interpretes h. l. 'o pleriisque Vertunt m ue, quod cum secunda persona verbi non construitur, sed si in ejus locum substituant omnis, omrus di uu

138쪽

Et capiebam exuosis Euodecimo iros. Haec verba etiam his ccentibus levi Sed qui voces celerius pruriuntiandam ineravit, lisco di iuvi majoris eiusque servi, venit minor I cum suo strvo', &loco veniunt duo servi Sahephi. M. IV, 1. z. XIV, IS &c. sic Num. II, 3L

139쪽

Membrum, quod sensum absolvit sed unam es paucas voces complectituri. fiequenter commodioris lectionisa alia minori Distine tuo signatur Min lecti ne sequenti membro annectitur v. g.

p τ fmqnibrum constitat, sensiumque absolvit, est enim vaticinii inscripti αSed vox illa sequenti membro ephi annectitur, acri ad ejus membrum perti

neret.

140쪽

f. m.

Eodem modo membrum minus,&sensum absolvens, fi equenter antecedςnti membro majori accentu distinctivo notat commodioris lainanis gratia ann*ctb

Salutem tuam expectanta Domiπα Dictamen Logicuma Grammaticuma quirit hos accentus Sed commodioris leo onis gratia A ctori